Henry Miller – Η δική μου Ελλάδα January 8, 2025Ιστορία, Πρόσωπα

 Henry Miller – Η δική μου Ελλάδα

January 8, 2025

Oι άνθρωποι φαίνονται να εκπλήσσονται και να γοητεύονται όταν μιλάω για την επίδραση που είχε πάνω μου αυτό το ταξίδι μου στην Ελλάδα. Λένε ότι με ζηλεύουν και ότι εύχονται να μπορέσουν μια μέρα να πάνε κι αυτοί εκεί. Γιατί δεν πάνε; Διότι κανένας δεν μπορεί να χαρεί την εμπειρία που ποθεί αν δεν είναι έτοιμος γι’ αυτή.

Οι άνθρωποι σπάνια εννοούν αυτό που λένε. Όποιος λέει ότι φλέγεται να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνει ή να βρεθεί κάπου αλλού αποκεί που είναι ψεύδεται στον ίδιο του τον εαυτό του. Το να επιθυμείς δεν είναι μόνο το να εύχεσαι. Το να επιθυμείς είναι να γίνεις αυτό που ουσιαστικά είσαι.

Μερικοί άνθρωποι, διαβάζοντας αυτό, θα καταλάβουν αναπόφευκτα ότι δεν τους μένει τίποτε άλλο από το να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους. Μια γραμμή του Μέτερλινκ που αφορά την αλήθεια και τη δράση άλλαξε όλη την ιδέα που είχα για τη ζωή. Μου πήρε είκοσι πέντε χρόνια για να καταλάβω απολύτως το νόημα της φράσης του. Άλλοι άνθρωποι είναι πιο γρήγοροι στο συντονισμό οράματος και δράσης.

Αλλά το θέμα είναι ότι τελικά αυτόν τον συντονισμό τον κατάφερα στην Ελλάδα. Ξεφούσκωσα, επανήλθα στις κανονικές ανθρώπινες αναλογίες, έτοιμος να δεχτώ τη μοίρα και προετοιμασμένος να δώσω όσα έλαβα. Καθώς στεκόμουν στον τάφο του Αγαμέμνονα βίωσα μια αληθινή αναγέννηση.

Δε με νοιάζει καθόλου τι σκέφτονται οι άνθρωποι ή τι λένε όταν διαβάζουν μια τέτοια δήλωση. Δεν έχω καμιά επιθυμία να προσηλυτίσω κανέναν στον δικό μου τρόπο σκέψης. Ξέρω τώρα πως όποια επιρροή μπορεί να έχω στον κόσμο θα είναι αποτέλεσμα του παραδείγματος ζωής που δίνω και όχι των γραπτών μου. Προσφέρω αυτή την καταγραφή του ταξιδιού μου όχι ως μια συνεισφορά στην ανθρώπινη γνώση, γιατί οι γνώσεις μου είναι λίγες και δεν έχουν μεγάλη σημασία, αλλά ως μια συνεισφορά στην ανθρώπινη εμπειρία. Λάθη του ενός ή του άλλου είδους αναμφισβήτητα υπάρχουν σ’ αυτήν την καταγραφή, αλλά η αλήθεια είναι ότι μου συνέβη κάτι και αυτό το έδωσα τόσο ειλικρινά όσο ξέρω να δίνω…

Υπάρχουν άνθρωποι που είναι τόσο πλήρεις, τόσο πλούσιοι, που δίνονται τόσο απόλυτα, ώστε κάθε φορά που τους αφήνεις νιώθεις ότι δεν έχει σημασία αν χωρίζεστε για μια μέρα ή για πάντα. Έρχονται κοντά σου ξεχειλίζοντας και σε ξεχειλίζουν κι εσένα. Δε σου ζητάνε τίποτα εκτός από τη συμμετοχή σου στη δική τους υπεράφθονη χαρά της ζωής».

Η ελληνική γη ανοίγει μπροστά μου σαν το Βιβλίο της Αποκάλυψης. Ποτέ δεν ήξερα ότι η γη εμπεριέχει τόσα πολλά· περπατούσα με παρωπίδες, με διστακτικά, αβέβαια βήματα· ήμουν περήφανος και αλαζονικός, ευχαριστημένος που ζούσα τη λάθος, περιορισμένη ζωή της πόλης.

Το φως της Ελλάδας μου άνοιξε τα μάτια, διαπέρασε τους πόρους μου, διεύρυνε ολόκληρη την ύπαρξή μου. Γύρισα πίσω στον κόσμο, έχοντας βρει το πραγματικό κέντρο και το πραγματικό νόημα της επανάστασης. Καμιά πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στα έθνη της γης δεν μπορεί να διαταράξει αυτή την ισορροπία.

Μπορεί η ίδια η Ελλάδα να περιπλακεί, όπως περιπλεκόμαστε εμείς τώρα, αλλά αρνούμαι κατηγορηματικά να είμαι οτιδήποτε λιγότερο από πολίτης του κόσμου το οποίο σιωπηλά διακήρυξα ότι είμαι όταν στάθηκα στον τάφο του Αγαμέμνονα. Από τότε και μετά η ζωή μου αφιερώθηκε στην αποκατάσταση της θεϊκότητας του ανθρώπου. Ειρήνη σε όλους τους ανθρώπους, εύχομαι, και μια πιο άφθονη ζωή!

Απόσπασμα για το βιβλίο Ο Κολοσσός του Μαρουσιού

https://perithorio.com/

Πήλιο: Λήστεψαν ιδιοκτήτες σπιτιού και πήραν 33.000 ευρώ

 Πήλιο: Λήστεψαν ιδιοκτήτες σπιτιού και πήραν 33.000 ευρώ

Newsbomb

7 Ιανουαρίου 2025 · 22:49

Οι τρεις δράστες απείλησαν τους ενοίκους με μαχαίρι και απέσπασαν το ποσό των 33.000 ευρώ

Σοβαρή ληστεία σημειώθηκε το βράδυ της Τρίτης (7/1) στο χωριό Καλαμάκι, προκαλώντας αναστάτωση στην τοπική κοινωνία.

Σύμφωνα με πληροφορίες του The Newspaper.gr, τρεις άνδρες, φερόμενοι ως Αλβανικής καταγωγής, εισέβαλαν σε οικία με μαχαίρι, αφαιρώντας το χρηματικό ποσό των 33.000 ευρώ.

Η ληστεία εκτυλίχθηκε με ταχύτητα, με τους δράστες να δρουν οργανωμένα. Οι κάτοικοι του Καλαμακίου περιγράφουν τη σκηνή ως «σοκαριστική», καθώς τέτοιου είδους περιστατικά είναι εξαιρετικά σπάνια για την περιοχή. Οι δράστες έφυγαν από το χωριό με αυτοκίνητο.

Σε εξέλιξη μεγάλη επιχείρηση της αστυνομίας

Οι τοπικές αστυνομικές δυνάμεις, σε συνεργασία με κλιμάκια από τη Μαγνησία και τη Λάρισα, έχουν εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό των δραστών. Σημεία ελέγχου έχουν στηθεί στους βασικούς οδικούς άξονες και στις παρακείμενες περιοχές, ενώ ερευνώνται πιθανές διαδρομές διαφυγής.

Οι κάτοικοι εκφράζουν τον φόβο και την ανασφάλειά τους, ζητώντας ενίσχυση της αστυνόμευσης. Παράλληλα, οι αρχές καλούν όποιον γνωρίζει οτιδήποτε για το περιστατικό να επικοινωνήσει άμεσα με το τοπικό αστυνομικό τμήμα.

