Τις ημέρες με πολύ υψηλές θερμοκρασίες (καύσωνας) οφείλουμε όλοι να προστατεύουμε εκτός από τον εαυτό μας και τους γύρω μας.
Έτσι, πρέπει να ξέρουμε πότε κάποιος εκδηλώνει συμπτώματα θερμικής εξάντλησης και πώς μπορούμε να τον βοηθήσουμε επιτόπου, ώστε να συνέλθει ή έως ότου φτάσει το ασθενοφόρο σε περίπτωση που υπάρχει τέτοια σοβαρή ανάγκη.
Τι είναι η θερμική εξάνλτηση
Η θερμική εξάντληση είναι ένα από τα σύνδρομα που σχετίζονται με τη θερμότητα. Αυτά τα σύνδρομα ποικίλλουν σε σοβαρότητα, η οποία μπορεί να είναι από ήπια έως απειλητική για τη ζωή. Άλλοι τύποι ασθενειών που σχετίζονται με τη ζέστη είναι:
θερμικό εξάνθημα
θερμικές κράμπες
συγκοπή λόγω θερμότητας και
θερμοπληξία
Η θερμική εξάντληση μπορεί να συμβεί όταν το σώμα χάσει πάρα πολύ νερό ή αλάτι, συνήθως λόγω έντονης εφίδρωσης ή αφυδάτωσης. Μπορεί να ξεκινήσει ξαφνικά ή να εξελιχθεί σταδιακά, συνήθως μετά από εργασία, άσκηση ή παιχνίδι στη ζέστη.
Πότε να αναζητήσετε βοήθεια έκτακτης ανάγκης
Καλέστε το 166 εάν το επηρεαζόμενο άτομο παρουσιάζει τα εξής:
Λιποθυμία
Ευερεθιστότητα, ανησυχία, ταραχή
Μοιάζει να είναι μπερδεμένο
Επιληπτική κρίση
Δεν μπορεί να πιει
Έχει πυρετό 40°C, που υποδηλώνει θερμοπληξία
Θερμική εξάντληση: Συμπτώματα
Δροσερό, υγρό δέρμα με όψη σαν να ανατριχιάζει όταν βρίσκεται σε ζέστη
Έντονη εφίδρωση
Λιποθυμία
Ζάλη
Κούραση
Αδύναμος, γρήγορος καρδιακός παλμός
Χαμηλή αρτηριακή πίεση μετά από όρθια στάση
Μυικές κράμπες
Ναυτία ή έμετος
Πονοκέφαλος
Ακραία δίψα
Ήπια σύγχυση
Μειωμένη παραγωγή ούρων
Θερμική εξάντληση: Αντιμετώπιση – Πρώτες Βοήθειες
Χωρίς θεραπεία, η θερμική εξάντληση μπορεί να οδηγήσει σε θερμοπληξία, η οποία είναι μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση. Εάν υποψιάζεστε θερμική εξάντληση, κάντε επιτόπου τα εξής:
Μετακινήστε το άτομο από τη ζέστη και σε ένα σκιερό ή κλιματιζόμενο μέρος
Ξαπλώστε το άτομο κάτω ανάσκελα και ανυψώστε ελαφρά τα πόδια του
Αφαιρέστε στενά ή βαριά ρούχα που τυχόν φοράει
Βάλτε το άτομο να πιει λίγο κρύο νερό ή ένα αθλητικό ποτό με ηλεκτρολύτες ή άλλο μη αλκοολούχο και μη καφεϊνούχο ποτό (π.χ. ΟΧΙ αναψυκτικά)
Δροσίστε το άτομο με κομπρέσα (π.χ. βρεγμένο πανί) ή ψεκασμό δροσερού νερού και κάντε του αέρα
Μείνετε κοντά του και παρακολουθήστε την κατάστασή του
Επικοινωνήστε με γιατρό εάν τα συμπτώματα επιδεινωθούν ή εάν το άτομο δεν βελτιωθεί μετά τις Πρώτες Βοήθειες.
Αρχαία Ελλάδα: Το μυστηριώδες βότανο που κόστιζε το βάρος του σε ασήμι
Δείτε τι απέγινε
Λέγεται πως ήταν ο ίδιος ο Απόλλωνας αυτός που το χάρισε στους Έλληνες θέλοντας να τους κάνει ένα δώρο που δεν θα ξεχνούσε κανείς.
Και ξαφνικά μια κοινωνία λυσσούσε πια για σίλφιο! Ήταν βλέπετε αφροδισιακό και αντισυλληπτικό τρομερό, αλλά και λαχταριστό καρύκευμα για το φαγητό.
