Και κάπως έτσι κατάφερα να σ’ αφήσω πίσω…
Ήταν εκείνη η φθινοπωρινή νύχτα που γνωριστήκαμε και άναψε μέσα μου η σπίθα του έρωτα και έδωσε χρώμα στη ζωή μου.
Το πάθος σου με κυρίευσε, σπρώχνοντας τη λογική στο σκοτάδι.
Οι νύχτες μας μαγευτικές, τα σώματα συγχρονισμένα στο πάθος μας, ποθούσαν το ένα το άλλο και τα φιλιά ξεδιψούσαν τις αναπνοές μας.
Τα χάδια, έδιωχναν την ομίχλη μας και ξυπνούσαν τις επιθυμίες μας.
Πολύχρωμα συναισθήματα γέμιζαν το δωμάτιο και λόγια αγάπης έσταζαν από τα χείλη σου που με ταξίδευαν στα πέρατα της αγάπης σου.
Ο χρόνος μας μαζί, χωρίς όριο, χωρίς καταμέτρηση λεπτών, λες και ο χρόνος σταματούσε τους δείκτες του.
Παρ’ ότι η λογική της καρδιάς μου βρισκόταν κρυμμένη στο σκοτάδι, κάθε φορά επαγρυπνούσε όταν ένιωθε την παρουσία σου.
Το σαγηνευτικό σου βλέμμα, γλυκός πειρασμός να με προστάζει «Ακολούθησέ με….» και εγώ υπνωτισμένη στο άγγιγμά σου να σ’ ακολουθώ, θέλοντας να σε γευτώ ακόμη πιο πολύ.
Σε ερωτευόμουν όλο και περισσότερο αγνοώντας τα μηνύματα της ψυχής μου.
Οι συναντήσεις μας, όχι συχνές και το σώμα μου κάθε φορά αισθανόταν ζαλισμένο από τη γοητεία σου.
Σύντομα όμως το σφηνάκι του έρωτά μας, γέμισε με αμφιβολίες. Οι κάποτε μαγευτικές νύχτες που περνούσαμε αγκαλιασμένοι, έχαναν σιγά σιγά τη λάμψη τους και οι επιθυμίες σου, κρατούσαν σε απόσταση το άγγιγμά μου.
Τα κρυστάλλινα δάκρυά σου, θάμπωναν την όρασή μου και το «αρωματισμένο» σου κορμί κάλυπτε τα ίχνη του χαρακτήρα σου.
Τα λόγια της δήθεν αγάπης σου, έκλεβαν το οξυγόνο της αναπνοής μου και άχρωμα στεγνά φιλιά δίχως προορισμό, σταμάτησαν το ταξίδι μου στην αγκαλιά σου.
Σαν το κεντρί της μέλισσας οι λέξεις σου πλήγωσαν την καρδιά μου που ράγισε και σκοτείνιασε.
Ένιωσα έτοιμη όταν ο χρόνος έγινε η γέφυρα της ευτυχίας μου, εκεί αποχαιρέτησα σκέψεις, αισθήματα, πάτησα το κουμπί των συναισθημάτων μου και σε απενεργοποίησα.
https://thewomen.gr/
Sasa Ken
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου