Kινήσεις μέσω Ισραήλ και ελληνική “έκπληξη” για τα τουρκικά drones-
Να απελευθερωθούν επιτέλους κανόνες εμπλοκής
Οι Τούρκοι με κόστος 1500 ευρώ την ώρα στέλνουν drone στο Αιγαίο για να "φαλιρίσουμε" στέλνοντας ελληνικά επανδρωμένα μαχητικά με κόστος πτήσης 15000 την ώρα
Μεγάλος προβληματισμός επικρατεί στην ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία για την ευρεία δράση των εξοπλισμένων και μη τουρκικών μη επανδρωμένων εναερίων οχημάτων, που “ανεβοκατεβαίνουν” στο Αιγαίο, σε μια κίνηση επίδειξης.
Είναι γνωστόν πλέον, ότι η Τουρκία ετοιμάζει πυρετωδώς μια νέα άκρως επικίνδυνη ναυτική τακτική κατά των ελληνικών μονάδων επιφανείας και υποβρυχίων, με την μαζική χρήση UCAV, με τις ανάλογες δυνατότητες, με στόχο να απομονώσει τα ελληνικά νησιά πρώτης γραμμής, ζητώντας παράλληλα διεθνώς την “αποστρατικοποίηση τους”, ενώ η ίδια στρατιωτικοποιεί ακόμα πιο πολύ τα παράλια της.
Σύμφωνα με ελληνικά ΜΜΕ, η ελληνική πλευρά έχει αποφασίσει μέσω ειδικής έκθεσης των ελληνικών υπηρεσιών πληροφοριών, να αναζητήσει μια “απάντηση” στα τουρκικά drone, ώσπου να ολοκληρώσει άλλα σχέδια για το θέμα αυτό.
Στόχος είναι να αντιμετωπιστούν οι πτήσεις και οι υπερπτήσεις τουρκικών drone, τα οποία με κόστος πτήσης 1500 ευρώ την ώρα, παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο, με στόχο την εμπλοκή ελληνικών μαχητικών, που έχουν κόστος πτήσης 10000-15000 ευρώ την ώρα.
Η στόχευση της Άγκυρας εδώ είναι να προκαλέσει οικονομική ζημιά στην χώρα μας, σε μια περίοδο που οι Τούρκοι πολίτες “ματώνουν” με πληθωρισμό 50-60%.
Έλληνες ανώτατοι αξιωματούχοι παρακολουθούν πλέον νυχθημερόν το θέμα επιδιώκοντας να βρουν σωστές λύσεις.
Πληροφορίες του ελληνικού τύπου, φέρουν την χώρα μας να δίνει έμφαση στην προμήθεια συστημάτων αντιμέτρων (anti-drone technology).
Θα πρέπει να έχουμε υπόψιν ότι μετά την εκτόξευση του TURKSAT B μέσω του Elon Musk, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις απέκτησαν την δυνατότητα SATCOM, δηλαδή τον δορυφορικό έλεγχο της πτήσης των drone τους, καθιστώντας πολύ δύσκολη τα αντίμετρα από επίγεια συστήματα.
Το ζήτημα όμως είναι ακόμα πιο πολύπλοκο και δεν αφορά μόνο τα drone Bayraktar TB2.
Η Τουρκία παράγει τα βαρέου τύπου μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα Akinci και Aksungur, που μπορούν να μεταφέρουν πύραυλο τύπου Stand-Off, SOM-J με εμβέλεια 250 χλμ. θέτοντας έτσι ελληνικές κρίσιμες υποδομές στο στόχαστρο τους.
Η τουρκική εταιρεία STM κατασκευάζει το drone Kargu-2, το οποίο λειτουργεί αυτόνομα με βάση την τεχνητή νοημοσύνη.
Όσο δε για το Bayraktar TB3, το οποίο πρόσφατα παρουσιάστηκε, αυτό προορίζεται να επανδρώσει το «μινι αεροπλανοφόρο» «Anadolou».
Tο πρώτο ελληνικό σύστημα εξουδετέρωσης απειλητικών drone παρουσίασε η εταιρεία SAS Technology σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης στη Θεσσαλονίκη.
Το σύστημα «Πανόπτης» σύστημα συμμετείχε πρόσφατα σε διαγωνισμό τεχνολογίας που διοργανώθηκε από το ΝΑΤΟ και απέσπασε την 1η θέση προτείνοντας έναν ιχνηλάτη που βασίζεται σε τεχνητή νοημοσύνη και αναλύει ταυτόχρονα δεδομένα από πολλούς αισθητήρες.
Το σύστημα παρακολουθεί και αναγνωρίζει αυτόματα εχθρικά drone και αποφασίζει τον τρόπο αντίδρασης και το όπλο που θα χρησιμοποιηθεί για την εξουδετέρωση τους.
Επίσης έχουμε την ανάπτυξη συστήματος Μη Επανδρωμένου Αεροσκάφους (UAV) με το όνομα ΑΡΧΥΤΑΣ, στο οποίο έχει προχωρήσει σταθερά η ΕΑΒ.
Το Μη Επανδρωμένο Αεροσκάφος (drone) σταθερής πτέρυγας ΑΡΧΥΤΑΣ, θα είναι έτοιμο σε δυόμισι χρόνια από σήμερα για να δώσει απάντηση σε κάθε πρόκληση. Το drone θα χρησιμοποιεί την κορυφαία τεχνολογική λύση στον πλανήτη σήμερα, αυτήν που έχουν επιλέξει οι ΗΠΑ για το μοναδικό αυτή τη στιγμή στον κόσμο μαχητικό 5ης Γενιάς, που μπορεί να απογειωθεί και να προσγειωθεί κάθετα, το F-35B, και θα αναπτυχθεί στην Ελλάδα.
Δεν είναι μόνο το drone "Αρχύτας", αφού υπάρχει σε εξέλιξη σήμερα και drone " LOTUS",
Eτοιμάζεται πυρετωδώς το ελληνικό όπλο λέιζερ
“Η επιχειρησιακή χρήση του ελληνικού όπλου λέιζερ, έχει πολλά επίπεδα και τώρα πετύχαμε διάτρηση ( θώρακα) σε άρματα μάχης μέσα σε 12 δευτερόλεπτα, αν θέλετε το πιστεύεται αν θέλετε όχι, αλλά υπάρχουν βίντεο για αυτό τα οποία δεν μπορούμε να δείξουμε ακόμη, ενώ δεν συζητάμε για ελικόπτερα και drones, αυτά είναι απλά, ενώ σημειώνω ότι είμαστε πολύ δυνατοί”, είχε δηλώσει ο Κ.Σούκος της ετιαρείας SOUKOS ROBOTS.
Ένα θέμα της πρόσφατης επίσκεψης του Έλληνα ΥΠΑΜ στο Ισραήλ ήταν, η συζήτηση είτε για μεταφορά ισραηλινής τεχνολογίας, είτε η αγορά ισραηλινών επιθετικού τύπου μη επανδρωμένων οχημάτων, για λογαριασμό των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Η ανάγκη της χώρας μας για UCAV αλλά και για συστήματα αντιμέτρων εναντίον τους, είναι δεδομένη μετά την παρουσίαση του στρατηγικού τουρκικού UCAV AKINCI, το οποίο θα είναι εξοπλισμένο με όπλα stand off, και κατευθυνόμενες βόμβες.
Η εποχή που διανύουμε είναι τρομερά δύσκολη για όλους τους Έλληνες, λόγω των μεγάλων προβλημάτων σε ενέργεια, αγορά εργασίας, υγεία, ενώ έρχεται σύμφωνα με πολλούς ξένους ειδικούς, και πιθανή επισιτιστική κρίση.
