Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2025

Εγώ… ο Φοίνικας… γεννιέμαι από τη στάχτη μου ξανά και ξανά!

Εγώ… ο Φοίνικας… γεννιέμαι από τη στάχτη μου ξανά και ξανά!


Πίστευα για κάποιο λόγο πως δεν είμαι δυνατή. Μάλλον επειδή ήμουν ανέκαθεν υπερβολικά ευαίσθητη. Ίσως γιατί από τότε που με θυμάμαι, άγομαι και φέρομαι από το συναίσθημα και δεν τα βρήκαμε με τη λογική.
Κυλούσε ο καιρός… κυλούσαν τα χρόνια μαζί με τα χαστούκια. Πόνος, δάκρυ, γκρίνια, αυτολύπηση κι όλα τα συναφή κάπου εκεί, στα Τάρταρα. Ωστόσο, στεκόμουν ακόμη αγέρωχη σαν αρχαίο μνημείο, κόντρα σε όλα κι ανέπαφη, παρόλο που έκανα συλλογή από μπαλώματα και δεν προλάβαινα να βάζω επιδέσμους σε πληγές. Συνέχιζα απτόητη πιστεύοντας όντως πως είμαι εύθραυστη.

Κάνω μια στάση κάποια στιγμή κι αναλογίζομαι, πόσο αλήθεια είναι αυτό τελικά; Ε λοιπόν λάθος κυρία μου! ούρλιαξα στον εαυτό μου. Ποιος δεν είναι δυνατός άνθρωπος… εσύ; Μα άντεξες, βρήκες τρόπο και κουράγιο να σταθείς, να φύγεις, να περπατήσεις μπροστά, να αλλάξεις το μέσα σου, το έξω σου, τη ζωή σου όλη. Γεννήθηκες αμέτρητες φορές από τη στάχτη σου κι έκανες καινούρια όνειρα λύνοντας πανιά από τα σίγουρα λιμάνια και βγαίνοντας στον ωκεανό.
Εγώ… ο Φοίνικας… γεννιέμαι από τη στάχτη μου ξανά και ξανά! Απλά γινόταν μηχανικά… από την φύση μου και με ταχύτητες που λόγω και της θλίψης που με τραβούσε σαν κινούμενη άμμο στα βάθη της, δεν έπαιρνα χαμπάρι.


Ναι… μπορεί να γύρευα παρηγοριά, αγάπη και συμπαράσταση από ανθρώπους δικούς μου, να μοιραστώ το βάρος μου, όμως η μόνη αλήθεια είναι ότι ολομόναχη τα πέρασα και τα ξεπέρασα και πήγα και θα ξαναπάω παρακάτω όσες φορές χρειαστεί, με όσες γρατζουνιές ή τραύματα ως παράσημα.
Ναι… εγώ ο Φοίνικας! Είτε τα έκαψα μόνη μου είτε άλλος, το αποτέλεσμα μετράει: στάχτες! Οικείες στάχτες που θεωρητικά είναι το φινάλε, όμως για μένα μόνο μήτρα που με ξαναγεννάει!
Ναι… εγώ εντέλει είμαι δυνατή… απίστευτα δυνατή. Ίσως γι’ αυτό και έρχονται μάχες αδιάκοπα.


Μη ρωτάς φίλη γιατί… δεν υπάρχει γιατί, αυτό κατάλαβα.
Μη ρωτήσεις φίλη ούτε πώς… δεν ξέρω πώς ούτε εγώ.
Και τούτη τη στιγμή που σου μιλώ φίλη, αιμορραγώ, αλλά περπατάω πάλι… πάλι γεννήθηκα από στάχτες!
Πάμε φίλη… μη φοβάσαι τη στάχτη!
Εγώ ο Φοίνικας!



https://gynaikaeimai.gr/
Θώμη Μπαλτσαβιά

Συντάκτης

  • Μπαλτσαβιά Θώμη

    Είμαι η Θώμη, αγαπώ τους ανθρώπους και λατρεύω να γράφω καταθέτοντας την ψυχή μου… κι αν αυτό συγκινεί είμαι ευτυχής… κι αν μπορώ να βοηθώ έτσι… είμαι πιο ευτυχής!

Ο Τελευταίος Ιππότης

Ο Τελευταίος Ιππότης


Ο τελευταίος ιππότης πάντα έκρυβε τα συναισθήματά του, απέφευγε να τα φανερώνει στους άλλους, τα κρατούσε μέσα του. Επειδή πίστευε πως κρύβοντάς τα, θα πληγωνόταν λιγότερο. Κι ας το καταλάβαινε μόνο ο ίδιος.
Μα ακόμα κι αν δεν γινόταν αντιληπτό, ήταν πάντα στο πλευρό του κοριτσιού. Την προστάτευε κάθε φορά παντού και με κάθε τίμημα.
Το πότε το κορίτσι ήταν χαρούμενο, πληγωμένο, και αναστατωμένο, ήταν ο τελευταίος ιππότης, που το καταλάβαινε καλύτερα από όλους.
Την προστάτευε, πάντα την κατάλληλη στιγμή, και πάντοτε την τοποθετούσε στην θέση της. Την ηρεμούσε. Την συγκρατούσε.

