Σκέφτεστε να κάνετε μια διαφορετική καριέρα ή να κάνετε μια αλλαγή καριέρας; Αν ναι, είναι καλύτερο να σκεφτείς τι αγαπάς πριν κάνεις το επόμενο βήμα. Όταν κάνετε κάτι για το οποίο είστε παθιασμένοι, είστε πιο παραγωγικοί και πιο ικανοποιημένοι τόσο με τη δουλειά όσο και με τη ζωή. Η γνώση αυτών των γεγονότων μπορεί να σας βοηθήσει να βρείτε τη σωστή δουλειά που ταιριάζει με το πάθος σας και να νιώσετε πιο ικανοποιημένοι.
Εάν θέλετε να ακολουθήσετε τα ενδιαφέροντά σας ως καριέρα, εδώ είναι μερικοί τρόποι που μπορούν να σας βοηθήσουν να αλλάξετε την καριέρα σας σε μια δουλειά που πραγματικά αγαπάτε να κάνετε:
1. Γνωρίστε τα δυνατά σας σημεία
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρετε εάν θέλετε να ακολουθήσετε τα ενδιαφέροντά σας ως καριέρα είναι τα πραγματικά δυνατά σας σημεία. Καταγράψτε όλα τα δυνατά σας σημεία και δείτε πώς μπορούν να επικαλύπτονται με αυτό που σας αρέσει. Μόλις έχετε τη λίστα, περιορίστε την και κάντε τα κορυφαία σημεία για τη λίστα. Αυτή η λίστα μπορεί ακόμα να χρησιμοποιηθεί ως ο οδηγός σας για να εξετάσετε άλλα μονοπάτια σταδιοδρομίας.
2. Μιλήστε σε έναν Σύμβουλο Σταδιοδρομίας
Μερικές φορές, οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν τη σταδιοδρομία που θέλουν επειδή δεν γνωρίζουν τις διαθέσιμες σταδιοδρομίες που ταιριάζουν με τα ενδιαφέροντά τους. Μιλώντας με έναν σύμβουλο σταδιοδρομίας, μπορείτε να βρείτε αυτές τις επιλογές σταδιοδρομίας και ακόμη και να παραπεμφθείτε στις κατάλληλες προσωπικότητες που θα σας βοηθήσουν να αποκτήσετε τη θέση που χρειάζεστε για να ακολουθήσετε το πάθος σας.
3. Σκεφτείτε τη θέση που θα θέλατε να ακολουθήσετε εάν δεν χρειάζεται να σκεφτείτε χρήματα
Όταν εξετάζουμε μια θέση, συνήθως λαμβάνουμε υπόψη τα οικονομικά οφέλη που θα μπορούσε να μας προσφέρει παρά εάν ενδιαφερόμαστε πραγματικά για τη δουλειά. Αλλά, αν δεν χρειάζεται να το σκεφτείτε, αναρωτηθείτε τι είδους θέση θέλετε πραγματικά να ακολουθήσετε. Για παράδειγμα, αν σας αρέσει να εργάζεστε με την κοινότητα, ποιες θέσεις είναι διαθέσιμες ανεξάρτητα από την αμοιβή;
4. Λάβετε τη σωστή υποστήριξη
Το να επιδιώκετε κάτι που αγαπάτε ως καριέρα μπορεί να συναντηθεί με αντίθεση από εκείνους που πιστεύουν ότι έπρεπε να ακολουθήσετε μια επικερδή καριέρα. Ωστόσο, αν θέλετε πραγματικά να επιδιώξετε αυτό που αγαπάτε, το περιβάλλον σας με υποστηρικτικά άτομα μπορεί να σας βοηθήσει να προχωρήσετε και να αισθάνεστε πιο σίγουροι για τις δραστηριότητές σας. Θα μπορούν επίσης να σας δώσουν βασικές γνώσεις που θα σας βοηθήσουν να επιτύχετε τους στόχους σας ευκολότερα.
5. Παρακολουθήστε μαθήματα ή πρόσθετη εκπαίδευση
Ίσως χρειαστεί να μάθετε περισσότερα για τη σταδιοδρομία-στόχο σας για να την πετύχετε. Ελέγξτε ποια μαθήματα είναι διαθέσιμα για να εγγραφείτε για να σας βοηθήσουν να γίνετε πιο ισχυρός υποψήφιος για εργασία και ακόμη και να χρησιμοποιήσετε την ευκαιρία να δικτυωθείτε.
