Τι θα συμβεί αν βάλετε κομμένο λεμόνι στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι σας

Τι θα συμβεί αν βάλετε κομμένο λεμόνι στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι σας

Δεν πάει το μυαλό σας στα οφέλη που θα αποκομίσετε!

Τα λεμόνια είναι ένα από τα πιο ισχυρά φρούτα της φύσης. Είναι γεμάτα με αντιβακτηριακές και αντιικές ιδιότητες, καθώς και πολλά θρεπτικά συστατικά. Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι η θέση του είναι κυρίως στην κουζίνα, ωστόσο αν τοποθετήσετε ένα λεμόνι σε φέτες κοντά στο κρεβάτι σας, θα λάβετε επίσης πολλά οφέλη για την υγεία!

Κόψτε ένα λεμόνι και τοποθετήστε το σε ένα πιάτο κοντά στο κρεβάτι σας. Τα λεμόνια είναι φυσικοί καθαριστές και βοηθούν στην απομάκρυνση των τοξινών από τον αέρα. Αν έχετε βουλωμένη μύτη, τα λεμόνια θα σας σώσουν! Η μυρωδιά των εσπεριδοειδών θα σας βοηθήσει τους αεραγωγούς σας να ανοίξουν και θα αποκοιμηθείτε πιο εύκολα.

Τα λεμόνια προσφέρουν επίσης ανακούφιση από το στρες. Το άρωμα είναι ένα φυσικό ενισχυτικό της διάθεσης, και είναι επίσης χρήσιμο για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Και τα δύο αυτά πράγματα θα σας βοηθήσουν να έχετε έναν πιο ξεκούραστο, ανενόχλητο ύπνο. Επιπλέον, τα λεμόνια είναι φυσικά εντομοαπωθητικά!

Για να καθαρίσετε τον αέρα στην κρεβατοκάμαρά σας, να καταπολεμήσετε τα βακτήρια, να αποτρέψετε τις ασθένειες και να απολαύσετε έναν βαθύτερο, πιο ευχάριστο ύπνο, τοποθετήσετε μερικά κομμένα λεμόνια στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι σας.

Για να μάθετε περισσότερα για τα οφέλη της τοποθέτησης κομμένων λεμονιών στην κρεβατοκάμαρά σας, δείτε το παρακάτω βίντεο

https://cibum.gr/

Altermagnetism: Επιβεβαιώθηκε η τρίτη μορφή μαγνητισμού και μπορεί να μεταμορφώσει τον ψηφιακό κόσμο

 Altermagnetism: Επιβεβαιώθηκε η τρίτη μορφή μαγνητισμού και μπορεί να μεταμορφώσει τον ψηφιακό κόσμο

Christos Elpidis

Οι ερευνητές εξασφάλισαν τις πρώτες πειστικές αποδείξεις για μια ασύλληπτη τρίτη κατηγορία μαγνητισμού, που ονομάζεται «αλτερμαγνητισμός» (altermagnetism ή εναλλακτικός μαγνητισμός). Τα ευρήματά τους, που δημοσιεύθηκαν στις 11 Δεκεμβρίου στο περιοδικό Nature, θα μπορούσαν να φέρουν επανάσταση στο σχεδιασμό νέων συσκευών μαγνητικής μνήμης υψηλής ταχύτητας και να παρέχουν το κομμάτι του παζλ που λείπει για την ανάπτυξη καλύτερων υπεραγώγιμων υλικών.

Όπως αναφέρει ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης, ο Oliver Amin, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ στο Ηνωμένο Βασίλειο,

Είχαμε προηγουμένως δύο καθιερωμένους τύπους μαγνητισμού. Τον σιδηρομαγνητισμό, όπου οι μαγνητικές ροπές δείχνουν όλες προς την ίδια κατεύθυνση. Και ο αντιφερρομαγνητισμός, όπου οι γειτονικές μαγνητικές ροπές δείχνουν προς αντίθετες κατευθύνσεις.

Τα σπιν των ηλεκτρονίων μέσα σε ένα ηλεκτρικό ρεύμα πρέπει να δείχνουν προς μία από τις δύο κατευθύνσεις και μπορούν να ευθυγραμμιστούν με ή αντίθετα από αυτές τις μαγνητικές ροπές για να αποθηκεύσουν ή να μεταφέρουν πληροφορίες, αποτελώντας τη βάση των συσκευών μαγνητικής μνήμης.

Τα αλτερμαγνητικά υλικά, που θεωρητικοποιήθηκαν για πρώτη φορά το 2022, έχουν μια δομή που βρίσκεται κάπου ενδιάμεσα. Κάθε μεμονωμένη μαγνητική ροπή δείχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση από τη γειτονική της, όπως σε ένα αντιφερρομαγνητικό υλικό. Αλλά κάθε μονάδα είναι ελαφρώς στριμμένη σε σχέση με αυτό το γειτονικό μαγνητικό άτομο, με αποτέλεσμα να έχει κάποιες ιδιότητες που μοιάζουν με σιδηρομαγνητικές. Επομένως, τα αλτερμαγνητικά υλικά συνδυάζουν τις καλύτερες ιδιότητες τόσο των σιδηρομαγνητικών όσο και των αντισιδηρομαγνητικών υλικών.

«Το πλεονέκτημα των σιδηρομαγνητών είναι ότι έχουμε έναν εύκολο τρόπο να διαβάζουμε και να γράφουμε μνήμη χρησιμοποιώντας αυτές τις άνω ή κάτω περιοχές», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Alfred Dal Din, διδακτορικός φοιτητής επίσης στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ. «Αλλά επειδή αυτά τα υλικά έχουν έναν καθαρό μαγνητισμό, οι πληροφορίες αυτές είναι επίσης εύκολο να χαθούν περνώντας από πάνω τους έναν μαγνήτη».

Αντίθετα, τα αντιφερρομαγνητικά υλικά είναι πολύ πιο δύσκολο να χειραγωγηθούν για την αποθήκευση πληροφοριών. Επειδή όμως έχουν καθαρό μηδενικό μαγνητισμό, οι πληροφορίες σε αυτά τα υλικά είναι πολύ πιο ασφαλείς και μεταφέρονται πολύ πιο γρήγορα. «Τα αλτερμαγνητικά υλικά έχουν την ταχύτητα και την ανθεκτικότητα ενός αντιφερρομαγνήτη, αλλά έχουν επίσης αυτή τη σημαντική ιδιότητα των σιδηρομαγνητών που ονομάζεται σπάσιμο της συμμετρίας αντιστροφής του χρόνου», δήλωσε ο Dal Din. «Για παράδειγμα, τα σωματίδια του αερίου πετούν τριγύρω, συγκρούονται τυχαία και γεμίζουν το χώρο. Αν γυρίσετε το χρόνο πίσω, αυτή η συμπεριφορά δεν φαίνεται διαφορετική».

Αυτό σημαίνει ότι η συμμετρία διατηρείται. Ωστόσο, επειδή τα ηλεκτρόνια διαθέτουν τόσο κβαντικό σπιν όσο και μαγνητική ροπή, η αντιστροφή του χρόνου - και, επομένως, της κατεύθυνσης του ταξιδιού - αντιστρέφει το σπιν, πράγμα που σημαίνει ότι η συμμετρία παραβιάζεται. «Αν κοιτάξετε αυτά τα δύο συστήματα ηλεκτρονίων - ένα όπου ο χρόνος εξελίσσεται κανονικά και ένα όπου βρίσκεστε σε αντίστροφη φορά - φαίνονται διαφορετικά, οπότε η συμμετρία σπάει. Αυτό επιτρέπει την ύπαρξη ορισμένων ηλεκτρικών φαινομένων».

Η ομάδα με επικεφαλής τον Peter Wadley, καθηγητή Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ, χρησιμοποίησε μια τεχνική που ονομάζεται ηλεκτρονική μικροσκοπία φωτοεκπομπής για να απεικονίσει τη δομή και τις μαγνητικές ιδιότητες του τελλουριούχου μαγγανίου, ενός υλικού που προηγουμένως θεωρούνταν αντιφερρομαγνητικό.

«Διαφορετικές πτυχές του μαγνητισμού φωτίζονται ανάλογα με την πόλωση των ακτίνων Χ που επιλέγουμε», δήλωσε ο Amin. Το κυκλικά πολωμένο φως αποκάλυψε τους διαφορετικούς μαγνητικούς τομείς που δημιουργήθηκαν από το σπάσιμο της συμμετρίας αντιστροφής του χρόνου, ενώ οι οριζόντια ή κάθετα πολωμένες ακτίνες-Χ επέτρεψαν στην ομάδα να μετρήσει την κατεύθυνση των μαγνητικών ροπών σε όλο το υλικό. Συνδυάζοντας τα αποτελέσματα και των δύο πειραμάτων, οι ερευνητές δημιούργησαν τον πρώτο χάρτη των διαφορετικών μαγνητικών περιοχών και δομών μέσα σε ένα αλτερμαγνητικό υλικό.

Με αυτή την απόδειξη της έννοιας σε ισχύ, η ομάδα κατασκεύασε μια σειρά από αλτερμαγνητικές συσκευές χειραγωγώντας τις εσωτερικές μαγνητικές δομές μέσω μιας ελεγχόμενης τεχνικής θερμικής ανακύκλωσης

«Καταφέραμε να σχηματίσουμε αυτές τις εξωτικές υφές δίνης τόσο σε εξαγωνικές όσο και σε τριγωνικές διατάξεις», δήλωσε ο Amin. «Αυτές οι δίνες κερδίζουν όλο και περισσότερη προσοχή στο πλαίσιο της σπιντρονικής ως πιθανοί φορείς πληροφοριών, οπότε αυτό ήταν ένα ωραίο πρώτο παράδειγμα για το πώς να δημιουργήσουμε μια πρακτική συσκευή».

