Ένα κείμενο που πρέπει να διαβαστεί οπωσδήποτε !1ο μέρος.
Scott Ritter: Έλεγχος των εξοπλισμών ή Ουκρανία;
Καθώς η Ρωσία αναστέλλει από πλευράς της την ισχύ της New START, όσο πιο γρήγορα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, τόσο πιο γρήγορα οι ΗΠΑ και η Ρωσία θα μπορέσουν να εργαστούν για τη διατήρηση του ελέγχου των εξοπλισμών ώστε να αποτρέψουν την απόλυτη καταστροφή.
Scott Ritter
Οι ειδικοί σε θέματα Ρωσίας και εθνικής ασφάλειας θα μελετούν για αρκετό καιρό το κείμενο της ομιλίας του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν την Τρίτη, προσπαθώντας να μαντέψουν το κρυμμένο νόημα.
Γεγονός είναι, ωστόσο, ότι η ομιλία του Πούτιν ήταν κάτι που σπάνια ακούγεται στους δυτικούς πολιτικούς κύκλους -αποκαλυπτικές δηλώσεις γεγονότων, που εκτίθενται με ευθύ και εντυπωσιακά εύληπτο τρόπο.
Σε έναν κόσμο όπου οι δυτικοί πολιτικοί συστηματικά υποκρύπτουν ψεύδη προκειμένου να διαμορφώσουν αντιλήψεις, ακόμη και αν τα υποκείμενα «γεγονότα» δεν είναι αληθινά (αρκεί να ανατρέξει κανείς στο διαβόητο τηλεφώνημα του προέδρου Τζο Μπάιντεν με τον πρώην πρόεδρο του Αφγανιστάν Ασράφ Γάνι, τον Ιούλιο του 2021, για παράδειγμα), η ομιλία του Πούτιν ήταν μια ανάσα φρέσκου αέρα – χωρίς κρυφές ατζέντες, χωρίς ψεύτικες προσποιήσεις – χωρίς ψέματα.
Και στο θέμα του ελέγχου των εξοπλισμών, η αλήθεια πονάει.
«Πρέπει να δηλώσω σήμερα», ανακοίνωσε ο Πούτιν προς το τέλος της ομιλίας του, «ότι η Ρωσία αναστέλλει τη συμμετοχή της στη Νέα START. Επαναλαμβάνω, δεν αποσύρεται από τη συνθήκη, όχι βέβαια, αλλά απλώς αναστέλλει τη συμμετοχή της».
Η Νέα Συνθήκη για τη Μείωση των Στρατηγικών Όπλων (New START), η οποία υπεγράφη το 2010 ως αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και του προέδρου της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, φαινομενικά περιορίζει τον αριθμό των στρατηγικών πυρηνικών κεφαλών που μπορεί να αναπτύξει κάθε χώρα σε 1.550. Περιορίζει τον αριθμό των αναπτυγμένων πυραύλων εδάφους και υποβρυχίων και των βομβαρδιστικών που χρησιμοποιούνται για την μεταφορά αυτών των κεφαλών σε 700. Και περιορίζει σε 800 τους αναπτυγμένους και μη αναπτυγμένους εκτοξευτές ICBM, τους εκτοξευτές SLBM και τα βαριά βομβαρδιστικά που είναι εξοπλισμένα με πυρηνικό οπλισμό.Ολόκληρο το άρθρο εδώ:Ένα κείμενο που πρέπει να διαβαστεί όπωσδήποτε !
https://seisaxthia.wordpress.com/
Το βρήκα στο: https://anhsyxia.wordpress.com/
Το παρασκήνιο της σύγκρουσης στην Ουκρανία και οι εκδοχές Κρεμλίνου και ΝΑΤΟ που αλληλοσυμπληρώνονται
Μετά από ένα χρόνο πολέμου, η Ρωσία εξακολουθεί να συμμετέχει στη δεύτερη εισβολή (μετά τη Γεωργία) στο διεθνώς αναγνωρισμένο έδαφος της γειτονικής της χώρας, η οποία αποδείχθηκε πολύ πιο αιματηρή και καταστροφική από την πρώτη λόγω της ασύγκριτα ισχυρότερης αντίστασης της Ουκρανίας.