Η έρευνα συνεχίζεται, με τις Αρχές να ελπίζουν σε γρήγορη διαλεύκανση της υπόθεσης.

https://www.newsbomb.gr/

Έλληνας γεωλόγος στην εξερεύνηση των χρυσωρυχείων των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο αναζητά τον χρυσό των Μακεδόνων

Έλληνας γεωλόγος στην εξερεύνηση των χρυσωρυχείων των Πτολεμαίων στην Αίγυπτο αναζητά τον χρυσό των Μακεδόνων

Στην πόλη Ghozza της Αιγύπτου αρχίζουν και πάλι οι έρευνες στα αρχαία μεταλλία χρυσού που λειτούργησαν επί της δυναστείας των Πτολεμαίων και είχαν άμεση σχέση με τους Μακεδόνες. Τι λέει στο ethnos.gr ο Έλληνας γεωλόγος που συμμετέχει στις έρευνες

Μία ακόμα φιλόδοξη αποστολή ξεκίνησε στα άδυτα των αρχαίων χρυσωρυχείων των Πτολεμαίων στην πόλη Ghozza της Αιγύπτου από την επιστημονική ομάδα του πανεπιστημίου Ecole Normale Superieure της Λιόν. Εξήντα κορυφαίοι επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων επιστρέφουν στην Ghozza όπου από το 2014 αναζητούν τα μυστικά των αρχαίων χρυσωρυχείων της περιοχής. Το 2019 μετά από υπόδειξη ενός βεδουίνου ξεκίνησαν έρευνες σε ένα μεταλλείο όπου εικάζεται πως οι Πτολεμαίοι και οι Μακεδόνες αντλούσαν το πολύτιμο μέταλλο.

Και σε αυτή την αποστολή - όπως και σε πολλές προηγούμενες (όπως το 2020 και το 2023) συμμετέχει ο διδάκτωρ Γεωλογίας και επιστημονικός συνεργάτης του πανεπιστημίου Maison de l'Orient et de la Mediterranee Jean Pouilloux της Λιόν Μάρκος Βαξεβανόπουλος. Ο Βολιώτης γεωλόγος είναι αυτός που σε προηγούμενες αποστολές εντόπισε περισσότερα από 15 ορυχεία χρυσού στην περιοχή Ghozza, σε απόσταση 85 χιλιομέτρων από την Χουργκάντα στην ανατολική Αίγυπτο.

Το... γράμμα του μεταλλωρύχου

Σταθμό στην καριέρα του αποτελεί η ανακάλυψη και ενός «γράμματος» που έστειλε μεταλλωρύχος τον 3ο π.Χ. αιώνα, γραμμένο στην ελληνιστική κοινή. Ο Βαξεβανόπουλος έπιασε πρώτος στα χέρια του το αρχαίο όστρακο. «Στην αρχή πίστεψα ότι ήταν ένα απλό όστρακο, θραύσμα αγγείου. Όταν το γύρισα, είδα πως γράφει κάτι. Ξεχώρισα τις λέξεις «δίψα» και «πείνα».

Ο Μάρκος Βαξεβανόπουλος κρατά το...γράμμα-η γραφή έχει σκόπιμα αλλοιωθεί, γιατί αποτελεί αδημοσίευτο αρχαιολογικό υλικό

«Παγώσαμε από τη συγκίνηση»

«Για μερικά λεπτά, δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Το έδειξα στους τρεις συνεργάτες μου και ξαφνικά όλοι παγώσαμε. Ήταν τόση η συγκίνησή μας που δεν λέγαμε κουβέντα», είχε πει στο «Έθνος της Κυριακής» στις 3 Φεβρουαρίου 2020. Παραδίπλα βρήκε ένα ακόμη κομμάτι από το όστρακο και τότε διαπίστωσε πως και τα δύο μαζί συγκροτούσαν ένα γράμμα που έγραψε μεταλλωρύχος της εποχής των Πτολεμαίων. Προφανώς αναφέρονταν στις συνθήκες που επικρατούσαν στο ορυχείο χρυσού και ήθελε να στείλει τα νέα του στην οικογένειά του...».

Δημήτριος πολέμαρχο των Πτολεμαίων

Εντυπωσιακή ήταν και η επιγραφή που βρέθηκε σε ένα παλιό χάνι κοντά στον Νείλο. Αρχικά οι ερευνητές πίστεψαν ότι το όνομα είχαν χαράξει τουρίστες που βρέθηκαν στην περιοχή, αλλά Γάλλοι επιγραφολόγοι αποφάνθηκαν πως πρόκειται για μια επιγραφή 2.200 χρόνων και αναφέρεται -πιθανόν- στον Δημήτριο, πολέμαρχο των Πτολεμαίων.

Eπιγραφή 2.200 χρόνων αναφέρεται στον Δημήτριο, πολέμαρχο των Πτολεμαίων

Από τότε έπεσε πολύ νερό στο αυλάκι. Η μεγάλη προσφορά του Βαξεβανόπουλου και η τεράστια εμπειρία του στην εξερεύνηση δύσκολων σημείων στο αχανές δίκτυο των στοών τον έχουν αναδείξει έναν από τους κορυφαίους στο είδος του.

Υπάρχουν μεγάλες προσδοκίες

Λίγο πριν αναχωρήσει για την Αίγυπτο τις πρώτες ώρες του 2025 ο Βαξεβανόπουλος είπε στο ethnos.gr: «Μετά τη σκληρή δουλειά που κάναμε στις στοές του Λαυρίου ήρθε η ώρα να πάμε και πάλι στην Ghozza της Αιγύπτου. Υπάρχουν πολλές προσδοκίες για αυτή την αποστολή αλλά ο στόχος παραμένει ο ίδιος και δεν είναι άλλος από την εξερεύνηση των χρυσωρυχείων των Πτολεμαίων. Έχουμε κάνει μεγάλα βήματα προόδου αλλά ακόμα έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας. Είναι μία από τις σημαντικότερες αποστολές με τεράστιο επιστημονικό και ιστορικό ενδιαφέρον».

Αυτή τη φορά δύο Έλληνες

Όπως μας εξηγεί ο Μάρκος Βαξεβανόπουλος αυτές οι αποστολές στην Ghozza χρηματοδοτούνται και οργανώνονται από το πανεπιστήμιο της Λιόν με την αυστηρή επίβλεψη των αρχών της Αιγύπτου και εξηγεί: «Τέσσερα υπουργεία εμπλέκονται στις αδειοδοτήσεις αλλά και στην επίβλεψη των ερευνών στις οποίες συμμετέχουν περίπου 60 επιστήμονες και μεταξύ αυτών αυτή τη φορά είμαστε δύο Έλληνες. Εκτός από του Υπουργείο Πολιτισμού της Αιγύπτου εμπλέκονται τα Υπουργεία Άμυνας, Δημόσιας Τάξης και Περιβάλλοντος. Και τα τέσσερα επιβλέπουν στενά και αυστηρά κάθε βήμα της έρευνας».