Συνήθιζε να παρακολουθεί κρυφά το κορίτσι. Ήταν κάθε στιγμή ενήμερος για τις κινήσεις της. Για το πού είναι. Ακόμα και για το τι ένιωθε.
Όταν εκείνη τον χρειαζόταν, προσπαθούσε σκληρά, μερικές φορές φοβούμενος να μη την πληγώσει, όμως, πάντοτε ήταν στο πλευρό της. Για να την κρατήσει καθώς εκείνη σκόνταφτε και πάλι από την αρχή.


Πάντοτε ο ένας έκανε καλό στον άλλον. Το κορίτσι στον τελευταίο ιππότη, κι ο τελευταίος ιππότης στο κορίτσι.

Οτιδήποτε και να πέρασαν, δεν έχασαν ποτέ την αρμονία της αγάπης τους.

Συνέχισαν να παρατάνε ο ένας τον άλλον από το ίδιο σημείο.
Χωρίς να μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ τους, και χωρίς να φθείρεται η σχέση τους. Ακόμη και περιόδους που δεν μιλούσαν μεταξύ τους καθόλου, το κορίτσι ήξερε πως η καρδιά του τελευταίου ιππότη, ήταν στο σωστό σημείο. Ότι ήταν στο πλευρό της. Το διαισθανόταν.
Γι’ αυτόν το λόγο, ποτέ δεν έπαψε να κρατάει το χέρι του με εμπιστοσύνη, και αγάπη άνευ όρων.


Με το πέρασμα του χρόνου, το κορίτσι γνώρισε τον τελευταίο ιππότη, καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Μόνο εκείνη μπορούσε να κατανοήσει την κατάστασή του, την εύθραυστη ψυχή του, και την ευγενική σαν μικρού παιδιού καρδιά του.
Με το πέρασμα του χρόνου, δεν χρειαζόταν καν να μιλήσουν. Ο ένας καταλάβαινε τον άλλον με μία ματιά και μόνο. Χωρίς να έχουν οποιαδήποτε επαφή, αλληλοκαταλαβαινόντουσαν. Επειδή οι καρδιές τους χτυπούσαν συγχρονισμένα. Του κοριτσιού και του τελευταίου ιππότη.


Γι’ αυτόν το λόγο, δεν ήταν ικανοί να παραιτηθούν ούτε από την αγάπη τους, αλλά ούτε κι ο ένας από τον άλλον.


https://gynaikaeimai.gr/
Max Mcgrath

Συντάκτης

  • Γυναίκα…Σύζυγος, εργαζόμενη, μητέρα, νοικοκυρά, ερωμένη… 1000 ρόλοι να χωρέσουν ασφυκτικά σε ένα έρμο 24ώρο! Μαζί θα γελάσουμε, θα κλάψουμε, θα προβληματιστούμε, θα συζητήσουμε με & για όλα όσα απασχολούν τη σημερινή γυναίκα!

Κυριακή 23 Μαρτίου 2025

Τίποτα χειρότερο απ’ το να πενθείς στη ζωή σου για κάποιον που είναι ζωντανός…

Τίποτα χειρότερο απ’ το να πενθείς στη ζωή σου για κάποιον που είναι ζωντανός…


Ο θάνατος είναι αμετάκλητος. Έχει κάτι το οριστικό μέσα του. Όσο οδυνηρός κι αν είναι, επιτρέπει στο χρόνο να κάνει τη δουλειά του, να επουλώσει «επιφανειακά» έστω τις ουλές.
Ο άνθρωπος που φεύγει δεν επιστρέφει, και αυτή η τελεσίδικη πραγματικότητα, όσο τραγική κι αν είναι, επιτρέπει στον χρόνο να λειτουργήσει θεραπευτικά. Η απώλεια σταδιακά γίνεται αποδεκτή, οι μνήμες βρίσκουν τη θέση τους και σιγά σιγά ο χρόνος μαλακώνει, γίνεται λιγάκι πιο διαχειρίσιμος.

Ωστόσο, υπάρχει ένα είδος χειρότερου πόνου. Ενός πόνου που δεν μπορείς να «θρηνήσεις» πραγματικά, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει νεκρός. Πενθούμε τους νεκρούς γιατί δεν μπορούμε να τους αγγίξουμε ξανά. Όμως, πενθούμε ακόμα πιο βαθιά εκείνους που είναι ζωντανοί αλλά έχουν φύγει από κοντά μας με άλλους τρόπους. Μια προδοσία, μια απομάκρυνση, μια άσχημη συμπεριφορά που δεν εξηγήθηκε ποτέ. Ο πόνος αυτός είναι βασανιστικός γιατί δεν έχει τελεία. Η ελπίδα έρχεται και φεύγει σαν κύμα, μας πνίγει με το «αν» και το «γιατί».