Και το Πεκίνο μόλις παρουσίασε ένα ειρηνευτικό σχέδιο, το οποίο είχε προηγουμένως διαβουλευτεί με τη Μόσχα, αφού υποτίθεται ότι τους συνδέει «μια φιλία χωρίς όρια».
Στην πρόσφατη ομιλία του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν προσέφερε καμία προοπτική ειρήνης, αντίθετα κατηγόρησε τη Δύση για τη σύγκρουση: «Αυτοί [η Δύση] ξεκίνησαν τον πόλεμο. Και χρησιμοποιήσαμε και συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε βία για να τον σταματήσουμε».
Ο Gilbert Achcar, Καθηγητής Αναπτυξιακών Σπουδών και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, έγραψε μια ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο The Conversation, με σκοπό να κατανοήσουμε πώς ο κόσμος έφτασε σε αυτήν την επικίνδυνη συγκυρία –και για να κρίνουμε όσο το δυνατόν πιο δίκαια– πρέπει πρώτα να εξετάσουμε την ιστορική προοπτική, υποστηρίζει ο ίδιος. Υπάρχουν βασικά δύο αντικρουόμενες περιγραφές της αλυσίδας των γεγονότων που οδήγησαν στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022.
Μία προοπτική –η φιλορωσική εκδοχή– παρουσιάζει αυτή την εισβολή ως αντίδραση της Μόσχας σε τρεις δεκαετίες δυτικής εισβολής υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην πρώην σφαίρα κυριαρχίας της, ως μέρος της ώθησης των ΗΠΑ προς την παγκόσμια ηγεμονία.
Οι δύο μεγάλοι γύροι της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς έγιναν αντιληπτοί από τη Ρωσία ως εχθρικές και προκλητικές χειρονομίες. Πολύ περισσότερο που η ίδια η Ρωσία δεν προσκλήθηκε ποτέ να συμμετάσχει στη συμμαχία, της οποίας ο λόγος ύπαρξης ήταν ακριβώς η αντιμετώπισή της μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Τσεχία έγιναν δεκτές ως κράτη μέλη του ΝΑΤΟ το 1999 στο πλαίσιο του πρώτου πολέμου υπό την ηγεσία των ΗΠΑ μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, για τον οποίο παρέκαμψε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Έξι άλλα κράτη με πρώην ρωσική κυριαρχία εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ το 2004 (μαζί με ένα έβδομο από την πρώην Γιουγκοσλαβία). Ανάμεσά τους ήταν τρεις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες: τα τρία κράτη της Βαλτικής: Λετονία, Λιθουανία και Εσθονία. Το σκηνικό αυτή τη φορά ήταν η υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εισβολή στο Ιράκ που είχε ξεκινήσει τον προηγούμενο χρόνο, παρακάμπτοντας για άλλη μια φορά το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και συνιστώντας άλλη μια υπό την ηγεσία της Ουάσιγκτον παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Το προηγούμενο έτος, ο Τζορτζ Μπους κατάργησε μονομερώς τη συνθήκη κατά των βαλλιστικών πυραύλων προς μεγάλη απογοήτευση της Μόσχας. Έτσι, όταν στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008 επέμεινε να υποσχεθεί την ένταξη της Γεωργίας και της Ουκρανίας, ο Βλαντιμίρ Πούτιν αισθάνθηκε υποχρεωμένος να δράσει προτού η Ρωσία βρεθεί να μοιράζεται ένα μακρύ βορειοατλαντικό σύνορο με μια εχθρική συμμαχία.
Τα γεγονότα στη Γεωργία το 2008 και στην Ουκρανία το 2014 ήταν συνέπεια αυτού. Ο Πούτιν κατέληξε να διατάξει την εισβολή στην Ουκρανία σε μια (αποτυχημένη) προσπάθεια να επιφέρει «αλλαγή καθεστώτος» στη χώρα αυτή, όπως οι ΗΠΑ είχαν προσπαθήσει και απέτυχαν στο Ιράκ.
