ΦΩΤΕΙΝΟ ΑΝΤΡΟ Passe Partout Reading  ΒΑΣΩ ΜΠΕΡΗ on 23 Σεπτεμβρίου 2024 Τα μυθιστορήματα ΄Περιστατικά στο εγγύς εξωπραγματικό’, ‘Επουλωμένες καρδιές’ και ‘Φωτεινό άντρο’ που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις LOGGIA σε μεταφράσεις του Βίκτωρος Ιβάνοβιτς, αποτελούν την υποβλητική αποτύπωση της αντιπαράθεσης ενός ανθρώπου με την αρρώστια και τον θάνατο. Κι όταν αυτός ο άνθρωπος είναι συγγραφέας, τότε ο κόσμος που απεικονίζεται είναι πλούσιος, παράξενος, σουρεαλιστικός, μελαγχολικός, ακόμη και φευγαλέα όμορφος. Ο Ρουμάνος συγγραφέας Μάξ Μπλέχερ (Max Blecher, 1909-1938) μεγάλωσε σε μια ευκατάστατη εβραϊκή οικογένεια στο Ρόμαν, μια πόλη στα βορειοανατολικά του τότε Βασιλείου της Ρουμανίας. Το 1928 έφυγε για το Παρίσι για να σπουδάσει ιατρική αλλά λίγο αργότερα προσβλήθηκε από φυματίωση των οστών και πέρασε το υπόλοιπο της σύντομης ζωής του καθηλωμένος στο κρεβάτι για να καταλήξει τελικά το 1938 σε ηλικία μόλις 28 ετών. Παρά τον σύντομο βίο του, ο Μπλέχερ άφησε μια πλούσια λογοτεχνική κληρονομιά αποτελούμενη από δοκίμια, ποιήματα, άρθρα, επιστολές και τρία μυθιστορήματα που ο Ευγένιος Ιονέσκο συνέκρινε με τα έργα του Φραντς Κάφκα και που σήμερα επιβεβαιώνουν τη μεταθανάτια φήμη ενός από τους μεγάλους ανατολικοευρωπαίους συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Το ’Φωτεινό Άντρο’, το μυθιστόρημα που κλείνει αυτή την τριλογία, ο Μπλέχερ το έγραψε λίγο πριν πεθάνει, αν και το βιβλίο πρωτοεκδόθηκε το 1971 - αρκετά χρόνια μετά το θάνατό του. Η αφήγηση ξεκινά με τον ανώνυμο ήρωα του βιβλίου να νοσηλεύεται στο σανατόριο του Μπερκ. Καθηλωμένος στο κρεβάτι λόγω της ίδιας ασθένειας που ταλάνιζε και τον συγγραφέα, αφήνει το μυαλό του να περιπλανηθεί σε αναμνήσεις, όνειρα και παράξενες εμπειρίες, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που μοιάζει με παραίσθηση ενώ το σώμα του γίνεται σχεδόν δευτερεύον στις σκέψεις του. Μέσα από ζωντανές περιγραφές και ενδοσκοπικούς στοχασμούς ο Μπλέχερ αποτυπώνει μοναδικά τα συναισθήματα απογοήτευσης και αποξένωσης που  κατακλύζουν τον αφηγητή. Ο νοητικός χώρος του αφηγητή/συγγραφέα αναπαρίσταται στον τίτλο του βιβλίου ως «άντρο»˙ ένα σύμβολο του ψυχολογικού κόσμου που κατοικεί˙ ένας σκοτεινός και κλειστοφοβικός χώρος στον οποίο βρίσκεται παγιδευμένος. Αυτό το άντρο είναι φωτισμένο, αλλά το φως δεν είναι μέσο άνεσης ή διαύγειας. Αντίθετα, το φως αποκαλύπτει τις σκοτεινές γωνίες του μυαλού του - τον πόνο και την καθημερινή υπενθύμιση του θανάτου, αγωνιώδεις αναμνήσεις, σουρεαλιστικά οράματα και υπαρξιακούς φόβους που τον οδηγούν σε μια αλλοιωμένη αίσθηση του χρόνου και της πραγματικότητας. Η χρήση αυτής της μεταφοράς από τον Μπλέχερ είναι αριστοτεχνική. Το άντρο είναι ταυτόχρονα καταφύγιο και φυλακή, ένα μέρος όπου ο πρωταγωνιστής αποσύρεται και γυρίζει συνεχώς στο παρελθόν. Ένα παρελθόν όμως που δεν είναι καταφύγιο αλλά που εμφανίζεται πάντα απρόσιτο, ως κάτι που δεν μπορεί ποτέ να γίνει πλήρως κατανοητό ή να ανακτηθεί με ακρίβεια, γεμάτο κενά, παραμορφώσεις και μισοξεχασμένες στιγμές που δεν συνθέτουν μια συνεκτική ιστορία. ‘Εντός του χρόνου που «ακόμη δεν παρήλθε» βρίσκονται όλα τα γεγονότα, όλα τα συναισθήματα, όλες οι σκέψεις, όλα τα όνειρα τα οποία δεν έχουν λάβει ακόμη χώρα, και απ’ όπου γενιές και γενιές ανθρώπων θα αντλήσουν το απαραίτητο μερίδιό τους πραγματικότητας, ονείρου και τρέλας. Αχανές απόθεμα παραφροσύνης του κόσμου, απ’ το οποίο θα τραφούν τόσοι και τόσοι ονειροπόλοι˙ τεράστιο απόθεμα ρέμβης του κόσμου, εκ του οποίου θα εξαγάγουν τα ποιήματά τους τόσοι και τόσοι ποιητές˙ ανεξάντλητο απόθεμα ενυπνίων, με τα οποία θα εποικήσουν τους εφιάλτες και τους τρόπους τους τόσοι και τόσοι κοιμώμενοι! Είναι η ανεξερεύνητη αποθήκη της πραγματικότητας, γεμάτη σκοτάδι και εκπλήξεις. Όλα αυτά συσσωρεύονται σε έναν απέραντο χρόνο, και δεν πρόκειται να εκτυλιχθούν παρά μόνο κύτταρο με κύτταρο, όνειρο με όνειρο, ίνα με ίνα, ανά πάσα στιγμή και σε κάθε γωνία του διαστήματος, ώστε να λάβει σχήμα η δυσθεώρητη εκείνη εικόνα που είναι η «καθολική ζωή του σύμπαντος σε πλήρη εξέλιξη». Κι εγώ αναλογίζομαι αυτή την εξέλιξη σε μία και μοναδική στιγμή της δικής μου ζωής. Τη στιγμή αυτή που γράφω, μέσα από μικρά, σκοτεινά κανάλια και ζωντανά ρυάκια που ελίσσονται σε ζοφερές κοιλότητες σκαμμένες μες στη σάρκα, με ένα ανεπαίσθητο πλην ρυθμικό γουργουρητό παλμού, κυλώντας ανάμεσα σε νεύρα, μυς και οστά, το αίμα μου ξεχύνεται στη νύχτα του κορμιού μου.’ Το βιβλίο είναι δομημένο σε μικρά κεφάλαια που το καθένα αποτελεί μια διαφορετική ανάμνηση του αφηγητή.  Σε κάθε μια από τις κατακερματισμένες, ασαφείς και συχνά αναξιόπιστες αυτές αναμνήσεις, ο αναγνώστης τον παρακολουθεί να παλεύει με τους φυσικούς του περιορισμούς και τον θάνατο και μπορεί να αισθανθεί, σχεδόν απόλυτα, την αγωνία, το φόβο, αλλά και την παράξενη ομορφιά σε αυτή την εμπειρία όπου η ασθένεια που καθορίζει την ύπαρξή του, φαίνεται ταυτόχρονα να υπερβαίνει το φυσικό του σώμα. Η απεικόνιση της ασθένειας είναι μια από τις πιο συναρπαστικές πτυχές του βιβλίου. Ο Μπλέχερ δεν εξιδανικεύει τα βάσανά του ούτε μετατρέπει την ασθένεια σε μεταφορά για λύτρωση ή προσωπική ανάπτυξη. Αντίθετα, τα παρουσιάζει ως μια αδυσώπητη, σκληρή