Στο πραγματικό πένθος υπάρχει τελετή, λόγια παρηγοριάς, ένα μέρος για να θρηνήσεις τον εκάστοτε αγαπημένο θανόντα. Σε αυτόν τον πόνο όμως, δεν υπάρχουν συλλυπητήρια, ούτε ιεροτελεστίες αποχαιρετισμού.
Μόνο μια εσωτερική μάχη, η οποία δίνει και παίρνει μέρα με τη μέρα ακέραια κομμάτια σου. Το σίγουρο είναι ότι μετά από μια τέτοια «απώλεια» δε θα είσαι ξανά ο ίδιος άνθρωπος.
Μα πώς μπορείς να είσαι;


Όλοι τους περπατούν στον ίδιο κόσμο με εσένα, ζουν και αναπνέουν και χαίρονται τον ίδιο ουρανό, την ίδια τη ζωή.
Είστε τόσο κοντά μα συνάμα τόσο αποκομμένοι.
Κι εσύ, συνεχίζεις να πενθείς μια παρουσία που μετατράπηκε σε απουσία.
Τραγελαφικό αλλά άκρως αληθινό.


Για πόσο καιρό θα μετράς αντοχές και φαντάσματα των περασμένων χρόνων;
Πόσο καιρό σκοπεύεις να χάσεις ακόμη «πενθώντας» αυτόν τον οποίο συνάντησες στο διάβα σου σήμερα και συνειδητοποίησες ότι είστε κόσμους μακριά ο ένας απ’ τον άλλον;


Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβεις πως η αληθινή ζωή ξεκινά την ώρα που σταματάς να «πενθείς» για κάτι που χάθηκε και αρχίζεις να προχωράς δίνοντας χώρο σε όσα νέα μπορούν να έρθουν…


https://gynaikaeimai.gr/
Αικατερίνη Χριστοδούλου
https://oneirwnpenes.blogspot.com/

Συντάκτης

  • Αικατερίνη Χριστοδούλου

    Η Χριστοδούλου Αικατερίνη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Eίναι Φιλόλογος, απόφοιτη της Φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με ειδίκευση στην Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία. Τα ενδιαφέροντα της διευρύνονται και στον κλάδο ομορφιάς, με διακρίσεις σε διαγωνισμούς, μιας και είναι απόφοιτη σχολής Αισθητικής και Κομμωτικής τέχνης. Δηλώνει λάτρης της ποίησης και της λογοτεχνίας. Έλαβε το Β’ Βραβείο Ποίησης Ελεύθερου στίχου στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης το 2021. Aρθρογραφεί σε ιστολόγια ψυχαγωγίας, ηλεκτρονικά περιοδικά και αναρτά το έργο της στη συγγραφική πλατφόρμα του Wattpad. Eίναι συντάκτης στο λογοτεχνικό blog Ονείρων Πένες. Ποιήματα της έχουν αναρτηθεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά και σελίδες τέχνης . Όσοι την γνωρίζουν, την χαρακτηρίζουν ως μια αθεράπευτα ρομαντική προσωπικότητα που ονειρεύεται να ζήσει το δικό της παραμύθι…

Σάββατο 22 Μαρτίου 2025

Η επιθυμία να γράφεις δεν είναι τυχαία

Η επιθυμία να γράφεις δεν είναι τυχαία


Έχεις ποτέ αναρωτηθεί γιατί νιώθεις αυτή την ανεξήγητη έλξη προς τη γραφή; Γιατί κάτι μέσα σου σε ωθεί να πιάσεις ένα στυλό ή να ανοίξεις το laptop και να αφήσεις τις σκέψεις σου να ρέουν ελεύθερα; Η απάντηση είναι απλή: Η επιθυμία να γράφεις δεν είναι τυχαία. Τοποθετήθηκε μέσα σου για έναν λόγο.
Η γραφή είναι πολύ περισσότερο από μια δεξιότητα ή ένα χόμπι. Είναι ένα εργαλείο αυτοέκφρασης, μια πύλη προς τον εαυτό σου και τον κόσμο γύρω σου. Όταν γράφεις, δεν απλά καταγράφεις λέξεις – δημιουργείς νοήματα, μοιράζεσαι ιδέες και αγγίζεις καρδιές. Κι αυτό, είναι ένα ανεκτίμητο μυστηριώδες δώρο.