Η αντίθετη προοπτική –η εκδοχή του ΝΑΤΟ– παρουσιάζει τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ως προϊόν των αυταπατών μεγαλείου του Πούτιν και της φιλοδοξίας του να ανασυστήσει την αυτοκρατορική κυριαρχία της Τσαρικής Ρωσίας και της Σοβιετικής Ένωσης.
Από τότε που έγινε πρόεδρος της Ρωσίας στις αρχές του αιώνα, ο Πούτιν αύξησε σταδιακά τη συγκέντρωση εξουσίας στα χέρια του και έγινε όλο και πιο αυταρχικός. Αυτή η διαδικασία επιταχύνθηκε μετά την επιστροφή του στην προεδρία το 2012, μετά την προσωρινή περίοδο κατά την οποία αντικαταστάθηκε επίσημα σε αυτή τη θέση από τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, αν και συνέχισε να κινεί τα νήματα από τη θέση του πρωθυπουργού.
Αντιμετωπίζοντας μαζική αντιπολίτευση κατά την επιστροφή του, ο Πούτιν ένιωσε να απειλείται από την προοπτική μιας «έγχρωμης επανάστασης» υποστηριζόμενη από τη Δύση κατά της κυβέρνησής του. Εισέβαλε και προσάρτησε την Κριμαία για να ενισχύσει τη νομιμότητά του, γνωρίζοντας πόσο δημοφιλής θα ήταν μια τέτοια προσάρτηση στη Ρωσία.
Η επιτυχία του σε αυτό το εγχείρημα και ο σχετικός περιορισμός της αντίδρασης της Δύσης, μαζί με το αποτέλεσμα της παρατεταμένης αυτοαπομόνωσής του από φόβο μήπως κολλήσει COVID, τον οδήγησαν να οραματιστεί ένα περαιτέρω βήμα για να υποστηρίξει τον ρωσικό εθνικισμό υποτάσσοντας την Ουκρανία. Προσπάθησε να το κάνει εισβάλλοντας σε αυτήν και μέχρι στιγμής έχει αποτύχει παταγωδώς καθώς οι αντοχές της χώρας ξεπέρασαν κάθε προσδοκία.
Ποια από αυτές τις δύο αφηγήσεις είναι σωστή; Η αντικειμενική απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι: και οι δύο. Και οι δύο είναι αληθινές και δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα, αλληλοσυμπληρώνονται πλήρως. Αυτό συμβαίνει επειδή η συμπεριφορά της Ουάσιγκτον μετά τον Ψυχρό Πόλεμο παρείχε τις τέλειες συνθήκες για την ανάπτυξη της ρωσικής εκδίκησης που κατάφερε να ενσαρκώσει ο Πούτιν, γράφει ο καθηγητής Achcar.
Πού μας αφήνει η αναγνώριση των δύο παραπάνω συνόλων γεγονότων σχετικά με τον τρέχοντα πόλεμο; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κύρια ευθύνη για την παρούσα τραγωδία ανήκει στη Ρωσία. Η εισβολή της στην Ουκρανία ήταν απρόκλητη και ήταν ανοιχτά προμελετημένη.
Υποθέτοντας ότι ο Πούτιν ήταν πεπεισμένος ότι η πλειονότητα των Ουκρανών θα καλωσόριζε την «ειδική του επιχείρηση», θα έπρεπε να την είχε ακυρώσει και να αποσύρει τα στρατεύματά του μόλις κατέστη σαφές ότι έκανε λάθος. Αντίθετα, έχει βαλτώσει τον στρατό της χώρας του σε έναν μακρύ, δολοφονικό και καταστροφικό πόλεμο στην ανατολική Ουκρανία.
