Ποια ανεπάρκεια βιταμίνης είναι η πιο επικίνδυνη για την υγεία

 Ποια ανεπάρκεια βιταμίνης είναι η πιο επικίνδυνη για την υγεία

Bigstock

Μιχάλης Θερμόπουλος

Τετάρτη, 31 Ιουλίου 2024 19:00

Οι ανεπάρκειες βιταμινών μπορεί να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη συνολική υγεία, οδηγώντας σε διάφορα προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας.

Η κατανόηση των πιο κοινών ελλείψεων βιταμινών, η σοβαρότητά τους και ο τρόπος αντιμετώπισης τους μέσω της διατροφής είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της βέλτιστης υγείας.

Ποιες είναι οι πιο συχνές ανεπάρκειες βιταμινών

Ανεπάρκειες βιταμινών μπορεί να εμφανιστούν όταν το σώμα δεν λαμβάνει αρκετή συγκεκριμένη βιταμίνη μέσω της διατροφής. Οι βιταμίνες, για τις οποίες παρατηρούνται οι πιο συχνές ανεπάρκειες, είναι:

• Βιταμίνη D: Απαραίτητη για την υγεία των οστών και την λειτουργία του ανοσοποιητικού. Η ανεπάρκεια μπορεί να οδηγήσει σε οστεοπόρωση και εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.
• Βιταμίνη Β12: Κρίσιμη για την λειτουργία των νεύρων και την παραγωγή DNA και ερυθρών αιμοσφαιρίων. Η ανεπάρκεια μπορεί να προκαλέσει αναιμία και νευρολογικά προβλήματα.
• Σίδηρος: Είναι ζωτικής σημασίας για την παραγωγή αιμοσφαιρίνης. Η ανεπάρκεια μπορεί να οδηγήσει σε αναιμία, κόπωση και αδύναμο ανοσοποιητικό.
• Βιταμίνη Α: Είναι σημαντική για την όραση, την λειτουργία του ανοσοποιητικού και την υγεία του δέρματος. Η ανεπάρκεια μπορεί να οδηγήσει σε νυχτερινή τύφλωση και αυξημένο κίνδυνο λοιμώξεων.
• Βιταμίνη C: Είναι απαραίτητη για την παραγωγή κολλαγόνου και την υποστήριξη του ανοσοποιητικού. Η ανεπάρκεια μπορεί να προκαλέσει σκορβούτο, που χαρακτηρίζεται από αιμορραγία των ούλων και κακή επούλωση των πληγών.

Ποιες είναι οι πιο δύσκολες βιταμίνες για λήψη μέσω της διατροφής

Ορισμένες βιταμίνες είναι πιο δύσκολο να ληφθούν μόνο μέσω της διατροφής και συχνά απαιτούν συμπληρώματα για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών. Αυτές είναι:

• Βιταμίνη D: Συντίθεται κυρίως μέσω της άμεσης έκθεσης του δέρματος στο ηλιακό φως. Λίγα τρόφιμα περιέχουν σημαντικές ποσότητες.
• Βιταμίνη Β12: Βρίσκεται κυρίως σε ζωικά προϊόντα, γεγονός που καθιστά δύσκολο για τους vegan και τους χορτοφάγους να λάβουν επαρκείς ποσότητες.
• Βιταμίνη Κ2: Βρίσκεται σε τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση και ορισμένα ζωικά προϊόντα. Επίσης, τα τρόφιμα που την περιέχουν τείνουν να εκλείπουν στη δυτικού τύπου διατροφή.
• Μαγνήσιο: Υπάρχει στα φυλλώδη χόρτα, τους ξηρούς καρπούς και τους σπόρους, αλλά συχνά καταναλώνεται σε ανεπαρκείς ποσότητες.
• Ιώδιο: Βρίσκεται στα θαλασσινά και στο ιωδιούχο αλάτι, αλλά η πρόσληψή του ποικίλλει ευρέως ανάλογα με τις διατροφικές συνήθειες.

Η ανεπάρκεια ποιας βιταμίνης είναι η πιο σοβαρή για την υγεία

Μεταξύ των διαφόρων ελλείψεων βιταμινών, η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12 θεωρείται η πιο επικίνδυνη, λόγω της πιθανότητας σοβαρής και μη αναστρέψιμης βλάβης. Η βιταμίνη Β12 είναι απαραίτητη για:

• Υγεία των νεύρων: Η ανεπάρκεια μπορεί να προκαλέσει νευρολογικά προβλήματα, όπως μούδιασμα, μυρμήγκιασμα και προβλήματα ισορροπίας.
• Παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων: Η έλλειψη Β12 μπορεί να οδηγήσει σε κακοήθη αναιμία, που χαρακτηρίζεται από κόπωση, αδυναμία και χλωμό δέρμα.
• Γνωστική λειτουργία: Η παρατεταμένη ανεπάρκεια μπορεί να οδηγήσει σε γνωστικές βλάβες, απώλεια μνήμης, ακόμη και άνοια.