Οι συγγραφείς της μελέτης δήλωσαν ότι η δυνατότητα τόσο της απεικόνισης όσο και του ελέγχου αυτής της νέας μορφής μαγνητισμού θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στον σχεδιασμό των συσκευών μνήμης επόμενης γενιάς, με αυξημένες ταχύτητες λειτουργίας και βελτιωμένη ανθεκτικότητα και ευκολία χρήσης.

«Ο αλτερμαγνητισμός θα βοηθήσει επίσης στην ανάπτυξη της υπεραγωγιμότητας», δήλωσε ο Dal Din. «Για μεγάλο χρονικό διάστημα, υπήρχε ένα κενό στις συμμετρίες μεταξύ αυτών των δύο περιοχών, και αυτή η κατηγορία μαγνητικού υλικού που παρέμενε ασύλληπτη μέχρι τώρα αποδεικνύεται ότι είναι αυτός ο χαμένος κρίκος στο παζλ».

https://www.techgear.gr/

Χο­α­κὶν Ντι­θέν­τα (Joaquín Dicenta): Ὁ μο­δόρ­ρο

Χο­α­κὶν Ντι­θέν­τα (Joaquín Dicenta): 

Ὁ μο­δόρ­ρο

Posted on 2 Φεβρουάριος 2025 by planodion

Χο­α­κὶν Ντι­θέν­τα (Joaquín Dicenta)

(Ἀφιέρωμα: Ἀναρχία καὶ Λογοτεχνία, 2/9)

 

Ὁ μο­δόρ­ρο*

(El modorro)

 

ΡΥΠΩΣΑ στὸ σπί­τι σκύ­βον­τας λί­γο τὸ κε­φά­λι γιὰ νὰ πε­ρά­σω τὸ μι­κρὸ κα­τώ­φλι. Ὁ ἥλιος ἔμ­παι­νε λα­θραῖα· στα­μά­τα­γε πά­νω στὶς πρῶ­τες πλά­κες με­τα­τρέ­πον­τάς τις σὲ ἀρα­βι­κὰ πλα­κά­κια καὶ με­τά, σὰν νὰ τὸν τρό­μα­ζαν ἡ ὑγρα­σία καὶ ἡ φτώ­χεια τοῦ χώ­ρου, ἀνα­λυό­ταν σὲ χρυ­σό­σκο­νη καὶ ἐπέ­στρε­φε στὸ δρό­μο ὑφαί­νον­τας ἀπὸ τὶς πλά­κες μέ­χρι τὴν πόρ­τα μιὰ γά­ζα ἀπὸ ἀναι­μι­κὲς γα­λά­ζιες ἀπο­χρώ­σεις.

       Πιὸ μέ­σα τὸ φῶς ἔφτα­νε με­τὰ βί­ας. Ἡ πρα­σι­νω­πὴ τζα­μα­ρία ἑνὸς μι­κροῦ πα­ρα­θύ­ρου ποὺ τὸ διέ­σχι­ζαν πλα­τιὲς τσίγ­κι­νες λω­ρί­δες ἦταν μᾶλ­λον ἐμ­πό­διο πα­ρὰ πέ­ρα­σμα γιὰ φῶς. Μὲ τὴν πόρ­τα συ­νέ­βαι­νε τὸ ἴδιο. Ἡ σά­λα δια­γρα­φό­ταν συγ­κε­χυ­μέ­να ἀνά­με­σα σὲ με­λαγ­χο­λι­κὲς σκιὲς ποὺ ἐπέ­τρε­παν νὰ δια­φα­νοῦν γυ­μνοὶ τοῖ­χοι, δια­κο­σμη­μέ­νοι μὲ γύ­ψο, τέσ­σε­ρις ἢ πέν­τε κα­ρέ­κλες, ἕνα τρα­πέ­ζι καὶ ἡ ἀρ­χὴ τῆς σκε­πῆς στε­ρε­ω­μέ­νη μὲ σο­κο­λα­τό­χρω­μα μα­δέ­ρια. Τὸ βά­θος ἦταν πραγ­μα­τι­κὰ ἀό­ρα­το. Φαν­τα­ζό­ταν κα­νεὶς σὲ αὐ­τὸ λεί­ους, μαύ­ρους καὶ τε­ρά­στιους τοί­χους. Ἦταν κά­τι σὰν μιὰ ἄβυσ­σος πού, ἀν­τὶ νὰ ἀνοί­γε­ται μπρο­στὰ στὰ πό­δια, ἀνοι­γό­ταν μπρο­στὰ στὰ μά­τια.

       Σὲ μία ἀπὸ τὶς κα­ρέ­κλες ἦταν κα­θι­σμέ­νη μιὰ γυ­ναῖ­κα. Ἔμοια­ζε μὲ πε­νην­τά­ρα· ἀρ­γό­τε­ρα ἔμα­θα ὅτι ἦταν τριάν­τα χρο­νῶν. Στὸ δέρ­μα της, χα­ραγ­μέ­νο ἀπὸ οὐ­λές, ἁπλώ­νον­ταν οἱ θαμ­πὲς ἀσπρί­λες της λεμ­φα­δε­νί­τι­δας· πά­νω στὰ μαλ­λιά της, σὰν ξαν­θὸ κα­λαμ­πό­κι, ἔλαμ­παν τὰ γκρί­ζα σὰν ρι­νί­σμα­τα μο­λύ­βδου· τὸ στό­μα της χρη­σί­μευε σὰν ὀχυ­ρὸ μιᾶς συμ­μο­ρί­ας σά­πιων δον­τιῶν· κά­τω στὸ κορ­μί της κάγ­χα­ζε ἕνα γι­λέ­κο καὶ ἀνέ­μι­ζε τὰ κου­ρέ­λια της μιὰ φού­στα. Ση­κώ­θη­κε γιὰ νὰ μα­ζέ­ψει ἕνα μι­κρὸ ποὺ κυ­λιό­ταν στὶς πο­λυ­και­ρι­σμέ­νες πλά­κες – εἰκόνα ἑνὸς μικροῦ Ἔρωτα. Ὁ στη­θό­δε­σμος ἄνοι­ξε δί­νον­τας διέ­ξο­δο σ’ ἕνα ζου­με­ρὸ στῆ­θος, ἡ τέ­λεια πα­γί­δα γιὰ τὸ μω­ρό, ἐνῷ ἡ μά­να μουρ­μού­ρι­ζε: «ἰσεῖς κα­θῆ­στε. Τώ­ρα ἀμέ­σους θὰ ἔρ­τει.» Ἀπὸ τὰ ἀδια­πέ­ρα­στα σκο­τά­δια τοῦ βά­θους ἀκού­στη­κε ἕνας θό­ρυ­βος ἴδιος μὲ αὐ­τὸν ποὺ κά­νουν τὰ με­γά­λα ἑρ­πε­τὰ ὅταν σέρ­νον­ται στοὺς βρά­χους. Ὁ θό­ρυ­βος συ­νο­δευό­ταν ἀπὸ ἀγ­κο­μα­χη­τὰ πλη­γω­μέ­νου θη­ρί­ου. Ἐκεῖ­νο, ὅ,τι καὶ νά ’ταν, προ­χω­ροῦ­σε στὰ σκο­τει­νὰ πρὸς τὸ μέ­ρος μας. Μό­λις ἐκεῖ­νο ἔφτα­σε ἐκεῖ ὅπου τὸ φῶς ἄρ­χι­ζε νὰ ξε­κα­θα­ρί­ζει, δια­κρί­να­με ἕνα μαῦ­ρο χέ­ρι ποὺ ἔψα­χνε ἀνά­με­σα στὶς σκιές. Σὲ λί­γο, ἡ κι­νού­με­νη μᾶ­ζα ἀνα­συν­τά­χτη­κε σχε­διά­ζον­τας ἕνα ἀπο­στε­ω­μέ­νο κε­φά­λι κρα­τη­μέ­νο σ’ ἕναν πο­λὺ φαρ­δὺ λαι­μό, ἕνα τε­ρά­στιο σῶ­μα πού, κα­θὼς γλί­στρα­γε στὸ ἔδα­φος, δη­μιουρ­γοῦ­σε βρω­με­ρὰ ἴχνη καὶ μι­κρὰ ἄκρα-κου­πιὰ ποὺ τα­λαν­τεύ­ον­ταν πο­λὺ ἀδέ­ξια, γιὰ νὰ βα­δί­σει. Τυ­λιγ­μέ­νο καὶ πα­ρα­μορ­φω­μέ­νο ἀπὸ τὶς σκιὲς ἔμοια­ζε μὲ ἕνα γι­γάν­τιο βά­τρα­χο. Τε­λι­κὰ βγῆ­κε ἀπ’ αὐ­τές· ὁ ἥλιος τὴν πα­ρέ­συ­ρε μὲ ἀναί­δεια. Ἦταν ἕνας ἄν­θρω­πος. Τί ἄθλια φι­γού­ρα ἦταν αὐ­τὴ ποὺ μᾶς κοί­τα­ζε μὲ τὰ ἄτο­να μά­τια της καὶ μᾶς χα­μο­γε­λοῦ­σε μὲ τὸ ξε­δον­τιά­ρι­κο στό­μα της! Ἡ σάρ­κα, τυ­λιγ­μέ­νη σὲ ἕνα ἠμί­παλ­το καὶ ἕνα παν­τε­λό­νι, δὲν πρέ­πει νὰ ἦταν σάρ­κα, ἀλ­λὰ μιὰ ἀν­θρώ­πι­νη ζε­λα­τί­νη. Τό­σο συ­νε­χές, τό­σο ἔν­το­νο καὶ τό­σο ἀστα­θὲς ἦταν τὸ τρέ­μου­λό της, ποὺ μᾶλ­λον δὲν εἶ­χε μῦς νὰ τὴν ὑπο­στη­ρί­ξουν, οὔ­τε ὀστᾶ νὰ τὴν ἐνι­σχύ­σουν, οὔ­τε νω­τιαῖο μυε­λὸ ποὺ θὰ τῆς χρη­σί­μευε γιὰ στή­ρι­ξη. Ζυ­μά­ρι, φτιαγ­μέ­νο μὲ λέμ­φο καὶ αἷ­μα καὶ κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­να νευ­ρι­κὰ ἰνί­δια, ἦταν ἀναμ­φί­βο­λα ἐκεῖ­νος ὁ ἀ­κα­θό­ρι­στος καὶ πα­ρα­μορ­φω­μέ­νος κορ­μός· ὄχι ἀν­θρώ­πι­να ἄκρα, ἀλ­λὰ δε­μά­τια ἀπὸ μπλεγ­μέ­νες ἴνες, δε­μέ­νες οἱ μὲν μὲ τὶς δὲ μὲ μιὰ ἐπι­σφα­λῆ συ­νο­χή, τὰ κου­πιά, ποὺ ἐν μέ­σῳ μιᾶς τρα­γι­κῆς χο­ρο­γρα­φί­ας τὸν στή­ρι­ζαν στὴ γῆ· ξε­χαρ­βα­λω­μέ­νη κού­κλα τὸ κε­φά­λι μὲ τὰ πε­τα­χτὰ μαλ­λιὰ καὶ τὴ φρι­κτὴ κί­νη­ση, ποὺ σχη­μά­τι­ζε ἡμι­κύ­κλια πά­νω στὸν πλα­δα­ρὸ καὶ κα­λυμ­μέ­νο μὲ κοκ­κι­νω­πὲς φο­λί­δες λαι­μό.