Παρόλα αυτά η Ελλάδα οφείλει και πρέπει να εξοπλίζεται στο μέτρο των οικονομικών δυνατοτήτων της, αφού δεν αντέχεται άλλη τραγωδία όπως αυτή στην Κύπρο ή τα Ίμια.
Φθηνά μαχητικά πάνω από Rafales, Typhoons και F-35 για αδύναμα πορτοφόλια
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΧΑΡΗΣ
Τα κράτη δυσκολεύονται να ξοδέψουν δισεκατομμύρια για μαχητικά 5ης γενιάς
Σε όλο τον κόσμο, ακόμη και τα πλουσιότερα έθνη αντιμετωπίζουν το ίδιο δίλημμα: υπάρχει μια αυξανόμενη ανάγκη για αεροπορική δύναμη για την εκπλήρωση αποστολών, που κυμαίνονται από αεροπορική μάχη έως την παρακολούθηση της παράνομης μετανάστευσης αλλά, ταυτόχρονα, το κλιμακούμενο κόστος της αεροπορικής δύναμης καθιστά δύσκολη την προμήθεια οπλικών συστημάτων.
Γεγονός είναι, ότι ενώ τα σύγχρονα αεροσκάφη είναι πολύ ικανά, είναι επίσης εξαιρετικά ακριβά και η τεχνολογική τους ικανότητα είναι μια περιττή πολυτέλεια για τις περισσότερες χώρες του κόσμου.
Στο παρελθόν, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση είχαν αεροσκάφη τα οποία μπορούσαν να παρέχουν δωρεάν ή με επιδοτήσεις, αλλά αυτή η ευτυχής κατάσταση, δεν υφίσταται πλέον και οι αεροπορικές δυνάμεις της Δύσης δεν έχουν δείξει ενδιαφέρον να έχουν μαχητικά εξαγωγής ή φθηνά μαχητικά αεροσκάφη. Ωστόσο, υπάρχει επιτακτική ανάγκη για τέτοια αεροπλάνα.
Ακριβά μαχητικά 5ης γενιάςλίγοι αγοραστές
Αν κοιτάξουμε σε όλο τον κόσμο, οι απαιτήσεις αεροπορικής ισχύος των περισσότερων εθνών δεν επικεντρώνονται στα ακριβά μαχητικά πέμπτης ή 4,5 γενιάς όπως το F-35 Lightning, το γαλλικό Rafale ή το Typhoon Eurofighter.
Για παράδειγμα, η Νιγηρία ανακάλυψε ότι τα γρήγορα τζετ Jaguar της δεν ήταν χρήσιμα για την καταπολέμηση της Μπόκο Χαράμ και, αντ' αυτού, αγόρασε το βραζιλιάνικο Super Tucano, το οποίο επέτρεψε άσκοπο χρόνο στο πεδίο της μάχης για να χτυπήσει τις δυνάμεις των ανταρτών.
Επιπλέον, φθηνά drones που κατασκευάζονται με εξαρτήματα εκτός «ραφιού» έχουν δείξει την αξία τους τόσο στη σύγκρουση Υεμένης-Σαουδικής Αραβίας όσο και στη σύγκρουση μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας.
Οι Χούτι της Υεμένης, χρησιμοποίησαν φτηνά ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη για να διεισδύσουν στις ακριβές αεροπορικές άμυνες της Σαουδικής Αραβίας που προμηθεύονταν από τη Δύση και να επιτεθούν σε εγκαταστάσεις πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας. Οι Αζέροι, μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, για να σφυρηλατήσουν το αρμενικό πυροβολικό.
Ταυτόχρονα, το αυξανόμενο κόστος των αεροπλάνων έχει κάνει τις χώρες να καθυστερούν τις αγορές νέων αεροπλάνων ή να συρρικνώνουν σοβαρά τις παραγγελίες αγοράς τους. Η Αργεντινή με περιορισμένα μετρητά, δυσκολεύτηκε να βρει ένα προσιτό μαχητικό και η Πολεμική Αεροπορία της Ουρουγουάης, ζήτησε από την κυβέρνησή της οποιοδήποτε είδος αεροσκάφους που διαθέτει ραντάρ - δεν ψάχνουν καν για μαχητικό τέταρτης γενιάς συν.
Η Ινδία, αντιμέτωπη με το κλιμακούμενο κόστος της αγοράς Rafale, μείωσε την αγορά μαχητικών της σε 36 αεροπλάνα από τα αρχικά 126. Ωστόσο, πολλές από αυτές τις χώρες είναι δυτικοί σύμμαχοι με εσωτερικές και εξωτερικές προκλήσεις ασφάλειας. Η λύση βρίσκεται σε ένα προσιτό εξαγωγικό μαχητικό.
Οι ημέρες γενναιόδωρων δώρων έχουν περάσει εδώ και καιρό
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ένα μεγάλο πλεόνασμα αεροσκαφών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του Πολέμου της Κορέας, τα οποία μπορούσαν να πουλήσουν φθηνά σε όλο τον κόσμο ή ακόμη και να τα δώσουν δωρεάν βάσει του νόμου για την αμοιβαία αμυντική βοήθεια.
Αργότερα, επρόκειτο να κατασκευάσει ένα αποκλειστικό μαχητικό εξαγωγής, το F-5 Freedom Fighter - και τον διάδοχό του το F-5E Tiger - που πουλήθηκαν σε χώρες τόσο διαφορετικές όπως το Βιετνάμ, η Κένυα, η Βραζιλία, η Ολλανδία, η Ελλάδα και η Ελβετία.
Το σοβιετικό MiG-21 είχε ένα πιο εντυπωσιακό ρεκόρ, αφού πάνω από 10.000 κατασκευάστηκαν στη Σοβιετική Ένωση, η Τσεχοσλοβακία κατασκεύασε 194, ενώ η Ινδία κατασκεύασε 657.
Η μαζική παραγωγή του αεροσκάφους το έκανε ένα πολύ φθηνό αεροσκάφος και οι Σοβιετικοί μπόρεσαν να δώσουν αεροπλάνα δωρεάν σε φιλικές αεροπορικές δυνάμεις. Επιπλέον, οι Κινέζοι κατασκεύασαν πάνω από 2400 J-7 - την εκδοχή τους στο MiG-21 - και το αεροπλάνο πουλήθηκε με επιδοτούμενες τιμές στην Αλβανία, τη Ζιμπάμπουε, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και τη Βόρεια Κορέα.
Οι Κινέζοι έχουν το JF-17, το οποίο έχει πουληθεί σε «τιμές φιλίας» στο Πακιστάν και η Νιγηρία έχει δείξει κάποιο ενδιαφέρον για το αεροσκάφος. Οι κινεζικές αρχές προσπαθούν επίσης να πουλήσουν μια οπλισμένη έκδοση του εκπαιδευτικού L-15 - με μπερδεμένη σήμανση JL-10 - με κόστος κάτω από 20 εκατομμύρια δολάρια. Κανένα αεροσκάφος δεν είχε την επιτυχία που είχε το κινεζικό J-7 ως εξαγωγικό μαχητικό.
Ενώ οι Κινέζοι και οι Ρώσοι έχουν αεροσκάφη που μπορούν να πουλήσουν, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν τίποτα που να ταιριάζει στην κατηγορία ενός φθηνού μαχητικού εξαγωγής. Πηγαίνοντας στις δεκαετίες του 2020 και του 2030, η ραχοκοκαλιά της αεροπορικής δύναμης του ΝΑΤΟ υποτίθεται ότι ήταν το F-35 Lightning, το οποίο είναι ένα προηγμένο μαχητικό που θα έδινε στις αεροπορικές δυνάμεις της συμμαχίας μια κοινή και διαλειτουργική πλατφόρμα.