Τα είχε όλα και κανείς δεν το έκρυβε. Μας το λέει εξάλλου ο Ιπποκράτης, ο Διοσκουρίδης και ο Σωρανός ο Εφέσιος, αλλά και πλήθος άλλων Ελλήνων και Ρωμαίων.
Βλέπετε το σίλφιο (ή σύλφιο) ήταν το διασημότερο βότανο της αρχαιότητας, ένα φυτικό πασπαρτού για τα πάντα. Ήταν όμως, σαν από τραγική ειρωνεία, και όσο σπάνιο χρειαζόταν για να φτάσει να αξίζει το βάρος του σε ασήμι.
Φυόταν αποκλειστικά σε μια στενή λωρίδα γης στην Κυρήνη, εκεί στις ακτές της Βόρειας Αφρικής (σημερινή Λιβύη), και δεν ευδοκιμούσε πουθενά αλλού, φέρνοντας στον νου τη σημερινή μαστίχα της Χίου.
Όσοι το εμπορεύονταν πλούτιζαν, καθώς το λαχταρούσε όλος ο αρχαίος κόσμος. Το απαθανάτιζαν σε νομίσματα και αγγεία και το πήραν μετά οι Ρωμαίοι στέλνοντάς το στα ουράνια. Μόνο που κανείς τους δεν κατάλαβε πως η υπερεντατική του καλλιέργεια και η μαζική συγκομιδή του προσυπέγραφαν το τέλος του.
Σύντομα θα ζούσαν όλοι χωρίς σίλφιο και θα έπρεπε να βρουν πια υποκατάστατά του, αφήνοντάς το στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας να πονοκεφαλιάζει ακόμα και σήμερα τους βοτανολόγους.
Γιατί ναι μεν υπήρξε, τι ήταν όμως ακριβώς;
Ένα μαγικό βοτάνι για τα πάντα
Οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν δυσανάλογα πολύ την αντισύλληψη και ήταν σε αυτό το πλαίσιο που έκαναν ένα βοτάνι να εξαφανιστεί, ένα βοτάνι που αν τους πιστέψουμε ήταν το πλέον αποτελεσματικό μέσο αντισύλληψης όλου του αρχαίου κόσμου! Αν και δεν ήταν οι Ρωμαίοι αυτοί που τα ξεκίνησαν όλα.
Το βότανο λεγόταν σίλφιο και ήταν ένα φυτό που συγγένευε πιθανότατα με τον γιγαντιαίο μάραθο ή το σέλινο. Οι σοφιστικέ Έλληνες το καλλιεργούσαν αποκλειστικά για τη ρητίνη του, αν και οι πιο χοντροκομμένοι σε αυτά Ρωμαίοι το εκμεταλλεύονταν όλο, ακόμα και για τις ρίζες του είχαν κάποια χρήση.
Σίλφιο το έλεγαν οι πρόγονοί μας και silphium οι Ρωμαίοι, αν και αυτοί του επεφύλαξαν πολλές ακόμα ονομασίες (laserpicium, lasarpicium κ.ά.). Και το χρησιμοποιούσαν για τα πάντα, από αρωματικό καρύκευμα για τη νοστιμάδα της μαγειρικής και τοπική αναλγητική αλοιφή μέχρι φάρμακο για πάμπολλες νόσους.
Σχεδόν όλες! Αν και περιβόητο σε όλο τον γνωστό κόσμο δεν θα γινόταν παρά για τις διεγερτικές και αντισυλληπτικές του ιδιότητες.
Ήταν οι Θηραίοι αυτοί που το ανακάλυψαν ήδη από το 630 π.Χ., όταν ίδρυσαν την ελληνική τους αποικία στη Βόρεια Αφρική, την περίφημη Κυρήνη. Οι Έλληνες ονόμασαν την αποικία τους από την πηγή Κύρη, αφιερωμένη στον θεό Απόλλωνα, και εκείνος τους έκανε δώρο το σίλφιο.
Σύμφωνα με τον θρύλο, ο Βάττος Α’ αποβιβάστηκε στην Κυρηναϊκή και οδηγήθηκε από τους γηγενείς σε μια περιοχή που είχε «τρύπα στον ουρανό», πιθανότατα γιατί έβρεχε πολύ. Εκεί υπήρχε ένα ιερό του Απόλλωνα και ο Θηραίος αποφάσισε να ιδρύσει την πόλη του τιμώντας τα ιερά εδάφη.