Ποιες είναι οι καλύτερες τροφές με βιταμίνη Β12

Η βιταμίνη Β12 βρίσκεται φυσικά σε ζωικά προϊόντα, γεγονός που καθιστά δύσκολο για όσους ακολουθούν φυτικές δίαιτες να λάβουν αρκετή ποσότητα. Οι καλύτερες διατροφικές πηγές για βιταμίνη Β12 είναι:

• Κρέας: Το βόειο κρέας, το συκώτι και το κοτόπουλο είναι εξαιρετικές πηγές.
• Ψάρια και θαλασσινά: Ο σολομός, η πέστροφα, ο τόνος και τα μύδια είναι πλούσια σε Β12.
• Γαλακτοκομικά προϊόντα: Το γάλα, το τυρί και το γιαούρτι παρέχουν σημαντικές ποσότητες Β12.
• Αυγά: Μια εύχρηστη πηγή Β12, ειδικά οι κρόκοι.
• Εμπλουτισμένα τρόφιμα: Ορισμένα φυτικά γάλατα, δημητριακά και άλλα προϊόντα είναι εμπλουτισμένα με βιταμίνη Β12 και κατάλληλα για vegans και χορτοφάγους.

Συμπέρασμα

Η ανεπάρκεια βιταμινών μπορεί να οδηγήσει σε μια σειρά προβλημάτων υγείας, από μικρές ασθένειες έως σοβαρές παθήσεις. Η αναγνώριση των πιο κοινών ελλείψεων, η κατανόηση εκείνων των βιταμινών που είναι δύσκολο να ληφθούν μέσω της διατροφής και η γνώση των καλύτερων πηγών τους στα τρόφιμα μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση της βέλτιστης υγείας.

Η εξασφάλιση επαρκούς πρόσληψης απαραίτητων βιταμινών, ιδιαίτερα της βιταμίνης Β12, είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη σοβαρών προβλημάτων υγείας, που σχετίζονται με ελλείψεις.

Πηγές: medicinenet.com, mayoclinic.org, yahoo.com, healthline.com

https://www.onmed.gr/

Ξέρετε από που προέρχεται το όνομα Ελλάς;

 Ξέρετε από που προέρχεται το όνομα Ελλάς;

30 Ιουλίου 2024

Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Έλλην ήταν γιος του Δευκαλίωνος και της Πύρρας και απέκτησε τρεις γιους, τον Αίολο, τον Δώρο και τον Ξάνθο. Ο Αίολος και ο Δώρος μαζί με τους γιους του Ξάνθου, τον Αχαιό και τον Ίωνα, αποτέλεσαν τους γενάρχες των τεσσάρων κυριότερων ελληνικών φυλών που ήταν οι Αχαιοί, οι Δωριείς, οι Αιολείς και οι Ίωνες.

Το όνομα Έλληνες στα ομηρικά χρόνια δεν αντιστοιχούσε παρά μόνο σ’ ένα ελληνικό φύλο, που κατοικούσε στην περιοχή γύρω από τον Σπερχειό ποταμό στη σημερινή Φθιώτιδα (αρχ. Φθία), το οποίο είχε ως ηγέτη του τον μυθικό ήρωα Αχιλλέα, επικεφαλής των περίφημων Μυρμιδόνων: «οι τ’ είχον Φθίην ήδ’ Ελλάδα καλλιγύναικα. > / Μυρμιδόνες δε καλεύντο και Έλληνες και Αχαιοί» (Ιλιάδα Β’ 683-4)

Οι Έλληνες στο έργο του Ομήρου αναφέρονται επίσης ως Αχαιοί, Παναχαιοί, Δαναοί, Αργείοι και Πανέλληνες:
«εγχείη δ’ εκέκαστο /ο Αίας ο ηγεμόνας των Λοκρών /Πανέλληνας και Αχαιούς» (Ιλιάδα Β’ 530).
Κατά τον Αριστοτέλη, αρχικά Ελλάς ήταν όνομα περιοχής κοντά στη Δωδώνη. Η ετυμολογία της λέξεως Έλλην έχει προκαλέσει διάφορες συζητήσεις. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι η λέξη προέρχεται από τους Σελλούς (<θ. σελ- = φωτίζω), ένα ελληνικό φύλο της Ηπείρου στο οποίο ανήκαν οι ιερείς της Δωδώνης. Ένα μέρος των Σελλών φέρεται να μετανάστευσε στη Φθία.

Μέχρι τον Τρωικό Πόλεμο, η Ελλάς δεν επιχείρησε τίποτα από κοινού:
“Την αδυναμίαν, άλλωστε, των παλαιών καιρών μου φαίνεται ότι αποδεικνύει και το γεγονός προ πάντων ότι πριν από τα Τρωικά τίποτε δεν επεχείρησεν από κοινού η Ελλάς. Νομίζω μάλιστα ότι το όνομα αυτό ούτε είχε δοθή ακόμη εις όλην την χώραν, ούτε καν υπήρχε προ του Έλληνος, υιού του Δευκαλίωνος, αλλά τα διάφορα φύλα, και εις μεγαλυτέραν έκτασιν το Πελασγικόν, έδιδαν το όνομά των εις τα υπ’ αυτών κατοικούμενα διαμερίσματα. Αλλ’ από την εποχήν που ο Έλλην και οι υιοί του απέβησαν ισχυροί εις την Φθιώτιδα, και την βοήθειάν των επεκαλούντο οι κάτοικοι των άλλων πόλεων, τα διάφορα φύλα, συνεπεία της επικοινωνίας αυτής, ωνομάζοντο ήδη επί μάλλον και μάλλον Έλληνες, μολονότι πολύς επέρασε καιρός πριν το όνομα τούτο ημπορέση να επικράτηση γενικώς.

Την καλυτέραν απόδειξιν παρέχει ο Όμηρος. Διότι, μολονότι έζησε πολύ ύστερον και από τα Τρωικά, πουθενά δεν ωνόμασε με το όνομα αυτό όλους, ούτε άλλους εκτός εκείνων που ηκολούθησαν τον Αχιλλέα από την Φθιώτιδα, οι οποίοι ήσαν και οι πρώτοι Έλληνες, αλλ’ αποκαλεί αυτούς εις τα ποιήματά του γενικώς Δαναούς και Αργείους και Αχαιούς.”