Το πρόβλημα ήταν ότι επειδή το κόστος του αεροπλάνου αυξήθηκε, τα δυτικά έθνη, με γερασμένο πληθυσμό και ισχυρά προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας, αναγκάστηκαν να επιλέξουν μεταξύ της αγοράς αεροσκαφών ή της πληρωμής για την ευημερία του λαού τους (δίλημμα όπλα εναντίον βουτύρου).
Οι Δυτικοί Σύμμαχοι χρειάζονται ένα προσιτό μαχητικό
Οι Καναδοί ήταν οι πρώτοι που έδωσαν εγγύηση, όταν αποφάσισαν να ακυρώσουν την αγορά τους F-35, παρά το βυθισμένο κόστος, και, αντ' αυτού, αγόρασαν τα F-18 από τους Αυστραλούς. Η Ιταλία ακολούθησε δηλώνοντας, ότι δεν θα αγόραζε επιπλέον F-35 και θα προτιμούσε ακόμη και να μειώσει την υπάρχουσα παραγγελία της.
Το παλαιότερο F-16 έχει δημιουργήσει μια υπέροχη φήμη σε όλο τον κόσμο, αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι νεότερες εκδόσεις του αεροσκάφους δεν είναι προσιτές για τα περισσότερα έθνη, για παράδειγμα, μια προτεινόμενη πώληση 12 F-16 και εξοπλισμού υποστήριξης στις Φιλιππίνες, μπορεί να κοστίσει σε αυτή τη χώρα πάνω από 2,4 δισεκατομμύρια δολάρια.
Σύμφωνα με το eurasiantimes, οι δυτικοί σύμμαχοι χρειάζονται ένα προσιτό μαχητικό και αυτό το αεροπλάνο μπορεί κάλλιστα να είναι μια οπλισμένη έκδοση του T-7 Red Hawk που κατασκευάζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, για να εκπαιδεύσουν την επόμενη γενιά πιλότων τους. Το αεροπλάνο είναι ικανό για υπερηχητική πτήση, διαθέτει σύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα και η USAF θα παραγγείλει 351 αεροσκάφη.
«Μια τόσο μεγάλη αγορά θα μειώσει το κόστος πρόσθετων αεροσκαφών που προστίθενται στη γραμμή παραγωγής και θα επιτρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες, να πουλήσουν το αεροπλάνο σε συμμάχους που όχι μόνο χρειάζονται ένα προσιτό μαχητικό αλλά επιθυμούν τη σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω αγορών όπλων», αναφέρει.
Συμπερασματικά, η αεροπορική δύναμη είναι απαραίτητη για τη στερέωση συμμαχιών, αλλά πρέπει να είναι προσιτή.
Πείτε μου εσείς ένα συναίσθημα που αν δεν το φροντίσεις, αν δεν το νοιαστείς, σ’ αφήνει μόνο σου να περπατάς τη δική του οδό μα εσένα θα γίνει του Μαρτυρίου και της Κολάσεως. Πείτε μου αν έναν άνθρωπο δεν το γαλουχούν σωστά και του αφαιρούν το δικαίωμα να μοιράζεται χρόνο, χώρο, εμπειρίες με τον πατέρα του, αν στο τέλος είναι σε θέση να κρίνει δίκαια και αντικειμενικά αυτόν τον πατέρα. Αυτόν τον πατέρα που δίνει τα πάντα για το παιδί του, μα το παιδί του μικρό καθώς είναι, δρομολογείται η σκέψη του και η κρίση του από παρεμβατικούς παράγοντες που έτσι κι αλλιώς δε θα μπορούσε να αποφύγει.
Ποιος θα πει αυτού του παιδιού, τα ξενύχτια, τα δάκρυα, τα σχέδια που έκανε αυτός ο πατέρας, μα όλα αυτά έπρεπε να τα φέρει εις πέρας ελάχιστες στιγμές των ημερών και των μηνών που κάθε αρμόδιος δικαστής θα του επέβαλλε. Η ανατροφή δεν είναι ποινή, δεν την εκτίουμε και τελειώσαμε, καθώς ο χρόνος επέρχεται της ενηλικίωσης και μετά όλα μέλι γάλα!
Πείτε μου έναν άνθρωπο που δε θα ψάξει να δει τι φταίει ή ακόμα και τι έφταιξε και δε θα προσπαθήσει να δει και να καταλάβει τι είναι εκείνο που οδηγεί το γονέα του στο να το απορρίψει. Πείτε μου ένα παιδί που δε θα αντιδράσει και δε θα κακιώσει με εκείνο το μέλος της οικογένειάς του που του αφαιρεί το δικαίωμα να περάσει χρόνο και στον ανάλογο χώρο με τον πατέρα του, τη μητέρα του, καθώς δρα το ίδιο ενάντια και επιθετικά σ’ όποιον κι αν απευθύνεται έπειτα.
Πείτε μου κάποιο παιδάκι που δε θα κουβαλάει μαζί του στην ψυχούλα του εκείνα, όχι απλά απωθημένα, αλλά εκείνα τα βασανιστικά “γιατί” όταν περιμένει το γονιό του, κοιτάζοντας μετά από πολλά λεπτά το θολωμένο τζάμι κι αντικρίζει μόνο το τοπίο, χωρίς να επισημαίνεται ο ερχομός και το αναπάντεχο καλωσόρισμά του στο δικό του ήρωα. Πείτε μου πώς θα ένιωθε ένα παιδί όταν βλέπει να του ρίχνουν το κάστρο του, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η σχέση που θέλει να χτίσει ο γονιός και να το θωρακίσει για τα καλά για να μην μπορέσει και εισβάλλει ο χειρότερός μας εχθρός, ο εγωισμός.
Μικρός καθώς είναι ο καθένας μπόμπιρας ή η καθεμιά μπομπιρίνα, πού να καταλάβουν τα καημένα κα τα καμένα εδάφια της ψυχούλας τους, αφού η λάβα που κυλάει στις φλέβες του άλλου γονέα εξεγείρει το ηφαίστειο της ψυχής του και παρασύρει φερτές και μη ύλες. Καταντούμε τα παιδιά μας έρμαια δικών μας πεποιθήσεων και δικών μας αδικαιολόγητων συμπεριφορών.
Τρέξτε γρήγορα στον καθρέφτη του σπιτιού σας, αναλογιστείτε τα όλα αυτά και θα δείτε το κυριότερο και το σημαντικότερο. Την καρδιά σας πέτρα, το στομάχι σας ένα κόμπο και μετά πείτε μου πώς πρέπει όλοι μαζί να μαλακώσουμε τις ψυχούλες τους, μα πάνω απ’ όλα τις δικές μας!
Αφιέρωμα Πενταπόσταγμα: Οι πιο ισχυροί στρατοί του 2022-Μέρος Α' : Οι ΗΠΑ κυριαρχούν, η Κίνα 3η, αναρρίχηση το Πακιστάν, σταθερή η Βραζιλία
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΧΑΡΗΣ
Το Πακιστάν κατάφερε να ξεπεράσει την Τουρκία και την 10η θέση στους πιο ισχυρούς στρατούς του κόσμου
Ο Παγκόσμιος Δείκτης Firepower χρησιμοποιεί 50 μεμονωμένους παράγοντες, για τον προσδιορισμό της βαθμολογίας PowerIndex μιας δεδομένης χώρας με κατηγορίες που κυμαίνονται από αριθμούς όπλων, ποικιλία όπλων, φυσικούς πόρους, διαθέσιμες βιομηχανίες, ανθρώπινο δυναμικό, οικονομική σταθερότητα, υλικοτεχνική ικανότητα και γεωγραφία για τον προσδιορισμό της κατάταξης.
Η Πολωνία διπλασιάζει το μέγεθος του στρατού της. Η Γαλλία εκπαιδεύεται για πόλεμο μεγάλης κλίμακας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα αντιμετωπίζουν ένα ρολόι που μετράει αντίστροφα για να καθορίσει την μοίρα της Ταιβάν.
Μετά από σχεδόν 80 χρόνια χωρίς μεγάλες συγκρούσεις, ο κόσμος βρίσκεται και πάλι στο χείλος ενός μεγάλου πολέμου. Αλλά ποιος θα είναι ο πιο ισχυρός στρατός, το 2022 και μπορούν οι ΗΠΑ να διατηρήσουν πραγματικά την πρώτη θέση;
Παρά την πανδημία του Covid, το Πακιστάν κατάφερε να ξεπεράσει την Τουρκία και την 10η θέση στους πιο ισχυρούς στρατούς του κόσμου. Για άλλη μια χρονιά, ο αμυντικός προϋπολογισμός του Πακιστάν αυξήθηκε κατά διψήφιο ποσοστό, κατά 12% μόνο το 2021.
Επί του παρόντος, το Πακιστάν διαθέτει στρατό 654.000 ενεργού προσωπικού και 550.000 εφέδρους, με επιπλέον 500.000 παραστρατιωτικές δυνάμεις με την μορφή ειδικής αστυνομίας, η οποία μπορεί να κληθεί στην πρώτη γραμμή σε περίπτωση πολέμου.
Γιατί όμως η αύξηση δαπανών;
Παρά τις εντάσεις με την Ινδία - να παραμένουν σχετικά σταθερές - το Πακιστάν ίσως ετοιμάζεται να εκμεταλλευτεί μια αποσπασμένη Ινδία στο εγγύς μέλλον. Και τα δύο έθνη διεκδικούν το Κασμίρ και το Πακιστάν δεν είναι πρόθυμο να το εγκαταλείψει σύντομα.
Με τις εντάσεις να αυξάνονται μεταξύ Ινδίας και Κίνας, εάν οι συνοριακές αψιμαχίες που οδήγησαν στην απώλεια ζωών και από τις δύο πλευρές μετατραπούν σε πλήρη πόλεμο, θα ήταν η ευκαιρία που χρειάζεται το Πακιστάν για να εξασφαλίσει το Κασμίρ.
Για το σκοπό αυτό, το Πακιστάν εκσυγχρονίζει τον πυρηνικό εξοπλισμό του και επενδύει σε μεγάλο βαθμό σε δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων και σε νέα κύρια άρματα μάχης που αγοράζονται από την Κίνα. Η ενίσχυση του στρατού του Πακιστάν μπορεί επίσης, να είναι τρόπος για να κερδίσουν την εύνοια της Κίνας και η Κίνα έχει σίγουρα κάθε συμφέρον να δει ένα ισχυρό Πακιστάν που θα χρησιμεύσει ως σημαντικό αγκάθι στην αντίπαλό της Ινδία.
Σε περίπτωση πολέμου, η Κίνα θα μπορούσε σχεδόν σίγουρα να υπολογίζει στο ότι το Πακιστάν θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση για να επιτεθεί στα δυτικά εδάφη της Ινδίας, αναγκάζοντας την Ινδία σε πόλεμο δύο μετώπων.
Μπορεί όμως η προβλεπόμενη θέση του Πακιστάν στο νούμερο 10 να κρατήσει πραγματικά; Αυτό μένει να φανεί, επειδή λίγα έθνη έχουν πληγεί τόσο σκληρά από την πανδημία Covid-19 όσο το Πακιστάν.
25 εκατομμύρια οικογένειες, στηρίζονται επί του παρόντος σε κρατική βοήθεια καθώς δεν μπορούν να εργαστούν λόγω της πανδημίας και ο αυξανόμενος αμυντικός προϋπολογισμός, εξοργίζει πολλούς τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό – καθώς το έθνος έλαβε δάνειο 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το ΔΝΤ το 2021.
Οι επικριτές πιστεύουν ότι τα χρήματα πρέπει να δαπανηθούν για τον λαό και όχι για την αγορά νέων όπλων, και σε περίπτωση κοινωνικών αναταραχών το Πακιστάν θα μπορούσε εύκολα να χάσει την 10η θέση.
Στην άλλη πλευρά του πλανήτη, η Βραζιλία συνεχίζει να διατηρεί την 9η θέση της, παρά την αύξηση των εγχώριων προβλημάτων. Επί του παρόντος, η Βραζιλία διαθέτει στρατό 334.500 ενεργών μελών με εντυπωσιακή εφεδρική δύναμη 1,3 εκατομμυρίων.
Δεδομένων των συνεχιζόμενων αποστολών της για την επιβολή της ασφάλειας μεταξύ των πολιτειών του Αμαζονίου και την αντιμετώπιση μιας έκρηξης στο οργανωμένο έγκλημα, διαθέτει επίσης δύναμη 400.000 παραστρατιωτικού προσωπικού – κυρίως αστυνομικές δυνάμεις.
Πρόσφατα έχει επικεντρωθεί στον εκσυγχρονισμό του στρατού του αντί να τον επεκτείνει, καθώς το έθνος αναγκάστηκε να σταματήσει την επέκταση του αμυντικού προϋπολογισμού του χάρη στον αντίκτυπο του Covid-19.
Ωστόσο, η αγορά εξοπλισμού από την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες επιτρέπει στην Βραζιλία, να επισκιάσει εύκολα οποιαδήποτε χώρα της Νότιας Αμερικής ως ο κυρίαρχος στρατός στην περιοχή.
Η Βραζιλία ήταν επίσης η μόνη χώρα της Νότιας Αμερικής, που έστειλε στρατεύματα για να πολεμήσουν μαζί με τους συμμάχους στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Το έθνος συνεχίζει να τιμά αυτήν την κληρονομιά πραγματοποιώντας κοινή εκπαίδευση με τις δυνάμεις των ΗΠΑ και το ικανό ναυτικό του μπορεί να αποτρέψει οποιονδήποτε παγκόσμιο εχθρό από το να επιχειρήσει επιχειρήσεις κατά μήκος της ακτής της Νότιας Αμερικής, κάνοντας την Βραζιλία έναν πολύτιμο εταίρο των ΗΠΑ.
Με την βοήθεια των ΗΠΑ, η Βραζιλία έχει αναζωογονήσει επίσημα την ικανότητά της να διεξάγει ξανά αερομεταφερόμενες επιχειρήσεις επιτρέποντάς την να εκτοξεύει δύναμη στο απίστευτο δύσκολο έδαφος της Νότιας Αμερικής και να ενισχύει περαιτέρω τις αυξανόμενες δυνατότητές της. Αν και το έθνος δεν φαίνεται να αυξηθεί σε κατάταξη το 2022, σίγουρα δεν πρόκειται να πέσει από την νούμερο 8 θέση του σύντομα.
Η έλευση και ταχεία επικράτηση του στελέχους Όμικρον δείχνει τη δυναμική που έχει ο SARS-CoV-2 να εξελίσσει την δυνατότητά του να μεταδίδεται και να προκαλεί νόσο.
Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη ωστόσο είναι ότι η προέλευση του στελέχους Όμικρον δεν φαίνεται να προέκυψε από κάποιον από τους κυρίαρχους κλάδους του SARS-CoV-2 όπως τα στελέχη Άλφα, Βήτα, Γάμμα ή Δέλτα.
Παρομοίως όμως ούτε η Δέλτα είχε προκύψει από κάποιον από τους κλάδους των Άλφα, Βήτα ή Γάμμα. Φαίνεται λοιπόν ότι παρόλη την εντατική και άνευ προηγουμένου μοριακή επιτήρηση των στελεχών του SARS-CoV-2 υπάρχει ένα σημαντικό κενό κατανόησης του γενεσιουργού μηχανισμού των παραλλαγών ανησυχίας.
Το αναμενόμενο θα ήταν να βλέπαμε την σταδιακή συλλογή μεταλλάξεων στα στελέχη που επικρατούν ώσπου μετά από ένα χρονικό σημείο δημιουργείται μία νέα παραλλαγή ανησυχίας με διαφορετικά χαρακτηριστικά, κάτι που δεν έχουμε παρατηρήσει μέχρι στιγμής. Ποιος είναι λοιπόν ό τρόπος που δημιουργούνται αυτά τα «εξελικτικά άλματα»;
Οι Καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Γκίκας Μαγιορκίνης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ) αναφέρουν ότι υπάρχουν διάφορες υποθέσεις χωρίς κάποια ωστόσο να μπορεί να εξηγήσει ικανοποιητικά μέχρι στιγμής το φαινόμενο.
Η πρώτη υπόθεση βασίζεται στην λεγόμενη «κρυφή μετάδοση», δηλαδή σε κλάδους του ιού οι οποίοι μεταδίδονται σε χαμηλούς αριθμούς στον πληθυσμό αλλά λόγω της χαμηλής τους συχνότητας δεν τυχαίνει να δειγματιστούν και να διαβαστεί το γονιδίωμά τους. Η υπόθεση αυτή φαίνεται ωστόσο να είναι και η πιο αδύναμη καθότι έχουν διαβαστεί εκατομμύρια γονιδιώματα μέχρι σήμερα και εξακολουθούν να διαβάζονται χιλιάδες γονιδιώματα κάθε ημέρα.
Η δεύτερη υπόθεση, της «χρόνιας προσαρμογής» βασίζεται στην παρατήρηση ότι ο ιός σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα μπορεί να πολλαπλασιάζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να συγκεντρώνει μεγαλύτερο αριθμό μεταλλάξεων από τις κλασικές λοιμώξεις ως αποτέλεσμα της προσαρμογής του απέναντι στις ασθενείς ανοσολογικές αποκρίσεις του ανοσοκατεσταλμένου οργανισμού. Με απλά λόγια σε άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό ο ιός μπορεί να παραμείνει πιθανόν και για μήνες και να μεταλλαχθεί σε μεγάλο βαθμό πριν μεταδοθεί σε άλλα άτομα. Η υπόθεση αυτή πρωτοειπώθηκε για το στέλεχος Άλφα όταν παρατηρήθηκε ότι βρισκόταν σε μακρύ εξελικτικό κλάδο όπως παρατηρήσαμε και στην περίπτωση της Όμικρον.
Η τρίτη υπόθεση, της «κυκλικής ζωονόσου» βασίζεται στην παρατήρηση ότι ο SARS-CoV-2 μολύνει αρκετά ζώα όπως αιλουροειδή, τρωκτικά και άλλα θηλαστικά, στην δε διαδικασία της μόλυνσης ο ιός αποκτάει σειρά από προσαρμοστικές μεταλλάξεις διαφορετικές από αυτές που συνήθως αναπτύσσει στις ανθρώπινες λοιμώξεις. Επίσης όταν ο ιός μεταδίδεται μεταξύ άγριων ζώων αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην γίνεται γενωμική δειγματοληψία οπότε η εξέλιξη του κλάδου αυτού στα ζώα παραμένει κρυφή. Κάποια χρονική στιγμή και αφού συσσωρευτούν αρκετές μεταλλάξεις ο ιός από τύχη ξαναπερνάει στον ανθρώπινο πληθυσμό πλέον ως παραλλαγή ανησυχίας.
Συνοπτικά, είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοήσουμε ποιος (ή ποιοι) από τους παραπάνω μηχανισμούς δημιουργούν τις παραλλαγές ανησυχίας ώστε να ενισχύσουμε την επιδημιολογική και μοριακή επίβλεψη της πανδημίας και να μπορούμε να προβλέψουμε έγκαιρα την έλευση πιθανών νέων κυμάτων της πανδημίας. Σε κάθε περίπτωση η διαρκής γενωμική επίβλεψη με δημόσια διαθέσιμα μοριακά δεδομένα είναι εξαιρετικά σημαντική για να λυθεί ο γρίφος της προέλευσης των παραλλαγών ανησυχίας όπως η Όμικρον.
«Ήταν η μεγαλύτερη σφαγή αμάχων, πλάι και μέσα στα σπίτια τους· σε μια μέρα, σε μια τόσο μικρή αγροτική περιοχή. Και δεν είναι μόνο η μεγαλύτερη σφαγή αμάχων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, είναι η πλέον απεχθής πράξη σε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας»! Αυτά είναι τα λόγια του Λάζαρ Λούκαϊτς, του Σέρβου ιστορικού, που περιγράφει τη μανία του ανθρώπου προς τον άνθρωπο. Homo homini lupus!
Ποιο Λίντιτσε και ποια Καλάβρυτα...
Όλος ο κόσμος έχει ακούσει για το Λίντιτσε, το τσέχικο χωριό που κάηκε από τους Ναζί, ως αντίποινα για τη δολοφονία του διοικητή των SS στην Τσεχοσλοβακία, Ράινχαρντ Χάιντριχ, από αντιστασιακούς. Τον Ιούνιο του 1942, οι Ναζί εκτέλεσαν όλους τους άρρενες ενήλικες του χωριού και έστειλαν τις γυναίκες και τα παιδιά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, πριν κάψουν το Λίντιτσε. Συνολικά εξοντώθηκαν 340 άνθρωποι. Η γερμανική προπαγάνδα κόμπασε περήφανα γι’ αυτή τη θηριωδία ώστε να αποθαρρύνει εστίες αντίστασης σε άλλα μέρη. Στην Ελλάδα όλοι γνωρίζουμε τη σφαγή των Καλαβρύτων, του Διστόμου, της Κανδάνου!
Ωστόσο, λίγοι έχουν ακούσει τα ονόματα των Ντράγκουλιτς, Σάργκοβατς και Μότικε, των χωριών όπου δήμιοι δεν ήταν οι Γερμανοί του Χίτλερ, αλλά οι Κροάτες σύμμαχοί τους, που κατέσφαξαν περισσότερους από 2.300 ανθρώπους σε μια μέρα, χρησιμοποιώντας μόνο τσεκούρια και γεωργικά εργαλεία! «Χωρίς να ρίξουν ούτε μια σφαίρα! Κάθε θύμα ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον δολοφόνο του, στο κατώφλι του, σπιτιού του προτού σφαγιαστεί εν ψυχρώ», λέει η Ντραγκάνα Τομάσεβιτς, διευθύντρια του Ιδρύματος Μνήμης του Γιασένοβατς και του Ολοκαυτώματος. Οι δύσμοιροι κάτοικοι των χωριών, έχασαν τη ζωή τους με φρικτό τρόπο, μόνο και μόνο επειδή ήταν Σέρβοι ορθόδοξοι χριστιανοί. Στο Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας – ένα μαχητικό – κράτος φανατικών χριστιανών καθολικών, που συμμάχησε με τον Άξονα Ρώμης - Βερολίνου – το να είσαι χριστιανός ορθόδοξος ήταν πολύ σοβαρός λόγος για να κακοποιηθείς, να εκδιωχθείς ή να πέσεις θύμα μιας γενοκτονίας. Δεν ήταν τυχαίο ότι οι δολοφόνοι – όλοι μέλη του συντάγματος σωματοφυλάκων του Κροατικού Πογκλάβνικ (αρχηγού) Άντε Πάβελιτς – συνοδεύονταν από έναν ιερέα! Ο φρα Τόμισλαβ Φιλίποβιτς, ένας Φραγκισκανός ιερέας από το κοντινό μοναστήρι του Πετρίσεβατς, θα γίνει γνωστός ως ο «Friar Satan» (Σατανικός Καλόγερος).
