Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ

By ΒΑΣΩ ΜΠΕΡΗ on 10 Σεπτεμβρίου 2024 Το μυθιστόρημα της  Αντόνια Σούζαν Μπάιατ (A.S.Byatt, Yorkshire 1936-) με τίτλο  ‘Η Παρθένος στον Κήπο’, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ, σε μετάφραση Κατερίνα Σχινά, είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο λογοτεχνία, ιστορία και τέχνη ˙ ένας βαθύς διαλογισμός για την ατομική και την εθνική ταυτότητα, την αναζήτηση της γνώσης, την ιστορική κληρονομιά και τη φύση της πνευματικής ζωής ˙ μια μοναδική αναγνωστική εμπειρία. Ως το πρώτο μιας σειράς βιβλίων με τίτλο ‘Τετραλογία της Φρεντερίκα Πότερ’ που η  Μπάιατ κυκλοφόρησε – ανάμεσα σε άλλα έργα της -  σε διάστημα 24 ετών, εισάγει τον αναγνώστη στην οικογένεια Πότερ και εξερευνά τις ζωές των μελών της με φόντο τη μεταπολεμική Αγγλία. Η δεκαετία του 1950 υπήρξε για τη Βρετανία μια εποχή δύσκολης μετάβασης από την παράδοση στον εκσυγχρονισμό καθώς η χώρα προσπαθούσε να συνέλθει από τις συνέπειες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και τη συρρίκνωση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Η πλοκή του μυθιστορήματος διαδραματίζεται σε ένα ιδιωτικό σχολείο μιας επαρχιακής πόλης του Γιορκσάιρ, το 1953. Στο πλαίσιο των εορτασμών  για τη στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ Β', καθηγητές, μαθητές αλλά και κάτοικοι της περιοχής προετοιμάζονται πυρετωδώς, κάτω από τις οδηγίες του χαρισματικού καθηγητή Αλεξάντερ Γουέντερμπερν, για να ανεβάσουν μια θεατρική παράσταση βασισμένη στη ζωή της βασίλισσας Ελισάβετ Α’, μιας εμβληματικής φιγούρας της βρετανικής ιστορίας, της οποίας η βασιλεία συχνά εξιδανικεύεται ως χρυσή εποχή. Αυτή η πολιτιστική αναβίωση της ελισαβετιανής εποχής μέσω ενός θεατρικού έργου, είναι το μέσο που χρησιμοποιεί η Μπάιατ για να παρατηρήσει τη αναζήτηση της νέας μεταπολεμικής εθνικής ταυτότητας των Βρετανών επισημαίνοντας την ανησυχία για την απομάκρυνση από τις παραδόσεις και τον ενθουσιασμό για το ξεκίνημα της νέας εποχής. Στον πυρήνα της αφήγησης είναι τα μέλη της οικογένειας Πότερ, που το καθένα παλεύει με τις προσωπικές του επιθυμίες, τις πνευματικές ανησυχίες και τις κοινωνικές προσδοκίες του. Η Φρεντερίκα είναι η βασική ηρωίδα του μυθιστορήματος ∙ μια έξυπνη έφηβη, που θέλει να ξεφύγει από τους περιορισμούς και τις προσμονές της οικογένειας και  της τάξης της. Λαχταρά να αποδεσμευτεί από την επαρχιακή ζωή και φιλοδοξεί να σπουδάσει στο Κέιμπριτζ. Ο χαρακτήρας της είναι περίπλοκος, και η συγγραφέας μέσα από επεισόδια που διαμορφώνουν τις απόψεις της για την εξουσία, την αυτονομία και την ταυτότητα, προβάλλει τόσο την παθιασμένη φιλοδοξία για γνώση και αναγνώριση όσο και την αμφιβολία που πηγάζει από τις κοινωνικές πιέσεις που υφίσταντο οι γυναίκες της δεκαετίας του 1950. Η Φρεντερίκα έλκεται τόσο από τον πνευματικό κόσμο του πατέρα της, Μπιλ Πότερ, ενός αυστηρού, διανοούμενου εκπαιδευτικού που εκπροσωπεί την ακαδημαϊκή πειθαρχία, όσο και από την ζωντάνια και τον αισθησιασμό του θεατρικού κόσμου του Αλεξάντερ Γουέντερμπερν, που της προσφέρει μια γεύση ελευθερίας και δημιουργικότητας. Η πορεία της στην ανακάλυψη του εαυτού της σηματοδοτείται από τις διαφορές αυτών των δύο κόσμων,  και αντανακλά  την επιθυμία της τόσο για πνευματική ολοκλήρωση όσο και για προσωπική αυτονομία. Οι φιλοδοξίες της συχνά την αποξενώνουν από τους άλλους ενώ η αναζήτηση της γνώσης περιπλέκεται από τις συναισθηματικές αγκυλώσεις και τις κοινωνικές της πιέσεις. Η σεξουαλική μύηση της Φρεντερίκα αποδίδεται τόσο με ενθουσιασμό όσο και με σύγχυση, ενώ οι αλληλεπιδράσεις της με τους άνδρες συχνά περιλαμβάνουν μια διαπραγμάτευση εξουσίας και ελέγχου. Η σχέση της Φρεντερίκα με την οικογένειά της, ιδιαίτερα με τη μητέρα της, αντιπροσωπεύει μια βασική πτυχή της διαδικασίας ενηλικίωσής της και αποτυπώνει το ενδιαφέρον της Μπάιατ για τον τρόπο που τα άτομα διαφορετικών γενεών αντιδρούν στις πιέσεις του περιβάλλοντος και της ιστορίας τους. Η μητέρα της Φρεντερίκα, η Γουίνιφρεντ, μια υποταγμένη, θρησκευόμενη γυναίκα, εκφράζει τον παραδοσιακό, παθητικό ρόλο των γυναικών στα μέσα του 20ού αιώνα στη Βρετανία, ενώ η ορμή της Φρεντερίκα προς τα ακαδημαϊκά επιτεύγματα και τη σεξουαλική ανεξαρτησία έρχεται σε σύγκρουση με τις προσδοκίες που της επιβάλλονται.  