Ο Όμηρος δεν κάνει επίσης διάκριση ανάμεσα σε Έλληνες και βαρβάρους:
“Ούτε βαρβάρους, άλλωστε, μνημονεύει διά τον λόγον, ως νομίζω, ότι ούτε οι Έλληνες είχαν ακόμη διακριθή διά κοινού αντιθέτου ονόματος. Οπωσδήποτε τα διάφορα ελληνικά φύλα, επί των οποίων το όνομα των Ελλήνων, λόγω κοινότητος της γλώσσης, εξηπλώνετο διαδοχικώς από μίαν περιφέρειαν εις άλλην, έως ότου επεξετάθη ακολούθως επί του συνόλου των, δεν έκαμαν καμμίαν κοινήν επιχείρησιν πριν από τα Τρωικά, ένεκα αδυναμίας και ελλείψεως αμοιβαίας επικοινωνίας. Άλλωστε, και την εκστρατείαν ακόμη κατά της Τροίας τότε μόνον επεχείρησαν από κοινού, όταν είχαν ήδη αποκτήσει αξιόλογον εμπειρίαν της θαλάσσης.

Έλλην και Ελλάς

Στο Λεξικό του Μπαμπινιώτη, αναφέρεται και ο τύπος Έλλοπες, ο οποίος προσδιόριζε κατοίκους της Δωδώνης και της βόρειας Εύβοιας. Ο Αριστοτέλης ορίζει τη Δωδώνη ως αρχική πατρίδα των Ελλήνων. Από μορφολογικής απόψεως θεωρείται ότι οι λέξεις Έλλην και Ελλάς αποτελούν παράγωγα του ουσ. Ελλοί – Έλλοι – Σελλοί, καθώς οι τύποι αυτοί απαντώνται στον ‘Ομηρο και τον Πίνδαρο. Ο Χριστιανός Ησύχιος ερμηνεύει ως εξής: Έλλοί· Έλληνες οι εν Δωδώνη και οι ιερείς». Όλοι αυτοί οι γλωσσικοί τύποι είναι αγνώστου ετύμου και σημασίας κατά τον κ. Μπαμπινιώτη.

Όπως αναφέρθηκε ήδη, στον Όμηρο η λέξη περιορίζεται τοπικά στους Θεσσαλούς της Φθίας, ενώ η χρήση της αργότερα στο αρχ. επίθ. Ελλανοδίκαι αύξησε το κύρος της λόγω της σημασίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Θουκυδίδης εξηγεί τη γεωγραφική επέκταση του όρου Έλληνες από τον μυθολογικό ήρωα Έλληνα, που ταξίδευε και δρούσε συχνά σε άλλες πόλεις. Ο αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος πιστεύει ότι ο όρος “Ελληνες χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει την κοινή προέλευση των διαφόρων φυλών του ελληνικού χώρου.

Ο αποκλεισμός του μυθώδους από την ιστορίαν μου ίσως την καταστήση ολιγώτερον τερπνήν ως ακρόαμα, θα μου είναι όμως αρκετόν, εάν το έργον μου κρίνουν ωφέλιμον όσοι θελήσουν να έχουν ακριβή αντίληψιν των γεγονότων, όσα έχουν ήδη λάβει χώραν, και εκείνων τα οποία κατά την ανθρωπίνην φύσιν μέλλουν να συμβούν περίπου όμοια. Θουκυδίδης.

https://hellas-now.com/

Η άγρια παραλία της Μαγνησίας με τα διάφανα νερά και τις θαλασσοσπηλιές που γοητεύουν (βίντεο)

 Η άγρια παραλία της Μαγνησίας με τα διάφανα νερά και τις θαλασσοσπηλιές που γοητεύουν (βίντεο)

 31/07/2024 - 22:46

Ο Μουρτιάς ή Μορτιάς είναι μια φανταστική σε τοπίο παραλία με θέα στο Αιγαίο πέλαγος και τη Σκιάθο.

Επιβλητικοί βράχοι καθρεπτίζονται σαν γυναικεία λυγερά κορμιά στα καταγάλανα κρυστάλλινα νερά του, κάνουν τον Μουρτιά να ξεχωρίζει από τις άλλες παραλίες. Διάφανα νερά και θαλασσοσπηλιές που θα σας γοητέψουν, αξίζει να εξερευνήσετε. Η απόσταση είναι μόλις 5 χλμ από το Προμύρι και είναι η πρώτη παραλία που θα αντικρίσετε πηγαίνοντας για Κατηγιώργη.

Η παραλία αυτή κατατάχτηκε το 2005 στην 7η παγκόσμια θέση ως «παραλία απείρου φυσικού κάλλους». Υπάρχουν λίγα ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Έχει την όμορφη νεόκτιστη εκκλησία του Αγ. Ευσταθίου και πανηγυρίζει κάθε χρόνο στις 20 Σεπτεμβρίου. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος αλιέων «Αγ.Ευστάθιος» φροντίζει για την καθαριότητα και τον εξωραϊσμό του μικρού αυτού οικισμού.

 

Πηγή: promirion.wordpress.com

https://www.onlarissa.gr/

ΜΑΡΤΥΣ!

