Κατερίνη: 16χρονη έκανε ΚΑΡΠΑ και έσωσε τον 47χρονο πατέρα της - Είχε εκπαιδευτεί σε σεμινάριο στο σχολείο
(pexels)
Μια 16χρονη μαθήτρια έσωσε τη ζωή του πατέρα της στην Κατερίνη
Αναστάτωση προκλήθηκε το Σάββατο (22/3) σε σπίτι στην Κατερίνηόταν ένας 47χρονος υπέστη καρδιακή ανακοπή.
Χωρίς δεύτερη σκέψη, η κόρη του, 16 ετών με γνώσεις πρώτων βοηθειών του έκανε καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) μέχρι να φτάσουν στο σπίτι οι διασώστες του ΕΚΑΒ. Ο 47χρονος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με σφυγμό και γλίτωσε τα χειρότερα.
Η 16χρονη είχε εκπαιδευτεί σε ένα σεμινάριο που παρακολούθησε στο σχολείο της. Τη σημασία της εκμάθησης ΚΑΡΠΑαπό μικρή ακόμη ηλικία αναδεικνύει σε ανάρτηση του ο οργανισμός Kids Save Lives.
Η ανάρτηση του οργανισμού
«Το συγκλονιστικό μήνυμα του εθελοντή εκπαιδευτή της οργάνωσης «KIDS SAVE LIVES – Τα Παιδιά Σώζουν Ζωές» Κώστα Θεοδώρου, από την Κατερίνη:
“Καλημέρα στην ομάδα. Θέλω να μοιραστώ ένα σπουδαίο γεγονός μαζί σας. Το περασμένο Σάββατο σε οικία στην Κατερίνη, υπέστη καρδιακή ανακοπή ένας 47χρονος.
Συνάδελφοι του ΕΚΑΒ που έφτασαν στο σημείο σε πολύ λίγα λεπτά ( λιγότερο από 5), έκαναν #ΚΑΡΠΑ, χορήγησαν 3 #ΑΠΙΝΙΔΩΣΕΙΣ και ο ασθενής παραδόθηκε στο νοσοκομείο με δικό του σφυγμό και αναπνοή, #ΖΩΝΤΑΝΟΣ!
Όμως το σημαντικότερο όλων είναι ότι όταν οι συνάδελφοι μπήκαν στο σπίτι, βρήκαν την 16χρονη #κόρη του θύματος να κάνει ΚΑΡΠΑ!!!
Είχε #εκπαιδευτεί σε ένα σεμινάριο που παρακολούθησε στο #σχολείο της!!! Δεν έχει σημασία αν ήταν από το KIDS SAVE LIVES ή από άλλον οργανισμό η εκπαίδευση!
Σημασία έχει ότι ΕΔΩΣΕ ΖΩΗ στον πατέρα της!!!
Γι’ αυτό το λόγο τρέχουμε και κάνουμε εκπαίδευση στα σχολεία. Για τη μια ζωή που θα σωθεί!!”.
Ο ΚώσταςΘεοδώρου είναι ένας από τους 659 εθελοντές εκπαιδευτές του KSL! Με τη βοήθεια του φέτος εκπαιδεύουμε 130.528 μαθητές και πιστοποιούμε δωρεάν εκπαιδευτικούς σε 7.500 σχολεία.
Έφτασε η ώρα, το Υπουργείο #Παιδείας να εγκρίνει την πρωτοβουλία μας για #θεσμοθέτηση του ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΚΑΡΠΑ!!».
Παπαφλέσσας: άσωτος αρχιμανδρίτης, γυναικάς, αδίστακτος απατεώνας – Ο ηρωικός θάνατος στο Μανιάκι τον λύτρωσε
Παπαφλέσσας: ήρωας μεν, αλλά άσωτος, γυναικάς, αδίστακτος απατεώνας, ανέντιμος! Ο ηρωικός θάνατος στο Μανιάκι τον λύτρωσε και τον κράτησε ζωντανό στην αγκαλιά της Ιστορίας.
