Μια σύντομη μελέτη ορισμένων διάσημων επιστημόνων του κόσμου και των εφευρέσεών τους-12
Εδώ θα πάρουμε σύντομες πληροφορίες για διάσημους επιστήμονες και το έργο τους. Εδώ γίνεται αναφορά σε μερικούς εξέχοντες επιστήμονες και τις εφευρέσεις τους. Τα υπόλοιπα θα τα κρατήσουμε με τη σειρά - Συγγραφή , συλλογή , επιμέλεια και μετάφραση – Narayan Giri Πολλοί επιστήμονες του κόσμου έχουν κάνει και εξακολουθούν να κάνουν πολλά είδη θαυματουργών εφευρέσεων για να κάνουν την ανθρώπινη ζωή εύκολη και απλή και να προωθήσουν τη ζωή με περίπλοκο τρόπο. Όλα αυτά είχαν βαθύ αντίκτυπο στην ανθρώπινη ζωή. Οι επιστήμονες έχουν κάνει πολλές εφευρέσεις στους τομείς των υλικών καθημερινής διαβίωσης , της υγείας , της εκπαίδευσης , της βιομηχανίας , της επιστήμης και τεχνολογίας , των συστημάτων ασφαλείας , της γεωργίας , των μεταφορών , της φυσικής υποδομής , της πληροφορίας και της επικοινωνίας κ.λπ. Με αυτές τις ανακαλύψεις που έγιναν από επιστήμονες, ο κόσμος αποκτά μια νέα όψη. Οι επιστήμονες έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο. Καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να μετατρέψουν τη φαντασία και την περιέργειά τους σε πραγματικότητα. Οι επιστήμονες έχουν συνεισφέρει σε διάφορους τομείς όπως η φυσική , η χημεία , η βιολογία , η ιατρική , τα μαθηματικά κ.λπ. Η δημιουργικότητα και το ταλέντο τους συνεχίζουν να μας εμπνέουν όλους. Εδώ λοιπόν παίρνουμε σύντομες πληροφορίες για μερικούς διάσημους επιστήμονες και τις εφευρέσεις τους. Ο James Watt και οι εφευρέσεις του Ο Τζέιμς Γουότ ήταν εφευρέτης και μια ολοκληρωμένη φιγούρα στον τομέα της μηχανολογίας. Εφηύρε τον κινητήρα Wapp, ο οποίος έδωσε στον κόσμο γνώση για το δυναμικό θερμότητας και ενέργειας. Η ανακάλυψη του Watt αποδείχθηκε ότι ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα της Βιομηχανικής Επανάστασης. Γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1736 στο Greennock του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο πατέρας του ήταν πλοιοκτήτης και εργολάβος. Ο παππούς του James Watt ήταν καθηγητής μαθηματικών. Ο Watt έλαβε την πρώιμη εκπαίδευσή του από τη μητέρα του και αργότερα πήγε στο Grammar School στο Greennock. Ενώ ήταν στο σχολείο, επικεντρώθηκε στην αποτελεσματική μελέτη της μηχανικής και των μαθηματικών. Σε ηλικία 18 ετών πέθανε η μητέρα του και η κατάσταση του πατέρα του επιδεινώθηκε. Αργότερα πήγε στο Λονδίνο για να εξασκηθεί στα όργανα. Μετά από λίγο καιρό επέστρεψε στη Σκωτία. Αφού ταξίδεψε στη μεγάλη οικονομική πόλη της Γλασκώβης, σκέφτηκε να ξεκινήσει τη δική του επιχείρηση κατασκευής εργαλείων. Εκεί άρχισε να κατασκευάζει και να επισκευάζει ορειχάλκινα κυκλικά πόδια, παραλληλόμετρα, ζυγαριές, ορισμένα μέρη τηλεσκοπίων και βαρομέτρων. Η αίτησή του από τη Γλασκώβη μπλοκαρίστηκε επειδή δεν είχε υπηρετήσει ως φοιτητής για επτά χρόνια. Δεν υπήρχε άλλος οργανοποιός στη Σκωτία από αυτόν. Από μικρή ηλικία, ο James Watt ήταν περίεργος να καταλάβει τη δύναμη του ατμού. Πειραματιζόταν με τον ατμό και καθιέρωσε τις πεποιθήσεις του για τον ατμό. Το 1764 ο Newcomen, ο πρώτος εφευρέτης της ατμομηχανής, έδωσε