Η παλαιότερη γενιά εμφανίζεται να προσκολλάται σε καθιερωμένους κανόνες, ενώ η νεότερη, που εκπροσωπείται από χαρακτήρες όπως η Φρεντερίκα, επιδιώκει να απελευθερωθεί από αυτές τις συμβάσεις επιδιώκοντας την πνευματική ελευθερία, την προσωπική ανάπτυξη και τα σύγχρονα ιδανικά. Ενώ η Φρεντερίκα λαχταρά να αποκτήσει ανεξαρτησία και να εξελιχθεί πνευματικά, η Στέφανι, η μεγαλύτερη αδερφή της, εγκαταλείπει μια πολλά υποσχόμενη ακαδημαϊκή καριέρα για να υποταχτεί σε έναν πιο παραδοσιακό τρόπο ζωής μέσω του γάμου με έναν κληρικό και μάλιστα παρά την έντονη αμφιθυμία της απέναντι στη θρησκευτική πίστη και τον πνευματικό σκεπτικισμό. Οι εσωτερικές συγκρούσεις  της Στέφανι αποδίδονται υπέροχα από τη Μπάιατ που παρατηρεί μέσω αυτού του χαρακτήρα ένα διαφορετικό μοντέλο γυναικείας ζωής. Παράλληλα με αυτές τις σεξουαλικές, συναισθηματικές και πνευματικές ανησυχίες των δύο κοριτσιών, το νεότερο παιδί της οικογένειας Πότερ, ο Μάρκους, είναι ένας από τους πιο σύνθετους ψυχολογικά και συμβολικά χαρακτήρες του μυθιστορήματος. Ο αναγνώστης τον ακολουθεί στη μύησή του από τον δάσκαλο βιολογίας Λούκας Σίμοντς σε μια μυστικιστική διαδικασία πνευματικής αφύπνισης και παρατηρεί τις εσωτερικές του συγκρούσεις ανάμεσα στον ορθολογισμό και το συναίσθημα, την επιστήμη και την ανθρώπινη εμπειρία, ανάμεσα στην τάξη και το χάος.   Καθώς οι προετοιμασίες για τη θεατρική παράσταση προχωρούν και οι χαρακτήρες του μυθιστορήματος αγωνίζονται να συμβιβάσουν τις επιθυμίες τους με τους δημόσιους ρόλους τους, η Μπάιατ χρησιμοποιεί στοιχεία της παράστασης για να στοχαστεί πάνω στον τρόπο που κάποιος δημιουργεί και αποδίδει την ταυτότητά του τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά. Από τον δύσκολο Μπιλ Πότερ μέχρι την πιο παραδοσιακή Στέφανι, η συγγραφέας μέσα από μια σειρά συγκρουσιακών επεισοδίων καθρεφτίζει τις ευρύτερες κοινωνικές αλλαγές, όπως ο εξελισσόμενος ρόλος των γυναικών, οι διαμάχες μεταξύ παράδοσης και εκσυγχρονισμού αλλά και εκείνες μεταξύ λογικής και συναισθήματος. Αποδίδοντας με μεγάλη λεπτομέρεια την πνευματική και συναισθηματική ζωή των πολύπλοκων χαρακτήρων της, αλλά και τις έντονες αντιθέσεις τους, η Μπάιατ επισημαίνει τους τρόπους  με τους οποίους η εξουσία λειτουργεί τόσο στις προσωπικές όσο και στις  πνευματικές σχέσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αντίθεση ανάμεσα στην κυριαρχική παρουσία του Μπιλ Πότερ μέσα στην οικογένειά του και στην παθητική προσέγγιση του Ντάνιελ Όρτον στη σχέση του με τη Στέφανι. Σημαντικό στοιχείο της γραφής της Μπάιατ και ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι η χρήση συμβόλων που εντοπίζονται στο βιβλίο ήδη από τον τίτλο του. Η Ελισάβετ Α’, η παρθένος βασίλισσα, συμβολίζει την απόρριψη των παραδοσιακών ρόλων των φύλων και τη σύνδεση μεταξύ αγνότητας και κυριαρχίας ενώ η επικείμενη στέψη της Ελισάβετ Β’, εμφανίζεται σαν σύμβολο της συνέχειας και της ανανέωσης. Τέλος ο κήπος με τις  αναρίθμητες περιγραφές των λουλουδιών φαίνεται να καθρεφτίζει την ιδέα της φυσικής ομορφιάς αλλά και την σκοπούμενη αναγέννηση της Βρετανίας. Με πλήθος λογοτεχνικών αναφορών και ιστορικών υπαινιγμών, η Μπάιατ, σ’ αυτό το πρώτο μέρος της τετραλογίας, προκαλεί τους αναγνώστες της να σκεφτούν προσεκτικά τους τρόπους με τους οποίους η ιστορία, η τέχνη και η κοινωνία διαμορφώνουν την κατανόησή μας για τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας. απόσπασμα από το βιβλίο – σελίδα 219 ‘Η χαραυγή του χρόνου’ The Times, Δευτέρα 6 Απριλίου 1953 Ο περίπλοκος κύκλος του ημερολογίου επανέφερε το Πάσχα στη φυσική και πρωταρχική θέση του μέσα στον χρόνο˙ διότι η 5η Απριλίου με το γρηγοριανό ημερολόγιο – 25 Μαρτίου με το παλιό – είναι η Παλαιά Πρωτοχρονιά, μια γιορτή που, συνήθως, την τιμούν σήμερα μόνο οι υπάλληλοι της Εφορίας. Τονίζεται έτσι το νόημα της πρώτης αργίας του έτους, η οποία, μολονότι το δελτίο καιρού προβλέπει ψυχρούς ανέμους, χιόνια και καταιγίδες, σηματοδοτεί για τον Άγγλο τη στιγμή που γυρίζει την πλάτη του στις χειμερινές σκέψεις. Είναι η μόνη, από τις επαναλαμβανόμενες γιορτές του χρόνου, που έρχεται σε σαφή ρήξη με ό,τι έχει προηγηθεί˙ αντίθετα απ’ τα Χριστούγεννα, που αποτελούν το αποκορύφωμα πολλών εβδομάδων προετοιμασίας. Όπως και να ‘χει, για τον άνθρωπο της πόλης, το Πάσχα σηματοδοτεί γενικά την ξαφνική ανακάλυψη ότι το ετήσιο θαύμα της άνοιξης τον έχει καταλάβει εξαπίνης. Βγαίνοντας από τους δρόμους της πόλης, όπου οι εποχές σέρνονται επί μήνες τόσο νωχελικά που έμοιαζαν αδιαφοροποίητες και αμετάλλακτες, ανακαλύπτει στην εξοχή ότι τα σημάδια της αναγέννησης προσφέρονται όλα μαζί στο βλέμμα του – οι νάρκισσοι κλίνουν το κεφαλάκι τους στο αεράκι, οι πρίμουλες αστράφτουν στην άκρη του δρόμου, σκάνε τα μπουμπούκια, κελαηδούν τα πουλιά. Η ζωή, που για τόσο καιρό έμοιαζε να έχει ανασταλεί μες στο σκοτάδι και τη στασιμότητα, είναι ξαφνικά βιαστική, ζωηρή, βλασταίνει και πάλι. Το σήμα έχει δοθεί και η ανθρώπινη ρουτίνα αλλάζει, καθώς συντονίζεται με την αναγέννηση της φύσης. «Γηρατειά» και «νεότητα» είναι όροι παρμένοι από το μέτρο της ανθρώπινης ζωής και, ως εκ τούτου, αναπόφευκτοι. Δεν υπάρχει εδώ καμία θλιβερή πλάνη, καθόσον είμαστε μέρος της αιώνιας αλλαγής την οποία παρατηρούμε και από την οποία αντλούμε ηθικά συμπεράσματα. Δεν υπήρξε εποχή, από τότε που ο ανθρώπινος νους κατέστη ικανός να συλλαμβάνει αφηρημένες ιδέες, που να μη βλέπει ο άνθρωπος στο πέρασμα των εποχών μια εικόνα του εαυτού του. Την ανθισμένη τους ακμή, την τόσο εφήμερη και ασταθή Ο χρόνος σύντομα θα κόψει με το παμφάγο του σπαθί. (Edmund Spenser, «Mutabilitie Cantos», από το έργο του The Faerie Queene) Σίγουρα ο Γλαύκος, ο γιός του Ιππόλοχου, κάτω από τα τείχη της Τροίας, δεν εξέφραζε καμία πρωτότυπη σκέψη όταν παρομοίαζε τη «φύτρα των ανθρώπων» με τα φύλλα που σκορπίζονται απ’ τους φθινοπωρινούς ανέμους αλλά ξαναγεννιούνται την άνοιξη, παρομοίωση την οποία ο ΟΜΗΡΟΣ κληροδότησε στον ΒΙΡΓΙΛΙΟ, από τον οποίο την παρέλαβε ο ΔΑΝΤΗΣ, για να την μεταβιβάσει στον ΜΙΛΤΟΝ.  Όσο μελετάμε τους μισο-αποκρυπτογραφημένους ρούνους της προϊστορίας, τόσο αναγκαζόμαστε να συμπεράνουμε ότι ο πρωτόγονος άνθρωπος έβλεπε τον εαυτό του όχι απλώς σαν ένα πλάσμα που μοιραζόταν το πεπρωμένο του ξερού σπόρου που έπεφτε στη γη, αλλά μυστηριωδώς ήταν αυτός ο σπόρος, μέσα στη θνητότητα και τη γονιμότητά του, κι ήταν επίσης το πράσινο βλαστάρι που ξεπηδά απ’ τη γη στη χαραυγή του χρόνου. Ολόκληρες κοινωνίες έχουν οικοδομηθεί πάνω σ’ αυτή τη σύλληψη, διότι ο παραλληλισμός επεκτείνεται, πέρα και μέσα από τη ζωή του ατόμου, στη ζωή της οικογένειας, της φυλής και του έθνους. Σ’ αυτή την άνοιξη, πάνω απ’ όλα, η αρχέγονη εικόνα πρέπει να προσλάβει για εμάς το πλουσιότερο νόημά της – γιατί η Στέψη είναι η γιορτή της μυστικής ανανέωσης του έθνους. Περάσαμε έναν γκρίζο και μελαγχολικό χειμώνα, που τον σκοτείνιασαν οι φυσικές καταστροφές και ο οποίος μαύρισε ακόμα περισσότερο, μέσα στη συμβολική – ατομική τροχιά που διαγράφει η κοινωνία μας, από την πρόσφατη απώλεια μιας αγαπημένης ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ. Αλλά η άνοιξη έρχεται με το ετήσιο μήνυμά της ότι όλες οι καταστροφές και οι απώλειες μπορούν να ξεπεραστούν, χάρη στην ακατάλυτη δύναμη της νέας ζωής. Ως έθνος, ως Κοινοπολιτεία, υιοθετούμε ως το κατεξοχήν αντιπροσωπευτικό μας πρόσωπο τη νεαρή μας ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, και στην ενθρόνισή της, που εγκαινιάζει το μέλλον μέσω παμπάλαιων τελετουργιών δηλώνουμε την πίστη μας ότι η ίδια η ζωή ανασταίνεται και αποσπάται από τη σκιά του θανάτου, ότι η νίκη αναδύεται μέσα απ’ τη φαινομενική αποτυχία, ότι η μεταμόρφωση για την οποία είναι ικανή η φύση μας δεν αποτελεί άρνηση της προσωρινής φθοράς μας, αλλά αποκάλυψη του βαθύτερου νοήματός της. Γιατί Όλα τα πράγματα τη στασιμότητα μισούν κι αλλάζουν : αν όμως εύστοχα προσανατολιστούν δεν αποκλίνουν απ’ την πρότερη κατάστασή τους μα με την αλλαγή ανασυγκροτούν την ύπαρξή τους κι έτσι μοιραία την τελειότητά τους δημιουργούν επανερχόμενα εντέλει στην υπόστασή τους αφού αυτά στην αλλαγή κυριαρχούν κι ατόφια την κατάστασή τους δημιουργούν. ( Έντμουντ Σπένσερ, The Faerie Queene ) http://passepartoutreading.gr/

 

Λουκανόπιτες

Posted byΠροκομμένες/οι18 Ιανουαρίου 2022Tags:Λουκάνικο

Pin

Print

Λουκανόπιτες

Recipe by Ιουλία ΤζηκαΚατηγορία: Πίτες Αλμυρές

Προετοιμασία

30

λεπτά

Ψήσιμο

30

λεπτά

Αναμονή

Συστατικά

• Για την ζύμη:

• 250ml γάλα χλιαρό

• 2 αυγά

• 1 κ.σ. ζάχαρη

• 1 κ.σ. αλάτι

• 50ml σπορέλαιο ή βούτυρο

• 1 φακελάκι ξερή μαγιά

• 500γρ. αλεύρι γ.ο.χ.

• Για τη γέμιση:

• Λουκάνικα

• Για πασπάλισμα (προαιρετικά):

• Σουσάμι

Εκτέλεση

• Σε ένα μπολ ζυμώνουμε μαζί όλα τα υλικά. Αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει.
• Στρώνουμε σε ένα ταψί λαδόκολλα και τοποθετούμε τα λουκάνικα. Ψήνουμε στο φούρνο 5 λεπτά από κάθε πλευρά.
• Χωρίζουμε τη ζύμη σε μπαλάκια, 80-85γρ. περίπου.
• Ανοίγουμε κάθε μπαλάκι με τα χέρια, βάζουμε λουκάνικο και τυλίγουμε.
  Αν θέλουμε, τα πασπαλίζουμε με σουσάμι.
• Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς, για περίπου 30 λεπτά.

Σημειώσεις

• Μετά το ψήσιμο μπορούμε να προσθέσουμε κέτσαπ και κασέρι, για πιο πλούσια γεύση.
• Για γέμιση μπορούμε να βάλουμε ότι επιθυμούμε, να τα κάνουμε γλυκά ή αλμυρά.
• https://prokommenes-sintages.gr/

Αυτοί είναι οι 10 τρόποι να κλέψεις ένα αυτοκίνητο! Πως να το αντιμετωπίσετε...

Αυτοί είναι οι 10 τρόποι να κλέψεις ένα αυτοκίνητο! Πως να το αντιμετωπίσετε...

Με την παρακάτω ανάλυση ίσως να μπορέστε να προστατέψετε τον εαυτό σας να πέσει θύμα κλοπής

Κάθε χρόνο εκατοντάδες αυτοκίνητα "εξαφανίζονται" από την Ελλάδα, άλλα γίνονται ανταλακτικά, άλλα φεύγουν στο εξωτερικό και σε άλλα παραποιούνται τα στοιχεία του αυτοκινήτου και πωλούνται σε ανύποπτους αγοραστές.

Στην Αμερική κάθε 24" εξαφανίζεται και ένα αυτοκίνητο. Τα στοιχεία είναι από τον σύνδεσμο των ασφαλιστικών εταιριών.

Ανεξάρτητα από τις μεθόδους προφύλαξης, οι κλοπές δεν θα σταματήσουν. Πάντα οι κλέφτες θα βρίσκουν νέους τρόπους για να σας πάρουν το αυτοκίνητό  σας.

Εδώ θα σας αναλύσουμε τον τρόπο σκέψης ενός κλέφτη αυτοκινήτων και θα μάθετε πως τα κλέβουν!

Με την παρακάτω ανάλυση ίσως να μπορέστε να προστατέψετε τον εαυτό σας να πέσει θύμα κλοπής.

Μην νομίστε ότι με αυτές τις πληροφορίες οι κλέφτες θα μάθουν κάτι το οποίο δεν ξέρουν! Τα πάντα που εδώ αναφέρονται, είναι μέθοδοι ήδη γνωστές στους κλέφτες. Καιρός να τις μάθετε και σεις και να προστατευτείτε, όπως αναφέρει το autopro.gr.

1. Χτυπήστε το αυτοκίνητο να διαπιστώσετε αν δουλεύει ο συναγερμός. Ενα μηχανάκι ή το σκουπιδιάρικο της γειτονιάς είναι αρκετό για να ενεργοποιήσει τον συναγερμό. Γι' αυτό πολλοί ιδιοκτήτες απενεργοποιούν τον συναγερμό. Αντί για έναν τέτοιο συναγερμό, μπορείτε να προμηθευτείτε από το site μας το Τ-103 GPS TRACKER με πολύ συμφέρουσα τιμή. Με το συγκεκριμένο αντικλεπτικό, αν κάποιος κουνήσει το αυτοκίνητο, θα ειδοποιηθείτε στο κινητό σας ανεξάρτητα απόστασης. Και όχι μόνο! Μπορείτε να ακούτε τι λένε οι κλέφτες στο χώρο του αυτοκινήτου. Μπορείτε ανεξάρτητα απόστασης να σταματήσετε το αυτοκίνητο (να κόψετε την τροφοδοσία). Για περισσότερες λεπτομέρειες επισκευτείτε το προιόν στο site με την ονομασία GPS TRACKER K-103.

2. Σπάστε το τζάμι για να μπείτε στο αυτοκίνητο. Μην αφήνετε το παραμικρό στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, ακόμα και ευτελούς αξίας. Τα πάντα έχουν κάποια αξία για κάποιους! Βάλτε τα πάντα στο πορτπαγκάζ. Μην αφήνετε την βάση του πλοηγού στο τζάμι. Λέτε στον κλέφτη να σπάσει το τζάμι και να τον πάρει από το ντουλαπάκι. Υπάρχουν διακριτικές βάσεις πλοηγών και κινητών στο site μας.

3. Κόψτε το τιμόνι για να αφαιρέσετε το μπαστούνι. Αντί για ένα μπαστούνι, τοποθετείστε έναν διακόπτη σε κάποιο κρυφό και δύσκολο σημείο για να μην το βρει ο κλέφτης.

4. Ελέγξτε κάποιο "χύμα" καλώδιο του συναγερμού. Προτιμήστε κάποιο ειδικό κατάστημα εγκατάστασης συναγερμών αντί για ένα πολυκατάστημα ή συνεργείο που κάνει τα πάντα. Οι εγκαταστάτες-τεχνίτες συναγερμών θα κάνουν τον κλέφτη να ιδρώσει για να απενεργοποιήσει τον συναγερμό.

5. Κοίταξε αν ο συναγερμός διαφημίζεται στο τζάμι του αυτοκινήτου για να βρεις πως να τον εξουδετερώσεις. Μην διαφημίζεις ΠΟΤΕ τι μάρκα συναγερμού έχεις. Ισως αυτό να είναι καλό για την εταιρία που τους πουλάει, αλλά όχι γαι σένα. Κάποιοι κλειδώνουν το καπώ ώστε ο κλέφτης να μην έχει πρόσβαση στην μπαταρία.

6. Αν ο οδηγός έχει πάει για τσιγάρα και εχει αφήσει αναμμένη την μηχανή, πάρε το αυτοκίνητο και φύγε. Μην αφήνεις ούτε για ένα δευτερόλεπτο τα κλειδιά στη μηχανή. Οι κλέφτες καραδωκούν παντού.

7. Ψάξε γαι χαρτιά με την διεύθυνση του αυτοκινήτου. Μην αφήνεις οτιδήποτε που προδίδει την διεύθυνση που βρίσκεται το αυτοκίνητο. Οι κλέφτες θα σας επισκευτούν σύντομα αν έβαλαν το αυτοκίνητο σας στο μάτι.

8. Ψάξε για εύκολο στόχο σε παρκιγκ γηπέδων ή άλλων εκδηλώσεων. Μην αφήνεις ποτέ το αυτοκίνητο σε μεγάλα πάρκινκ σε σημεία που δεν είναι φωτιζόμενα επαρκώς. Προτιμείστε κοντά στις εισόδους, σε σημεία που υπάρχουν προβολείς και σε μέρη που υπάρχει πέρασμα κόσμου. Προτιμείστε να πληρώσετε μερικά ευρώ αντί για το δωρεάν πάρκινγ, ή παρκάρισμα σε μικρούς κακοφωτισμένους δρόμους.

9. Βρες το δεύτερο κρυμένο κλειδί. Μην αφήνεις ποτέ δεύτερο κλειδί κρυμένο "κάπου" στο αυτοκίνητο. Γνωρίζουν και για τις μαγνητικές θήκες... Οι κλέφτες ξέρουν.

10. Τοποθέτεισε σε διάφορα κρυφά σημεία την κάρτα σου σαν απόδειξη ότι το αυτοκίνητο είναι δικό σου. Ρείξε σε διάφορα σημεία του αυτοκινήτου την κάρτα σου            (ανάμεσα στα τζάμια ή σε κάποιο σημείο του πορτπαγκάζ,ή κάτω από τα πίσω καθίσματα) ώστε αν δεις κάπου το αυτοκίνητό σου να μπορείς να αποδείξεις ότι είναι δικό σου!

Αν άποιος κλέφτης βάλει το αυτοκίνητο σου στο μάτι και ειδικά αν είναι από τα αγαπημένα των κλεφτών, είναι πολύ δύσκολο να τον αντιμετωπίσεις, ΑΛΛΑ τουλάχιστον πρέπει να κάνεις ότι μπορείς για να τον καθυστερήσεις και ίσως να τον κάνει να φύγει άπρακτος λόγω των δυσκολιών που θα αντιμετωπίσει.

https://www.pentapostagma.gr/

Εκπληκτικό έγχρωμο Ντοκιμαντέρ της Σμύρνης από το 1919-1922

Η άνοδος και η πτώση της κραταιάς, πολυεθνικής Σμύρνης από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή

Πώς ήταν η Σμύρνη στις αρχές του 20ού αιώνα; Πώς ζούσαν οι Έλληνες δίπλα στις άλλες κοινότητες; Γιατί ήταν τόσο μοναδικό αυτό το κοσμοπολίτικο λιμάνι της Μεσογείου που ακόμη και σήμερα συνδέεται στη μνήμη μας με τη χαρά της ζωής για τα καλά χρόνια και τους θρήνους για την Καταστροφή που ήρθε ξαφνικά τον Σεπτέμβριο του 1922;

Η Μουσική είναι το "ΉΧΑΣΑ ΜΑΝΤΗΛΙ" - Μικρασιάτικο συρτό (Σμύρνης) Τραγούδι ηθογραφικού περιεχομένου από τη Σμύρνη και την ευρύτερη περιοχή της Ερυθραίας στη Μικρά Ασία. Πρόκειται για ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια των μικρασιατών - τόσο από άποψη μελωδίας όσο και από άποψη στίχων. Παραλλαγές του είναι γνωστές και στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης και της Προποντίδας, καθώς και σε νησιά του ανατολικού Αιγαίου, κυρίως δε στη Λέσβο.