Το όνομά του ήταν Γρηγόριος Δικαίος-Φλέσσας· στα κεφάλαια της ελληνικής ιστορίας πέρασε ως Παπαφλέσσας. Γράφει ο Θεόδωρος Δ. Παναγόπουλος στα «Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας» του (εκδόσεις Ενάλιος 2009): «Γεννήθηκε στο χωριό Πολιανή της Αρκαδίας. Από νωρίς αφιερώθηκε στην εκκλησία και έγινε καλόγερος. Ήρθε όμως σε σύγκρουση με έναν ισχυρό τούρκο της περιοχής και για να μην συλληφθεί το ‘σκασε για την Κωνσταντινούπολη. Δήλωσε μάλιστα, ότι θα γυρίσει “ή Δεσπότης ή Πασάς”. Δεν γύρισε βέβαια πάσας, αλλά γύρισε αρχιμανδρίτης. […]
»Κατά την παραμονή του στην Κωνσταντινούπολη η διαγωγή του και ο βίος του, σε κάθε άλλο ταίριαζε, παρά σε κληρικό. Αν και είχε γίνει αρχιμανδρίτης ήταν επιρρεπής στις ηδονές και μανιώδης γυναικάς. Είχε την φήμη πορνόβιου, ασώτου, αδίστακτου, απόκοτου και απατεώνα. Η συμπεριφορά του είχε εξοργίσει τους πάντες. Μόλις μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, αντί να κινείται συνωμοτικά, να περνάει απαρατήρητος και να μην δίνει αφορμές στις Τουρκικές Αρχές, συνεχίζει τον έκλυτο βίο του, με χαρές, τραγούδια και γυναίκες που καλούσε σπίτι του. Επωφελείται από τις συνδρομές των μελών της Εταιρείας, που είχε συγκεντρώσει για τις ανάγκες του Αγώνα, νοικιάζει καλύτερο σπίτι, ντύνεται “λαμπρώς και μεγαλοπρεπώς”, ενοχλεί τους γείτονες με τα γλεντοκόπια του και δίνει αφορμές στην αστυνομία να τον συλλάβει “δια την άτοπον και ανοίκειον διαγωγήν του, δίδοντος παράδειγμα διαφθοράς εις την συνοικίαν αυτού” ( όπως γράφει ο αγωνιστής της Επανάστασης, λόγιος, δικαστής και πολιτικός Δημήτριος Αινιάν).
Η Μάχη στο Μανιάκι ήταν το εισιτήριο του Παπαφλέσσα για την αθανασία.Δεν ντρέπεσαι παπά;
“Ε, παπά δεν ντρέπεσαι το σχήμα σου, να φέρνεις γυναίκες κάθε νύχτα στο σπίτι σου και να σηκώνεις την ησυχία των γειτόνων;” τον ρωτούν και τον ξαναρωτούν οι Τούρκοι που τον συνέλαβαν, γράφει ο Φώτιος- Φωτάκος- Χρυσανθόπουλος στο Βίο του Παπαφλέσσα». Ο έμπορος και ηγετικό στέλεχος της Φιλικής Εταιρείας Παναγιώτης Σέκερης σε επιστολή του προς τον Εμμανουήλ Ξάνθο χαρακτηρίζει τον Παπαφλέσσα «ορμητικό»: «…τούτος είναι ορμητικός, τον εγνώρισα πολλά καλά».
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στα Απομνημονεύματά του είναι λάβρος: «…ο δε Δικαίος, άνθρωπος απαταιών και εξωλέστατος». Και συνεχίζει ο Μητροπολίτης, που ύψωσε (σύμφωνα με τον μύθο…) το Λάβαρο της Επανάστασης, για τον Παπαφλέσσα παραθέτοντας ένα περιστατικό: «Είχον φθάσει εις τον Πόρον προ καιρού τινός ογδοήκοντα βαρέλια μπαρούτη…η πρώτη και η μόνη συνδρομή όπου απεστάλη εις την Ελλάδα…αλλά και αυτή εις μάτην, επειδή με το να ήτον διωρισμένη εις παραλαβήν του Δικαίου Παπά Φλέσια, ούτος την παρέλαβεν και την επώλησεν, όθεν ήθελεν και εχρηματολόγει ενώ η Πατρίς εκινδύνευε …»!
Ιστορικοί χαρακτηρίζουν υπερβολικές φήμες όσα καταμαρτυρούνται στον Παπαφλέσσα, αλλά... Ο ιστορικός Τάσος Γριτσόπουλος χαρακτηρίζει τους χαρακτηρισμούς αυτούς ως ‘’αυστηρούς’’ και ‘’υπερβολικούς’’ και εξηγεί: «…δεν ανταποκρίνονται εις την πραγματικότητα εις όλην την έκτασιν…αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι περί του χαρακτήρος του Γρηγορίου…πολλά εγνώριζαν οι Πελοποννήσιοι και πλην αυτού…διάφοροι φήμαι τον παρουσίαζαν υπεράγαν ορμητικόν, ψευδολόγον, αδίστακτον, επικίνδυνον, και εις τους λογαριασμούς όχι εύτακτον».