Αναρτήθηκε από τον/την ΒΑΣΩ ΜΠΕΡΗ στις 29 Ιουλίου 2024

Ο Ιρανο-αμερικανός Κάβε Ακμπάρ (Kaveh Akbar, 1989 -) καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Άιοβα και δημιουργός δύο ποιητικών συλλογών, με έργα που έχουν δημοσιευθεί σε μεγάλα λογοτεχνικά έντυπα, στο πολυεπίπεδο και με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία, μυθιστόρημά του ‘Μάρτυς!’ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ σε υπέροχη μετάφραση της Μυρσίνης Γκανά, περνά εντυπωσιακά από τον ποιητικό στον πεζό λόγο.

Ο βασικός χαρακτήρας του βιβλίου ο  Σάιρους Σαμς έχει βασιστεί εν πολλοίς στην  εμπειρία της καταγωγής και του εθισμού του συγγραφέα. Όμως – όπως η περσική ιστορία με τους καθρέφτες που αναφέρεται στην αφήγηση – ο Ακμπάρ σπάει τη δική του ιστορία μόνο για να την αναδιατάξει στο αξέχαστο πορτρέτο του στοχαστικού, θλιμμένου ήρωά του.

Ο πρόσφατα απεξαρτημένος Σάιρους Σαμς γεννήθηκε στην Τεχεράνη και έχασε, όταν ήταν ακόμη μωρό, τη μητέρα του, Ρόγια, όταν το επιβατικό αεροπλάνο με το οποίο ταξίδευε για το Ντουμπάι καταρρίφθηκε από αμερικανικά πυρά το 1988. Η ιστορία της κατάρριψης του αεροπλάνου είναι πραγματική και ο Ακμπάρ σε συνεντεύξεις του έχει πει ότι το γεγονός αυτό χρησιμοποιήθηκε προπαγανδιστικά από το Ιράν ενώ υποτιμήθηκε από τις ΗΠΑ χωρίς κανείς να ενδιαφερθεί για κάθε έναν από τους 290 ανθρώπους που χάθηκαν, τις ιστορίες, τα όνειρα και τις ζωές τους.

Ο θάνατος της Ρόγια σκεπάζει σαν σκιά τη ζωή του γιού της που μεγαλώνει κοντά σ’ έναν θλιμμένο πατέρα που δεν μπορεί να του δώσει όλες τις απαντήσεις και την παρηγοριά που χρειάζεται. Σύντομα μετά τον θάνατο της συζύγου του, ο πατέρας του Σάιρους, ο Άλι, απομακρύνει τον γιό του από τη φτώχεια και την ανασφάλεια της Ιρανικής ζωής μεταναστεύοντας στις ΗΠΑ, στην Ιντιάνα. Η ζωή στη νέα πατρίδα δεν είναι εύκολη, με τον Άλι να δουλεύει σκληρά σε μια πτηνοτροφική μονάδα ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να προσαρμοστεί σε έναν νέο πολιτισμό και τον Σάιρους να βασανίζεται από νυκτερινούς τρόμους και αϋπνίες που προσπαθεί να αντιμετωπίσει κάνοντας παζάρια με το Θεό ή συνθέτοντας διαλόγους στο μυαλό του. Αλλά και τα σχολικά του χρόνια δεν ήταν πιο εύκολα αφού είχε να αντιμετωπίσει την εμπάθεια και τον φόβο για την καταγωγή του και η όποια αντίδρασή του φοβόταν ότι μπορεί να είχε σαν αποτέλεσμα την απέλασή του.  ‘Στη συμβολή της ιρανικότητάς του και της μεσοδυτικότητάς του βρισκόταν μια παθολογική ευγένεια, μια αδρανοποιητική παρόρμηση να αποφύγει να προκαλέσει ταραχή σε οποιονδήποτε. […] Δάγκωνες τη γλώσσα σου, μετά τη δάγκωνες λίγο πιο δυνατά. Προσπαθούσες να διατηρήσεις το πρόσωπό σου αρκετά ανέκφραστο ώστε να πεις στον εαυτό σου πως δεν ήσουν συνένοχος, ότι τουλάχιστον δεν ενθάρρυνες αυτό που συνέβαινε γύρω σου. Σ’ εσένα.’

Λίγο καιρό αφότου ο Σάιρους ξεκίνησε σπουδές λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο Κίντι, ο Άλι πεθαίνει. Ήταν λες και είχε κάνει ό,τι μπορούσε για τον γιό του και τώρα ήταν ελεύθερος να φύγει. Αυτή η νέα απώλεια κάνει τον Σάιρους, που πάντα αισθανόταν μόνος, τώρα να αισθάνεται ότι η ζωή του δεν έχει κάποιο εγγενές νόημα αφού αυτό το νόημα μπορούσε να δημιουργηθεί μόνο σε σχέση με άλλους ανθρώπους· κι αυτός δεν είχε κανέναν.   Στην προσπάθειά του να διαχειριστεί το πένθος του βυθίζεται στην άβυσσο του αλκοόλ και των ναρκωτικών. Ακόμη όμως και μετά την απεξάρτησή του η μελαγχολία, ο έντονος αγωνιώδης πόνος της αποξένωσης τον ακολουθεί. Επηρεασμένος από την ιστορία του αδελφού της μητέρας του, του Αράς, που κατά τη διάρκεια του πολέμου με το Ιράκ, φορώντας έναν σκούρο μανδύα, και ένα φακό κοντά στο πρόσωπό του διέσχιζε τα πεδία των μαχών έφιππος, μια μορφή μαύρου αγγέλου, γύρω από τους τραυματισμένους στρατιώτες που αργοπέθαιναν για να τους βοηθήσει να αισθανθούν ότι πεθαίνουν δοξασμένοι, αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο, «το βιβλίο των Μαρτύρων», ένα βιβλίο για ‘τους κοσμικούς, ειρηνιστές μάρτυρες. Ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους για κάτι μεγαλύτερο από τους ίδιους. Χωρίς σπαθιά στα χέρια τους’. Ψάχνοντας στοιχεία για το θέμα του ταξιδεύει στη Νέα Υόρκη με τον φίλο και συγκάτοικό του Ζέε προκειμένου να μιλήσει με μια βαριά άρρωστη Ιρανή καλλιτέχνιδα που περνά τις τελευταίες μέρες της ζωής της στο μουσείο Μπρούκλιν μετουσιώνοντας τον θάνατό της σε έργο τέχνης. Η γνωριμία του Σάιρους με την εικαστικό, την Ορκιντέ, είναι μοιραία καθώς οι συζητήσεις μαζί της μέλει να του ανατρέψουν κάποιες από τις θεωρίες του αλλά και όσα γνώριζε για την ίδια του την οικογένεια.  