πραγματικότητα που αλλάζει κάθε πτυχή της ζωής. Το μυθιστόρημα καταγράφει πώς η ασθένεια μπορεί να αλλοιώσει την αίσθηση του χρόνου, κάνοντας τις στιγμές να φαίνονται αιώνιες και την πραγματικότητα να φαίνεται θολή. Μέσα από την εξερεύνηση της ασθένειας, της απομόνωσης και των ασαφών ορίων μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, ο Μπλέχερ περιηγείται στην ανθρώπινη ψυχή με απαράμιλλη ένταση δημιουργώντας μια στοιχειωμένη, ενδοσκοπική αφήγηση που αντηχεί τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε φιλοσοφικό επίπεδο. Αν και το βιβλίο δεν είναι ρητά φιλοσοφικό, η αναμέτρηση του αφηγητή με την ασθένειά του και τον επικείμενο θάνατό του τον φέρνει αντιμέτωπο με μια σειρά υπαρξιακών ερωτημάτων για τον παραλογισμό της ύπαρξης, το αναπόφευκτο του θανάτου, την αντίληψη της πραγματικότητας και την αναζήτηση νοήματος σε έναν ανούσιο κόσμο. Ζώντας σε ένα είδος οριακού χώρου, εγκλωβισμένος μεταξύ ζωής και θανάτου, μεταξύ συνείδησης και παραληρήματος, παρατηρεί τον κόσμο μέσα από τον παραμορφωμένο φακό του πόνου και της αποξένωσης — το αίσθημα του να είσαι αποκομμένος από τον κόσμο, από τους άλλους ανθρώπους, ακόμη και από την αίσθηση του εαυτού σου. Ταυτόχρονα οι σκέψεις του για την αγάπη και τις σχέσεις οδηγούν σε έναν διαλογισμό για την ένταση μεταξύ των φευγαλέων στιγμών ομορφιάς της ζωής και του έμφυτου πόνου της. ‘Σε τι ακριβώς συνίσταται το ειδικό βάρος μιας στιγμής; Πώς μπορεί κανείς να εκτιμήσει ποιο είναι το βάθος αυτής και ποια η μη αναστρεψιμότητά της; Σε τι διαφέρει η στιγμή του θανάτου ενός ατόμου από τις άλλες, όταν συμβαίνουν πράγματα κοινά και ασήμαντα; Αλλά σε κάθε στιγμή λαμβάνουν χώρα και σοβαρά γεγονότα και συμβάντα άνευ σημασίας, ενώ το σκηνικό παραμένει ίδιο και απαράλλακτο, ίδιο και το φως του απογεύματος , ίδια και η χλιαρή θερμοκρασία του σώματός μου, μέσα στο δικό του σακί από δέρμα. Και όταν κλείνω τα μάτια μου, το ίδιο σκοτάδι κατακλύζει τα βλέφαρά μου και οι ίδιες πάντα οπτασίες εισβάλλουν μέσα μου: σοβαρές ή απλές, εν είδει παραισθήσεων, έκτακτες ή ιλαρές, πλην όμως όλες, απολύτως όλες, άσχετες προς το γεγονός ότι ένας άνθρωπος μόλις πέθανε. Κι όλο έτσι, κάθε στιγμή … κάθε στιγμή … Αποκαρδιωτικό!’ Με τη χρήση ατμοσφαιρικών περιγραφών, με σύμβολα και μεταφορές και μια πυκνή,  υποβλητική γλώσσα ο Μπλέχερ δημιουργεί μια στοιχειωμένη και σουρεαλιστική ατμόσφαιρα που διαπερνά το μυθιστόρημα ενώ η απεικόνιση του πόνου ως καταλύτη για το εσωτερικό του ταξίδι προς την αυτογνωσία είναι τόσο βαθιά όσο και συγκινητική. Μια αξέχαστη εμπειρία ανάγνωσης. https://passepartoutreading.gr/