Το χωριό της επιστημονικής ομάδας που θα επιχειρήσει στην Ghozza της Αιγύπτου

Ο Μέγας Αλέξανδρος

Σχετικά με τις έρευνες που θα κάνουν για περίπου ένα μήνα ανέφερε: «Θα μένουμε σε σκηνές στην έρημο. Την προηγούμενη φορά ανασκάψαμε ένα φρούριο σε χωριό μεταλλωρύχων. Ανακαλύψαμε εντυπωσιακά ευρήματα, όπως ντουζιέρες, μπάνια και μάθαμε πολλά για τη δυναστεία των Πτολεμαίων και τη στενή συνεργασία τους με τους Μακεδόνες λόγω του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αναφερόμαστε στην περίοδο του 300 π.Χ. μετά τους Φαραώ και μέχρι το 200 π.Χ. που διατηρήθηκε η δυναστεία των Πτολεμαίων. Είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα περίοδος όχι μόνο για την Αίγυπτο αλλά και για την Ελλάδα».

Ο απελευθερωτής

Ο Μέγας Αλέξανδρος όταν εισήλθε στην Αίγυπτο το 332 π.Χ., ο λαός της τον υποδέχτηκε ως απελευθερωτή, αναγνωρίζοντάς τον μάλιστα ως συνεχιστή των Φαραώ. Προορισμοί του ήταν αρχικά η Μέμφιδα και κατόπιν το περίφημο μαντείο του Άμωνα στην όαση Σίβα. Πριν αναχωρήσει για τη συνέχιση της εκστρατείας του στα βάθη της Ανατολής, ίδρυσε μια πόλη στα παράλια της Μεσογείου, χαρίζοντάς της το όνομά του, την ονόμασε Αλεξάνδρεια.

Νόμισμα του Πτολεμαίου του Ευεργέτη με χρυσό πιθανότατα από τα ορυχεία του Ghozza της Αιγύπτου

Η αρχή και των τέλος των Πτολεμαίων

Ο Πτολεμαίος, στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, διορίστηκε ανώτατος κυβερνήτης της Αιγύπτου μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου το 323 π.Χ. στη Βαβυλώνα και τον διαμελισμό του απέραντου κράτους του. Στα 305 π.Χ., ανακήρυξε τον εαυτό του Βασιλιά Πτολεμαίο Α΄ και αργότερα έμεινε γνωστός ως «Σωτήρας». Οι Αιγύπτιοι σύντομα αναγνώρισαν τους Πτολεμαίους ως διαδόχους των φαραώ της ανεξάρτητης Αιγύπτου. Οι απόγονοι του Πτολεμαίου κυβέρνησαν την Αρχαία Αίγυπτο μέχρι τη ρωμαϊκή κατάκτηση το 30 π.Χ.

Ο χαλαζίας μπροστά από τον χρυσό

Πάνω από 500 μυλόπετρες, λίθινα εργαλεία κρούσης και άλλα αντικείμενα, σχετίζονται με τον καθαρισμό του μεταλλεύματος χαλαζία και την εξαγωγή χρυσού είχαν βρεθεί από την πρώτη κιόλας αποστολή στο ορυχείο που ήταν κοντά στο χωριό των μεταλλωρύχων. Το συγκεκριμένο μεταλλείο είχε βάθος περίπου 30 μέτρων, ήταν δαιδαλώδης, με πολλές στοές και κάλυπτε μια μεγάλη έκταση, η οποία όμως γέμισε με τα μπάζα της εξορυκτικής δραστηριότητας. Έχει διανοιχθεί στα σκληρά, ιζηματογενή πετρώματα της ερήμου με σφυρί και καλέμι και οι αρχαίοι μεταλλωρύχοι αναζητούσαν ένα ορυκτό - οδηγό για τον χρυσό, τον χαλαζία. Ο χαλαζίας αποτίθεται σε φλέβες μέσα σε ασυνέχειες των πετρωμάτων, τις οποίες ακολουθούσαν οι μεταλλωρύχοι. Έσκαβαν βαθιά μέσα στη γη, στο απόλυτο σκοτάδι και σε θερμοκρασία άνω των 27?C. Η ζέστη και η σκόνη έκαναν την ατμόσφαιρα αποπνικτική, αλλά εκείνοι συνέχιζαν να ψάχνουν για χαλαζία με τα μέσα και τα εργαλεία που διέθεταν.
Άλλα τρία μεταλλεία εντοπίστηκαν στα νότια της περιοχής Ghozza με μεγάλη έκταση και δαιδαλώδεις γαλαρίες και σε αυτά θα εστιαστούν οι έρευνες.

Τα χνάρια των αρχαίων μεταλλωρύχων θα αναζητήσει και πάλι ο Μάρκος Βαξεβανόπουλος

Υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα χρυσού 

Ο Βαξεβανόπουλος έχει μελετήσει καλά την περιοχή, ιστορικά και γεωλογικά. Γνωρίζει πως εκεί υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα χρυσού σε μεταλλεία ήδη από τους προδυναστειακούς χρόνους και την εποχή των Φαραώ. Αργότερα όταν οι Πέρσες μπήκαν στην περιοχή η εξορυκτική δραστηριότητα σταμάτησε και ενεργοποιήθηκε πάλι στους ελληνιστικούς χρόνους με την Δυναστεία των Πτολεμαίων. Το συγκεκριμένο μεταλλείο πρέπει να ήταν σε λειτουργία για 100-200 χρόνια, πιθανόν μόνο κατά τους Πτολεμαϊκούς χρόνους. Η ανατολική έρημος γνωστή ως Eastern Desert, βρίσκεται στα βάθη της Σαχάρας, στο νοτιοανατολικό άκρο της περιοχής που ορίζεται από τον Νείλο ως την Ερυθρά Θάλασσα.

https://www.ethnos.gr/

Το χωριό της Μαγνησίας που θα αισθανθείς «ένα» με τη φύση

 Το χωριό της Μαγνησίας που θα αισθανθείς «ένα» με τη φύση

Πηγή Facebook: Διακοπές στο Νεοχώρι

 

Δημοσιεύθηκε 07/01/2025 21:30

Τροποποιήθηκε 22:24

Το Νεοχώρι είναι ένα χωριό χτισμένο ανατολικά του ορεινού Πηλίου, μέσα σε πυκνό δάσος πεύκων, πλατανιών και καστανιών, το οποίο διατηρεί την παραδοσιακή του μορφή. Βρίσκεται σε απόσταση 35 χλμ. από τον Βόλο και είναι από τα λίγα χωριά της περιοχής που κοιτάζει προς όλες τις κατευθύνσεις του ορίζοντα, δηλαδή προς το Αιγαίο Πέλαγος, τον Παγασητικό Κόλπο και το πράσινο του Πηλίου. Η ιστορία του χωριού ξεκινά από τα παλαιοχριστιανικά χρόνια, όπως προκύπτει από τα ευρήματα μεσαιωνικού οικισμού που εντοπίστηκαν στη θέση Λάη.

Το χωριό φημίζεται για τις σχιστόλιθες πλάκες, που παράγουν τα λατομεία του και χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή πηλιορείτικη αρχιτεκτονική, τα οποία βρίσκονται λίγο έξω από το Νεοχώρι.
Ο επισκέπτης μπορεί να ξαποστάσει στη μεγάλη, κεντρική και πλατανοσκέπαστη πλατεία, να ξεδιψάσει στις πετρόχτιστες βρύσες, οι οποίες αποτελούν βασικό χαρακτηριστικό των περισσοτέρων πλατειών του Πηλίου και να δροσιστεί κάτω από τον ίσκιο των αιωνόβιων πλατανιών. Πάνω ακριβώς από τον ναό, στο ύψος της στέγης του, υψώνεται η πανέμορφη γραφική πλατεία του χωριού, χτισμένη αμφιθεατρικά σε δύο επίπεδα, τα οποία συνδέονται με πετρόχτιστες σκάλες και είναι στρωμένη με πλάκες.

