Βαγγέλης Παπαδιόχος: Εἶναι δικὴ σου

 

Βαγγέλης Παπαδιόχος: Εἶναι δικὴ σου

Posted on 29 Ἀπριλίου 2021 by planodion

Βαγ­γέ­λης Πα­πα­δι­ό­χος

Εἶ­ναι δι­κή σου

 ΒΡΟΧΗ ΕΠΕΦΤΕ ἀ­στα­μά­τη­τα κά­νον­τας τὶς λακ­κοῦ­βες τοῦ δρό­μου νὰ ξε­χει­λί­ζουν. Ἡ Μι­μό­ζα κα­θό­ταν σὲ μιὰ στά­ση λε­ω­φο­ρεί­ου μὲ τὸ βλέμ­μα καρ­φω­μέ­νο στὸ ρε­τι­ρὲ τῆς ἀ­πέ­ναν­τι πο­λυ­κα­τοι­κί­ας.

        «Εἶ­ναι ὥ­ρα», μουρ­μού­ρι­σε. «Ἐν­τά­ξει, χώ­ρι­σε πρό­σφα­τα καὶ τοῦ ἔρ­χε­ται δύ­σκο­λο. Ἂν ὅ­μως δεί­ξω πὼς θέ­λω νὰ πᾶ­με πα­ρα­κά­τω… Ναί, μό­λις στα­μα­τή­σει ἡ βρο­χὴ θὰ πά­ω», συμ­πλή­ρω­σε κι ἄ­να­ψε τσι­γά­ρο.

        Ἄ­νοι­ξε τὴν κόκ­κι­νη ὀμ­πρέ­λα ποὺ τῆς εἶ­χε δώ­σει προ­χθὲς στὸ ξε­νο­δο­χεῖ­ο. Μιὰ ξαφ­νι­κὴ μπό­ρα εἶ­χε ξε­σπά­σει καὶ τό­τε κα­θὼς ἑ­τοι­μά­ζον­ταν νὰ φύ­γουν.

       «Πά­ρ’ την, βρέ­χει πο­λύ», τῆς εἶ­πε.

       «Κι ἐ­σύ;»

       «Ἔ­χω τὴν κου­κού­λα. Πά­ρ’ την, εἶ­ναι δι­κή σου!» ἐ­πέ­μει­νε χα­μο­γε­λα­στός.

       Ὅρ­μη­σε τό­τε πά­νω του καὶ τὸν φί­λη­σε σὰν νὰ ἦ­ταν ἡ τε­λευ­ταί­α φο­ρὰ ποὺ τὸν ἔ­βλε­πε. Μό­λις ἀ­πο­χαι­ρε­τί­στη­καν στα­μά­τη­σε ἕ­να τα­ξὶ καὶ ἀ­κο­λού­θη­σε τὸ ἁ­μά­ξι του. Ὅ­ταν εἶ­δε ποὺ μέ­νει ἤ­θε­λε πιὰ νὰ μά­θει τὰ πάν­τα γιὰ αὐ­τόν.

       «Συγ­γνώ­μη, ἔ­χε­τε φω­τιά;» μιὰ γυ­ναι­κεί­α φω­νὴ δι­έ­κο­ψε τὶς ἀ­να­πο­λή­σεις της.

       Ἔ­ρι­ξε μιὰ φευ­γα­λέ­α μα­τιὰ δί­πλα της κι ἔ­βγα­λε τὸν ἀ­να­πτή­ρα ἀ­π’ τὴν τσέ­πη της. Κα­θὼς τῆς τὸν ἔ­δι­νε πα­ρα­τή­ρη­σε συ­νο­φρυ­ω­μέ­νη τὸ πρό­σω­πό της.

       «Μι­μό­ζα! Ἐ­σὺ εἶ­σαι;» μουρ­μού­ρι­σε ἡ ἄλ­λη.

       Ἔ­πει­τα, τὰ χεί­λη της σχη­μά­τι­σαν ἕ­να πλα­τὺ χα­μό­γε­λο καὶ ἡ Μι­μό­ζα τὴν μι­μή­θη­κε.

       «Χρι­στί­να!» ἀ­να­φώ­νη­σε.

       Πλη­σί­α­σαν ταυ­τό­χρο­να ἡ μί­α τὴν ἄλ­λη καὶ φι­λή­θη­καν σταυ­ρω­τά.

       «Πό­σα χρό­νια ἔ­χω νὰ σὲ δῶ;» τὴ ρώ­τη­σε ἡ Χρι­στί­να.

       «Ἀ­πὸ ἐ­κεῖ­νο τὸ reunion νο­μί­ζω. Μιὰ χα­ρὰ φαί­νε­σαι!»

      «Ἔ­χω πά­ρει με­ρι­κὰ κι­λά­κια… Τρι­αν­τα­πεν­τα­ρί­σα­με κι­ό­λας… Ἐ­σέ­να βέ­βαι­α, ἂν δὲν σὲ ἤ­ξε­ρα, θὰ σὲ ἔ­κα­να τὸ πο­λὺ γιὰ εἴ­κο­σι ἑ­πτά! Πῶς κι ἀ­πὸ ‘δῶ; Μὴ μοῦ πεῖς ὅ­τι μέ­νεις κά­που τρι­γύ­ρω;»

       «Ὄ­χι, ἔ­χω μιὰ δου­λειὰ ἐ­δῶ κον­τὰ καί…»

       Ἡ Χρι­στί­να σχη­μά­τι­σε ἕ­να πο­νη­ρὸ χα­μό­γε­λο καὶ τῆς ἔ­ρι­ξε μιὰ ἁ­πα­λὴ τσιμ­πιὰ στὸ μπρά­τσο.

       «Μι­μο­ζά­κι, αὐ­τὸ τὸ ὕ­φος τὸ θυ­μᾶ­μαι! Πι­στεύ­ω θὰ εἶ­ναι κα­λὴ αὐ­τὴ ἡ… δου­λειά».

       Ξέ­σπα­σαν καὶ οἱ δύ­ο σὲ αὐ­θόρ­μη­τα χα­χα­νη­τά.

       «Ἐν­τά­ξει, κα­λὴ εἶ­ναι! Ἐ­σὺ τί κά­νεις ἐ­δῶ;»

       «Ἐ­δῶ μέ­νω!», ἀ­πο­κρί­θη­κε δεί­χνον­τάς της ἀ­πέ­ναν­τι.

       Ἡ Μι­μό­ζα γύ­ρι­σε πρὸς τὰ ‘κεῖ ξε­ρο­κα­τα­πί­νον­τας.

       «Παν­τρε­μέ­νη μὲ παι­δὶ πλέ­ον!» συ­νέ­χι­σε ἡ Χρι­στί­να βγά­ζον­τας τὸ κι­νη­τό της.

       Στὴν ὀ­θό­νη πό­ζα­ρε χα­μο­γε­λα­στὸς ἐ­κεῖ­νος κι ἕ­να ἀ­γο­ρά­κι ποὺ τοῦ ἔ­μοια­ζε.

       «Λοι­πόν, γιὰ πὲς κι ἐ­σὺ γιὰ τὴ… δου­λειά σου».

       Ἡ Μι­μό­ζα χα­μή­λω­σε τὸ βλέμ­μα της σὲ μιὰ λακ­κού­βα ἀ­νά­με­σά τους, ὅ­που κα­θρε­φτι­ζό­ταν τὸ πρό­σω­πο τῆς Χρι­στί­νας. Κα­θὼς βυ­θο­με­τροῦ­σε τὴν μι­κρο­σκο­πι­κὴ βρώ­μι­κη λι­μνού­λα τὴν θυ­μή­θη­κε τό­τε, στὴν Πέμ­πτη δη­μο­τι­κοῦ, ποὺ τῆς εἶ­χε χα­ρί­σει τὴ γό­μα της.

       «Πά­ρ’ τὴν Μι­μό­ζα, εἶ­ναι δι­κή σου! Ἐ­γὼ δὲν πι­στεύ­ω πὼς οἱ Ἀλ­βα­νοὶ εἶ­ναι κλέ­φτες. Ἂν θέ­λεις, μπο­ροῦ­με νὰ γί­νου­με φί­λες!»

       Θὰ πί­στευ­ε τὸ ἴ­διο ἂν μά­θαι­νε πὼς λί­γο πρὶν τὶς Πα­νελ­λή­νι­ες εἶ­χα πά­ει μὲ τὸν Πέ­τρο, ἀ­να­ρω­τή­θη­κε τό­τε.

       «Μι­μό­ζα, εἶ­σαι κα­λά;» τὴ ρώ­τη­σε.

       «Σύ… συγ­γνώ­μη, πρέ­πει… πρέ­πει νὰ φύ­γω τώ­ρα», τραύ­λι­σε.

       «Ὀ­κέ­ι, χά­ρη­κα ποὺ σὲ εἶ­δα. Θὰ περ­πα­τοῦ­σα μα­ζί σου, ἔ­χω πέν­τε λε­πτὰ μέ­χρι ν’ ἀ­νοί­ξω τὸ μα­γα­ζί, ἀλ­λὰ δὲν μπο­ροῦ­σα νὰ βρῶ τὴν ὀμ­πρέ­λα μου. Νά, μιὰ κόκ­κι­νη σὰν τὴ δι­κή σου εἶ­ναι!»

       Ἡ Μι­μό­ζα ἄ­φη­σε τὴν ὀμ­πρέ­λα στὸ κά­θι­σμα.

       «Εἶ­ναι δι­κή σου!» ψέλ­λι­σε καὶ ἀ­πο­μα­κρύν­θη­κε τσα­λα­πα­τών­τας στὴ βρο­χή.

Βαγ­γέ­λης Πα­πα­δι­ό­χος (Χο­λαρ­γός, 1986) Κα­τά­γε­ται ἀ­πὸ τὸ Ἀ­λι­βέ­ρι Εὐ­βοί­ας. Σπού­δα­σε οἰ­κο­νο­μι­κά, δη­μό­σια δι­οί­κη­ση καὶ σκη­νο­θε­σί­α κι­νη­μα­το­γρά­φου. Ἐρ­γά­ζε­ται ὡς δη­μό­σιος ὑ­πάλ­λη­λος. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει δύ­ο συλ­λο­γὲς δι­η­γη­μά­των Λα­θρε­πι­βά­τες (ἐκδ. Ὀ­σε­λό­τος, 2018) καὶ Σκο­τει­νὰ δω­μά­τια ἐκδ. Συμ­παν­τι­κὲς δι­α­δρο­μές, 2019).