Και κάπως έτσι κατάφερα να σ’ αφήσω πίσω…

 Και κάπως έτσι κατάφερα να σ’ αφήσω πίσω…

– Sasa Ken –

25 Σεπτεμβρίου 2024

The Women

Ήταν εκείνη η φθινοπωρινή νύχτα που γνωριστήκαμε και άναψε μέσα μου η σπίθα του έρωτα και έδωσε χρώμα στη ζωή μου.
Το πάθος σου με κυρίευσε, σπρώχνοντας τη λογική στο σκοτάδι.
Οι νύχτες μας μαγευτικές, τα σώματα συγχρονισμένα στο πάθος μας, ποθούσαν το ένα το άλλο και τα φιλιά ξεδιψούσαν τις αναπνοές μας.
Τα χάδια, έδιωχναν την ομίχλη μας και ξυπνούσαν τις επιθυμίες μας.
Πολύχρωμα συναισθήματα γέμιζαν το δωμάτιο και λόγια αγάπης έσταζαν από τα χείλη σου που με ταξίδευαν στα πέρατα της αγάπης σου.

Ο χρόνος μας μαζί, χωρίς όριο, χωρίς καταμέτρηση λεπτών, λες και ο χρόνος σταματούσε τους δείκτες του.
Παρ’ ότι η λογική της καρδιάς μου βρισκόταν κρυμμένη στο σκοτάδι, κάθε φορά επαγρυπνούσε όταν ένιωθε την παρουσία σου.
Το σαγηνευτικό σου βλέμμα, γλυκός πειρασμός να με προστάζει «Ακολούθησέ με….» και εγώ υπνωτισμένη στο άγγιγμά σου να σ’ ακολουθώ, θέλοντας να σε γευτώ ακόμη πιο πολύ.
Σε ερωτευόμουν όλο και περισσότερο αγνοώντας τα μηνύματα της ψυχής μου.
Οι συναντήσεις μας, όχι συχνές και το σώμα μου κάθε φορά αισθανόταν ζαλισμένο από τη γοητεία σου.

Σύντομα όμως το σφηνάκι του έρωτά μας, γέμισε με αμφιβολίες. Οι κάποτε μαγευτικές νύχτες που περνούσαμε αγκαλιασμένοι, έχαναν σιγά σιγά τη λάμψη τους και οι επιθυμίες σου, κρατούσαν σε απόσταση το άγγιγμά μου.
Τα κρυστάλλινα δάκρυά σου, θάμπωναν την όρασή μου και το «αρωματισμένο» σου κορμί κάλυπτε τα ίχνη του χαρακτήρα σου.
Τα λόγια της δήθεν αγάπης σου, έκλεβαν το οξυγόνο της αναπνοής μου και άχρωμα στεγνά φιλιά δίχως προορισμό, σταμάτησαν το ταξίδι μου στην αγκαλιά σου.
Σαν το κεντρί της μέλισσας οι λέξεις σου πλήγωσαν την καρδιά μου που ράγισε και σκοτείνιασε.
Ένιωσα έτοιμη όταν ο χρόνος έγινε η γέφυρα της ευτυχίας μου, εκεί αποχαιρέτησα σκέψεις, αισθήματα, πάτησα το κουμπί των συναισθημάτων μου και σε απενεργοποίησα.

https://thewomen.gr/
Sasa Ken

Συντάκτης

• 
  Sasa Ken

  Είμαι δημιουργική, με επιμονή και πάθος για την γραφή. Αναδύομαι όταν ονειρεύομαι και ταξιδεύω στα πέρατα του μυαλού μου. Εμπνέομαι… και αναζωογονούμαι από τα κείμενά μου.

Σπήλαια Ανταρτών και Κρυμμένες Χρυσές Λίρες Μαζί με Οπλισμό

ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΛΑΧΟΣ

Σε αυτό το μοναδικό επεισόδιο, η ομάδα του Gold hunterVT με επικεφαλής τον Αντώνη Βλάχο ξεκινά μια ιδιαίτερα επικίνδυνη αλλά συναρπαστική αποστολή, εξερευνώντας τα σπήλαια που χρησιμοποίησαν οι αντάρτες κατά την περίοδο της Κατοχής. Αυτά τα σπήλαια αποτελούσαν κρυψώνες όχι μόνο για όπλα, αλλά και για θρυλικές χρυσές λίρες που λέγεται ότι έμειναν θαμμένες εκεί από τους αντάρτες για να χρηματοδοτήσουν τον αγώνα τους. Με προσοχή και τη χρήση προηγμένων ανιχνευτών χρυσού και μετάλλων, σαρώνουμε αυτά τα σκοτεινά και μυστηριώδη μέρη, αναζητώντας πολύτιμα αντικείμενα και ιστορικά κειμήλια που μπορεί να περιμένουν ανακάλυψη.