Θαυμάστε τον επιβλητικό Nαό του Αγίου Δημητρίου, που είναι και ο πολιούχος του χωριού. Το κτίριο, αξιόλογης αρχιτεκτονικής, κατασκευάστηκε στο β’ μισό του 18ου αι. (1760) και διαθέτει υπέροχες αγιογραφίες του Ηπειρώτη αγιογράφου Ιωάννη Παγώνη, επίχρυσο, ξύλινο τέμπλο και επισκοπικό θρόνο, κειμήλια και διάφορες, σπάνιες εικόνες.
Μπορείτε να περιηγηθείτε στα παραδοσιακά καλντερίμια του και να θαυμάσετε τα πετρόχτιστα, παραδοσιακά αρχοντικά του, καθώς και τις πανέμορφες ρεματιές που το δροσίζουν. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το φράγμα «Παναγιώτικο» με την τεχνητή λίμνη του, στα δυτικά του χωριού.

Σε διάφορες τοποθεσίες έξω από το χωριό, θα ανακαλύψετε και άλλα αξιοθέατα, τα περισσότερα από τα οποία ανήκουν στην κατηγορία των εκκλησιαστικών μνημείων. Στη θέση «Σπαλάθρια», μόλις 4 χλμ. έξω από το Νεοχώρι, θα συναντήσετε τη Μονή Τουρκογιάννη ή Καλογιάννη, που είναι αφιερωμένη στην κοίμηση της Θεοτόκου. Στο σωζόμενο καθολικό της θα θαυμάσετε υπέροχης τέχνης τοιχογραφίες. Ακόμη, μπορείτε να επισκεφθείτε τη Μονή της Παναγίας της Πλάκας, προστάτιδας των λατομείων, η οποία χτίστηκε το 1655 και διαθέτει υπέροχες μεταβυζαντινές αγιογραφίες.

Στην περιοχή θα βρείτε πανέμορφα, γραφικά ταβερνάκια με εξαιρετική κουζίνα και λαχταριστούς μεζέδες για τσίπουρο. Ο επισκέπτης εδώ θα αισθανθεί «ένα» με τη φύση, απολαμβάνοντας γαλήνιες και ξεκούραστες διακοπές όλες τις εποχές του χρόνου. Στο Νεοχώρι θα γευτείτε βιολογικά προϊόντα και μπορείτε να επισκεφθείτε και πολλές βιολογικές καλλιέργειες.

Αφού τελειώσετε την περιήγησή σας, μπορείτε να μεταβείτε για κολύμπι στις όχι τόσο γνωστές αλλά μαγευτικές παραλίες της Πλάκας (Νεοχωρίου) και της Κλωσσού. Μάλιστα, κοντά στις ακτές της Πλάκας, βρίσκονται και ερείπια του μεταβυζαντινού κάστρου, του Παλαιόκαστρου, που αξίζει να επισκεφτείτε.

Πηγή: https://www.zoominpelion.com/

https://magnesianews.gr/

Τέλος στις αναλήψεις από ΑΤΜ – Πώς θα βγάζουμε χρήματα

Τέλος στις αναλήψεις από ΑΤΜ – Πώς θα βγάζουμε χρήματα

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΙΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ/THENEWSPAPER

Εδώ και σχεδόν 50 χρόνια, οι αναλήψεις από ΑΤΜ γίνονται όλο και πιο δημοφιλείς, αλλά εδώ και αρκετά χρόνια γινόμαστε μάρτυρες μιας εννοιολογικής μείωσης όχι μόνο αυτής της ενέργειας, που είναι φυσική για πολλούς ακόμη και σήμερα, αλλά και μιας μειωμένης μορφής χρήσης του χάρτινου χρήματος, η οποία επίσης προσδιορίζει μια συγκεκριμένη επιλογή από μεμονωμένα κράτη.Ακόμα και οι αριθμοί των διαφόρων διαθέσιμων ΑΤΜ είναι πάντα λιγότεροι, όπως και οι φυσικές τράπεζες, όπως τα υποκαταστήματα, είναι λιγότερο χρήσιμες και εξοπλισμένες με μια πραγματική συσκευή κατάλληλη για την εκταμίευση μετρητών, αυτό οφείλεται στη χαμηλότερη ζήτηση και στο ολοένα και υψηλότερο κόστος. Τι συμβαίνει όμως με τα ΑΤΜ; Και τι επιφυλάσσει το μέλλον;Η διαδικασία προς την ουσιαστική ψηφιοποίηση που σήμερα φαίνεται να βρίσκεται στο αποκορύφωμά της ξεκίνησε στην πραγματικότητα πριν από αρκετό καιρό, ιδίως στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ένα πλαίσιο στο οποίο, εκτός από την εξάπλωση του ευρώ, γίναμε μάρτυρες μιας πραγματικής πρώτης εναλλακτικής λύσης έναντι του χρήματος σε μετρητά, η οποία είναι ασφαλώς πολύ πολιτισμικά ενσωματωμένη και παρούσα, αλλά αποδεικνύεται επίσης προβληματική από διάφορες απόψεις.

Πράγματι, τα μετρητά , εκτός από το κόστος συντήρησης και διαχείρισης αλλά και το κόστος αντικατάστασης (διότι, πολύ απλά, τα χαρτονομίσματα φθείρονται με την πάροδο του χρόνου και συνεπώς πρέπει να αντικαθίστανται), θεωρούνται επίσης «προβληματικά» πολύ απλά επειδή η χρήση τους συνδέεται συχνά με τη δυσκολία καταγραφής των συναλλαγών και των «μεταφορών χρημάτων».

Η παρούσα και η μελλοντική κατάσταση

Στην πραγματικότητα, τα μετρητά χρησιμοποιούνται πολύ συχνά σε περιοχές όπου είναι «χρήσιμο» να μην αφήνουν ίχνη συναλλαγών, γεγονός που όμως αυξάνει σημαντικά προβλήματα όπως η φοροδιαφυγή και η παράνομη εμπορική διακίνηση προϊόντων. Με την εξάπλωση των ψηφιακών εργαλείων, οι ηλεκτρονικές πληρωμές προτιμώνται όλο και περισσότερο. Τι συμβαίνει και τι θα συμβεί με τα ΑΤΜ;

• Ο παροπλισμός πολλών ΑΤΜ θα συνεχιστεί με λιγότερο έντονο τρόπο, κάτι που συμβαίνει ήδη εδώ και αρκετά χρόνια
• Πρόκειται για τις εκατοντάδες ΑΤΜ που δεν λειτουργούν πλέον κάθε χρόνο.
• Ωστόσο, τουλάχιστον για τα επόμενα 15 χρόνια, το ΑΤΜ που προορίζεται ως στοιχείο ικανό να διανέμει χρήματα θα συνεχίσει να υπάρχει, αν και σε λιγότερο διαδεδομένη μορφή.

Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι θα συνεχίσουμε να «χρειαζόμαστε» την ανάληψη μετρητών, αλλά αυτή η λειτουργία, που σήμερα είναι ήδη λιγότερο διαδεδομένη από ό,τι πριν από λίγο καιρό, θα γίνει σταδιακά λιγότερο «απαραίτητη» χάρη στη μεγαλύτερη διάδοση του μη φυσικού χρήματος, που θεωρείται πολύ αποτελεσματικό, ασφαλές και αποδεικτικό έναντι παράτυπων συναλλαγών.

Τουλάχιστον προς το παρόν δεν υπάρχουν πρόσθετα κόστη όσον αφορά τις προμήθειες για τις αναλήψεις, ένα θέμα που έχει ήδη δει το ενδιαφέρον διαφόρων μερών, όπως εταιρείες που συνδέονται με τραπεζικά πλαίσια, στην Ιταλία το κόστος των προμηθειών παραμένει μεταβλητό και μπορεί να φτάσει ακόμη και αρκετά ευρώ προμήθειας, ανάλογα με το κύκλωμα που χρησιμοποιείται.

https://www.thenewspaper.gr/

Μαρία Νταλαούτη: Ἀστεράκι στὸ μάγουλο

 Μαρία Νταλαούτη: Ἀστεράκι στὸ μάγουλο

Posted on 7 Ἰανουάριος 2025 by planodion

Μαρία Νταλαούτη

Ἀστε­ρά­κι στὸ μά­γου­λο

ΟΥΛΕΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Ὅπως ἐκεί­νη, ποὺ πῆ­γες γιὰ συ­νέν­τευ­ξη καὶ σὲ ρώ­τη­σαν ἂν ἔχεις σκο­πὸ νὰ κά­νεις παι­δὶ μέ­σα στὰ ἑπό­με­να πέν­τε χρό­νια καὶ ὅτι ὀφεί­λεις νὰ εἶ­σαι εἰ­λι­κρι­νὴς για­τί εἶ­ναι σο­βα­ροὶ ἐπαγ­γελ­μα­τί­ες καὶ κά­νουν ἐπι­χει­ρη­μα­τι­κὸ προ­γραμ­μα­τι­σμό. Ἢ ὅπως ἡ ἄλ­λη, ποὺ σὲ ρώ­τη­σαν ἂν ἀν­τέ­χεις τὴν ὀρ­θο­στα­σία για­τί οἱ πω­λή­τριες δὲν κά­θον­ται πο­τέ, ἀκό­μη καὶ ἂν δὲν ὑπάρ­χει πε­λά­της στὸ μα­γα­ζί. Καὶ ἡ πα­ράλ­λη ὅπου ἐσὺ θὰ δού­λευες ὀκτά­ω­ρο, κι αὐ­τοὶ θὰ σὲ πλή­ρω­ναν γιὰ τε­τρά­ω­ρο, ἀλ­λὰ προ­σφέ­ρα­νε δῶ­ρο δύο μα­νι­κιοὺρ τὸ μῆ­να για­τί ἡ κο­πέ­λα στὸ τα­μεῖο πρέ­πει νὰ ἔχει πάν­τα πε­ρι­ποι­η­μέ­να ἄκρα. Ἢ σὰν τὴν τε­λευ­ταία, ὅπου κα­τὰ κύ­ριο λό­γο θὰ ἔκα­νες τὴ σερ­βι­τό­ρα, ἀλ­λὰ ἂν ἔσκα­γε μύ­τη κά­νας ξέ­μπαρ­κος κι ἔκα­νε λο­γα­ρια­σμό, θὰ ἔπρε­πε νὰ κά­τσεις στὸ τρα­πέ­ζι μα­ζί του γιὰ τοὐ­λά­χι­στον δυὸ πο­τά.

        Κά­ποια στιγ­μή, ὡστό­σο, ἡ ζωή σοῦ χα­μο­γε­λᾶ. Ἕνα ζευ­γά­ρι στὴ γει­το­νιά σου ψά­χνει κο­πέ­λα νὰ κρα­τᾶ τὴν τεσ­σά­ρων ἐτῶν κό­ρη τους. Ἀπο­γευ­μα­τι­νὲς ὧρες. Δη­μιουρ­γι­κὴ ἀπα­σχό­λη­ση τὸ λέ­νε τώ­ρα. Θὰ τῆς δια­βά­ζεις πα­ρα­μύ­θια, θὰ παί­ζε­τε ἐπι­τρα­πέ­ζια, θὰ τὴν πη­γαί­νεις βόλ­τα στὸ πάρ­κο ὅταν ὁ και­ρὸς εἶ­ναι κα­λός.

        Ἡ μι­κρὴ εἶ­ναι χα­ρι­τω­μέ­νη καὶ κα­λό­βο­λη. Σὲ ρω­τᾶ ἂν φο­ρᾶς κρα­γιὸν καὶ ἂν ἀγα­πᾶς κα­νέ­να ἀγό­ρι. Σοῦ κά­νει ἐπί­δει­ξη τὰ παι­χνί­δια της καὶ τὰ και­νού­ρια ρὸζ πα­πού­τσια της. Μιὰ μέ­ρα οἱ γο­νεῖς της σοῦ προ­τεί­νουν νὰ στο­λί­σεις μα­ζί της τὸ χρι­στου­γεν­νιά­τι­κο δέν­τρο. Κά­τι σκιρ­τᾶ μέ­σα σου. Ὅταν ἤσουν παι­δὶ στὸ σπί­τι δὲν στο­λί­ζα­τε πο­τέ. Λε­φτὰ ὑπῆρ­χαν μό­νο γιὰ τὰ βα­σι­κά. Τώ­ρα παίρ­νεις τὴ ρε­βάνς. Ἀγ­γί­ζεις τὴν κά­θε μπά­λα ἁπα­λὰ σὰν νά ‘ναι πράγ­μα­τι ἀπὸ χρυ­σά­φι. Τὴν πε­ριερ­γά­ζε­σαι, τὴ στρι­φο­γυ­ρί­ζεις πρὶν τὴν κρε­μά­σεις στὰ κλα­διά. Ἡ μι­κρὴ σοῦ ζη­τᾶ νὰ τῆς κά­νεις μιὰ χρι­στου­γεν­νιά­τι­κη ζω­γρα­φιά. Παίρ­νεις τὸ μαρ­κα­δό­ρο καὶ σχε­διά­ζεις στὸ μά­γου­λό της ἕνα ἀστε­ρά­κι. «Ἄσε με νὰ σοῦ κά­νω κι ἐγὼ ἕνα», σοῦ λέ­ει. Πο­τὲ δὲν εἶ­ναι ἀρ­γὰ νὰ ζή­σεις εὐ­τυ­χι­σμέ­να παι­δι­κὰ χρό­νια.

        Τὴν πα­ρα­μο­νὴ τῆς Πρω­το­χρο­νιᾶς, ἡ μη­τέ­ρα της ἐπι­στρέ­φει νω­ρί­τε­ρα.

        «Χρι­στί­να, μπο­ρεῖς νὰ πη­γαί­νεις. Κα­λὴ Πρω­το­χρο­νιὰ νὰ πε­ρά­σεις μὲ τοὺς δι­κούς σου. Μπο­ρεῖς νὰ πά­ρεις κα­θὼς φεύ­γεις καὶ αὐ­τὴν τὴ σα­κού­λα γιὰ τὴν ἀνα­κύ­κλω­ση; Εἶ­ναι οἱ πα­λιὲς μπάρ­μπι τῆς μι­κρῆς, δὲν τὶς θέ­λει πιά. Κά­θε μέ­ρα ζη­τᾶ καὶ και­νού­ριο παι­χνί­δι. Ἐδῶ ἀπέ­ναν­τι εἶ­ναι ὁ κά­δος».

