Η Φυλακή του Σωκράτη και όσα πιθανόν δεν γνωρίζατε γι’ αυτήν

 Η Φυλακή του Σωκράτη και όσα πιθανόν δεν γνωρίζατε γι’ αυτήν

Posted on 8 Νοεμβρίου, 2018 by ellas

Στη δυτική πλευρά του λόφου του Φιλοπάππου υπάρχει μια λαξευτή στο βράχο κατασκευή, πιθανών τριώροφη στην αρχαιότητα, με τρία υπόσκαφα δωμάτια στο βράχο. Κατά γενική ομολογία είναι άγνωστη η χρήση των δωματίων αυτών στους αρχαιολόγους. Όμως συμφώνα με τους αρχαίους περιηγητές (Παυσανίας) και την λαϊκή παράδοση θέλουν τον Σωκράτη να είχε κρατηθεί εκεί δεσμώτης πριν την εκτέλεση του.

Κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την εισβολή των γερμανών η κατασκευή καλύφθηκε με μπετόν και χρησιμοποιήθηκε ως κρύπτη για τις αρχαιότητες της ακρόπολης και του εθνικού αρχαιολογικού μουσείου.

Σήμερα, αν και κλειδωμένη με τρεις βαριές σιδερένιες πόρτες, μπορεί να την επισκεφτεί κάποιος ανεβαίνοντας δυτικά προς το λόφο του Φιλοπάππου από Θησείο.

Στα νεοτέρα χρόνια σε αυτό το σημείο λατρευόταν οι καλοκυράδες νύμφες, από κοπέλες που έψελναν στίχους από τους ορφικούς ύμνους προσπαθώντας να ανακαλύψουν το όνομα του μελλοντικού συζύγου τους.

Επίσης, πολλές πληροφορίες μας έρχονται και από τον λαογράφο Νικόλαο Πολίτη που αναφέρει »πάντα σύμφωνα με τους θρύλους της εποχής» τη φυλακή του Σωκράτη ως τόπο κατοικίας των ξωτικών, νεράιδων και των δαιμόνων.

Πηγή

https://ellas2.wordpress.com/

Το βρήκα στο: https://vequinox.wordpress.com/

Ελληνικό προξενείο στη Βεγγάζη: Γερμανία, Ιταλία & Τουρκία πίεζαν να μην ανοίξει

 

Ελληνικό προξενείο στη Βεγγάζη: 

Γερμανία, Ιταλία & Τουρκία πίεζαν να μην ανοίξει

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Αποκλειστικό Πενταπόσταγμα

Mετά και την εγκαινίαση του προξενείου στη Βεγγάζη αναμφίβολα ξεκινά μια νέα εποχή στις σχέσεις της Ελλάδας με την Λιβύη και ειδικά με το ανατολικό κομμάτι, στο οποίο σημαντική επιρροή συνεχίζει να έχει ο στρατάρχης Χαφτάρ.

Ιστορική ημέρα για τη Βεγγάζη χαρακτήρισε την επαναλειτουργία του ελληνικού γενικού προξενείου, ο δήμαρχος της πόλης Σάγκαρ Μπιζιούαρι.

Επισήμανε πως είναι το πρώτο προξενείο που ανοίγει στη Βεγγάζη και συνεχάρη την ελληνική κυβέρνηση. Σημείωσε πως για τη λειτουργία του προξενείου κατέβαλλαν προσπάθειες πάρα πολλοί παράγοντες και ευχήθηκε καλή επιτυχία στον γενικό πρόξενο για την εκπλήρωση των καθηκόντων του.

Η επαναλειτουργία του προξενείου της Βεγγάζης ενισχύει τις σχέσεις Ελλάδας και Λιβύης, τόνισε ο πρόεδρος Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης. Σημείωσε πως η παρουσία του προξενείου θα είναι ευκαιρία για την ανάπτυξη των εμπορικών, οικονομικών κι άλλων σχέσεων και κάλεσε όλες τις χώρες να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ελλάδας και να ανοίξουν τα προξενεία τους στη Βεγγάζη.

Αυτό βέβαια που δεν ειπώθηκε ήταν το πόσο πολλοί ήταν οι παράγοντες που δεν ήθελαν να ανοίξει το ελληνικό προξενείο στη Βεγγάζη της Λιβύης. Για μια ακόμη φορά σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές του Πενταπόσταγμα, η Γερμανία ήταν από εκείνες τις χώρες που προσπάθησαν να θέσουν εμπόδια στην επιστροφή της Ελλάδας στη βορειοαφρικανική αυτή χώρα, κάτι που άλλωστε φάνηκε και από το γεγονός πως το Βερολίνο δεν κάλεσε την Αθήνα στη πρόσφατη συνδιάσκεψη για την Λιβύη.

Για την συγκεκριμένη μάλιστα κίνηση της Γερμανίας να θυμίσουμε ότι ο Νίκος Δένδιας είχε ανοιχτά εκφράσει την δυσαρέσκεια της Αθήνας κάτι που ο άσπονδος «φίλος» της Ελλάδας το χρέωσε στον ίδιο τον Νίκο Δένδια ζητώντας την απομάκρυνσή του σε έναν επικείμενο ανασχηματισμό.

Η δεύτερη χώρα που φυσικά δεν ήθελε με τίποτα το ελληνικό προξενείο ήταν η Τουρκία, η οποία έχει γεμίσει τη Λιβύη με στρατιώτες της, μισθοφόρους και πάρα μα πάρα πολλούς πράκτορες της ΜΙΤ.

Η τρίτη χώρα που δεν ήταν τελείως αρνητική αλλά σίγουρα δεν καλοβλέπει την εγκαινίαση του ελληνικού προξενείου είναι η Ιταλία, της οποίας σεβαστό κομμάτι του πολιτικού κόσμου αν και διαφημίζεται ως φιλοδημοκρατικό, δεν κρύβει τις αποικιοκρατικές του βλέψεις καθώς είναι γεγονός πως για πολλά χρόνια η Λιβύη υπήρξε Ιταλική αποικία. 

 

Πώς κατάφερε τώρα η Ελλάδα να προχωρήσει στα εγκαίνια

 

Στην περίπτωση της Γερμανίας, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές του Πενταπόσταγμα, καταλυτικό ρόλο στο να ανοίξει το ελληνικό προξενείο στη Βεγγάζη, έπαιξε η «υπόγεια» παρέμβαση κύκλων των ΗΠΑ, οι οποίοι επιθυμούν να βάζουν φραγμούς στην έπαρση του Βερολίνου και οι οποίοι δεν ξεχνούν πως κάποτε ο Χαφτάρ ήταν φιλοξενούμενος των ΗΠΑ και πως σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα προορίζεται από ολοένα και μεγαλύτερη μερίδα λομπιστών στην Ουάσιγκτον για πυλώνας σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στην περίπτωση της Τουρκίας εκεί απλά για μια ακόμη φορά το διπλωματικό ταλέντο του Νίκου Δένδια αποφάσισε να παρακάμψει τους όποιους φραγμούς επιχείρησε να θέσει η Άγκυρα, παίζοντας με ένα χαρτί που δύσκολα μπορεί πλέον να χρησιμοποιήσει ο ''Σουλτάνος''. Αυτό της οικονομικής συνεργασίας επί ίσων όρων, κάτι που αμβλύνει τις φοβίες των Λίβυων που αναζητούν οικονομική στήριξη και επιχειρηματικές ευκαιρίες συνεργασίας χωρίς τον κίνδυνο αφομοίωσης.

Ως προς την Ιταλία, το Παρίσι ενήργησε καταλυτικά με τον Μακρόν να υπενθυμίζει στη Ρώμη πως η Ελλάδα είναι απαλλαγμένη από αποικιοκρατικό παρελθόν και με σημαντικό ακόμα κεφάλαιο σεβασμού από τους αραβικούς πληθυσμούς θα μπορέσει έτσι να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος της εισόδου των Ευρωπαϊκών συμφερόντων.

ON ΕΝΑ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ

Ένα βιωματικό ταξίδι στη Λίμνη Πλαστήρα

ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ «ΜΙΚΡΗ ΕΛΒΕΤΙΑ», ΤΕΧΝΗΤΟ ΕΠΙΓΕΙΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΚΑΙ ΤΗΝ «ΣΤΟΛΙΖΟΥΝ» ΜΕ ΠΟΛΥΚΡΟΤΑ,
ΚΟΣΜΗΤΙΚΑ ΕΠΙΘΕΤΑ. ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΛΙΜΝΗ ΠΛΑΣΤΗΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ Ο,ΤΙ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ:
ΠΟΛΥΠΛΟΚΗ, ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ, ΙΜΠΡΕΣΙΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΗ.

Από την Αθηνά Γκαντήραγα

Το γέρικο τζιπ αγκομαχούσε στις στροφές. Ήταν βλέπεις ακόμα ένα καλοκαιρινό δειλινό από εκείνα τα
γεμάτα ζέστη και υγρασία, που σε κάνουν να θέλεις να φύγεις μακριά από την Πρωτεύουσα. Είχε
περάσει ο Δεκαπενταύγουστος και η θερμοκρασία δεν έλεγε να πέσει. Φέτος για πρώτη φορά- λόγω
Covid- αποφασίσαμε να απαρνηθούμε τα νησιά. Η φωνή της λογικής έλεγε ότι το βουνό ήταν η λύση,
αλλά η δική μου φωνή έλεγε ότι στα πυκνόφυτα βουνά και τα ολάνθιστα λαγκάδια πάντα κάτι λείπει
από αυτό που λέμε αιώνιο ελληνικό καλοκαίρι. Αυτή η εποχή του χρόνου που σφύζει από ζωή και ο
κόσμος της φύσης και των λουλουδιών σε προκαλούν να εξερευνήσεις κάθε ξεχασμένη πτυχή της
χώρας μας.

Κάθε ταξίδι ξεκινάει με ένα μόλις βήμα

«Δεν νοείται για μένα καλοκαίρι χωρίς μπάνιο!» είπα με μια δόση γκρίνιας στη φωνή μου και ο άντρας
μου αντί για απάντηση πάτησε λίγο ακόμα το γκάζι για να μην επιτρέψει στον κινητήρα να ελαττώσει
τις στροφές του και να ανέβουμε επιτέλους τις αδυσώπητες στροφές του Δομοκού…

Ανακάθισα στη θέση του συνοδηγού αφήνοντας από τα χείλη μου μια ηχηρή εκπνοή αγανάκτησης και
απογοήτευσης και χάθηκα ξανά στις σκέψεις μου… Απέραντο γαλάζιο, πλανεύτρα, ταξιδιάρα θάλασσα,
γραφικά ταβερνάκια δίπλα στο κύμα. Αυτό ήταν για μένα διακοπές. Α, ρε Covid τι μας έκανες φέτος!
Είπαμε να απομονωθούμε, αλλά όχι και έτσι…

«Σε εκατό μέτρα στρίψτε αριστερά»… Ήταν η φωνή της κοπέλας από το GPS που με επανέφερε στη
ζοφερή πραγματικότητα και τότε σε μία απότομη στροφή ξεπρόβαλε αυτό το τόξο, σαν ουράνιο να
βουτάει κάθετα ανάμεσα στα βράχια και να αγκαλιάζει τον τεράστιο όγκο του νερού. Το Φράγμα που
οραματίστηκε ο Νικόλαος Πλαστήρας στεκόταν αγέρωχο μπροστά μου και ένιωσα την υδάτινη
επιφάνεια της λίμνης να παίρνει χίλια μύρια γοητευτικά σχήματα και μορφές.

Τύλιξα με μία βιαστική κίνηση το τζιν μπουφάν μου πιο σφιχτά πάνω μου. Ο παγωμένος, λυτρωτικός
αέρας του βουνού διαπερνούσε δυνατά το κορμί μου παρασέρνοντας στο πέρασμά του κάθετι κακό,
μοχθηρό και περιττό. “Αχ αυτή η φύση, πηγή ζωής, ενέργειας και συναισθημάτων… Πηγή
ευεξίας, χαράς και δημιουργίας σαν μια αέναη ερωτική πράξη που επαναλαμβάνεται ξανά
και ξανά…”

Έκλεισα τα μάτια μου ρουφώντας άλλη μια βαθιά, παγωμένη εισπνοή. Η λίμνη Πλαστήρα απλωνόταν
πληθωρικά σε όλες τις διαστάσεις και σα να καθρέφτιζε κάτι από την ψυχή μου. Ένας ατελείωτος
ατέρμονος χορός ανάμεσα στις δασώδεις οροσειρές και τα γαλάζια νερά της που θυμίζει νύμφες από
άλλη διάσταση εκτυλισσόταν μπροστά μου και εγώ, καθηλωμένη από την ομορφιά της, τη χάζευα και
εισέπνεα αργά και ρυθμικά όσο οξυγόνο μπορούσα. Ήταν η ώρα να αφεθώ με όλες μου τις αισθήσεις και να απολαύσω την μαγεία των τεσσάρων επόμενων ημερών που ήταν γραφτό να με ταξιδέψουν ακόμα πιο βαθιά στον εσωτερικό μου κόσμο.

Η τέχνη της δημιουργίας αναμνήσεων

Η δημιουργία αναμνήσεων δεν γίνεται απαραίτητα μόνο μέσα από τις φωτογραφίες και τα βιντεάκια
που ανέβαζα μανιωδώς στα social media. Είναι μια τέχνη που μαθαίνεται, αν είσαι πρόθυμος να μάθεις
να ζεις τη ζωή βάζοντας το μυαλό και την καρδιά σε ό,τι κάνεις. Στη λίμνη Πλαστήρα, έζησα μερικές μέρες, από αυτές που δίνουν νόημα στη ζωή και την ύπαρξή μας και ήταν αρκετές για να ξυπνήσουν ολοσχερώς
και οι πέντε μου αισθήσεις. Μέρες γεμάτες μυρωδιές, χρώματα, γεύσεις, αγγίγματα και ήχους.
Τέσσερις μέρες που έζησα στο φουλ και θα κουβαλάω μαζί μου τις δύσκολες μέρες που θα έρθουν.
Γιατί θα έρθουν, δεν ξεγελιέμαι. Και αυτές οι αναμνήσεις θα είναι εκεί ζωνταντές, να μου θυμίζουν τα
βουνά που σκαρφαλώσαμε, τα γέλια που κάναμε, τη λαχτάρα για περιπέτεια, τους καταρράκτες που
κολυμπήσαμε, τις ανατολές και τα ηλιοβασιλέματα που κυνηγήσαμε, αυτές τις αλησμόνητες στιγμές
που έγιναν αναμνήσεις.

Οι καταράκτες του Ανθοχωρίου

Αν υπάρχει Παράδεισος είναι χαμένος σε ένα κρυφό σημείο, κάπου στο πουθενά, ξεχασμένο και από
τον Θεό τον ίδιο, αλλά και κάπου τόσο κοντά, που να επιτρέπει σε κάθε φιλόδοξο ταξιδευτή να ζήσει
έστω και μία θεϊκή στιγμή ανοιγοκλείνοντας τα βλέφαρά του, έχοντας πρώτα διασχίσει το σκιερό από
τα πλατάνια μονοπάτι που θα σε οδηγήσει μπροστά του. Στον καταρράκτη. Τα λόγια από κει και πέρα
λιγοστεύουν. Η αίσθηση του παγωμένου νερού πάνω στο γυμνό μου σώμα ξέπλυνε κάθε αμαρτία
αφήνοντάς το ενάργειο, καθαρό σαν κρύσταλο όπως αξίζει σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη που έλκεται
από το φως. Η στιγμή αποθηκεύτηκε στη μνήμη μου. Η στιγμή θα ανασυρθεί κάθε φορά που θα
βρίσκομαι σε σκοτάδι και θα ψάχνω την ηλιαχτίδα. Η στιγμή έγινε ανάμνηση και θα με συντροφεύει
στα αιώνια ταξίδια του νου και της ψυχής.