Λήφθηκε και χρωματίστηκε από το ντοκιμαντέρ με τίτλο "Σμύρνη - Η καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης 1900-1922".

https://www.pentapostagma.gr/

Φθιώτιδα: Έσκαψαν για την κατασκευή δικτύου αποχέτευσης και βρήκαν... αρχαιολογικό «θησαυρό»

Το σημαντικό για το Δήμο είναι ότι δεν πρόκειται να επηρεάσει την εξέλιξη του έργου

Newsbomb

13 Σεπτεμβρίου 2024 · 18:20

 Φήμες ήθελαν την ύπαρξη λιρών σε περιοχή του Αχινού - Καραβομύλου στη Φθιώτιδα κατά τη διάρκεια εργασιών αποχέτευσης. Σύμφωνα όμως με το LamiaReport, η αλήθεια απέχει πολύ από τις φήμες που καλλιέργησε η φαντασία ορισμένων, που θυμήθηκαν παλαιότερες ιστορίες και συνοδεύουν την ευρύτερη περιοχή.

Πιο συγκεκριμένα, το τελευταίο διάστημα, βρίσκεται σε εξέλιξη μεγάλο έργο για την κατασκευή δικτύων αποχέτευσης οικισμών Καραβόμυλου, Αχινού, Παραλίας Ραχών, Ραχών, Αυλακίου και εγκατάσταση επεξεργασίας λυμάτων (ΕΕΛ) του Δήμου. Κατά τη διάρκεια των εργασιών, το πρωί της Τετάρτης 11 Σεπτεμβρίου, μηχάνημα έργου αποκάλυψε έναν πέτρινο τάφο καλυμμένο από λάσπη με λίγα οστά και αγγεία μέσα.

Στη συνέχεια, ειδοποιήθηκε η αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία και αναμένεται να προσδιοριστεί η ηλικία και το υλικό τους από τους αρχαιολόγους της Εφορείας Αρχαιοτήτων Φθιώτιδας - Ευρυτανίας που επενέβησαν στο σημείο.

Ο τάφος εντοπίστηκε στον κεντρικό ουσιαστικά δρόμο πλησίον της νησίδας που οδηγούσε στην παλιά εθνική και φυσικά δεν έχει καμία σχέση με κιούπια λιρών που παλαιότερα «έβλεπαν» ορισμένοι που έσκαβαν με μανία στην γύρω περιοχή!

Το σημαντικό για το Δήμο είναι ότι δεν πρόκειται να επηρεάσει την εξέλιξη του έργου που συνεχίζεται σε άλλο σημείο κανονικά, σύμφωνα με τις δεσμεύσεις και τους χρόνους εκτέλεσης.

https://www.newsbomb.gr/

Ρόμπερτ Τρίβερς – Είναι οι οικονομολόγοι επιστήμονες;

 Ρόμπερτ Τρίβερς – Είναι οι οικονομολόγοι επιστήμονες;

Μπορούν οι οικονομολόγοι να λογιστούν επιστήμονες; Με μία λέξη: «Όχι».

Οι οικονομολόγοι συμπεριφέρονται όπως οι επιστήμονες και μιλούν όπως οι επιστήμονες — έχουν αναπτύξει ορισμένα εντυπωσιακά μαθηματικά εργαλεία και απονέμουν στον εαυτό τους ένα βραβείο Νόμπελ κάθε χρόνο —, αλλά δεν μπορούν ακόμη να θεωρηθούν γνήσιοι επιστήμονες. Τα οικονομικά δεν θεμελιώνονται σε στέρεες υποκείμενες γνώσεις, όπως θα έπρεπε να συμβαίνει (εν προκειμένω, σε γνώσεις της βιολογίας). Αυτό εκ πρώτης όψεως φαντάζει παράδοξο, διότι τα μοντέλα της οικονομικής δραστηριότητας δεν μπορούν παρά να βασίζονται σε κάποιες ιδέες σχετικά με το τι ακριβώς επιζητούν οι άνθρωποι.

Τι προσπαθούμε άραγε να μεγιστοποιήσουμε; Εδώ οι οικονομολόγοι παίζουν «τον παπά». Υποστηρίζουν ότι επιδιώκουμε τη μεγιστοποίηση ενός πράγματος το οποίο οι ίδιοι αποκαλούν «ωφελιμότητα». Και τι είναι η ωφελιμότητα; Μμ, οτιδήποτε επιθυμούμε να μεγιστοποιήσουμε. Άλλοτε θα προσπαθεί κανείς να μεγιστοποιήσει το εισόδημά του, άλλοτε θα αγωνιά να εξασφαλίσει τροφή, άλλοτε θα βάζει το σεξ υπεράνω τροφής και χρημάτων. Με άλλα λόγια, χρειαζόμαστε κάποιες «συναρτήσεις προτίμησης», οι οποίες να μας πληροφορούν πότε κάποιο είδος ωφελιμότητας προκρίνεται έναντι άλλων. Οι τιμές των συναρτήσεων αυτών δεν μπορούν παρά να προσδιορίζονται εμπειρικά, καθότι τα οικονομικά δεν διαθέτουν κάποια γενική θεωρία για το πώς αναμένεται το άτομο να βαθμοδοτεί τις διάφορες μεταβλητές. Αλλά ο προσδιορισμός των τιμών όλων των συναρτήσεων προτίμησης για κάθε πιθανή κατάσταση είναι στόχος προδήλως ανέφικτος, ακόμη και όταν επικεντρωνόμαστε σε ένα μεμονωμένο άτομο, πόσω μάλλον σε μια ολόκληρη ομάδα.