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/

 

ON ΓΙΑΤΙ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΣΤΕΦΑΝΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Γιατί φτιάχνουμε στεφάνι την Πρωτομαγιά

Εξορμήσεις στην εξοχή, λουλουδένια στεφάνια, αρώματα ανοιξιάτικης μέρας. Μικροί και μεγάλοι την Πρωτομαγιά σπεύδουν να γιορτάσουν στη φύση την αναγέννησή της, καθώς η Πρωτομαγιά ουσιαστικά θεωρείται η πρώτη μέρα της άνοιξης. Είναι μέρα που μεταφέρει το μήνυμα της δύναμης, της νίκης, της επικράτησής της.

Όπως εξηγεί στοΑθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο ΑΠΕ ΜΠΕ η λαογράφος του «Μουσείου Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης ‘Αγγελική Χατζημιχάλη'», Σταυρούλα Πισιμίση, «είναι μια ημέρα νίκης του καλοκαιριού κατά του χειμώνα. Του καλοκαιριού όμως με την έννοια του καλού καιρού, της βλάστησης της γης και κατ’ επέκταση νίκης της ζωής κατά του θανάτου. Υπάρχει η δοξασία ότι ο Μάιος τα κάνει όλα νέα, μια νέα ζωή αρχίζει για τον άνθρωπο και τη φύση. Είναι ο μήνας με μαγικές ιδιότητες θα λέγαμε».

Η επικράτηση της λαϊκής γιορτής κάθε 1η Μαΐου τοποθετείται ανάμεσα στον 12ο και 15ο αιώνα, την περίοδο επίδρασης των Φράγκων, «οπότε έχουμε ουσιαστικά μεταφορά του εορτασμού της άνοιξης από την 1η Μαρτίου την πρώτη μέρα του Μαΐου. Βέβαια, για τη χώρα μας είναι πιο λογική η ημερομηνία της 1ης Μαρτίου, διότι στην Ελλάδα έρχεται πολύ νωρίτερα η άνοιξη απ’ ό,τι στις βόρειες χώρες» υπογραμμίζει η κ. Πισιμίση.

Τα έθιμα της κάθε περιοχής

Η ημέρα έχει άρωμα ανθισμένων λουλουδιών στα μαγιάτικα στεφάνια. «Υπάρχει όμως μια διαφοροποίηση των ανθρώπων της πόλης και της υπαίθρου. Ο άνθρωπος της πόλης φτιάχνει στεφάνια από λουλούδια ως σύμβολα της άνοιξης και της χαράς. Αντίθετα, ο άνθρωπος που ζει στην ύπαιθρο, τουλάχιστον κάποια χρόνια πριν, έφτιαχνε στεφάνια από πρασινάδες αλλά με καρπούς, σκόρδο (για τη βασκανία) και αγκάθι (για τον εχθρό) ή τσουκνίδα σε κάποια μέρη» επισημαίνει η κ. Πισιμίση και καταλήγει ότι γενικά το δίπολο ζωή – θάνατος υπάρχει σε πάρα πολλές τελετές, συμβολικές κινήσεις μέσα στον λαϊκό πολιτισμό.

Όπως αναφέρει «αυτό που προτιμούν στον αγροτικό κόσμο γενικά είναι οι πρασινάδες, οι καρποί, το σκόρδο. Σε κάποιες όμως περιοχές όπως στην Σέριφο αποβραδίς κρεμούν στην πόρτα στεφάνια από τσουκνίδα, λουλούδια και σκόρδο, ενώ στη Σύμη βάζουν κλωνάρια ελιάς, αγκαθιού, μαύρης συκιάς ενώ ταυτόχρονα οργανώνουν και ομαδικές τελετές που αποβλέπουν κι αυτές να φέρουν στο χωριό τη χαρά, την ευλογία, τη δημιουργία. Στην Πάργα, τα παιδιά ανήμερα της Πρωτομαγιάς πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν το τραγούδι του Μαγιού και κρατάνε στα χέρια τους κλωνάρια πορτοκαλιάς ή νερατζιάς γεμάτα άνθη, ενώ στην Κέρκυρα περιφέρουν έναν κορμό από τρυφερό κυπαρίσσι το οποίο έχουν τυλιγμένο με κίτρινες μαργαρίτες κι άλλα άνθη αλλά του κρεμάνε και ένα στεφάνι από χλωρά κλαδιά, κορδέλες, μαντήλια προκειμένου να μεταδοθεί το μήνυμα της χαράς, της άνοιξης. Στον Άγιο Λαυρέντιο στον Βόλο, στολίζουν ένα παιδάκι με λουλούδια. Και στη Ναύπακτο το μαγιόπουλο ενσαρκώνει ένα παιδί το οποίο συνοδεύουν γέροι φουστανελάδες που κουβαλάνε κουδούνια στολισμένα με άνθη ιτιάς. Στην Εύβοια συνδυαστικά με τα λουλούδια γίνεται και παράκληση για βροχή με στόχο την καρποφορία, ενώ στην Πορταριά, αλλά και στο Ζαγόρι της Ηπείρου μεταμφιέζονται πέντε πρόσωπα σε κορίτσι, γιατρός, γενίτσαρος και άλλα πηγαίνουν πομπή στο χωριό και κάνουν μια παράσταση που συμβολίζει το δίπολο, ζωή και θάνατος. Στα Άγραφα υπάρχει ένα έθιμο για την ανανέωση του σπιτιού. Οι νοικοκυρές αποβραδίς αδειάζουν τα δοχεία που υπάρχουν στο σπίτι είτε περιέχουν νερό, κρασί είτε οτιδήποτε άλλο και το πρωί τα κορίτσια πηγαίνουν με τις στάμνες να φέρουν το καινούργιο νερό. Τέλος, στην Κοζάνη κόβουν λυγαριά και την τυλίγουν στη μέση τους για να είναι ευλύγιστοι και δυνατοί».

