LIVE: Ισραήλ και Χεζμπολάχ ανταλλάσσουν χτυπήματα – Το φυτίλι άναψε στον Λίβανο, θα κάψει τη Μέση Ανατολή;

Κυριακή, 25 Αυγούστου 2024 8:17

 320 ρουκέτες εξαπέλυσε η Χεζμπολάχ κατά του Ισραήλ, που απαντά με βομβαρδισμό στόχων της στον Λίβανο - Συνεχής ενημέρωση

Η ανάφλεξη άρχισε από τον Λίβανο. Κόντρα στις πληροφορίες που ήθελαν το Ιράν να «εκδικείται» πρώτο με μία επίθεση στο Ισραήλ τη δολοφονία του ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγια στην Τεχεράνη, ήταν τελικά η Χεζμπολάχ εκείνη που εξαπέλυσε μπαράζ πυραύλων, ρουκετών και drones ως αντίποινα στη δολοφονία του δικού της ηγετικού στελέχους, Φαούντ Σουκρ στη Βηρυτό.

Το Ισραήλ βομβαρδίζει στόχους της λιβανέζικης, εξτρεμιστικής οργάνωσης στον Λίβανο σε μία «πράξη αυτοάμυνας», ενώ ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Οι ΗΠΑ παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις που προμηνύονται ραγδαίες. Η Μέση Ανατολή είναι στο χείλος μία γενικευμένης σύρραξης.

Το εάν τελικά θα οδηγηθεί σε έναν περιφερειακό πόλεμο, εξαρτάται εν πολλοίς από το πότε, πώς και με τι σφοδρότητα θα εμπλακεί το Ιράν.

Όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό.

↓

8 λεπτά πριν

To Iron Dome του Ισραήλ εν δράσει (βίντεο)





9 λεπτά πριν

Οι ρουκέτες «χτυπούν» και τις διαπραγματεύσεις στο Κάιρο

Η νέα αυτή ανάφλεξη έρχεται την ώρα που η Αίγυπτος φιλοξενεί στο Κάιρο έναν νέο γύρο διαπραγματεύσεων ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς για κατάπαυση του πυρός στη Γάζα. Οι ελπίδες για θετική εξέλιξη «καίγονται» και πάλι.

Το Ιράν στηρίζει τόσο τη Χαμάς όσο και τη Χεζμπολάχ, όπως επίσης και άλλες εξτρεμιστικές ομάδες στη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη.

21 λεπτά πριν

«Απόλυτη επιτυχία» στην πρώτη φάση - Δεύτερο μπαράζ με drones κατά «επιθυμητού στόχου»

Η Χεζμπολάχ λέει ότι η «πρώτη φάση» της απάντησης στο Ισραήλ έχει ολοκληρωθεί με «απόλυτη επιτυχία».

Η εξτρεμιστική ομάδα είπε ότι αυτή η φάση επικεντρώθηκε στη στόχευση ισραηλινών στρατιωτικών τοποθεσιών που θα εμπόδιζαν το Ισραήλ να αναχαιτίσει ένα δεύτερο μπαράζ επιθέσεων με drone που στοχεύει σε «επιθυμητό στόχο βαθιά μέσα στην οντότητα», χωρίς να διευκρινίσει ποιος είναι αυτός ο στόχος.

Στη συνέχεια, η Χεζμπολάχ απαρίθμησε πολλές τοποθεσίες που λέει ότι στόχευσε με επιτυχία την Κυριακή, προσθέτοντας ότι εκτόξευσε 320 ρουκέτες προς το Ισραήλ και ότι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη εισήλθαν στο ισραηλινό έδαφος με επιτυχία.

Η Χεζμπολάχ είχε δηλώσει νωρίτερα ότι οι επιδρομές ήταν ως απάντηση στη δολοφονία του ανώτατου στρατιωτικού διοικητή Fu'ad Shukr και άλλων τον περασμένο μήνα.