6. Εξοικονομήστε χρήματα για να σας βοηθήσουμε στη μετάβαση
Η μετάβαση στην καριέρα των ονείρων σας μπορεί να διαρκέσει λίγο για να σας βοηθήσει να πληρώσετε τους λογαριασμούς σας και να αποκτήσετε αρκετή αυτοπεποίθηση για να την τηρήσετε. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, είναι ζωτικής σημασίας να έχετε εφεδρικά κεφάλαια που θα σας βοηθήσουν να εξοφλήσετε τους λογαριασμούς σας καθώς προσπαθείτε ό,τι καλύτερο μπορείτε για να εδραιωθείτε σε αυτήν την καριέρα. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε αυτόν τον χρόνο για να σχεδιάσετε πώς να προσαρμόσετε τα έξοδα διαβίωσής σας ώστε να ταιριάζουν με τη νέα σας αμοιβή.
7. Μην βιάζεστε
Θα πρέπει να είστε υπομονετικοί όταν πρόκειται να αναζητήσετε μια θέση που θα ήταν κάτι που θα αγαπούσατε ως καριέρα. Θα ήταν καλύτερο να αντιμετωπίζετε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζετε κατά μέτωπο και να θυμάστε πάντα την έμπνευση που σας οδήγησε σε αυτό το επαγγελματικό ταξίδι.
Κάθε άτομο αξίζει να έχει μια καριέρα που θα τον βοηθήσει όχι απλώς να ευημερήσει αλλά και να του προσφέρει μια γεμάτη ζωή. Εάν πιστεύετε ότι είναι η ώρα να κάνετε τη στροφή ή θέλετε να δείτε τι είναι διαθέσιμο για εσάς, μη διστάσετε να εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία για να ακολουθήσετε μια καριέρα που εστιάζει στα πάθη σας. Ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να είναι η ευκαιρία που περιμένατε.
Πηγή εικόνας: wikipedia.gr| Η ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη.
Από Σταυρούλα Γιώτη
Η Μαρία Πολυδούρη ήταν Ελληνίδα ποιήτρια της γενιάς του ’20 και η γυναικεία φωνή των νεορομαντιστών ποιητών της χώρας. Αποτελεί για τους περισσότερους έναν λογοτεχνικό μύθο. Σίγουρα είναι το σύμβολο της πρόωρα χαμένης ομορφιάς. Σίγουρα μετέτρεψε την πορεία της στη ζωή αυτή σε ποιητική έκφραση. Το ανεκπλήρωτο και το αδιέξοδο αποδόθηκαν από την Μαρία Πολυδούρη με απόλυτο λυρισμό και η χαμηλόφωνη ποίηση της φώναξε δυνατά για την απουσία και το ανικανοποίητο.
Η ζωή της
Η Μαρία Πολυδούρη γεννήθηκε την 1η Απριλίου 1902 στην Καλαμάτα. Ο πατέρας της, Ευγένιος Πολυδούρης, ήταν φιλόλογος. Η μητέρα της, Κυριακή Μαρκάτου, υποστηρίζει το γυναικείο κίνημα εμφυσώντας και στην κόρη της τις αρχές του. Η Μαρία τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο στα Φιλιατρά και στο Γύθειο, λόγω της θέσης του πατέρα της. Στα δεκάξι της χρόνια επέστρεψε στη γενέθλια πόλη της, την Καλαμάτα. Αφού ολοκλήρωσε το σχολείο προσλήφθηκε στη Νομαρχία Μεσσηνίας το 1918. Το 1920 χάνει και τους δύο γονείς της, γεγονός που θα την σημαδέψει για πάντα. Το 1921 φεύγει με μετάθεση στην Νομαρχία της Αθήνας. Είναι μια νέα γυναίκα, μεγαλωμένη από δυο φιλελευθέρους γονείς με πρωτοποριακές αρχές για την εποχή της. Η επαρχιακή συντηρητική νοοτροπία δεν είναι σε θέση να δεχτεί την μποέμ Μαρία Πολυδούρη.