στον Watt ένα μοντέλο της μηχανής του. Αυτό που συνέβη στον Watt ενώ επισκεύαζε αυτόν τον κινητήρα ήταν ότι αυτός ο κινητήρας κατανάλωνε περισσότερο ατμό από όσο χρειαζόταν. Αυτό που θεωρούσε ήταν ότι αυτή η σπατάλη ατμού οφειλόταν στο σχετικά μικρό μέγεθος του λέβητα του κινητήρα. Ο Watt στη συνέχεια ξεκίνησε να δημιουργήσει έναν κινητήρα που θα μείωνε την κατανάλωση ατμού και δεν θα σπαταλούσε τον ατμό. Πάλεψε για ένα χρόνο να λύσει αυτό το πρόβλημα της ατμομηχανής και τελικά το 1765 το έλυσε. Η λύση σε αυτό το πρόβλημα ήταν η κατασκευή ενός διαφορετικού συμπυκνωτή (συλλέκτη). Ο Watt σκέφτηκε να έχει έναν συμπυκνωτή ξεχωριστό από τον λέβητα και να συνδεθεί σε αυτόν. Έτσι, η πρώτη και μεγαλύτερη εφεύρεση του James Watt ήταν να κατασκευάσει μια νέα ατμομηχανή βελτιώνοντας την ατμομηχανή του Newcomen. Ο Τζέιμς Γουότ διεξήγαγε διάφορα πειράματα για να ανακαλύψει τι είδους ισχύς ατμού έχει και πώς αυτή η ισχύς μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κίνηση και την περιστροφή άλλων αντικειμένων. Έφτιαξε και ένα τσάρχα στο μπρίκι και το γύρισε. Αυτό που λέγεται είναι ότι ο Watt είδε κάποτε το καπάκι μιας κατσαρόλας που τοποθετήθηκε πάνω από τη φωτιά να αναποδογυρίζεται. Αυτό που συμπέρανε από αυτό είναι ότι ο ατμός έχει δύναμη, γι' αυτό και το καπάκι κινείται προς τα κάτω. Ο Watt έκανε εκατοντάδες πειράματα το ένα μετά το άλλο σχετικά με το πώς να ελέγξει την ισχύ του ατμού. Απέτυχε πολλές φορές αλλά δεν πτοήθηκε. Ως αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και επιμονής, κατασκεύασε την πρώτη του ατμομηχανή και έδειξε ότι διάφορες περίπλοκες λειτουργίες εκτελούνταν με ευκολία. Αργότερα, μετά από πολλές βελτιώσεις, μια μέρα το τρένο άρχισε να τρέχει. Ο Watt εφηύρε επίσης τον κινητήρα διπλής ενέργειας το 1782. Για αυτόν τον κινητήρα έλαβε το προνόμιο. Τα έμβολα αυτού του κινητήρα λειτουργούσαν τόσο ως ώθηση προς τα εμπρός όσο και ως έλξη προς τα πίσω. Για να λειτουργήσει αυτός ο κινητήρας ήταν απαραίτητο να στερεωθεί το έμβολο στη δοκό έτσι ώστε η δοκός να μην κινείται από πλευρά σε πλευρά. Ενδιαφέρθηκε για την ατμοηλεκτρική ενέργεια μετά την ανακάλυψη της μυστικής θερμότητας. Ενώ στο πανεπιστήμιο, ο James εγκατέστησε έναν συμπυκνωτή μηδενικής πίεσης σε έναν κινητήρα που μπήκε για επισκευή, ο οποίος επέτρεψε στο έμβολο να μετακινηθεί στο κάτω μέρος του κυλίνδρου, εξαλείφοντας την ανάγκη προσθήκης νερού. Ο James ενίσχυσε το παρέμβυσμα του εμβόλου εγκαθιστώντας μια αντλία αέρα σε αυτό για να διατηρήσει το κενό. Προστέθηκε λάδι για να αποφευχθεί η τριβή και τοποθετήθηκε ένα στεγανό κουτί, το οποίο επίσης απέτρεψε την απώλεια ενέργειας. Έτσι ο James Watt έγινε ο πρώτος εφευρέτης που κατασκεύασε μια ατμομηχανή. Βελτιώνοντας τον κινητήρα του, τον χρησιμοποίησε επίσης για να αντλεί νερό από τα ορυχεία. Έκανε πολλές βελτιώσεις στην ατμομηχανή του κατά καιρούς. Ανέπτυξε επίσης έναν φυγόκεντρο ρυθμιστή για τον έλεγχο της ταχύτητας ενός περιστρεφόμενου κινητήρα. Ανέπτυξε θερμοδυναμική για να περιγράψει την αναλογία πίεσης και όγκου ατμού. Μέχρι το 1790 ο Watt είχε γίνει ένας πολύ πλούσιος