Άπιστος και αγνώμων
Ο ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων- αγωνιστής της Επανάστασης κι αυτός- χαρακτηρίζει τον Παπαφλέσσα «ανυπόμονο, που δρούσε χωρίς να έχει επαρκή δεδομένα· εκινείτο με υπερβολή και αυθάδεια, ήταν φιλόδοξος και ματαιόδοξος, άπιστος και αγνώμων». Ο ιστορικός, ερευνητής, φιλόλογος και συγγραφέας Τάσος Γριτσόπουλος γράφει ότι «…ο Δικαίος ήτο πρόσωπον ανωμάλου φύσεως. Η επιπολαιότης του έφερνε συχνά εις δύσκολον θέσιν τους αρχηγούς της Εταιρείας. Δια τούτο η περί αυτού γνώμη των Φιλικών δεν ήτο κολακευτική. […] ο αρχιμανδρίτης ήρχετο ορμητικός και υπέράγαν ενθουσιώδης να κηρύξη τον κατά της Τουρκίας πόλεμον. Το άλογον πάθος, η επικίνδυνος ορμητικότης, το ψεύδος, το παράτολμον μένος, η ανάμνησις των δεινών τεσσάρων αιώνων υπό δουλείαν […] εκπροσωπεί (ο Παπαφλέσσας) το απαραίτητον, αλλά εις πάσαν ενέργειαν επικίνδυνον, παράλογον πάθος».
Και από τα «Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας» ξανά: «Τον Ιανουάριο του 1821 καταφθάνει στο Αίγιο, τότε Βοστίτσα, ντυμένος με τούρκικα ρούχα και συναντιέται μυστικά με την πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία του Μοριά. Προσπαθεί να την πείσει ότι ήρθε ο καιρός να ξεσηκωθούν κατά των Τούρκων. Διηγείται φανταστικά γεγονότα, υπόσχεται αδύνατα, εξωφρενικά και απίστευτα πράγματα, ότι δηλαδή όπου να’ναι ο Αλέξανδρος Υψηλάντης εκστρατεύει κατά της Κωνσταντινούπολης, ότι πίσω από τον Υψηλάντη βρίσκεται ο τσάρος, ότι ο ρωσικός στόλος καταφθάνει στο Αιγαίο, ότι μέσα στην Κωνσταντινούπολη είναι συγκεντρωμένοι 50.000 τζελέπηδες (σ.τ.σ. δολοφόνοι-εκτελεστές) που θα σφάξουν την οθωμανική ηγεσία, ότι, ότι, ότι… […] Ο παριστάμενος Ανδρέας Ζαΐμης απαντά: “Όλα τα παρά του Δικαίου λεχθέντα είναι άστατα, απελπισμένα, στασιαστικά, ιδιοτελή και σχεδόν μπίρμπαντικα (αλητήρια, απατεωνίστικα)». Δεν ήταν λοιπόν διατεθειμένοι να πιστέψουν οι πρόκριτοι του Μοριά τον φανφαρόνο και “εξωλέστατο” αρχιμανδρίτη, τα λόγια του οποίου και ο πρότερος βίος του, δεν τους ενέπνεαν καμία εμπιστοσύνη».
Το μνημείο της Μάχης στο Μανιάκι.Πρωτοστάτης του Εμφυλίου
Ο Παπαφλέσσας, ως υπουργός Εσωτερικών της κυβέρνησης Γεωργίου Κουντουριώτη πρωτοστάτησε στον Εμφύλιο Πόλεμο και διαδραμάτισε επαίσχυντο ρόλο στην καταδίωξη και φυλάκιση του Κολοκοτρώνη- τον οποίον είχε αρχικά υποστηρίξει- και των οπλαρχηγών της Πελοποννήσου. Ο Παπαφλέσσας έχει χαρακτηριστεί τυφλό όργανο του Μαυροκορδάτουκαι του Κωλέττη. Ο Μακρυγιάννηςστα απομνημονεύματά του γράφει για τον Παπαφλέσσα ότι δεν είχε τίποτε άλλο στο νου του παρά μόνο τα γλέντια και τα βιολιά: σε μάχες δεν λάμβανε μέρος ο αρχιμανδρίτης αλλά ήταν πάντοτε παρών σε πανηγύρια…
Ο σκωτσέζος ιστορικός Τζορτζ Φίνλεϊ (George Finlay), στην «Ιστορία της Ελλάδος» του, γράφει για τον Παπαφλέσσα: «Ήταν ο περισσότερο χωρίς αρχές άνδρας και μαζί με τον Κωλέττη, ο βιαιότερος διώκτης των μωραϊτών αρχηγών. Η πάγκοινη αγανάκτηση, που εκδηλωνόταν για τη διαγωγή του, έπεισε ότι θα ήταν επικίνδυνο να μείνει στο Ανάπλι, όπου η ακόλαστη ζωή του και οι φοβερές καταχρήσεις του, τον τοποθετούσαν ως πρώτο στόχο της λαϊκής οργής και τον έκαναν αποδιοπομπαίο τράγο. Είχε παντελή έλλειψη προσωπικής αρετής και πολιτικής τιμιότητας»!