Καθώς προχωράμε πιο βαθιά στα σπήλαια, η ένταση αυξάνεται. Κάθε βήμα μας φέρνει πιο κοντά στον χαμένο θησαυρό, αλλά και στις μαρτυρίες ενός σκοτεινού παρελθόντος. Θα καταφέρουμε να εντοπίσουμε τις κρυμμένες λίρες και τον παλιό οπλισμό ή τα σπήλαια θα διατηρήσουν τα μυστικά τους για ακόμα περισσότερες γενιές; Αυτή η αναζήτηση συνδυάζει την ιστορία, την περιπέτεια και την τεχνολογία, προσφέροντας μια εμπειρία που δεν πρέπει να χάσετε. Μείνετε μαζί μας για να ζήσετε τη μαγεία της ανακάλυψης σε αυτήν την εκπληκτική εξερεύνηση! Έρευνες για κρυμμένους και χαμένους θησαυρούς σε όλη την Ελλάδα . Η ομάδα ερευνών με επικεφαλής των ερευνητή Αντώνη Βλάχο ερευνά την κάθε υπόθεση με τον πιο εξελιγμένο τεχνολογικό εξοπλισμό και φανερώνει την πραγματικότητα σε όλες τις ιστορίες που μεταφέρονται στο χρόνο για τους θησαυρούς . Η εμπειρία τον τόσο χρόνων ερευνών σε συνδυασμό με τον πιο εξελιγμένο τεχνολογικό εξοπλισμό έχουν φέρει τα θετικότερα αποτελέσματα ακόμα και σε έρευνες που κάνεις δεν μπορούσε να αναλάβει . Τίποτα δεν αφήνουμε στην τύχη και όλες τις υποθέσεις τις αξιολογούμε στην κάθε λεπτομέρεια και κάθε υπόθεση την φτάνουμε έως το τέλος της .

Μεταγραφή

Ακολουθήστε χρησιμοποιώντας τη μεταγραφή.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΛΑΧΟΣ

Αυτοί που παίρνουν ζωή με το να σχολιάζουν ξένες ζωές

 Αυτοί που παίρνουν ζωή με το να σχολιάζουν ξένες ζωές

– Mary R –

23 Σεπτεμβρίου 2024

The Women

Άνθρωποι που θα τους δεις συνήθως να υποκρίνονται τους καθώς πρέπει. Άνθρωποι που τα κάνουν όλα σύμφωνα με τα θέλω και τους κανόνες της κοινωνίας. Άνθρωποι χωρίς ζωή ή με μια ζωή ανούσια και θλιβερή.
Μην κρατάς κακία σε αυτούς τους ανθρώπους και ας σε κρίνουν και ας σε δείχνουν με το δάχτυλο και ας βγάζουν συμπεράσματα για σένα χωρίς εσένα. Είναι αυτοί που παίρνουν ζωή με το να σχολιάζουν ξένες ζωές. Η δική τους είναι μάλλον τόσο βαρετή, που δεν βρίσκουν κανένα νόημα. Βυθισμένοι στην πλήξη που τους γέμισαν οι επιλογές τους, φοβούμενοι να κάνουν αλλαγές, κρυφοκοιτούν την δική σου από τη χαραμάδα.

Μη νευριάζεις μαζί τους. Είναι κατά κάποιον τρόπο θαυμαστές σου. Κρίνουν την δική σου ζωή γιατί δεν μπορούν να την έχουν. Βαλτωμένοι μέσα στην καθημερινότητά τους, παίρνουν ζωή από εσένα. Σχολιάζουν, γιατί δεν μπορούν να ζήσουν αυτά που εσύ ζεις και ονειρεύονται να τα ζούσαν. Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν έχουν μόνο το κουτσομπολιό για την δική σου και των άλλων ζωή, αγνόησέ τους, εσύ έχεις πιο πολλά.

https://thewomen.gr/
Mary R

Συντάκτης

• 
  Mary R

  “Η γραφή είναι η ανάγκη μου για να μείνουν ανεξίτηλες οι σκέψεις μου, έμπνευση μου οι στιγμές που αφήνουν τατουάζ στην ψυχή”

Κι αν ζήσεις το παραμύθι… παρακάτω τι;