άνθρωπος. Ο Watt έλαβε 76.000 δολάρια σε δικαιώματα για τις ανακαλύψεις του. Το 1800 ο Maun έλαβε το τυπικό πτυχίο του Διδάκτωρ Νομικών από το Πανεπιστήμιο του Gloucestershire. Το 1814 τιμήθηκε από την Ακαδημία Επιστημών. Ο Watt εφηύρε επίσης μια συσκευή για την κατασκευή πέτρινων αγαλμάτων πλήρους μεγέθους στο εργαστήριό του. Ο James Watt συνέχισε την έρευνά του μέχρι το τέλος. Σε μεγάλη ηλικία, χρειάστηκε να αντιμετωπίσει πολλά οικογενειακά προβλήματα μαζί με την πολιτική αντιπολίτευση. Ο James Watt έφερε επανάσταση στον βιομηχανικό κόσμο με την ανακάλυψη της ατμομηχανής. Ενώ εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, ανακάλυψε ότι στα σύγχρονα σχέδια κινητήρων, η συχνή αναθέρμανση και επαναθέρμανση των κυλίνδρων σπαταλά περισσότερη ενέργεια. Εφηύρε επίσης μύλο, περιστροφικό κινητήρα, μηχανή διπλής δράσης και ένδειξη ατμού. Ανέπτυξε επίσης την έννοια της ιπποδύναμης και τη μονάδα ισχύος SI, το watt, που πήρε το όνομά του από τον James Watt. Ο James Watt πρότεινε επίσης μια νέα μέθοδο αύξησης της ταχύτητας περιστροφής του Ήλιου και των πλανητών. Είπε μια νέα μέθοδο κατασκευής φούρνων. Πέθανε στις 25 Αυγούστου 1819. Ο James Gregory και οι εφευρέσεις του Ο Τζέιμς Γκρέγκορι ήταν διάσημος μαθηματικός και αστρονόμος. Συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη του διαφορικού και του ολοκληρωτικού. Περιέγραψε ένα πρώιμο πρακτικό σχέδιο για ένα ανακλαστικό τηλεσκόπιο, το Γρηγοριανό τηλεσκόπιο, και έκανε πρόοδο στην τριγωνομετρία. Ανακάλυψε άπειρες αναπαραστάσεις σειρών για πολλές τρισδιάστατες εργασίες. Γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1638 στο Αμπερντίν της Σκωτίας. Έλαβε την πρώτη του εκπαίδευση από τη μητέρα του στο σπίτι. Ο πατέρας του πέθανε το 1651 και παρακολούθησε το Aberdeen Grammar School και το Marshall College από το 1653 έως το 1657, αποφοιτώντας από το Marshall College του Aberdeen. Το 1663 ταξίδεψε στο Λονδίνο για να συναντήσει τον μαθηματικό John Collins και τον συνάδελφό του Scot Robert More, έναν από τους ιδρυτές της Royal Society. Στο έργο του «Optica Promotea», που δημοσιεύτηκε το 1663, περιέγραψε το σχέδιό του για ένα ανακλαστικό τηλεσκόπιο, το Γρηγοριανό τηλεσκόπιο. Περιέγραψε επίσης μια μέθοδο χρήσης της διέλευσης της Αφροδίτης για τη μέτρηση της απόστασης της Γης από τον Ήλιο. Αργότερα υποστηρίχθηκε από τον Edmund Halley και υιοθετήθηκε ως βάση για την πρώτη αποτελεσματική μέτρηση αστρονομικών μονάδων. Το 1667 δημοσίευσε το βιβλίο Vera Circuli et Hyperbolae Quadratura. Σε αυτό υπολόγισε τις σφαίρες του κύκλου και της υπερβολής μαζί με τις σειρές σύγκλισης. Ο Γρηγόριος χάραξε σχήματα στη σχέση του κύκλου και έγραψε αρκετά θεωρήματα για τη σχέση των εφαπτομένων πολυγώνων και τη σχέση τους μεταξύ τους. Ακολουθώντας τα παραδείγματα του Christian Huygens, κατασκεύασε επίσης ευθείες γραμμές ίσες με τόξα κύκλων (γεωμετρία). Του πιστώνεται επίσης η πρώτη απόδειξη του Θεμελιώδους Θεωρήματος του Λογισμού και η ανακάλυψη της σειράς Taylor. Στο βιβλίο του «Geometria Parus Universalis» που δημοσιεύτηκε το 1668, απέδειξε το θεμελιώδες θεώρημα του