Ο πρόλογος για την Τελική Λύση
Η 7η Φεβρουαρίου του 1942 απείχε λιγότερο από τρεις εβδομάδες από την περιβόητη Διάσκεψη του Wannsee, όπου υψηλόβαθοι Ναζί αποφάσισαν ότι η Τελική Λύση του εβραϊκού ζητήματος, θα ήταν η ολοκληρωτική τους εξόντωση, η γενοκτονία. Ωστόσο, οι Κροάτες σύμμαχοι του Χίτλερ είχαν ήδη από μήνες αρχίσει να σφαγιάζουν Σέρβους και Εβραίους. Το Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας (Nezavisna Drzava Hrvatska - NDH) ανακηρύχθηκε στις 10 Απριλίου 1941 – μόλις τέσσερις ημέρες μετά την εισβολή των δυνάμεων του Άξονα στη Γιουγκοσλαβία. Αρχικά προοριζόταν ως «πελάτης» τόσο της Γερμανίας όσο και της φασιστικής Ιταλίας και ήταν υπό τον επιχειρησιακό έλεγχο των Ουστάσε (κυριολεκτικά «εξεγερμένοι»), ενός εθνικιστικού κινήματος, φασιστικής έμπνευσης, που καθόριζε την κροατική ταυτότητα μέσα από το πρίσμα του μαχητικού Ρωμαιοκαθολικισμού και του μίσους για την Ανατολική Εκκλησία.
Ο Άντε Πάβελιτς με τον Μουσολίνι. /copyright Ap PhotosΠερισσότεροι από δύο εκατομμύρια Σέρβοι βρέθηκαν υπό την κυριαρχία του NDH, σε εδάφη της σημερινής Κροατίας, Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και σε τμήματα της βόρειας Σερβίας. Τους αρνήθηκαν το όνομά τους, και τους αποκαλούσαν μόνο «Έλληνες Ανατολικοί - Σχισματικοί», και τέθηκαν αμέσως υπό τους ίδιους περιορισμούς στους οποίους είχαν τεθεί και οι Εβραίοι στη Γερμανία, σύμφωνα με τους φυλετικούς νόμους που εκπονήθηκαν στη Νυρεμβέργη. Το καθεστώς Πάβελτις έθεσε επίσης εκτός νόμου τους Εβραίους και επέτρεψε να κατασχεθούν οι περιουσίες τους. Τα πογκρόμ σε μεγάλες πόλεις όπως το Ζάγκρεμπκαι το Σαράγεβοάρχισαν σχεδόν αμέσως.
«Βιβλίο του οποίου το πρώτο κεφάλαιο έχει σκιστεί»
«Η παράλειψη της υπόθεσης της Κροατίας από τις μελέτες για το Ολοκαύτωμα, μοιάζει με ένα βιβλίο του οποίου το πρώτο κεφάλαιο έχει σκιστεί», έγραψε ο αείμνηστος Τζόναθαν Στάινμπεργκ, καθηγητής σύγχρονης ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια και διακεκριμένος μελετητής του Ολοκαυτώματος. Ο Στάινμπεργκ περιέγραψε επίσης τη στόχευση των Σέρβων από το NDH ως την «πρώτη συστηματική γενοκτονία που έγινε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου». Η πρώτη καταγεγραμμένη μαζική δολοφονία Σέρβων καταγράφηκε στο Βιέλοβαρ, μια πόλη περίπου 50 μίλια βόρεια του Ζάγκρεμπ, στις 27-28 Απριλίου 1941, όταν εκτελέστηκαν περίπου 180 άμαχοι πολίτες κάθε ηλικίας. Σύντομα, ωστόσο, οι Ουστάσε άρχισαν να κάνουν οικονομία στις σφαίρες τους και να προτιμούν τα μαχαίρια, τα σφυριά, τα τσεκούρια, ακόμη ακόμη και αυτοσχέδια εργαλεία, για να σφάξουν τα θύματά τους. Αρχίζοντας τον Μάιο του 1941, οι Ουστάσε, χρησιμοποιούσαν τις φυσικές χαράδρες της ενδοχώρας της Δαλματίας ως λάκκους για να πετάξουν χιλιάδες δολοφονημένους Σέρβους – μερικές φορές ενώ ήταν ακόμη ζωντανοί όταν τους γκρέμιζαν στο κενό. Μόνο η παρέμβαση των αγανακτισμένων Ιταλών τους ανάγκασε να κλείσουν τα στρατόπεδα όπως το Γιάντοβνο και το Παγκ, τον Αύγουστο του 1941. Μέχρι τότε, ωστόσο, μια νέα σειρά στρατοπέδων ήταν στα σχέδια – το συγκρότημα Γιασένοβατς, στον ποταμό Σάβα, στη γερμανική επικράτεια. Ο ίδιος ο Χίτλερ, είχε υποστηρίξει τη μαζική δίωξη των Σέρβων – τους οποίους κατηγόρησε για την εξόντωση της Γερμανίας και της Αυστρίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο – και προέτρεψε τον Πάβελιτς, σε μια συνάντηση τους τον Ιούνιο, να μην δείξει «υπερβολική ανοχή».
Ο Χίτλερ είχε συστήσει στον Πάβελιτς να μην δείξει «υπερβολική ανοχή» με τους Σέρβους./ copyright en.wikipedia.orgΤι σήμαινε αυτό; Οι αναφορές του στρατηγού Έντμουντ Γκλάισε φον Χορστενάου, του στρατιωτικού διοικητή του Φύρερ στο Ζάγκρεμπ, που είδε, άκουσε κι έφριξε και κατήγγειλε την «τρέλα» των Ουστάσε (είχε προειδοποιήσει ότι οι θηριωδίες τους θα φανάτιζαν τη σερβική αντίσταση), έπεσαν στο κενό.
«Σαν τα πρόβατα όταν επιτίθεται ένας λύκος»
Οι σφαγές αμάχων ως τιμωρία για την δραστηριότητα ανταρτικών ομάδων ήταν ρουτίνα στην κατεχόμενη και διχοτομημένη Γιουγκοσλαβία. Στην κατεχόμενη από τη Γερμανία Σερβία, η πολιτική της εκτέλεσης 100 αμάχων για κάθε έναν στρατιώτη της Βέρμαχτ που έχανε τη ζωή του και 50 για κάθε τραυματία, είχε καταφέρει να αποθαρρύνει προσωρινά πολλές αντιστασιακές ομάδες, αλλά οι κομμουνιστές του Τίτο συνέχιζαν με το ίδιο και μεγαλύτερο πάθος. Απαντώντας σε ένα από τα σαμποτάζ τους σε σιδηροδρομικές γραμμές, οι Ουστάσε σκότωσαν δεκάδες πολίτες στους οικισμούς Πισκάβιτσα και Ιβάνζισκα στις 5 Φεβρουαρίου και θα έκαναν το ίδιο μια εβδομάδα αργότερα, σκοτώνοντας συνολικά 520 ανθρώπους. Αυτό που συνέβη στις 7 Φεβρουαρίου, ωστόσο, δεν ήταν καθόλου μια σφαγή αντιποίνων. Ο λόχος των Ουστάσε, που αποσπάστηκε από το σύνταγμα σωματοφυλάκων του ίδιου του Πάβελιτς, ήρθε κατ’ ευθείαν από το Ζάγκερμπ με ένα στόχο: Να σκοτώσουν όποιον Σέρβο βρεθεί στο δρόμο τους!