Όχι με πλοίο, καράβι θέλω μέσ’ στο βαθύ σου κόλπο να πετάξω, στο λιμανάκι σου ήσυχα ν’ αράξω, φιλήματα πολλή ώρα να σου στέλλω, μικρούλα πόλη, λευκή χαρά μου. Κι’ οπόταν η καρδιά μου πια αλαφρώση, η αύρα σου τα πανιά μου να φτερώση, τα σκλαβωμένα αδύναμα φτερά μου. να φύγω πάλι χωρίς εμπόδιο. Νάμαι αλαφριά στον αναλογισμό σου κι’ όλα μαζί, μαζί κι’ ο χωρισμός σου γλυκύτατο να μου είναι κατευόδιο.
{Ηχώ στο χάος}
Η νέα ζωή
Στην Αθήνα, η Μαρία Πολυδούρη θα γνωρίσει τον Κώστα Καρυωτάκη, υπάλληλος της Νομαρχίας κι εκείνος. Ο έρωτας αναμεσά τους θα είναι μεγάλος. Η Μαρία θα συνταράσσεται από την αγάπη αυτή. Παράλληλα η ίδια ξεκινά σπουδές στη Νομική Σχολή Αθηνών, πράγμα ριζοσπαστικό για τις γυναίκες της εποχής της. Ο Κώστας Καρυωτάκης σύντομα αρρωσταίνει από σύφιλη και ομολογεί στη Μαρία πως δεν μπορεί να είναι μαζί της λόγω της υγείας του. Εκείνη είναι έτοιμη να κάνει για κείνον κάθε θυσία όμως ο Καρυωτάκης δεν το δέχεται. Μένουν φίλοι, μη μπορώντας να διακόψουν κάθε σχέση. Το 1925 η Μαρία θα αρραβωνιαστεί τον Αριστοτέλη Γεωργίου, έναν γοητευτικό πλούσιο δικηγόρο.
Πηγή εικόνας: iefimerida.gr| Η Μαρία Πολυδούρη σε νεαρή ηλικία.
Την ίδια χρονιά θα χάσει τη θέση της στη Νομαρχία καθώς δεν μπορούσε να είναι συνεπής στη δουλειά της. Ακόμη, θα εγκαταλείψει τις νομικές σπουδές αλλά θα γραφτεί Σχολή Θεάτρου του Εθνικού. Όλα όμως αυτά δεν ήταν προφανώς ικανά να γεμίσουν τη ζωή της. Έτσι, το 1926, η Μαρία Πολυδούρη, εγκαταλείπει τον αρραβωνιαστικό της αλλά και την Ελλάδα. Φεύγει στο Παρίσι, όπου παρακολουθεί μαθήματα υψηλής ραπτικής στη σχολή Εκόλ Πιζιέ. Το 1928 προσβάλλεται από φυματίωση, επιστρέφει στην Αθήνα και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Σωτηρία.
Η Μαρία Πολυδούρη στο νοσοκομείο που βρίσκεται, θα συναντήσει τον Γιάννη Ρίτσο που νοσηλεύεται επίσης με φυματίωση. Εκείνος έπαιζε πιάνο στη σάλα του νοσοκομείου κι εκείνη κατέβαινε από το δωμάτιό της για να ακούσει μουσική. Έτσι έγινε η γνωριμία τους. Θα γράψει μάλιστα και θα αφιερώσει στον ποιητή ένα ποίημά της με τίτλο «Βαριά καρδιά». Την ίδια χρονιά, το 1928, θα κυκλοφορήσει την πρώτη της ποιητική συλλογή, «Οι τρίλιες που σβήνουν». Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου μαθαίνει ο Κώστας Καρυωτάκης αυτοκτονεί. Η απώλεια αυτή θα σημάνει ίσως και την αρχή του τέλους για την Μαρία. Η υγεία της χειροτερεύει.
Πηγή εικόνας: iefimerida.gr| Η Μαρία Πολυδούρη νοσηλεύεται με φυματίωση.
Την επόμενη χρονιά, το 1929 θα εκδώσει τη δεύτερη συλλογή ποιημάτων, «Ηχώ στο Χάος». Μεταφέρεται σε ιδιωτική κλινική όπου τα έξοδα να πληρώνει σύμφωνα με φήμες ο Άγγελος Σικελιανός. Άλλες φήμες θέλουν η κλινική να πληρώνεται από την αδερφή της Βιργινία ή και από τον πρώην αρραβωνιαστικό της. Στις 29 Απριλίου του 1930 η Μαρία Πολυδούρη θα φύγει από τη ζωή νικημένη από την ασθένεια αλλά και τον πόνο της απώλειας του μεγάλου κι ανεκπλήρωτου έρωτα. Η ίδια είχε προμηθευτεί από έναν πιστό της φίλο ένεση μορφίνης.