λογισμού. Κατά την επιστροφή του στο Λονδίνο το 1668, εξελέγη Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας. Πρότεινε τη χρήση των μονοπατιών του Ερμή και της Αφροδίτης για τον υπολογισμό της απόστασης της Γης από τον Ήλιο. Από το 1664 έως το 1668 έμεινε στην Ιταλία και έκανε μαθηματικές εργασίες. Το 1668 έγινε καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Andrews στη Σκωτία. Κατά την παραμονή του στην Ιταλία έκανε πολλές σημαντικές μαθηματικές εργασίες. Μελέτησε την τιμή του «pi» σε βάθος και μελέτησε τη σχέση μεταξύ κυκλικών και υπερβολικών συναρτήσεων. Εξήγησε επίσης πολλά θεωρήματα. Εργάστηκε επίσης στον τομέα των βιοωνυμικών σειρών, του τύπου παρεμβολής κ.λπ. Το 1874 κατείχε την έδρα των μαθηματικών στο Εδιμβούργο. Ο Γρηγόρης ανακάλυψε μια μέθοδο λήψης της υψηλότερης παραγώγου για τον υπολογισμό μιας σειράς ισχύος. Ο Γρηγόρης ανακάλυψε το πλέγμα περίθλασης κοιτάζοντας το σχέδιο περίθλασης που παράγεται από το πέρασμα του ηλιακού φωτός μέσα από το φτερό ενός πουλιού. Συγκεκριμένα, είδε το φως του ήλιου να χωρίζεται στα συστατικά του χρώματα. Ο κρατήρας Gregory (Moon Pit) στη Σελήνη πήρε το όνομά του. Το 1675, ενώ παρατηρούσε τα φεγγάρια του Δία με τους μαθητές του, υπέστη καρδιακή προσβολή και πέθανε λίγες μέρες αργότερα σε ηλικία 36 ετών. Ο Jan Baptist van Helmont και οι εφευρέσεις του Ο Χέλμοντ ήταν διάσημος χημικός και γιατρός. Χρησιμοποίησε τη λέξη αέριο για πρώτη φορά. Γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1580 στις Βρυξέλλες. Γεννήθηκε σε αριστοκρατική οικογένεια και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Leuven. Εκεί έλαβε εκπαίδευση στη θρησκεία και τη φιλοσοφία. Ωστόσο, σύντομα το ενδιαφέρον του στράφηκε στην ιατρική. Και, το 1609, απέκτησε το πτυχίο του MD στην ιατρική. Σπούδασε επίσης σε βάθος την επιστήμη της φύσης. Για αυτό ταξίδεψε πολύ σε διάφορα μέρη της Ευρώπης. Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του σε απομόνωση στην κατοικία του στις Βρυξέλλες και στο Βιλβόρντ. Σε αυτό το διάστημα έκανε πολλές επιστημονικές εργασίες. Τα αποτελέσματα των ιδεών και της έρευνάς του ήταν επαναστατικά. Ως εκ τούτου, ήρθε σε σύγκρουση με την Καθολική Εκκλησία μετά την αρχική του δημοσίευση. Ως εκ τούτου, το υπόλοιπο ερευνητικό έργο του δεν ήταν δυνατό να δημοσιευτεί. Ο Φον Χέλμοντ ήταν ιδιαίτερα γιατρός. Πριν γίνει οπαδός του Παράκελσου, μελέτησε τα έργα ενός αρχαίου γιατρού που ονομαζόταν Γαληνός. Με βάση την ιατρική του έρευνα, είπε ότι το οξύ του στομάχου παίζει σημαντικό ρόλο στην πέψη. Ομοίως, συνέβαλε σημαντικά στη διαδικασία κατανόησης του άσθματος και άλλων παθήσεων του αναπνευστικού. Έκανε ανάλυση βάρους ούρων. Χρησιμοποιούσε πολύ ζυγαριά. Μέσω αυτού απέδειξε ότι η ύλη δεν μπορεί να καταστραφεί. Πρώτα διέλυσε το μέταλλο σε οξύ και μετά το ανάκτησε όπως ήταν. Αυτό που απέδειξε σε αυτή τη διαδικασία δεν πρέπει να μειώνεται σε βάρος. Μέχρι τότε κάποιες παλιές πεποιθήσεις εξακολουθούσαν να λειτουργούν στη Δύση. Για παράδειγμα, υπάρχουν μόνο τέσσερα στοιχεία στη φύση όπως η γη, ο αέρας, το νερό και η φωτιά. Ο Παράκελσος πρότεινε τρεις