Ο ‘Μάρτυς!’ είναι ένα σχολαστικά γραμμένο μυθιστόρημα που στις σελίδες του ο συγγραφέας έχει καταφέρει να χωρέσει ένα πλήθος συλλογισμών για τον εθισμό – για τον οποίο η γραφή του είναι άμεση, ξεκάθαρη και προέρχεται από μια θέση βιωμένης εμπειρίας και βαθιάς κατανόησης – για την αναζήτηση νοήματος, την οικογένεια, την ταυτότητα, τον θάνατο, την αγάπη, την τέχνη, την ιστορία, την ποίηση, το σεξ, τη φιλία, την πολιτική, τον ρατσισμό, τον Θεό. Πέρα από αυτά όμως ο Άκμπαρ προβληματίζεται και για τη δύναμη της γλώσσας, τα μηνύματά της, τα μυστικά νοήματα και το με ποιους τρόπους αυτά γίνονται αντιληπτά. Ήδη από το ερωτηματικό που ακολουθεί τη λέξη του τίτλου ‘Μάρτυς!’ στρέφει την προσοχή του αναγνώστη σ’ αυτά που δεν έχει αντιληφθεί.

Kave Akbar

Ο Ακμπάρ αφηγείται την ιστορία του Σάιρους με ένα κείμενο γεμάτο μεταβαλλόμενες οπτικές. Η μη γραμμική ιστορία φτάνει στον αναγνώστη μέσα από μια τριτοπρόσωπη ιστόρηση όταν αφορά στον Σάιρους,  η οποία διακόπτεται από τις πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις της μητέρας του, του πατέρα του, του φίλου του Ζέε, του θείου του Αράς και πολλών άλλων καθώς και από αρκετά διασκεδαστικά σκηνικά από τους ονειρικούς διαλόγους του ήρωα. Σ’ αυτούς τους διαλόγους ο αναγνώστης συναντά μεταξύ άλλων τη νεκρή μητέρα του Σάιρους να μιλά με την Λίζα Σίμπσον και τον Πρόεδρο Προσβολή (βλ. Τραμπ) ή τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ να συζητά με τον αδελφό που ο Σάιρους είχε επινοήσει όταν ήταν μικρός. Ξεχωριστή είναι και η σχέση του Σάιρους με το Ισλάμ. Τα παζάρια του με τον Θεό και οι υποσχέσεις του για να του χαριστεί ο ύπνος είναι αξιομνημόνευτα.

Η δημιουργικότητα, και οι απεριόριστες δυνατότητες της τέχνης, είναι αυτό που τελικά διαμορφώνει τον Σάιρους, αυτό που τον οδηγεί και του επιτρέπει μέσω του νοήματός της να συνδεθεί και σε  όλο το βιβλίο οι αναφορές στην ιστορία και την τέχνη είναι πολλές.

‘Γιατί δεν περνάς τις τελευταίες σου μέρες με την οικογένειά σου; Με τους ανθρώπους που σε αγαπάνε;’

«Είμαι καλλιτέχνης. Δίνω τη ζωή μου στην τέχνη. Αυτό είναι όλο. Οι άνθρωποι στη ζωή μου ήρθαν κι έφυγαν και ήρθαν κι έφυγαν. Κυρίως έφυγαν. Δίνω τη ζωή μου στην τέχνη γιατί αυτή μένει. Αυτό είμαι. Καλλιτέχνης. Δημιουργώ τέχνη. Είναι κάτι που ο χρόνος δεν μπορεί να καταστρέψει.’

Η ποίηση και οι μύθοι που ενσωματώνονται στο κείμενο δείχνουν το δέσιμο του Άκμπαρ με την κουλτούρα και την παράδοση  του αρχαίου πολιτισμού από τον οποίο προέρχεται · έναν πολιτισμό για τον οποίο ενώ εξυμνεί την ομορφιά του δεν αποφεύγει την κριτική.

Το μυθιστόρημα ‘Ο Μάρτυς!’ είναι πνευματώδες, ευρηματικό, φιλοσοφικό, σύγχρονο. Ένα βιβλίο με προβληματισμούς που σε ακολουθούν κι έναν ήρωα που δύσκhttps://passepartoutreading.gr/ολα μπορεί κανείς να ξεχάσει.,,,,

https://passepartoutreading.gr/

Τι σημαίνει η φράση «φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας»;

Τι σημαίνει η φράση «φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας»;

31 Ιουλίου 2024

Ο Περικλής του Ξανθίππου ο Χολαργεύς (από τις λέξεις περί και κλέος δηλαδή o περιτριγυρισμένος από δόξα, περίδοξος, περίπου 495-429 π.Χ.) ήταν Αρχαίος Έλληνας πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ., γνωστού και ως «Χρυσού Αιώνα», και πιο συγκεκριμένα της περιόδου μεταξύ των Περσικών Πολέμων και του Πελοποννησιακού Πολέμου. Η δύναμη, δόξα και η φήμη την οποία χάρισε στην Αρχαία Αθήνα, δικαιώνουν απόλυτα το χαρακτηρισμό του Χρυσού Αιώνα.

Η εποχή στην οποία ήταν κύριος της πολιτικής ζωής της Αρχαίας Αθήνας, δηλαδή μεταξύ του 461 π.Χ. και του 429 π.Χ., ονομάζεται μέχρι σήμερα «Εποχή του Περικλή». Γυναίκα του ήταν η Ασπασία. Ο Περικλής εκμεταλλεύτηκε τη νίκη των ελληνικών δυνάμεων επί των Περσών και την άνοδο της ναυτικής δύναμης της Αθήνας προκειμένου να μετατρέψει τη Δηλιακή Συμμαχία σε «Αθηναϊκή Ηγεμονία», οδηγώντας την πόλη του στην μεγαλύτερη ακμή της ιστορίας της κατά την περίοδο των 14 συνεχόμενων ετών που εκλεγόταν στο αξίωμα του Στρατηγού.

Σε στρατιωτικό επίπεδο, οι επεκτατικές και στρατιωτικές επιχειρήσεις που πραγματοποίησε κατά την διάρκεια της κυριαρχίας του είχαν σαν κύριο στόχο τη διαφύλαξη των συμφερόντων της Αθήνας. Τις επιχειρήσεις αυτές διεξήγαγε με τη βοήθεια του πανίσχυρου αθηναϊκού ναυτικού, το οποίο άρχισε να δυναμώνει την εποχή του Θεμιστοκλή και αργότερα του Κίμωνα, γιου του Μιλτιάδη. Ωστόσο, στην απόλυτη ακμή του έφτασε κατά την εποχή του Περικλή και αποτέλεσε τον κινητήριο μοχλό της αθηναϊκής υπερδύναμης. Ο Περικλής ήταν ηγέτης της Αθήνας μέχρι τα δύο πρώτα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου, ώσπου το 429 π.Χ. απεβίωσε εξαιτίας του λοιμού των Αθηνών.

Υπήρξε μέγας προστάτης των τεχνών, της λογοτεχνίας και των επιστημών, και ο βασικός υπεύθυνος για το γεγονός ότι η Αθήνα έγινε το πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο του αρχαίου κόσμου. Επίσης, σε αυτόν οφείλεται η κατασκευή πολλών από τα σημαντικά μνημεία που κοσμούσαν την Αρχαία Αθήνα, με εκείνα της Ακρόπολης να διατηρούν εξέχουσα θέση ανάμεσά τους. Επίσης, υπήρξε μέγας υποστηρικτής της δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου και ως αποτέλεσμα, κατά την εποχή του, τέθηκαν οι βάσεις του λεγόμενου Δυτικού Πολιτισμού.

Η δράση του δεν περιορίστηκε μόνο εκεί, αλλά ως ηγέτης των Αθηνών, με μία σειρά νόμων, υποστήριξε τις λαϊκές μάζες και τις βοήθησε να αποκτήσουν περισσότερα δικαιώματα σε βάρος της αριστοκρατικής τάξης στην οποία ανήκε κι ο ίδιος. Ήταν τόσο ανοικτός προς τις ευρύτερες μάζες, που πολλοί τον αποκαλούσαν λαϊκιστή.

Οι φιλοδημοκρατικές του θέσεις αποτυπώνονται καλύτερα στον περίφημο «Επιτάφιο Λόγο» του προς τιμήν των πεσόντων του πρώτου έτους του Πελοποννησιακού Πολέμου, ο οποίος διασώθηκε από τον ιστορικό Θουκυδίδη. Ο τελευταίος θαύμαζε τόσο πολύ τον Περικλή, που τον αποκαλούσε «πρώτο πολίτη των Αθηνών».

Στο 40ο κεφάλαιο του Επιταφίου του Περικλή που εκφωνήθηκε το χειμώνα του 431 π.Χ., στο τέλος του πρώτου έτους του πελοποννησιακού πολέμου, με σκοπό να τιμήσει τους πρώτους πεσόντες και να εξυψώσει το ηθικό των Αθηναίων συναντάμε την επίμαχη φράση «φιλοκαλούμεν τε γάρ μετ΄ευτελείας και φιλοσοφούμεν άνευ μαλακίας».

Μια φράση αρκετά γνωστή λόγω της επίμαχης λέξης, η οποία σήμερα χρησιμοποιείται κατά κόρον και ποικιλοτρόπως για να καλύψει πολλές πτυχές της ζωής του Νεοέλληνα. Ωστόσο, στα χρόνια του Περικλή η λέξη είχε εντελώς διαφορετικό νόημα και σήμαινε την μαλθακότητα, τη νωθρότητα.