Μόνο γιατί μ’αγάπησες
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες στα περασμένα χρόνια. Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα και σε βροχή, σε χιόνια, δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα, μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα, μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου…
{Απόσπασμα από το ποίημα Μόνο γιατί μ αγάπησες}
Η ποιήτρια
Η Μαρία Πολυδούρη είναι αναμφισβήτητα μια από τις μεγαλύτερες ποιήτριες της χώρας. Η ελεύθερη κι ανεξάρτητη φύση της, η αγωνιστική προσωπικότητά της και η ευαισθησία της την ώθησαν σε μια ζωή συμπυκνωμένη κι έντονη. Επηρεασμένη τόσο από τα ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα της εποχής της, από την απώλεια αξιών και ιδανικών αλλά και του μεγάλου της έρωτα έγραψε αβίαστα και ειλικρινά. Οι «καταραμένοι» Γάλλοι ποιητές αλλά κι ο Κώστας Καρυωτάκης ενέπνευσαν καταλυτικά την ποιήτρια μέσα της. Έχοντας επιρροές από τα μανιάτικα μοιρολόγια, η Μαρία Πολυδούρη θα εκδώσει το πρώτο της ποίημα σε ηλικία 14 χρόνων. Πρόκειται για το πεζοτράγουδο «Ο πόνος της μάνας» που μιλά για τον θάνατο ενός ναυτικού που ξεβράστηκε από τη θάλασσα. Αργότερα θα γράψει και ένα μυθιστόρημα με τίτλο «Ρομάντζο» ενώ δημοσιεύει ποιήματά της και σε λογοτεχνικά περιοδικά.
Το κίνημα του νεορομαντισμού – νεοσυμβολισμού στο οποίο ανήκει η Μαρία Πολυδούρη χαρακτηρίζεται από χαμηλών τόνων ποίηση, απαισιοδοξία, θρήνο για την απώλεια, αίσθηση του αδιέξοδου, του ανικανοποίητου και της παρακμής. Ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί. Η λυρικότητα και η ευαισθησία αλλά και η πικρία κι η απογοήτευση κυριαρχούν στη γραφή της. Ο έρωτας κι ο θάνατος την κατακλύζουν σαν δυο στοιχεία άρρηκτα δεμένα. Τα ποιήματα της είναι γεμάτα από συναίσθημα, συγκίνηση, σαρκασμό, όπως κι η ζωή της.
Ακολουθεί βίντεο με μελοποιημένο ποίημα της Μαρίας Πολυδούρη σε ερμηνεία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη:
Η Θεά της Μαγείας και τα «βουντού» των Αρχαίων Ελλήνων | Ελληνική Μυθολογία |
The Mythologist
Η Εκάτη είναι μια λιγότερο γνωστή θεότητα στην Ελληνική Μυθολογία! Συνδέθηκε με τη μαγεία και οι Αρχαίοι Έλληνες την επικαλούνταν στα σκοτεινά τους βουντού!
Ο Τυφλός Θεός Πλούτος και τα Πολύτιμα Δώρα του Άδη | Ελληνική Μυθολογία | The Mythologist
Στην Ελληνική Μυθολογία ο θεός Πλούτος ήταν η προσωποποίηση της έννοιας του πλούτου και της αφθονίας. Δεν ήταν ο μόνος όμως που προσέφερε αγαθά στους ανθρώπους της εποχής.
Ο Άρχοντας του Κάτω Κόσμου, ο Πλούτωνα ή αλλιώς Άδης, έστελνε με τις ευλογίες του τα δικά του δώρα στους ανθρώπους!
Το σημερινό βίντεο είναι μια χορηγία του Greek Entrepreneurs:
Οι πηγές του σημερινού βίντεο:
Για τον Πλούτο:
Ησίδοδος, Θεογονία, στ. 969.
Ομηρικός Ύμνος στη Δήμητρα, στ. 484.