θεωρίες. Σε αντίθεση με όλα αυτά, ο Helmont πρότεινε μια νέα υπόθεση, σύμφωνα με την οποία όλα τα πράγματα στη φύση αποτελούνται από νερό και αέρα. Έκανε επίσης πολλά πειράματα σε αυτό το θέμα. Αυτό που πίστευε ήταν ότι η βλάστηση αναπτύσσεται από τη συμβολή νερού και αέρα. Όταν καίγεται η βλάστηση, γίνεται στάχτη και μοιάζει με χώμα. Επομένως, το έδαφος δεν είναι στοιχείο. Χρησιμοποίησε πολλά πειράματα για να αποδείξει τις έννοιές του. Έκαψε 62 λίβρες κάρβουνο, αποδίδοντας μόνο 1 λίβρα στάχτη. Τα υπόλοιπα ανακατεύτηκαν με αέρα και έτσι χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τη λέξη αέριο. Πήρε τη λέξη αέριο από την ελληνική λέξη χάος. Αφού ανακάλυψε τα χαρακτηριστικά του αερίου, εξήγησε ότι απελευθερώνεται μετά από καύση αλκοόλης ή οργανικής ύλης, μετά από ζύμωση μπύρας ή κρασιού, από την αντίδραση οξέων σε ασβέστη ή πετρώματα, ακόμη και από το νερό ορισμένων πηγών. Προσπάθησε να αναγνωρίσει διαφορετικά αέρια. Και κατάλαβε ότι κάποια αέρια είναι εύφλεκτα. Αλλά δεν είχε τα εργαλεία για να επιδείξει όλες αυτές τις ιδιότητες και ο Joseph Priestley το έδειξε αργότερα με αυτόν τον τρόπο. Έμαθε επίσης ότι αν ανάψει ένα κερί σε ένα κλειστό δοχείο, ένα μέρος του περιβάλλοντος αέρα εμπλέκεται στη διαδικασία. Ο Χέλμοντ μελέτησε, συλλογίστηκε και πειραματίστηκε σε όλη του τη ζωή. Ως αποτέλεσμα έδωσε πολλές ιδέες και υποθέσεις. Το έργο του ήταν μπροστά από την εποχή του. Οι σύγχρονοί του και μεταγενέστεροι επιστήμονες πήραν τη βάση για να δουλέψουν από αυτόν. Ο Ρόμπερτ Μπόιλ συνέχισε το έργο του. Αποφεύγοντας τον διωγμό των θρησκευτικών αρχών της Εκκλησίας, αξιοποίησε στο έπακρο τη μοναχική ζωή και συνέχισε να καταγράφει τις γνώσεις του. Στο νεκροκρέβατό του, ανέθεσε στον γιο του Μερκούριο να τυπώσει ολόκληρο το χειρόγραφό του χωρίς αλλοιώσεις. Ο Χέλμοντ πέθανε στις Βρυξέλλες στις 30 Δεκεμβρίου 1644 και τα πλήρη έργα του δημοσιεύτηκαν τέσσερα χρόνια αργότερα. Μεταφράστηκε στα αγγλικά το 1662 και στα γαλλικά το 1670. Ο Johann Rudolf Glauber και οι εφευρέσεις του Ο Johann Glauber ήταν χημικός. Ορισμένοι ιστορικοί της επιστήμης τον θεωρούν έναν από τους πρώτους χημικούς μηχανικούς. Γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 1604 στο Κάρλσταντ της Γερμανίας. Ήταν γιος ενός κουρέα. Δεν τελείωσε το Λύκειο αλλά πιστεύεται ότι σπούδασε φαρμακευτική και σπούδασε στο εργαστήριο. Έτσι παρόλο που δεν πήγε στο λύκειο, απέκτησε γνώσεις μέσα από την εμπειρία. Σε ηλικία 21 ετών αρρώστησε αλλά από θαύμα ανάρρωσε αφού ήπιε το αλμυρό νερό μιας φυσικής πηγής. Στη συνέχεια σκέφτηκε να γίνει χημικός και έκανε είδωλό του τον Παράκελσο. Έζησε στη Βιέννη, το Σάλτσμπουργκ, το Giessen, το Wertheim, το Kitzingen, τη Βασιλεία, το Παρίσι, τη Φρανκφούρτη, την Κολωνία και το Άμστερνταμ από το 1625 μέχρι το θάνατό του. Αρχικά εργάστηκε ως κατασκευαστής καθρεφτών και αργότερα εργάστηκε αρχικά ως φαρμακοποιός στην αυλή του Giessen και στη συνέχεια ως επικεφαλής φαρμακοποιός. Αναγκάστηκε να αφήσει τη δουλειά του λόγω του Τριακονταετούς Πολέμου. Το έτος 1625, ανακάλυψε το θειικό νάτριο, οπότε ονομάστηκε «αλάτι του glober». Ήταν