Πηγή πληροφοριών/ΦΩΤΟ: ΑΠΕ – ΜΠΕ

https://georgepelagia.wordpress.com/

30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 2021     GEOPELA

Μια ανάσα χρειάζεται μόνο για να βρεις τη δύναμη σου

 Μια ανάσα χρειάζεται μόνο για να βρεις τη δύναμη σου

• By: gynaikaeimai
 
• On: 27 Απρίλιος 2021
 

Χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου, μουδιάζει το σώμα σου, ιδρώνουν οι παλάμες σου και οι σφυγμοί κοντεύουν να σπάσουν, μα ένας κόμπος δένεται στον λαιμό σου και δεν σ’ αφήνει να μιλήσεις. Μόνο δάκρυα γεννιούνται δίχως να τα θες.

Για δευτερόλεπτα παγώνεις, οι λέξεις σχηματίζονται στο μυαλό, όμως η γλώσσα κοκκαλωμένη σ’ εμποδίζει να τις ξεστομίσεις. Θέλεις να πεις τόσα πολλά, μα δεν μπορείς, μένεις αμίλητη, φοβάσαι, τρέμεις στην ιδέα του μετά… τι θα γίνει μετά;

Όλες οι προσβολές μαχαίρι στην καρδιά που στρίβει ανελέητα, δίχως οίκτο. Σαν όπλο στον κρόταφο που σ’ εμποδίζει ν’ αντιδράσεις, περιμένοντας το τέλος που δεν έρχεται, λες κι ο χρόνος δεν κυλάει.

Μα έρχεται η στιγμή που το μυαλό σαλεύει και παίζει περίεργα παιχνίδια. Κι εκεί που λες πως δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσει το μαρτύριο, αναδύεσαι από τον βυθό έχοντας αδειάσει τα πνευμόνια σου από αέρα και το μόνο που θέλεις είναι ν’ αναπνεύσεις. Μια ανάσα χρειάζεσαι… να βρεις τη δύναμη για όσες φορές σε πρόσβαλλαν, για όσες φορές σε ταπείνωσαν. Έχεις το δικαίωμα!

Της Σοφίας Β

https://gynaikaeimai.com/

Παθήσεις εντέρου: Πώς μπορεί να σας βοηθήσει η νηστεία

 Παθήσεις εντέρου: Πώς μπορεί να σας βοηθήσει η νηστεία

Πώς ο περιορισμός του φαγητού μπορεί να συμβάλλει στη αντιμετώπιση των προβλημάτων του εντέρου.Όσοι πάσχουν από φλεγμονές στο έντερο ή ασθένειες όπως το σύνδρομο του ευερέθιστου εντέρου προσέχουν ιδιαίτερα τη διατροφή τους.

Παρόλα αυτά, όπως προκύπτει από σχετική έρευνα, η εξασφάλιση της υγείας του εντέρου μπορεί να μην σχετίζεται με τα τρόφιμα που καταναλώνετε, αλλά με την ποσότητα φαγητού. Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της νηστείας για τη θεραπεία και τη διαχείριση των εντερικών προβλημάτων.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνια υποστηρίζουν ότι το Fasting-Mimicking Diet είναι μία νέα προσέγγιση που πρέπει ν

Η «νηστεία μίμησης» είναι μία διατροφή που αναπτύχθηκε από τον Valter Longo, διδάκτορα-διευθυντή του Ινστιτούτου μακροβιότητας του USC στο Λος Άντζελες. Στη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Cell Reports, η συγκεκριμένη διατροφή όχι μόνο μείωσε τη φλεγμονή στους ανθρώπους, αλλά αντέστρεψε εντελώς κάποια συμπτώματα του ευερέθιστου εντέρου σε ποντίκια.

Συγκεκριμένα, οι ερευνητές μείωσαν στο μισό τη θερμιδική πρόσληψη στα ποντίκια για μία ημέρα. Τις επόμενες τρεις μέρες μείωσαν κατά 10% την ποσότητα φαγητού τους. Αυτή η περίοδος των τεσσάρων ημερών ήταν η περίοδος «νηστείας» και κάθε φορά που επαναλαμβανόταν, τα ποντίκια είχαν σημαντικά οφέλη για το πεπτικό τους.

Νηστεία μίμησης σημαίνει ότι νηστεύετε μεν, εξακολουθείτε όμως να παρέχετε στο σώμα σας θρεπτικές ουσίες προκειμένου ο οργανισμός να συντηρεί και να αναπλάθει τα υγιή κύτταρα και τους ιστούς του.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η νηστείας έρχεται στο προσκήνιο. Πρόσφατα, αναδείχθηκαν τα οφέλη της διαλείπουσας νηστείας, που αποτελεί μία από τις τελευταίες τάσεις στη διατροφή και θεωρείται ότι μπορεί να προσφέρει πολλά οφέλη, όπως ισορροπημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και σταθερά επίπεδα ενέργειας.

Πηγή: mindbodygreen.com

https://www.onmed.gr/

 

Είναι ανθυγιεινό να…

sakshisoni 

«Κοιτάξτε την, είναι τόσο καλή στις σπουδές! Και εσύ?'

«Εκπροσωπεί και συνδυάζεται τόσο καλά με ανθρώπους και εσείς, δεν ξέρετε καν πώς να μιλήσετε σωστά με τους ανθρώπους!»