Η Ρωσία πρέπει να αποσύρει τα στρατεύματά της από εκεί που βρίσκονταν πριν από τις 24 Φεβρουαρίου 2022. Όσον αφορά την Κριμαία και τα τμήματα του Ντονμπάς που ελέγχονται από δυνάμεις κατά του Κιέβου που υποστηρίζονται από τη Ρωσία από το 2014, το καθεστώς τους πρέπει να επιλυθεί με ειρηνικά και δημοκρατικά μέσα σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, μαζί με την ανάπτυξη στρατευμάτων του ΟΗΕ στα αμφισβητούμενα εδάφη.
Ο κόσμος δεν μπορεί να αντέξει έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο για την αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας. Ο νέος ψυχρός πόλεμος, που ξεκίνησε από την Ουάσιγκτον λιγότερο από μια δεκαετία μετά το τέλος του πρώτου και τώρα ενσωματώνεται στη δολοφονική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και στην επικίνδυνη σπάθη που κροταλίζει γύρω από την Ταϊβάν, πρέπει να τελειώσει προτού καταλήξει στον Αρμαγεδδώνα.
https://www.pentapostagma.gr/
Κάτοικοι της Λευκορωσίας αναφέρουν εκρήξεις στα σύνορα με την Ουκρανία
ΗΟυκρανία έχει συγκεντρώσει μια σημαντική ομάδα στρατευμάτων στα σύνορα με τη Λευκορωσία, δήλωσε ο συνταγματάρχης Valery Revenko, βοηθός του Υπουργού Άμυνας της Δημοκρατίας της Λευκορωσίας. Σύμφωνα με τον ίδιο, η ένοπλη σύγκρουση στην Ουκρανία έχει επιδεινώσει σημαντικά την κατάσταση στα νότια σύνορα της χώρας. Το Υπουργείο Άμυνας της χώρας, χαρακτήρισε επίσης την κατάσταση γύρω από τη Λευκορωσία ως κρίσιμη και εξήγησε αυτή την εκτίμηση, με την αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη.
Ενδεικτικό είναι ότι, στα σύνορα Ουκρανίας και Λευκορωσίας, ακούστηκαν μια σειρά από πολλές εκρήξεις και έντονοι πυροβολισμοί. Οι πιο ευδιάκριτες εκρήξεις, ακούστηκαν από τους κατοίκους της Λευκορωσίας που ζούσαν στην επικράτεια οικισμών, που βρίσκονται στη λεγόμενη συνοριακή ζώνη, σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων.
Το Υπουργείο Άμυνας της Λευκορωσίας δήλωσε ότι, ανακάλυψε μια μεγάλη ομάδα του ουκρανικού στρατού στο τμήμα Λευκορωσίας-Ουκρανίας των συνόρων.
Το υπουργείο Άμυνας ανέφερε ότι, ο Ουκρανικός στρατός συνεχίζει τις δραστηριότητες πληροφοριών σε σχέση με τη Λευκορωσία, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης drones που παραβιάζουν «περιοδικά» τον εναέριο χώρο της χώρας.
Ο εκπρόσωπος του τμήματος άμυνας, έκανε επίσης λόγο για μεγάλη πιθανότητα ένοπλων προκλήσεων και συνοριακών επεισοδίων. Πρόσθεσε ότι, αν νωρίτερα ο στρατός της Λευκορωσίας κατέγραφε μόνο προκλήσεις, τώρα έχουν αρχίσει να απαντούν σε αυτές .
Προς το παρόν, δεν υπάρχουν πληροφορίες ότι θα μπορούσαν να έχουν πραγματοποιηθεί χτυπήματα στις συνοριακές θέσεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, και ως εκ τούτου, μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν λεπτομέρειες για το θέμα. Ωστόσο, υπάρχουν φόβοι ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν στοχευόμενες προκλήσεις ή συνεχείς ανατινάξεις γεφυρών και περασμάτων, στις περιοχές της Ουκρανίας που συνορεύουν με τη Λευκορωσία, αφού το Κίεβο υποθέτει σοβαρά για επικείμενη επίθεση από το έδαφος της Λευκορωσίας.