ο πρώτος που έφτιαξε συμπυκνωμένο υδροχλωρικό οξύ αναμειγνύοντας θειικό οξύ και επιτραπέζιο αλάτι. Το 1648, επινόησε επίσης μια εξαιρετική διαδικασία για την παρασκευή νιτρικού οξέος θερμαίνοντας νιτρικό κάλιο με πυκνό θειικό οξύ. Η παραγωγή του θειικού νατρίου (το οποίο ονόμασε sal mirabilis ή θαυματουργό αλάτι) του χάρισε τη φήμη και του απονεμήθηκε το όνομα Globber's Salt. Ήταν ένα αποτελεσματικό αλλά σχετικά ασφαλές καθαρτικό εκείνη την εποχή. Αυτό το καθαρτικό (άδειασμα του πεπτικού συστήματος) ήταν ένα δημοφιλές φάρμακο για πολλές παθήσεις. Στο Άμστερνταμ ξεκίνησε μια επιχείρηση παραγωγής φαρμακευτικών προϊόντων (συμπεριλαμβανομένων χημικών όπως το αλάτι Globber). Αυτό του έφερε μεγάλη οικονομική επιτυχία. Η μεταφορά του από το Άμστερνταμ στο Βέρθαμ το 1649 τον προκάλεσε σε ερήμωση. Ο Κήπος Rasainic ή ο Κήπος του πυριτίου εθεάθη για πρώτη φορά από τον Glauber και περιγράφηκε από αυτόν το 1646. Στην αρχική του μορφή, αυτός ο χημικός κήπος περιλάμβανε την εκκίνηση κρυστάλλων χλωριούχου σιδήρου σε διάλυμα πυριτικού καλίου. Ήταν ο πρώτος που συνέθεσε και απομόνωσε τριχλωριούχο αντιμόνιο, τριχλωριούχο αρσενικό, τετραχλωριούχο κασσίτερο και χλωριούχο ψευδάργυρο. Ο Glauber μελέτησε τη χημεία της παραγωγής κρασιού και πέτυχε εμπορική επιτυχία μέσω μεταρρυθμίσεων αδειοδότησης. Ήταν και έμπορος ναρκωτικών. Συνήθιζε να προμηθεύει φάρμακα. Συνήθιζε να παρέχει δωρεάν ιατρική περίθαλψη στους φτωχούς. Συνέβαλε στην ανόργανη χημεία. Μπόρεσε να ζήσει από τα έσοδα από την παραγωγή χημικών με βάση τις ανακαλύψεις του. Ως εκ τούτου ονομάζεται επίσης βιομηχανικός χημικός. Οι βελτιώσεις του σε χημικές διεργασίες και εξοπλισμό (ιδιαίτερα σε φούρνους και συσκευές απόσταξης) φαίνεται ότι τον έκαναν πρώιμο χημικό μηχανικό. Το 1655 ο Γκλάουμπερ εγκαταστάθηκε στο Άμστερνταμ. Μελέτησε διεξοδικά τη χημεία της εποχής του. Ετοίμασε πολλά είδη χημικών. Αναγνώρισε επίσης πολλά άλατα. Ο Γκλάουμπερ ήταν επίσης παραγωγικός συγγραφέας. Συνέθεσε περίπου 40 βιβλία στα γερμανικά. Τα σημαντικότερα έργα του είναι σε επτά τόμους. Εκδόθηκε το έτος 1658 και εκδόθηκαν ξανά και ξανά. Έγραψε επίσης πολλά χρήσιμα βιβλία για τους φούρνους Rasainic και τις διαδικασίες Rasainic. Ένα από τα οραματικά βιβλία του είναι το Dess Teutschlands Wohlfahrt, δηλαδή η ευημερία της Γερμανίας. Σε αυτό πρότεινε τις χημικές βιομηχανίες ως μέσο οικονομικής ανάκαμψης για τη Γερμανία μετά τον Τριακονταετή Πόλεμο. Έτσι ο Glauber συνέχισε να χρησιμοποιεί το Rasainik σε όλη του τη ζωή. Σε αυτό το διάστημα, πειραματίστηκε με υδράργυρο, αρσενικό και αντιμόνιο. Στη συνέχεια προχώρησε στην εξερεύνηση των φαρμακευτικών ιδιοτήτων τους. Εν τω μεταξύ, η ένωση τους συνέχισε να εισέρχεται στο σώμα της. Το 1660 αρρώστησε βαριά. Ο λόγος για αυτό ήταν η τοξικότητα των διαφόρων μετάλλων που χρησιμοποιήθηκαν στη δουλειά του. Το 1666 έπεσε από μια άμαξα και έμεινε ανάπηρος και κλινήρης για το υπόλοιπο της ζωής του. Πέθανε στις 16 Μαρτίου 1670 στο Άμστερνταμ. Ο Παράκελσος και οι εφευρέσεις του Ο Παράκελσος ήταν διακεκριμένος χημικός του δέκατου έκτου αιώνα. Γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1493 