Updated: 17 λεπτά πριν

41 λεπτά πριν

Περπάτημα στην παραλία, αλλά στο βάθος καπνός στον Τύρο του Λιβάνου

REUTERS/Aziz Taher

42 λεπτά πριν

Νετανιάχου: Όποιος μας πληγώνει, τον πληγώνουμε

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου μίλησε κατά την έναρξη της έκτακτης συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου εθνικής ασφάλειας στο Τελ Αβίβ.

Είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε τα πάντα για να προστατεύσουμε τη χώρα μας, να επιστρέψουμε τους κατοίκους του βορρά με ασφάλεια στα σπίτια τους και να συνεχίσουμε να τηρούμε έναν απλό κανόνα: όποιος μας πληγώνει, τον πληγώνουμε», είπε.

Προληπτικά χτυπήματα έναντι της απειλής

Ο Νετανιάχου είπε ότι ο ισραηλινός στρατός ενήργησε «προληπτικά για να απομακρύνει την απειλή» αφού εντόπισε προετοιμασίες της Χεζμπολάχ για επίθεση στο Ισραήλ.

«Οι IDF εργάζονται από τότε εντατικά για να αποτρέψουν τις απειλές», τόνισε.

«Κατέστρεψαν χιλιάδες ρουκέτες που στόχευαν στο βόρειο τμήμα της χώρας. Επίσης, αποτρέπουν πολλές άλλες απειλές και λειτουργεί με μεγάλη δύναμη – τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση».

Updated: 36 λεπτά πριν

μία ώρα πριν

Ένας νεκρός σε ισραηλινό αεροπορικό πλήγμα σε πόλη στο νότιο τμήμα του Λιβάνου

μία ώρα πριν

Η κίνηση πάνω από τον εναέριο χώρο Ισραήλ - Λιβάνου

Πηγή: Flightradar24

μία ώρα πριν

Επαναλειτουργεί το αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ

Οι αναχωρήσεις και αφίξεις επιβατών πρόκειται να επαναληφθούν στο διεθνές αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν του Τελ Αβίβ, σύμφωνα με το BBC.

Για ένα διάστημα τις τελευταίες ώρες όλες οι πτήσεις από και προς το αεροδρόμιο είχαν ακυρωθεί ή εκτραπεί.

Όμως, η Αρχή Αερολιμένων του Ισραήλ αναφέρει τώρα ότι το Μπεν Γκουριόν «λειτουργεί και πάλι σύμφωνα με το πρόγραμμα - συμπεριλαμβανομένων των αναχωρήσεων και των αφίξεων».

μία ώρα πριν

Καπνός στη λιβανέζικη πόλη Khiam

REUTERS/Karamallah Daher

μία ώρα πριν

Ισραηλινό μαχητικό στα σύνορα Λιβάνου - Ισραήλ

ATEF SAFADI/EPA

https://www.naftemporiki.gr/

 

