Ken Kirkby, Μια αναζήτηση ζωγράφου για το Καναδά (Ken Kirkby, A Painter's Quest for Canada)

Ken Kirkby, Μια αναζήτηση ζωγράφου για το Καναδά 

Ken Kirkby, A Painter's Quest for Canada

Με vequinox στις 31/03/2025 Απόσπασμα Ο Κεν χτυπήθηκε τρεις φορές εκείνο το πρωί, κάθε φορά πιο σκληρά από το τελευταίο. Ούτε μια φορά δεν άφησε να φανεί ούτε ένας κόκκος συναισθήματος. Με τη δημιουργία τη δική του πραγματικότητα μέσα στο μυαλό του, εξουδετέρωσε την πραγματικότητα του αλωνίσματος. Όταν άρχισε ο πόνος, διέφυγε στον ιδιωτικό του κόσμο. Μετά τον τρίτο ξυλοδαρμό, ο Ken επέστρεψε στην τάξη και ήταν μια φορά και πάλι καλεσμένος στον μαυροπίνακα στο μπροστινό μέρος του δωματίου. «Όχι», είπε. "Αρνούμαι. Γιατί δεν έχεις κάποιον άλλο να το εξηγήσει αυτό;" «Ω!» είπε ο κύριος. Τώρα διευθύνεις την τάξη;» «Λοιπόν, προφανώς κάποιος πρέπει, γιατί νομίζω ότι είστε ένα σωρό βίαιοι διεστραμμένοι. Αυτό σκέφτομαι για σένα. Είμαι εδώ με δική μου βούληση. Δεν με έκαναν να έρθω εδώ. Όλοι αυτοί οι φτωχοί γύρω μου ήταν φτιαγμένο για να έρθει. Δεν επιτρέπω στους ανθρώπους να με κάνουν να κάνω τίποτα». Τα αγόρια στο δωμάτιο ακίνησαν. Ένα συναίσθημα με κυρίευσε και δεν ήξερα τη λέξη για αυτό το συναίσθημα. Αλλά εγώ ήξερα ότι με εκτόξευσαν στη φωτιά της κόλασης και αν έχανα αυτό θα έχανα τα πάντα. Αλλά δεν επρόκειτο να το χάσω. Δεν με ένοιαζε τι σήμαινε. Εδώ ήταν τη γραμμή που είχα χαράξει στην άμμο. Δεν θα υπήρχε υπέρβαση αυτής της γραμμής. Ο πλοίαρχος κοίταξε κατάματα τον Κεν, του έγνεψε να καθίσει και έστρεψε την προσοχή του στην υπόλοιπη τάξη. Ο εκπαιδευτής είχε άσχημο χιούμορ και ο τα αγόρια αθόρυβα έκαναν τη δουλειά τους και έκαναν ό,τι τους είπαν. Στο τέλος της κουραστικής μέρας, ο Ken περπάτησε στους πρόποδες της Λεωφόρου του Πρίγκιπες και στην καλύβα του Φρανσίσκο σκαρφαλωμένη στο πλάι του γκρεμού. Του είπε την ιστορία της πρώτης του μέρας στο σχολείο. "Τι!;" φώναξε ο Φρανσίσκο. «Εκεί, κοίτα», είπε ο Κεν, κατεβάζοντας το παντελόνι του. «Θεέ μου!» Ο Φρανσίσκο έκλαψε. «Αυτό είναι βαρβαρότητα!» και φώναξε για το φρίκη που διαπράττουν ανόητοι, βίαιοι άνθρωποι. Όμως ο Κεν τον διέκοψε ζητώντας του να μην το πει σε κανέναν και απρόθυμα, ο Φρανσίσκο συμφώνησε. Στο σπίτι, ο Κεν δεν είπε σε κανέναν. Αυτή ήταν μια ιδιωτική μάχη ανάμεσα σε αυτόν και τα τέρατα στο σχολείο. Μέρα με τη μέρα επαναλαμβανόταν η ίδια παράσταση. Ο Κεν κράτησε το σκορ. Τα άλλα παιδιά έμειναν μακριά του. Αν και κάποιοι μπορεί να έχουν τον πίστευαν γενναίο και μάλιστα τον θαύμαζαν, με τον φόβο τους να συνδεθούν μαζί του ήταν πολύ μεγαλύτερη από την προθυμία τους να τον δεχτούν. Ο Κεν έκανε, ωστόσο, γίνε φίλος με ένα αγόρι. Ήταν ήσυχος, ψηλός και στρογγυλός χωρίς τίποτα να τον ξεχωρίζεις εκτός από τα μάτια του. Υπήρχε μια καθαρή και έντονη ποιότητα σχετικά με αυτά και όταν κοίταζε ένα άτομο, σπάνια βλεφαρίζει, εστιάζοντας Η προσοχή του ήταν τόσο ολοκληρωτική που ήταν σαν να κοιτούσε την προσοχή του ατόμου ψυχή. Ο Κεν είχε ακούσει ότι ο παππούς του αγοριού ήταν ναύαρχος Miklós Horthy von Nagybányaa που υπηρέτησε ως Ούγγρος αντιβασιλέας από 1920 – 1933. Όταν αυτός και η οικογένειά του δραπέτευσαν από τους Ναζί, έκαναν τους δικούς τους δρόμο προς την Πορτογαλία όπου έζησαν εξόριστοι. https://www.amazon.com/dp/0981073573 https://vequinox.wordpress.com/