Αυτά τα μικρά κομπλιμέντα οδηγούν σε ανασφάλειες και δεν ξέρουμε ποτέ πότε η σύγκριση οδηγεί σε άγχος. Κάποιος μπορεί να αρχίσει να συγκρίνει τις εμπειρίες και τις καταστάσεις τους με τον άλλο. Εάν αποτύχουμε σε κάτι μπορεί κάποιος να καταλήξει να σκέφτεται, «Όσο σκληρά κι αν προσπαθώ, δεν θα φτάσω σε αυτό το επίπεδο!».

Αν κάποιος πετύχει, τότε ξεκινά το παιχνίδι της απόδειξης άλλου ατόμου, κατώτερος. «Την κτύπησα σε αυτό, είμαι πιο καλύτερος και ικανός από αυτόν. Αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε ένα είδος βιασύνης, κινήτρου και ενθουσιασμού για να κάνουμε περισσότερα πράγματα, κάτι που δεν διαρκεί πολύ. Είναι μόνο για μια χρονική περίοδο! Έτσι, η στάση της σύγκρισης δεν θα βοηθήσει.

Μην σπαταλάτε την ενέργειά σας στη σύγκριση! Προσπαθήστε να επενδύσετε αυτήν την ενέργεια για να είστε καλύτερα ...

Είχα επίσης (και μπορεί να έχω κάποια στιγμή!) Αυτήν τη συνήθεια σύγκρισης. Κάθε μικρό συναίσθημα με έκανε να το συγκρίνω με τους άλλους. Για παράδειγμα, είχα μια κακή μέρα. Πιστεύω λοιπόν ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που έχουν περισσότερα μεγάλα προβλήματα από ό, τι στη ζωή μου ». Αυτό με έκανε ακόμη πιο δυσαρεστημένο.

Προσπαθώ απλώς να πω ότι δεν συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους. Το ταξίδι και οι εμπειρίες σας είναι εντελώς διαφορετικές από τον φίλο σας. Επομένως, μην αρχίσετε να μετράτε τα προβλήματά σας με άλλους. Η σύγκριση είναι υγιής για την έμπνευση και τη μάθηση από το άλλο άτομο. Δεν υπάρχει κανένας ανώτερος ή κατώτερος!

Διάβασα κάπου, «Μην κάνετε το λάθος να πιστεύετε ότι η αλήθεια ενός άλλου ατόμου είναι απαραίτητα η δική σας αλήθεια. Αυτή η περιπέτεια πρόκειται να είναι αυθεντική. "

Αυτό!

Είστε ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής σας. Προσπαθήστε να είστε καλύτεροι από ό, τι ήσασταν χθες. Δουλέψτε σκληρά για τους καλούς βαθμούς σας εκτός από τη σύγκριση με τους φίλους σας. Δουλέψτε περισσότερο από ό, τι κάνατε την τελευταία φορά. Σπάστε το δικό σας ρεκόρ!

Ξέρω ότι το να ξεπεράσεις αυτήν την πρακτική σύγκρισης είναι αρκετά δύσκολο, αλλά μπορούμε πάντα να προσπαθήσουμε. Αυτή η ποιότητα μπορεί να ενσταλαχθεί σε πολλούς από εμάς από την παιδική ηλικία. Λοιπόν, θα είναι μια χρονοβόρα διαδικασία, αλλά μπορούμε να ξεκινήσουμε από το ίδιο το σήμερα… Σταματήστε τον εαυτό σας όταν συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους και προσπαθήστε να συνειδητοποιήσετε ότι δεν είναι σωστό! Είσαι μοναδικός!

Επιτρέψτε μου να ξέρω τις σκέψεις σας για σύγκριση; Πώς αισθάνεστε όταν συγκρίνετε κάποιο άλλο άτομο; Είναι υγιές να συγκρίνεις;

https://myneversosecretdiary.wordpress.com/

Οκτώ λάθη σε ταινίες επιβίωσης που πρέπει να αποφύγουμε

 Οκτώ λάθη σε ταινίες επιβίωσης που πρέπει να αποφύγουμε

Στις ταινίες δράσης βλέπουμε συνήθως τους πρωταγωνιστές να ρισκάρουν την ζωή τους πραγματοποιώντας ριψοκίνδυνες ενέργειες χωρίς να ανησυχούν για την σωματική τους ακεραιότητα. Στον κινηματογράφο συνήθως κυριαρχεί η υπερβολή και τα λάθη επιβίωσης που μπορεί να σε σκοτώσουν εάν τα ακολουθήσεις.

1. Δεν ανάβουμε φωτιά σε εσωτερικούς χώρους.

Αποφεύγουμε να ανάψουμε φωτιά σε ένα εσωτερικό χώρο αλλά εάν οι συνθήκες μας το επιβάλουν φροντίζουμε να υπάρχει κάποιο άνοιγμα ώστε να ανανεώνεται κατάλληλα ο αέρας για να μην μας πνίξει ο καπνός. Το άναμμα της φωτιάς σε ένα περιορισμένο χώρο μπορεί να προκαλέσει λιποθυμία ή ακόμη και το θάνατο.

2. Δεν πίνουμε νερό απευθείας από το ποτάμι.