 Κι αν ζήσεις το παραμύθι… παρακάτω τι;

– Θώμη Μπαλτσαβιά –

23 Σεπτεμβρίου 2024

The Women

Το δικό μου παραμύθι το είχα φτιάξει πολύ νωρίς μέσα στο κεφάλι μου, αλλά και στην ψυχή μου. Δεν έμοιαζε με άλλα, αλλά προφανώς κάθε παραμύθι είναι μοναδικό κι αφελής όσο κι ανούσια η όποια σύγκριση. Έκανα λοιπόν τα πάντα ζώντας την όποια ζωή μου, ώστε να δρομολογηθεί… να δημιουργήσω τις προϋποθέσεις να έρθει.
Κι ήρθε. Και το υποδέχτηκα. Και το έζησα στο έπακρο. Την αρχή, τη μέση και το τέλος.
Δεν είμαι σίγουρη τι από όλα όρισα ή τελικά με όρισε, μήτε μπορώ να πω αν βρίσκω σφάλμα στο σενάριο, αλλά ούτως ή άλλως, τι σημασία μπορεί να έχει;

Κι ήρθε και μια ακόμη στιγμή που βρέθηκα να αναρωτιέμαι: παρακάτω τι; Τι άραγε να ζητήσω; Τι άραγε δικαιούμαι; Τι άραγε θα θελήσει να φέρει η ζωή όταν έζησες ολοκληρωμένο το παραμύθι το δικό σου; Αυτό που θα μπορούσε κάλλιστα να μείνει όνειρο ή απλά ευσεβής πόθος. Αυτό που δεν έχουν την ευκαιρία όλοι να ζήσουν, μα δε ξέρω αν εντέλει είναι κακό αυτό.
Το λέει η λέξη… παραμύθι! Έχει ομορφιά, μαγεία κι όλα όσα φαντάστηκες και λαχτάρησες, ωστόσο το μέγα ερώτημα υφίσταται σα δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι σου: Αλήθεια είχε; Κι αν είχε… πόση είχε;
Σίγουρα δεν είμαι σε θέση να εικάσω αν θα ήμουν ok με μισό κιλό π.χ, αν μετριόταν έτσι.

Κι αν είχε αλήθεια… γιατί το λέμε παραμύθι; Μόνο για την εξιδανίκευση;
Κι αν είχε αλήθεια… γιατί έπρεπε να τελειώσει; Επειδή όλα τα παραμύθια έχουν τέλος;
Πολλές οι ερωτήσεις, μα ηλίου φαεινότερο πως πρόκειται για ρητορικές, αναγκαστικά, διότι κανείς δεν τις απαντά. Διάλεξε λοιπόν φίλη – λέω στον εαυτό μου- τι επίγευση θα σου αφήσει το παραμύθι αφενός κι αφετέρου μήπως αυτό το παρακάτω είναι και λίγο δική σου ευθύνη ή επιλογή; Ή κι αν δεν είναι, μήπως να μη σε απασχολεί διόλου και να ζεις ό,τι μπορείς περιμένοντας να διαπιστώσεις αν θα φέρει και τι, η ίδια η ζωή; Μήπως υπάρχει παρακάτω, απλά δεν είναι παραμύθι, μα ακριβώς τούτο είναι και καλό;

Επιπροσθέτως… μήπως ρε γαμώτο οφείλουμε να δεχτούμε πως μεγαλώσαμε για παραμύθια, ακόμη κι αν η ψυχή το αρνείται; Μήπως είναι αλλιώτικα τα ζητούμενα πια και το πολεμάμε από φόβο; Μήπως αν δεν περιμένουμε ένα παραμύθι, ζήσουμε κάτι καλύτερο, κάτι γνήσιο που θα εμπεριέχει την ουσία και την ομορφιά δίχως την υπερβολή; Ας το φιλοσοφήσουμε λίγο, έστω κι αργά, γιατί δε θέλω να δεχτώ ότι είναι ποτέ αργά…

https://thewomen.gr/
Θώμη Μπαλτσαβιά

Συντάκτης

• 
  Θώμη Μπαλτσαβιά

  Είμαι η Θώμη, αγαπώ τους ανθρώπους και λατρεύω να γράφω καταθέτοντας την ψυχή μου… κι αν αυτό συγκινεί είμαι ευτυχής… κι αν μπορώ να βοηθώ έτσι… είμαι πιο ευτυχής!