Η επιθυμία να γράφεις δεν είναι απλά μια τυχαία σκέψη. Είναι ένα σημάδι ότι έχεις κάτι να πεις, κάτι να μοιραστείς. Ίσως είναι μια ιστορία, μια εμπειρία, ή ακόμα και ένα μήνυμα που μόνο εσύ μπορείς να μεταφέρεις. Μην το αγνοείς – αυτή η επιθυμία είναι μέρος του ποιος είσαι.
Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν στην γραφή μια φόρμα θεραπείας. Όταν γράφεις, απελευθερώνεις συναισθήματα, ξεκαθαρίζεις το μυαλό σου και βρίσκεις απαντήσεις σε ερωτήματα που ίσως δεν ήξερες καν ότι είχες. Είναι ένας τρόπος να συνδεθείς με τον εαυτό σου σε βαθύτερο επίπεδο.
Κάθε λέξη που γράφεις έχει τη δύναμη να αγγίξει κάποιον άλλο. Ίσως η ιστορία σου να δώσει κουράγιο σε κάποιον που το χρειάζεται, ή η άποψή σου να αλλάξει τον τρόπο που βλέπει ο κόσμος ένα ζήτημα. Η γραφή σου μπορεί να γίνει το φως που θα φωτίσει το δρόμο κάποιου άλλου.


Συχνά, η επιθυμία να γράφεις συνοδεύεται από αμφιβολίες και φόβους. “Δεν είμαι αρκετά καλός”, “Τι θα πει ο κόσμος;” ή “Δεν έχω κάτι πρωτότυπο να πω” είναι μερικές από τις σκέψεις που μπορεί να σε σταματούν. Αυτά τα νοητικά εμπόδια είναι φυσιολογικά, αλλά δεν χρειάζεται να σε εμποδίσουν. Θυμήσου: Κανείς δεν γεννήθηκε έτοιμος συγγραφέας. Η γραφή είναι μια διαδικασία, και κάθε λέξη που γράφεις σε κάνει καλύτερο.
Όποιος έχει καταπιαστεί με την συγγραφική διαδικασία, ακόμα και σε μορφή ημερολογίου (τώρα έχει και δική του ορολογία, Journaling) έχει αναρωτηθεί έστω μια φορά “Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω”, έχει σκεφτεί “Δεν έχω κάτι πρωτότυπο να πω”.
Καθημερινά ζυγίζουν την αδρεναλίνη της έμπνευσης με τον φόβο αποτυχίας ή και επιτυχίας.


Εάν όλα τα παραπάνω σου κάνουν νόημα, θα ήθελα να σου προτείνω κάποιες ασκήσεις :
1. Για λίγο μόνο να μπεις στο ρόλο ενός φίλου ή μιας φίλης και να απαντήσεις (γραπτά φυσικά) τα εξής: Αν ένας φίλος σου έλεγε μια από αυτές τις περιοριστικές πεποιθήσεις, τι θα του έλεγες; Γράψε την απάντησή σου και δες πώς μπορείς να εφαρμόσεις τις ίδιες συμβουλές στον εαυτό σου.


2. Γράψε μια επιστολή στον εαυτό σου από την προοπτική ενός φίλου ή μέντορα. Τι θα σου έλεγε για τις πεποιθήσεις σου; Πώς θα σε ενθάρρυνε να προχωρήσεις;

3. Κάνε μια λίστα με 5 πράγματα που σου αρέσουν στη γραφή σου. Αυτό θα σε βοηθήσει να δεις τις δυνάμεις σου και να χτίσεις αυτοπεποίθηση.
4.Γράψε για 10 λεπτά σχετικά με τα μηνύματα ή τις ιδέες που θέλεις να μεταφέρεις μέσα από τη γραφή σου. Τι θέλεις να μάθουν οι άλλοι από εσένα;

5. Γράψε για 5 λεπτά χωρίς να σταματήσεις. Δεν έχει σημασία αν είναι καλό ή όχι – η πράξη της γραφής είναι που μετράει.
6. Γράψε για 10 λεπτά σχετικά με το τι θα έκανες αν δεν υπήρχαν περιορισμοί. Πώς θα ένιωθες αν δεν φοβόσουν την αποτυχία ή την κριτική;
7. Γράψε για 10 λεπτά χωρίς να κρίνεις ή να επεξεργάζεσαι το κείμενό σου. Αφήστε τις λέξεις να ρέουν ελεύθερα. Το κλειδί είναι να ξεπεράσεις τον φόβο της “τέλειας” γραφής.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο- οδηγός για την δημιουργική διαδικασία είναι “Ο δρόμος του καλλιτέχνη” της Julia Cameron., όπου εξηγεί πώς να ακολουθήσεις το προσωπικό σου μονοπάτι στο ταξίδι για τη δημιουργικότητα και να γκρεμίσεις τα φράγματα που μπλοκάρουν την ενέργειά σου ώστε να βρει τρόπο έκφρασης. Μια από τις ασκήσεις είναι τα Morning Pages 3 σελίδες ελεύθερης γραφής νωρίς το πρωί.
Κάνοντας αυτή την—καθόλου εύκολη—άσκηση, συνειδητοποιούμε πόσο συχνά λογοκρίνουμε τον εαυτό μας ήδη από τη στιγμή που γράφουμε, ακόμα κι αν το κείμενο προορίζεται μόνο για εμάς. Αυτή η παρατήρηση είναι μια ενδιαφέρουσα ένδειξη του ανέκφραστου δυναμικού μας, το οποίο μπορεί να αναδυθεί μόλις επιτρέψουμε στον εαυτό μας να εκφραστεί ελεύθερα.