Θάνατος και εξιλεώση
Κι αν όλα τα παραπάνω απαξιωτικά επίθετα συνοδεύουν το κύριο όνομα του Παπαφλέσσα, πώς, ουσιαστικά, μας «παραδόθηκε» ως ήρως της Ελληνικής Επανάστασης; Γράφει ο Θεόδωρος Παναγόπουλος: «Ο ηρωικός θάνατός του στο Μανιάκι, στις 20 Μαΐου του 1825, τον ηρωοποίησε και έτσι, εξαγνισμένο, μάς τον παρέδωσαν οι ιστορικοί μέχρι τις μέρες μας. Αν δεν συνέβαινε εκείνο το γεγονός είναι αμφίβολο αν σήμερα θα τον γνώριζαν οι Έλληνες. Ό,τι καλό γράφτηκε για αυτόν, γράφτηκε εξαιτίας του θανάτου του. Κάποιοι ιστορικοί (σ.τ.σ. Φραντζής, Σπηλιάδης, Φωτάκος) ισχυρίζονται ότι οδηγήθηκε στο Μανιάκι, κατατρυχωμένος από τύψεις και μετανιωμένος για όσα άθλια έπραξε κατά των συντρόφων του».
Γράφει ο Φωτάκος: «Είχε μετανοήσει δια τας πρότερον πράξεις και ενεργείας του προς καταστροφή των λεγόμενων ανταρτών. Και αν εφαίνετο νικητής, να ζητήσει έπειτα την απόλυσιν των εξορίστων και ιδίως του Κολοκοτρώνη… Επιθυμών δε προσέτι να φανή ότι αυτός επέβαλε την θέλησή του εις τον Κουντουριώτη και λοιπούς, ελευθερώνουν τους φυλακισμένους».
Ο Θεόδωρος Παναγόπουλος σημειώνει: «Ο Παπαφλέσσας δεν είχε μεταμεληθεί ούτε αισθάνονταν τύψεις για όσα είχε μέχρι τότε πράξει σε βάρος των καπεταναίων. Ήταν άνθρωπος, όπως όλοι ομολογούν, χωρίς αρχές, χωρίς ηθικές αναστολές. Δεν τον ενδιέφερε η τύχη των φυλακισμένων. Τουναντίον πολύ θα ήθελε την εξόντωση τους. Βρέθηκε, όμως, μπροστά σε πραγματική λαϊκή οργή και την αγανάκτηση φιλοτιμίαν ποιούμενος, εισηγείται την αποδοχή εκ μέρους της κυβέρνησης της αίτησης που του παρέδωσαν στην Τρίπολη· δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκεί βρέθηκε για να στρατολογήσει μαχητές για την επικείμενη μάχη στο Μανιάκι. Η κατακραυγή όλου του κόσμου εναντίον του και εναντίον της πολιτικής της κυβέρνησης της οποίας ήταν υπουργός, τον υποχρέωσε να κάνει τον ελιγμό του». Και ο ηρωικός θάνατος στο Μανιάκι εξιλέωσε τον «άσωτο« παπά και τον παρέδωσε στις επόμενες γενιές άσπιλο, αμόλυντο και ιερό ήρωα της Επανάστασης.
Ο κινηματογραφικός «Παπαφλέσσας» (Δημήτρης Παπαμιχαήλ) και πλάι του ο Λαυρέντης Διανέλλος στον ρόλο του παπα-ΓιώργηΟυδείς εδάκρυσεν για τον θάνατο του Παπαφλέσσα
Και ο θρύλος για το θάνατο του Παπαφλέσσα διογκώθηκε περισσότερο από τα γραφόμενα του συγγραφέα Αναστάσιου Γουδά: «Λέγεται δε ότι μετά την μάχην ο Ιβραήμης, ευρών το τε σώμα και την απ’ αυτού κοπείσαν κεφαλήν του Παπαφλέσα και στήριξας αυτήν επί κορμού, εθαύμασεν τοσούτον το τε καλός και των ηρωισμών του ανδρός, ώστε τους μεν αποκτείναντας αυτόν επέπληξεν ως μη φεισαμένους τοιούτους ήρωος· προς δε τους περιεστώσας είπεν, ότι «αν η Ελλάς έχη και άλλους πολλούς ομοίους του Παπαφλέσα και των συν αυτώ πεσόντων , δυσκόλως θα υποτάξωμεν αυτήν»… Αγιογραφίες δίχως υπόβαθρο!