Γενικότερα, η διάθεση του ρήτορα στο συγκεκριμένο κεφάλαιο είναι να τονώσει τον πατριωτισμό και το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας των συμπολιτών του σε αυτή την κρίσιμη ώρα για την πόλη τους. Έτσι, με την φράση φιλοκαλοῦμεν τέ γάρ μετ” εὐτελείας… τονίζει την καλαισθησία που κυριαρχεί στη ζωή των Αθηναίων συνοδευόμενη όμως από μέτρο και απλότητα, όπως υποδεικνύεται από την φράση μετ’ ευτελείας. Παρ’ όλα αυτά αυτό το σημείο έχει προκαλέσει πολλά ερωτηματικά στους μελετητές του Επιταφίου, δεδομένου ότι ο Περικλης μιλά για λιτότητα αλλά η Αθήνα του Χρυσού αιώνος, ξεχώριζε για τα επιβλητικά οικοδομήματα και τους μεγαλοπρεπείς ναούς.

Προφανώς, ο Περικλής εννοεί την λιτότητα και την αποφυγή σπατάλης σε ό,τι αφορά τις ιδιωτικές κατοικίες και την ενδυμασία των Αθηναίων. Περαιτέρω, με τη φράση φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας ο Περικλής θέλει να τονίσει ότι οι Αθηναίοι είναι καλλιεργημένοι και ασχολούνται με τις επιστήμες, τα γράμματα και τις τέχνες, χωρίς ωστόσο να έχουν γίνει μαλθακοί, νωθροί και λιγότεροι αξιόμαχοι. Η φράση άνευ μαλακίας χρησιμοποιείται σκόπιμα από τον αγορητή του Επιταφίου.

Ο Αθηναίος ρήτορας, έμμεσα απαντάει στην κακοπροαίρετη κριτική που είχαν δεχθεί οι συμπολίτες του από τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι θεωρούσαν ότι η ενασχόληση με τα γράμματα και τις τέχνες οδηγούν τους πολίτες στη μαλθακότητα και μειώνουν τον ανδρισμό τους. Γενικότερα, οι Σπαρτιάτες είχαν αναπτύξει μια αρνητική στάση για ό,τι σχετιζόταν με τη γνώση, τη φιλοσοφία, τις επιστήμες και την καλλιέργεια του πνεύματος.

Η απαξιωτική στάση των Λακεδαιμονίων συνδέεται άμεσα με την μονομέρεια που τους διέκρινε -η οποία επέτασσε αποκλειστική απασχόληση με τη στρατιωτική εκπαίδευση και την πολεμική προετοιμασία-, καθώς πίστευαν ότι η ενασχόληση του ανθρώπου με την πνευματική του καλλιέργεια επιδρά αρνητικά στην επίδοση τους την ώρα της μάχης και τον καθιστά λιγότερο αξιόμαχο και γενναίο.

mixanitouxronou.gr , el.wikipedia.org

Ποια Ήταν Η Ψωροκώσταινα

 Ποια Ήταν Η Ψωροκώσταινα

29 Ιουλίου 2024Fa

Στην εποχή που κυβερνούσε την Ελλάδα ο Καποδίστριας ζούσε στο Ναύπλιο μια ζητιάνα, που την έλεγαν «Ψωροκώσταινα».

Σε μια λοιπόν συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος θέλοντας να πει για τη φτώχεια του Ελληνικού Δημοσίου το παρομοίασε με την πασίγνωστη ζητιάνα.

Από τότε η λέξη επαναλήφθηκε στις συζητήσεις και τελικά επικράτησε. Μόνο που, όταν λέγεται τώρα δεν εννοεί το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά ολόκληρη την χώρα…

Η όλη ιστορία της Ψωροκώσταινας (Ευ. Δαδιώτης, «Αιγαιοπελαγίτικα» τεύχος 13) είναι η εξής:

«Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι», είπε περήφανα η γριά πλύστρα Χατζηκώσταινα και τα άφησε πάνω στο τραπέζι που είχε στήσει στην πλατεία του Ναυπλίου η ερανική επιτροπή, εκείνη την Κυριακή του 1826.

Ύστερα από αυτή την απρόσμενη χειρονομία, κάποιος από το πλήθος φώναξε: «Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της.»

Κι αμέσως το φιλότιμο πήρε και έδωσε. Βροχή πέφταν πάνω στο τραπέζι λίρες, γρόσια και ασημικά. Αυτή ήταν η συνέχεια της φτωχής προσφοράς της πλύστρας Χατζηκώσταινας, που από εκείνη τη στιγμή αποθανατίστηκε με το παρατσούκλι «Ψωροκώσταινα».

Και το παρανόμι αυτό κόλλησε έπειτα στην Ελλάδα.

Αλλά, ποιά ήταν αυτή η «Ψωροκώσταινα»;

Ήταν η κάποτε αρχόντισσα των Κυδωνιών, του Αϊβαλιού, Πανωραία Χατζηκώστα, σύζυγος πάμπλουτου Αϊβαλιώτη εμπόρου, που φημιζότανε όχι μόνο για τα πλούτη του άνδρα της, μα και για τα πολλά δικά της κι ακόμα για την ομορφιά της.

Όταν αργότερα οι Τούρκοι πυρπόλησαν την πολιτεία του Αϊβαλί, και έσφαξαν άνδρες και γυναικόπαιδα, ανάμεσα σε αυτούς που σώθηκαν ήταν και η αρχόντισσα Πανωραία Χατζηκώστα, που είδε να σφάζουν οι Τούρκοι τον άνδρα της και τα παιδιά της.

Κατά καλή της τύχη ένας ναύτης την βοήθησε και μαζί με άλλους την ανέβασε σε ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά.