Γι’ αυτό είναι σημαντικό να διαχωρίζουμε τη διαδικασία της δημιουργίας από εκείνη της αξιολόγησης. Πρώτα αφήνουμε τη γραφή να ξεδιπλωθεί αυθόρμητα, κι έπειτα έρχεται η επιμέλεια—ποτέ ταυτόχρονα. Αυτή η προσέγγιση είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στην εξερευνητική γραφή, όπως η καταγραφή ημερολογίου.

Stephen King
Ο Stephen King, ένας από τους πιο διάσημους συγγραφείς τρόμου και φαντασίας, ξεκίνησε να γράφει από πολύ νεαρή ηλικία. Ως παιδί, έγραφε ιστορίες που βασίζονταν στις ταινίες και τα βιβλία που του άρεσαν, χρησιμοποιώντας την παιδική του φαντασία ως καύσιμο. Ωστόσο, η πορεία του δεν ήταν εύκολη. Στα νεανικά του χρόνια, έστελνε τα διηγήματά του σε διάφορα περιοδικά, αλλά συχνά δεχόταν απόρριψη από εκδοτικούς οίκους. Μία από τις πιο γνωστές απορρίψεις ήρθε όταν ήταν μόλις 16 ετών. Έλαβε μια επιστολή από έναν εκδότη που έγραφε: “Δεν ενδιαφερόμαστε για επιστημονική φαντασία που απευθύνεται σε εφήβους. Το θέμα δεν πωλείται.”
Αντί να τα παρατήσει, ο King συνέχισε να γράφει με ακούραστο πάθος. Έργα του όπως το “Carrie” γράφτηκαν σε δύσκολες συνθήκες – σε μια τραπεζαρία, ενώ δούλευε ως δάσκαλος και φρόντιζε την οικογένειά του. Η πρώτη του επιτυχία ήρθε όταν η σύζυγός του, Tabitha, βρήκε στα σκουπίδια τα χαρτιά του “Carrie”, τα οποίο είχε πετάξει από απογοήτευση. Του είπε να συνεχίσει, και τελικά το βιβλίο εκδόθηκε και έγινε τεράστια επιτυχία. Από τότε, ο King έχει γράψει πάνω από 60 μυθιστορήματα και έχει γίνει ένας από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς όλων των εποχών.
Στο βιβλίο του “Περί συγγραφής” από τις Εκδόσεις Bell, ξετυλίγει τον εαυτό του, περιγράφει όλη την πορεία του χωρίς να ωραιοποιεί τίποτα.


J.K. Rowling
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η J. K. Rowling, η δημιουργός της σειράς “Harry Potter”. Όταν ξεκίνησε να γράφει, η Rowling ήταν μια μητέρα που ζούσε με επιδόματα και αντιμετώπιζε σοβαρά προσωπικά προβλήματα. Όμως, δεν άφησε τις δυσκολίες να την σταματήσουν. Έγραφε σε καφετέριες, ενώ η κόρη της κοιμόταν, και πίστεψε στην ιστορία της παρά τις πολλές απορρίψεις από εκδότες. Σήμερα, τα βιβλία της είναι πολυβραβευμένα και οι πωλήσεις τους έχουν ξεπεράσει τα 350 εκατομμύρια αντίτυπα ανά τον κόσμο.
Αυτές οι ιστορίες δείχνουν ότι ακόμα και οι μεγαλύτεροι συγγραφείς αντιμετώπισαν απορρίψεις και δυσκολίες, αλλά δεν τα παράτησαν ποτέ.

Βλέπουμε ότι τόσο τα εμπόδια, οι αντιξοότητες αλλά και οι περιοριστικές πεποιθήσεις είναι φυσιολογικές, αλλά δεν χρειάζεται να μας εμποδίσουν. Με τις σωστές ασκήσεις και μια θετική προσέγγιση, μπορείς να τις ξεπεράσεις και να βρεις τη δική σου φωνή στη γραφή.
Αν νιώθεις ότι η επιθυμία να γράφεις σε καλεί, μην το αναβάλλεις. Ξεκίνα σήμερα. Δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος ή να έχεις μια τεράστια ιδέα. Ξεκίνα με μικρά βήματα:
Κράτα ένα ημερολόγιο και γράψε τις σκέψεις σου κάθε μέρα.
Πειραματίσου με διαφορετικά είδη γραφής.
Ακόμα κι αν σκέφτεσαι πως όλα έχουν ειπωθεί, όλα έχουν ήδη γραφτεί. Ναι έχεις δίκιο! Αλλά δεν έχουν ειπωθεί και γραφτεί με την δική ΣΟΥ ματιά, με τον δικό ΣΟΥ τρόπο.