Αριστοφάνης, Πλούτος, στ. 40, 410 και 230.
Για τον Άδη/ Πλούτωνα:
Εμείς είμαστε οι απόντες απ’ το δείπνο Φωτοσκιάσεις
Ας μιλήσουν οι νύχτες
Ας μιλήσουν κάλλιο οι νύχτες που μας γνώρισαν, Οι φλόγες που έκαιγαν στοχαστικά στις κρύπτες του ύπνου, Η θάλασσα π’ αγκάλιαζε τη γύμνια μας, τη σιωπή, Φίλε, που έφυγες πρωί να συναντήσεις το άλλο σου είδωλο, Ν’ αναπαυτείς στην ίδια σου την ομορφιά σαν Ενδυμίων.
Ωραίο είναι το πρόσωπο μες σε κατοπτρισμούς, Ανοίγει, πολλαπλασιάζεται, σαν αριθμός.
Ως να μην είχα πρόσωπο, ύπαρξη, ήμουν Το άγνωστο σχήμα το ερχόμενο, Δε με γνωρίζαν οι άνθρωποι, μονάχα εσύ Με δεχόσουν μέσα στον κύκλο σου από βλέμματα, Ως μια σου εικόνα, αναδίπλωση, σκιά.
Θάλασσα, σώμα, φως, ως να ’μαστε απ’ την ίδια ουσία, Του υγρού, του πέτρινου, του εκθαμβωτικού.
Πού τελειώνουν τα όρια, πού αρχίζουν τ’ απρόσιτα;
Ως να πληθαίνει ξάφνου ο χρόνος, να μοιράζεται την ομορφιά, Χίλια κομμάτια, χίλια αντιφεγγίσματα, Σειρά καθρεφτισμένα αγάλματα, φυτά και ψάρια, Μαζί με τον ήλιο που ερωτεύεται τον εαυτό του, Το ίδιο του το είδωλο το πολλαπλό, Γιατί επάνω είναι το φως και κάτω η αντανάκλαση. Φως η ατέρμονη ύλη, φως η σάρκα, φως ο Θεός.
Ως να ’χες κάτι απ’ τα φυτά και τον βαθύ καημό των αγαλμάτων Όταν τα κλειούν μες σε μεγάλες αίθουσες Μονάχα, ακίνητα και λυπημένα,
Και περιμένουν μάτια να τα ντύσουν που ’ναι γυμνά, Και χέρια να τα κρατήσουν να σηκωθούν, Να πάρουν σκάλες, να γεμίσουν τις κάμαρες των μητέρων, Σα μια γενιά από πέτρινη ηλικία, Σα μια φυλή από στερεότητα που δε ραγίζει.
Ας ήσουν ραγισμένος δεν ξέρω από ποια αιχμή Κι είχες σαν ένα φτερό ριγμένο πίσω σου.
(Ήσουνα κάποτε μεγάλο πουλί; Ήσουνα κάποτε Άγγελος, Πρωτοστάτης, Πανέρωτας, φέρνοντας το άγγελμα;)
Γύρευα να μεταμορφωθώ και να περάσω Στη θλίψη σου μέσα, να γινώ το άνθος σου της Περσεφόνης, Να μ’ έχει και να με φορείς κι εδώ κι εκεί, στον ύπνο και στον θάνατο.
Σαν όταν ψάχνεις να βρεις ένα όνομα, που γύριζε στον νου, Και δεν μπορείς, ως ν’ αχνοσβήνει στο σκοτάδι. Ή να ξεχνάς ν’ ανάψεις το φως και κείτεσαι στα σκοτεινά.
Ως να ξεχνιόμαστε, Ως να ξεχνιέται το φως Και μας ξεχνά.
Τάχα θα μείνει τ’ όνομά μου στα χείλη σου, γεύση αιωνιότητας; Τάχα θα με σώσουν τα μάτια σου; Θα μου ’χουν φυλάξει Το σχήμα, σα μια σκιά, μια μαρτυρία;
Κάθομαι εδώ και σ’ αναπλάθω, Κάθομαι εδώ και προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών.
Σαν ένα άγριο θεριό που το δρόμο μου φυλάει. Στα σκοτάδια η ψυχή βαθιά μέσα μου κρυμμένη Ακατάπαυστα θρηνεί μια αμαρτία στοιχειωμένη».