Στέλιος Λημνιός: «Στα πρόθυρα χρεοκοπίας η ΔΕΥΑΜΒ»

 Στέλιος Λημνιός: «Στα πρόθυρα χρεοκοπίας η ΔΕΥΑΜΒ»

Δεν εξηγεί η ΔΕΥΑΜΒ το «άνοιγμα» για ποσό 12 εκ ευρώ

Δημοσιεύθηκε 24/09/2024 13:04

Στα πρόθυρα της χρεοκοπίας είναι η ΔΕΥΑΜΒ σύμφωνα με δήλωση του δημοτικού συμβούλου και μέλους του ΔΣ της Επιχείρησης κ. Στέλιου Λημνιού, καθώς σήμερα κατά τη διάρκεια του οικονομικού απολογισμού του 2023, φάνηκε ότι η ΔΕΥΑΜΒ χρωστά 22 εκ ευρώ στη ΔΕΗ και  άλλα 12 εκ. ευρώ χωρίς όμως οι ιθύνοντες να δίνουν εξηγήσεις πως δημιουργήθηκε αυτή η μεγάλη οφειλή.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Λημνιός «σήμερα, το δεύτερο θέμα της τακτική συνεδρίασης αφορούσε τον απολογισμό του έτους 2023. Ήρθαν οι εισηγήσεις λίγες ώρες πριν τη συνεδρίαση, χθες το απόγευμα πήραμε τις εισηγήσεις και δεν υπήρχε χρόνος για να ψάξει κανείς διεξοδικά όλα αυτά τα νούμερα πως κατανεμήθηκαν και με ποιο τρόπο.

Παρόλα αυτά δεν υπήρχε έκθεση ορκωτών λογιστών που έπρεπε υποχρεωτικά να συνοδεύει τις εισηγήσεις προκειμένου το ΔΣ να επικυρώσει τον οικονομικό απολογισμό του 2023.

Αυτό δημιουργεί τεράστια ερωτηματικά παρά το γεγονός ότι από τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους αποφασίστηκε ποια εταιρεία θα αναλάβει τον έλεγχο των οικονομικών για το έτος 2023.

Πέρασαν από τότε περίπου δέκα μήνες και δεν είχαμε από τότε αποτέλεσμα.

Το δεύτερο είναι ότι υπήρχαν κάποια ποσά που δημιουργούσαν εύλογα ερωτήματα. Υπάρχει μία υποχρέωση της ΔΕΥΑΜΒ 34εκ ευρώ, μέσα εκεί είναι το ενεργειακό κόστος που παραδέχτηκε η διοίκηση ότι είναι προς τη ΔΕΗ 22 εκ ευρώ σήμερα, ένα τεράστιο νούμερο και για τα υπόλοιπα εκατομμύρια αρνήθηκαν να μας δώσουν απαντήσεις και να πουν πως κατανέμονται αυτές οι υποχρεώσεις.

Επομένως υπάρχει ένα άνοιγμα αδικαιολόγητο, γιατί τα χρέη προς τη ΔΕΗ και τα υπόλοιπα 12 εκ αφορούν κωδικούς ανταποδοτικών χρημάτων , δηλαδή αυτά που πληρώνει ο καταναλωτής προκειμένου η ΔΕΥΑΜΒ να πορευτεί στην καθημερινότητά της.

Μένω στα ζητήματα τα οικονομικά. Εκτιμώ προσωπικά ότι η ΔΕΥΑΜΒ βρίσκεται ένα βήμα πριν την χρεοκοπία. Άλλωστε σε τεχνικό επίπεδο τη διαχείριση των τεχνικών έργων έχει αναλάβει με προγραμματική σύμβαση η ΕΥΔΑΠ αυτό δηλώνει αδυναμία εκτέλεσης έργων και να δούμε πως να διαχειριστούμε το θέμα».

Ο ίδιος επεσήμανε ότι η Συμμαχία για τον Βόλο θα φέρει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο ώστε να μπορέσει να ελεγχθεί συνολικά ο πρόεδρος και ο δήμαρχος για ό,τι συμβαίνει από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση.

https://magnesianews.gr/