Η επιθυμία να γράφεις δεν είναι τυχαία. Είναι ένα σημάδι ότι έχεις κάτι μοναδικό να προσφέρεις στον κόσμο. Είναι σημάδι πως πρόκειται να συναντήσεις την θεά έμπνευση. Απλά γράψε και άφησε τις λέξεις ΣΟΥ να αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα.



https://gynaikaeimai.gr/
Μαρία Σωμαράκη
www.mariasomaraki.gr

Συντάκτης

  • Γυναίκα…Σύζυγος, εργαζόμενη, μητέρα, νοικοκυρά, ερωμένη… 1000 ρόλοι να χωρέσουν ασφυκτικά σε ένα έρμο 24ώρο! Μαζί θα γελάσουμε, θα κλάψουμε, θα προβληματιστούμε, θα συζητήσουμε με & για όλα όσα απασχολούν τη σημερινή γυναίκα!

Ξεδιάντροπα ψέματα

Ξεδιάντροπα ψέματα


Στέκονται και σε κοιτούν στα μάτια, δίχως να αναλογίζονται πως το να υποτιμούν τη δική μας νοημοσύνη, δεν τους κάνει στα μάτια μας, δυνατότερους και αξιότερους. Θα ‘θελα να ήξεραν, να το μάθαιναν για μια φορά ακόμη. Το να θέλουν να αποδείξουν τα ψέματά τους και να μην αποδέχονται πως τρώμε φαγάκι του Θεού, παρά το σανό, που θέλουν επιδεικτικά και προκλητικά να μας σερβίρουν, πολλές φορές μου δίνει το δικαίωμα και να τους βρίσω, μα το καλύτερό μου, να τους παραβλέψω και να τους αγνοήσω παντελώς.

Δίχως τσίπα και φιλότιμο, στέκονται και θέλουν να διαστρεβλώσουν πραγματικότητα, κανόνες και όλη την αλήθεια υπέρ τους, δίχως να δίνουν την ανάλογη σημασία και σε μας, μα κυρίως στην κοινή λογική, που δε λένε να γίνει αποδεκτή για αυτούς και για τα σενάρια της τραγικής τους φαντασίας. Επιδιώκουν το αισχρό τη μια φορά ψέμα τους και με τη συνεχή τους ακολουθία, να μη στέκονται, παρά να συνεχίζουν να τεντώνουν το νευρικό μας σύστημα, ώστε μη έχοντας την παραμικρή υπομονή, να ταχθούμε ενάντια στα μεγαλεπίβολά τους σχέδια και να ξεμπροστιάσουμε τη δόλια και κατάχθονιά τους συμπεριφορά.


Μα ο ψεύτης και ο κλέφτης τη μια χρονιά χαίρονται. Αφού έρθει το πλήρωμα του χρόνου και αποκαταστήσουμε κι εμείς μέσα μας το αισχρό τους θέατρο, παραλόγου και μη, καταλήγουμε στο να μας σώσουμε και να επιδιώξουμε την καταδίκη τους, απ’ τα δικά μας κριτήρια και τα δικά μας φυσικά δικαστήρια, κατά της ανευθυνότητάς τους και της άκυρής τους υπόστασης, ακόμα και ως ανθρώπινης διάστασης και διάταξής τους, στο χρονοχώρο που συμπεριελήφθησαν το δικό μας.
Κι έτσι, με ψηλά το κεφάλι προχωρούμε, μακριά από πεδία απαίδευτων ψυχών και απροσάρμοστων στα οφέλη της ψυχής, χαρακτήρες τους!



https://gynaikaeimai.gr/
Άννα Ζανιδάκη

Συντάκτης

  • Άννα Ζανιδάκη

    Κατάγομαι απ΄ τη λατρεία της ψυχής μου και της καρδιάς μου, την πανέμορφή μου Καβάλα. Από μικρή εναπόθεσα τη σκέψη μου, σε μπλοκάκια σπιράλ, μικρά, μεγάλα και μετά με σπιράλ διαφόρων θεμάτων. Στη συνέχεια ασχολήθηκα με την οικογένειά μου, που είχα αρχή και βάση και θα έχω για πάντα. Κατόπιν έκανα δειλά βήματα, έγραφα μαντινάδες και κατόπιν ποιήματα και τώρα εδώ και 5 χρόνια ασχολούμαι με κάθε είδος γραφής, πεζού ή έμμετρου, ελεύθερου στίχου. Έχω εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές και 1 μυθιστόρημα! Είμαι ραδιοφωνική παραγωγός 3 εκπομπών, ασχολούμαι με τα Κοινά και προσπαθώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος, για μένα και όλοι για το διπλανό μας. Αρθρογραφώ σε ηλεκτρονικές εφημερίδες, ιστολόγια, σελίδες και αναζητώ τα όνειρά μου να είναι εφικτά και προσεγγίσιμα πάντα! Η γραφή μου είναι πολυβραβευμένη και μπορείτε να τη συναντήσετε ..πληκτρολογώντας το ονοματεπώνυμό μου, στον Παγκόσμιο Ιστό!