Όπως κι αν έχει, ο Απόλλωνας του χάρισε το σίλφιο, ένα πολύτιμο βοτάνι που συνέβαλε τα μέγιστα στη μετατροπή της πόλης σε επίκεντρο του ελληνικού πολιτισμού στα άγνωστα εδάφη, καθώς η εμπορική του εκμετάλλευση κόμιζε στην Κυρήνη πλούτη θαυμαστά. Το σίλφιο έγινε τόσο σημαντικό για την κυρηναϊκή οικονομία που εμφανίζονταν από ένα σημείο και μετά σε κάθε σχεδόν νόμισμα της πόλης!
Σε λακωνική κύλικα (η πρώτη φωτογραφία) του 565-560 π.Χ. (Κύλιξ του Αρκεσίλα) απεικονίζεται εξάλλου ο βασιλιάς της Κυρήνης, Αρκεσίλαος Β΄, να επιβλέπει τη συγκομιδή του φυτού, τέτοια σημασία είχε για την οικονομική επιβίωση της ελληνικής αποικίας. Ήταν το απόλυτο έμβλημα της πόλης.
Γιατί το σίλφιο μετατράπηκε μαγικά σε βασικό συστατικό κάθε φαρέτρας γιατρού ή μύστη σε όλη τη Λεκάνη της Μεσογείου για τα επόμενα 700 περίπου χρόνια. Το ήξεραν φυσικά και οι Αιγύπτιοι, καθώς είναι οι δικές τους αναφορές από τον 7ο π.Χ. αιώνα που λογίζονται οι παλιότερες.
Και αυτός ο σπουδαίος πολιτισμός το χρησιμοποιούσε ως ιατρικό βοήθημα για αντισύλληψη και άμβλωση, αλλά και ως πανάκεια σχεδόν για τα πάντα, από πονόλαιμο και βήχα μέχρι και θεραπεία για τη λέπρα.
Ήταν όμως και το άλλο: τόσο οι Αιγύπτιοι όσο και οι Μινωίτες είχαν συγκεκριμένο ιδεόγραμμα (γλύφο) που αντιπροσώπευε το σίλφιο!
Κάτι που αναδεικνύει τη σημαντικότητά του για τους πρώιμους αυτούς μεσογειακούς πολιτισμούς. Ας μην ξεχνάμε πως το σίλφιο έβρισκε εφαρμογή σχεδόν στα πάντα και χρησιμοποιούνταν κάθε τμήμα του, από το κοτσάνι και τις ρίζες μέχρι και τον πολύτιμο χυμό του.
Έχει υποστηριχτεί μάλιστα ιστορικά πως η κλασική αρχαιότητα περιστράφηκε εν πολλοίς γύρω από το σίλφιο, ένα βότανο-πανάκεια. Οι Έλληνες, ας πούμε, το λάτρευαν και ως εύγευστο καρύκευμα για το φαγητό τους. Το αγαπούσαν με πάθος και το έβαζαν στα πάντα, σαν τον σημερινό μαϊντανό ένα πράμα.
Όπως μας παραδίδουν οι πρόγονοί μας, στο φαγητό χάριζε μια έντονη και πικάντικη γεύση, αντίστοιχη πιθανότατα με το σκόρδο, χωρίς ωστόσο τη βαριά μυρωδιά του. Οι Έλληνες αποξήραιναν τον χυμό του για τη μαγειρική του χρήση, ενώ οι πάντα υπερβολικοί Ρωμαίοι το έτρωγαν ολόκληρο. Ακόμα και τις ρίζες του γεύονταν, τις οποίες διατηρούσαν στο ξίδι.
Το φυτό ήταν τόσο παινεμένο ως μπαχαρικό που έφτασαν -τόσο στην κλασική όσο και τη ρωμαϊκή αρχαιότητα- να πληρώνουν όσο τίποτα τα ζώα που είχαν βοσκήσει στο σίλφιο, γιατί πίστευαν πως έδινε καλύτερη γεύση στο κρέας τους!
Ακόμα και συνταγές έχουν φτάσει ως τις μέρες μας με το νόστιμο καρύκευμα: Ο δραματικός ποιητής Άλεξις μας λέει πως για να φτιάξουμε ωραία σαφρίδια «τους βγάζεις τα βράγχια, τα ξεπλένεις, τα καθαρίζεις, τα ανοίγεις στα δύο, τα στρώνεις, τα αλευρώνεις, τα αλείφεις με σίλφιο και τα καλύπτεις με τυρί, αλάτι και ρίγανη».
Ο πλατωνικός φιλόσοφος Ξενοκράτης μοιράζεται μαζί μας το μυστικό για νοστιμότατες φούσκες (τα οστρακοειδή): «Τις κόβουμε, ξεπλένουμε και περιχύνουμε με κυρηναϊκό σίλφιο, απήγανο, άλμη και ξίδι ή φρέσκια μέντα σε ξίδι και γλυκό κρασί».
Αλλά και ο Αθηναίος στους «Δειπνοσοφισταί» του αναφέρει πως έτρωγαν παστό ψάρι, μαριναρισμένο με κρασί, λάδι και σίλφιο. Ως τη ρωμαϊκή εποχή, το βότανο είχε γίνει τόσο λατρεμένο που εμφανίζεται σε όλες σχεδόν τις συνταγές της μαγειρικής «Βίβλου» των Ρωμαίων, τον τσελεμεντέ του Καίλιου Απίκιου («Περί μαγειρικής»)!
Τι μαγικό είχε η κυρηναϊκή χερσόνησος και φύτρωνε αποκλειστικά εκεί το σίλφιο, κανείς δεν ξέρει. Σε μια στενή λωρίδα της ακτής, 200×50 χιλιόμετρα περίπου, όπως μας παραδίδεται, έβγαινε το θαυματουργό φυτό και αρνούνταν πεισματικά να ευδοκιμήσει οπουδήποτε αλλού.
Κι αν το προσπάθησαν οι αρχαίοι! Εφτακόσια χρόνια το πάλευαν όλοι, Μινωίτες, Αιγύπτιοι, Έλληνες, Ρωμαίοι και κάθε άλλος λαός της Μεσογείου, μάταια όμως. Μόνο η Κυρήνη είχε το προνόμιο να πλουτίζει από το σίλφιο, πάει και τέλειωσε.
Την ίδια ώρα, το θαυματουργό χορτάρι είχε και πολλές θεραπευτικές χρήσεις, αν και είναι δύσκολο να αποτιμήσουμε με σύγχρονους ιατρικούς όρους την αποτελεσματικότητά τους. Από πονόλαιμο, πυρετό και δυσπεψία μέχρι αφροδίσια νοσήματα (κονδυλώματα) και ανεπιθύμητες κυήσεις λεγόταν πως θεράπευε, ποιος να πει όμως με αποφασιστικότητα;
Ο Ιπποκράτης ενδεχομένως, που παρότρυνε τους ασθενείς του: «Όταν εξέχει το έντερο και δεν επιστρέφει στη θέση του, ξύστε σε μικρά κομμάτια το καλύτερο και πιο συμπαγές σίλφιον και εφαρμόστε το ως κατάπλασμα».
Αλλά και ο Θεόφραστος ο Ερέσιος και ο Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος το παρομοίαζαν με την «Ηράκλεια Πανάκεια», λέγοντάς μας πως το σκιανθές φυτό ήταν κατάλληλο για όλες τις ασθένειες.
Ήταν πάντως αναμφίβολα η αντισυλληπτική του δράση που έκανε τους Έλληνες να το προτιμούν και τους Ρωμαίους να το λατρεύουν! Ακόμα και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος το καταμαρτυρεί, όταν υπαινίσσεται πως το σίλφιο μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί για «την απομάκρυνση των υγρών που εκκρίνονται στην εμμηνόρροια». Ιδιότητες που συναντάμε εξάλλου ακόμα και σήμερα στα συγγενικά του είδη, όπως ο μαϊντανός.
Το βότανο εμφανίζεται και στην «Περιγραφή της Ελλάδος» του Παυσανία, σε μια ιστορία των Διόσκουρων που παραθέτει κατά τη διαμονή τους στο σπίτι του Σπαρτιάτη Φορμίωνος:«Γιατί, έτσι συνέβη, ότι η παρθένος κόρη του που ζούσε σε αυτό.
Από την επόμενη μέρα, αυτή η παρθένα με όλη την κοριτσίστικη αμφίεσή της, είχε εξαφανιστεί και στην αίθουσα βρέθηκαν εικόνες των Διοσκούρων, ένα τραπέζι και σίλφιον πάνω σε αυτό».
Το σίλφιο με τη λατινική του ονομασία (laserpicium) παίζει και σε ποίημα του Κάτουλλου προς την ερωμένη του Λεσβία, διαδραματίζοντας έτσι σαφή ρόλο στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα.
Δεν είναι καθόλου απίθανο λοιπόν να ήταν φαρμακολογικά δραστικό στην πρόληψη ή ακόμα και τη διακοπή της κύησης. Ο Διοσκουρίδης το συνιστούσε πάντως ως αντισυλληπτικό και μέσο για την άμβλωση.
Την ίδια στιγμή, ο ανθός του χρησιμοποιούνταν στην παρασκευή αρωμάτων, καθώς οι αρχαίοι εκμεταλλεύονταν κάθε τετραγωνικό εκατοστό του.
Τι απέγινε
Φυτό-χρυσός για την Κυρήνη, φυτό-πανάκεια για τον αρχαίο κόσμο και ένα φυτικό βιάγκρα για όλους τους άλλους, το σίλφιο δεν έμελλε να μακροημερεύσει, καθώς κανείς δεν σκέφτηκε το μέλλον του. Οι Ρωμαίοι ήταν αυτοί που το ξετίναξαν ουσιαστικά, γενικεύοντας τη χρήση του και την υπερκαλλιέργειά του.
Ακόμα και τα καλύτερα ζώα τους έστελναν να τραφούν με κυρηναϊκό σίλφιο, για να αποκτήσουν νόστιμο κρέας και τιμή στα ουράνια. Ήταν οι μαγειρικές και προπάντων οι αντισυλληπτικές του ιδιότητες που προσυπέγραψαν το ηχηρό του τέλος. Κάποια στιγμή περί τον 1ο αιώνα μ.Χ. δεν φύτρωνε απλώς άλλο!
Η υπερκαλλιέργεια και οι οπλές των ζώων κατέστρεψαν το εύθραυστο οικοσύστημα των κυρηναϊκών ακτών, στέλνοντας το σίλφιο στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Σύμφωνα με τον θρύλο, που μας παραδίδει ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος («Φυσική Ιστορία»), ήταν ο αυτοκράτορας Νέρων αυτός που γεύτηκε το τελευταίο ποτέ κλαράκι του: «Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν υπάρχει καθόλου σίλφιο … λένε πως το τελευταίο βλαστάρι που βρέθηκε, απ’ όσο θυμούνται οι άνθρωποι, στάλθηκε στον αυτοκράτορα Νέρωνα». Και του στάλθηκε ως κάτι το αξιοπερίεργο, όπως μας λέει ο Πλίνιος.
Μέσα σε μερικές δεκαετίες, το ήδη σπάνιο σίλφιο εξαφανίστηκε. Τώρα όλοι αναπολούσαν τις εποχές που ο Ιούλιος Καίσαρας είχε φροντίσει δαιμόνια να πάρει στην κατοχή του μεγάλες ποσότητες του φυτού, τις οποίες παραχώρησε κάποια στιγμή στα δημόσια ταμεία του ρωμαϊκού κράτους. Καθώς μέχρι τότε άξιζε πραγματικό ασήμι. Οι Ρωμαίοι το έλεγαν άλλωστε χωρίς περιστροφές πως «ο χυμός του σίλφιου αξίζει το βάρος του σε δηνάρια»!
Ακόμα και μετά την εξαφάνισή του βέβαια συνέχισε να αναφέρεται στους καταλόγους των αρωματικών φυτών, περνώντας από τον έναν στον άλλο μέχρι και τον 8ο αιώνα μ.Χ.
Ο Θεόφραστος επιβεβαιώνει («Περί φυτών ιστορία») πως το σίλφιο δεν μπορούσε να καλλιεργηθεί και ήταν η φήμη για τις αντισυλληπτικές ιδιότητες που ανέπτυξε τον 3ο-2ο αιώνα π.Χ. που έφεραν το οριστικό του τέλος. Ο Στράβωνας πάλι μας λέει πως ήταν οι λαοί της ερήμου αυτοί που κατέστρεψαν τις ρίζες του.
Ακόμα και σήμερα οι βοτανολόγοι δεν έχουν καταφέρει να το ταυτοποιήσουν, έχουν κυκλοφορήσει πάντως αρκετές εικασίες για την οικογένεια των φυτών στην οποία πιθανώς ανήκε. Γεγονός είναι πως ο αρχαίος κόσμος δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς σίλφιο, γι’ αυτό και οι άντρες του Αλέξανδρου βρήκαν στην Περσία ένα παρόμοιο φυτό, το οποίο στερούνταν ωστόσο τη γεύση ή τις θαυματουργές ιδιότητες του αυθεντικού.
Ήταν η ασαφοετίδα (ή ασαφέτιδα), που κυκλοφορεί ακόμα και σήμερα στην Ινδία. Οι Ρωμαίοι την υποδέχτηκαν αρχικά με ενθουσιασμό, γρήγορα κατάλαβαν όμως πως σίλφιο δεν ήταν κατά κανέναν τρόπο.
Το καταμαρτυρεί και ο Διοσκουρίδης («Περί ύλης ιατρικής»): «Το κυρηναϊκό [το σίλφιο] έχει ένα πολύ υγιεινό άρωμα, που ελάχιστα το προσέχει κανείς στην αναπνοή. Αντίθετα, το μηδικό [ασαφοετίδα] είναι λιγότερο δυνατό και έχει χειρότερη μυρωδιά»…
Το παγκόσμιο σύμβολο της αγάπης
Έχουμε ακούσει πως το σύμβολο της καρδιάς, που δεν μοιάζει φυσικά σε τίποτα με την πραγματική καρδιά, έλκει πίσω του πολλούς θρύλους για την ύπαρξή του.
Άλλοι λένε πως πρόκειται για μεσαιωνική αναπαράσταση διαφόρων φυτών (φύλλα συκής, κισσός ή ακόμα και νούφαρα) και άλλοι πάλι υποθέτουν πως το σχήμα της αγάπης έχει να κάνει πολύ με τη γυναικεία ανατομία (εφηβαίο).
Κι όμως, η πρώτη ποτέ παρόμοια αναπαράσταση μας έρχεται από το ασημένιο νόμισμα της Κυρήνης του 6ου-5ου αιώνα π.Χ., εκεί δηλαδή όπου ο σπόρος/καρπός του σίλφιου παραμοιάζει με το οικουμενικό σύμβολο της αγάπης και του έρωτα! Κι έτσι αρκετοί ιστορικοί τοποθετούν τη γέννησή του πολύ πριν από τον Μεσαίωνα και συγκεκριμένα κάπου, κάπως, κάποτε στην Κυρηναϊκή.
Κι ενώ η σύνδεση σίλφιου και σεξ είναι κάτι παραπάνω από προφανής και ιστορικά καταγεγραμμένη, όπως υπαινίσσονται εξάλλου και ο Παυσανίας και ο Κάτουλλος, μια τέτοια υπόθεση θα παραμείνει αναγκαστικά στη σφαίρα της ιστορικής φαντασίας.
Σε άλλο κυρηναϊκό νόμισμα βλέπουμε μια γυναίκα να κρατά στο χέρι της γερμένο ένα κλαδί του φυτού, έτσι ώστε το άνθος του να δείχνει τα γεννητικά της όργανα.
Αν το σίλφιο παραμένει ακόμα μαζί μας με τη μορφή του ρομάντζου και της αγάπης, αυτό μόνο οι ερωτευμένοι το ξέρουν.
Ήταν κάποτε ένα κορίτσι αθώο και χαμηλών τόνων, που ήθελε να αρέσει σε όλους και να είναι όλοι ευτυχισμένοι. Προσπαθούσε να είναι τέλεια σε όλα, χωρίς να σκέφτεται πόσο κακό κάνει στον εαυτό της. Ευτυχώς για μένα το κορίτσι αυτό δεν υπάρχει πια! Πλέον αδιαφορώ για την γνώμη των άλλων, δεν με νοιάζει η ευτυχία τους, αν αυτή εξαρτάται από τη δική μου δυστυχία. Δεν κάνω πια εκπτώσεις στα θέλω μου για να ικανοποιήσω τα θέλω και τις προσδοκίες των άλλων.
Είναι πολύ μικρή η ζωή και το πέρασμά μας πάνω στη γη, ένα και μοναδικό. Θα κάνω αυτό το ταξίδι όπως το θέλω εγώ πια! Αρκετές εκπτώσεις έκανα σε αυτά που ήθελα. Έχασα πολλά από την ζωή που θα ήθελα να έχω και δεν είμαι διατεθειμένη να χάσω άλλα. Δεν έχω πια χρόνο να περιμένω τι θα αποφασίσεις, δεν σπαταλώ τις ώρες μου να σκεφτώ αν σου αρέσω. Ζω για μένα! Αν θες περπάτα μαζί μου!
Χάνεται η “ζωή” από την Κάρλα -Υποχωρούν τα νερά και τρομάζει η καταστροφή
10 ΙΟΥΝΙΟΥ, 2024 - 18:19
Η μοναδική ζωή της Κάρλας, τα σπάνια είδη πουλιών, την εγκατέλειψαν μετά τις καταστροφές. Χιλιάδες πουλιά, από τα πιο κοινά μέχρι τα πιο σπάνια, φώλιαζαν στα αβαθή του ταμιευτήρα και στη γύρω περιοχή και σήμερα δεν υπάρχουν αβαθείς εκτάσεις και νησίδες. Χάθηκαν τα σημεία όπου τα πουλιά μπορούσαν να φωλιάσουν και ελάχιστα είδη έμειναν να αναζητούν τροφή.
Ο Νίκος Λευκαδίτης που γνωρίζει κάθε σπιθαμή στη Λίμνη αποτύπωσε τις εικόνες.
Με την αύξηση της θερμοκρασίας, τα νερά υποχωρούν στις παρακάρλιες περιοχές αναδεικνύοντας την οικολογική επιβάρυνση μετά την σαρωτική επέλαση του Daniel. Πως να μην επιβαρυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας, πως να επιβιώσει η πανίδα και η χλωρίδα της περιοχής, αναρωτιέται ο ίδιος ο φωτογράφος,.
Ο Ιατρικός Σύλλογος “μετρά” τυχόν ύπαρξη βαρέων μετάλλων και νιτρικών στον Παγασητικό
11 ΙΟΥΝΙΟΥ, 2024 - 18:47
Ως το τέλος της τρέχουσας εβδομαδα θα έχει στα χέρια του ο Ιατρικός Σύλλογος Μαγνησίας τα στοιχεία για την ποιότητα των θαλασσίων υδάτων και θα τα ανακοινώσει ενώ για άλλη μια φορά ο πρόεδρος του Ι.Σ.Μ. Χρήστος Βενέτης, κάνει λόγο για έλλειψη επίσημης ενημέρωσης από τους αρμόδιους φορείς προς τον Ι.Σ.Μ. που “αναγκάζεται” να προχωρήσει σε μετρήσεις για να ενημερώσει τα μέλη του, τονίζοντας ότι “εμείς δεν είμαστε συνδικαλιστικό όργανο, αλλά σύμβουλοι της πολιτείας”.
Ο κ. Βενέτης ανέφερε ότι το εργαστήριο που ανέλαβε να πάρει τα δείγματα και να κάνει την διερεύνηση την πραγματοποιεί σε όλο το φάσμα της θαλάσσια ρύπανσης και όχι μόνο στο μικροβιακό φορτίο το οποίο φαίνεται να μην είναι επιβαρυμένο. “Μετρήσαμε βαρέα μέταλλα στη λάσπη του βυθού, μετρήσαμε τα νιτρώδη που έχουν σχέση με τον ευτροφισμό και τα φυτοφάρμακα. Και όχι γιατί δεν έχουμε εμπιστοσύνη στις μετρήσεις της Περιφέρειας αλλά γιατί και οι γιατροί θα πρέπει να γνωρίζουν πραγματικά τι γίνεται στον Παγασητικό Κόλπο γιατί πολλοί κάνουν το μπάνιο τους καθώς αποτελεί ένα από τα θέλγητρα της περιοχής μας. Επίσης είναι καλή άσκηση το κολύμπι και κάνει καλό και στην ψυχική μας υγείας. Δυστυχώς όλες οι μετρήσεις που έκαναν Περιφέρεια και Δήμος δεν αναρτήθηκαν και δεν αφορούσαν όλο το φάσμα. Πρέπει ως γιατροί να γνωρίζουμε όλα τα στοιχεία αναλυτικά για να εκτιμήσουμε τις επιπτώσεις στην υγεία των πολιτών“, εξήγησε.
Ο κ. Βενέτης επισήμανε ότι σε κάθε ακτή που διαθέτει γαλάζια σημαία θα πρέπει η Περιφέρεια η ο Δήμος που έκανε μετρήσεις να αναρτήσει τα αποτελέσματα και να το πράττει κάθε δύο εβδομάδες σε περιπτώσεις που οι περιοχές έχουν πληγεί από ακραία καιρικά φαινόμενα, αλλά και να ενημερώνει τον Οργανισμό της Γαλάζιας Σημαίας. “Στον Παγασητικό έχουμε και το φαινόμενο της απορροής των νερών της Κάρλας, θέμα για το οποίο δεν έχει γίνει τίποτα. Είχαν ακουστεί διάφορες μεγαλοστομίες ειδικά από την πλευρά του δημάρχου, αλλά μέχρι στιγμής τίποτα“.
Επισήμανε τέλος ότι ο Ι.Σ.Μ. θα πρέπει να ενημερώνεται σωστά ώστε τα μέλη του να μπορούν να κάνουν σωστές διαγνώσεις. “Είναι σημαντικό να ενημερωνόμαστε από τις αρμόδιες αρχές για να μπορούμε να συμβάλλουμε ουσιαστικά στο να αποφευχθούν προβλήματα με τη δημόσια υγεία. Δεν είμαστε συνδικαλιστικό όργανο αλλά σύμβουλος υγείας για το νομό και θα πρέπει να έχουμε την κατάλληλη ενημέρωση για να εκφράσουμε σωστά την άποψή μας. Φυσικά ο ρόλος μας δεν είναι να κάνουμε εμείς σταθερά τις μετρήσεις κάθε δεκαπέντε ημέρες, αλλά των αρμοδίων αρχών“.
Οφείλουμε να προστατευόμαστε από την υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου όλον τον χρόνο, αλλά το καλοκαίρι η ανάγκη αυτή γίνεται επιτακτική.
Ειδικά σε συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών ή καύσωνα, η οδήγηση στο αυτοκίνητο είναι από μόνη της εξαντλητική, πόσο μάλλον όταν υπάρχει και ένας επιπλέον κίνδυνος που λίγοι γνωρίζουν.
Αυτός ο κίνδυνος αφορά τα τζάμια των αυτοκινήτων και την υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου
Δύο κύριοι τύποι υπεριωδών ακτίνων (UV) από τον ήλιο μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στο DNA στο δέρμα σας, ακόμη και από σύντομη έκθεση:
Οι μικρότερου κύματος ακτίνες UVB είναι εκείνες που προκαλούν κυρίως ηλιακά εγκαύματα
Οι μεγαλύτερου κύματος ακτίνες UVA οδηγούν σε μαύρισμα καθώς και σε γήρανση του δέρματος, ρυτίδες, ακόμη και ηλιακά εγκαύματα
Με την πάροδο του χρόνου, η βλάβη από τον έναν ή και τους δύο τύπους ακτίνων μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο του δέρματος.
Το γυαλί από τα τζάμια του αυτοκινήτου μπλοκάρει κάπως τις ακτίνες UVB, αλλά δεν μπλοκάρει τις ακτίνες UVA.
Το κεντρικό παρμπρίζ παρέχει στους οδηγούς κάποια προστασία από τις ακτίνες UVA, αλλά τα πλαϊνά και τα πίσω παράθυρα και η ηλιοροφή συνήθως είναι από το ίδιο υλικό. Έτσι, όταν βρίσκεστε στο αυτοκίνητό σας, θα πρέπει να προστατεύσετε τον εαυτό σας και την οικογένειά σας από το ηλιακό φως που περνάει μέσα από τα τζάμια.
Το ίδιο ισχύει για τα παράθυρα σε αεροπλάνα, τρένα και λεωφορεία. Έχετε νιώσει ποτέ ότι καίγεστε καθισμένοι στην ηλιόλουστη πλευρά δίπλα σε ένα παράθυρο αεροπλάνου; Ναι, βομβαρδίζεστε από την υπεριώδη ακτινοβολία UVA και εκεί πάνω, και ίσως ακόμη περισσότερο επειδή βρίσκεστε σε μεγάλο υψόμετρο! Οι πιλότοι αεροπορικών εταιρειών και τα μέλη του πληρώματος τείνουν να παθαίνουν συχνότερα καρκίνο του δέρματος από άτομα σε άλλα επαγγέλματα.
Οδήγηση: 3 συμβουλές προστασίας από τον ήλιο
Περίπου το 90% όλων των ταξιδιών για διακοπές γίνεται με αυτοκίνητο, οπότε εκεί πιθανότατα θα έχετε την μεγαλύτερη έκθεση. Βάλτε αντηλιακό, προστατευτικά ρούχα και γυαλιά ηλίου για όλα τα μέλη της οικογένειάς σας προτού καν μπείτε στο αμάξι. Εάν έχετε μωρά, το καπέλο και τα ρούχα είναι η καλύτερη προστασία τους. Μπορείτε να αρχίσετε να χρησιμοποιείτε αντηλιακό πάνω τους σε ηλικία 6 μηνών και πάνω.
Φροντίστε να αναζητήσετε τις λέξεις “ευρέως φάσματος” στην ετικέτα του αντηλιακού για να βεβαιωθείτε ότι η φόρμουλα προστατεύει από τις ακτίνες UVA καθώς και από τις ακτίνες UVB.
Εξετάστε το ενδεχόμενο να εγκαταστήσετε στο αυτοκίνητό σας διαφανή μεμβράνη παραθύρου που εμποδίζει την υπεριώδη ακτινοβολία.