Ο Ντράγκαν Στιάκοβιτς ήταν τότε 16 χρονών. Όταν οι Ουστάσε μπήκαν στο σπίτι του στο Μότικε, κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Σε μαρτυρία του που καταγράφηκε το 2003, περιέγραψε πώς ένας Ουστάσε σκότωσε ολόκληρη την οικογένειά του, αρχίζοντας από τη μητέρα του: «Ο Ουστάσε σταμάτησε στην πόρτα κι έμεινε για λίγο σιωπηλός· κοίταξε γύρω από το δωμάτιο κι έπειτα πέρασε από την πόρτα και σαν να έπινε ένα ποτήρι νερό, έτσι απλά, βύθισε τη ξιφολόγχη στο στήθος της μητέρας μου», είπε. «Όταν έπεσε κάτω, ο Ουστάσε την τρύπησε με τη ξιφολόγχη στο πρόσωπό, ακριβώς κάτω από το αριστερό μάτι. Η υπόλοιπη οικογένειά μου παρακολουθούσε με τρόμο. Έμεινα εντελώς παγωμένος, σχεδόν παράλυτος στο σημείο που είχα κρυφτεί, σαν το πρόβατο όταν επιτίθεται στο κοπάδι ο λύκος», πρόσθεσε ο Στιάκοβιτς. «Ο Ουστάσε τότε χαλαρά και ψύχραιμα πέρασε πάνω από τη νεκρή μητέρα μου και άρχισε να μαχαιρώνει έναν έναν τους υπόλοιπους, σαν να τρυπούσε δέματα σανού».
Με αξίνες, τσεκούρια και αιχμηρά εργαλεία
Ένα τηλεγράφημα που εστάλη από τη Μπάνια Λούκα στην Υπηρεσία Επιτήρησης Ουστάσε στο Ζάγκρεμπ στις 11 Φεβρουαρίου περιγράφει τις δολοφονίες: «Ένας λόχος Ουστάσε, με διοικητή τον Γιόσιπ Μισλοβ… στις 7 Φεβρουαρίου και ώρα 04:00 πήρε εργαλεία από το ορυχείο Rakovac για να σκοτώσει 37 Έλληνες Σχισματικούς εργάτες. Συνέχισε να χρησιμοποιεί αξίνες και τσεκούρια για να σκοτώσει άνδρες, γυναίκες και παιδιά στα χωριά του Μότικε, όπου εξοντώθηκαν περίπου 750, στο Ντράγκουλιτς και στο Σάργκοβατς, όπου εξοντώθηκαν περίπου 1.500. Η εκκαθάριση έληξε γύρω στις 14:00… Ακολουθεί λεπτομερής αναφορά».
Πώς ήξερε ο Ουστάσε από το Ζάγκρεμπ ποιους να στοχοποιήσει; Και Σέρβοι και Κροάτες ζούσαν στα τρία χωριά. Το μυστικό βρίσκεται στην έρευνα που έγινε χρόνια μετά και η οποία κατονομάζει πολλούς από τους ντόπιους Κροάτες που λειτούργησαν ως καταδότες. Από το ορυχείο, οι Ουστάσε προχώρησαν στο Ντράγκουλιτς. Τους κατηύθυναν τρεις ντόπιοι – ο ανθρακωρύχος Ίβο Γιούριτς, ο Στίπο Γκόλουμπ και ο Σιμούν Πλετίκοσα – που κατέδιδαν τα σερβικά σπίτια. Όλοι, όσοι βγήκαν έξω σκοτώθηκαν με τρόπο βασανιστικό. Στη συνέχεια, οι φονιάδες κατευθύνθηκαν στο Σάργκοβατς. Στην επιστροφή κατέσφαξαν 70 οικογένειες στο χωριό Μότικε. Τα τσεκούρια χρησιμοποιήθηκαν για τις δολοφονίες στα χωριά, εκτός από τα ορυχεία. Στη συνέχεια, οι Κροάτες χωρικοί λεηλάτησαν τα τρόφιμα, τα ζώα, ακόμη και τα έπιπλα από τα σερβικά σπίτια. Οι Ουστάσε διέταξαν τους Κροάτες κατοίκους να θάψουν τους νεκρούς. Οι ταφές κράτησαν τρεις ημέρες. «Πολλά πτώματα θάφτηκαν χωρίς άκρα, καθώς τα είχαν φάει τα γουρούνια και οι σκύλοι», έλεγαν πολλοί. Μια φωτογραφία, που τραβήχτηκε από τον Ουστάσε Στίπε Κράγιεβιτς, δείχνει έξι από τους συντρόφους του να ποζάρουν με το κομμένο κεφάλι του Γιόβαν Μπλαζένοβιτς, ενός Σέρβου από το Ντράγκουλιτς. Τέσσερις από τους έξι είχαν ταυτοποιηθεί.
Περίμενα τους ανθρακορύχους στη βάρδιά τους...
Η αναφορά των Ουστάσε περιγράφει επίσης πώς έγινε η σφαγή στο Ράκοβατς: «Οι ανθρακωρύχοι έπεσαν σε ενέδρα όταν ήρθαν για τις βάρδιές τους, με τους Σέρβους να διαχωρίζονται. Στη συνέχεια χτυπήθηκαν με αιχμηρά εργαλεία και τους «τελείωσαν» χτυπώντας τους με τους υποκόπανους στο κεφάλι. Η ίδια μέθοδος χρησιμοποιήθηκε και κατά των ανθρακωρύχων της τρίτης βάρδιας. Τα πτώματα πετάχτηκαν σε ναρκοπέδιο. Και οι δύο αναφορές περιέχονται στο βιβλίο «Friars and Ustasha Slaughter», που εκδόθηκε από τον Λαζάρ Λούκαϊτς το 2005. Σύμφωνα με τον Λούκαϊτς, ο συνολικός αριθμός των Σέρβων που σφαγιάστηκαν ήταν 2.315, εκ των οποίων 1.363 ήταν από το Ντράγκουλιτς, 257 από το Σάργκοβατς και 679 από το Μότικε, καθώς και 16 ανθρακωρύχοι από άλλα χωριά που σκοτώθηκαν στο Ράκοβατς.
Ο «Χριστός» και οι 12 απόστολοι του θανάτου
Η Ντραγκάνα Τομάσεβιτς, που ηγείται της φιλανθρωπικής οργάνωσης JHMF στο Ηνωμένο Βασίλειο, είναι εγγονή του αδελφού του Ντράγκαν Στιάκοβιτς, Μλάντεν, ο οποίος βρισκόταν σε γερμανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου την εποχή της σφαγής. Η Τομάσεβιτς δήλωσε ότι ο μοναχός Φιλίποβιτς του Πετρίσεβατς δεν συνόδευσε απλώς τους Ουστάσε, αλλά συμμετείχε προσωπικά στη σφαγή: «Μιμούμενος τον Χριστό και τους αποστόλους του, ο μοναχός πήγε με 12 από τους Ουστάσε στο δημοτικό σχολείο στο Σάρκοβατς, όπου άρχισε να σφάζει παιδιά! Η Ντομπρίλα Μαρτίνοβιτς, η δασκάλα που επέζησε από τη σφαγή, είπε αργότερα στον Λούκαϊτς ότι ο Φιλίποβιτς δολοφόνησε ο ίδιος προσωπικά ένα επτάχρονο κοριτσάκι, για να δείξει στους υπόλοιπους πώς να σκοτώνουν»! Ο πατέρας Φιλίποβιτς (…) φέρεται επίσης να είπε στους Ουστάσε ότι θα τους απαλλάξει από οποιεσδήποτε αμαρτίες και ότι οι δολοφονίες ήταν σαν να «βάφτιζε» τους «αιρετικούς».