Κι αν ψάχνεις συγχώρεση, ζήτα την απ’ τον καθρέφτη σου…

 Κι αν ψάχνεις συγχώρεση, ζήτα την απ’ τον καθρέφτη σου…


Άλλοτε με φωνή στεντόρεια ως δήλωση βαρύγδουπη, λες και σου κάνουν χάρη… άλλοτε ως ψίθυρος που βγαίνει με συντριβή από τα χείλη, λες και θα φύγει μαζί με την τελευταία ανάσα ζωής του μετανοιωμένου και άλλοτε με ύφος υπηρεσιακό και διεκπεραιωτικό του στυλ «άντε… πες το κι αυτό μπας και πιάσει και ησυχάσουμε….», ένα συγνώμη όλοι το «έχουμε λουστεί» κατά καιρούς. Ας δούμε μερικές περιπτώσεις συγνώμης… Να δούμε! Σου θυμίζουν κάτι;

Πρώτη και καλύτερη η «Συγνώμη… αγάπη μου παραστράτησα!». Εν τοιαύτη περιπτώσει, ο σύντροφος υπέπεσε σε σφάλμα ειδικών συνθηκών, αποδιδόμενο συνήθως στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα και το ρέμα που τον παρέσυρε! Δεν το ήθελε βρε αγάπη μου! Απλά έτυχε να έχει πιεί λίγο παραπάνω και να του την πέσει! Είχατε μαλώσει κιόλας… Πολύ θέλει; Ξεκάθαρη περίπτωση! Έπεσε κι αυτός θύμα των καταστάσεων! Τι; Νομίζεις ότι δεν σε αγαπάει; Τι εννοείς ότι ο τάρανδος του Άη Βασίλη έχει μικρότερα κέρατα από σένα; Ε να! βλέπεις τώρα; Τέτοια είσαι! Μηδέν κατανόηση και ανοχή! Στην τελική η σχέση θέλει και υποχωρήσεις! Δεν σε βλέπω να τις κάνεις!


Ακολουθεί άλλη μια δυνατή περίπτωση! Πρόκειται για τη γνωστή «Συγνώμη… του Μινχάουζεν!». Σε αυτήν την περίπτωση ο σύντροφος ζητάει συγνώμη που σου είπε τη μισή αλήθεια κι ένα ολόκληρο ψέμα! Που παραλίγο να σε στείλει στον ψυχίατρο όταν κατάλαβες ότι κάτι δεν πάει καλά και ρωτούσες τι συμβαίνει! Για ποιόν βρε κουτό; Για σένα! Για να μην αναστατωθείς που λείπει τα βράδια από σένα, γιατί κοιμάται στης… γυναίκας του! Τι εννοείς… δεν σου είπε ότι έχει σύζυγο; Τον κατηγορείς για δίπορτο ή μου φαίνεται; Τον λες ανεύθυνο και βολεψάκια; Όχι κι έτσι! Αυτό παραπάει! Αυτός φταίει βρε… που σ’ αγάπησε πολύ! Αντίο λοιπόν… Αντίο! Ευτυχώς που γλύτωσε από σένα!


Και η αυλαία κλείνει με τη σπουδαία και ευρέως διαδεδομένη «Συγνώμη… η κατ’ επάγγελμα!». Σε αυτήν την περίπτωση ο σύντροφος ζητάει συγνώμη για όσα έχει κάνει και για όσα δεν έχει κάνει, για όσα είπε και για όσα δεν είπε! Για τη φαντασία του που φταίει για όλα και για τη γη που κινείται γύρω από τον ήλιο! Ο σκοπός αυτής της ειδικής συγνώμης, είναι η αποφυγή συζήτησης, σύγκρουσης και αντιπαράθεσης! Συνδυάζεται δε άριστα με το κατέβασμα των βλεφάρων και την αποφυγή της βλεμματικής επαφής μαζί σου! Τι εννοείς ότι δεν έχει νόημα η συγνώμη του αφού δεν την εννοεί; Γιατί καλέ τον αποκαλείς «θέατρο» τον άνθρωπο; Συγκαταβατικός και ανεκτικός είναι! Δεν πιστεύει στα αυτιά του ότι ακούει τέτοιες κουβέντες από το στόμα σου! Τελικά είχε δίκιο η μάνα του για σένα!