Μια κορυφή που αξίζει να σκαρφαλώσεις

Πεζοπόροι μια ζωή, με γόνατα γεμάτα σημάδια αλλά και καρδιά γεμάτη εμπειρίες, κατακτήσαμε άλλη
μια κορυφή. Αυτή των Αγράφων. Ναι, είναι δύσκολο να ανέβεις στην κορυφή. Η ανάσα κόβεται, πολλές
φορές σκέφτεσαι να τα παρατήσεις, αγκομαχάς, σταματάς, το μετανιώνεις, σκέφτεσαι να γυρίσεις
πίσω, πείθεις τον εαυτό σου ότι δεν μπορείς, βαριέσαι… Άλλο ένα βήμα.
Κουράζεσαι, δυσκολεύεσαι, απογοητεύεσαι. Μην το βάζεις κάτω. Η κορυφή είναι εκεί και σε περιμένει.
Άλλο ένα βήμα πιο κοντά. Κάθε ταξίδι ξεκινάει με ένα μόνο βήμα. Κάθε κορυφή κατακτιέται με πείσμα,
στοχοπροσήλωση και υπομονή. Όπως και στη ζωή. Όμως η αίσθηση του να βρίσκεσαι στην κορυφή
είναι για μένα ελευθερία. Δεν θα γράψω επιτυχία γιατί η επιτυχία είναι αποτέλεσμα της σκληρής
προσπάθειας. Αλλά αυτό το αίσθημα της απόλυτης ελευθερίας του μυαλού, του κορμιού και της
ψυχής, αυτό το τελευταίο βήμα που σε κάνει να ξεχνάς όλη την κούραση, όλα τα δάκρυα, όλες τις

στιγμές που φοβήθηκες, τις στιγμές που γονάτισες, τις στιγμές που απέτυχες, αυτό το τελευταίο βήμα
είναι είναι η κινητήριος δύναμη για όσους έχουν κατακτήσει κορυφές. Ακόμα και αν αυτές δεν είναι
βουνών…

Με Ποδήλατο, κανόε-καγιάκ και SUP

Τέσσερις μέρες, περιπλανήθηκα στα νησάκια και τα φιόρδ της μάγισσας λίμνης. Η παρόχθια βλάστηση
κυμάτιζε με δισταγμό στο απαλό αεράκι. Η φύση ξεπρόβαλε σε όλο της το μεγαλείο. Κάθε μεριά της
διαφορετική, εκστατική, πολύπλευρη. Κάθε βλέμμα γεμάτο χρώματα. Κάθε εισπνοή γεμάτη αρώματα.
Αχ και να σταματούσε για λίγο ο χρόνος και να μπορούσα να μείνω εκεί να ρουφάω λαίμαργα τη ζωή.
Αυτό το αυγουστιάτικο δειλινό το πήρα μαζί. Μαζί μου στις αποσκευές. Όπως και το επόμενο ζωοφόρο
πρωινό στη λίμνη που ζήσαμε, χαζεύοντας την ανατολή και συλλέγοντας αναμνήσεις…

Το ανθρώπινο στοιχείο

Τα ωραιότερα μέρη του κόσμου λέει είναι οι άνθρωποί τους. Τους δίνουν πνοή και φροντίδα. Δεν θέλω
να αδικήσω όσους δεν γνώρισα. Θα μιλήσω εδώ μόνο για όσους γνώρισα και για τα ζεστά χαμόγελά
τους.

Ο Μπάμπης και η Σταυρούλα από το Τσαρδάκι, με έμαθαν ότι τα μυστικά της γαστρονομίας κρύβονται
στην καρδιά και τα γνήσια, αυθεντικά υλικά. Κρύβονται όμως και στο μεράκι για εξέλιξη και στον παλιό
ξυλόφουρνο που αργοψήνει και προσθέτει όλη τη νοστιμάδα. Κέδρος, δεντρολίβανο, θυμάρι και όρεξη
για ζωή.

Η Ξένια από το φαγοτόπι, μου θύμισε ότι στη ζωή μπορείς να κάνεις restart όσες φορές το θελήσεις.
Άφησε στατικές μελέτες και τεχνικά έργα και γύρισε στην γενέτειρά της ακολουθώντας το πάθος της.
Τώρα, σχεδιάζει, μελετά και επιβλέπει τα αξιοζήλευτα πιάτα της κουζίνας της. Ζητήστε της να σας
φτιάξει σαλάτες με τσαλαφούτι, χειροποίητη φάβα με καπνιστή πέστροφα και σκορδαλιά παντζαριού!

Ο Βάιος και η Βάγια έχουν πλάσει τον δικό τους παράδεισο. Αυτάρκεις, ολιγαρκείς και με ένα σπιτικό
γεμάτο χρώματα, αρώματα, γέλια, πειράγματα και κέφι. Χειροποίητα γλυκά του κουταλιού, τσάι του
βουνού και γνήσιο αρωματικό τσίπουρο -ο ίδιος περηφανεύεται πως ξέρει το καλά φυλαγμένο μυστικό
για την απόσταξη – από αυτό που δεν σε πιάνει πονοκέφαλος μετά. Κοτούλες, ολόφρεσκα αυγουλάκια,
χαρούμενα ζωηρά κουνελάκια και ό,τι τραβάει η ψυχή σου, μα πάνω από όλα ζεστή καρδιά και μια
καλή, αυθεντική και δεμένη οικογένεια.

O Βλάσσης και η κοπέλα του η Ιωάννα, δύο νέοι άνθρωποι που απαρνήθηκαν την βοή της πόλης και ζουν μόνιμα στο καταφύγιο των Αγράφων, εκεί που ο κάθε ταξιδευτής θα ξαποστάσει πίνοντας το καφεδάκι του, τρώγοντας πεντανόστιμους μεζέδες και όλοι μαζί γίνονται μια μεγάλη παρέα που μοιράζονται ανθρώπινες ιστορίες…

Ο Θάνος Καραθάνος. Πλατύ χαμόγελο και ισορροπημένη, ιδιαίτερη προσωπικότητα όπως ακριβώς το
παλαιωμένο καπνιστό του τσίπουρο PURO που θα σας συγκλονίσει. Αρμονία, αρωματική αίσθηση, ένα
άγγιγμα βανίλιας, καπνού, κέδρου και μόκας στον ουρανίσκο και μακρά επίγευση.Ο Θάνος έχει αγάπη
και μεράκι για την τέχνη του. Γεμάτος γνώση και εμπειρία, ξέρει από αποστάξεις και ότι για να πάρεις
το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα πρέπει να περιμένεις όπως τα σταφύλια που ωριμάζουν αργά στα
δρύινα βαρέλια…

Η Ξένια και ο Γιώργος. Φωτεινοί και αειθαλείς. Οι εμπνευστές αυτού του ταξιδιού. Ένα ζευγάρι – πρότυπο που δίνει μαθήματα ζωής και είναι χαρά μου που πια μπορώ να τους θεωρώ φίλους μου. Αστείρευτες πηγές έμπνευσης και δημιουργίας, συγκοινωνούντα δοχεία και ξεχωριστές προσωπικότητες που συμπληρώνουν, χωρίς να πνίγουν ο ένας τον άλλον. Μας μαθαίνουν πώς να εξελισσόμαστε μαζί αλλά και χωριστά σε αυτό το ταξίδι που το λένε ζωή…

Κάθε ταξίδι είναι γυρισμός

Έκλεισα νωχελικά την πόρτα του δωματίου – για να μη διαταρράξω με τίποτα την αρμονία και την
γαλήνη που απλωνόταν γύρω μου και άφησα επάνω τα κλειδιά. Η ώρα του αποχωρισμού είχε φτάσει,
όμως κάτι μέσα μου μού έλεγε ότι αυτή δεν θα ήταν η τελευταία φορά που θα την συναντούσα. Όταν
κάτι σε έλκει τόσο ουσιαστικά δεν μπορείς να αντισταθείς. Σε γοητεύει και σε γητεύει. Θέλεις να είσαι
κοντά του, γιατί σου δίνει μια ζωοποιό δύναμη, αναζωογονείς το πνεύμα σου, αντλείς έμπνευση,
γίνεσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.

Τέσσερις μέρες συλλογιζόμουν την αξία του κάθε δευτερόλεπτου στο ταξίδι του χρόνου και της ζωής και κάθε φορά που χάνεται, τίποτα δεν είναι το ίδιο. Τικ Τακ. Άλλο ένα δευτερόλεπτο. Ένα κιτρινισμένο φύλλο προσγειώνεται στο χώμα. Ο κύκλος του είχε τελειώσει. Τικ τακ. Μια πολύχρωμη πεταλούδα φτερουγίζει σε ένα άλλο ανθισμένο κλωναράκι. Τικ τακ το κελαριστό νερό τρέχει γρήγορα να συναντήσει τα γαλαζοπράσινα νερά της λίμνης. Τικ τακ. Όλα αλλάζουν, το ίδιο κι εμείς που συνεχίζουμε ανυποψίαστοι το ταξίδι…

Η ώρα έχει πάει 5 το πρωί και συνεχίζω να γράφω. Η μέρα έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται ταξιδεύοντας
από την άλλη μεριά της γης, όπως συμβαίνει πάντα ακολουθώντας τη νομοτέλεια του σύμπαντος. Η
νύχτα διαλύεται με την πρώτη ηλιαχτίδα και μας βρίσκει μαζί σε αυτό το βιωματικό ταξίδι να είμαστε
συνταξιδιώτες και συνδημιουργοί της ζωής. Έχουμε την ελευθερία να επιλέξουμε να είμαστε
ευτυχισμένοι ζώντας αληθινά, αυθεντικά, γνήσια συναισθήματα που θρέφουν τη θεϊκή και ανθρώπινη
ύπαρξή μας.

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται πια να ψάχνω άλλο για επίλογο. Για μένα, η λίμνη Πλαστήρα είναι τελικά ένα
μέρος που μπορεί συνδυαστικά να σε κάνει να νιώθεις Θεός πετώντας με ένα αερόστατο,
ελευθερώνοντας την ψυχή σου από τη βαρύτητα του σώματος, αλλά και να σε γειώνει θυμίζοντάς σου
ότι όλα ξεκινάνε και καταλήγουν στη γη, ξεπλένοντάς σε βαθιά και λυτρωτικά. Είναι το μέρος που έχει
τη δύναμη να σου διδάξει όλα αυτά τα μικρά αλλά ουσιαστικά…

ATHENASPOT

ΠΗΓΗ : https://athenaspot.com/

 5 ΙΟΥΛΙΟΥ, 2021   GEOPELA

https://georgepelagia.wordpress.com/

ON ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΛΙΚΕΡ ΟΡΜΥΛΙΑ: ΓΕΥΣΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΜΕ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ

Μοναστηριακά Λικέρ Ορμύλια: Γεύση παράδοσης με σύγχρονη αισθητική

Οι νοικοκυρές, ειδικά οι μεγαλύτερες, έχουν πάντα ένα καλό λικέρ φυλαγμένο για μια γιορτή ή μια απρόσμενη επίσκεψη. Παλαιότερα, το λικέρ και το γλυκό του κουταλιού αποτελούσαν το απαραίτητο κέρασμα σε κάθε περίσταση. Η προσφορά του στους καλεσμένους συνιστούσε σχεδόν ιεροτελεστία με τις νοικοκυρές να ετοιμάζουν τα καλά τους σερβίτσια για να κεράσουν σπιτικό λικέρ και χειροποίητο γλυκό του κουταλιού. Η παράδοση αυτή διατηρείται αναλλοίωτη στα μοναστήρια. Στα περισσότερα, τους επισκέπτες περιμένει στο αρχονταρίκι λουκούμι ή γλυκό του κουταλιού και χειροποίητο λικέρ για να τους γλυκάνει.

Στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού στην Ορμύλια Χαλκιδικής, ανάμεσα στα άλλα εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα που παράγουν οι μοναχές, φτιάχνουν παραδοσιακά λικέρ σε ποικιλία γεύσεων. Τα λικέρ αυτά φτιάχνονται από τα φρούτα που καλλιεργούν οι ίδιες οι μοναχές στα περιβόλια του μοναστηριού. Με σεβασμό στη φύση, οι μοναχές της Ορμύλιας αξιοποιούν κάθε καρπό της γης για να φτιάξουν χειροποίητα προϊόντα. Τα λικέρ τους ξεχωρίζουν για το φίνο άρωμά τους, την αυθεντική τους γεύση αλλά και για την καλαίσθητη και λιτή συσκευασία τους. Ιδανική πρόταση, δηλαδή, για δώρο.

Τα αυθεντικά αυτά μοναστηριακά λικέρ φτιάχνονται από 100% φυσικά συστατικά. Δεν περιέχουν συντηρητικά. Η μεστή τους γεύση ενθουσιάζει ακόμη και αυτούς που δεν αγαπούν ιδιαίτερα τα ηδύποτα.

Μοναστηριακά Λικέρ Ορμύλια: Χρήσεις

Τα παραδοσιακά λικέρ από την Ιερά Μονή Ευαγγελισμού αποτελούν ένα εκλεκτό κέρασμα για να προσφέρετε στους καλεσμένους σας σε όλες τις γιορτές και τις ξεχωριστές στιγμές. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως επιδόρπιο για να κλείσουν όμορφα ένα καλό γεύμα. Τα περισσότερα από αυτά, όπως το λικέρ μαστίχα και το λιμοντσέλο, διαθέτουν χωνευτικές ιδιότητες οπότε θα σας βοηθήσουν να σηκωθείτε από το τραπέζι ανάλαφροι.

Χάρη στην έντονη γεύση και το άρωμά τους, μπορούν να αποτελέσουν ένα νόστιμο συστατικό σε πολλές συνταγές ζαχαροπλαστικής.

Λικέρ Βύσσινο

Τούρτες, μους, κορμός σοκολάτας, μπισκότα και κέικ αποκτούν ξεχωριστή γεύση με την προσθήκη μικρής ποσότητας από το Λικέρ Βύσσινο.

Λικέρ Λιμοντσέλο

Μπορεί να καταναλωθεί μετά το φαγητό, ως απεριτίφ, και να επισφραγίσει ένα καλό γεύμα. Το λεμόνι είναι εξαιρετικό χωνευτικό και θα σας βοηθήσει να σηκωθείτε από το τραπέζι ανάλαφροι. Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, το Λικέρ Λιμοντσέλο σερβίρεται παγωμένο σε σφηνάκια ή σε μεγαλύτερα ποτήρια με θρυμματισμένο πάγο. Μπορεί, ακόμη, να προστεθεί σε κρύα και ζεστά ροφήματα, όπως το τσάι, αλλά και σε φρεσκοστυμμένους χυμούς, σε σόδα ή τόνικ. Επίσης, μπορεί να αποτελέσει συστατικό σε κοκτέιλ και να νοστιμίσει γλυκά, κέικ, παγωτά, όπως βανίλια, σορμπέ λεμόνι, μάνγκο, φρούτα του δάσους, αλλά και σάλτσες. Μερικές σταγόνες από το Λικέρ Λιμοντσέλο θα απογειώσουν γευστικά τις φρουτοσαλάτες και τις κρέμες πιάτου.

Λικέρ Μαστίχα

Είναι ιδανικό για να καταναλωθεί μετά από ένα γεύμα, ως απεριτίφ. Το Λικέρ Μαστίχα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ποικίλες συνταγές για γλυκά, όπως εκμέκ κανταΐφι, κέικ, κουλουράκια, μους, ενώ μπορεί να συνοδεύσει άριστα το παγωτό βανίλια. Ακόμη, μπορεί να αντικαταστήσει άλλα οινοπνευματώδη ποτά στην παρασκευή κοκτέιλ, δίνοντάς τους περισσότερο άρωμα.

Λικέρ Μούσμουλο

Ένα αυθεντικό και γευστικό Λικέρ, όπως το Λικέρ Μούσμουλο, αποτελεί ιδανική επιλογή για να το κεράσετε στους καλεσμένους σας σε κάθε περίπτωση. Μπορεί να προσφερθεί για το καλωσόρισμα, είτε μόνο του είτε συνοδευόμενο από κάποιο γλύκισμα. Χάρη στη φίνα γεύση του, μπορεί να προσφερθεί σε ένα εορταστικό τραπέζι.

Λικέρ Ρόδι

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ποικίλες συνταγές ζαχαροπλαστικής, δίνοντας στα γλυκά χρώμα, άρωμα και ξεχωριστή γεύση. Τούρτες, κέικ, μους σοκολάτας, μπισκότα αποκτούν ιδιαίτερη νοστιμιά με την προσθήκη μερικών σταγόνων από το Λικέρ Ρόδι. Μικρή ποσότητα από το Λικέρ Ρόδι μπορεί να προστεθεί ακόμη και σε φρουτοσαλάτες αλλά και σε φρέσκιες σαλάτες, απογειώνοντας τη γεύση τους.

Λικέρ Καρυδάκι

Ταιριάζει ιδιαίτερα με πικρή σοκολάτα, οπότε μπορείτε να το προσφέρετε σε συνδυασμό με επιδόρπια που την περιέχουν. Το μοναστηριακό Λικέρ Καρυδάκι ταιριάζει και σε συνταγές ζαχαροπλαστικής. Χρησιμοποιείται σε όλα τα κέικ που περιέχουν καρύδι, σε τούρτες, κρέμες αλλά και ως συνοδευτικό παγωτού, καθώς προσδίδει στα γλυκά άρωμα και γεύση.

ΠΗΓΗ : https://mountathos-eshop.com/

https://georgepelagia.wordpress.com/

 3 ΙΟΥΛΙΟΥ, 2021         GEOPELA     

 

Τυροκροκέτες φούρνου

 By Gynaikaeimai 6 Ιουλίου 2021

Υλικά

• 300 γρ. τυρί φέτα τριμμένη
• 200 γρ. γραβιέρα τριμμένη
• 2 αυγά
• λίγο ελαιόλαδο (μισό φλιτζάνι του καφέ)
• 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού γάλα
• πιπέρι
• λίγο ψιλοκομμένο άνηθο
• αλεύρι για κάθε χρήση
• 1 φακελάκι baking powder

Εκτέλεση

Χτυπάμε τα αυγά με ένα πιρούνι σε ένα μπολ, ίσα ίσα σα να κάνουμε ομελέτα.

Προσθέτουμε το ελαιόλαδο, το γάλα, το baking, το πιπέρι, τον άνηθο, την τριμμένη γραβιέρα, την τριμμένη φέτα. Ανακατώνουμε με ένα κουτάλι σιγά σιγά το μίγμα και προσθέτουμε σιγά σιγά το αλεύρι, προσέχοντας να μη σφίξει πολύ το μίγμα, ώστε να μπορεί να πλάθεται.

Τοποθετούμε το μίγμα στο ψυγείο για μια ώρα περίπου, ώστε να κρυώσει και να πλάθεται πιο εύκολα.

Σε ένα ταψί στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί. Σε ένα πιατάκι τοποθετούμε λίγο αλεύρι. Πλάθουμε τις τυροκροκέτες μας μια μια, τις περνάμε απαλά από το πιάτο με το αλεύρι και τις τοποθετούμε στο ταψάκι. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς σε προθερμασμένο φούρνο, το πολύ για είκοσι λεπτά και πάντα ελέγχοντας μη τυχόν και τις κάψουμε.

** Τις τυροκροκέτες μπορούμε αντί να τις ψήσουμε, να τις τηγανίσουμε με ηλιέλαιο.
** Κάνουμε μικρές τυροκροκέτες, γιατί με το ψήσιμο ή το τηγάνισμα φουσκώνουν.

Καλή σας όρεξη!

 COOKING ΚΕΜΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Της Χριστίνας Κέμου

https://xristinacook.wordpress.com/

https://gynaikaeimai.com/

Instagram : xristina.kemou

Νέα στρατιωτικού τύπου αστυνόμευση της Αθήνας

 Νέα στρατιωτικού τύπου αστυνόμευση της Αθήνας

Ένα στρατιωτικού τύπου σχέδιο αστυνόμευσης στην Αθήνα με νέες ομάδες κρούσης ενεργοποιεί το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, σύμφωνα με πληροφορίες και δημοσιεύματα. 

Πρόκειται για τις Μονάδες Κινητής Αστυνόμευσης (ΜΟΚΑ) στις οποίες θα συμμετέχουν ένστολοι από πολλές υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ (ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ, Ασφάλειας Αττικής). Οι συγκεκριμένες αστυνομικές μονάδες θα πραγματοποιούν ελέγχους στην Ομόνοια, στην Κυψέλη, στον Αγ. Παντελεήμονα και την Ακρόπολη. Σύμφωνα το επιχειρησιακό σχέδιο, θα ενεργοποιηθούν σε εξάωρες βάρδιες τρεις ΜΟΚΑ με περίπου 30 άτομα η κάθε μία.