        Παίρ­νεις τὴ νάϊ­λον σα­κού­λα, ἀν­τα­πο­δί­δεις τὶς εὐ­χὲς καὶ ἀπο­χαι­ρε­τᾶς. Ραν­τε­βοῦ με­θαύ­ριο μὲ τὸ νέο ἔτος. Κα­τε­βαί­νεις σφαῖ­ρα τὶς σκά­λες. Στὰ πέν­τε μέ­τρα ἀπὸ τὴν εἴ­σο­δο τῆς πο­λυ­κα­τοι­κί­ας βρί­σκεις τὸν κά­δο ἀνα­κύ­κλω­σης. Κον­το­στέ­κε­σαι. Ἀνοί­γεις τὴ σα­κού­λα. Με­τρᾶς τέσ­σε­ρις κοῦ­κλες. Ἡ μπάρ­μπι για­τρός. Ἡ μπάρ­μπι ἀε­ρο­συ­νο­δός. Ἡ μπάρ­μπι βα­σί­λισ­σα τοῦ χιο­νιοῦ. Ἡ μπάρ­μπι μὲ μα­γιό. Ὅλες τοῦ κου­τιοῦ. Κρῖ­μα νὰ πᾶ­νε στὴν ἀνα­κύ­κλω­ση. Κλεί­νεις τὴ σα­κού­λα καὶ κα­τευ­θύ­νε­σαι πρὸς τὸ σπί­τι. Ἡ μά­να σου σὲ πε­ρι­μέ­νει νὰ πᾶ­τε στὴν ἀδερ­φή σου γιὰ τὴν ἀλ­λα­γὴ τοῦ χρό­νου. Στὶς τη­λε­ο­ρά­σεις τὸ λέ­νε ρε­βε­γιόν. Ὅπως καὶ νὰ τὸ λέ­νε, χαί­ρε­σαι ποὺ γιὰ πρώ­τη φο­ρὰ θὰ δώ­σεις τό­σα δῶ­ρα μα­ζε­μέ­να στὴν ἀνι­ψιά σου. Ὁ Ἅγιος Βα­σί­λης φέ­τος θὰ ἔρ­θει καὶ θὰ εἶ­σαι ἐσύ.

Δυὸ μέ­ρες με­τά, ἑτοι­μά­ζε­σαι γιὰ τὴ δου­λειά. Πρὶν ξε­κι­νή­σεις, μή­νυ­μα στὸ κι­νη­τὸ ἀπὸ τὴ μά­να τῆς μι­κρῆς. «Χρι­στί­να, κα­λὴ χρο­νιά. Δὲν θὰ σὲ χρεια­στοῦ­με ξα­νά. Λυ­πᾶ­μαι ποὺ δὲν φά­νη­κες ἄξια τῆς ἐμ­πι­στο­σύ­νης μας».

        Κα­τα­ρα­μέ­νες κά­με­ρες παν­τοῦ. Τὴν παίρ­νεις ἀμέ­σως τη­λέ­φω­νο. Θὲς νὰ τῆς ἐξη­γή­σεις. Δὲν εἶ­χες σκο­πὸ νὰ κρα­τή­σεις τὶς κοῦ­κλες. Με­τὰ σοῦ ἦρ­θε ἡ ἰδέα. Θὰ τῆς τὸ ἔλε­γες, δὲν θὰ τὸ κρα­τοῦ­σες μυ­στι­κό. Ἐξάλ­λου κά­που εἶ­χες δια­βά­σει ὅτι οἱ πλα­στι­κὲς κοῦ­κλες δὲν ἀνα­κυ­κλώ­νον­ται. Ἡ κλή­ση σου προ­ω­θεῖ­ται.

Τὶς ἑπό­με­νες μέ­ρες τὶς περ­νᾶς στῆς ἀδερ­φῆς σου. Ἔξω χιο­νί­ζει. Τὸ θὲς τὸ χιό­νι. Θὲς νὰ ἐξα­πλω­θεῖ μέ­σα σου καὶ νὰ θά­ψει πο­λὺ βα­θιὰ ὅλη τὴν προ­η­γού­με­νη ζωή σου. Ἡ ἀνι­ψιά σου παί­ζει μὲ τὶς και­νού­ριες τῆς κοῦ­κλες.

        «Θεῖα, θέ­λω νὰ μοῦ πά­ρεις καὶ τὸν Κέν».

        «Ποιός εἶ­ναι αὐ­τός;»

        «Ὁ ἄν­τρας της Μπάρ­μπι. Θέ­λω τὸν Κὲν πυ­ρο­σβέ­στη καὶ τὸν Κὲν ἀστυ­νό­μο».

        Χα­μο­γε­λᾶς. Παίρ­νεις τὸ μαρ­κα­δό­ρο καὶ σχε­διά­ζεις ἕνα ἀστε­ρά­κι στὸ μά­γου­λό της.

 

Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.

Μα­ρία Ντα­λα­ού­τη (Πρέ­βε­ζα, 1983). Ἀπό­φοι­τη Νο­μι­κῆς Ἀρι­στο­τέ­λειου Πα­νε­πι­στη­μί­ου Θεσ­σα­λο­νί­κης.

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/

ΤΟ ΥΠΑΡΧΩ ΚΑΙ Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ

 

ΤΟ ΥΠΑΡΧΩ ΚΑΙ Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ

Από το ιστολόγιο του  Ν. Σαραντάκου "Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία"

Ο Στέλιος Καζαντζίδης ποτέ δεν  έπαψε να ακούγεται και να συζητιέται, αλλά τον τελευταίο καιρό έχει έρθει ξανά με ορμή στην επικαιρότητα και στις σοσιαλμιντιακές συζητήσεις, εξαιτίας της προβολής  της βιογραφικής ταινίας Υπάρχω του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, που είναι αφιερωμένη στη ζωή του και στα τραγούδια του.

Στο ιστολόγιο δεν έχει τύχει να συζητήσουμε για τον Καζαντζίδη, οπότε η ταινία προσφέρει μια καλή αφορμή. Πήγα προχτές και την είδα, στη Νέα Σμύρνη διότι το Παλαιό Φάληρο δεν έχει πια κανέναν χειμερινό  κινηματογράφο (που να  λειτουργεί, εννοώ). Είχε ουρά για τα εισιτήρια, αλλά η τέταρτη σειρά, όπου βρήκα θέση, δεν σε ανάγκαζε να στραβολαιμιάζεις.

Η  ταινία βλέπεται ευχάριστα, τουλάχιστον για μένα  που μου αρέσουν  τα τραγούδια του Καζαντζίδη, χωρίς να με τρελαίνουν. Τη βρήκα άρτια, ενώ πειστική μού φάνηκε η επιλογή των ηθοποιών. Τη συνιστώ, παρά τις αδυναμίες που επισημαίνονται πιο  κάτω.

Τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον  έχει ο Χρήστος Μάστορας, που είναι τραγουδιστής και όχι ηθοποιός, αλλά νομίζω πως τα έβγαλε πέρα καλά, ενώ και οι άλλοι ηθοποιοί έπειθαν στους ρόλους των ιστορικών προσώπων που υποδύονταν, ακόμα κι όταν δεν υπήρχε μεγάλη φυσιογνωμική ομοιότητα.

Σαν όχημα για την αφήγηση της ζωής του Καζαντζίδη χρησιμεύει μια συζήτηση που γίνεται στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ανάμεσα στον περίπου πενηντάρη Καζαντζίδη, αποσυρμένο στο ερημητήριό του, και στον νεαρό τότε δημοσιογράφο Γιώργο Λιάνη. Στην αρχή οι δυο τους συζητούν πάνω στην ψαρόβαρκα, μετά έξω από το χαμόσπιτο του Καζαντζίδη, όπου εμφανίζεται και η Βάσω Κατσαβού, η τελευταία σύζυγος του τραγουδιστή. Οι συζητήσεις πάνω στη βάρκα εισάγουν επεισόδια της ζωής του Καζαντζίδη,  περίπου με χρονολογική σειρά.