Στα Αρχεία Κουντουριώτου διαβάζουμε: «Ουδείς εδάκρυσεν για τον θάνατο του Παπαφλέσσα»! Και ο πρόκριτος, οπλαρχηγός και πολιτικός Κανέλλος Δεληγιάννης, με απόθεμα μεγαλοψυχίας- διωχθείς κι αυτός από τον Παπαφλεσσα- σχολιάζει: «Ο ένδοξος αυτού θάνατος απέπλυνεν όλους τους ρύπους του ιδιωτικού και πολιτικού του βίου και χρεωστεί η πατρίς να τον συγκατατάξη και αυτόν μεταξύ των λοιπών ενδόξων και αθανάτων αυτής προμάχων».
Κι ο Παπαφλέσσας, το 1971, έγινε και κινηματογραφική ταινίαπου κόστισε 12 εκατομμύρια δραχμές- ποσό αστρονομικό για την εποχή- για να βλέπουν οι νέοι και να παραπληροφορούνται και να μαθαίνουν ανάπηρες ιστορίες...
Ο Παπαφλέσσας κέρδισε- όπως τόσοι άλλοι- θέση στο βιβλίο της Ιστορίας ανάμεσα στους ήρωες τούτου του τόπου.
Όπως ο λόρδος Βύρων υμνείται ακόμη ως Φιλέλλην, που μόνο φιλέλλην δεν ήταν, όπως ο Μακρυγιάννης θεωρείται «άγιος» που όχι άγιος δεν ήταν αλλά ένας παραδόπιστος καιροσκόπος κι όπως τόσοι ψευδεπίγραφοι, κάλπηδες που τρύπωσαν στις σελίδες της Ιστορίας ενώ θα τους έπρεπε η λήθη και η περιφρόνηση.
Όχι, ο Παπαφλέσσας δεν ήταν ένας από τους ήρωες του Γκάτσου που: «… είναι πάντα ευγενικοί. Κάνουν πως, τάχα, λεπτομέρειες δε θυμούνται… Κι όταν η νύχτα τούς σκεπάζει με σιωπή, πετάν’ το θρύλο στα πουλιά κι αποκοιμιούνται…». Ο Παπαφλέσσας ήταν απότοκος του θρύλου, που προέκυψε από τον λεωνίδιο θάνατό του· όσο ζούσε στοίχειωνε τις ιδέες της Επανάστασης!
Γλυφάδα:Έβαζαν κοκαΐνη σε χυμούς -Γόνοι «καλών» οικογενειών συνελήφθησαν για συμμετοχή σε κύκλωμα διακίνησης
Έκρυβαν τα ναρκωτικά σε συσκευασίες χυμών
Από τις λεγόμενες «καλές» οικογένεις προέρχονται οι τρεις συλληφθέντες που εμπλέκονται στο κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών σε διάφορες περιοχές της Αττικής, προσδοκώντας σε οφελή που έφταναν τα 200.000 ευρώ.Συγκεκριμένα, πρόκειται για τρεις άνδρες 31 ετών, με τους δύο να είναι Έλληνες και τον άλλον να κατάγεται από χώρα της βόρειας Αφρικής.
Ο πρώτος φέρεται να ήταν αυτός που κατηύθυνε τις δράσεις της εγκληματικής οργάνωσης και φρόντιζε για την προμήθεια των πακέτων με την κοκαΐνη. Μάλιστα, είναι γιος επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στον ναυτιλιακό κλάδο και στην τροφοδοσία πλοίων.Ο δεύτερος προέρχεται από χώρα της βόρειας Αφρικής και είχε αναλάβει τη διακίνηση και την τυποποίηση εντός των συσκευασιών χυμών των προς πώληση ναρκωτικών.
Ο τρίτος είναι γιος πολύ γνωστού γιατρού, με τηλεοπτικές εμφανίσεις, δρούσε ως υπεύθυνος για την αποθήκευση των ναρκωτικών, εντός του σπιτιού του.
Τα μέλη του κυκλώματος προμηθεύονταν τις συσκευασίες των χυμών από το εμπόριο και αφού άδειαζαν το περιεχόμενο, στη συνέχεια τοποθετούσαν μέσα τα ναρκωτικά, τα οποία στη συνέχεια θα διατίθονταν σε πελάτες.
Η ανακοίνωση της ΕΛ.ΑΣ. για την υπόθεση
Από τη Διεύθυνση Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος, εξαρθρώθηκε εγκληματική οργάνωση, τα μέλη της οποίας προέβαιναν σε διακίνηση διάφορων ναρκωτικών ουσιών, στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Αττικής.
Για την αποδόμηση της εγκληματικής οργάνωσης πραγματοποιήθηκε από την Υποδιεύθυνση Δίωξης Ναρκωτικών το απόγευμα της Παρασκευής, 21 Μαρτίου 2025, οργανωμένη αστυνομική επιχείρηση, στο πλαίσιο της οποίας εντοπίστηκαν σε περιοχές της Γλυφάδας και της Βάρης και συνελήφθησαν -3- μέλη της οργάνωσης, μεταξύ των οποίων και το αρχηγικό.
Προηγήθηκε κατάλληλη αξιοποίηση πληροφοριακών στοιχείων, αναφορικά με τη συμμετοχή των ανωτέρω στη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, ενώ ύστερα από αστυνομικές ενέργειες και δημιουργία προφίλ (profiling), πιστοποιήθηκε η εγκληματική τους δράση.
Όπως προέκυψε, τα μέλη της οργάνωσης είχαν ιεραρχική δομή και διακριτούς μεταξύ τους ρόλους, ενώ παράλληλα είχαν δημιουργήσει επαγγελματική υποδομή, εξασφαλίζοντας την αδιάλειπτη στο χρόνο εγκληματική τους δράση, με σκοπό την αποκόμιση παράνομου οικονομικού οφέλους από τη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών.
Ως προς τον τρόπο δράσης τους (modus operandi), διακριβώθηκε ότι χρησιμοποιούσαν ως μέσο απόκρυψης είτε χάρτινες συσκευασίες χυμών, είτε γυάλινες (λαδιού ή ξυδιού), ανάλογα με το είδος των ναρκωτικών ουσιών που διακινούσαν.
Πιο αναλυτικά:
το αρχηγικό μέλος της οργάνωσης ήταν επιφορτισμένο με την ανεύρεση των προμηθευτών, την παραλαβή και τη διαχείριση των κερδών καθώς και την αποθήκευση – φύλαξη ποσοτήτων κοκαΐνης,
έτερο μέλος ήταν υπεύθυνο για τη διακίνηση των ναρκωτικών, την ανεύρεση των πελατών και την τοποθέτηση – απόκρυψη των ναρκωτικών εντός των συσκευασιών, ενώ
το τελευταίο μέλος ήταν επιφορτισμένο με την αποθήκευση-φύλαξη των ναρκωτικών, διαθέτοντας στην οργάνωση κατάλληλο χώρο (καβάτζα).
Χαρακτηριστικό της επαγγελματικής υποδομής της οργάνωσης αποτελεί η μεγάλη ποικιλία των ναρκωτικών ουσιών που διακινούσαν, καθώς κατά τις έρευνες βρέθηκαν έντεκα (11) είδη-μορφές ναρκωτικών και συγκεκριμένα κοκαΐνη, ροζ κοκαΐνη «TUSI», κατεργασμένη (σοκολάτα) και ακατέργαστη κάνναβη (SKUNK), κεταμίνη, κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη (MDMA), LSD σε υγρή μορφή, παραισθησιογόνα μανιτάρια, χασισέλαιο, κωδεΐνη και έλαιο κάνναβης.
Συνολικά, από τις έρευνες που πραγματοποιήθηκαν βρέθηκαν και κατασχέθηκαν:
1 κιλό και 398,4 γραμμάρια κοκαΐνης,
32 γραμμάρια ροζ κοκαΐνης,
9 κιλά και 879 γραμμάρια ακατέργαστης κάνναβης (skunk),
7 κιλά και 121,2 γραμμάρια κατεργασμένης κάνναβης (σοκολάτα),
Από την ανάλυση του τρόπου δράσης και της δομής της εγκληματικής οργάνωσης, υπολογίζεται ότι το οικονομικό όφελος από τη δράση της ξεπερνά τις 200.000 ευρώ.
Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν στην αρμόδια εισαγγελική Αρχή.
Μαρµάρινο αναθηµατικό ανάγλυφο και µαρµάρινο κεφάλι γυναικείας µορφής. Πιθανόν ταυτίζεται µε τη µορφή της Ιφιγένειας. 420/410 π.Χ. Ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρει πως όταν η Ιφιγένεια αποβιβάστηκε στη Βραυρώνα, ιδρύθηκε εκεί και το Ιερό.
«Βρισκόμαστε στη μεγάλη αγκαλιά της Αττικής, 38 μόλις χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από το κέντρο της Αθήνας. Εκεί, στις εκβολές του ποταμού Ερασίνου, βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο της Βραυρώνας και το ιερό της Αρτέμιδος, τόπος λατρείας και προσφοράς, συνδεδεμένος με την ιδιότητα της θεάς ως προστάτιδας των επίτοκων γυναικών και των μικρών παιδιών. Σύμφωνα με τον μύθο αλλά και τον περιηγητή Παυσανία, ο Ορέστης και η Ιφιγένεια ίδρυσαν το Ιερό στη Βραυρώνα και έφεραν εκεί τη λατρεία της Αρτέμιδος».
Το απόσπασμα προέρχεται από ένα ιδιαίτερο ψηφιακό οδοιπορικό, μια «ξενάγηση» με σύγχρονα μέσα αλλά αμεσότητα και ευαισθησία σε δέκα επιλεγμένα εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου της Βραυρώνας – από την «Κόρη της Βραυρώνας» στην «Αρτεμιν Κουροτρόφο», σε ένα «Ξύλινο εδώλιο γυναικείας μορφής» και στο «Χάλκινο ενεπίγραφο κάτοπτρο», τον καθρέφτη μιας γυναίκας από τις αμέτρητες γυναίκες που πέρασαν από εδώ κατά την αρχαιότητα.
Από σήμερα, οι επισκέπτες του αρχαιολογικού μουσείου σαρώνοντας με το κινητό τους τηλέφωνο το QRcode που βρίσκεται πλάι από τα επιλεγμένα εκθέματα και φορώντας τα ακουστικά τους, θα μπορούν να κάνουν διά μέσου της αφήγησης, της εικόνας και του ήχου ένα ταξίδι στον χρόνο, ξεκινώντας από τις πηγές της μνήμης αυτού του τόσο συμβολικού τόπου που είναι δεμένος με τους μύθους.
Εκεί βρεθήκαμε κι εμείς λίγο πριν από τα εγαίνια της ψηφιακής «ξενάγησης» με τη θεατρολόγο – σκηνοθέτιδα Μάγδα Κόρπη. Η ιδέα για τη δημιουργία του οδοιπορικού ανήκει στην ίδια, η οποία μας συνόδευσε στον χώρο του μουσείου και μοιράστηκε μαζί μας τις προσωπικές της αναμνήσεις από τη Βραυρώνα: Ως παιδί ερχόταν συχνά στην περιοχή, για να επισκεφθεί τον γεωπόνο παππού της που ζούσε στα Μεσόγεια και για να περάσει τα καλοκαίρια μαθαίνοντας τα ονόματα των δέντρων, των λουλουδιών των θάμνων.
Οταν τη ρωτάμε για την πηγή της έμπνευσης για τη σύλληψη και τη δημιουργία του ψηφιακού οδοιπορικού, στέκεται στις «Μέρες» του Γιώργου Σεφέρη, στη γραφή του Κίπλινγκ, στη σύγχρονη ποίηση. Ομως από τη δική μας σκέψη δεν σταματούν να περνούν οι μικρές Αρκτοι, τα κοριτσάκια που περπάτησαν την ίδια γη δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν, και όπως η σκηνοθέτις του ψηφιακού οδοιπορικού χάραξαν σε μια πλάκα τα ονόματά τους ζητώντας τη χάρη, το έλεος και τη θεραπευτική δύναμη της Αρτέμιδος.
«Εδώ έρχονταν τόσο γυναίκες όσο και παιδιά, αφήνοντας αναθήματα προς τη θεά με σκοπό είτε την ευτοκία, ή την υγεία, ή εν γένει ένα ευοίωνο μέλλον. Αυτή η διαχρονική ανάγκη του ανθρώπου για ανακούφιση, για παρηγοριά, για προστασία είναι κάτι που με συγκινεί βαθιά», λέει η σκηνοθέτις.
Πραγματικά, μία από τις πιο γοητευτικές αίθουσες του Αρχαιολογικού Μουσείου της Βραυρώνας είναι εκείνη που φιλοξενεί στο κέντρο της την πομπή των μικρών Αρκτων. Οι μαρμάρινες μικρές «αρκουδίτσες» της Βραυρώνας αντιπροσωπεύουν τις κόρες των δημοτών της αρχαίας Αττικής, ιέρειες της Αρτέμιδος, που είχε ως σύμβολο την αρκούδα.
Η Αρτεμις, πολύ πριν ταυτιστεί στην ευρωπαϊκή μυθολογία με τη λατρεία των δασών και των πηγών, πριν γίνει η αυστηρή παρθένα θεά του κυνηγιού, υπήρξε κατά την ελληνική αρχαιότητα προστάτιδα των μικρών παιδιών και των ζώων. Φύση θηλυκή και διττή, κυρία της γέννησης και του θανάτου η Αρτεμις όριζε δύο καίριες στιγμές στη ζωή μιας γυναίκας: τον τοκετό και τον γάμο.
Αυτά τα μικρά κορίτσια λοιπόν, όλες ανάμεσα στα πέντε και τα δέκα τους χρόνια, έχουν αφήσει εδώ τα ίχνη από τα βήματά τους και στο μουσείο μοιάζει να ακούγεται ο απόηχος από χαρούμενα παιδικά γέλια. Μια πήλινη πλαγγόνα, μια αρχαία κούκλα, εκτίθεται στην προθήκη των παιχνιδιών του μουσείου και σαρώνοντας τον κωδικό μπορούμε να ακούσουμε την ιστορία της, καθώς και εκείνη του μαρμάρινου κοριτσιού που στέκεται στο βάθρο του κρατώντας τρυφερά στα χέρια της ένα λαγουδάκι.