Οι βιολόγοι, από την άλλη, διαθέτουν μια επεξεργασμένη θεωρία για το τι ακριβώς είναι η ωφελιμότητα (αν και παρερμήνευαν την πραγματικότητα επί έναν περίπου αιώνα). Η βιολογική θεώρηση της ωφελιμότητας βασίζεται στη σύλληψη του Δαρβίνου περί αναπαραγωγικής επιτυχίας. Όταν μιλάμε για έμβια όντα, πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι η έννοια της ωφελιμότητας ανάγεται εν τέλει στην εγκλείουσα αρμοστικότητα του ατόμου —με άλλα λόγια, στο πλήθος των ζώντων απογόνων του συν τις επιδράσεις (θετικές ή αρνητικές) στην αναπαραγωγική επιτυχία των συγγενών του, σταθμισμένες ως προς τον βαθμό συγγένειας του ατόμου με κάθε συγγενή. Σε πολλές περιπτώσεις, η πρόσθετη ακρίβεια του παραπάνω ορισμού (συγκριτικά με την αναπαραγωγική επιτυχία του ατόμου καθ’ εαυτήν) είναι μάλλον περιττή.

Ωστόσο, η ακλόνητη πεποίθηση των οικονομολόγων ότι μπορούν να αναπτύξουν μια επιστήμη εκ του μηδενός —δηλαδή, ανεξάρτητα από επιστημονικές γνώσεις εκτός του τομέα των οικονομικών—,τους ωθεί να παραβλέπουν μια σειρά από εξόχως σημαντικές συνδέσεις. Έτσι, αρέσκονται να υποστηρίζουν ότι το κόστος της εξαπάτησης στα κοινωνικά και στα οικονομικά συστήματα θα περιοριστεί με φυσικό τρόπο από τις δυνάμεις της αγοράς, μολονότι η πεποίθηση αυτή ουδόλως ανταποκρίνεται στα όσα γνωρίζουμε από την καθημερινή ζωή, πόσω μάλλον από τη βιολογία. Εντούτοις, η οικονομική «επιστήμη» είναι τόσο αποκομμένη από την πραγματικότητα, ώστε οι αντιφάσεις της τράβηξαν την προσοχή μόνο όταν ολόκληρη η υφήλιος βυθίστηκε στη δίνη μιας οικονομικής ύφεσης, απότοκης του παντρέματος της επιχειρηματικής απληστίας με ανεδαφικές οικονομικές θεωρίες.

Το λάθος απορρέει εν μέρει από το γεγονός ότι η έννοια της «ωφελιμότητας» είναι αμφίσημη. Μπορεί να αναφέρεται στην ωφελιμότητα των ενεργειών σας προς εσάς ή προς άλλους (της ομάδας στην οποία ανήκετε συμπεριλαμβανομένης). Οι οικονομολόγοι θέλγονται από την ιδέα ότι αυτά τα δύο είδη ωφελιμότητας συμπίπτουν. Αρέσκονται να υποστηρίζουν ότι η επιδίωξη, από μέρους των ατόμων, της (αόριστης) προσωπικής τους ωφελιμότητας θα τείνει να ωφελεί την ομάδα —δηλαδή, να παρέχει γενική ωφελιμότητα. Έτσι, παραγνωρίζουν την πιθανότητα η ανεξέλεγκτη επιδίωξη του προσωπικού συμφέροντος να έχει καταστροφικές συνέπειες για το συλλογικό συμφέρον. Στη βιολογία, η πλάνη αυτή είναι γνωστή από παλιά και έχει καταδειχθεί επανειλημμένως. Δεν μπορούμε ποτέ να δεχθούμε εκ των προτέρων ότι το συμφέρον των ατόμων θα συμβαδίζει με το συμφέρον του συνόλου. Αυτό μπορεί να συμβαίνει ή να μη συμβαίνει· για να εξακριβώσουμε τι ακριβώς ισχύει σε κάθε δεδομένη περίπτωση, είναι απαραίτητο να τη διερευνήσουμε ξεχωριστά.

Καρπός μιας πρόσφατης απόπειρας των οικονομολόγων να συνδέσουν τον τομέα τους με συναφείς επιστημονικούς κλάδους —εν προκειμένω, με την ψυχολογία— υπήρξε η ανάπτυξη της λεγάμενης «συμπεριφορικής οικονομικής». Ως συνήθως, όμως, οι οικονομολόγοι αρνούνται πεισματικά να πραγματοποιήσουν το τελικό βήμα σύνδεσης των οικονομικών με την εξελικτική θεωρία, ακόμη και όταν, με μισή καρδιά, την επικαλούνται. Έτσι, ακόμη και οι οικονομολόγοι που αναζητούν εξελικτικές εξηγήσεις για την οικονομική συμπεριφορά των ανθρώπων συχνά υιοθετούν ασυνήθιστες, ανορθολογικές παραδοχές. Λόγου χάριν, ένα ευρέως διαδεδομένο πρόσφατο λάθος είναι η ιδέα ότι η συμπεριφορά μας έχει εξελιχθεί ειδικά για να ταιριάζει σε τεχνητά οικονομικά παίγνια.

Για να αντιληφθείτε πόσο παράδοξη είναι η ιδέα αυτή, αναλογιστείτε το παίγνιο του τελεσιγράφου. Οι περισσότεροι απορρίπτουν κατάφωρα άδικες μοιρασιές χρηματικών ποσών που τους προσφέρουν ανώνυμα τρίτα πρόσωπα (φερ’ ειπείν, το τρίτο πρόσωπο να κρατήσει το 80% του ποσού και οι ίδιοι να αρκεστούν στο 20%), παρότι έτσι χάνουν χρήματα. Το συγκεκριμένο παίγνιο ουσιαστικά μετρά το αίσθηση δικαίου μας: τις συνέπειες που είμαστε διατεθειμένοι να υποστούμε προκειμένου να τιμωρήσουμε κάποιον που μας συμπεριφέρεται άδικα. Εντούτοις, μια ομάδα οικονομολόγων (μαζί με ορισμένους ανθρωπολόγους που προστέθηκαν στην παρέα για να της προσδώσουν μεγαλύτερη εγκυρότητα) προέβαλε το πρωτοφανές επιχείρημα ότι οι άνθρωποι δρουν σαν να έχουν εξελιχθεί για να ανταποκρίνονται σε αυτή την ασυνήθιστη εργαστηριακή συνθήκη.

