Μια ανάσα χρειάζεται μόνο για να βρεις τη δύναμη σου
Χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου, μουδιάζει το σώμα σου, ιδρώνουν οι παλάμες σου και οι σφυγμοί κοντεύουν να σπάσουν, μα ένας κόμπος δένεται στον λαιμό σου και δεν σ’ αφήνει να μιλήσεις. Μόνο δάκρυα γεννιούνται δίχως να τα θες.
Για δευτερόλεπτα παγώνεις, οι λέξεις σχηματίζονται στο μυαλό, όμως η γλώσσα κοκκαλωμένη σ’ εμποδίζει να τις ξεστομίσεις. Θέλεις να πεις τόσα πολλά, μα δεν μπορείς, μένεις αμίλητη, φοβάσαι, τρέμεις στην ιδέα του μετά… τι θα γίνει μετά;
Όλες οι προσβολές μαχαίρι στην καρδιά που στρίβει ανελέητα, δίχως οίκτο. Σαν όπλο στον κρόταφο που σ’ εμποδίζει ν’ αντιδράσεις, περιμένοντας το τέλος που δεν έρχεται, λες κι ο χρόνος δεν κυλάει.
Μα έρχεται η στιγμή που το μυαλό σαλεύει και παίζει περίεργα παιχνίδια. Κι εκεί που λες πως δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσει το μαρτύριο, αναδύεσαι από τον βυθό έχοντας αδειάσει τα πνευμόνια σου από αέρα και το μόνο που θέλεις είναι ν’ αναπνεύσεις. Μια ανάσα χρειάζεσαι… να βρεις τη δύναμη για όσες φορές σε πρόσβαλλαν, για όσες φορές σε ταπείνωσαν. Έχεις το δικαίωμα!
Της Σοφίας Β
https://gynaikaeimai.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου