Τα 10 πιο ΠΑΡΑΞΕΝΑ που συμβαίνουν στη ΡΩΣΙΑ - Τα Καλύτερα Top10
Τα Καλύτερα Top10
Τετάρτη 16 Αυγούστου 2023
Κλειώ Ιερωνυμάκη, Ο Νοικάρης, εκδόσεις Ανεμολόγιο – Άποψη
Κλειώ Ιερωνυμάκη, Ο Νοικάρης, εκδόσεις Ανεμολόγιο – Άποψη
Είμαστε ιχνηλάτες αυτών που, εν θελήσει, μας διέφυγαν ή που ακόμα, γρηγοροπόδαροι, μας ξεφεύγουν. Είμαστε αφίδες που απομυζούν λέξεις, σκέψεις, αποδεικτικά πράξεων, διεκπεραιωτικά που τελεσφόρησαν κι έμειναν τα αποδεικτικά στην καμπούρα δειπνοσοφιστή μέρμηγκα την ώρα που βυθίζεται η μέρα και δύει το καλοκαίρι. Είμαστε δέκτες σε αναζήτηση ισοζυγίων, ισορροπιών, μιας βαθύτερης καθολικής αλήθειας – πότε, άραγε, θα παύσει να γέρνει αυτή η παλάντζα που μοιάζει δίχως πάτο, αναρωτιέμαι.
Δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος για αναλύσεις. Δεν γράφω καν κριτικές. Στη φθίνουσα πια περιστροφή μου έχω μάθει να συγκρατώ το ουσιώδες κι ό,τι μου προσφέρει ανακούφιση από την καθημερινή μου τριβή, την εσωτερική μου κατανάλωση. Δεν θα αναφερθώ στα παρασκήνια της γνωριμίας μας με τη Κλειώ Ιερωνυμάκη, σε ποιες γεωγραφικές συντεταγμένες – κατά τύχη ή κατά λάθος – ριγμένος, έπεσε στα χέρια μου η νουβέλα της. Φυσικά και δεν πρόκειται να αποκαλύψω οτιδήποτε για την υπόθεση, για τα πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτή την ιστορία ή για τον τόπο της δράσης τους. Η μεμβράνη μου δεν επιτρέπει οσμώσεις και οι δρόμοι μου με έκαναν διορατικό, να βλέπω πέρα από τις αντανακλώμενες επιφάνειες που δημιουργούνται μεταξύ του συγγραφέα και του αναγνώστη κι αυτό με ενθουσιασμό μοιράζομαι μαζί σας. Αν μπορούσα, όμως, να συνοψίσω με μία λέξη το άρτια δομημένο έργο της θα επέλεγα τον ανθρωπισμό, την ανθρωπιά και ως εκ τούτου την απορρέουσα κατανόηση. Κι αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό στον κόσμο το δικό μας, τόσο αδιάφορο και απαθή που φυγοκεντρίζει τα σώματα στο διάστημα δημιουργώντας σχέσεις αποστασιοποίησης.
Σε ένα, ηθελημένα, λοιπόν, στατικό και αδρανές περιβάλλον στα ανθρώπινα πράγματα – τόσο που στις πρώτες γραμμές θυμίζει έντονα τον G. Verga και τον ιταλικό verismo, οι χαρακτήρες ανακαλύπτουν τα ανθρώπινα όρια της δράσης, στήνουν τους δικούς τους ηθικούς κανόνες που αμβλύνουν, έστω προσωρινά, τα προσωπικά τους δράματα, τα σφάλματα. Η συνάντηση των δύο κυρίων χαρακτήρων της υπόθεσης, δύο αντι-ηρώων πραγματοποιείται στο τέλος του μονόδρομου του ενός. Το μεταφυσικό στοιχείο, η θεϊκή παρέμβαση και τιμωρία είναι απόντες. Το σκηνικό παραμένει ουδέτερο και απόμακρο, ο Θεός ατάραχος στις τραγωδίες. Οι κραυγές παραμένουν εσωτερικές όπως και τα κίνητρα. Η κάθαρση του ήρωα, η εξομολόγησή του για ένα “ηθικό βάρος” δεν γίνεται ενώπιον θεών ή ενώπιον κάποιου μεσάζοντα που θα διαμεσολαβήσει για να μετριάσει την ποινή ή να αναγνωρίσει ελαφρυντικά, ως τυχόν θύμα της ανθρώπινης ετούτης φύσης του, να λανθάνει κάτω από το βάρος των ορμών του. Στον σταυρό της επαλήθευσης των κρατουμένων μου, σε προσωπικό δηλαδή επίπεδο, η Κλειώ με έμαθε ή μάλλον, για ν’ ακριβολογήσω, μου υπενθύμισε την αξία της συγχώρεσης, της κατανόησης των κινήτρων της εύθραυστης ανθρώπινης ύπαρξης. Ελπίζω, όταν αργότερα θα βυθιστώ στην καθημερινότητά μου, καθώς η περίοδος των διακοπών και κατά συνέπεια της περισυλλογής – εγώ κλείνω τους λογαριασμούς τα καλοκαίρια (cit. Χριστίνα Ζερδεβά) – να μην με εγκαταλείψει παρόλες τις φυγόκεντρες ροπές μου.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο.
Σύντομο Βιογραφικό σημείωμα: Η Κλειώ Ιερωνυμάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Φοίτησε στο Τμήμα Οικονομίας και Διοίκησης στο Τ.Ε.Ι. Πάτρας και μιλά αγγλικά, γερμανικά και ισπανικά. Έχει γράψει σειρά άρθρων και διηγημάτων για ξενόγλωσσους αναγνώστες. Συνεργάστηκε με τα ΜΜΕ Ηράκλειο Star, Ρυθμός 104,5, Woman News. Εργάζεται ως καθηγήτρια αγγλικών ενώ παράλληλα σπουδάζει Ελληνικό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Για τα έργα της Το στοιχειωμένο πλοίο στην άκρη του μόλου και Ο μικρούλης Μίκο και η λίμνη Μπλου έχει λάβει το Α’ Βραβείο στην κατηγορία Διήγημα – Μυθιστόρημα από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών (2019). Επίσης , έχει λάβει το τιμητικό βραβείο Μουσών από το λογοτεχνικό περιοδικό Κέφαλος (2019).
https://nosensewords.wordpress.com/
Ορφέας. Η Ιστορία που έγινε μύθος – Γιώργος Λαθύρης - Ιαλυσσός
Ορφέας. Η Ιστορία που έγινε μύθος – Γιώργος Λαθύρης - Ιαλυσσός
Για να δείτε το video πατήστε με το κέρσορα πάνω στο YouTube
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Οι ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ ευχαριστούν θερμά τον κον Απολλώνιο - Μιχάλη Καραβασίλη, για την παραχώρηση της μουσικής επένδυσης των Ορφικών Ύμνων,
καθώς και τους κ.κ. Γιώργο Λαθύρη-Ιαλυσσό, Δήμητρα Χατζοπούλου-Τελέσιλλα, Ελένη Κουλιζάκη-Ωρείθυια, Στέλλα Τσιάβου-Διοτίμα για την αγαστή συνεργασία τους.
Δύναμη ή αδυναμία η αναζήτηση βοήθειας;
Δύναμη ή αδυναμία η αναζήτηση βοήθειας;
Πόσο συχνά σκεφτόμαστε ότι δεν είμαστε τόσο δυνατοί όσο θα θέλαμε; Πόσο συχνά επίσης πιστεύουμε το ακριβώς αντίθετο, ότι είμαστε δυνατοί και πρέπει να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας τις προκλήσεις της ζωής, θεωρώντας αδυναμία την αναζήτηση βοήθειας; Μάλιστα ακούω πολλές φορές να λέγεται οτι δεν χρειάζεται κάποιος να κάνει ψυχοθεραπεία εφόσον είναι δυνατός και μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα και πως μόνο οι αδύναμοι και οι “προβληματικοί” αναζητούν βοήθεια! Κάτι που φυσικά δεν ισχύει. Ίσα ίσα, ισχύει το αντίθετο: οι δυνατοί είναι εκείνοι που μπορούν να δεχτούν οτι δεν είναι “Θεοί” αλλά άνθρωποι που σημαίνει πως είναι γεννημένοι με αδυναμίες. Θέλει δύναμη η συνάντηση με τα τρωτά και αδύναμα σημεία μας, η αποδοχή τους.
Θέλει δύναμη και η έκθεση σε έναν άλλον άνθρωπο, έστω και αν είναι ο θεραπευτής μας. Μέσα από την ψυχοθεραπεία θα γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τις αδυναμίες του αλλά και δυνάμεις μέσα μας που είτε δεν περνούν από το μυαλό μας οτι έχουμε, είτε τις υποτιμάμε…
Ας δούμε πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κάποιες από τις προκλήσεις της ζωής, ώστε παράλληλα να αναγνωρίσουμε και τις δικές μας δυνάμεις.
- Να μάθω να ζητάω βοήθεια: Ξεκινάω από το πόση δύναμη κλείνει μέσα της η γνώση. Η γνώση πως δεν είμαι άτρωτη αλλά άνθρωπος που και λάθη θα κάνω και σωστά θα ενεργήσω άλλες φορές. Και το πιο σημαντικό, χρειάζεται να μάθω να ζητάω βοήθεια αλλά και να επιτρέψω να την πάρω όταν μου δίνεται.
- Επιτρέπω στον εαυτό μου να «τσαλακωθεί» Επιτρέπω στον εαυτό μου να είναι ανθρώπινος και να το δείχνει. Διαφορετικά, εγκλωβίζομαι όταν «πρέπει» να διατηρήσω μία εικόνα τελειότητας, προσπαθώντας να κρύψω τα λάθη μου για να μην εκτεθώ, προσπαθώντας να ξεχάσω την ανθρώπινη φύση μου. Κάτι που με γεμίζει άγχος, δεν με αφήνει να ευχαριστηθώ, να απολαύσω τις ανθρώπινες σχέσεις, νιώθοντας ενοχικά πολλές φορές και συνεχίζοντας να με κατηγορώ και να με κρίνω αυστηρά όταν κάτι δεν γίνει «όπως θέλω εγώ». Μελέτες έδειξαν ότι τα άτομα με υψηλές επιδόσεις και δεξιότητες που διέπραξαν και μικρές γκάφες, για παράδειγμα, ρίχνοντας το ποτήρι με το νερό ή τον καφέ πάνω τους, χαρακτηρίστηκαν πιο συμπαθείς από άτομα με παρόμοιες δεξιότητες και επιδόσεις που όμως δεν έκαναν τέτοιου είδους «λάθη».
- Δεν υπάρχει τελειότητα: Η παραπάνω έρευνα υπογραμμίζει ακριβώς ότι μπορούμε να κάνουμε λάθη. Μπορούμε να μην έχουμε και τόσο ντελικάτες και λεπτεπίλεπτες κινήσεις, μπορούμε να είμαστε και πιο ευάλωτοι. Άλλωστε με αυτό τον τρόπο ερχόμαστε και πιο κοντά ο ένας στον άλλον. Μέσα από την ευαλωτότητά μας μπορούμε πιο εύκολα να συνδεθούμε μεταξύ μας. Έχετε σκεφτεί πως αυτό που βρίσκετε εσείς ενοχλητικό στον εαυτό σας μπορεί οι γύρω σας να το βρίσκουν χαριτωμένο και πιο αγαπητό; Όπως και το αντίθετο, αυτό που θεωρούμε εμείς υπέροχο για εμάς, στους άλλους να είναι αδιάφορο και να μην το εκτιμούν. Έχετε διαβάσει τον ιππότη με την σκουριασμένη πανοπλία, του Robert Fisher; Αν ναι, θα ξέρετε πως όσο και να κρύψουμε τις αδυναμίες μας, εκείνες έρχονται με κάποιον τρόπο στο φως και ζητούν να τις αγκαλιάσουμε για να πάψουν να μας ταλαιπωρούν. Βγάλτε λοιπόν την σκουριασμένη πανοπλία της άμυνας. Επιτρέψτε στον γνήσιο εαυτό σας να κάνει την εμφάνισή του και να σχετιστεί με τους άλλους ανθρώπους…
- Η ρουτίνα δεν είναι εχθρός: Η προσκόλληση στην ρουτίνα της καθημερινότητας μπορεί να θεωρηθεί ως μία άκαμπτη και χωρίς φαντασία συμπεριφορά. Αντίθετα, έρευνες δείχνουν ότι η ρουτίνα μας απαλλάσσει από την υπερβολική σκέψη, βελτιώνει την ψυχική υγεία και μπορεί, στην πραγματικότητα, να ενισχύσει τη δημιουργικότητα. Δύο πρόσφατες μελέτες συνδέουν τόσο τις πρωταρχικές ρουτίνες (υγιεινή, ύπνος, φαγητό) όσο και τις δευτερεύουσες ρουτίνες (κοινωνικές δραστηριότητες, εργασία) με την καλύτερη ψυχική υγεία. Μελέτες τόσο σε αθλητές όσο και σε μη αθλητές κατέληξαν στο ότι οι ρουτίνες ωφελούν την απόδοση μειώνοντας την υπερβολική σκέψη, η οποία τείνει να ενισχύει το άγχος και την πίεση. Ακόμα και κάποιες σχετικές τελετουργίες της καθημερινότητας μπορεί να μετριάσουν το άγχος λόγω του ότι μας δίνουν μία μεγαλύτερη αίσθηση ελέγχου. Φυσικά, όταν μιλάμε για τελετουργίες δεν περιλαμβάνεται η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή που ταλαιπωρεί εκείνον που πάσχει. Άλλωστε, αν παρατηρήσουμε γύρω μας κάποιους από τους πιο επιτυχημένους ανθρώπους, θα παρατηρήσουμε τις δικές τους ρουτινιάρικες συμπεριφορές που περιλαμβάνουν και συγκεκριμένες τελετουργίες με θετικά αποτελέσματα.
- Ικανοποίηση από την ζωή: Ένας από τους όρους της Θετικής Ψυχοθεραπείας σημαντικός για την απόκτηση ψυχικής ανθεκτικότητας και ευεξίας. Πρόκειται για την ικανότητα να είναι ευτυχισμένος κάποιος «με αυτό που είναι και με αυτά που έχει». Αλήθεια, πόσοι άνθρωποι αρκούνται σε αυτά που έχουν; Οι περισσότεροι ζητούν όλο και περισσότερα για να νιώσουν ικανοποιημένοι, αμελώντας πολλές φορές να κοιτάξουν τον εσωτερικό τους κόσμο και να «διαβάσουν» τις εσωτερικές τους ανάγκες, παραβλέποντάς τες ενώ εκείνες όμως εξακολουθούν και τους στοιχειώνουν καθώς παραμένουν ανικανοποίητες…
- Ελπίδα = ζω: Πόση δύναμη κρύβει μέσα της η ελπίδα που δεν είναι άλλο πέρα από την πεποίθηση ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα, ανεξάρτητα από τις προκλήσεις, και που μπορεί κυριολεκτικά να αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί να είναι λίγοι οι άνθρωποι που θα χαρακτήριζαν «ελπιδοφόρα» την κατάσταση του κόσμου μας σήμερα, γνωρίζουμε όμως ότι η ελπίδα είναι αυτή που δίνει δύναμη και κουράγιο να αντιμετωπίσουμε ακόμα και τα δεινά της ζωής. Άλλωστε, όταν δεν ελπίζουμε σε κάτι, το πιο πιθανό είναι να παρουσιάσουμε μία ψυχική διαταραχή, όπως για παράδειγμα κατάθλιψη και να χάσουμε το ενδιαφέρον μας για τη ζωή. Και φυσικά ελπίζω, δεν σημαίνει ότι ζω σε έναν φανταστικό κόσμο, ούτε ότι αρνούμαι τις δυσκολίες και τον πόνο. Έρευνες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όταν οι άνθρωποι ελπίζουν, έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να κάνουν τους στόχους τους πραγματικότητα. Αυτό συμβαίνει επειδή όταν υπάρχει μία ξεκάθαρη πεποίθηση για το τι είναι δυνατό, είναι πιο πιθανό να ενεργήσουν έτσι ώστε να το πραγματοποιήσουν.
- Ανησυχία σημαίνει και …κινητοποίηση: Όταν αρχίζει η πλήξη, το να παραμένουμε σε ένα μέρος μπορεί να είναι κακό στην ψυχική μας υγεία. Όσοι έχουν την επιθυμία να βγουν έξω και να απολαύσουν νέες και διαφορετικές εμπειρίες ασφαλώς μπορούν και νιώθουν πιο δυνατοί και ολοκληρωμένοι. Κάτι που στερηθήκαμε αυτά στα χρόνια της πανδημίας καθώς δεν μπορούσαμε να επιδιώξουμε νέες εμπειρίες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως όσοι ήταν πιο ανήσυχοι, κατάφεραν να βρουν νέα ενδιαφέροντα και δεν βούλιαξαν μέσα στο «τίποτα» στις καραντίνες, σε αντίθεση με εκείνους που αφέθηκαν και κατέληξαν πιο καταθλιπτικοί υπέρβαροι, «άδειοι». Έρευνες δείχνουν ότι η βιωματική ποικιλομορφία—η μετάβαση σε νέα (ή τουλάχιστον διαφορετικά) μέρη και η ενασχόληση με διαφορετικές εμπειρίες—μπορεί να βελτιώσει την ευημερία. Αυτή η αρχή είναι διαισθητική. Οι περισσότεροι από εμάς θα συμφωνούσαν ότι το να πηγαίνουμε διακοπές ή απλώς να βρίσκουμε διαφορετικές δραστηριότητες κάθε μέρα, μας κάνει πιο ευτυχισμένους. Η βιωματική ποικιλομορφία έχει επίσης συνδεθεί όχι μόνο με πιο θετικά συναισθήματα αλλά και με πιο πρωτότυπες και διαφορετικές εμπειρίες την επόμενη μέρα. Με άλλα λόγια, δημιουργεί έναν βρόχο θετικής ανάδρασης, ή «ανοδική σπείρα», που προωθεί περαιτέρω θετικά συναισθήματα. Μάλιστα, σαρώσεις μαγνητικής τομογραφίας διαπίστωσαν ότι ο βαθμός στον οποίο συνεργάζονται οι νευρικές περιοχές που είναι σημαντικές για τη μνήμη και την επεξεργασία της ανταμοιβής/περιβαλλοντικής καινοτομίας σχετίζεται με τη σχέση μεταξύ της βιωματικής ποικιλομορφίας και των θετικών συναισθημάτων.
- Γλυκιά νοσταλγία: Πόσο γλυκιά η αίσθηση της νοσταλγίας, όσο και αν κάποιες φορές μπορεί να μας δημιουργεί ακόμα και …ενοχές! Οι νοσταλγικές αναμνήσεις μπορούν να τονώσουν τη διάθεσή μας και να μας κάνουν να νιώσουμε πιο ολοκληρωμένοι. Αν μάλιστα σκεφτούμε και την εποχή που ζούμε, με τις προκλήσεις της παρούσας στιγμής και ένα αβέβαιο μέλλον μπροστά, το παρελθόν δεν φαινόταν ποτέ καλύτερο. Έρευνα υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι που νοσταλγούν συχνά έχουν μεγαλύτερη αίσθηση αυτοσυνέχειας και ισχυρότερη αίσθηση του νοήματος της ζωής. Το να κοιτάξουμε πίσω μας βοηθά να κατανοήσουμε πού βρεθήκαμε και πώς φτάσαμε εδώ που βρισκόμαστε…
Μαρίνα Μόσχα
https://marinamoscha.life/
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ : Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΓΑΥΓΑΜΗΛΩΝ
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ : Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΓΑΥΓΑΜΗΛΩΝ
Μετά από μια εντυπωσιακή σειρά απο νίκες, ο Αλέξανδρος βρίσκεται στη Μεσοποταμία, έτοιμος για τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του. Απέναντι του, η υπερδύναμη του αρχαίου κόσμου, η Πέρσικη Αυτοκρατορία σε όλο της το μεγαλείο, έτοιμη να εκδικηθεί την ήττα της στην Ισσό. Οι Πέρσες αριθμούν στους εκατομμύρια στα μάτια των Ελλήνων, αλλά ποσότητα και ποιότητα είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Μια μάχη που πρόκειται να αλλάξει τον ρού της ιστορίας και να διαμορφώσει τον κόσμο για πάντα πρόκειται να αρχίσει.
Ο ναός της Ήρας Λακινίας – Ένα από τα σημαντικότερα ιερά της Μεγάλης Ελλάδας – Βίντεο
Ο ναός της Ήρας Λακινίας – Ένα από τα σημαντικότερα ιερά της Μεγάλης Ελλάδας – Βίντεο
Ο ναός της Ήρας Λακινίας (Hera Lacinia) ντι Κάπο Κολόννα, στην Καλαβρία, ήταν ένα από τα σημαντικότερα ιερά της Μεγάλης Ελλάδας από την Αρχαϊκή εποχή μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ. Εκεί βρίσκονταν και η έδρα του Ιταλικού Συνδέσμου πριν μετακομίσει στον Τάραντα.
Η τοποθεσία του ιερού βρισκόταν σε στρατηγική θέση κατά μήκος των παράκτιων διαδρομών που ενώνουν τον Τάραντα προς τα στενά της Μεσσήνης, σε ένα ακρωτήριο που λεγόταν πρώην Λακίνιον, το οποίο έδωσε και το επίθετο στην σεβαστή θεά, Ήρα Λακινία.
Ο ναός είχε πραγματικά το κλασικό σχήμα των Ελληνικών ναών: ήταν ένας επιβλητικός 48 στηλών ναών σε Δωρικό στυλ με έξι κολώνες στην πρόσοψη (εξαστίλος). Η οροφή ήταν από μαρμάρινες πλάκες του Παρισιού.
Το σημερινό όνομα («Chief Colonna») οφείλεται στη μοναδική στήλη σε στυλ Δωρικού που στέκεται ακόμα. Ο ναός έχει περιγραφεί ως «ίσως η πιο υπέροχη [κατασκευή] στη νότια Ιταλία».
Το ιερό της Ήρας Λακινίας του Capo Colonna, στην Καλαβρία, ήταν ένα από τα σημαντικότερα ιερά της Μεγάλης Ελλάδος από την αρχαϊκή εποχή μέχρι τον 4ο αιώνα π.Χ., δηλαδή μέχρι που ήταν η έδρα της ιταλικής ένωσης πριν μετακομίσει στον Τάραντα. Ο χώρος του ιερού βρισκόταν σε στρατηγική θέση κατά μήκος των παράκτιων διαδρομών που συνέδεαν τον Τάραντα με το Στενό της Μεσσήνης, σε ένα ακρωτήριο που παλαιότερα ονομαζόταν Λακίνιον, το οποίο έδινε και το επίθετο στη λατρεμένη θεά Ήρα Λακινία. Ο ίδιος ο ναός είχε την κλασική μορφή των ελληνικών ναών: ήταν ένα επιβλητικό συγκρότημα 48 κιόνων δωρικού ρυθμού με έξι κίονες στην πρόσοψη (εξάστυλο). Η στέγη ήταν από μαρμάρινες πλάκες και παριανό μάρμαρο. Το σημερινό όνομα ("Capo Colonna") οφείλεται στη μοναδική στήλη δωρικού ρυθμού που εξακολουθεί να υπάρχει. Πηγή
https://ellas2.wordpress.com/
Το βρήκα στο: https://vequinox.wordpress.com/
Hugo Boss
Hugo Boss
Από τότε που είμαι στη γη, δηλαδή από χίλιους εννιακόσιους χειμώνες, δεν έχω δει γυναίκα τόσο κλεισμένη όσο είμαι. Κύριε, δεν έχω άνοιγμα, δεν έχω άνοιγμα, δεν έχω αποκάλυψη, δεν έχω έκθεση, δεν έχω κανένα. Είμαι κολλητός. Κλείδωσα τον εαυτό μου και πέταξα το κλειδί στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το ανοιχτό μυαλό μου είναι ανύπαρκτο και δεν κάνω τίποτα για να αλλάξω το καθεστώς του. Απολαμβάνω την αδυναμία μου. Δεν μπορώ να είμαι αλλιώς. Έχω αγνή ψυχή, αλλά τίποτα άλλο, το μυαλό μου είναι κλειστό. Αφού σχηματίσω μια θεωρία, δεν δέχομαι καμία άλλη άποψη. Και αν, κατά τη γνώμη μου, ισχυρίζομαι ότι η πύλη του σπιτιού πρέπει να είναι κλειστή και κλειδωμένη, καλά, Κύριε, να είναι κλειστή και κλειδωμένη. Λένε ότι ένα κλειστό μυαλό είναι σαν ένα κλειστό βιβλίο: απλά ένα κομμάτι ξύλο. Δεν είναι κακό, λατρεύω την ξυλογλυπτική και τις ξύλινες πύλες των παραδοσιακών νοικοκυριών.
Ο γιος μου είναι ανοιχτόμυαλος, ανοιχτόμυαλος κ.λπ. Είναι πρόθυμος να ακούσει και είναι ανοιχτός σε νέους ορίζοντες. Για αυτόν δεν υπάρχουν εμπόδια και έχει το θάρρος να αντιμετωπίσει διαφορετικές καταστάσεις. Αφήνει πάντα μια πόρτα ανοιχτή σε γεγονότα και όχι μόνο. Δεν ξέρω γιατί δεν μου μοιάζει και μοιάζει στη γιαγιά του, εννοώ ο γιος μου μοιάζει στη μητέρα μου. Το ανοιχτό μυαλό παραδέχεται την ύπαρξη χρωμάτων και αποχρώσεων. Στο κλειστό μου μυαλό, το χρώμα είναι είτε λευκό είτε μαύρο. Εξαιτίας αυτού, έχω έναν μικρό κύκλο φίλων. Δηλαδή, ένας στενός φίλος και περίπου τρεις πέρα από τις θάλασσες και τις χώρες. Ο γιος μου έχει πολλούς φίλους.
Η μητέρα μου έχει τρομερό θάρρος. Δεν ξέρω σε ποιον μοιάζει αυτή η μητέρα γιατί δεν μου μοιάζει καθόλου. Μου είναι αδιανόητο στα 35 μου η μητέρα μου στα 69 να κάνει ζιππίνα και να κάνει ορειβασία. Έχει το κάλεσμα του βουνού στο αίμα του. Η μητέρα μου, στα νιάτα της συμμετείχε σε πολλές αποστολές. Από τότε που γέννησα τον Βίκτωρα, η μητέρα μου ήταν συνεχώς δίπλα του, ακόμα κι αν δεν μέναμε μαζί. Όντας το μοναδικό εγγόνι, η μητέρα μου αφιέρωσε χρόνο για να είναι μαζί του. Η μητέρα πήγε τον Βίκτωρα στα πιο όμορφα μέρη και μαζί περιπλανήθηκαν σε όλο το μήκος και το πλάτος των βουνών και των κοιλάδων. Πέρασαν επίσης από πιο δυσάρεστες καταστάσεις που προκλήθηκαν από την αλλαγή του καιρού αλλά δεν είχαν κανένα ατύχημα ή αδέσποτο. Τέλος πάντων, πήγαν σε αυτές τις αποδράσεις σε μια μεγάλη ομάδα πεζοπόρους. Δεν ήταν οι μόνοι που βγήκαν στο δρόμο. Είναι νομάδες αλλά δεν θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους. Ήμουν με τη μητέρα μου στο βουνό μόνο μία φορά και δεν χρειάστηκε ποτέ να επαναλάβω την εμπειρία. Δυστυχώς, έχω βαριά ασθένεια του βουνού, φοβάμαι τα ύψη. Όποτε πάω στα βουνά, δεν ανεβαίνω ψηλά. Νιώθω καλά στο έδαφος. Ο άντρας μου είναι ο άνθρωπος του Δέλτα του Δούναβη. Στις γιορτές λοιπόν, η μητέρα μου και ο γιος μου πάνε στο βουνό και εγώ με τον άντρα μου στο Δέλτα και στην παραλία. Λέγεται ότι τα αρκουδάκια σηματοδοτούν τα μέρη όπου θα πάτε από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Λέω να πάω "Με τον Θεό!" και δεν πιστεύω στις αρκούδες. Στις γιορτές λοιπόν, η μητέρα μου και ο γιος μου πάνε στο βουνό και εγώ με τον άντρα μου στο Δέλτα και στην παραλία. Λέγεται ότι τα αρκουδάκια σηματοδοτούν τα μέρη όπου θα πάτε από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Λέω να πάω "Με τον Θεό!" και δεν πιστεύω στις αρκούδες. Στις γιορτές λοιπόν, η μητέρα μου και ο γιος μου πάνε στο βουνό και εγώ με τον άντρα μου στο Δέλτα και στην παραλία. Λέγεται ότι τα αρκουδάκια σηματοδοτούν τα μέρη όπου θα πάτε από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Λέω να πάω "Με τον Θεό!" και δεν πιστεύω στις αρκούδες.
Σήμερα το πρωί, αφού είδα ότι έχουμε μια ζεστή μέρα, πήρα το τρόλερό μου και άρχισα να κυνηγάω καρπούζια. Πριν, έμποροι έρχονταν με κάρα στην πύλη και αγόραζες ό,τι ήθελες. Τώρα πρέπει να πας στην αγορά. Είπα στον γιο μου ότι πήγαινα στην αγορά γιατί ο άντρας μου κοιμόταν ακόμα και του ζήτησα να κλειδώσει την πόρτα με το μπουλόνι. Ο Βίκτορ δεν λέει ποτέ όχι. Λέει ναι-ναι σαν εμένα αλλά ναι-ναι του αρέσει.
Αφού χάιδεψα τον Hugo που έπαιζε στα πόδια μου νομίζοντας ότι θα πάει βόλτα μαζί μου, έκλεισα την πόρτα χωρίς να την κλειδώσω και συνέχισα. Μου είναι δύσκολο να πάρω μαζί μου τον Hugo αν έχω βαριές αποσκευές και όταν αγοράζω πεπόνια επιλέγω δύο πεπόνια των 6-7 κιλών περίπου το καθένα. Έφτασα στην αγορά, περπάτησα και διάλεξα δύο καρπούζια και δύο πεπόνια. Κάποια στιγμή ακούω μια ανάσα πίσω μου. Γύρισα και είδα τα μαύρα, γυαλιστερά μάτια του Ούγκο. Ήταν δίπλα μου λαχανιασμένος από το τρέξιμο του. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει το κατόρθωμα. Ο Ούγκο ανοίγει την πύλη αν δεν είναι κλειδωμένη. Δεν ξέρω πώς το κάνει, γιατί δεν τον είδα, αλλά ξύπνησα με τον να με ακολουθεί. Ούτε εγώ ξέρω πώς το κάνει. να με ακολουθήσει, γιατί πηγαίνω στην αγορά δύο στάσεις με το λεωφορείο. Ο Hugo είναι ένας λύκος της Αλσατίας και είναι δύο ετών. Είναι πολύ φιλικός αλλά ποτέ δεν ξέρεις την αντίδρασή του. Ουγκώ, στην αυλή είναι ελεύθερος και στις βόλτες τον κρατάω φιμωμένο και με λουρί. Τον πήγα στην προπόνηση για λίγες ώρες μέχρι να μάθει να δέχεται τους ανθρώπους με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή. Δηλαδή όταν έχουμε καλεσμένους να σταματήσουμε να γαβγίζουμε ασταμάτητα. Τώρα, όταν έχουμε καλεσμένους, τον κρατάμε στο στυλό και μετά από περίπου πέντε, δέκα λεπτά γαβγίσματος, ηρεμεί και αποκοιμιέται από την βαρεμάρα.
Κάλεσα τον γιο μου. Αρχικά δεν του είπα ότι ήταν μαζί μου ο Hugo αλλά του ζήτησα να βάλει φρέσκο νερό στο μπολ του Hugo γιατί ήταν ήδη ζεστό και το νερό έβραζε. Με τον Hugo στα αριστερά μου, χωρίς λουρί και χωρίς φίμωτρο, το πήγα σιγά-σιγά στο σπίτι, περπατώντας δύο στάσεις λεωφορείου, τραβώντας το τρόλερ με περίπου 20 κιλά πίσω μου. Δεν έδωσα σημασία στον Hugo γιατί περπατούσε ακριβώς δίπλα μου τόσο ήρεμα, αλλιώς θα είχε διάθεση να παίξει και θα μπορούσε να τρέξει στο δρόμο και να τον χτυπήσει ένα αυτοκίνητο. Ευτυχώς που την Κυριακή το πρωί στις 7.00 δεν υπάρχει ούτε κίνηση ούτε κόσμος στο δρόμο. Μετά από περίπου δέκα λεπτά ο γιος μου με φωνάζει αναστατωμένος που βρήκε την πύλη ανοιχτή και ότι ο Hugo δεν βρίσκεται πουθενά. Του είπα ότι ήταν πίσω μου και να έρθει γρήγορα με το λουρί και το ρύγχος. Έφτασα με ασφάλεια στο σπίτι, Πήρα ένα καρπούζι και το έβαλα σε κρύο νερό για περίπου μισή ώρα και μετά το κράτησα στο ψυγείο για άλλη μια ώρα. Έπαιξα με τον Hugo Boss με μια μπάλα. Έχω μια μικρή λαστιχένια μπάλα που τη σπάει ο Ούγκο, την πετάω και τη φέρνει πίσω. Του δίνω ως ανταμοιβή τα κομμένα κομμάτια μήλων ή αχλαδιών. Σήμερα ο Hugo έφαγε μερικά κομμάτια καρπούζι. Το καρπούζι περιέχει πολλές βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά που μπορούν να είναι ευεργετικά για την υγεία σας, είτε έχετε τέσσερα είτε δύο πόδια.
Θα είμαι λοιπόν αυτό που θα είμαι, αλλά όταν λέω ότι η πύλη πρέπει να είναι κλειδωμένη, πρέπει να είναι το γράμμα του νόμου. Και σημείο.
Σήμερα, χαλαρώνω στο δάσος. Ακούω τη συμφωνία της φύσης!
Τίποτα δεν έχει περισσότερη γοητεία από το δάσος
Μια ψυχή που αγαπά το μυστήριο των φύλλων με αγαπημένη σκιά
Και πουθενά δεν μπορείς να χαθείς καλύτερα από όλο τον κόσμο
Παρά στο στενό μονοπάτι κάτω από τους θόλους με τα πράσινα φύλλα.
Όμορφο είναι το βουνό που υψώνεται στους ουρανούς, το μέτωπό του μοιάζει,
Όμορφο είναι το χωράφι που απλώνεται σαν θάλασσα πρασίνου,
Όμορφη, η ήρεμη θάλασσα ή τα φουρτουνιασμένα κύματα,
Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με το δάσος.
Δεν έχει κάστρα στην αγκαλιά της, αλλά τον ήλιο όταν τη χτυπάει
Το γεμίζει με φαντάσματα και το τραγούδι το κάνει να μιλάει,
Και εδώ βλέπεις ψηλά παλάτια, και εδώ, όταν ξεδιπλώνονται,
Κάθε φύλλο υψώνει τη φωνή του και κάθε δέντρο μετατρέπεται σε άντρα.
Φωκίων ο "Χρηστός": Ο βίος του στρατηγού & πολιτικού, που είχε το τέλος του Σωκράτη ||Αρχαία Αθήνα||
Φωκίων ο "Χρηστός": Ο βίος του στρατηγού & πολιτικού, που είχε το τέλος
του Σωκράτη ||Αρχαία Αθήνα||
Στο σημερινό μας αφιέρωμα θα ταξιδέψουμε στην Αθήνα του 4ου π.Χ. αιώνα, όπου θα συναντήσουμε τον Φωκίωνα. Εξελέγη στρατηγός 45 φορές (!), σημειώνοντας σημαντικές επιτυχίες στα πεδία των μαχών. Θεωρούνταν ο πιο χρηστός δημόσιος άντρας της εποχής του, καθώς ήταν δίκαιος, έντιμος και αφιλοκερδής. Πάμε, λοιπόν, να ξεκινήσουμε το σημερινό μας ταξίδι στην Ιστορία με οδηγό τον Πλούταρχο, ο οποίος μεταξύ άλλων διασώζει πολλές απολαυστικές ατάκες του Φωκίωνα προς τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Ορκωμοσία Τραμπ: Το ευτράπελο της ημέρας με τον γερουσιαστή John Fetterman - «Έσκασε μύτη» με σορτς!
Ορκωμοσία Τραμπ: Το ευτράπελο της ημέρας με τον γερουσιαστή John Fetterman - «Έσκασε μύτη» με σορτς! (screenshot/X) Μια απόλυτα... γυμναστηρ...
-
Ιούλιος: λαογραφία - παροιμίες- ήθη - έθιμα - τραγούδια 09:01 Σάββατο, 1 Ιουλίου 2017 ΓΙΟΡΤΕΣ ΕΛΛΑΔΑ Ιούλιος, Γιούλ... -
►Tarot: "Οι περισσότερες σχετικές γενικότητες / Major Arcana" .- 01/15/2018 από την Aquileana Τα είκοσι δύο φύλλ...
-
Ντάβανος: Γνωριμία με το έντομο... Ντάβανος , ο (ουσιαστικό) [λατινική λέξη tabanus = οίστρος] το έντομο που κεντρίζει τα βόδια, η ...