Με άλλα λόγια, το ότι απορρίπτουμε άδικες χρηματικές προσφορές, παραβλέποντας το οικονομικό μας συμφέρον, προκειμένου να τιμωρήσουμε την απληστία εντελώς άγνωστων ατόμων οδήγησε τους οικονομολόγους στο συμπέρασμα ότι η μεροληψία μας αυτή εξελίχθηκε για να προσιδιάζει σε αυτήν ακριβώς τη συνθήκη: σε μεμονωμένες συναλλαγές χωρίς πιθανά ανταποδοτικά οφέλη για τον συμμετέχοντα, όπου το μόνο που έχει αξία είναι το γενικό συλλογικό συμφέρον. Για άλλη μία φορά, η ομάδα κατίσχυε του ατόμου. Αλλά το συμπέρασμα των οικονομολόγων είναι εξίσου παράλογο με τον ισχυρισμό ότι το αίσθημα φόβου που βιώνει κανείς βλέποντας μια ταινία τρόμου εξελίχθηκε χάριν της παρακολούθησης ταινιών τρόμου.

Οι βιολόγοι πειραματίζονται επί αιώνες με ζωντανά πλάσματα στο εργαστήριο προκειμένου να μελετήσουν τα γνωρίσματά τους, αλλά, εξ όσων γνωρίζω, ουδείς βάσισε ποτέ τη μελέτη της λειτουργίας κάποιου γνωρίσματος στην ιδέα ότι εξελίχθηκε για να βοηθά το πειραματόζωο να ανταπεξέλθει στις συνθήκες του εργαστηρίου.

Ένας οικονομολόγος ο οποίος προσφάτως τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ αναρωτήθηκε πώς μπορούσε να εξηγηθεί η πλήρης αποτυχία της επιστήμης του να προβλέψει τις καταστροφικές οικονομικές εξελίξεις που ξεκίνησαν το 2008. Ως απάντηση, θα μπορούσε κανείς να προτάξει την εγγενή πολυπλοκότητα των οικονομικών συμβάντων, στα οποία ενέχεται μεγάλο πλήθος διαφορετικών παραγόντων. Το τελικό αποτέλεσμα μιας οικονομικής απόφασης —η συνισταμένη της συμπεριφοράς ενός τεράστιου πλήθους ατόμων—, αν και λιγότερο πολύπλοκο από τα καιρικά φαινόμενα, είναι σχεδόν εξίσου δύσκολο να προβλεφθεί. Ο οικονομολόγος εστίασε την κριτική του στην παθιασμένη ενασχόληση των συναδέλφων του με όμορφα μαθηματικά και όχι με την πραγματικότητα.

Αν και αυτό αναμφίβολα αποτελεί μέρος του προβλήματος, ο οικονομολόγος ούτε καν υπαινίχθηκε ότι το πρώτο στοιχείο της πραγματικότητας στο οποίο οφείλουμε να επικεντρωθούμε (όπως έχει καταδειχθεί σαφώς εδώ και τρεις δεκαετίες) είναι η βιολογία, και ειδικότερα η εξελικτική θεωρία. Αν, τριάντα χρόνια νωρίτερα, οι οικονομολόγοι είχαν οικοδομήσει τη θεωρία τους για την οικονομική ωφελιμότητα σε μια θεωρία για το βιολογικό ιδιοσυμφέρον, αν δηλαδή δεν επιζητούσαν τα όμορφα μαθηματικά αλλά τα συναφή με την πραγματικότητα μαθηματικά, ίσως να είχαμε γλιτώσει από κάποιες πρόσφατες φαιδρότητες της οικονομικής σκέψης —όπως την άποψη ότι δήθεν διαθέτουμε σύμφυτους μηχανισμούς αντιμετώπισης της εξαπάτησης, οι οποίοι υποτίθεται ότι ενεργοποιούνται για να μας προστατεύσουν από τις καταστρεπτικές συνέπειες της ανεξέλεγκτης οικονομικής ιδιοτέλειας όσων ήδη βρίσκονται στην κορυφή.

Τέλος, όταν ένα πεδίο καμώνεται το επιστημονικό χωρίς να είναι, διατρέχει τον κίνδυνο να υιοθετήσει πρόχειρα και μεροληπτικά συστήματα αξιολόγησης της πραγματικότητας. Αναλογιστείτε την ακόλουθη τακτική, η οποία έχει εφαρμοστεί κατ’ εξακολούθησιν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια: Η Παγκόσμια Τράπεζα συμβουλεύει αναπτυσσόμενες χώρες να ανοίξουν τις αγορές τους στα ξένα προϊόντα, να αφεθούν στην κυριαρχία των δυνάμεων της αγοράς και να περιστείλουν το κράτος πρόνοιας. Όταν το πρόγραμμα εφαρμόζεται και αποτυγχάνει, η διάγνωση των στελεχών της Τράπεζας είναι απλή: «Η συμβουλή μας ήταν καλή, αλλά δεν την εφαρμόσατε επαρκώς πιστά». Δύσκολα μπορεί κανείς να διαψευστεί όταν μετέρχεται τέτοιες μεθόδους.

Ρόμπερτ Τρίβερς –  Η μωρία των ανοήτων, εκδ. Κάτοπτρο.

Αντικλείδι

Αντικλείδι , https://antikleidi.com