στο Eisenseden κοντά στη Ζυρίχη της Ελβετίας. Ο πατέρας του Wilhelm von Hohenheim ήταν γιατρός. Απέκτησε εμπειρία στην αλλοίωση των στοιχείων με χημικές διεργασίες. Το πραγματικό όνομα του Παράκελσου ήταν Theophrastus Bombastck von Hohenheim. Το 1514 εκπαιδεύτηκε στη μεταλλουργική χημεία στα μεταλλουργικά εργαστήρια και ορυχεία του Τιρόλου. Ο Παράκελσος έλαβε βοήθεια από τον πατέρα του στην εκμάθηση της ιατρικής και στην παρασκευή φαρμάκων. Μαζί με τον πατέρα του ταξίδεψε σε διάφορα μέρη και απέκτησε γνώσεις χημείας. Μετά από αυτό ταξίδεψε πολύ μακριά στην Ευρώπη και στη συνέχεια πήγε στη Ρωσία και σε άλλα μέρη της Ανατολής. Υπηρέτησε επίσης ως στρατιωτικός χειρουργός. Ενήργησε ως γιατρός σε πολλούς πολέμους. Ταξίδεψε στη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Αγγλία, τη Σκανδιναβία, την Ιταλία, τη Ρωσία και ορισμένες ανατολικές χώρες για να αποκτήσει εμπειρία στη χημεία. Έλαβε επίσης πτυχίο MD από το Πανεπιστήμιο της Φεράρα στην Ιταλία. Τελικά εγκαταστάθηκε στο Στρασβούργο το 1526. Αντιμετώπισε πολλές φορές επιτυχώς ασθενείς με τελική ασθένεια, γεγονός που τον έκανε διάσημο. Ταυτόχρονα θεράπευσε από τη θεραπεία του τον Frobenus, ο οποίος διατηρούσε τυπογραφείο στη Βασιλεία και ήταν φίλος του διαπρεπούς λόγιου. Γι' αυτό και θεωρείται πλέον ανάμεσα στους μεγάλους γιατρούς. Τώρα άρχισε να θεραπεύεται με χημικά αντί με αρχαίες μεθόδους. Σύντομα όμως μπήκε σε μια διαμάχη και έπρεπε να φύγει από την πόλη της Βασιλείας μέσα σε δύο χρόνια. Μετά από αυτό περιπλανήθηκε στην Ευρώπη και βρήκε καταφύγιο στο Σάλτσμπουργκ. Εδώ έλαβε την αιγίδα του Δούκα της Βαυαρίας. Ο ίδιος ενδιαφέρθηκε για τη χημεία. Ωστόσο, λόγω των κακών του συνηθειών, της περιττής κουβέντας, του ποτού κ.λπ., ο Παράκελσος δεν πήρε τη σωστή θέση στην κοινωνία. Ο κόσμος επίσης δεν τον κατάλαβε από τη σωστή προοπτική. Αλλά η πραγματική του συμβολή δεν ήταν μικρότερη. Πριν από αυτόν, ο στόχος της χημείας ήταν να προσπαθήσει να μετατρέψει άλλα μέταλλα σε χρυσό, κάτι που ήταν μάταιο. Ο Παράκελσος έδωσε μια νέα κατεύθυνση στη χημεία και άρχισε να παρασκευάζει φαρμακευτικά προϊόντα μέσω αυτής. Επιπλέον, νωρίτερα άνδρας προσπάθησε να ρίξει βέλη στην Adhyara χρησιμοποιώντας άγνωστα μείγματα. Όμως ο Paracelsus εισήγαγε τη χρήση καθαρών ενώσεων και άνοιξε το δρόμο για την κατανόηση της δομής των χημικών ενώσεων. Ο Παράκελσος ήταν επίσης παραγωγικός συγγραφέας και δημιούργησε πάνω από 300 έργα. Το ένα τρίτο από αυτά σχετίζονται με τη χημεία. Αυτά δημοσιεύτηκαν στη Βασιλεία το 1589-91. Μια συλλογή από τα γραπτά του εκδόθηκε σε 10 τόμους. Μια δεύτερη έκδοση αυτών των κειμένων δημοσιεύτηκε στο Στρασβούργο το 1603-1616. Ο Παράκελσος πίστευε στον μετασχηματισμό των χημικών στοιχείων. Αλλά πίστευε ότι ο σκοπός της χημείας δεν ήταν να αλλάξει τα βασικά μέταλλα σε καλύτερα, νικώντας έτσι τις ασθένειες και τον θάνατο. Στην ιατρική, πριν από το Paracelsus, χρησιμοποιούνταν φυτικά και δασικά φάρμακα. Ο Paracelsus ανέπτυξε μια μέθοδο χρήσης ενώσεων από μέταλλα. Εξέτασε επίσης την επίδραση των πλανητών στις ασθένειες και την