Στις ταινίες, οι ήρωες όταν διψούν πίνουν νερό από λίμνες ή ρέματα. Αυτό μπορεί να φαίνεται βολικό, αλλά αν το κάνουμε στην πραγματική ζωή μπορεί να αρρωστήσουμε με δυσάρεστες επιπτώσεις για την υγεία μας. Έχει επικρατήσει ο μύθος ότι το τρεχούμενο νερό είναι και καθαρό παραβλέποντας ότι μπορεί λίγο πριν από το σημείο που βρισκόμαστε να έχει μολυνθεί το νερό από ένα ψόφιο ζώο ή ακόμα και με περιττώματα και να έχει γεμίσει με επικίνδυνα βακτήρια. Πριν πιούμε νερό από οποιαδήποτε πηγή θα φροντίσουμε να το καθαρίσουμε είτε χρησιμοποιώντας ένα φίλτρο, είτε θα το βράσουμε.

3. Προσέχουμε που θα αποθηκεύσουμε τα τρόφιμα μας.

Δεν αφήνουμε τα τρόφιμα ή τα αποφάγια κοντά στο σημείο που θα κατασκηνώσουμε γιατί είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα προσελκύσουμε άγρια ζώα. Αποθηκεύουμε τα τρόφιμα σε αεροστεγή δοχεία ή εναλλακτικά μπορούμε να τα κρεμάσουμε σε ένα δένδρο σε κάποια απόσταση από την σκηνή μας.

4. Δεν τρώμε χιόνι.

Το χιόνι είναι νερό, αλλά μόνο στο ένα δέκατο του όγκου του. Έτσι αν επιχειρήσουμε πιούμε ένα ποτήρι νερό θα πρέπει να φάμε μια μεγάλη ποσότητα χιονιού που θα ρίξει σημαντικά την θερμοκρασία του σώματος μας. Μπορούμε όμως να λιώσουμε το χιόνι σε ένα κατσαρόλι που θα έχουμε στην φωτιά και να το χρησιμοποιήσουμε ως πηγή νερού έκτακτης ανάγκης.

5. Δεν παριστάνουμε τους ακροβάτες.

Τον πρωταγωνιστή σε μια ταινία μπορεί να τον δούμε να σκαρφαλώνει χωρίς εξοπλισμό σε ένα επικίνδυνο γκρεμό, ή να πηδά από ένα ψηλό βράχο σε έναν άλλο. Αυτά όμως τα γυρίσματα τα πραγματοποιούν εκπαιδευμένοι κασκαντέρ και αφού έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα. Εμείς απλά αποφεύγουμε το περιττό ρίσκο γιατί δεν θα υπάρχει δίχτυ για να μας προστατεύσει όταν θα γλιστρήσουμε.

6. Δεν περιπλανόμαστε άσκοπα όταν χαθούμε.

Εάν χαθούμε στο δάσος και χάσουμε τον προσανατολισμό μας, δεν περιφερόμαστε άσκοπα πανικόβλητοι. Παραμένουμε ήρεμοι. Το καλύτερο είναι να ξεκουραστούμε και να καταστρώσουμε ένα σχέδιο διάσωσης. Εάν έχουμε φροντίσει να ενημερώσουμε τους δικούς μας για την διαδρομή που θα ακολουθήσουμε είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα στείλουν βοήθεια για να μας αναζητήσει.

7. Δεν ξοδεύουμε την ενέργεια μας σε περιττές κινήσεις.

Σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης ένα βασικό πρόβλημα είναι η έλλειψη της τροφής. Έτσι, βασικός παράγοντας της επιβίωσης μας θα είναι η σωστή διαχείριση της ενέργειας μας. Δεν έχει νόημα να καταναλώσουμε πολύ ενέργεια για λίγες θερμίδες τροφής. Χόρτα για τροφή μπορούμε να βρούμε σχετικά εύκολα εάν έχουμε και τις απαραίτητες γνώσεις το δύσκολο είναι να εξασφαλίσουμε το κρέας ή το ψάρι. Για αυτό το καλύτερο είναι αυτά να τα εξασφαλίσουμε στήνοντας παγίδες και όχι κυνηγώντας που απαιτεί μεγάλο κόπο και προσπάθεια.

8. Είναι δυσκολότερο από ότι φανταζόμαστε το άναμμα της φωτιάς στη φύση.

Ο ήρωας της ταινίας πάντα ανάβει τη φωτιά με ιδιαίτερη ευκολία. Μόνο που στην πραγματικότητα αυτό δεν έχει μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα. Είτε τα ξύλα θα είναι υγρά, είτε θα φυσά αέρας ειδικά την περίοδο του χειμώνα το άναμμα της φωτιάς απαιτεί προετοιμασία και γνώση. Χρειάζεται να γνωρίζουμε βασικές τεχνικές ανάμματος για να τα καταφέρουμε.

epiviosi

ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ

Κολπικός πτερυγισμός: Τι είναι και με ποια συμπτώματα εκδηλώνεται

 Κολπικός πτερυγισμός: Τι είναι και με ποια συμπτώματα εκδηλώνεται

30/04/2021 10:00

Ο κολπικός πτερυγισμός είναι ένα είδος αρρυθμίας, μια διαταραχή του καρδιακού ρυθμού, που οφείλεται σε δυσλειτουργία του ηλεκτρικού συστήματος της καρδιάς.

 Στον κολπικό πτερυγισμό οι άνω θάλαμοι της καρδιάς (κόλποι) πάλλονται πολύ γρήγορα, ξεπερνώντας τα όρια του φυσιολογικού, διατηρώντας όμως ένα σταθερό ρυθμό.