Στην αρχή βλέπουμε τον δεκαπεντάχρονο Καζαντζίδη να παρακολουθεί τη δολοφονία του πατέρα του από χίτες παρακρατικούς, μετά να δουλεύει σε ένα εργοστάσιο της Νέας Ιωνίας, όπου μια μέρα τραγουδάει ένα ποντιακό τραγούδι τόσο όμορφα που το αφεντικό του τον φωνάζει στο γραφείο του. Ο μικρός περιμένει ότι θα φάει κατσάδα,  ίσως και απόλυση, αλλά το αφεντικό τού χαρίζει μια κιθάρα. Λίγο αργότερα, ενώ παίζει την  κιθάρα και τραγουδάει μέσα  στο προσφυγικό σπίτι του, ένας περαστικός φτωχομουσικός τον  ακούει και του προτείνει να  έρθει στην κομπανία τους, να παίξουν  σε μια ταβέρνα πιο πέρα, με αμοιβή τα ναύλα του και μια μερίδα τασκεμπάπ με πατάτες τηγανιτές, αλλά και με την πιθανότητα να  τον ακούσει κάποιος της δουλειάς. Και πράγματι, το τασκεμπάπ δεν θα προλάβει να το χαρεί διότι, εκεί που τρώνε στο τέλος, ζητάει να  του μιλήσει ο (τυφλός) συνθέτης Στέλιος Χρυσίνης -και έτσι αρχίζουν να παρελαύνουν τα επεισόδια της ζωής  του Καζαντζίδη, που είναι  γνωστά από τη βιογραφία του, ο έρωτας με την Καίτη  Γκρέυ, ο χωρισμός, οι μεγάλες επιτυχίες, οι συγκρούσεις με τις εταιρείες, ο έρωτας με τη Μαρινέλλα, ο χωρισμός, η αποτυχημένη προσπάθεια να φτιάξει δική του εταιρεία κτλ.

Η σεναριογράφος επέλεξε να τελειώνει η ταινία λίγο μετά την κυκλοφορία του Υπάρχω, οπότε επιδέξια και βολικά αφήνει απέξω  τις δικαστικές διαμάχες με τον Μάτσα και αργότερα με τον Νικολόπουλο, που θα χρωμάτιζαν άσκημα όλους τους εμπλεκόμενους. Ο Μίνως  Μάτσας είναι ανάμεσα στους συντελεστές της, άλλωστε, οπότε η εταιρεία του βγαίνει ασπροπρόσωπη. Με εξαίρεση τη σκηνή της αρχής, σπανίζουν οι αναφορές στην πολιτική κατάσταση, ενώ εικονογραφούνται οι λαϊκοί συνθέτες με τους οποίους  συνεργάστηκε ο Καζαντζίδης,  όχι όμως και οι έντεχνοι (Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Λοΐζος κτλ) που μόνο τα ονόματά τους (των δυο πρώτων) αναφέρονται.

Ο φίλος Γιώργος Πετρόπουλος, ενώ παρότρυνε να δούμε την ταινία,  επισημαίνει ότι έχει κενά και δυο τεράστιες αδυναμίες: Ο πιο κοντινός του δημοσιογράφος δεν ήταν ο Γιώργος Λιάνης που στην ταινία είναι ουσιαστικά συμπρωταγωνιστής. Ο πιο κοντινός δημοσιογράφος του Στέλιου που δεν τον εκμεταλλεύτηκε ποτέ ήταν ο Πάνος Γεραμάνης. Επίσης η ταινία εμφανίζει ως κακό δαίμονα του Στέλιου από την πλευρά των εταιρειών τον Τάκη Λαμπρόπουλο της Columbia. Δεν ισχύει. Ο κακός δαίμονας του Στέλιου ήταν ο Μάτσας αλλά αυτό δεν προκύπτει από την ταινία.

Eδώ στο ιστολόγιο, κάποιος φίλος, νομίζω  ο Αλέξης, επισήμανε έναν πιθανό αναχρονισμό. Στην πρώτη διένεξη με εταιρεία, ο Καζαντζίδης λέει στον  Λαμπρόπουλο της Κολούμπια (περίπου): Μου δώσατε να πω 100 τραγούδια σε έναν χρόνο,  έχω τραγουδήσει ρεμπέτικο, λαϊκό,  έντεχνο…

Η συζήτηση/διένεξη αυτή στην πραγματική ζωή έγινε το 1959, αλλά και στον χρόνο της ταινίας κάπου εκεί τοποθετείται. Όπως το συζητήσαμε και στο ιστολόγιο, ο όρος «έντεχνο λαϊκό» δεν είχε ακόμα διατυπωθεί από τον Μίκη Θεοδωράκη (ή κάποιον άλλον) ενώ και ο σκέτος όρος «έντεχνο» σε συνάρτηση  με λαϊκό τραγούδι, μπουζούκι κτλ εμφανίζεται το 1960. Άρα, μάλλον  έχουμε αναχρονισμό εδώ.

Λίγο νωρίτερα, όταν ο Στέλιος χωρίζει με την Καίτη Γκρέι, εκείνη πάνω στον καβγά τον  αποκαλεί «Πόντιο μαμάκια». Ήταν σε ευρεία χρήση  η λέξη «μαμάκιας» περί το 1957; Δεν το θεωρώ πιθανό αλλά δεν μπορώ να το αποκλείσω, αν  και πιθανότερο θα έβρισκα το «μαμόθρεφτος».

Το άλλο σημείο με πραγματολογικό ενδιαφέρον είναι ότι, στους τίτλους τέλους, ανάμεσα σε άλλες  δηλώσεις για  τον  Στέλιο Καζαντζίδη (π.χ. του Μάνου Χατζιδάκι) υπάρχει και ένα απόφθεγμα του Φρανκ Σινάτρα, ότι «αν ο Στέλιος Καζαντζίδης είχε κάνει καριέρα στην Αμερική με τη φωνή που έχει θα είχε ξεπεράσει σε φήμη εμένα». Εμένα αυτό μού φάνηκε «απόφευγμα» δηλ κάτι που δεν ειπώθηκε ποτέ, ανάλογο με τα καλά λόγια του Τζίμι Χέντριξ για τον Μανώλη Χιώτη. Ωστόσο, όταν  το έγραψα  στο Φέισμπουκ, ο Φώντας Τρούσας μού υπέδειξε μια πηγή που «τεκμηριώνει» τον ισχυρισμό. Βάζω  εισαγωγικά, διότι η πηγή είναι ο δημοσιογράφος κτλ. Κυριάκος Διακογιάννης, επιφανής τερατολόγος και αυριανιστής, ο οποίος σε συνέντευξή του το 2014 λέει: «αυτή η φωνή, όπως μου έλεγε και ο Φρανκ Σινάτρα, δεν μπορείς να εξηγήσεις από πού βγαίνει». Ο Διακογιάννης ήταν παραμυθάς, όπως είπα, όμως ήταν φίλος του Καζαντζίδη, κουμπάρος του ίσως, ενώ ο Καζαντζίδης έχει πάει περιοδεία στην Αμερική αλλά και έζησε εκεί το 1976-78 όπου μάλιστα παντρεύτηκε μια ελληνοαμερικάνα από την Κάλυμνο, άρα δεν μπορούμε με βεβαιότητα να αποκλείσουμε το απόφθεγμα ούτε μπορούμε να κατηγορήσουμε τους συντελεστές της ταινίας που το επιλέξανε. Αν ήμουν εγώ στους συντελεστές της ταινίας, θα απόφευγα να βάλω ένα αμφισβητούμενο απόφθεγμα που τεκμηριώνεται από μια ύποπτη πηγή, αλλά ως εκεί.