Όταν έγινε γνωστός ο ρόλος του Φιλίπποβιτς στη σφαγή, ο ηγούμενος του Πετρίσεβατς καθαίρεσε τον Φιλίποβιτς και ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής, στρατηγός φον Χόρστεναου, ζήτησε να του ασκηθεί δίωξη. Ο πρώην μοναχός οδηγήθηκε σε στρατοδικείο και φυλακίστηκε, αλλά γρήγορα βγήκε με χάρη. Τον Μάρτιο του 1943 ο πρώην μοναχός πήρε το προσωνύμιο «μάστορας του επαγγέλματός του» – δηλαδή το να σκοτώνει Σέρβους – και απέκτησε το δεύτερο επίθετο του: «Μαϊστόροβιτς»! Ο Φιλίποβιτς - Μαϊστόροβιτς διορίστηκε διοικητής στη Στάρα Γκράντισκα, ενός από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου οι Σέρβοι κρατούμενοι σφαγιάζονταν με μαχαίρια, τσεκούρια, σφυριά και άλλα αιχμηρά εργαλεία. Για τι ςθηριωδίες του, ο Φιλίποβιτς έγινε γνωστός ως «Fra Sotona» - Σατανικός καλόγερος. Ο Φιλίποβιτς συνελήφθη από τους κομμουνιστές μετά την απελευθέρωση και δικάστηκε για εγκλήματα πολέμου· απαγχονίστηκε το 1946, ντυμένος με ένδυμα φραγκισκανού καλόγερου. Ο Φιλίποβιτς δεν αφορίστηκε ποτέ από την Καθολική Εκκλησία!
Μια αμαρτωλή αποσιώπηση της σφαγής
Ενώ κάποιοι από τους δολοφόνους του Ντράγκουλιτς, του Σάργκοβατς και του Μότικε τιμωρήθηκαν μετά το τέλος του πολέμου, πολλοί άλλοι συνέχισαν τις ζωές τους. Η αποκάλυψη, τότε, της πλήρους έκτασης των κροατικών θηριωδιών εναντίον των Σέρβων θα είχε καταστήσει αδύνατη την επανασύνδεση της Γιουγκοσλαβίας μετά τον πόλεμο. Έτσι, ενώ η γενοκτονία του NDH αναγνωρίστηκε, ισοσταθμίστηκε με το ότι οι Σέρβοι βασιλόφρονες ήταν το ανάλογο των Ουστάσε και ότι οι Κομμουνιστές Παρτιζάνοι ήταν η μόνη αληθινή αντίσταση στην περίοδο της κατοχής. Οι λαοί της Γιουγκοσλαβίας κλήθηκαν να ασπαστούν την ισότητα, με τη μορφή «αδελφότητας και ενότητας» – κάτι που με λόγια απλά σήμαινε να κατοικεί κάποιος δίπλα στους δήμιους της οικογένειάς του.... Οι επιζώντες του Σερβικού ολοκαυτώματος έπρεπε να περιμένουν χρόνια για να ανακτήσουν μόνο τα οικογενειακά κειμήλια που λεηλάτησαν οι γείτονες που εμπλέκονταν στη σφαγή των συγγενών τους. Οι ίδιοι γείτονες βρήκαν δουλειές και εξουσία στη νέα κυβέρνηση. Ένα σεμνό μνημείο που ανεγέρθηκε στα θύματα της Μεγάλης Σφαγής τη δεκαετία του 1960 δεν μπορούσε να τα αναγνωρίσει ως Σέρβους, για να μην πληγωθούν τα αισθήματα των Κροατών! Αυτός είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο οι αδερφοί Στιγιάκοβιτς και άλλοι επιζώντες δεν μπορούσαν να δημοσιεύσουν τις μαρτυρίες τους, μέχρι τη δεκαετία του 2000 – πολύ αφότου η προπαγάνδα της δεκαετίας του 1990 κηλίδωσε τους Σέρβους ως εγκληματίες πολέμου γενοκτονίας και κατέστησε τους δήμιους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ως αθώα θύματα...
Άνδρες των Ουστάσε παρελαύνουν. /copyright en.wikipedia.org
Ποιοι ήταν οι διαβόητοι Ουστάσε
Οι Ούστασε ήταν φασιστική, ρατσιστική,υπερεθνικιστική και τρομοκρατική οργάνωση, που έδρασε στην αρχική της μορφή, μεταξύ 1929 και 1945. Τα μέλη της δολοφόνησαν εκατοντάδες χιλιάδες Σέρβους, Εβραίους και Ρομά καθώς και πολιτικούς αντιφρονούντες στη Γιουγκοσλαβία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Φανατικά Ρωμαιοκαθολική η Ούστασε υποστήριζε τον Καθολικισμό και το Ισλάμ ως θρησκείες των Κροατών και των Βοσνίων - Μουσουλμάνων - και καταδίκαζε την Ορθοδοξία, που ήταν η κύρια θρησκεία των Σέρβων. Το 1932 ένα δημοσίευμα στο πρώτο τεύχος της εφημερίδας Ούστασε, υπογεγραμμένο από τον αρχηγό της οργάνωσης Aντε Πάβελιτς, διακήρυττε ότι η βία και ο τρόμος θα είναι το βασικό μέσο για την επίτευξη των στόχων της Ούστασε: Το ΜΑΧΑΙΡΙ, το ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΟ, το ΠΟΛΥΒΟΛΟ και η ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΒΟΜΒΑ. Αυτά είναι τα ινδάλματα, είναι οι καμπάνες που θα αναγγείλουν την αυγή και την ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΡΟΑΤΙΑΣ».
Όταν ήρθε στην εξουσία η Ούστασε απαγόρευσε τη χρήση του όρου «Σερβική Ορθόδοξη πίστη», απαιτώντας αντι αυτού την «Ελληνοανατολική πίστη». Η πιο γνωστή τρομοκρατική πράξη των Ούστασε έγινε στις 9 Οκτωβρίου 1934, όταν, σε συνεργασία με την Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΕΟ), δολοφόνησαν το Βασιλιά Αλέξανδρο Α΄ της Γιουγκοσλαβίας. Ο αμερικανός ιστορικός Τζόναθαν Στάινμπεργκ περιγράφει χαρακτηριστικά τα εγκλήματα της Ούστασε εναντίον Σέρβων και Εβραίων πολιτών: «Οι Σέρβοι και οι Εβραίοι άντρες, γυναίκες και παιδιά κυνηγήθηκαν κυριολεκτικά μέχρι θανάτου». Αναφερόμενος στις φωτογραφίες των εγκλημάτων της Ούστασε που τράβηξαν οι Ιταλοί, ο Στάινμπεργκ γράφει: «Υπάρχουν φωτογραφίες Σέρβων γυναικών με στήθη χαραγμένα από κουζινομάχαιρα, ανδρών με τα μάτια εξορυγμένα, ευνουχισμένων και ακρωτηριασμένων»!
Το τέλος του Άντε Πάβελιτς
Ο Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο ηγέτης του Ανεξάρτητου Κροατικού Κράτους Άντε Πάβελιτς κατέφυγε στην Αργεντινή. Τραυματίστηκε από μία απόπειρα δολοφονίας εναντίον του (Ο Μαυροβούνιος Μπλάγκογε Γιόβοβιτς στις 9 Απριλίου 1957 κοντά στο Μπουένος Άιρες πυροβόλησε τον Πάβελιτς) και κατέφυγε στην Ισπανία, όπου και υπέκυψε στα τραύματά του το 1959.