Σύμφωνα με τη Mayo Clinic, ο κολπικός πτερυγισμός μοιάζει με την κολπική μαρμαρυγή, έναν άλλο τύπο αρρυθμίας. Ωστόσο, οι παλμοί των κόλπων της καρδιάς είναι πιο οργανωμένοι στον κολπικό πτερυγισμό σε σύγκριση με τα ακανόνιστα μοτίβα παλμών που παρατηρούνται στην κολπική μαρμαρυγή. Δεν είναι ασυνήθιστο για έναν ασθενή να παρουσιάζει εναλλάξ κρίσεις κολπικού πτερυγισμού και κρίσεις κολπικής μαρμαρυγής.

Τρόποι που εκδηλώνεται ο κολπικός πτερυγισμός είναι: 

Ταχυπαλμία, Ακανόνιστος καρδιακός παλμός, κόπωση, Δύσπνοια, πόνος στο στήθος, ζαλάδα. συγκοπή (λιποθυμία)

https://www.onmed.gr/

Εργασία & χαρά… σε ποιο σύμπαν;

 Εργασία & χαρά… σε ποιο σύμπαν;

• By: gynaikaeimai
 
• On: 25 Απρίλιος 2021
 

Στην δύσκολη κατάσταση που διανύουμε, είναι μάλλον τύχη και ευλογία να έχεις μια σταθερή δουλειά, ένα σίγουρο εισόδημα. «Βρέξει χιονίσει να μπαίνει ο μισθός σου» όπως έλεγε κι ο πατέρας μου. Η ανεργία αποτελεί αναμφίβολα μεγάλη απειλή για τον άνθρωπο. Η ανασφάλεια που δημιουργείται από την αγωνία της καθημερινής επιβίωσης, γεννάει ένα μόνιμο άγχος…

Τι γίνεται όμως όταν αυτή η τύχη και ευλογία, γίνεται ατυχία και κατάρα μαζί; Τι γίνεται όταν πληγώνεται καθημερινά η αξιοπρέπεια σου; Τι γίνεται όταν οι προσβολές και οι επιπλήξεις, καταπατούν την υπόληψή σου; Όταν προσβάλουν την νοημοσύνη σου; Πόσο να αντέξεις μια αρρωστημένη κατάσταση που σου ξεσκίζει αργά και βασανιστικά τα σωθικά;

Γυρίζεις σπίτι και ώσπου να συνέλθεις, έρχεται το άλλο πρωί που πρέπει ξανά να υποστείς τα βασανιστήρια ενός κομπλεξικού και άνανδρου ανθρώπου. Ενός ανθρώπου που έχοντας τη δύναμη της εξουσίας, ποδοπατάει κάθε ανθρώπινο δικαίωμα, καταργεί κάθε ηθική. Με την συνεχή απειλή της απόλυσης, εκμεταλλεύεται τις ανάγκες σου, στερεί το χαμόγελο από την ζωή σου. Η δύναμη του χρήματος βλέπεις, του δίνει το δικαίωμα να κακομεταχειρίζεται υπαλλήλους, λες και ξαναζούμε σ’ εκείνες τις πληγωμένες εποχές που οι εργαζόμενοι θεωρούνταν κτήμα του κάθε κοτζαμπάση. Δεν ξέρω αν τελικά υπάρχει θεία δίκη, πάντως εγώ ακόμα περιμένω να τη δω.

Κάθε πρωί που ξημερώνει εύχομαι να μην τον δω, εύχομαι πράγματα που δεν τολμώ να ομολογήσω. Προσπαθώ να διώξω τις σκέψεις μου, όμως δεν μπορώ, βλέπεις δεν έρχεται κι αυτή η θεία δίκη…

Της Λένας Χρυσάφη

https://gynaikaeimai.com/

Βράχο με ονομάτισαν από την αρχή, βράχος όλη μου τη ζωή…

 Βράχο με ονομάτισαν από την αρχή, βράχος όλη μου τη ζωή…

• By: gynaikaeimai
 
• On: 25 Απρίλιος 2021
 

Στη θάλασσα να ψάξεις να με βρεις. Εκεί, στο απέραντο γαλάζιο. Κάτω στην ακροθαλασσιά, ανάμεσα στον αφρό των κυμάτων θα στέκομαι αγέρωχη, στιβαρή, στολισμένη με τις απότομες πτυχές και τις άγαρμπες ρωγμές μου, απομεινάρια περασμένων θαλασσοταραχών. Πληγές αθέατες και κρυμμένες χαρακιές χωρίς ουλές, χωρίς σημάδια, με μια άυλη υπόσταση που ξεπλένει κατά καιρούς δειλά το αλμυρό νερό και ο αγέρας.

Χάνομαι στην απεραντοσύνη του πελάγους, ατενίζω τον ορίζοντα της φαντασίας και της ουτοπίας και αφήνομαι στις ζεστές σαν αγκαλιά, αχτίδες του ήλιου. Οι κόκκοι της άμμου πλανιούνται σε τρελό χορό και έρχονται και κάθονται στα κατακάθια της ψυχής μου, δυσκολεύοντας την αναπνοή και επαναφέροντάς με στην πραγματικότητα. Ακλόνητη στη θέση μου παρατηρώ, διαβάζω τα σημάδια του ουρανού και της γης και ταξιδεύω νοερά με τα καΐκια που πηγαινοέρχονται. Είναι φορές που αγκυροβολούν εκεί κοντά και μυρίζω την ανθρώπινη μορφή.

Άλλοι τολμούν να βουτήξουν στο βυθό και άλλοι πλατσουρίζουν στην ακροθαλασσιά. Ξαποσταίνουν στην σκιά και μες τη σιγαλιά της φύσης, αφήνονται να είναι ελεύθεροι και χαλαροί. Εγώ όμως επιζητώ εκείνες τις παιδικές φωνές που περιλούζουν τη μορφή μου και μου δίνουν οξυγόνο για πνοή. Γεμάτες χαρά, αθωότητα και διάθεση για ζωή. Σκαρφαλώνουν στη ράχη μου, απλώνοντας με πλατιά και σταθερά βήματα να ανέβουν, να βρουν την ισορροπία να στηριχθούν και να τολμήσουν τα πιο βαθιά τους μακροβούτια. Δεν φοβούνται το βυθό, βουτάνε στα βαθιά και αρμενίζουν στα ρηχά.

Τις νύχτες, το φεγγάρι μου χαρίζει απλόχερα το φως του και τα κύματα μες την άπνοια της σιγαλιάς μου χαρίζουν τα πιο κρυφά τους μυστικά. Είναι φορές που τα σύννεφα κρύβουν τον ήλιο και την πλάση και βιώνω την πιο μεγάλη μοναξιά. Στην κραυγή της σιωπής ξεδιπλώνονται οι πίκρες και τα ανεκπλήρωτα όνειρα παίρνουν μορφή.

Βράχο με ονομάτισαν από την αρχή. Βράχος όλη μου τη ζωή. Ένας βράχος δυνατός, που η αλμύρα από τον βυθό τον κατατρώει ύπουλα και σιγανά. Τρικυμίες, πλημμύρες και άμπωτες.

Κουράστηκα να παλεύω με τα θεριά της θάλασσας και τα κύματα. Θέλω να ηρεμήσω, να γαληνέψω, να αφεθώ. Να επιτρέψω στον ήλιο να με ζεστάνει να του παραδοθώ. Ονειρεύομαι εκείνη τη στιγμή που θα στέκομαι στην άκρη του βράχου, θα με χτυπάνε τα κύματα, δε θα λυγίζω, δε θα βουλιάζω, δε θα στεναχωριέμαι. Απλά θα δροσίζομαι από τον παφλασμό των κυμάτων και θα αγναντεύω τον ορίζοντα…

Από Stella

https://gynaikaeimai.com/

 

Το HIT της ημέρας.

Μια γόνιμη συνάντηση, ικανή να βρει χρόνο για να διαβάσει λίγο, να ολοκληρώσει την καθημερινή καθημερινή δουλειά εγκαίρως, να απολαύσει τις αγαπημένες τηλεοπτικές σειρές. Μην ξεχνάτε την καθημερινή άσκηση. Τι είναι αυτό που μου δίνει το μεγαλύτερο λάκτισμα της ημέρας ή το χτύπημα της ημέρας; Δεν είμαι σίγουρος. Κάποιες μέρες είμαι πιο ήρεμος και χαρούμενος από το συνηθισμένο. Ωστόσο, για να αποκρυπτογραφήσουμε τον λόγο.

Τις μέρες που τηλεφωνώ στη μητέρα μου, είμαι σίγουρα χαρούμενος. Οι συνομιλίες βίντεο με φίλους είναι επίσης πολύ ενθαρρυντικές. Κάνοντας μια καλή συνταγή με κάνει πολύ χαλαρό να δω την τελική πιατέλα. Το σιδέρωμα που δεν μου άρεσε ποτέ, αλλά σήμερα μου δίνει μια μεγάλη αίσθηση επίτευξης για να δω ένα τακτοποιημένο σωρό ρούχων και όχι ένα ανάχωμα τσαλακωμένων ρούχων.

Για να βρω χρόνο να κάνω τα blog μου με παίρνει πάντα το HIT που χρειάζομαι. Στην πραγματικότητα, σήμερα είναι το εκατό εκατοστό blog μου. Εννοώ, αληθινά, το λέω αυτό επίτευγμα. Είμαι σίγουρα ευγνώμων σε όλους τους αναγνώστες και σε όλα όσα μου αρέσουν όλοι. Όταν λαμβάνω σχόλια, νιώθω συνδεδεμένος με όλους σας. είναι υπέροχο συναίσθημα να καταλαβαίνω ότι άνθρωποι από όλο τον κόσμο αφιερώνουν χρόνο για να διαβάσουν και να γράψουν για τα ιστολόγιά μου. Ευχαριστώ πολύ, αγαπητοί μου φίλοι.

Η κοινή χρήση και η προσφορά είναι αυτό που δίνει την ευτυχία που λαχταρώ. Βρείτε το δρόμο σας για να είστε ευτυχισμένοι. Το blogging είναι ο τρόπος μου να εκφράσω τα συναισθήματά μου και να προσπαθήσω να βοηθήσω οποιονδήποτε μπορεί να βγάλει κάτι από αυτό. Αυτός ήταν ο λόγος που ήθελα να γράψω πρώτα. Στη δουλειά μου, βλέπω πολλούς ανθρώπους που δεν είναι διανοητικά ικανοί αλλά μπορούσαν να κάνουν με λίγη καθοδήγηση. Χρειάζομαι καθοδήγηση όλη την ώρα και για τον εαυτό μου.

Είμαι πολύ χαρούμενος σήμερα και θέλω να συγχαρώ τον εαυτό μου για τα 200 Blogs μου. Σας ευχαριστώ όλους και σας αγαπώ όλους

.https://dailyliving.blog/