2 «Είναι απύθμενο κι ατέλειωτο το βάθος Περιπλανιώμαστε θρηνούμε ζούμε λάθος Μέσα στη μανία του πεινασμένου αγέρα Ο Δαίμονας σε ακολουθεί ξοπίσω νύχτα μέρα».
3 «Πάνω στο χιόνι το παχύ τα βήματά σου ιχνηλατεί Οπουδήποτε κι αν πας εκείνος πάντα θα ’ναι ’κει Στη βροχή στη παγωνιά στο χαλάζι στον χιονιά Θα γυρίσεις πάλι πίσω από την βαρυχειμωνιά;»
4 «Μην με περιφρονείς, μην κάνεις πως δεν μ’ είδες Κάνε μου τα πρωινά γεμάτα καταιγίδες Οι ζήλειες και οι φόβοι σου που με περικυκλώνουν Τις όμορφες τις νύχτες μου με κλάματα στοιχειώνουν».
5 «Επτά μαχαιριές σε επτά αγαπημένες Επτά οι ζωές που πήγαν χαμένες Μαρμάρινοι τάφοι κτισμένοι με θρήνους Με τρόμο με φόβο γεμάτοι κινδύνους».
6 «Επτά αγαπημένες συνέχεια θλιμμένες θρηνούνε στους τάφους που είναι θαμμένες Επτά αγαπημένες τις νύχτες Πλειάδες Το σκότος εντός μου φωτίζουν με δάδες».
7 «Επτά αγαπημένες ξαπλώνουν στο στρώμα Τσαμπιά με σταφύλια μου βάζουν κορώνα Προσεύχονται κλαίνε και σε συμπονούν Μεγάλα τα λάθη μα στα συγχωρούν»
8 «Πότε θα γυρίσεις να δεις στην παραζάλη Να ζουν οι αγαπημένες μου χαρούμενες και πάλι; Όταν επιστρέψεις και θα ζήσεις; Όταν μπορέσεις ξανά να συγχωρήσεις;»
9 «Στις αμαρτίες μου στενάζεις Και στις δικές σου ησυχάζεις. Τις αμαρτίες μου θρηνείς Και τις δικές σου λησμονείς».
10 «Όλα τα λάθη που ’χω διαπράξει Με τα δικά σου έχουν ταιριάξει Αυτά οι πόρνες κι εσύ το θύμα Και το κρεβάτι μου γίνεται μνήμα».
11 «Ποτέ, ποτέ. Εγώ θα γυρίσω Και φλόγες θα βγάζω για να σε κερδίσω Κι όσο θα ζεις κερδίζω δε χάνεις Θα γίνω το μνήμα σου αν θα πεθάνεις».
12 «Παράδεισο Κόλαση Γη θα διασχίσεις Αιώνιο δρόμο που δε θα νικήσεις Θα με κυνηγάς να με κατακτήσεις Μέρες και νύχτες αιώνιας πτήσης».
13 «Ταλαίπωρη, άθλια, χλωμή μορφή που ακολουθώ μες τη βροχή Βαριά τα δάκρυα και οι στεναγμοί Το σώμα μου τύλιξαν όλοι οι καημοί».
14 «Την γυναικεία αγάπη πίσω θ’ αφήσω Το Άλσος της Κολάσης εγώ θα γκρεμίσω Και άξιος τότε μπροστά θα κινήσω στην Αιωνιότητα να μπω και να ζήσω».
15 «Τα ψέματα όλα φεύγουν και πάνε Σε απόκρημνους βράχους πέφτουν σκορπάνε Μια νέα μορφή που θα γεννηθεί Στη μοίρα μου πάλι θα υποταχθεί».
16 «Ας συμφωνήσουμε τον έρωτα να εγκαταλείψουμε Και το καταραμένο άλσος να καταστρέψουμε Θα επιστρέψουμε από κόσμους αγριότητας στους κόσμους μιας ευτυχισμένης Αιωνιότητας».
17 «Και όσο η Αιωνιότητα θα διαρκεί Σε συγχωρώ… με συγχωρείς. Και όπως είπε ο λυτρωτής Εκείνος: “Αυτός είναι ο άρτος, και αυτός ο οίνος”».
Μετάφραση: Πάνος Γιαλίτσης Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Βακχικόν (Vakxikon)