       Πο­τὲ δὲν εἶ­δα φυ­σιο­λο­γι­κὸ πλά­σμα ἀν­τί­στοι­χο μὲ αὐ­τό, ἀν­θρώ­πι­νη εἰ­κό­να τό­σο τρο­μα­κτι­κή. Οὔ­τε οἱ ἀπο­συ­ναρ­μο­λο­γη­μέ­νοι ποὺ δια­σκε­δά­ζουν τὸ κοι­νὸ στὸ τσίρ­κο, δὲν θὰ ἔστη­ναν ἀγῶ­να μα­ζί του.

       Αὐ­τοὶ τρο­μά­ζουν, φο­βί­ζουν, προ­κα­λοῦν ρί­γη ἀη­δί­ας καὶ πό­νου κά­νον­τας τὸ βάρ­βα­ρο νού­με­ρό τους κα­θὼς με­τα­μορ­φώ­νον­ται σὲ ἀν­θρώ­πους-ἑρ­πε­τά. Ἀλ­λὰ ὅταν τε­λειώ­νει τὸ νού­με­ρο, τὸ ἑρ­πε­τὸ ἐξα­φα­νί­ζε­ται, ὁ ἄν­θρω­πος ἐπι­βάλ­λε­ται πά­λι στοὺς μῦς του καί, στη­ρι­ζό­με­νος στὶς ὀστέϊ­νες βά­σεις του, ὀρ­θώ­νει νι­κη­τή­ρια τὸν νω­τιαῖο μυε­λὸ καὶ χαι­ρε­τᾶ τὸ κοι­νὸ ποὺ χει­ρο­κρο­τεῖ μὲ ἐν­θου­σια­σμό, πε­ρισ­σό­τε­ρο τὴν ἐπά­νο­δό του στὴν ἀν­θρω­πό­τη­τα πα­ρὰ τὸ νού­με­ρό του.

       Ὁ ἄλ­λος ὄχι· ὁ ἄλ­λος δὲν μπο­ρεῖ νὰ ἐπι­βλη­θεῖ σὰν ἀφέν­της στοὺς μῦς του, οὔ­τε νὰ στε­ρε­ω­θεῖ κα­τὰ βού­λη­ση στὶς βά­σεις τῶν ὀστῶν του, οὔ­τε νὰ ὑψώ­σει οἰ­κειο­θε­λῶς τὸ νω­τιαῖο μυε­λό. Εἶ­ναι κα­τα­δι­κα­σμέ­νος νὰ σέρ­νε­ται πά­νω στὴ γῆ μέ­χρι αὐ­τὴ νὰ μι­σα­νοί­ξει σπλα­χνι­κὰ γιὰ νὰ τοῦ προ­σφέ­ρει τά­φο. Εἶ­ναι ἕνας ἄν­θρω­πος-ἑρ­πε­τὸ διὰ βί­ου.

       Ἐὰν αὐ­τὸς ὁ ἄν­θρω­πος-ἑρ­πε­τὸ ἦταν προ­ϊ­ὸν κά­ποιου λά­θους τῆς Φύ­σης στὸ ἐρ­γα­στή­ριο πλα­σμά­των, θὰ μπο­ροῦ­σε κα­νεὶς νὰ τὸν κοι­τά­ξει μὲ τὴν ὀδύ­νη ποὺ προ­κα­λεῖ ἡ συμ­φο­ρὰ τοῦ πλη­σί­ον, ἀλ­λὰ καὶ μὲ τὴν ἀπο­δο­χὴ ποὺ συ­νο­δεύ­ει τὸ ἀνα­πό­φευ­κτο. Τὸ θέ­α­μα ποὺ προ­σφέ­ρε­ται ἀπὸ τὸν ἄν­θρω­πο-ἑρ­πε­τὸ ποὺ σερ­νό­ταν μπρο­στὰ στὰ μά­τια μου, ἐὰν προ­κα­λοῦ­σε ὀδύ­νη, δὲν προ­κα­λοῦ­σε ἀπο­δο­χή· προ­κα­λοῦ­σε ὀρ­γὴ ἀγα­νά­κτη­σης, για­τὶ ἐκεῖ­νος ὁ ἄν­δρας δὲν ἦταν ἕνα λά­θος τῆς Φύ­σης στὸ ἐρ­γα­στή­ριο πλα­σμά­των· ἦταν ἕνα ἔγ­κλη­μα ποὺ εἶ­χε δια­πρά­ξει ἡ κοι­νω­νία κα­τὰ τὸν ἱε­ρο­ε­ξε­τα­στι­κὸ δια­χω­ρι­σμὸ τῶν πο­λι­τῶν.

       Ἐκεῖ­νος ὁ ἄν­τρας ἦταν θῦ­μα τοῦ ὀρυ­χεί­ου, ἕνας χο­ρη­γὸς τοῦ ὑδραρ­γύ­ρου ποὺ λού­ζει τὰ με­ταλ­λεῖα τοῦ Ἀλ­μα­δέν. Ἡ μι­ζέ­ρια καὶ ἡ ἐπι­τα­κτι­κὴ ἀνάγ­κη τοῦ ἐπιού­σιου τὸν ὤθη­σαν στὰ ἔγ­κα­τα τῆς γῆς, τὸν ἔβα­λαν στὸ κλου­βὶ καὶ τὸν ξε­φόρ­τω­σαν στὴ στοά, φέρ­νον­τάς τον ἀν­τι­μέ­τω­πο μὲ τὴ φλέ­βα τοῦ ὑδράρ­γυ­ρου καὶ βά­ζον­τάς του μιὰ ἀξί­να ἢ ἕνα δυ­να­μί­τη στὰ χέ­ρια.

       Ὅταν κα­τέ­βη­κε γιὰ πρώ­τη φο­ρὰ στὸ ὀρυ­χεῖο, ἦταν ἕνα ἄτο­μο δυ­να­τὸ καὶ δρα­στή­ριο, οἱ μύ­ες του, το­νω­μέ­νοι ἀπὸ τὸν ἥλιο καὶ δυ­να­μω­μέ­νοι ἀπὸ τὸν ἐλεύ­θε­ρο ἀέ­ρα τῶν ἀγρῶν, εἶ­χαν ἀν­το­χὴ καὶ ὑγεία· τὰ πον­τί­κια του δια­γρά­φον­ταν ἔν­το­να κά­τω ἀπὸ τὸ δέρ­μα· τὰ κόκ­κα­λά του ἔτρι­ζαν δυ­να­τὰ στὶς κα­λὰ λι­πα­σμέ­νες ἀρ­θρώ­σεις του· τὸ ἀνά­στη­μά του ὑψω­νό­ταν εὐ­θὺ καὶ στη­τὸ γιὰ νὰ ὑπο­στη­ρί­ξει ἕνα ἀν­δρι­κὸ κε­φά­λι, ὅπου τὰ μά­τια του ἔλαμ­παν μὲ τὴν ἀκτι­νο­βο­λία τῆς νιό­της καὶ τὸ στό­μα χα­μο­γε­λοῦ­σε δεί­χνον­τας τὴν ὀδον­το­στοι­χία.