ΜΑΘΗΜΑΤΑ

By ΒΑΣΩ ΜΠΕΡΗ on 19 Αυγούστου 2024 Ο άνθρωπος επιλέγει μόνος του την πορεία της ζωής του ή καθορίζεται από το περιβάλλον και την ιστορία του; Αυτό είναι το κύριο ερώτημα που θέτει ο βρετανός συγγραφέας  Ίαν ΜακΓιούαν (Ian McEwan, 1948- ) στο  εκτενές μυθιστόρημά του με τίτλο ‘Μαθήματα’ (εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, μετάφραση Κατερίνα Σχινά). Με έναν ήρωα που μοιράζεται με τον συγγραφέα αρκετά κοινά βιογραφικά στοιχεία και ένα χρονικό πλαίσιο που εκτείνεται από τον ΒΠΠ μέχρι την πανδημία του Covid, ο ΜακΓιούαν εξετάζει αφενός την επίδραση που ασκούν στη ζωή των ανθρώπων τα μεγάλα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα, η τύχη και οι προσωπικοί περιορισμοί και αφετέρου τα διδάγματα που ενδέχεται να αποκομίσει κάποιος από την πορεία του στη ζωή. Ο Ρόλαντ Μπέινς είναι ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος, ένας χαρακτήρας που περνά όλη του τη ζωή χωρίς σαφή αίσθηση σκοπού ενώ στην πολύχρονη διαδρομή του γίνεται μάρτυρας ιστορικών στιγμών, βιώνει απώλειες, ανατροπές και ματαιώσεις. Σε μεγάλη ηλικία πια επιχειρεί με μια αναδρομή στο παρελθόν του  να συμπεράνει κάτι από την ασάφεια, να κατανοήσει τις αποφάσεις και να εντοπίσει όσα διαμόρφωσαν τις αντιλήψεις  που όρισαν τη ζωή του. Ο ΜακΓιούαν χρησιμοποιεί έναν αναδρομικό τρόπο αφήγησης υπογραμμίζοντας το πέρασμα του χρόνου και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη αναδομεί το παρελθόν με περισσότερη ή λιγότερη ακρίβεια. Συνδυάζοντας το ατομικό με το δημόσιο στα περιστατικά που ανακαλεί ο ήρωάς του, οι πόρτες της ψυχής του  ανοίγουν για να επανεκτιμήσουν όσα έζησε, ξεκινώντας από την παιδική του ηλικία και την εφηβεία του. ‘Πόσο εύκολο ήταν να παρασύρεσαι σε μια ζωή που δεν την έχεις διαλέξει, σε μια διαδοχή από απλές αντιδράσεις στα γεγονότα. Ποτέ δεν είχε πάρει μια σημαντική απόφαση. Εκτός από το να παρατήσει το σχολείο. Όχι, κι αυτό αντίδραση ήταν. Θεωρούσε τον εαυτό του αυτοδίδακτο, καθώς είχε φροντίσει να μορφωθεί μόνος του, αλλά το είχε κάνει ακατάστατα, μέσα στην αμηχανία και την ντροπή.’ Ξαναφέρνει λοιπόν στη μνήμη του την πατρική οικογένεια με τον αυστηρό στρατιωτικό πατέρα και την υποταγμένη μητέρα κολλημένους σε μια αέναη σιωπή για ένα οικογενειακό μυστικό, τον αποχωρισμό από αυτούς στα έντεκα χρόνια του, όταν έπρεπε να μείνει σε ένα οικοτροφείο στην Αγγλία για να συνεχίσει το σχολείο, τη ζωή του και την προσαρμογή του στο νέο αυτό περιβάλλον και τελικά την πρόωρη μύησή του στο σεξ από τη δασκάλα του πιάνου Μίριαμ Κορνέλ.  Η σχέση του μαζί της, που υποκινήθηκε από τον φόβο του θανάτου που είχε προκαλέσει παγκοσμίως η κρίση στην Κούβα, τον οδήγησε να καταστρέψει την εκπαιδευτική του πορεία και τον άφησε με ένα τραύμα που τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή επηρεάζοντας τις επιλογές και τις σχέσεις του. Ο ΜακΓιούαν δεν κρίνει ποτέ αυτό το επεισόδιο. Η αφήγησή του παραμένει ανοιχτή, σε στενή επαφή με την πραγματικότητα, ρεαλιστική. Αποφεύγει την ηθικολογία ακόμη και στην πραγματικά βαθιά περιγραφή της αποπλάνησης του ανηλίκου, δηλαδή στην περιγραφή ενός εγκλήματος. Επιλέγει να το  παρουσιάσει μέσα από το πρίσμα των εντυπωσιακών συναισθημάτων του ήρωά του τον οποίο αφήνει να εξελιχθεί όπως θέλει, να αποφασίσει για τις συνέπειες και την προσέγγισή του σε αυτήν την καταχρηστική σχέση. Το δεύτερο μεγάλο τραύμα που άφησε ισχυρά ίχνη στον ψυχισμό του ήταν η εγκατάλειψή του από τη σύζυγό του Αλίσσα. Την άνοιξη του 1986 και ενώ  το ραδιενεργό σύννεφο του Τσέρνομπιλ προκαλούσε φόβο και τρόμο στην Ευρώπη, η Αλίσσα εγκατέλειψε όχι μόνο τον Ρόλαντ αλλά και τον επτά μηνών γιό τους για να κυνηγήσει τις συγγραφικές της φιλοδοξίες, αφήνοντας πίσω της μόνο ένα λιτό σημείωμα. Στα χρόνια που ακολούθησαν, προκειμένου να επικεντρωθεί στην καριέρα της, απέφυγε κάθε επαφή με την οικογένεια που εγκατέλειψε και μάλιστα έδιωξε αγενώς τον γιο της από την πόρτα της όταν εκείνος προσπάθησε πολύ αργότερα να τη συναντήσει. Εκτός από αυτά τα δύο κρίσιμα συμβάντα της ζωής του που εξακολουθούν να στοιχειώνουν τα όνειρά του ακόμη και αρκετά χρόνια αφότου συνέβησαν, η μνήμη του Ρόλαντ επιστρέφει παράλληλα και σε περιστατικά σχετικά με τον γάμο των γονιών του, τα ετεροθαλή αδέλφια του, τις σχέσεις που δημιούργησε, τους φίλους και τους συνεργάτες του, όλα συνυφασμένα με τα σπουδαιότερα συμβάντα των τελευταίων εβδομήντα ετών. Ο ψυχρός πόλεμος, η εποχή της Θάτσερ στην Βρετανία, η πτώση του τείχους του Βερολίνου, το AIDS, οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, το Brexit, ακόμη και τα λοκντάουν του Covid γίνονται το φόντο για την αναδρομή του Ρόλαντ μαζί με αρκετές λογοτεχνικές αναφορές που αναφέρονται με τη μορφή του προγράμματος ανάγνωσης που ξεκινά για να καλύψει τα κενά στην επίσημη εκπαίδευσή του. ‘Τα πρώτα δέκα χρόνια της ζωής μου, πρώτα στη Σιγκαπούρη, στο ενδιάμεσο των μεταθέσεών του στην Αγγλία και αργότερα στην Τρίπολη, πέρασα από πέντε έξι δημοτικά σχολεία και άλλα τόσα σπίτια σε διαφορετικές χώρες, εξοπλισμένα με τα πανομοιότυπα είδη του στρατού, από καναπέδες και κουρτίνες μέχρι μαχαιροπίρουνα και χαλιά. Κι έπειτα μπήκα σε οικοτροφείο, που δεν ήταν σπίτι. Παράτησα νωρίς το σχολείο κι έκανα τις πιο ετερόκλητες δουλειές. Δεν έχω ρίζες. Στην οικογένειά μας δεν υπήρχαν πεποιθήσεις, δεν υπήρχαν αρχές, δεν υπήρχαν ιδέες που τις εκτιμούσαμε και τις σεβόμασταν.’ Η ζωή του ξεδιπλώνεται με όλες τις δοκιμασίες της, τις αβύσσους και τις χαμένες ελπίδες γύρω από το ερώτημα του τι τελικά συνιστά μια ολοκληρωμένη ύπαρξη. Αναρωτιέται γιατί ως πιανίστας που όλοι περίμεναν ότι θα γινόταν ένας διεθνούς φήμης σολίστ δεν κατάφερε να φτάσει πολύ πιο πέρα ​​από το εστιατόριο ενός μέτριου ξενοδοχείου στο Λονδίνο όπου έπαιζε τζαζ μελωδίες για τους πελάτες που γευμάτιζαν; Γιατί το όνειρό του να γίνει διάσημος ποιητής τελείωσε με ανέμπνευστους στίχους που έγραφε για τυποποιημένες ευχετήριες κάρτες; Γιατί οι σχέσεις του δεν είχαν διάρκεια; Γιατί δεν επιδίωξε ένα καλύτερο σπίτι αφού αυτό στο οποίο έμενε δεν του άρεσε; Τι έφταιξε τελικά; Η σκιά που έριξαν στη ζωή του οι γονείς του, η σεξουαλική κακοποίηση που βίωσε στην εφηβεία του, η εγκατάλειψη από τη γυναίκα του, η μήπως η μεταπολεμική γενιά στην οποία ανήκε που δεν γνώρισε πόλεμο και στερήσεις και αφέθηκε να παρασυρθεί από τους ανέμους της Ιστορίας, να βιώσει τον καταναλωτισμό, τη σεξουαλική επανάσταση και την τεχνολογική ανάπτυξη; Αλλά η ιστορία που αφηγείται ο ΜακΓιούαν στα ‘Μαθήματα’ είναι και  μια ιστορία για την οικογένεια και για την αγάπη. Ο Ρόλαντ μέσα από τα θραύσματα των αναμνήσεών του εμφανίζεται συγκινητικά ευάλωτος αλλά κι ένας άνθρωπος που παρά τις ματαιώσεις και τους ελλιπείς στόχους δεν έχασε ποτέ την δική του ηθική, τη δική του ανθρωπιά. Υπάρχουν στιγμές που ο αντιήρωας γίνεται ήρωας στα μάτια του αναγνώστη -το μεγάλωμα του Λόρενς, η ωραία σχέση που δημιούργησε με τον γιό του, η ευαισθησία του απέναντι στους ηλικιωμένους γονείς του, η αντιμετώπιση των ασθενειών των κοντινών του ανθρώπων ακόμη και η λεπτή επίλυση των κινήτρων όσων των πλήγωσαν. Ισχυρά όμως είναι και τα μηνύματα  για τη  συγχώρεση, την αποδοχή αλλά και τη συμφιλίωση με τα γηρατειά, τότε που η ματαιοδοξία δεν έχει άλλη επιλογή. Τότε που κάποιος φτάνει να παραδεχτεί ότι δεν θα αποκτήσει περισσότερα από αυτά που έχει είτε είναι αποδοχή, έρωτας, γνώσεις, επιτυχία ή ελευθερία. Τότε που κλείνει τους λογαριασμούς του με τα σκαμπανεβάσματα,  τις παρεξηγήσεις, τη συνειδητοποίηση της  ανεπάρκειάς του και όπως ο Ρόλαντ παραδέχεται ότι ‘δεν είχε μάθει τίποτα στη ζωή του και ποτέ δεν θα μάθαινε’. http://passepartoutreading.gr/

Βόλος: Ήρθε για να βρει νυφικό και τελικά έκλεψε έναν χρυσό σταυρό

 Βόλος: Ήρθε για να βρει νυφικό και τελικά έκλεψε έναν χρυσό σταυρό

ΜΑΡΙΑΡΕΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ /THENEWSPAPER.GR

Στον Εισαγγελέα του Αυτόφωρου Μονομελούς Πλημελειοδικειου Βόλου οδηγήθηκε χθες μια 20χρονη Ρομ μετά από αναβολή που ζήτησε προχθές 21/08/2024. Η 20χρονη κοπέλα συνελήφθη στις 20/08/2024 και κατηγορήθηκε για κλοπή.

Η 20χρονη γυναίκα που είναι κάτοικος Αττικής, ήρθε τις προηγούμενες μέρες στο Βόλο για να βρει νυφικό φόρεμα για τον γάμο της, όπως δήλωσε στο δικαστήριο. Προσποιούμενη λοιπόν φιλικό πρόσωπο σε μια ηλικιωμένη γυναίκα, την αγκάλιασε και της απέσπασε από τον λαιμό της, χρυσό της σταυρό αξίας 700 ευρώ. Η κοπέλα που είχε εκτίσει ποινή φυλάκισης για την ίδια κατηγορία και αποφυλακίστηκε στο τέλος του προηγούμενου χρόνου, ζήτησε και έλαβε προθεσμία για να αποζημίωσει την παθούσα. Στο δικαστήριο εμφανίστηκε ο σύζυγος της παθούσας όπου με υπεύθυνη δήλωση, αφού αποζημιώθηκε δήλωσε ότι δεν επιθυμεί την ποινική δίωξη της 20χρονης κοπέλας και έτσι αφέθηκε ελεύθερη.

https://www.thenewspaper.gr/

Δεν είναι όλες οι ψυχές για τα εύκολα…

 Δεν είναι όλες οι ψυχές για τα εύκολα…

-Κική Γιοβανοπούλου-

21 Αυγούστου 2024

The Women

Είναι κι εκείνοι οι άνθρωποι που μοιάζουν να έχουν παραδοθεί στη μοίρα τους, που μοιάζουν να έχουν αφεθεί ολοσχερώς στη ζωή και πηγαίνουν αγόγγυστα όπου τους πάει. Που κλείνουν τα μάτια στα παρακλάδια της διαδρομής κι ακολουθούν στωικά την πορεία που κάποιος άλλος χάραξε γι’ αυτούς. Αρνούνται να παλέψουν, αρνούνται να προσπαθήσουν. Τους κοιτάζω καμιά φορά και θυμώνω με μένα που νιώθω έστω για μια στιγμή να τους ζηλεύω. Γιατί είναι φαινομενικά ήρεμοι και γαλήνιοι… σχεδόν τέλειοι! Μα πόσο εύκολο είναι να μοιάζεις τέλειος, όταν δεν κάνεις τίποτα!

Και θυμώνω με μένα που έστω για μια στιγμή ξεχνώ πόσο κενό κρύβει το μέσα τους, πόσο φόβο χαντακώνουν εντός τους, πόσο άδεια μπορεί να είναι μια ψυχή χωρίς ελπίδες κι όνειρα.
Κι είναι εκείνες οι στιγμές που πονάω, που νιώθω να ζηλεύω αυτό τους το τίποτα. Οι στιγμές που προσπαθώ να επουλώσω τις πληγές μου από ακόμη μια πτώση, οι στιγμές που προσπαθώ να τιθασεύσω το μυαλό από ακόμη μια τρικυμία, οι στιγμές που προσπαθώ να ηρεμήσω την καρδιά από ακόμη ένα λάθος…

Γιατί εκείνες τις στιγμές, τις στιγμές του μεγάλου πόνου, της απογοήτευσης, της απελπισίας, σκέφτομαι πως ίσως θα έπρεπε κι εγώ να είμαι έτσι, ν’ αρκούμαι σ’ όσα μου πετάνε, να υποτάσσομαι στο ταβάνι που μου ορίζουν. Να βολεύομαι στο γκρίζο και να μην αναζητώ τα χρώματα. Να ανέχομαι τα ελάχιστα και να μην παλεύω για όσα αξίζω. Να πνίγομαι στο φόβο και τις ανασφάλειες, να κρύβω το ανικανοποίητο και να βολεύομαι εμετικά στα εύκολα και τα βατά.
Ίσως έτσι να γλίτωνα απ’ τις παγίδες, τις κακοτοπιές και τα χτυπήματα. Ίσως θα έπρεπε να αρκούμαι στα άχρωμα, τα άοσμα και τα άγευστα και να μην ψάχνω ουρανούς και χρώματα. Ίσως θα έπρεπε να αποκοιμίσω τα όνειρά μου, νανουρίζοντάς τα με ψεύτικες υποσχέσεις.

Μα δεν τ’ αντέχουν αυτό όλες οι ψυχές. Δεν βολεύονται όλες οι ψυχές σε κουτάκια, δεν αρκούνται σε χαμηλές πτήσεις και σε κοντινές βόλτες με λουρί. Είναι κι αυτές οι ψυχές που προτιμούν να ματώσουν, να κουραστούν, να παλέψουν για τ’ αληθινά. Είναι κι αυτές οι ψυχές, που κανένας φόβος, καμία ανασφάλεια, κανένα βόλεμα, δεν αρκεί για να τις κρατήσει δεμένες μακριά απ’ τα όνειρά τους. Γιατί ζουν για τη διαδρομή, για τα χαμόγελα σε κάθε μικρή νίκη και για την ελπίδα του προορισμού, αυτού το προορισμού που τόλμησαν να ονειρευτούν κι ονειρεύτηκαν να κατακτήσουν.

https://thewomen.gr/
Κική Γιοβανοπούλου

Συντάκτης

• 
  Κική Γιοβανοπούλου

  Γράφω γιατί αυτή είναι η δική μου ψυχοθεραπεία. Για μένα γράφω. Για να σκοτώνω τους προσωπικούς μου δαίμονες. Ίσως όμως, κάπου μέσα στις γραμμές μου, βρεις και τους δικούς σου…

Το φερμουάρ στα ελληνικά: Έτσι λέγεται και μην ξαφνιαστείτε ούτε για το όνομα ούτε για την ιστορία του

 Ποιος  ανακάλυψε και πως τελικά όλοι καταλήξαμε να έχουμε ανάγκη, το... κοπιτσοθηλυκωτήρι;

Το φερμουάρ το χρησιμοποιούμε κάθε μέρα, ελάχιστοι όμως γνωρίζουν πως λέγεται στα Ελληνικά.

Θέλετε να μάθετε την ονομασία του στα ελληνικά; Στα ελληνικά, λοιπόν, το φερμουάρ λέγεται τορμοσυνάπτης.

Αν προσπαθήσουμε να ετυμολογήσουμε τη λέξη τορμοσυνάπτης, θα δούμε ότι αποτελείται από δύο λέξεις: Τη λέξη τόρμος και τη λέξη συνάπτω.

Τόρμος σημαίνει μικρή προεξοχή και ξύλινο ή μεταλλικό δόντι και συνάπτω σημαίνει ενώνω, συνδέω. Οπότε Τορμοσυνάπτης είναι ο μηχανισμός που κλείνει – κουμπώνει ρούχα, βαλίτσες κλπ.

Η ιστορία του φερμουάρ 

Το φερμουάρ έχει και μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία από πίσω του. Ποιος  ανακάλυψε και πως τελικά όλοι καταλήξαμε να έχουμε ανάγκη, το... κοπιτσοθηλυκωτήρι, αυτό το μικρό αλλά τόσο χρήσιμο εργαλείο.

Το 1851, ο Ελάιας Χάου έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μια «Βελτίωση στη στερέωση για ρούχα». Δεν προσπάθησε σοβαρά να το πλασάρει, χάνοντας έτσι την αναγνώριση που διαφορετικά θα είχε λάβει.

Σαράντα δύο χρόνια αργότερα, το 1893, ο Κλεμπ Κλέμπερσον, ο οποίος εφηύρε έναν πνευματικό σιδηρόδρομο δρόμου, κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ένα «δετήρα παπουτσιού». Η συσκευή χρησίμευε ως (πιο περίπλοκο) κούμπωμα παπουτσιών με γάντζο και οπή.

Το 1916, οι εφημερίδες στην Αυστραλία ανέφεραν εμφανίσεις του «νέου δεστήρα χωρίς άγκιστρο», μιας συσκευής από την Αμερική που «ο κόσμος περίμενε» από ένα ζωντανό μοντέλο στη βιτρίνα του Raynor’s, στη Μελβούρνη.

Το 1923, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στην Ευρώπη, ο Σούντμπαικ πούλησε τα ευρωπαϊκά του δικαιώματα στον Μάρτιν Ότμαρ Βίντερχαλτερ, ο οποίος βελτίωσε το σχέδιο χρησιμοποιώντας ενώσεις και αυλακώσεις αντί για τις αρθρώσεις και τα δόντια του Σούντμπαικ και άρχισε να παράγει με την εταιρεία του, Riri, σε μεγάλη κλίμακα, πρώτα στη Γερμανία και μετά στην Ελβετία.

Στη δεκαετία του 1930 ξεκίνησε μια εκστρατεία πωλήσεων για παιδικά ρούχα με φερμουάρ. Η εκστρατεία επαίνεσε τα φερμουάρ για την προώθηση της αυτοδυναμίας στα μικρά παιδιά, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ντύνονται μόνα τους. Το φερμουάρ κόντραρε το κουμπί το 1937 στη «Μάχη του Κουμπώματος»”, αφού οι Γάλλοι σχεδιαστές μόδας ξετρελάθηκαν με φερμουάρ στα ανδρικά παντελόνια.

Το Esquire ανακήρυξε το φερμουάρ ως τη «Νεότερη Ιδέα Προσαρμογής για Άντρες» και μεταξύ των πολλών αρετών του κουμπώματος με φερμουάρ ήταν ότι θα απέκλειε την «Πιθανότητα ακούσιας και ενοχλητικής αταξίας».

https://www.alfavita.gr/