Τέλος,  πάλι στο Φέισμπουκ, αφού έγραψα ότι ο Καζαντζίδης είναι η γέφυρα ανάμεσα στο ρεμπέτικο και στο νεότερο λαϊκό, διακινδύνεψα την προφητεία  ότι «τα τραγούδια του Καζαντζίδη θα συνεχίσουν μεν να ακούγονται,  αλλά όλο και λιγότερο. Θα κακογεράσουν, ενώ τα ρεμπέτικα θα είναι ακόμα σε μεγαλύτερη ζήτηση. Μπορεί όμως  και να λαθεύω».

Αυτό που έγραψα, έχει λάθος βάση, διότι όπως σχολίασε εύστοχα κάποιος (καζαντζιδικός κατά δήλωσή  του):

Τι εννοούμε λέγοντας «τα τραγούδια του Καζαντζίδη»; Έχει πει την άμμο της θάλασσας, από Μίκη, Χατζιδάκι, Πάνου, Νικολόπουλο μέχρι Χιώτη, Μητσάκη, Καλδάρα, Λοΐζο και άλλους. Συνθέτες εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους, που πάτησαν στη φωνή του, που όντως είναι γέφυρα. Όχι όμως γέφυρα απλά με την έννοια της μετάβασης. Αλλά με την έννοια της αλλαγής κατεύθυνσης, από μια πορεία σε μια άλλη. Αυτό είδαν αυτοί οι συνθέτες, πιστεύω. Και για να περιοριστώ σε ένα δικό του τραγούδι που υπέγραψε ως συνθέτης, το Δύο πόρτες έχει η ζωή, σε λόγια της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Ακόμα κι αν ξεχάσω τον Μίκη – που δεν γίνεται – ή τον Πάνου ή τον Σούκα, δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να κακογεράσει αυτό το τραγούδι.

Δίκιο έχει ο φίλος,  αλλά, από την άλλη, πχ το «Σαββατόβραδο» δεν το θεωρώ τραγούδι του Καζαντζίδη, αλλά τραγούδι του Μίκη που το λέει ο Καζαντζίδης. Τραγούδια του Καζαντζίδη θα έλεγα εκείνα  που δεν ξεχωρίζουν οι άλλοι συντελεστές τους. Τέλος πάντων, ο καθένας έχει διαφορετικές εμπειρίες, εγώ βλέπω νέους να τραγουδούν και να επανεκτελούν ρεμπέτικα μάλλον, αλλά μπορεί να λαθεύω,  όπως είπα.

Από το ιστολόγιο του  Ν. Σαραντάκου "Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία"

Κασερόπιτες εύκολες!!!

Posted on 00:34by gata

Κασέροπιτες για κολατσιό !!!


 ΥΛΙΚΑ -ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε λεκάνη μια μαγιά λιωμένη με ένα ποτήρι χλιαρό νερό και δυο κουταλάκια ζάχαρη.
Προσθετω ενα ποτηρι ηλιέλαιο και ένα χλιαρό γάλα δυο κουταλάκια αλάτι 700 γραμ αλεύρι για όλες τις χρήσεις .
Τα ζυμώνω.
Αφήνω να φουσκώσει λίγη ώρα.

ΓΕΜΙΣΗ

γκούντα ρέγκατο λίγο πιπέρι ένα αυγό.
Ανοίγω την ζύμη βάζω γέμιση περνάω από πάνω αυγό αφήνω πάλι λίγο και ψήνω σε ταψί με λαδόκολλα στους 180 μέχρι να ροδίσει !!

ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΠΟ Palmyra Aristou‎"ΟΙ ΧΡΥΣΟΧΕΡΕΣ / ΗΔΕΣ".

https://mageirikikaisintages.blogspot.com/

Με τιμή 0,8 ευρώ το λίτρο η νέα βενζίνη στην Ευρώπη -Ποια είναι

 Η χρήση εναλλακτικών καυσίμων καθιστά ορισμένους τύπους βενζίνης πολύ πιο προσιτούς και την ίδια στιγμή φιλικότερους προς το περιβάλλον.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το μέλλον ανήκει στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ωστόσο, αν θέλει κάποιος να είναι ρεαλιστής οφείλει να αναζητήσει μια βιώσιμη λύση και για τα εκατομμύρια αυτοκίνητα που κυκλοφορούν και θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν στους δρόμους της Ευρώπης.

Τα συνθετικά καύσιμα φαντάζει ως την ιδανική επιλογή καθώς διαθέτουν μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα δεσμεύοντας κατά την παραγωγή τους εκείνους τους ρύπους που θα απελευθερώσει η χρήση τους σε έναν κινητήρα εσωτερικής καύση

Το γεγονός βέβαια ότι μοιάζει μάλλον απίθανο να παραχθούν μαζικά και το υψηλό –για την ώρα- κόστος παραγωγής τους, αυτομάτως τα βγάζει από τη συζήτηση.

Δεν ισχύει το ίδιο για τα βιοκαύσιμα, τα οποία επιβαρύνουν σαφώς λιγότερο το περιβάλλον καθώς είναι φυτικής προέλευσης. Ουσιαστικά πρόκειται για τη γνωστή σε όλους αιθανόλη, που αναμειγνύεται με τα ορυκτά καύσιμα, στην προκειμένη περίπτωση την αμόλυβδη βενζίνη, δημιουργώντας νέους τύπους, πιο «πράσινους» και πιο προσιτούς.

Στην κορυφή της πυραμίδας των βιοκαυσίμων που μπορεί κανείς να συναντήσει στην Ευρώπη βρίσκεται η βενζίνη Ε85, η οποία αποτελείται έως και κατά 85% από βιοαιθανόλη, μετρώντας πολλά και σημαντικά πλεονεκτήματα απέναντι στα ορυκτά καύσιμα

Το πρώτο και βασικότερο είναι αυτό της σημαντικά χαμηλότερης τιμής της, η οποία είναι υποπολλαπλάσια της αμόλυβδης βενζίνης. 

Για παράδειγμα, στη γαλλική αγορά η E85 κοστίζει μόλις 0,8 ευρώ ανά λίτρο, προσφέροντας μια αξιόπιστη λύση σε εκείνους που αναζητούν πιο προσιτές λύσεις μετακίνησης.

Πέρα από τη χαμηλότερη τιμή, η E85 τοποθετείται υψηλότερα σε ό,τι αφορά στη βαθμονόμηση των οκτανίων, με τον αριθμό των τελευταίων να υπερβαίνουν ακόμα και τα 100, παραπέμποντας σε ένα υψηλής απόδοσης καύσιμο.

Τα πλεονεκτήματα της E85 δεν σταματούν εδώ, καθώς η υψηλή περιεκτικότητά της σε βιοκαύσιμο, περιορίζει την έκλυση βλαβερών για τον άνθρωπο και το περιβάλλον ρύπων στην ατμόσφαιρα.

Ανάμεσα στα μειονεκτήματα του εν λόγω τύπου βενζίνης, ξεχωρίζει η χαμηλότερη ενεργειακή πυκνότητα, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη κατανάλωση, καθώς και το γεγονός ότι προορίζεται για οχήματα τα οποία είναι συμβατά με τον συγκεκριμένο τύπο καυσίμων.

https://www.carandmotor.gr/