       Ὅταν βγῆ­κε τε­λευ­ταία φο­ρὰ ἀπὸ τὸ ὀρυ­χεῖο, ἦταν ἕνα ἀκό­μα μπου­κά­λι ἀπὸ ὑδράρ­γυ­ρο, κομ­μά­τι ἀπὸ ζων­τα­νὸ με­τάλ­λευ­μα, χρή­σι­μο ἀκό­μα νὰ φέ­ρει κέρ­δη στοὺς ἐκμε­ταλ­λευ­τές του, ἐὰν ἐκεῖ­νοι δὲν δί­στα­ζαν νὰ τὸν βά­λουν σὲ ἕνα ἀπο­στα­κτή­ριο. Ὑγεία, ἀκμή, δυ­να­τοὶ μύ­ες, γε­ρὸς σκε­λε­τός, νω­τιαῖ­ος μυε­λὸς ἕτοι­μος νὰ ὑψω­θεῖ μὲ ἀν­δρι­κὴ πε­ρη­φά­νεια, ὅλα κα­τα­στρά­φη­καν ἀπὸ τὸ ὀρυ­χεῖο. Ὁ ὑδράρ­γυ­ρος, δι­η­θῶν­τας τὸν ἀέ­ρα καὶ εἰ­σχω­ρῶν­τας στοὺς πνεύ­μο­νες τοῦ με­ταλ­λω­ρύ­χου καὶ στὸ αἷ­μα του μὲ τὸν ἱδρῶ­τα, τὸν κα­τέ­λα­βε σι­γά-σι­γά κα­τα­στρέ­φον­τάς τον, ζε­λα­τι­νο­ποιῶν­τας τον, με­τα­τρέ­πον­τάς τον σε ἄμορ­φη καὶ τρε­μου­λια­στὴ μᾶ­ζα, σὲ ὑδραρ­γυ­ρι­κὸ βά­τρα­χο· ὁπό­τε μιὰ μέ­ρα, ὅταν τε­λεί­ω­σε τὴν κα­τα­στρο­φι­κή του δρά­ση καὶ ἀπό­λυ­τα ἱκα­νο­ποι­η­μέ­νος ἀπ’ αὐ­τήν, τὸν ἄφη­σε νὰ πέ­σει στὸ κλου­βὶ καὶ τὸν ἐπέ­στρε­ψε στὴν ἐπι­φά­νεια τῆς γῆς· ἕνα ἀν­θρώ­πι­νο ἀπό­βλη­το ποὺ μᾶς πλη­σί­α­ζε ἕρ­πον­τας σὰν ἕνα ἑρ­πε­τὸ καὶ κι­νού­με­νο σὰν ἕνα πλη­γω­μέ­νο θη­ρίο.

       Ὁ δυ­στυ­χὴς ἔφτα­σε κον­τά μου· ση­κώ­θη­κε, μὲ τὴ βο­ή­θεια τῶν χο­ρευ­τῶν-χε­ριῶν του, πά­νω σὲ μία ἀπ’ τὶς κα­ρέ­κλες· σώ­ρια­σε τὸ σῶ­μα του πά­νω της· στή­ρι­ξε μὲ τὰ χέ­ρια του, ποὺ ἔτρε­μαν ἐπι­λη­πτι­κά, τὰ πό­δια του, ποὺ ἔτρε­μαν καὶ αὐ­τὰ ἐπι­λη­πτι­κὰ· στή­ρι­ξε στὴ σκλη­ρὴ πλά­τη τὸ ἐκ­κρε­μὲς-κε­φά­λι του καὶ κοι­τά­ζον­τάς μας κα­τὰ πρό­σω­πο, μᾶς εἶ­πε τραυ­λί­ζον­τας:

       — Οἱ κύ­ριοι θέ­λουν νὰ μά­θουν τὴ ζωή μου. Ἀκοῦ­στε την καὶ ὁ Θε­ὸς νὰ σᾶς ξε­πλη­ρώ­σει τὸ κα­λὸ ποὺ θὰ μοῦ κά­νε­τε.

       Καὶ μί­λη­σε· μί­λη­σε ἁπλὰ καὶ τα­πει­νά, χω­ρὶς δια­μαρ­τυ­ρί­ες, μὲ τὴν πα­ραί­τη­ση τοῦ σκλά­βου, ἐκ­παι­δευ­μέ­νου ἀπὸ παι­δὶ μὲ τὸ μα­στί­γιο καὶ τὸν χαλ­κᾶ.

       — Πρὶν ἀπὸ τριάν­τα χρό­νια — εἶ­πε ἐκεῖ­νο τὸ πρό­σω­πο ποὺ σκε­φτό­ταν καὶ μι­λοῦ­σε— ἐδῶ καὶ τριάν­τα χρό­νια ἐγὼ ἤμουν δε­κα­ο­χτώ, κα­τέ­βη­κα γιὰ πρώ­τη φο­ρὰ στὸ ὀρυ­χεῖο· ἔπρε­πε νὰ βγά­λω τὸ ψω­μί μου. Κα­τέ­βη­κα κερ­δί­ζον­τας δύο πε­σέ­τες τὴν ἡμέ­ρα. Δέ­κα κα­τε­βά­σμα­τα τὸ μῆ­να — δὲν μπο­ρεῖ νὰ κά­νει κα­νεὶς πα­ρα­πά­νω χω­ρὶς νὰ πε­θά­νει ἀμέ­σως— κά­νουν ἕνα μι­σθὸ εἴ­κο­σι πε­σέ­τες κά­θε τριάν­τα μέ­ρες. Τό­τε δού­λευα πο­λύ! Σα­φές! Ἄν­τε­χα ἀκό­μα νὰ τὰ βά­λω μὲ τὸν ὑδράρ­γυ­ρο. Ἀρ­γό­τε­ρα ὁ ὑδράρ­γυ­ρος ἄρ­χι­σε νὰ μὲ δια­βρώ­νει καὶ τὸ σῶ­μα μου ἄρ­χι­σε νὰ τρέ­μει μὲ αὐ­τὸ τὸ δυ­να­τὸ τρέ­μου­λο· ἄρ­χι­σα νὰ γί­νο­μαι «μο­δόρ­ρο»· ἔτσι μᾶς λέ­νε. Ἀλ­λά, ποῦ λύ­ση! ΄Ἔπρε­πε νὰ συ­νε­χί­σω νὰ δου­λεύω. Ποῦ λύ­ση! Ἢ δου­λεύω ἢ πει­νάω. Μιὰ μέ­ρα τὸ τρέ­μου­λο δυ­νά­μω­σε κι ἄλ­λο· καὶ τὰ ἀφεν­τι­κά μου, βλέ­πον­τας ὅτι μοῦ ἦταν ἀδύ­να­τον νὰ δου­λεύω κά­θε μῆ­να, ἄν­τε ἕνα μῆ­να καὶ ἄλ­λον καὶ ἄλ­λον, μὲ ἔβα­λαν ἐναλ­λάξ. Ἐναλ­λὰξ εἶ­ναι ἕνα μῆ­να πά­νω καὶ ἄλ­λον κά­τω. Με­τὰ μὲ ἐγ­κα­τέ­στη­σαν μό­νι­μα πά­νω · για­τί δὲν ἤμουν γιὰ νὰ κα­τε­βαί­νω. Ὁ ὑδράρ­γυ­ρος μὲ κυ­ρί­ε­ψε καὶ οἱ τρε­μοῦ­λες αὐ­ξή­θη­καν. Μιὰ νύ­χτα, ἐπι­στρέ­φον­τας ἀπὸ τὴ δου­λειά, τρέ­μον­τας ὡς συ­νή­θως, ἄνοι­ξα τὴν πόρ­τα, πῆ­γα νὰ προ­χω­ρή­σω καὶ μοῦ ἔφυ­γαν τὰ πό­δια καὶ ἔπε­σα κά­τω ἀνά­σκε­λα. Πί­στε­ψα ὅτι ἦταν ἕνα γλί­στρη­μα· προ­σπά­θη­σα νὰ ση­κω­θῶ βά­ζον­τας τὰ χέ­ρια. Τί τὰ θέ­λεις! Δὲν μπο­ροῦ­σα πιὰ νὰ ση­κω­θῶ· δὲν θὰ μπο­ροῦ­σα νὰ στα­θῶ ὄρ­θιος πο­τέ· ὁ ὑδράρ­γυ­ρος μὲ εἶ­χε «τουμ­πά­ρει», τουμ­πά­ρει γιὰ πάν­τα…Τό­τε ὁ κύ­ριος διευ­θυν­τὴς μοῦ ὑπέ­δει­ξε τὴ συν­τα­ξιο­δό­τη­ση· μιὰ πε­σε­τού­λα κά­θε μέ­ρα· αὐ­τὸ ποὺ ἀνα­λο­γεῖ σὲ κά­ποιον ὅταν ἔχει κά­νει πολ­λὰ με­ρο­κά­μα­τα, πολ­λά! Αὐ­τὰ ποὺ ἐγὼ ἔχω κά­νει ἀπὸ τὰ δέ­κα ἑφτὰ μέ­χρι τα τριάν­τα ἕξη. Ἀπὸ τὴν πε­σέ­τα μᾶς ἀφαι­ροῦν τὶς Κυ­ρια­κὲς καὶ τὶς ἀρ­γί­ες. Σύ­νο­λο στὸ πε­ρί­που, εἴ­κο­σι τέσ­σε­ρις πε­σέ­τες τὸ μῆ­να. Αὐ­τὴ εἶ­ναι ἡ ἱστο­ρία μου καὶ ἐδῶ εἶ­μαι γιὰ ὅτι «ἰσεῖς» ἐπι­θυ­μεῖ­τε νὰ μὲ προ­στά­ξε­τε· καὶ ὁ θε­ὸς νὰ σᾶς ξε­πλη­ρώ­σει ὅτι κά­νε­τε στὸν κό­σμο γιὰ μέ­να.

