Σοκάρει η δήλωση του Επίτροπου Άμυνας της ΕΕ! Η Ευρώπη να ετοιμαστεί για ρωσική επίθεση- Σχέδιο για υποχρεωτικά αποθέματα πυρομαχικών

Θέλει την ΕΕ έτοιμη για πόλεμο

Ο πρώτος Επίτροπος Άμυνας της ΕΕ θέλει να αναγκάσει τις χώρες να έχουν ελάχιστα αποθέματα πυρομαχικών και άλλων προμηθειών, λέγοντας ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για να μεγαλώσει η μικρού μεγέθους βιομηχανία όπλων του μπλοκ ώστε να είναι προετοιμασμένη για πόλεμο. όπως αναφέρουν οι Financial Times.

Ο πρώτος Επίτροπος Άμυνας της ΕΕ θέλει υποχρεωτικά τα κράτη μέλη να διατηρούν ένα ελάχιστο απόθεμα πυρομαχικών και άλλων προμηθειών, λέγοντας ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για να κλιμακωθεί η μικρού μεγέθους βιομηχανία όπλων του μπλοκ ώστε να προετοιμάζεται για πόλεμο.

Ο Άντριους Κουμπίλιους, ο οποίος θα αναλάβει τη θέση φέτος εάν το εγκρίνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είπε ότι η ΕΕ πρέπει να προετοιμαστεί για μια ρωσική επίθεση μέσα σε λίγα χρόνια.

Συνέκρινε το σχέδιό του με παρόμοιες ρυθμίσεις για το φυσικό αέριο, βάσει των οποίων οι χώρες πρέπει να διατηρούν αποθέματα και να τα μοιράζονται με τους γείτονες που έχουν ανάγκη.

«Γιατί δεν έχουμε κάποιου είδους κριτήρια που ονομάζονται “στρατιωτική ασφάλεια” για να κρατάμε σε αποθήκευση ποσότητα βλημάτων πυροβολικού και κάποια άλλα προϊόντα… ας πούμε εκρηκτικά;»

«Φέρνεις προστιθέμενη αξία στην ασφάλεια των κρατών μελών, αλλά επιπλέον δημιουργείς μόνιμη ζήτηση για παραγωγή, που είναι το μεγαλύτερο ζήτημα για την αμυντική βιομηχανία. Δεν έχουν σταθερές μακροπρόθεσμες παραγγελίες για παραγωγή».

Η ΕΕ προσπάθησε να ενισχύσει την παραγωγή όπλων αφού η Ουκρανία αναγκάζεται να χρησιμοποιεί με φειδώ βλήματα και πυραύλους στην προσπάθειά της να απωθήσει τις ρωσικές επιθέσεις.

Η Φινλανδία, ο γείτονας της Ρωσίας, είναι ένα από τα λίγα κράτη μέλη με μεγάλα αποθέματα όπλων, ενώ δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης στη Γερμανία το 2022 ανέφεραν ότι ο στρατός της θα ξεμείνει από πυρομαχικά μετά από δύο ημέρες μάχης.

Τον Μάρτιο, η ΕΕ διέθεσε 500 εκατομμύρια ευρώ βάσει του νόμου για την υποστήριξη της παραγωγής πυρομαχικών (ASAP) για να αυξήσει την παραγωγική ικανότητα σε 2 εκατομμύρια οβίδες ετησίως μέχρι το τέλος του 2025.

Ο Κουμπίλιους, πρώην πρωθυπουργός της Λιθουανίας, είπε ότι ήταν μια βελτίωση από τις 300.000 όταν η Ρωσία επιτέθηκε στο Κίεβο το 2022. Αλλά χρειάζονται περισσότερα, είπε. «Αν έχω δίκιο, είμαστε ακόμα πίσω από τους Ρώσους».

Η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν υποστήριξε ότι το μπλοκ πρέπει να δαπανήσει 500 δισεκατομμύρια ευρώ για να καλύψει το έλλειμμα στις αμυντικές δαπάνες από το τέλος του ψυχρού πολέμου τη δεκαετία του 1990.

Έχει δώσει στον Κουμπίλιους 100 ημέρες για να εκπονήσει μια λευκή βίβλο για την αμυντική στρατηγική. Θα πρέπει να περιλαμβάνει μια ευρωπαϊκή αεροπορική ασπίδα, η οποία θα κόστιζε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, και ένα σύστημα άμυνας στον κυβερνοχώρο, είπε.

Ο Κουμπίλιους θέλει τα κράτη μέλη της ΕΕ να δανειστούν τα χρήματα για αυτό από κοινού, μια ιδέα στην οποία αντιτίθεται προς το παρόν οι καθαροί συνεισφέροντες στον προϋπολογισμό Γερμανία και Ολλανδία.

Θα σκιαγραφήσει επίσης άλλα έργα κοινού ενδιαφέροντος που θα ήταν επιλέξιμα για χρηματοδότηση από την ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων τρόπων παροχής κινήτρων στις εταιρείες αμυντικής βιομηχανίας να συνεργαστούν διασυνοριακά. Η τάση διαφόρων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να ευνοούν τους εθνικούς τους πρωταθλητές έχει οδηγήσει στο να υπάρχουν πολλά διαφορετικά μοντέλα αρμάτων μάχης, πυροβολικού και τεθωρακισμένων, μειώνοντας την αποτελεσματικότητα.

Για να προσελκύσει ιδιωτικό χρήμα, εν τω μεταξύ, η ΕΕ πρέπει να αλλάξει τους επενδυτικούς κανόνες για να χαρακτηρίσει τις αμυντικές δαπάνες ως “βιώσιμες”, είπε ο Κουμπίλιους.

Είπε επίσης ότι ήθελε να συνεργαστεί πιο στενά με τους Ουκρανούς κατασκευαστές όπλων, καθώς τα drones και οι πύραυλοι έχουν μεταμορφώσει το σύγχρονο πεδίο μάχης. «Έχουν εμπειρία από τον πραγματικό κόσμο», είπε.

Ο Κουμπίλιους προειδοποίησε ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο, επικαλούμενος την εκτίμηση της Γερμανίας ότι η Ρωσία θα μπορούσε να είναι έτοιμη να επιτεθεί σε ένα μέλος της ΕΕ έως το 2029. Σημείωσε ότι τα βιομηχανικά σχέδια της ΕΕ θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο έχει αποχωρήσει από το μπλοκ.

«Θεωρούμε τη Βρετανία ως μέρος της Ευρώπης», είπε. «Οι δημοκρατικοί Ευρωπαίοι πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ενωμένοι. Βλέπω τον κίνδυνο της αδυναμίας μας… και ο Πούτιν θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό να αναζητήσει κάποιες επιπλέον περιπέτειες.

«Αλλά οι Κινέζοι παρακολουθούν επίσης. Οι Κινέζοι θα βγάλουν ένα απλό συμπέρασμα. Η Δύση είναι αρκετά αδύναμη. Παρά το γεγονός ότι η συνδυασμένη δυτική οικονομική δύναμη δαπανών είναι πέντε φορές ισχυρότερη από τη Ρωσία, δεν μπορούμε να κερδίσουμε. Ποιος είναι ο λόγος; Είναι θέμα πολιτικής βούλησης».

https://www.pentapostagma.gr/

 

Η κακοκαιρία αφήνει πίσω της εικόνες αποκάλυψης, η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να φλέγεται και η Ζιζέλ Πελικό κοιτά κατάματα τη φρίκη: Η εβδομάδα σε φωτογραφίες

Η Κακοκαιρία αφήνει πίσω της εικόνες αποκάλυψης, η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να φλέγεται και η Ζιζέλ Πελικό κοιτάει κατάματα τη φρίκη στο δικαστήριο: Η εβδομάδα σε φωτογραφίες

Συντάκτης: Newsroom

Τα φωτογραφικά στιγμιότυπα που ξεχωρίσαμε την εβδομάδα που μάς πέρασε. 

Σούνιο, 16/09

Οι πρώτες εικόνες από τον καινούργιο φωτισμό του Ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο ήταν πραγματικά εντυπωσιακές. «Την επιμέλεια του φωτισμού ανέλαβε η διεθνώς καταξιωμένη Ελευθερία Ντεκώ. Ο νέος φωτισμός του ναού του Σουνίου αναδεικνύει με μοναδικό τρόπο την αρχαιολογική και αρχιτεκτονική σημασία του μνημείου, προσδίδοντάς του νέες διαστάσεις. Ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στο να εξασφαλιστεί ότι δεν θα διαταραχθεί η οπτική εμπειρία των επισκεπτών στον αρχαιολογικό χώρο, στη διάρκεια της ημέρας. Όλα τα στοιχεία της εγκατάστασης και τα φωτιστικά σώματα τοποθετήθηκαν με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην εμποδίζουν την περιήγηση και να μην προκαλούν οπτική όχληση στους επισκέπτες. Οι θέσεις των φωτιστικών, καθώς και οι διαδρομές των καλωδιώσεων και των ηλεκτρικών εγκαταστάσεων, σχεδιάστηκαν και τοποθετήθηκαν με προσοχή σε κατάλληλα σημεία, ώστε να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία του χώρου», σύμφωνα με ενημέρωση από το Υπουργείο Πολιτισμού. (InTime Photos)

Λος Άντζελες, 16/09

Η Κακοκαιρία αφήνει πίσω της εικόνες αποκάλυψης, η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να φλέγεται και η Ζιζέλ Πελικό κοιτάει κατάματα τη φρίκη στο δικαστήριο: Η εβδομάδα σε φωτογραφίες

Όλα τα βλέμματα τράβηξε στα 76α βραβεία Emmy ο Ιθαγενής ηθοποιός του «Reservation Dogs», Ντι Φαραώ Γουν-Α-Τάι (D'Pharaoh Woon-A-Tai), ο οποίος εμφανίστηκε με ένα κόκκινο αποτύπωμα στο πρόσωπό του.Αρχικά, οι περισσότεροι θεώρησαν ότι ο ηθοποιός θέλει να περάσει το δικό του μήνυμα για την ινδιάνικη καταγωγή του και τον ξεριζωμό των προγόνων του από τα εδάφη τους λίγο μετά την ανακάλυψη των εδαφών εκείνων από τους Ευρωπαίους, με αφορμή την πρώτη υποψηφιότητα Ιθαγενή για βραβείο που αφορά πρωταγωνιστικό ρόλο.Ωστόσο, λίγο μετά ξεκαθαρίστηκε πως η κίνησή του είχε ακόμη πιο σπουδαίο χαρακτήρα, μιας και το συγκεκριμένο σχέδιο αποτελεί το σύμβολο καμπάνιας που έχει στόχο να επιστήσει την προσοχή για την πανεθνική μάστιγα των αγνοούμενων και δολοφονημένων Ιθαγενών γυναικών (MMIW). Με άλλα λόγια, όπως αναγράφεται και στην ιστοσελίδα του κινήματος, «είναι για όλες τις αγνοούμενες αδερφές των οποίων οι φωνές δεν ακούγονται». (Associated Press)

Μποχουμίν, 17/09

Η Κακοκαιρία αφήνει πίσω της εικόνες αποκάλυψης, η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να φλέγεται και η Ζιζέλ Πελικό κοιτάει κατάματα τη φρίκη στο δικαστήριο: Η εβδομάδα σε φωτογραφίες

Η αεροφωτογραφία της πλημμυρισμένης γειτονιάς της τσεχικής πόλης, αποτυπώνει την πραγματικότητα που άφησε πίσω της η κακοκαιρία Boris. Ο απολογισμός των πλημμυρών που προκάλεσε η καταιγίδα Μπόρις στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη αυξήθηκε σε τουλάχιστον 23 νεκρούς, με την αστυνομία της Τσεχίας να ανακοινώνει σήμερα ότι βρήκε ένα τέταρτο θύμα σε αυτήν τη χώρα. Από την περασμένη εβδομάδα, θυελλώδεις άνεμοι και ισχυρές βροχοπτώσεις έπληξαν χώρες της περιοχής.Στην Τσεχία, οκτώ άνθρωποι αγνοούνται μετά τις πλημμύρες, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου της αστυνομίας της χώρας Γιάκουμπ Βίντσαλεκ. Το τέταρτο θύμα στην Τσεχία, μια γυναίκα από το χωριό Κομπίλα ναντ Βιντνάβκου, στο βορειοανατολικό τμήμα, αγνοούταν από το πρωί της Κυριακής. (Associated Press)

Αβινιόν, 17/09

Η Κακοκαιρία αφήνει πίσω της εικόνες αποκάλυψης, η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να φλέγεται και η Ζιζέλ Πελικό κοιτάει κατάματα τη φρίκη στο δικαστήριο: Η εβδομάδα σε φωτογραφίες

Η Ζιζέλ Πελικό φτάνει στο δικαστικό μέγαρο της γαλλικής πόλης. Η γυναίκα έπεσε θύμα βιασμού από τον πρώην σύζυγο της και δεκάδες άλλους άνδρες στο Μαζάν της νότιας Γαλλίας κατήγγειλε ενώπιον του δικαστηρίου τις υπόνοιες που αφήνουν ορισμένοι ότι ήταν συνεργός στη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη μεταξύ 2011-20. «Αφότου έφτασα σε αυτή τη δικαστική αίθουσα, αισθάνομαι ταπεινωμένη. Λένε ότι ήμουν αλκοολική, ότι έφτανα σε τέτοια κατάσταση μέθης που είμαι συνένοχη του κυρίου Πελικό», του πρώην συζύγου της που τη νάρκωνε και καλούσε αγνώστους να τη βιάσουν, δήλωσε στο δικαστήριο.«Είναι εξευτελιστικό και υποτιμητικό να το ακούς αυτό!», πρόσθεσε. Ο Πελικό συνελήφθη για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2020 επειδή βιντεοσκοπούσε κρυφά κάτω από τις φούστες γυναικών σε ένα σούπερ μάρκετ. Οι συσκευές του ερευνήθηκαν και βρέθηκαν εκατοντάδες πορνογραφικά βίντεο και φωτογραφίες γυναικών. Ενώ βρισκόταν υπό κράτηση, ο Πελικό ανέφερε έναν σκληρό δίσκο, κρυμμένο κάτω από έναν εκτυπωτή, ο οποίος περιείχε ένα αρχείο με την ονομασία «Κακοποιήσεις». Σε αυτό το αρχείου υπήρχαν τα ψευδώνυμα και οι αριθμοί δεκάδων βιαστών καθώς και περίπου 3.800 φωτογραφίες και βίντεο με τον βιασμό της Ζιζέλ από το 2011 έως και 2020. Οι ντετέκτιβ κατέγραψαν συνολικά 92 βιασμούς που διαπράχθηκαν από 72 άνδρες, 51 από τους οποίους έχουν ταυτοποιηθεί. Το σεξουαλικό κύκλωμα της Πελικό περιελάμβανε διαφήμιση σε έναν ιστότοπο για "συντρόφους" σε ένα διαδικτυακό φόρουμ με την ονομασία "Without Her Knowing" στον ιστότοπο coco.fr. Από τους 83 εμπλεκόμενους άνδρες, 51 ηλικίας μεταξύ 26 και 73 ετών ταυτοποιήθηκαν και συνελήφθησαν από την αστυνομία. Ο Πελικό φέρεται να έχει ναρκώσει τη σύζυγό του βάζοντας Temesta - ένα ισχυρό αγχολυτικό - στο δείπνο της. Στους φερόμενους ως βιαστές που εμπλέκονται στην υπόθεση περιλαμβάνονται δημόσιοι υπάλληλοι, εργαζόμενοι σε ασθενοφόρα, στρατιώτες, δεσμοφύλακες, νοσοκόμες, ένας δημοσιογράφος, ένας δημοτικός σύμβουλος και οδηγοί φορτηγών. (Associated Press)

Αθήνα, 17/09

Η Κακοκαιρία αφήνει πίσω της εικόνες αποκάλυψης, η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να φλέγεται και η Ζιζέλ Πελικό κοιτάει κατάματα τη φρίκη στο δικαστήριο: Η εβδομάδα σε φωτογραφίες

Επίσημη παρουσίαση της αποστολής της Εθνικής Αστέγων στο «σχεδία home». Η ομάδα θα αναχωρήσει για τη Σεούλ, όπου θα συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων (20-28/9), εκπροσωπώντας την Ελλάδα στη διεθνή διοργάνωση. Στην παρουσίαση συνδυάστηκαν και τα εγκαίνια της έκθεσης γελοιογραφίας του Μιχάλη Κουντούρη με τίτλο «Ποδόσφαιρο της Αλληλεγγύης». Η συμμετοχή της Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων, που μετρά πάνω από μια δεκαετία, είναι μια απόδειξη της δύναμης του κοινωνικού ποδοσφαίρου και της στήριξης που προσφέρει το πρόγραμμα "Γκολ στη Φτώχεια" στους αστέγους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους. Με 64 ομάδες από 49 χώρες και περισσότερους από 500 αθλητές να συμμετέχουν, η διοργάνωση αυτή αποτελεί ένα σημαντικό σταυροδρόμι κοινωνικής ένταξης και αλληλεγγύης. (Eurokinissi)

Αγία Πετρούπολη, 17/09

Η Κακοκαιρία αφήνει πίσω της εικόνες αποκάλυψης, η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να φλέγεται και η Ζιζέλ Πελικό κοιτάει κατάματα τη φρίκη στο δικαστήριο: Η εβδομάδα σε φωτογραφίες

Το ορόσημο της πόλης, ένας ανεμοδείκτης με τη μορφή ενός αγγέλου στην κορυφή του καμπαναριού του καθεδρικού ναού των Αγίων Πέτρου και Παύλου, σκιαγραφείται από την πανσέληνο που ανατέλλει. Το φεγγάρι  βρέθηκε σε μικρότερη απόσταση από τη Γη, με αποτέλεσμα να φαίνεται μεγαλύτερο από ό,τι τις προηγούμενες πανσελήνους. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται υπερπανσέληνος ή «supermoon». Η πανσέληνος του Σεπτεμβρίου είναι γνωστή και «Φεγγάρι του καλαμποκιού», καθώς σύμφωνα με το «The Old Farmer’s Almanac» την περίοδο αυτή ξεκινούσε η συγκομιδή του καλαμποκιού στον Βορρά τον ΗΠΑ, όπου υπάρχουν εκτεταμένες καλλιέργειες. Με τη βοήθεια του σεληνόφωτος οι γεωργοί μπορούσαν να συνεχίσουν να μαζεύουν τις σοδειές τους, αφότου είχε δύσει ο ήλιος. (Associated Press)

Βηρυτός, 19/09

Η Κακοκαιρία αφήνει πίσω της εικόνες αποκάλυψης, η Μέση Ανατολή εξακολουθεί να φλέγεται και η Ζιζέλ Πελικό κοιτάει κατάματα τη φρίκη στο δικαστήριο: Η εβδομάδα σε φωτογραφίες

Μέλη της Χεζμπολά μεταφέρουν το φέρετρο του συντρόφου τους που σκοτώθηκε κατά την έκρηξη φορητού μηχανισμού. Τα ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη πραγματοποίησαν αργά το βράδυ της Πέμπτης (19/9) την πιο σοβαρή τους επίθεση στον νότιο Λίβανο, εδώ και σχεδόν έναν χρόνο πολέμου. Χαρακτηριστικό το γεγονός πως οι ισραηλινές δυνάμεις πραγματοποίησαν πάνω από 52 πλήγματα. Οι IDF δήλωσαν, μάλιστα, ότι τα μαχητικά αεροσκάφη τους έπληξαν 100 σταθμούς εκτόξευσης πυραύλων, υποσχόμενοι ότι «οι στρατιωτικές ενέργειες θα συνεχιστούν» και πως η Χεζμπολάχ θα «πληρώσει το τίμημα». Τρεις λιβανέζικες πηγές ασφαλείας δήλωσαν, σύμφωνα με το Skynews, ότι πρόκειται για τις σφοδρότερες αεροπορικές επιδρομές από τότε που ξεκίνησε η σύγκρουση τον Οκτώβριο μετά τις επιθέσεις της Χαμάς στο Ισραήλ. (Associated Press)

https://www.ethnos.gr/

Γε­ρά­σι­μος Βου­τσι­νᾶς: Ὁ ἄνε­μος στὶς κα­λα­μιές

 Γε­ρά­σι­μος Βου­τσι­νᾶς: Ὁ ἄνε­μος στὶς κα­λα­μιές

Posted on 19 Σεπτέμβριος 2024 by planodion

Γε­ρά­σι­μος Βου­τσι­νᾶς

Ὁ ἄνε­μος στὶς κα­λα­μιές

ΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ἦταν τὸ πα­λιὸ νε­κρο­τα­φεῖο. Ὅταν γέ­μι­σε, ἄνοι­ξαν ὅσους τά­φους βρῆ­καν καὶ με­τέ­φε­ραν τὰ ὀστᾶ τῶν πε­θα­μέ­νων σὲ χῶ­ρο με­γα­λύ­τε­ρο, στὴν ἄκρη τοῦ οἰ­κι­σμοῦ. Ἔμει­νε λοι­πὸν ἕνα γή­πε­δο ἰδα­νι­κὸ γιὰ πο­δό­σφαι­ρο. Οἱ φῆ­μες ἔλε­γαν πὼς ὅταν ἔπε­φτε τὸ σκο­τά­δι, ὅσοι ἔστη­ναν αὐ­τὶ ἄκου­γαν ψι­θύ­ρους, μουρ­μου­ρη­τά, κά­ποιες φο­ρὲς ἀκό­μα καὶ λυγ­μούς. Ἐμεῖς δὲν περ­νού­σα­με πο­τὲ ἀπ’ τὸ μέ­ρος ἐκεῖ­νο τὰ βρά­δια. Ὅλη μέ­ρα ὅμως παί­ζα­με μπά­λα ἐκεῖ, πά­νω στὰ κε­φά­λια τῶν πε­θα­μέ­νων, ὅπως ἔλε­γαν οἱ μα­νά­δες μας. Με­τὰ ἀπὸ με­ρι­κὰ χρό­νια, ὁ παπ­ποῦς κι ἡ για­γιὰ πέ­θα­ναν, καὶ τό­τε στα­μα­τή­σα­με νὰ πη­γαί­νου­με τὰ κα­λο­καί­ρια στὸ χω­ριό. Δε­κα­ε­τί­ες ἀρ­γό­τε­ρα, γυρ­νῶν­τας ἀπὸ δια­κο­πές, πέ­ρα­σα νὰ δῶ τὸ πα­λιὸ σπί­τι τῆς οἰ­κο­γέ­νειας, ἐγ­κα­τα­λειμ­μέ­νο με­τὰ τοὺς σει­σμούς. Σὲ εἶ­δα νὰ κά­θε­σαι στὸ ἀπέ­ναν­τι κα­φε­νεῖο. Μὲ κέ­ρα­σες πορ­το­κα­λά­δα καὶ πιά­σα­με κου­βέν­τα γιὰ τὰ πε­ρα­σμέ­να. Μοῦ μί­λη­σες γιὰ κεί­νη τὴ μέ­ρα ποὺ βρέ­θη­κες νὰ τρέ­χεις ἔξαλ­λος στὰ στε­νὰ τῆς πό­λης. Δὲν κρα­τοῦ­σες κα­κία ποὺ σὲ εἶ­χα ἀκο­λου­θή­σει. Ὅμως, δὲν ἔλε­γες νὰ στα­μα­τή­σεις. Ἔπρε­πε νὰ τοὺς πῶ ποῦ βρί­σκε­σαι, νὰ μὴν χα­θεῖς. Κι ἐσὺ νό­μι­ζες πὼς ἤθε­λα νὰ σοῦ κλέ­ψω τὰ πό­δια. Οἱ φω­νὲς μὲς στὸ κε­φά­λι σου δὲν στα­μα­τοῦ­σαν λε­πτό. Σὲ ἀπει­λοῦ­σαν πὼς θὰ σὲ κά­νουν πέ­τρα. Με­τὰ τὸ κυ­νη­γη­τό, σὲ πῆ­γαν σ’ ἕνα κτή­ριο παμ­πά­λαιο, τοῦ πε­ρα­σμέ­νου αἰ­ῶ­να. Μα­ζὶ μὲ τὴ ζώ­νη, ἡ νο­σο­κό­μα θέ­λη­σε νὰ σοῦ πά­ρει τὸ ρο­λόϊ. Τὸ μο­να­δι­κὸ πρᾶγ­μα ποὺ ἔδι­νε στὴ ζωή σου σχῆ­μα καὶ ρυθ­μό. Τό­τε ἐσὺ τὴν ἅρ­πα­ξες ἀπ’ τὸν λαι­μό, τὴν κόλ­λη­σες στὸν τοῖ­χο, ἐκεί­νη ἄρ­χι­σε νὰ στριγ­γλί­ζει, πλά­κω­σαν πέν­τε-ἕξι νο­ση­λευ­τές, ἔπε­σαν πά­νω σου προ­σπα­θῶν­τας νὰ κου­μαν­τά­ρουν τὴν ὀρ­γή σου, σοῦ ἔκα­ναν ἠρε­μι­στι­κὴ ἔνε­ση καὶ σὲ πέ­τα­ξαν στὴν ἀπο­μό­νω­ση. Ἕνα ἄθλιο ὁλό­λευ­κο κε­λὶ μὲ τοί­χους γυ­μνούς, ἕναν σκε­λε­τὸ κρε­βα­τιοῦ βι­δω­μέ­νο στὸ ἔδα­φος, ἕνα στρῶ­μα ἀπὸ ἀφρο­λέξ, καὶ μιὰ τρῦ­πα στὸ πά­τω­μα γιὰ τουα­λέ­τα. Ἔμει­νες ἐκεῖ ἄγνω­στο γιὰ πό­σο, μὲ ἄδειο κε­φά­λι, στό­μα καὶ βλέμ­μα, σὰν νὰ ἤσουν σὲ κῶ­μα, δι­πλω­μέ­νος σὲ στά­ση ἐμ­βρυ­ϊ­κή, πε­ρι­μέ­νον­τας τὸ τέ­λος. Ὅμως αὐ­τὸ δὲν ἦρ­θε. Ὅταν βγῆ­κες, δὲν εἶ­πες λέ­ξη στοὺς νο­σο­κό­μους. Ὅτι κα­τα­λά­βαι­νες τὴ γλῶσ­σα τῶν δέν­τρων, ὅτι μπο­ροῦ­σες νὰ ἐξου­σιά­ζεις ἀρά­χνες κι ἑρ­πε­τά. Ἔκα­νες ὑπο­μο­νή, βλέ­πον­τας τὸ σῶ­μα σου νὰ δια­βρώ­νε­ται ἀπ’ τὰ φάρ­μα­κα, οἱ ἐπι­θυ­μί­ες σου νὰ μα­ταιώ­νον­ται ἀπὸ τοὺς για­τρούς. Δὲν εἶ­χες πιὰ ὄνο­μα οὔ­τε ταυ­τό­τη­τα. Δὲν ἤσουν τὸ κα­λό­βο­λο παι­δὶ ποὺ εἶ­χε ὑπο­κύ­ψει στὴ φτώ­χεια, τὴ μο­να­ξιά, καὶ τὴν ἐξου­σία ἑνὸς πνευ­μα­τι­κὰ ἀνε­παρ­κῆ πα­τέ­ρα, καὶ μιᾶς κα­τα­πιε­στι­κῆς μη­τέ­ρας, ποὺ κα­τέ­βα­ζε τρία μπου­κά­λια κρα­σὶ τὴν ἡμέ­ρα. Ἤσουν ἁπλῶς ἕνα μυα­λὸ γε­μᾶ­το ἀγ­κά­θια, κε­ραυ­νο­βο­λη­μέ­νο ἀπ’ τὴν κοι­νω­νι­κὴ κα­ται­γί­δα, βυ­θι­σμέ­νο σ’ ἕναν κό­σμο φτιαγ­μέ­νο ἀπὸ πα­ρα­λή­ρη­μα καὶ ψευ­δαι­σθή­σεις. Ὅταν με­τὰ ἀπὸ χρό­νια εἶ­δαν πὼς εἶ­χες κα­τα­θέ­σει τὰ ὅπλα, σὲ ἄφη­σαν νὰ γυ­ρί­σεις στὸ χω­ριό. Ἐκεῖ, συ­νέ­χι­σες μέ­χρι σή­με­ρα νὰ ζεῖς μέ­σα στὴ χη­μι­κὴ κα­τα­χνιά. Τὸ μό­νο ποὺ σοῦ ἔμει­νε ἦταν με­ρι­κὲς στιγ­μὲς τῆς παι­δι­κῆς ἡλι­κί­ας. Ση­κω­θή­κα­με καὶ πή­γα­με στὸ μέ­ρος ποὺ παί­ζα­με μπά­λα πρὶν τριάν­τα χρό­νια. Στὸ πί­σω μέ­ρος τῆς ἐκ­κλη­σί­ας ἀχνο­φαί­νον­ταν ἀκό­μα τὰ ὀνό­μα­τά μας ποὺ εἴ­χα­με χα­ρά­ξει ἕνα ἀπό­γευ­μα στὸν ἐξω­τε­ρι­κὸ τοῖ­χο τοῦ ἱε­ροῦ, ὅταν κα­νείς μας δὲν γνώ­ρι­ζε τὶ τοῦ προ­ό­ρι­ζε τὸ μέλ­λον.

Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.

Γε­ρά­σι­μος Βου­τσι­νᾶς: Γεν­νή­θη­κε στὸν Πει­ραιᾶ καὶ με­γά­λω­σε στὴν Καλ­λι­θέα. Με­λέ­τη­σε Μου­σι­κὴ καὶ Βιο­λο­γία. Εἶ­ναι Διευ­θυν­τὴς Ἐρευ­νῶν στὸ Ἰν­στι­τοῦ­το Βιο­ε­πι­στη­μῶν καὶ Ἐφαρ­μο­γῶν τοῦ ΕΚΕ­ΦΕ «Δη­μό­κρι­τος» καὶ δι­δά­σκει Μο­ρια­κὴ Βιο­λο­γία στὸ Ἀμε­ρι­κα­νι­κὸ Κολ­λέ­γιο Ἑλ­λά­δας Deree. Ἔχει ἐκ­δώ­σει τὶς ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γὲς Ἡ κα­τα­σκευὴ τῆς ἀλή­θειας (Ἐκ­δό­σεις Γα­βρι­η­λί­δης, 2011) καὶ Χρο­νι­κὸ μιᾶς ἀστρα­πῆς (Ἐκ­δό­σεις Πε­ρι­σπω­μέ­νη, 2021). Ποι­ή­μα­τά του ἔχουν δη­μο­σιευ­θεῖ στὴν Ποι­η­τι­κή, τὶς Ἀνα­γνώ­σεις τῆς Αὐ­γῆς, τὰ ἠλε­κτρο­νι­κὰ πε­ριο­δι­κὰ Διά­στι­χο, Bookpress, PoeticaNet καὶ Fractal, τὴ δια­δι­κτυα­κὴ συλ­λο­γὴ poets.gr, καὶ ἔχει με­τα­φρά­σει ποί­η­ση τῶν James Tate, Frank O’ Hara, Charles Simic καὶ Fanny Howe (Ποι­η­τι­κή, Διά­στι­χο, Πα­ρά­σι­το).

Εἰκόνα: Er­land Cul­lberg (Σου­η­δὸς εἰ­κα­στι­κός, 1931-2012). Αὐ­το­προ­σω­πο­γρα­φία.

 

Βόλος: Γνωστός αγροτοσυνδικαλιστής ο εγκέφαλος της σπείρας με τη φυτεία κάνναβης

Ο 35χρονος είχε πρωτοστατήσει στα μπλόκα των αγροτών και ήταν επικεφαλής των τρακτέρ της Μαγνησίας που είχαν κατέβει στην πλατεία Συντάγματος τον περασμένο Φεβρουάριο.

Γνωστός για την συνδικαλιστική του δράση είναι ο 35χρονος κτηνοτρόφος που συνελήφθη ως εγκέφαλος της σπείρας με τη μεγάλη φυτεία δενδρυλλίων κάνναβης στον ορεινό όγκου του Αλμυρού Βόλου.

Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες ο 35χρονος είχε πρωτοστατήσει στις μεγάλες κινητοποιήσεις των αγροτών που είχαν φτάσει μέχρι την πλατεία Συντάγματος τον περασμένο Φεβρουάριο.

Επικεφαλής των τρακτέρ

Συγκεκριμένα ο 35χρονος κτηνοτρόφος είχε πρωτοστατήσει στις κινητοποιήσεις και στα μπλόκα των αγροτών στη Μαγνησία και ήταν επικεφαλής της ομάδας των αγροτών και κτηνοτρόφων που είχε κατέβει με τα τρακτέρ από την Μαγνησία στο Σύνταγμα στο κέντρο της Αθήνας.

Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε η Αστυνομία η μεγάλη φυτεία με περισσότερα από 1.600 δενδρύλλια κάνναβης εντοπίστηκε στον ορεινό δασικό όγκο πλησίον του Καταφυγίου Άγριας Ζωής Ταράτσα -Αετοφωλιά και σε έκταση που χρησιμοποιεί αποκλειστικά ο 35χρονος για την εκτροφή βοοειδών.

Η φυτεία

Όπως διαπιστώθηκε στον χώρο είχαν κατασκευάσει αποξηραντήριο, χρησιμοποιώντας κορμούς δένδρων, ώστε να επεξεργάζονται επιτόπου τις ποσότητες κάνναβης

Ο χώρος εκτεινόταν συνολικά σε έκταση -6,5- στρεμμάτων, χωρισμένα σε -7- επίπεδα, τα οποία επικοινωνούσαν μεταξύ τους με αυτοσχέδια μονοπάτια, συνολικού μήκους περίπου 800 μέτρων.

Για το πότισμα των δενδρυλλίων χρησιμοποιούσαν λάστιχα ποτίσματος, μήκους περίπου 5 χιλιομέτρων, τα οποία αντλούσαν νερό από αυτοσχέδια δεξαμενή συλλογής υδάτων, που βρισκόταν εντός του εδάφους, κατασκευασμένη από νάιλον και κορμούς δένδρων και τροφοδοτούνταν από παρακείμενο χείμαρρο.

Τα απαραίτητα εργαλεία (αξίνες, τσάπες, φτυάρια, πριόνια) και εφόδια για την καλλιέργεια και περιποίηση των δενδρυλλίων, αλλά και για την σίτιση των συνεργών του, μετάφερε ο 35χρονος χρησιμοποιώντας τρία οχήματα, ιδιοκτησίας του.

Στο σημείο είχαν διαμορφώσει αυτοσχέδιους χώρους και κατείχαν τα αναγκαία σκεύη, με σκοπό τη μακροχρόνια διαμονή τους (ξύλινες κατασκευές, με κρεβάτια και ρουχισμό, πλήθος μαγειρικών σκευών, κονσερβών, λοιπών τροφίμων, φιάλες και εστίες υγραερίου που χρησίμευαν ως χώροι εστίασης).

Λόγω του δύσβατου και του μεγάλου αριθμού και όγκου των δενδρυλλίων (περίπου 1.600 με κυμαινόμενο ύψος από 1,7 μ. έως και 3,20 μέτρα), η εκρίζωσή τους βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη, με τη συνδρομή της Υπηρεσίας Εναέριων Μέσων του Πυροσβεστικού Σώματος.

https://www.tovima.gr/

on “Όταν μια γυναίκα σου μιλάει, άκου αυτά που λέει με τα μάτια της.” – Victor Hugo

“Όταν μια γυναίκα σου μιλάει, άκου αυτά που λέει με τα μάτια της.” – Victor Hugo

Τα πιο γνωστά έργα του Βίκτωρος Ουγκώ είναι η «Παναγία των Παρισίων» με πρωταγωνιστή τον Κουασιμόδο και το εμβληματικό «Οι Άθλιοι», το οποίο αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα μυθιστορήματα του 19ου αιώνα. Πέρα από αυτά όμως, άφησε πίσω του και τη διαχρονική φράση…”Όταν μια γυναίκα σου μιλάει, άκου αυτά που λέει με τα μάτια της”. Αυτή η βαθυστόχαστη δήλωση διεισδύει στα βάθη της μη λεκτικής επικοινωνίας, τονίζοντας τη σημασία του να δίνετε προσοχή όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην γλώσσα που επικοινωνείται μέσω της επαφής με τα μάτια. Τώρα αν αυτό είναι εύκολο…είναι άλλο θέμα!

Κατανόηση της μη λεκτικής επικοινωνίας

Οι μη λεκτικές ενδείξεις, συμπεριλαμβανομένων των εκφράσεων του προσώπου, των χειρονομιών και της στάσης του σώματος, συχνά μεταφέρουν περισσότερες πληροφορίες από ό,τι οι λεκτικές εκφράσεις από μόνες τους. Μεταξύ των διαφόρων μη λεκτικών ενδείξεων, η οπτική επαφή κατέχει εξέχουσα θέση. Είναι ένα ισχυρό μέσο σύνδεσης, έκφρασης συναισθημάτων, προθέσεων και σίγουρα βοηθάει στην ενδυνάμωση της σχέσης μεταξύ των ατόμων.

Αποκωδικοποίηση της μη λεκτικής επικοινωνίας των γυναικών

Οι γυναίκες, γνωστές για τη συναισθηματική τους νοημοσύνη, επικοινωνούν συχνά με ένα μείγμα λεκτικών και μη λεκτικών ενδείξεων. Η μη λεκτική τους γλώσσα, ιδίως μέσω της οπτικής επαφής, μπορεί να μεταφέρει συναισθήματα, επιθυμίες και ανομολόγητες σκέψεις.

Τα μάτια μιας γυναίκας μπορούν να αποκαλύψουν πολλά για τα συναισθήματα, τις πεποιθήσεις και τις επιθυμίες της. Αδιαμφισβήτητα, χρησιμοποιούν τα μάτια για να εκφράσουν συναισθήματα όπως η ανησυχία, ο θυμός, η χαρά, η αγάπη ή ακόμα και η απογοήτευση.

Η αποκωδικοποίηση, βέβαια, μόνο εύκολη δεν είναι. Σίγουρα, η ένταση, η διάρκεια και η εκφραστικότητα της οπτικής επαφής παρέχουν πληροφορίες για τη συναισθηματική της κατάσταση. Οπότε, αν θέλετε να αποκωδικοποίησετε κάποιο βλέμμα, δώστε έμφαση σε αυτά και…καλή επιτυχία!

ΠΗΓΗ: https://apofthegmata.gr/

https://georgepelagia.wordpress.com/

 21 Σεπτεμβρίου, 2024   geopela

Εὐ­θύ­μιος Λέν­τζας: Λοι­πόν, τί θὰ γί­νει μὲ αὐ­τὰ τὰ μυρ­μήγ­κια;

 Εὐ­θύ­μιος Λέν­τζας: Λοι­πόν, τί θὰ γί­νει μὲ αὐ­τὰ τὰ μυρ­μήγ­κια;

Posted on 22 Σεπτέμβριος 2024 by planodion

Εὐ­θύ­μιος Λέν­τζας

Λοι­πόν, τί θὰ γί­νει μὲ αὐ­τὰ τὰ μυρ­μήγ­κια;

ΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΔΡΟΣΙΑΣ ἔπει­τα ἀπὸ ἑφτὰ βδο­μά­δες συ­νε­χοῦς καύ­σω­να καὶ ξη­ρα­σί­ας. Ἡ Νί­τσα ἔβγα­λε τὰ ροῦ­χα ἀπὸ τὸ πλυν­τή­ριο, πῆ­ρε πα­ρα­μά­σχα­λα τὴ λε­κά­νη καὶ βγῆ­κε στὴν πί­σω βε­ράν­τα ποὺ «ἔβλε­πε» στὴ Ζω­ο­δό­χου Πη­γῆς. Τὸ νυ­χτι­κό της κολ­λοῦ­σε στὸ δέρ­μα καὶ τὸ σή­κω­σε ἐλα­φρῶς λί­γο πά­νω ἀπὸ τὰ γό­να­τα. Τὰ μαλ­λιά της ἦταν σγου­ρά, βαμ­μέ­να κοκ­κι­νό­μαυ­ρα∙ εἶ­χε ἕνα μέ­τω­πο πλα­τὺ σὰν αὐ­τὰ ποὺ ἔχουν οἱ γυ­ναῖ­κες στὴν Πίν­δο∙ στὸ ἀρι­στε­ρό της μπρά­τσο ἕνα ση­μά­δι ἐκ γε­νε­τῆς, ἔμοια­ζε μὲ ψό­φιο χτα­πό­δι ἂν τὸ κοι­τοῦ­σες ἀπὸ τὴν ἀνά­πο­δη. Ὁ ἄν­τρας της, ἀπὸ τὴν ἀρ­χὴ τοῦ κα­λο­και­ριοῦ με­τέ­φε­ρε μὲ τὸ φορ­τη­γὸ ρο­δά­κι­να ἀπὸ διά­φο­ρες πό­λεις τῆς Βό­ρειας Ἑλ­λά­δας στὴ Θεσ­σα­λία∙ σή­με­ρα ἦταν τὸ ρε­πό του.

       Τὴ στιγ­μὴ ποὺ περ­νοῦ­σε τὴ ζώ­νη στὸ παν­τε­λό­νι, ἡ Νί­τσα τοῦ ὑπεν­θύ­μι­σε πὼς τὸ ἀπό­γευ­μα θὰ ἐρ­χό­ταν ὁ Γιῶρ­γος —ὁ γιός τους— νὰ ἀφή­σει τὰ παι­διά. «Δὲν ἀλ­λά­ζει κά­τι νὰ μοῦ τὸ λὲς κά­θε λί­γο», εἶ­πε ὁ Γιάν­νης. Τὰ γέ­νια του ἦταν γκρί­ζα —τε­λεί­ως γκρί­ζα— καὶ τὰ δά­χτυ­λά του ἦταν θε­ό­χον­τρα. Τὰ μά­τια τῆς γυ­ναί­κας εἶ­χαν κολ­λή­σει στὶς θη­λιὲς τοῦ παν­τε­λο­νιοῦ∙ στὴν τε­λευ­ταία τρῦ­πα, ὅταν ὁ ἄν­τρας κούμ­πω­νε τὴ ζώ­νη, ἡ γυ­ναῖ­κα δάγ­κω­σε δυ­να­τὰ τὰ χεί­λια της. Κα­νεὶς ἀπὸ τοὺς δύο δὲν εἶ­χε σκε­φτεῖ νὰ πεῖ κα­λη­μέ­ρα. Ἐκεῖ­νος ἔκλει­σε τὴν πόρ­τα δυ­να­τὰ πί­σω του (ὅπως συ­νή­θι­ζε πάν­τα γιὰ νὰ δη­λώ­νει τὴν πα­ρου­σία του, εἴ­τε ἔμ­παι­νε στὸ σπί­τι, εἴ­τε ἔβγαι­νε ἀπὸ αὐ­τὸ ὅπως τώ­ρα).

       Ἡ Νί­τσα πῆ­ρε τὸ γε­μᾶ­το ἀπο­τσί­γα­ρα τα­σά­κι ἀπὸ τὸ κο­μο­δί­νο καὶ ἄνοι­ξε τὶς μπαλ­κο­νό­πορ­τες. Ἤτα­νε Σάβ­βα­το. Στὸν φοῦρ­νο ἔψη­νε πορ­το­κα­λό­πι­τα. Στὸ τρα­πέ­ζι εἶ­χε μεί­νει μι­σὸ καρ­βέ­λι ψω­μὶ ἀπὸ χθὲς καὶ στὸ κα­ρὸ τρα­πε­ζο­μάν­τι­λο εἶ­χαν κά­νει τὴν ἐμ­φά­νι­σή τους κά­τι μι­κρο­σκο­πι­κὰ μυρ­μήγ­κια. Πῆ­ρε ὅπως ἦταν τὸ τρα­πε­ζο­μάν­τι­λο μὲ τὸ ψω­μί, τυ­λί­γον­τάς το κου­βά­ρι καὶ τὸ τί­να­ξε στὰ σκου­πί­δια. Ἔρι­χνε βλα­στή­μιες γιὰ τὴν τύ­χη της. Μπῆ­κε στὸ μπά­νιο μι­σοϊδρω­μέ­νη, πέ­τα­ξε ἀπὸ πά­νω της τὸ νυ­χτι­κὸ καὶ μπῆ­κε κά­τω ἀπὸ τὴν ντου­ζιέ­ρα. Ἔμει­νε στὸ νε­ρὸ πε­ρισ­σό­τε­ρη ὥρα ἀπὸ ὅτι τῆς φά­νη­κε∙ ξαφ­νιά­στη­κε μᾶλ­λον εὐ­χά­ρι­στα μὲ αὐ­τὸ τὸ χρο­νι­κὸ κε­νό. «Ὡραῖο διάλ­ει­μμα», εἶ­πε. Σκου­πί­στη­κε ἁπα­λὰ καὶ πέ­ρα­σε τὴν πε­τσέ­τα γύ­ρω ἀπὸ τὴν μέ­ση της. Ὕστε­ρα ἄνοι­ξε τὸ μι­κρὸ πα­ρά­θυ­ρο τοῦ μπά­νιου καὶ στά­θη­κε μπρο­στὰ στὸν κα­θρέ­φτη. Χού­φτω­σε τὴν κοι­λιά της δυ­να­τά: «ἐδῶ… ἐδῶ… ἐδῶ… κι ἐδῶ…», εἶ­πε. Πῆ­ρε ἕνα μο­λύ­βι γιὰ τὰ μά­τια καὶ ση­μά­δε­ψε μὲ χια­στὶ γραμ­μὲς τὰ ση­μεῖα στὴν κοι­λιά. «Πῶς ἔγι­νες ἔτσι;», εἶ­πε δυὸ φο­ρὲς καὶ βγῆ­κε ἀπὸ τὸ μπά­νιο, ἀφή­νον­τας ἐπι­δει­κτι­κὰ τὴν πε­τσέ­τα νὰ πέ­σει στὸ πά­τω­μα.

       Προ­χώ­ρη­σε γυ­μνὴ ὣς τὴν κου­ζί­να. Ἔβγα­λε ἕνα μπου­κά­λι πα­γω­μέ­νο νε­ρὸ ἀπὸ τὸ ψυ­γεῖο, ἄνοι­ξε τὸ ντου­λά­πι πά­νω ἀπὸ τὸν νε­ρο­χύ­τη, κα­τέ­βα­σε τὸ κου­τὶ μὲ τὸν κα­φέ, πῆ­ρε τὸ πλα­στι­κὸ shaker κι ἑτοί­μα­σε τὸν φρα­πέ της. Ὁ ἕνας κα­να­πὲς μπρο­στὰ ἀπὸ τὴν τρα­πε­ζα­ρία ἦταν γε­μᾶ­τος μὲ ροῦ­χα ἀσι­δέ­ρω­τα καὶ σκόρ­πια παι­χνί­δια γιὰ τὰ ἐγ­γό­νια της. Ἅρ­πα­ξε ἕνα μπλου­ζά­κι τι­ραν­τὲ ἀπὸ τὸ σο­ρό, μιὰ κι­λό­τα, μιὰ βερ­μού­δα φαρ­διά – ντύ­θη­κε καὶ κά­θι­σε στὸν ἀπέ­ναν­τι κα­να­πέ. Ὁ ἥλιος φώ­λια­σε ἀπρό­σκλη­τος στὸ λαι­μό της∙ ἅπλω­σε τὸ χέ­ρι σὲ αὐ­τό το φῶς∙ προ­σπά­θη­σε νὰ τὸ φυ­λα­κί­σει στὴ χού­φτα της, νὰ ἐλα­φρύ­νει τὴ μέ­ρα. Ἔνιω­σε ἕνα βά­ρος στὸ στῆ­θος σὰν δυ­σά­ρε­στη σκέ­ψη ποὺ τρι­γυ­ρί­ζει βα­σα­νι­στι­κὰ στὸ κε­φά­λι. Τὴ χθε­σι­νὴ νύ­χτα, στὶς τέσ­σε­ρις τὸ πρωΐ, τα­ραγ­μέ­νη ἀπὸ ἕνα ὄνει­ρο ποὺ δὲν μπο­ροῦ­σε νὰ θυ­μη­θεῖ – μο­νά­χα αὐ­τὸ τὸ ἴδιο βά­ρος της ἦταν οἰ­κεῖο. Μά­ζε­ψε τὰ πό­δια της κον­τὰ στὸ σῶ­μα κι ἔτρι­ψε τὶς πα­τοῦ­σες μὲ τὰ δά­χτυ­λα∙ ἀκούμ­πη­σε τὸ κε­φά­λι στὸν τοῖ­χο∙ ἥλιος παν­τοῦ. «Τί στὸ διά­ο­λο», εἶ­πε∙ «δὲν ἔχω γε­ρά­σει ἀκό­μα».

       Ἀκού­στη­καν κλει­διὰ στὴν ἐξώ­πορ­τα. Ὁ Γιάν­νης ἐπέ­στρε­ψε νω­ρί­τε­ρα ἀπὸ ὅτι συ­νή­θι­ζε καὶ πῆ­γε κα­τ’ εὐ­θεῖ­αν στὸ δω­μά­τιο. Ἡ Νί­τσα ἔβγα­λε τὴν πορ­το­κα­λό­πι­τα ἀπὸ τὸν φοῦρ­νο κι ἀκούμ­πη­σε τὸ τα­ψὶ στὸν πάγ­κο τῆς κου­ζί­νας. «Νά τα πά­λι τὰ κα­τα­ρα­μέ­να», εἶ­πε. Πά­νω καὶ γύ­ρω ἀπ’ τὴν πια­τέ­λα μὲ τὶς φρυ­γα­νιές, ἔκο­βαν βόλ­τα κα­μιὰ δε­κα­ριὰ μυρ­μήγ­κια. Ὁ Γιάν­νης ξε­ρό­βη­χε στὸ δω­μά­τιο. Ὅταν ἔφτα­σε ἡ ὥρα γιὰ τὸ με­ση­με­ρια­νό, ὁ Γιάν­νης στρώ­θη­κε στὸ τρα­πέ­ζι κι ἄνοι­ξε τὴν τη­λε­ό­ρα­ση. Κά­πνι­ζε. Ἡ Νί­τσα ἔκο­ψε μιὰ σα­λά­τα: ντο­μά­τες, κρεμ­μύ­δι, φέ­τα κι ἀγ­γού­ρι. Γέ­μι­σε ἕνα πιά­το μὲ μπά­μιες, ἕνα μπού­τι κο­τό­που­λο καὶ τ’ ἄφη­σε στὸ τρα­πέ­ζι. «Ἀπὸ χθές;» εἶ­πε ὁ ἄν­τρας. «Αὐ­τὸ εἶ­ναι», εἶ­πε ἡ γυ­ναῖ­κα. «Τί εἶ­σαι ἔτσι;» τῆς εἶ­πε. «Τί ἔτσι;» τοῦ ἀπάν­τη­σε. Ἔβα­λε νὰ δεῖ τὶς εἰ­δή­σεις κι ἔπε­σε μὲ τὰ μοῦ­τρα στὸ φα­γη­τό. Ἡ Νί­τσα πῆ­ρε τὸ πιά­το της καὶ κά­θι­σε στὸν κα­να­πέ. Πρῶ­το θέ­μα σὲ ὅλα τὰ κα­νά­λια: οἱ κα­τα­στρο­φι­κὲς φω­τιὲς στὴν Εὔ­βοια καὶ στὴν Ἀτ­τι­κή.

       Ὁ Γιάν­νης εἶ­πε στὴ Νί­τσα γιὰ μιὰ ἱστο­ρία ποὺ ἄκου­σε στὴν κα­φε­τέ­ρια τὸ πρωί. Τοῦ τὴ δι­η­γή­θη­κε μιὰ μού­ρη ποὺ δού­λευε στὴν ἀστυ­νο­μία —γιὰ χρό­νια ὑπη­ρε­τοῦ­σε στὰ ΜΑΤ— καὶ τώ­ρα εἶ­χε ἀπο­σπα­στεῖ στὴν ἀσφά­λεια∙ ἦταν πο­λὺ χον­τρὸς καὶ ψη­λὸς∙ παν­τρεύ­τη­κε δυὸ φο­ρὲς μὲ ἀλ­λο­δα­πὲς γυ­ναῖ­κες καὶ τώ­ρα ἦταν πά­λι μό­νος.

       «Νά, ἕνας τύ­πος, στὴν κα­φε­τέ­ρια τοῦ Χά­ρη —Ἠπεί­ρου καὶ Κα­ρα­θά­νου γω­νία— τρεῖς θα­μῶ­νες ὅλοι κι ὅλοι∙ οἱ δύο ἔβλε­παν πο­δό­σφαι­ρο στὴν τη­λε­ό­ρα­ση κι ὁ ἄλ­λος κα­θό­ταν μό­νος στὸ τρα­πε­ζά­κι μπρο­στὰ στὸ πα­ρά­θυ­ρο παί­ζον­τας στοί­χη­μα. Κά­που-κά­που πε­τά­γον­ταν στὸ ἀπέ­ναν­τι προ­πο­τζί­δι­κο, ἔμε­νε γιὰ δέ­κα λε­πτὰ καὶ γύ­ρι­ζε πά­λι στὸ τρα­πε­ζά­κι μπρο­στὰ στὸ πα­ρά­θυ­ρο. Ποὺ λές, αὐ­τὸς ὁ τύ­πος μπῆ­κε στὴν κα­φε­τέ­ρια τοῦ Χά­ρη, πλη­σί­α­σε τὸν ἄν­τρα στὸ πα­ρά­θυ­ρο καὶ λο­γο­μά­χη­σαν ἔν­το­να. Γιὰ λί­γο πιά­στη­καν στὰ χέ­ρια. Ἡ γυ­ναῖ­κα ποὺ ἔφτια­χνε τοὺς κα­φέ­δες τη­λε­φώ­νη­σε στὸν Χά­ρη νά ‘ρθει γρή­γο­ρα. Ὁ καυ­γᾶς στα­μά­τη­σε ἀπό­το­μα. Δυὸ σπα­σμέ­να πο­τή­ρια – δὲν ἔγι­νε καὶ τί­πο­τα σπου­δαῖο. Ἀκοῦς Νί­τσα; Ὁ τύ­πος ἔφυ­γε κι ὅλοι νό­μι­ζαν πὼς τὸ θέ­μα εἶ­χε σβή­σει. Μά, νά, ἔτσι μέ­σα σὲ πέν­τε λε­πτὰ τῆς ὥρας ὁ τύ­πος ξα­να­γύ­ρι­σε κρα­τῶν­τας ἕνα με­ταλ­λι­κὸ σω­λῆ­να στὰ χέ­ρια, εἶ­πε κά­τι στὰ Ἀρα­βι­κὰ μᾶλ­λον καὶ κα­τέ­βα­σε μὲ δύ­να­μη τὸ σω­λῆ­να στὸ κε­φά­λι τοῦ ἄν­τρα ποὺ κά­θον­ταν ἀκό­μα μπρο­στὰ στὸ πα­ρά­θυ­ρο. Τοῦ ἄνοι­ξε τὸ κε­φά­λι, δὲν στα­μα­τοῦ­σε νὰ τὸν χτυ­πά­ει, ἀκό­μα κι ὅταν ὁ ἄν­τρας ἔπε­σε αἱ­μό­φυρ­τος στὸ πά­τω­μα, ἀκό­μα κι ὅταν ἦταν πιὰ νε­κρός, ἐκεῖ­νος συ­νέ­χι­ζε νὰ τὸν βα­ρά­ει μὲ λύσ­σα τό­σο ποὺ πιὰ δὲν ἤξε­ρες ποιός ἦταν πιὰ ὁ ἄν­τρας στὸ πά­τω­μα. Ἀνά­με­σα σὲ σε­λί­δες ἀθλη­τι­κῶν ἐφη­με­ρί­δων, δελ­τία στοι­χή­μα­τος καὶ σπα­σμέ­να γυα­λιὰ∙ ἦταν νε­κρὸς Νί­τσα, πά­ει τὰ εἶ­χε τι­νά­ξει. Κι ὁ τύ­πος μὲ τὸν σω­λῆ­να ἀκό­μα στὰ χέ­ρια, δὲν ἔκα­νε κα­μιὰ κί­νη­ση νὰ φύ­γει. Ἔμει­νε ἔτσι ὄρ­θιος πά­νω ἀπ’ τὸ πτῶ­μα, ἀνα­σαί­νον­τας βα­ριά, μέ­χρι ποὺ ἔφτα­σε ἡ ἄμε­ση δρά­ση καὶ τὸν μπα­γλά­ρω­σε. Εἴ­πα­νε πὼς ἦταν ἀπὸ τὸ Ἀφ­γα­νι­στάν. Ἀκοῦς Νί­τσα…;»

       Ἡ Νί­τσα ἔψα­χνε στὸν ἄν­τρα ποὺ τῆς μι­λοῦ­σε νὰ βρεῖ τὸ πρό­σω­πο ποὺ ἀγά­πη­σε, τὴ ζε­στὴ φω­νὴ καὶ τὰ δε­μέ­να χέ­ρια σὲ ἕναν ὄμορ­φο ἴσκιο.

       «Τὴν ἄλ­λη βδο­μά­δα ἔχου­με νὰ κά­νου­με τὴ δεύ­τε­ρη δό­ση τοῦ ἐμ­βο­λί­ου», εἶ­πε ἡ Νί­τσα. «Ναί, ναί…» εἶ­πε ὁ Γιάν­νης. «Τὴ δεύ­τε­ρη δό­ση.» Πά­σχι­ζε νὰ τὸν θυ­μη­θεῖ χα­ρού­με­νο. Ὄχι εὐ­τυ­χι­σμέ­νο, οὔ­τε ἐκεί­νη ἦταν εὐ­τυ­χι­σμέ­νη, ἀκό­μα κι ὅταν γέν­νη­σε∙ δὲν ἦταν σί­γου­ρη πιά. Καὶ τὸ εἶ­χε συ­νή­θειο νὰ πη­γαί­νει στὴν ἐκ­κλη­σία κά­θε Κυ­ρια­κὴ∙ νό­μι­ζε πὼς ἔβρι­σκε πα­ρη­γο­ριά, πί­στευε πὼς ἦταν πιστή. Κι ὅλο τὴν ἔπνι­γε ἡ ἰδέα πὼς δὲν ἦταν εὐ­τυ­χι­σμέ­νη πα­ρ’ ὅλο ποὺ εἶ­χε γί­νει μά­να καὶ για­γιά. Ποιά ἦταν ἡ ἁμαρ­τία της δὲν ἤξε­ρε. Καὶ θυ­μιά­τι­ζε τὸ σπί­τι καὶ σταυ­ρο­κο­πιό­ταν καὶ κα­μιὰ φο­ρὰ ἔκλαι­γε πά­νω ἀπὸ τὴν κα­τσα­ρό­λα.

       Ἕνα ἀπό­γευ­μα, θυ­μή­θη­κε τό­τε, πρὶν ἀπὸ χρό­νια, ὅταν ὁ Γιῶρ­γος ἦταν ἀκό­μα παι­δί, ὁ Γιάν­νης μπῆ­κε στὸ σπί­τι μὲ ἕνα καρ­πού­ζι στὴν ἀγ­κα­λιὰ∙ πῆ­ρε ἕνα με­γά­λο μα­χαί­ρι καὶ φώ­να­ξε τὸ γιό του νά ‘ρθει κον­τά. Ἔφε­ρε τὰ χε­ρά­κια τοῦ μι­κροῦ στὰ δι­κά του, ἔπια­σαν μα­ζὶ τὸ μα­χαί­ρι κι ἔκο­ψαν τὸ καρ­πού­ζι στὴ μέ­ση.

       «Κοί­τα νὰ ξυ­ρι­στεῖς πρὶν ἔρ­θουν τὰ παι­διά» εἶ­πε ἡ Νί­τσα. «Θὰ τρο­μά­ξουν μὲ τέ­τοιο πρό­σω­πο καὶ δὲν θὰ σὲ πλη­σιά­ζουν∙ ἂν σὲ ἐν­δια­φέ­ρει», τοῦ εἶ­πε. Ὁ Γιάν­νης κού­νη­σε τὸ κε­φά­λι. Ἡ Νί­τσα ση­κώ­θη­κε νὰ μα­ζέ­ψει τὸ τρα­πέ­ζι. Ὁ Γιάν­νης τῆς κρά­τη­σε τὸ χέ­ρι. «Λοι­πόν…» τῆς εἶ­πε. «Τί θὰ γί­νει μὲ αὐ­τὰ τὰ μυρ­μήγ­κια..;». Ἡ Νί­τσα κοί­τα­ξε τὴ σα­κού­λα μὲ τὸ ψω­μὶ καὶ εἶ­πε ξε­φυ­σῶν­τας: «Ἄχ, Θεέ μου… ἄχ, Θεέ μου…».

Πη­γή: Ἀπὸ τὴν συλ­λο­γὴ δι­η­γή­μα­των Στὰ βρά­χια καὶ στὴ θά­λασ­σα (ἐκδ. Γρά­φη­μα, 2023).

Εὐ­θύ­μιος Λέν­τζας (Λά­ρι­σα, 1986). Ἔχει ἐκ­δώ­σει δύο ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γές: Οἱ γυ­ναῖ­κες ποὺ ἀγα­πᾶ­με εἶ­ναι θαμ­μέ­νες στὸν κῆ­πο (αὐ­το­έκ­δο­ση, 2020). Τὸ Με­ρί­διο (Θρά­κα, 2022) καὶ μιὰ συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των: Στὰ βρά­χια καὶ στὴ θά­λασ­σα (Γρά­φη­μα, 2023).

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/