Αγαπημένη μου ύπαρξη… όλα αυτά στα λέω γιατί θέλω να καταλάβεις ότι σε κάθε περίπτωση συγνώμης που προανέφερα και σε άλλες τόσες περιπτώσεις που δεν ανέφερα, η «συγνώμη» είναι μια λέξη που δυνητικά αναλύεται επιφωνηματικά σε φράσεις όπως… «Τι κρίμα που έμαθε!», «Αχ και να ήξερα ποιος της τα πρόλαβε!», «Εγώ την ησυχία μου δεν τη χαλάω!», «Σιγά μην πετάξω από το παράθυρο τα κεκτημένα μου και τη βολεμενη μου ζωή!», «Δεν την χαλάω εγώ τη ζαχαρένια μου!», «Δεν θέλω να αναλάβω την ευθύνη μιας σχέσης». «Πού να ψάχνεις τώρα από την αρχή;» και άλλα τέτοια ωραία!
Κοινός παρονομαστής; Η «συγνώμη» που υπαγορεύεται από το «εγώ» του συντρόφου σου! Αφορά στο ίδιο αυτό «εγώ» που με τις πράξεις και τα λόγια, πλήγωσε το δικό σου «εγώ», σε έκανε να αισθανθείς άσχημα και προκάλεσε ζημιά σε εσένα και στη σχέση σας!


Ξέρω ότι έχει το θράσος να επιστρέφει και να ζητάει πάλι συγχωροχάρτι για όσα προκάλεσε! Όπως επίσης ξέρω ότι όσο επιμένει, μπαίνεις κι εσύ στη διαδικασία να σκέφτεσαι αν θα συγχωρήσεις ή όχι! Φαντάζομαι ότι θες μια απάντηση! Σωστά; Άκουσε με λοιπόν τι θα κάνεις…
Σήκω από τον καναπέ σου και πήγαινε να σταθείς μπροστά στον καθρέφτη που σίγουρα έχεις σπίτι σου. Κοίταξε τον εαυτό σου με ειλικρίνεια στα μάτια και ρώτησέ τον αν μπορεί να συνεχίσει να εμπιστεύεται κι αν αισθάνεται ότι αντέχει ακόμα! Ρώτησέ τον επίσης αν όσα ειπώθηκαν, συνέβησαν και προκάλεσαν τη συγνώμη που ακούς, απέδειξαν αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση για σένα! Για πες τώρα! Πώς νιώθεις μετά από αυτά; Αντέχεις ακόμα να «σε κοιτάζει» ο εαυτός σου στα μάτια… ή έχεις ήδη απομακρύνει το είδωλό σου από τον καθρέφτη που στεκόσουν; Σε κάθε περίπτωση εσύ την πήρες την απάντησή σου…


Ηθικόν και πρέπον τώρα… να απαντήσεις και στον μετανοιωμένο! Τον συγχώρησες ή όχι; Κατά τη γνώμη μου, μετά από τόσες αποδείξεις που έκοψε στην ταμειακή του ο ανθοπώλης για σένα και τον φουσκωμένο λογαριασμό που εξέδωσε η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας του για χρήση εκτός παγίου… το λιγότερο που οφείλεις να κάνεις είναι να μοιράσεις τη γνώση! Γι’ αυτό… στείλε τον κι αυτόν να βρει τη συγχώρεση που ζητάει εκεί που βρήκες κι εσύ τις απαντήσεις σου! «Στον καθρέφτη καλέ μου!» πες του. «Κι αν ψάχνεις συγχώρεση, δεν θα την βρεις από μένα! Ζήτα την κι αυτήν… απ’ τον καθρέφτη σου!»



https://gynaikaeimai.gr/
Αργυρώ Κ.

Συντάκτης

  • Αργυρώ Κ.

    “Στον αρχετυπικό χάρτη του συλλογικού μας ασυνείδητου…συνταξιδιώτες ΕΓΩ κι ΕΣΕΙΣ…να μοιραζόμαστε όσα ήδη γνωρίζουμε! Γράφω για τις μέρες και τις νύχτες της ζωή μου… για τον ήλιο και τις ώρες της βροχής…για το γέλιο και το δάκρυ μου… και είμαι σίγουρη ότι κάπου σε αυτά που γράφω είσαι κι εσύ που μας ενώνουν τόσα κοινά… κι ας μην γνωριστήκαμε ποτέ…”

Γαλλία: Μαχητικά αεροσκάφη συγκρούστηκαν στον αέρα – Συγκλονιστικό βίντεο

  Γαλλία: Μαχητικά αεροσκάφη συγκρούστηκαν στον αέρα – Συγκλονιστικό βίντεο Γαλλία: Μαχητικά αεροσκάφη συγκρούστηκαν στον αέρα (Χ) Αγωνία γ...