       Τὸ θῦ­μα τοῦ ὑδράρ­γυ­ρου, ὁ βά­τρα­χος τοῦ ὑδράρ­γυ­ρου, αὐ­τὸς ποὺ πα­ρή­γα­γε γιὰ τριάν­τα χρό­νια χι­λιά­δες μπου­κά­λια ὑδραρ­γύ­ρου, ποὺ τὸ Κρά­τος που­λά­ει πρὸς 300 πε­σέ­τες τὸ κα­θέ­να, προ­σπά­θη­σε νὰ ἀνα­ση­κω­θεῖ καὶ βρέ­θη­κε στὸ ἔδα­φος ἀνά­σκε­λα χτυ­πῶν­τας τὰ πό­δια σὰν θε­ριὸ ποὺ ψυ­χορ­ρα­γεῖ, χτυ­πη­μέ­νο ἀπὸ τὸν κυ­νη­γό.

       Φτά­να­με στὸ κα­τώ­φλι τῆς πόρ­τας. Γύ­ρι­σα γιὰ νὰ στρέ­ψω τὴ μα­τιὰ στὸ σπι­τι­κὸ τοῦ ἀνά­πη­ρου με­ταλ­λω­ρύ­χου.

       Ἡ γυ­ναῖ­κα εἶ­χε ξα­να­κα­θί­σει στὴν κα­ρέ­κλα· ὁ ἄν­δρας σερ­νό­ταν ἀνά­με­σα στὶς σκιὲς ξε­φυ­σῶν­τας καὶ ξε­θω­ριά­ζον­τας μέ­σα τους.

       Τρα­γι­κὸ τέ­ρας τῆς κοι­νω­νι­κῆς ζω­ο­λο­γί­ας, ἐξα­φα­νί­στη­κε πί­σω ἀπὸ τὰ σκο­τά­δια τοῦ βά­θους μὲ ὑπό­κω­φο καὶ ἀρ­γὸ μουρ­μου­ρη­τό, ἐνῷ τὸ μω­ρό, πα­ρα­τη­μέ­νο πά­λι πά­νω στὰ κοκ­κι­νι­σμέ­να ἀπὸ τὸν ἥλιο πλα­κά­κια, ἔτρι­βε πά­νω τους τὴν ἀγ­γε­λι­κή του γύ­μνια, πε­ρι­μέ­νον­τας τὴ σει­ρά του γιὰ τὴν ὥρα ποὺ θὰ κα­τέ­βαι­νε στὸ ὀρυ­χεῖο.

* Μοδόρρο (Modorro): Λέγεται γιὰ ἕναν ἐργάτη ὀρυ­χείου, ποὺ δη­λη­τη­ριά­ζεται ἀπὸ ὑδράρ­γυρο.

Πη­γή:

https://www.solidaridadobrera.org/ateneo_nacho/libros/AA%20VV%20-%20Narraciones%20y%20cuentos%20anarquistas.pdf

Χο­α­κὶν Ντι­θέν­τα ὐ Μπε­νε­δί­κτο (Joaquín Dicenta y Benedicto) (1863-1917). Ἱσπα­νὸς συγ­γρα­φέ­ας ποὺ ἀσχο­λή­θη­κε μὲ τὴ δρα­μα­τουρ­γία, τὴν ποί­η­ση καὶ τὴ να­του­ρα­λι­στι­κὴ μυ­θι­στο­ριο­γρα­φία. Ὁλο­κλή­ρω­σε τὴ δευ­τε­ρο­βάθ­μια ἐκ­παί­δευ­σή του στὸ Ἀλι­κάν­τε καὶ κα­τό­πιν εἰ­σῆλ­θε στὴν Στρα­τιω­τι­κὴ Ἀκα­δη­μία τῆς Σεγ­κό­βια, ἀλ­λὰ τὸ 1878 τὸν ἀπέ­βα­λαν ἐξ αἰ­τί­ας τῆς μπο­ὲμ ζω­ῆς του καὶ τῆς ἀγά­πης του στὸ ἀλ­κο­ὸλ καὶ τὶς γυ­ναῖ­κες. Ἔκτο­τε θὰ φυ­το­ζω­οῦ­σε στὰ πε­ρί­χω­ρα καὶ σὲ πε­ρι­θω­ρια­κὰ μέ­ρη της Μα­δρί­της, προ­σπα­θῶν­τας νὰ σπου­δά­σει Νο­μι­κὴ καὶ εἰ­σχω­ρῶν­τας στοὺς δη­μο­κρα­τι­κοὺς κύ­κλους. Τό­τε δέ­χτη­κε τὴν ἐπί­δρα­ση τοῦ οὐ­το­πι­κοῦ σο­σια­λι­σμοῦ καὶ τοῦ Κρα­ου­σι­σμοῦ (Krausismo)(*). Στὴ Μα­δρί­τη γνώ­ρι­σε ἐπί­σης καὶ συν­δέ­θη­κε μὲ δυ­να­τὴ φι­λία μὲ τὸν «κα­τα­ρα­μέ­νο ποι­η­τή» Μα­νουὲλ Πά­σο (Manuel Paso), ποὺ πέ­θα­νε νε­ό­τα­τος ἀπὸ ἀλ­κο­ο­λι­σμό. Συ­νερ­γά­στη­κε μὲ τὴν ἐφη­με­ρί­δα El Liberal καὶ δη­μο­σί­ευ­σε τὰ πρῶ­τα του ποι­ή­μα­τα στὸ πε­ριο­δι­κὸ Edén. Τὸ θε­α­τρι­κὸ ἔρ­γο του Juan José (1895), σο­σια­λι­στι­κοῦ ὕφους καὶ ἀνα­φε­ρό­με­νο στὶς ὑπάρ­χου­σες δια­φο­ρὲς με­τα­ξὺ ἐρ­γα­τῶν καὶ ἀφεν­τι­κῶν, ση­μεί­ω­σε με­γά­λη ἐπι­τυ­χία καὶ ἦταν ἡ κυ­ρί­αρ­χη πα­ρά­στα­ση στὴν Ἱσπα­νία στὶς λαϊ­κὲς γιορ­τὲς τῆς Πρω­το­μα­γιᾶς. Τὸ ἔρ­γο ἐπι­κρί­θη­κε ἀπὸ πολ­λοὺς Ἱσπα­νοὺς ἐπι­σκό­πους καί, ἀφοῦ με­τα­φρά­στη­κε σὲ διά­φο­ρες γλῶσ­σες, ἔκα­νε με­γά­λη ἐπι­τυ­χία καὶ σὲ ἄλ­λες χῶ­ρες. Στὴν ἴδια κα­τη­γο­ρία μὲ τὸ Juan José ἀνή­κει καὶ τὸ El señor feudal (Ὁ φε­ου­δάρ­χης), ἴδιας θε­μα­τι­κῆς ἀλ­λὰ σὲ ἀτμό­σφαι­ρα με­σαιω­νι­κὴ καὶ ρο­μαν­τι­κή. Ἄλ­λα ἔρ­γα τοῦ συγ­γρα­φέα εἶ­ναι τὰ Luciano, Los bárbaros, Encarnación, De piedra a piedra, La mejor ley, Daniel, El crimen de ayer, Sobrevivirse καὶ El spoliarium y Novelas cortas ἀνά­με­σα σὲ πολ­λὰ ἄλ­λα. Ἂν καὶ ἡ ἔκλυ­τη ζωή του ἐπικρίθηκε ἔν­το­να ἀπὸ με­γά­λους Ἱσπα­νοὺς δια­νο­η­τές, ὅπως ὁ Ἀθο­ρὶν (Azorín) καὶ ὁ Μι­γὲλ ντὲ Οὐ­να­μοῦ­νο (Miguel de Unamuno), ὁ συμ­πα­τριώ­της του Χο­σὲ Μαρ­τί­νεθ Ρουὶθ (José Martínez Ruíz) τὸν ὀνό­μα­σε ἐκ­πρό­σω­πο τοῦ «λαϊ­κοῦ πά­θους, τῆς ὁρ­μῆς, τοῦ ρο­μαν­τι­κοῦ καὶ ἐλεύ­θε­ρου λυ­ρι­σμοῦ».

(*) Κραουσισμός. Ἰδεαλιστικὸ δόγμα ποὺ βασίζεται στὴ συμφιλίωση μεταξὺ θεϊσμοῦ καὶ πανθεϊσμοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὁ Θεός, χωρὶς νὰ εἶναι ὁ κόσμος (πανθεϊσμός) ἢ νὰ εἶναι ἔξω ἀπὸ αὐτὸν (θεϊσμός), τὸν περιέχει μέσα του καὶ τὸν ὑπερβαίνει. Αὐτὴ ἡ ἀντίληψη ὀνομάζεται πανενθεϊσμός. Ὀφείλει τὸ ὄνομά του στὸν Γερμανὸ μετακαντιανὸ στοχαστὴ Κὰρλ Κρίστιαν Φρίντριχ Κράους (Karl Christian Friedrich Krause, 1781-1832). Αὐτὴ ἡ φιλοσοφία διαδόθηκε εὐρέως στὴν Ἱσπανία, ὅπου ἔφτασε στὴ μέγιστη πρακτική της ἀνάπτυξη χάρη στὸ ἔργο τοῦ μεγάλου ἐκλαϊκευτῆ της Χουλιὰν Σὰντς ντὲλ Ρίο( Julián Sanz del Río).

Με­τά­φρα­ση ἀ­πὸ τὰ ἱ­σπα­νι­κά:

Χρη­στά­κου Βα­σι­λι­κή. Ἰ­α­τρὸς καρ­δι­ο­λό­γος καὶ ἀ­ρι­στοῦ­χος ἀ­πό­φοι­τος τοῦ τμή­μα­τος Ἱ­σπα­νι­κὴ γλώσ­σα καὶ Πο­λι­τι­σμὸς τοῦ Ἑλ­λη­νι­κοῦ Ἀ­νοι­χτοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου. Με­τα­φρά­ζει λο­γο­τε­χνί­α ἀ­πὸ τὴν ἱ­σπα­νι­κὴ στὴν ἑλ­λη­νι­κὴ γλώσ­σα.

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/

Απίστευτο: Κινέζος μένει στη μέση αυτοκινητόδρομου γιατί αρνήθηκε να πουλήσει το σπίτι του - «Το μετανιώνω τώρα»

Κίνα

Αδιανόητο και όμως άντρας στην Κίνα μένει κυριολεκτικά στη μέση ενός αυτοκινητόδρομου καθώς αρνήθηκε τους όρους απαλλοτρίωσης της κινεζικής κυβέρνησης με αποτέλεσμα το σπίτι του μεν να παραμείνει δε να βρίσκεται στη μέση δυο λωρίδων ταχείας κυκλοφορίας.

«Το μετανιώνω τώρα»

Ο Χουάνγκ Πινγκ όταν οι κινεζικές αρχές χτύπησαν την πόρτα του στο Τζινσί, μια πόλη νοτιοδυτικά της Σαγκάης, προσφέροντας να αγοράσουν το διώροφο σπίτι του για αρκετά χρήματα και τρεις άλλες ιδιοκτησίες, ο αποφάσισε να το παίξει δύσκολος με την ελπίδα να πετύχει μια ακόμη καλύτερη συμφωνία. Τελικά αυτό που κατάφερε είναι να εκνευρίσει τις αρχές που αποφάσισαν να μην ενδώσουν στις παράλογες απαιτήσεις του και να φτιάξουν τον αυτοκινητόδρομο.

Στο τέλος, όλοι οι άλλοι ιδιοκτήτες ακινήτων στην περιοχή πούλησαν τη γη τους και άφησαν μόνο τον Χουάνγκ.

«Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα συμφωνούσα με τους όρους κατεδάφισης που μου πρότειναν...» δήλωσε ο Χουάνγκ σε Κινέζους δημοσιογράφους. «Τώρα αισθάνομαι σαν να έχασα ένα μεγάλο στοίχημα, το μετανιώνω λίγο».

Στον Χουάνγκ που ζει με τον 11χρονο εγγονό του προσφέρθηκαν 1,6 εκατομμύρια γιουάν (220.700 δολάρια) και δύο άλλα ακίνητα, προσφορά που αργότερα αυξήθηκε σε τρία ακίνητα. Ο ίδιος αρνήθηκε, ελπίζοντας να λάβει μια ακόμη καλύτερη προσφορά, αλλά υπερεκτίμησε το ενδιαφέρον των κινεζικών αρχών για το ακίνητό του και τελικά βρέθηκε ιδιοκτήτης ενός «σπιτιού με καρφιά». Ο Χουάνγκ, ο οποίος πρέπει να περάσει μέσα από έναν τσιμεντένιο σωλήνα για να φύγει από το σπίτι του που βρίσκεται απομονωμένο στη μέση ενός αυτοκινητόδρομου, περνάει τον περισσότερο χρόνο του στο κέντρο της Τζινξί, μακριά από τον θόρυβο του εργοταξίου γύρω από το σπίτι του και επιστρέφει μόνο το βράδυ, όταν φεύγουν οι εργάτες.

Φοβάται όμως ότι τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα όταν ο αυτοκινητόδρομος εγκαινιαστεί την άνοιξη. 

Οι ντόπιοι επισκέπτονται τώρα το σπίτι του για να τραβήξουν φωτογραφίες του σπιτιού που περιβάλλεται από οικοδομικά έργα.

https://www.ethnos.gr/

Ποια περιοχή της Αττικής ήταν παλιά η Μουνιχία;

 Ποια περιοχή της Αττικής ήταν παλιά η Μουνιχία;

Δημοσιεύτηκε στις 29 Ιαν 2025 - 11:31Λίγοι γνωρίζουν ότι μια διάσημη περιοχή της Αττικής είχε εντελώς διαφορετικό όνομα

Συντάκτης: Γρηγόρης Κεντητός

Η Μουνιχία ήταν η αρχαία ονομασία του σημερινού λόφου της Καστέλλας στον Πειραιά. Πρόκειται για μια περιοχή με στρατηγική σημασία, καθώς προσέφερε άμεσο έλεγχο στα τρία μεγάλα λιμάνια της πόλης: τον κεντρικό λιμένα του Πειραιά, τη Ζέα (σημερινό Πασαλιμάνι) και τον λιμένα της Μουνιχίας, γνωστό σήμερα ως Μικρολίμανο.

Η Μουνιχία πήρε το όνομά της από τον Μούνιχο, έναν ήρωα της μυθολογίας που φέρεται να ίδρυσε την περιοχή. Εκεί βρισκόταν το ιερό της Αρτέμιδος Μουνιχίας, όπου κάθε χρόνο τελούνταν η γιορτή των Μουνιχίων. Κατά τη διάρκεια αυτής της εορτής, οι Αθηναίοι πρόσφεραν γλυκίσματα που ονομάζονταν αμφιφώντες, ενώ πραγματοποιούνταν και ναυτικοί αγώνες στον λιμένα της περιοχής.

Στα χρόνια του Θεμιστοκλή, η Μουνιχία οχυρώθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτική βάση. Η περιοχή ήταν εξαιρετικά σημαντική λόγω του υψομετρικού πλεονεκτήματός της, γεγονός που της επέτρεπε να λειτουργεί ως φυσική ακρόπολη του Πειραιά. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, το λιμάνι αυτό ήταν γνωστό ως Τουρκολίμανο, καθώς επιτρεπόταν η προσάραξη μόνο τουρκικών πλοίων.

Σήμερα, η Καστέλλα αποτελεί μία από τις πιο γραφικές συνοικίες του Πειραιά, με την ιστορική της ταυτότητα να παραμένει ζωντανή μέσα στο αστικό τοπίο της σύγχρονης πόλης.

https://www.sportime.gr/

Μέλι από τη Μαγνησία κατακτά αγορές εξωτερικού

Μέλι από τη Μαγνησία κατακτά αγορές εξωτερικού

Μιλήσαμε με τον εκτελών χρέη πρόεδρου του Συλλόγου Επαγγελματιών Μελισσοκόμων Μαγνησίας, Αναστάσιο Πατσιαλίδη. Η οικογένεια Πατσιαλίδη διαθέτει πρότυπη μονάδα μελιού. Από παππού και προπάππο μελισσοκόμους, ξεκίνησε από κοινού με τον αδερφό του από λίγα μελίσσια και σήμερα παράγουν και διακινούν τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό μέλι άριστης ποιότητας. Πολλά από τα είδη μελιού που παράγουν εξάγονται στο εξωτερικό σε χώρες όπως Αγγλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία. Διαθέτουν επίσης κατάστημα λιανικής πώλησης στη Ν. Ιωνία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΑΡΤΕΜΗΣ ΧΑΛΑΤΣΗΣ 

Κύριε Πατσιαλίδη, πότε ξεκινήσατε την ενασχόλησή σας με τη μελισσοκομία και γιατί;

Γεννήθηκα μέσα στο μέλι και τα μελίσσια. Το μικρόβιο πέρασε από τον προπάππο στον παππού και μετέπειτα στον πατέρα μου. Ξεκίνησα ασκώντας ελαφρού τύπου μελισσοκομία και σήμερα με τον αδερφό μου Δημήτρη έχουμε προχωρήσει αρκετά. Ξεκινήσαμε από κοινού την επιχείρησή μας με ιδία κεφάλαια. Έχουμε 15 ενεργά χρόνια στον κλάδο. Ξεκίνησα από αγάπη και ενδιαφέρον με λιγοστά μέσα. Το βασικό μου κίνητρο ήταν να ασχοληθώ συστηματικά με τη μελισσοκομία και να την πάω ένα βήμα παραπέρα, έχοντας στο μυαλό μου μόνο μια σκέψη. Μέχρι πού μπορώ να φτάσω. Σήμερα λοιπόν διαθέτουμε καθετοποιημένη μονάδα παραγωγής μελιού δηλ. παράγουμε το προϊόν, κάνουμε την μεταποίηση και μπορούμε να διαθέσουμε στον καταναλωτή τελειωμένο έτοιμο για κατανάλωση.

Ποια είδη μελιού διαθέτετε στην αγορά

Πριν απαντήσω στο ερώτημά σας, θα ήθελα να πω ότι λόγω της κλιματικής αλλαγής δεν μπορούμε να έχουμε σίγουρη και σταθερή την παραγωγή του προϊόντος μας. Δηλ. η παραγωγή από έτος σε έτος δεν είναι εξασφαλισμένη, ούτε όμως και σταθερή. Υπό κανονικές συνθήκες βγάζουμε περίπου δέκα ποικιλίες τον χρόνο. Ανάλογα με την εποχή έχουμε και το αντίστοιχο μέλι. Ξεκινάμε την άνοιξη με ανθόμελο από αγριολούλουδα, έχουμε μέλι ακακίας, συνεχίζουμε με μέλι καστανιάς και μέλι βελανιδιάς, μέλι ελάτου, το καλοκαίρι έχουμε τα καλοκαιρινά ανθόμελα, θυμάρι, λεβάντα κ.λπ. Όλα αυτά τα είδη παράγονται με βάση τις καιρικές συνθήκες. Έχουμε μέλι πεύκου ακολουθούν το μέλι κισσού και ρίκια, το φθινοπωρινό πεύκο, όπου για την παραγωγή του συνήθως μετακινούσαμε τα μελίσσια μας στην Εύβοια. Δυστυχώς λόγω των πυρκαγιών των τελευταίων ετών και της μεγάλης καταστροφής που υπέστη η μελισσοκομία στο νησί πλέον τα πηγαίνουμε στη Θάσο. Τελευταίο είναι το μέλι κουμαριάς (αρχές χειμώνα) κι εκεί κλείνει και η σεζόν μας. 

Λίγα λόγια για την αναπαραγωγή της μέλισσας; Πόσο ζει;

Η μέλισσα κάνει ό,τι κάνει και ο άνθρωπος. Κύριο μέλημά της είναι το αυξάνεστε και πληθύνεστε. Θέλει να διαιωνίσει το είδος της. Και βέβαια επιτελεί την πολύτιμη επικονίαση. Η βασίλισσα όταν γεράσει αποσύρεται και δίνει τη θέση της σε μια νεότερη βασίλισσα. Εγκαταλείπει την κυψέλη της αφήνοντας γενετικό υλικό για βασίλισσα. Το μέλι ουσιαστικά είναι το φαγητό της μέλισσας για να μπορέσει να ζήσει και να αναπαραχθεί. 

Ενδεικτικά, κάθε πλαίσιο, δηλαδή κάθε κερήθρα, έχει 2 με 3 χιλιάδες μέλισσες. Σκεφτείτε λοιπόν πόσες κερήθρες μπορεί να έχει ένα μελίσσι και μέχρι πού μπορεί να φτάσει. 

Η ζωή της βασίλισσας είναι γύρω στα 3 χρόνια, όμως η πιο παραγωγική χρονιά της βασίλισσας είναι η δεύτερη. Οι εργάτες μπορούν να ζήσουν 2-3 μήνες και η τελευταία γέννα των μελισσών είναι στο εξάμηνο. 

Σε ποιες χώρες του εξωτερικού εξάγετε;

Εξάγουμε σε Ελβετία, Ολλανδία Βέλγιο, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Λιβύη και Λίβανο. Ό,τι θέλει ο πελάτης. Από βαρέλι 250 kg έως βαζάκι των 30gr. Θα σας πω εδώ πως ένα σχετικά ακριβό μέλι που πωλείται είναι το μέλι της ελατοβανίλιας, που η τιμή του στην Αγγλία μπορεί να φτάσει στη λιανική ακόμη και 35-40€ το κιλό.

Ποιο είδος μελιού προτιμάει ο Έλληνας;

Ο Έλληνας προτιμάει εκείνο το μέλι με το οποίο έχει μεγαλώσει. Είναι ανάλογα στην κουλτούρα του. Από την εμπειρία μου σας λέω ότι για παράδειγμα οι βουνίσιοι γενικά προτιμούν τα σκουρόχρωμα μέλια, ενώ το μέλι ανθέων προτιμάται κυρίως από κατοίκους πεδινών περιοχών. Εδώ οι Βολιώτες αγοράζουν αρκετά μέλι ανθέων. 

Μπορείτε να μας μιλήσετε για τις ποσότητες που παράγονται στο νομό μας;

Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα νούμερα. Η παραγωγή αλλάζει από χρονιά σε χρονιά. Πέρσι ήταν μια δύσκολη χρονιά και δεν υπήρχε μέλι. Ήταν μια κακή χρονιά και για εμάς μιας και μόλις και μετά βίας μπορέσαμε να ανταποκριθούμε στα πολλά έξοδά μας. 

Είναι δύσκολο το επάγγελμα του μελισσοκόμου;

Είναι αρκετά δύσκολο. Για χρησιμοποιήσω έναν όρο «της πιάτσας», με απλά λόγια ένα ξεσκέπαστο μαγαζί. Εξαρτόμαστε σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις καιρικές συνθήκες. Μπορεί να έχουμε ενδείξεις να πάμε σε μια συγκεκριμένη περιοχή να στήσουμε τα μελίσσια μας, αλλά μπορεί να μεταβληθούν ραγδαία οι καιρικές συνθήκες και αυτό θα μας ωθήσει να φύγουμε ξανά άμεσα για άλλη περιοχή. 

Σας ευχόμαστε να συνεχίσετε να παράγεται αυτό το σπουδαίο ελληνικό προϊόν. Και θα κλείσω τη συνέντευξή μας λέγοντας πως είχα διαβάσει πριν κάποιο καιρό ότι σε πρόσφατες ανασκαφές στην Αίγυπτο είχαν βρεθεί φιάλες που περιείχαν μέλι, μάλιστα άριστης ποιότητας, που είχε διατηρηθεί σχεδόν αναλλοίωτο για πάνω από 2.500 χρόνια. Πραγματικά εντυπωσιακό. Πρέπει το ελληνικό μέλι παραγωγού να αποτελεί κομμάτι της καθημερινής μας διατροφής.

https://e-thessalia.gr/

Δεν κρύωναν με τους χιτώνες οι Αρχαίοι Έλληνες; Τι έβαζαν τον χειμώνα;

Δεν κρύωναν με τους χιτώνες οι Αρχαίοι Έλληνες; 

Τι έβαζαν τον χειμώνα;

Ενημερώθηκε στις 31 Ιαν 2025 - 13:14Οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν βαρύτερα ενδύματα, όπως το ιμάτιον, για να αντιμετωπίσουν το κρύο.

Όταν φανταζόμαστε την Αρχαία Ελλάδα, το μυαλό μας ταξιδεύει σε λευκούς χιτώνες, ζεστό ήλιο και ανοιχτά τοπία. Όμως, η πραγματικότητα ήταν πολύ πιο σύνθετη. Ο ελληνικός χειμώνας, ειδικά σε βόρειες περιοχές όπως η Μακεδονία και η Θεσσαλία, μπορούσε να γίνει ιδιαίτερα ψυχρός, με δυνατούς ανέμους, βροχοπτώσεις και ακόμη και χιόνι. Οι Αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν απροετοίμαστοι απέναντι στο κρύο – και η ενδυμασία τους είχε εξελιχθεί με τρόπο που συνδύαζε λειτουργικότητα και αισθητική.

Το ιμάτιον ήταν ένα από τα πιο συνηθισμένα χειμερινά ενδύματα. Επρόκειτο για ένα βαρύ, μάλλινο πανωφόρι, που οι άνδρες και οι γυναίκες τύλιγαν γύρω από το σώμα τους. Το μάλλινο ύφασμα ήταν το καλύτερο θερμομονωτικό υλικό της εποχής, επιτρέποντας στους Έλληνες να διατηρούν τη θερμοκρασία του σώματός τους χωρίς να εμποδίζονται στις κινήσεις τους. Σε περιοχές με ακόμα πιο χαμηλές θερμοκρασίες, χρησιμοποιούσαν την χλαίνη, ένα πιο βαρύ μάλλινο μανδύα, με παχιά ύφανση, παρόμοιο με τις σημερινές κάπες.

Οι στρατιώτες και οι ταξιδιώτες προτιμούσαν τη χλαμύδα, ένα πιο κοντό μανδύα, που φοριόταν συνήθως ριγμένος στον έναν ώμο και στερεωμένος με πόρπη. Παρά το γεγονός ότι ήταν πιο ελαφρύς από το ιμάτιον, προσέφερε ιδανική προστασία από τους ανέμους, ενώ μπορούσε να διπλωθεί σαν κουβέρτα όταν χρειαζόταν επιπλέον ζεστασιά.

Ένα άλλο στοιχείο που πολλοί αγνοούν είναι ότι τα ρούχα των Αρχαίων Ελλήνων δεν ήταν όλα λευκά. Το χειμώνα, προτιμούσαν σκουρότερα και γήινα χρώματα, όπως βαθύ κόκκινο, καφέ και σκούρο μπλε, καθώς τα πιο σκούρα υφάσματα απορροφούν περισσότερη θερμότητα και προσφέρουν καλύτερη μόνωση.

Τα πόδια ήταν επίσης προστατευμένα από το κρύο. Αντί για τα κλασικά ανοιχτά σανδάλια, χρησιμοποιούσαν κλειστά υποδήματα από δέρμα, γνωστά ως ενδρομίδες, που έμοιαζαν με μποτάκια και έδεναν μέχρι τον αστράγαλο ή τη γάμπα. Οι πιο εύποροι πολίτες χρησιμοποιούσαν εσωτερικές επενδύσεις από μαλλί ή γούνα, κάνοντας τα υποδήματα ακόμα πιο ανθεκτικά στο κρύο.

Επιπλέον, η διατροφή και η διαβίωση έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη θέρμανση. Οι Έλληνες καταναλώναν ζεστές σούπες, παχιά γαλακτοκομικά και κρέατα, ενώ οι οικίες τους είχαν εστίες που βοηθούσαν στη διατήρηση της θερμότητας σε κλειστούς χώρους. Τα σπίτια ήταν κατασκευασμένα με πυκνά τοιχώματα, προσφέροντας φυσική μόνωση, ενώ πολλές κατοικίες διέθεταν στεγασμένους χώρους για να περιορίζουν την απώλεια θερμότητας.

Ο χειμώνας για τους Αρχαίους Έλληνες δεν ήταν εύκολος, αλλά είχαν αναπτύξει αποτελεσματικούς τρόπους για να προστατεύονται από το κρύο, χρησιμοποιώντας προσεγμένες τεχνικές ενδυμασίας, θέρμανσης και διαβίωσης.

https://www.sportime.gr/

Το καλοκαίρι αναμένεται να είναι έτοιμο το λιμάνι Βόλου

 Το καλοκαίρι αναμένεται να είναι έτοιμο το λιμάνι Βόλου

Θεσσαλία - Υποδομές: 15 έως 48 μήνες για τα έργα αποκατάστασης

Δημοσιεύθηκε 01/02/2025 07:07

Τροποποιήθηκε 07:30

Περίοδος από 15, για τα σιδηροδρομικά, έως 48 μήνες για τα οδικά, από την υπογραφή των συμβάσεων θα χρειαστεί, σύμφωνα με τον Υπουργό Υποδομών και μεταφορών, Χρ. Σταϊκούρα, για να ολοκληρωθούν τα έργα αποκατάστασης ζημιών στη Θεσσαλία, όσον αφορά σε αυτά που θα χρηματοδοτηθούν από πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ). Για αυτά που χρηματοδοτούνται από το Ταμείο Ανάκαμψης η προθεσμία υλοποίησης είναι έως το καλοκαίρι του 2026. Αυτό ανέφερε, μεταξύ άλλων, χτες ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Χρήστος Σταϊκούρας παρουσιάζοντας ένα ολιστικό Σχέδιο Ανάκαμψης της Θεσσαλίας μετά την κακοκαιρία «Daniel», στο πλαίσιο της ημερίδας «Thessaly Forum» (στον Βόλο). Όλα αυτά, υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα κολλήσουν οι διαγωνισμοί καθώς εκκρεμούν προδικαστικές προσφυγές στην ΕΑΔΗΣΗ από μικρότερα κατασκευαστικά σχήματα.
Την ίδια ώρα, σε «αγώνα δρόμου» για την αποκατάσταση των ζημιών στον Λιμένα Βόλου ώστε η υποδομή να είναι λειτουργική έως το καλοκαίρι καλούνται να επιδοθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Σύμφωνα με πληροφορίες, στόχος είναι η ολοκλήρωση των ζημιών αποκατάστασης στον Οργανισμό Λιμένος Βόλου (ΟΛΒ), αποτέλεσμα των κακοκαιριών (Daniel) του 2023, μέσα στους επόμενους 3-4 μήνες, ώστε ο λιμένας να «προλάβει» την έναρξη της τουριστικής περιόδου 2025. Τα έργα αποκατάστασης στον Λιμένα Βόλου, ύψους 9,5 εκατ. ευρώ είναι σε εξέλιξη καθώς εκκίνησαν από την ΤΕΚΑΛ προ ολίγων ημερών. Από τις δύο κακοκαιρίες, φερτά υλικά τα οποία εκτιμώνται σε 700.000 κυβικά μέτρα έπειτα από βυθομετρικές αποτυπώσεις που διενήργησε ο ΟΛΒ, συσσωρεύθηκαν στη λιμενολεκάνη δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στον ελλιμενισμό πλοίων στο λιμάνι του Βόλου. Κατά συνέπεια, πρέπει να γίνει «αγώνας δρόμου» ώστε γίνουν γρήγορα τα έργα προκειμένου να αποκατασταθεί πλήρως η επιχειρησιακή λειτουργία του λιμένα Βόλου

Η σύμβαση υπεγράφη την περίοδο των εορτών του 2024 (23 Δεκεμβρίου) μεταξύ του υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Χρ. Στυλιανίδη, και της αντιπροέδρου του Δ.Σ. της ανάδοχης εταιρείας, «ΤΕΚΑΛ», Αργυρούς Ψαλτάκου. Η Μονάδα Συμβάσεων Στρατηγικής Σημασίας του Υπερταμείου (PPF) ωρίμασε και διενήργησε τη διαγωνιστική διαδικασία για το εν λόγω έργο, στο όνομα και για λογαριασμό του υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής. Ο επικεφαλής του PPF συμμετείχε και στο Thessaly Forum, όπου ανέφερε ότι με συμμετοχή του PPF προχωρούν έργα άνω των 230 εκατ. ευρώ στη Θεσσαλία, τονίζοντας τη συμβολή τους στην αποκατάσταση των πληγμάτων που άφησαν πίσω τους τα ακραία καιρικά φαινόμενα “Daniel” και “Elias” στη Θεσσαλία.

Από 15 έως 48 μήνες για τα έργα στη Θεσσαλία

Αναφορικά με τα έργα αποκατάστασης, ο Χρ. Σταϊκούρας επανέλαβε τη βεντάλια μέτρων στο οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο, συνολικού ύψους 1,35 δισ. ευρώ. Τα οδικά έχουν κόστος στα 900 εκατ. ευρώ με ΦΠΑ. Το insider.gr μόλις προ ημερών ανέφερε τους «προσωρινούς αναδόχους» ΤΕΡΝΑ (όμιλος ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ), AKTOR, ΑΒΑΞ και ΜΕΤΚΑ (όμιλος Metlen) στην σχετική διαδικασία, ενώ θυμίζουμε ότι αυτές τις ημέρες γίνεται η συζήτηση στην ΕΑΔΗΣΥ των προδικαστικών προσφυγών που έχουν υποβάλει κατά της διαδικασίας οι ΕΚΤΕΡ, Δομικής Κρήτης, ΕΡΤΕΒΟ, ΤΕ.ΝΑ., οι οποίες εμφανίζονται διατεθειμένες, εάν δεν δικαιωθούν, να προσφύγουν στο ΣτΕ.

Σε αυτές τις δύο δέσμες παρεμβάσεων (οδικά έργα 900 εκατ. και σιδηροδρομικά ύψους 452 εκατ.), μετά την παραλαβή από την Αναθέτουσα Αρχή των τελικών παραδοτέων ακολούθησε πλήθος ενεργειών και αποφάσεων του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, αναφορικά με τις προαπαιτούμενες εγκρίσεις καθορισμού του τεχνικού αντικειμένου, καθώς και της απαραίτητης εξασφάλισης των οικονομικών πόρων που προέρχονται από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και από το Τομεακό Πρόγραμμα Ανάπτυξης του Υπουργείου 2021-2025.
Το αντικείμενο που θα χρηματοδοτηθεί από πόρους του ΤΑΑ, έχει ορίζοντα ολοκλήρωσης το χρόνο ισχύος του χρηματοδοτικού εργαλείου. Για την ολοκλήρωση του υπόλοιπου αντικειμένου των οδικών έργων, που θα χρηματοδοτηθεί από πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), η διάρκεια των συμβάσεων έχει οριστεί σε 48 μήνες από την ημερομηνία υπογραφής τους. Για την ολοκλήρωση του υπόλοιπου αντικειμένου των σιδηροδρομικών έργων, που θα χρηματοδοτηθεί από πόρους του ΠΔΕ, η διάρκεια των συμβάσεων έχει οριστεί σε 15 μήνες από την ημερομηνία υπογραφής τους. Ολα αυτά, όπως αναφέραμε, εάν και εφόσον δεν έχουμε δικαστική εμπλοκή.

Όπως τόνισε ο υπουργός, χτες έγινε και η αποστολή των Σχεδίων Συμβάσεων στο Ελεγκτικό Συνέδριο για τον προβλεπόμενο προσυμβατικό έλεγχο. Συγκεκριμένα, στο Ελεγκτικό Συνέδριο υποβλήθηκαν τα 4 οδικά έργα, 1 οδικό έργο που αφορά το παράπλευρο οδικό δίκτυο στην Θεσσαλία, 3 σιδηροδρομικά έργα και 2 φάκελοι Τεχνικών Συμβούλων για τα προαναφερόμενα έργα, ένας για τα οδικά και ένας για τα σιδηροδρομικά. Έτσι, υπό την προϋπόθεση θετικής έκβασης των προδικαστικών προσφυγών, ολοκληρώνεται η διαδικασία υπογραφής συμβάσεων με τους αναδόχους για την εκκίνηση των κατεπειγόντων έργων αποκατάστασης του οδικού και του σιδηροδρομικού δικτύου.

Για τα οδικά, διατέθηκαν 293,4 εκατ. ευρώ για έργα στη Μαγνησία, 230,3 εκατ. ευρώ για τα Τρίκαλα, 184,5 εκατ. ευρώ για την Καρδίτσα, 85,6 εκατ. ευρώ για τη Λάρισα, 87,3 εκατ. ευρώ για την Εύβοια, 18,6 εκατ. ευρώ για τη Φθιώτιδα, ενώ οι σιδηροδρομικές παρεμβάσεις είναι ύψους 452 εκατ. ευρώ. Στο επίκεντρο βρίσκονται, όπως επισήμανε ο Υπουργός, και τα αρδευτικά έργα στην περιοχή της Θεσσαλίας, όπως η κατασκευή δικτύου άρδευσης Τρικάλων, έργο ύψους 13,1 εκατ. ευρώ, η κατασκευή ταμιευτήρια στο Πουρνάρι Αμπελακίων, έργο 7,5 εκατ., επίσης η κατασκευή ταμιευτήρα στον Αγιόκαμπο Λάρισας, έργο 19,1 εκατ. ευρώ και η δημιουργία κατασκευή Λιμνοδεξαμενης στον Αλμυρό Μαγνησιας, έργο 3,6 εκατ. ευρώ. Επιπρόσθετα, υπάρχουν σε ανάπτυξη και το έργο του φράγματος του Ενιπεα και η μελέτη αρδευτικών δικτύων Σμόκοβου.

Από το insider.gr

https://magnesianews.gr/