υγεία. Θεώρησε την ύπαρξη ζωής σε όλες τις ουσίες του κόσμου - αλάτι (σώμα), θείο (ψυχή) και υδράργυρο (ψυχή). Θεώρησε επίσης ότι τα μέταλλα αποτελούνται από θείο και υδράργυρο. Υποστήριξε ότι τα διάφορα χρώματα των μετάλλων και οι αποχρώσεις τους εξαρτώνται από τις σχετικές ποσότητες θείου, υδραργύρου και αλάτων. Το θείο θεωρούνταν το στοιχείο της ευφλεκτότητας, το αλάτι το στοιχείο της ευφλεκτότητας και της σταθερότητας και ο υδράργυρος το στοιχείο της πτητικότητας και της διαλυτότητας. Ο Paracelsus είχε μεγάλη χαρά να εφεύρει νέα ορολογία. Ονόμασε το στοιχείο που προκαλεί την ασθένεια που υπάρχει στα φάρμακα ως άρκανο. Σύμφωνα με τον ίδιο, το Erkanam είναι ένα είδος φαρμακευτικής ουσίας, που μπορεί να ανέβει και να φτάσει στους ευοίωνους πλανήτες και τους Nakshatras και είναι ο ιδρυτής της υγείας. Ο σκοπός της αλχημείας είναι να αποκτήσει αυτό το ίδιο το Erkanam και να μάθει πώς να χρησιμοποιεί αυτό το Erkanam για να θεραπεύσει ασθένειες. Ο Παράκελσος έδωσε έμφαση στην απόκτηση της ύλης σε καθαρή κατάσταση. Εξήγησε επίσης τις μεθόδους τροποποίησης της ύλης και έτσι έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης χημείας. Ο Παράκελσος, που θεωρείται ο πατέρας της ιατρικής χημείας, πέθανε στις 24 Σεπτεμβρίου 1541 στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Ο Francis Glisson (Francis Glisson) και η εφεύρεσή του Ο Φράνσις Γκλίσον ήταν διάσημος γιατρός. Ήταν γιατρός και ανατόμος. Ήταν επίσης συγγραφέας σε ιατρικά θέματα. Γεννήθηκε το 1597 στο Renfeshire κοντά στο Dorset της Αγγλίας. Έκανε σημαντική δουλειά στην ανατομία στο κολέγιο και έκανε έρευνα για τη ραχίτιδα. Το 1621 ο Gleeson αποφοίτησε με πτυχίο Bachelor of Arts στο Cambridge και το 1624 με μεταπτυχιακό. Στη συνέχεια διορίστηκε Συνεργάτης και Κοσμήτορας του ίδιου. Στη συνέχεια άρχισε να σπουδάζει ιατρική. Έλαβε τον τίτλο του «Διδάκτωρ της Ιατρικής» το 1634. Την επόμενη κιόλας χρονιά εξελέγη Μέλος του «Royal College of Physicians». Μετά δίδαξε και ανατομία. Το 1636 διορίστηκε καθηγητής στο Κέιμπριτζ. Πολλά σκαμπανεβάσματα και παραξενιές εμφανίστηκαν στη ζωή του. Έχασε τη δουλειά του κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου. Μετά την ειρήνη άρχισε να ασκείται στο Λονδίνο. Ήταν ένας από τους ιδρυτές της Βασιλικής Εταιρείας. Αργότερα δεν πήγε ποτέ στο Κέιμπριτζ αλλά η καθηγήτριά του εκεί συνεχίστηκε. Η ραχίτιδα ήταν ένα καυτό θέμα εκείνη την εποχή. Έτσι και ο Gleason αναμίχθηκε στην έρευνά του. Έκανε εκτεταμένη έρευνα για αυτή την ασθένεια και επίσης εργάστηκε για να γράψει γι' αυτήν. Εκδόθηκε σε μορφή βιβλίου το 1650. Αυτό το βιβλίο θεωρούνταν το καλύτερο βιβλίο για το θέμα μέχρι τον 19ο αιώνα. Έκανε επίσης μια ενδελεχή έρευνα για το συκώτι. Περιέγραψε τα χαρακτηριστικά του φυσιολογικού ήπατος και του άρρωστου ήπατος. Περιέγραψε επίσης τα αιμοφόρα αγγεία που εισέρχονται και εξέρχονται από το ήπαρ. Επίσης, ερεύνησε τον κνησμό και διαπίστωσε ότι οι μυϊκές ίνες επηρεάζονται από αυτόν. Το βιβλίο του σχετικά με αυτό το θέμα εκδόθηκε το 1677. Πέθανε στις 16 Οκτωβρίου 1677 στο Λονδίνο. https://narayangiri.wordpress.com/ |