Εκεί αναγνωρίστηκε από τον ομοιοπαθή της Βενιαμίν τον Λέσβιο, την προστάτεψε και τον ακολούθησε στην Πελοπόννησο. Στο Ναύπλιο, ο Βενιαμίν παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει και η Πανωραία, για να ζήσει, άρχισε να ξενοπλένει και αργότερα, με σαλεμένα σχεδόν τα λογικά της, ζητιάνευε στους δρόμους του Ναυπλίου.
Έπειτα από το περιστατικό του εράνου στο Ναύπλιο, όταν έφτασε ο Καποδίστριας στην Ελλάδα, τη συμμάζεψε κι όταν ίδρυσε το ορφανοτροφείο, η Πανωραία, που τώρα έγινε γνωστή με το παρανόμι «Ψωροκώσταινα», προσφέρθηκε να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά πληρωμή.

https://hellas-now.com/

Πληρωμένοι έρωτες…

  Πληρωμένοι έρωτες…

– Αικατερίνη Χριστοδούλου –

31 Ιουλίου 2024

The Women

«Τόσος καιρός χαμένος, τόσος χρόνος άσκοπος σε λάθος χέρια, σε λάθος αγκαλιά» έλεγε ξανά και ξανά…
Ξέρεις, υπάρχουν κάποιες φορές που όλα συνωμοτούν για να μάθεις την αλήθεια. Εκεί που δεν το περιμένεις, εκεί που έχεις ηρεμήσει και όλα ακολουθούν το ρυθμό τους, ξαφνικά και εμφανίζεται.
Καλοθελητές τους ονομάζεις; Προστασία; Όπως κι αν το θέσεις, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Σου ανοίγουν τα μάτια!
Σου ρίχνουν ένα χαστούκι, άουτς! Τόσο δυνατό, που αρχίζουν και γυρίζουν όλα γύρω σου.
Όλο τον ουρανό με τ’ άστρα μη σου πω και το σύμπαν γνωρίζεις από την αρχή! Μεταξύ σοβαρού και αστείου, αυτό συμβαίνει. Το σοκ είναι τόσο μεγάλο που κι εσύ ο ίδιος δε μπορείς να το αντιληφθείς.

Πληρωμένα λόγια, πληρωμένοι έρωτες εδώ, εκεί, παντού γύρω μας.
Μια τίμια συναλλαγή χέρι με χέρι με την απόλαυση. Το αντίτιμο ακριβό, αλλά η συνείδηση ήσυχη;
Αυτά κι άλλα πολλά έρχονται να προστεθούν στην ανιαρή καθημερινότητα. Το συναίσθημα πάει περίπατο μα η εικόνα φανταχτερή, ολοζώντανη είναι, εκεί, να σου επιδεικνύει την τόσο «τέλεια» ζωή.
Πίσω από πανάκριβα εστιατόρια, φοίνικες, παραλίες, αγκαλιές, χαμόγελα κρύβεται ένας άλλος κόσμος. Ένας κόσμος βουτηγμένος στο ψέμα, ακολουθώντας τα πρότυπα της ποπ κουλτούρας ώστε να είναι αρεστός σε όλους.

Και μια μέρα, το «βασίλειο» που έχτισες πάνω σε χάρτινες τράπουλες, με ένα απλό φύσημα, κατακερματίζεται μπροστά σου.
Αυτή η «αληθινή αγάπη», όπως τη βάφτισες, την οποία πάλεψες να κρατήσεις με νύχια και με δόντια, χάνεται σε δευτερόλεπτα. Ψάχνει άλλον «βασιλιά» με δυνατότερες βάσεις για να χτίσει το παλάτι της. Τον δικό της μικρόκοσμο.
Ποτέ δε θα μπορέσει να αντικαταστήσει την αληθινή επαφή δυο ανθρώπων. Πάντοτε θα είναι ένα αναπλήρωμα, ένα υποκατάστατο. Πάντοτε θα ψάχνει για το ιδανικό, το άπιαστο, μα ποτέ δε θα είναι ευχαριστημένη. Στην επόμενη γωνία θα σε περιμένει κάποιος άλλος, κάποια άλλη και η ξέφρενη τοξική πορεία θα συνεχίζεται…
Θα παίξεις στον επόμενο γύρο ή θα πας πάσο;
Η επιλογή δική σου…

https://thewomen.gr/
Αικατερίνη Χριστοδούλου
https://oneirwnpenes.blogspot.com/

Συντάκτης

• 
  Αικατερίνη Χριστοδούλου

  Η Χριστοδούλου Αικατερίνη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Eίναι Φιλόλογος, απόφοιτη της Φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με ειδίκευση στην Μεσαιωνική και Νεοελληνική Φιλολογία. Τα ενδιαφέροντα της διευρύνονται και στον κλάδο ομορφιάς, με διακρίσεις σε διαγωνισμούς, μιας και είναι απόφοιτη σχολής Αισθητικής και Κομμωτικής τέχνης. Δηλώνει λάτρης της ποίησης και της λογοτεχνίας. Έλαβε το Β’ Βραβείο Ποίησης Ελεύθερου στίχου στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης το 2021. Aρθρογραφεί σε ιστολόγια ψυχαγωγίας, ηλεκτρονικά περιοδικά και αναρτά το έργο της στη συγγραφική πλατφόρμα του Wattpad. Eίναι συντάκτης στο λογοτεχνικό blog Ονείρων Πένες. Ποιήματα της έχουν αναρτηθεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά και σελίδες τέχνης . Όσοι την γνωρίζουν, την χαρακτηρίζουν ως μια αθεράπευτα ρομαντική προσωπικότητα που ονειρεύεται να ζήσει το δικό της παραμύθι…