Το Υπουργείο Άμυνας της χώρας αξιολογεί την κατάσταση γύρω από τη Λευκορωσία ως κρίσιμη και ότι, υπάρχουν άμεσες απειλές για τη στρατιωτική ασφάλεια της χώρας. Μάλιστα πιστεύει ότι, το ΝΑΤΟ μπορεί να δημιουργήσει ομάδες κρούσης στη Λευκορωσική κατεύθυνση.
«Στην πραγματικότητα, έχουν διαμορφωθεί συνθήκες υπό τις οποίες, με βάση τις ήδη αναπτυχθείσες στρατιωτικές μονάδες και μονάδες των Μικτών Ενόπλων Δυνάμεων του ΝΑΤΟ, μπορούν να δημιουργηθούν ομάδες κρούσης στρατευμάτων το συντομότερο δυνατό», ανέφερε.
Η Λευκορωσική πλευρά ανησυχεί καθώς περισσότερο από 60.000 στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ, εξοπλισμένο με σύγχρονα όπλα κρούσης, καθώς και περίπου 34.000 στρατιώτες του ΝΑΤΟ σταθμεύουν στην Ευρώπη σε μόνιμη βάση, οι οποίοι βρίσκονται εκεί ως μέρος της ενίσχυσης της ανατολικής πλευράς της συμμαχίας. Την ίδια στιγμή, περισσότεροι από 22 χιλιάδες στρατιωτικοί σταθμεύουν στην Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής.
Ο πρόεδρος της χώρας Αλεξάντερ Λουκασένκο, δήλωσε στις 16 Φεβρουαρίου ότι, ο στρατός της Λευκορωσίας είναι έτοιμος να αρχίσει να πολεμά μαζί με τον ρωσικό εάν «τουλάχιστον ένας στρατιώτης» έρθει από το έδαφος της Ουκρανίας στη Λευκορωσία. Σύμφωνα με τον ίδιο, σε περίπτωση επίθεσης από τον ουκρανικό στρατό, «η απάντηση θα είναι η πιο σκληρή» και «ο πόλεμος θα πάρει εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα».
Ταυτόχρονα, υπενθύμισε ότι η Ρωσία είναι σύμμαχος της Λευκορωσίας, οι χώρες έχουν κοινή στρατιωτική ομάδα, αλλά η Μόσχα δεν ζήτησε ποτέ «η Λευκορωσία να ξεκινήσει πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας». Ο Λουκασένκο είπε επίσης ότι, το Μινσκ δεν σχεδιάζει να ανακοινώσει επιστράτευση έως ότου η χώρα βρεθεί σε κίνδυνο.
Η Ουκρανία έχει επανειλημμένα δηλώσει για πιθανή προετοιμασία επίθεσης από τη Λευκορωσική κατεύθυνση, ενώ το Μινσκ αρνείται αυτούς τους ισχυρισμούς. Στις 17 Φεβρουαρίου, ο Ουκρανός πρόεδρος Βλαντιμίρ Ζελένσκι, μιλώντας στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου, είπε ότι θεωρεί απίθανη τη συμμετοχή Λευκορωσικών στρατευμάτων στη σύγκρουση στην Ουκρανία, καθώς «οι Λευκορώσοι στρατιώτες δεν θέλουν να πολεμήσουν εναντίον της Ουκρανίας».
Να αναφέρουμε ότι, ο διοικητής των συνδυασμένων δυνάμεων των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, Σεργκέι Νάεφ , ανέφερε αύξηση της πυκνότητας των ναρκοπεδίων κατά μήκος των συνόρων με τη Λευκορωσία, κατά δεκάδες φορές. Μίλησε επίσης, για τη δημιουργία συστήματος μηχανικών φραγμών και συστήματος αμυντικών γραμμών κατά μήκος των βόρειων συνόρων.
Ο Δήμος Βόλου θα διανείμει αρνιά ενόψει τους Πάσχα σε Βολιώτες – Αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου την οικονομική δαπάνη Όπως κάθε χρόνο εν όψει το...