«Ακουσέ με ω βασίλισσα, κόρη του Διός με τα πολλά ονόματα», έλεγε ο στίχος του ορφικού ύμνου της Αρτέμιδος. Οι επικλήσεις των πιστών από τις τελετές των Βραυρωνίων στο Ιερό της Αρτέμιδος μπερδεύονται σε αυτό το κρυμμένο μέσα στη φύση μουσείο με την ιδιαίτερη αισθαντικότητα με τις παρακλήσεις των προσκυνητών γονέων που ζητούσαν θεραπεία για άρρωστα παιδιά τους και το πένθος που δηλώνουν τα ιμάτια, αναθήματα-ενθυμήματα των γυναικών που πέθαναν στον τοκετό.
Το ψηφιακό οδοιπορικό πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος «Δημιουργική Ελλάδα» του ΥΠΠΟ και σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής.
Η ελληνική πινακίδα που έγινε viral και δεν γνωρίζει κανείς -
Τι είναι η «ιρλανδική διάβαση»
Το ελληνικό επαρχιακό δίκτυο είναι γεμάτο από ιρλανδικές διαβάσεις που παρότι αποτελούν μια φθηνή λύση εγκυμονούν σημαντικούς κινδύνους.
Το σπουδαίο έργο που επιτελούν οιγέφυρεςδεν χρήζει επιστημονικής τεκμηρίωσης, δεδομένου ότι αποτελούν τιςκατεξοχήν υποδομεςμέσω των οποίων επιτυγχάνεται ζεύξη δύο σημείωνπάνω από τα οποία μπορεί να υπάρχει νερό, χαράδρα κ.ο.κ.
Στην Ελλάδα, η ιστορία των γεφυρών κρατά εδώ και χιλιάδες χρόνια,διευκολύνοντας σε θεαματικό βαθμό τις μετακινήσεις των πολιτών. Εντούτοις, υπάρχουν ορισμένα σημεία, όπου,λόγω κόστους,η κατασκευή γεφυρών αποδείχθηκε ένα ανεκπλήρωτο όνειρο.
Ως μεσοβέζικη λύση, σε πολλές περιπτώσεις – και δη στο επαρχιακό δίκτυο - προτάθηκαν οι λεγόμενες «ιρλανδικές διαβάσεις», δηλαδήτσιμεντένιεςδιαβάσειςπου δημιουργήθηκαν σεπρόχειρο τρόπογια την εξυπηρέτηση των αυτοκινήτων και των φορτηγών σε χειμάρρους.
Δηλαδή, για λόγους κόστους, αντί να κατασκευαστεί γέφυρα, προτιμήθηκε ηρίψη ασφάλτου ή τσιμέντουώστε τα καλοκαίρια ή γενικά σε εποχές που ο χείμαρρος δεν έχει πολλά νερά να διαβαίνουν με στοιχειώδη ασφάλεια αυτοκίνητα και πεζοί.
Στον αντίποδα, η διέλευση από τις συγκεκριμένες διαβάσεις πρέπει να αποφεύγεται πάση θυσία όταν εμφανίζονται μεγάλες ποσότητες νερού,δεδομένου ότι τοόχημα μπορεί να πασυρθεί από τα ορμητικά νερά του χειμάρρου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Επίσης, το νερό ενδέχεται να«κουβάλησε» πέτρες πάνω στην ιρλανδική διαβάση, οι οποίες λόγω της αύξησης στης στάθμης του νερού δεν είναι ορατές από τον οδηγό και ενδέχεται να προκαλέσουν ζημιά στο αυτοκίνητό του.
Οι συγκεκριμένες πρόχειρες διαβάσεις ονομάστηκαν«ιρλανδικές»μιας και στοναγγλοϊρλανδικό πόλεμο,οι Ιρλανδοί δημιουργούσαν τέτοιου τύπου κατασκευές, με σκοπό να... ξεγελάσουν τους Βρετανούς. Αυτό διότι όταν έβρεχε, οιδιαβάσεις σκεπάζονταν από νερό και γίνονταν αόρατες, οπότε οι Βρετανοί πίστευαν ότι δεν υπήρχε τρόπος να διαβούν τον ποταμό.
Το ελληνικόεπαρχιακό δίκτυο βρίθει από ιρλανδικές διαβάσεις, μία εκ των οποίων βρίσκεται στηνΙτέα Έβρου.Η συγκεκριμένη διάβαση έφερε σημαντικές φθορές και ως εκ τούτου υποβλήθηκε σε ανακατασκευή.