Η κάθε Μονάδα Κινητής Αστυνόμευσης θα αποτελείται από μία ομάδα ΟΠΚΕ (Ομάδα Πρόληψης Καταστολής Εγκληματικότητας), μία ομάδα ΔΙΑΣ, εκτός από αυτές που δραστηριοποιούνται σε συγκεκριμένους τομείς, μία ομάδα έξι ατόμων από την υποδιεύθυνση περιπολιών, καθώς επίσης και από περιπολικό της Άμεσης Δράσης, ομάδα Ασφαλείας τριών ατόμων, δύο αστυνομικούς της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Αττικής και ένα συνοδό με σκύλο περιπολίας. Οι ομάδες αυτές μπορεί να ενισχυθούν από επιπλέον δυνάμεις της Υποδιεύθυνσης Δίωξης Ναρκωτικών, των ομάδων Παρεμπορίου και της Διεύθυνσης Τροχαίας Αττικής.

Η κάθε ομάδα θα αναπτύσσεται σε τρεις ομόκεντρους κύκλους. Στον πρώτο κύκλο οι πεζές ή εποχούμενες περιπολίες, οι αστυνομικοί της Διεύθυνσης Αλλοδαπών και ο σκύλος περιπολίας. Στον δεύτερο κύκλο η ομάδα ΔΙΑΣ, το περιπολικό και η ομάδα Ασφαλείας και στον τρίτο η ομάδα ΟΠΚΕ ή ΔΡΑΣΗ σε ρόλο αστυνόμευσης, αλλά και υποστήριξης των προηγουμένων. Επιπλέον, οι ΜΟΚΑ θα διαθέτουν δύο οχήματα προσαγωγών για τη μεταφορά ύποπτων ατόμων.

Σύμφωνα με την ενημέρωση της ΕΛΑΣ «οι αστυνομικοί που συμμετέχουν στις ΜΟΚΑ θα πρέπει να επιδεικνύουν  ψυχραιμία κι επαγγελματισμό, αλλά και να λαμβάνουν διαρκώς  μέτρα αυτοπροστασίας»…

Η απόφαση για την εφαρμογή του προγράμματος πάρθηκε μετά την ολοκλήρωση εκπαίδευσης 1,5 μήνα, 3.200 αστυνομικών της ΓΑΔΑ σε θέματα κοινοτικής αστυνόμευσης και σε θέματα επικοινωνιακής διαχείρισης αστυνομικών ελέγχων που έγινε πριν λίγες μέρες. Η εκπαίδευση διεξήχθη σε έξι εκπαιδευτικά κέντρα και σε εκπαιδευτικές σειρές διάρκειας δύο ή τριών ημερών με πρακτικά σενάρια και στο πλαίσιο σχετικών συμπερασμάτων συγκροτήθηκαν αυτές οι ομάδες από αστυνομικούς που έλαβαν αυτήν την εκπαίδευση. Ακολούθησε διήμερη εκπαίδευση των επικεφαλής αξιωματικών, οι οποίοι θα κληθούν να καθοδηγήσουν στην υλοποίηση των σχετικών πρακτικών, προς εφαρμογή της «Λευκής Βίβλου», για την υιοθέτηση του μοντέλου κοινοτικής αστυνόμευσης.

Το μοντέλο της «κοινοτικής αστυνόμευσης» έχει εφαρμοστεί κυρίως στις ΗΠΑ και κρύβει πολλές παγίδες, όσον αφορά όχι μόνο την αποτελεσματικότητα, αλλά και τη σκοπιμότητα πολλές φορές της «συνεργασίας» των μηχανισμών καταστολής με τις τοπικές αρχές. Πρόκειται για ένα θεσμικό πλαίσιο που στοχεύει στην αποτελεσματικότερη καταστολή, αλλά και στην απόσπαση της συναίνεσης και της συνεργασίας των λαϊκών στρωμάτων και όλα αυτά, όπως πάντα, στο όνομα της «ασφάλειας των πολιτών».

Η «κοινοτική αστυνόμευση» όλο το προήγουμενο διάστημα τέθηκε στην υπηρεσία της «αντιτρομοκρατίας». Ωστόσο η στενή σχέση με στρατιωτικές και αστυνομικές υπηρεσίες στο όνομα της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας» έχει τελικά στόχο την υποταγή της κοινωνίας τις κατασταλτικές δυνάμεις του αστικούς κράτους. 

https://www.imerodromos.gr/

ON Ο ΟΡΚΟΣ «ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ»

Ο όρκος «του νεκρού αδελφού»

Ήμουν παιδούλα, στα δεκατρία μου, όταν πρωτοδιάβασα την μπαλάντα- «του Νεκρού αδελφού», αυτό το περίφημο, αριστουργηματικό δημοτικό μας τραγούδι. Κατασυγκινήθηκα και μαγεύτηκα από την ομορφιά και τον λόγο του, την άφθαστη ποιητικότητά του. Ρίγησα.. Και, μου΄μεινε από τα τότε στην μνήμη και στην ψυχή.. Γιαυτό και  θεώρησα χρέος μου να αναφερθώ εδώ σε αυτήν την πολύτιμη πολιτιστική μας αρχαία κληρονομιά που μεταφέρεται μέσα από αυτό το τραγούδι «Του νεκρού αδελφού»

Το είχα διαβάσει -θυμάμαι- σε ένα μεγάλο ογκώδη τόμο αφιερωμένο κατά το μεγαλύτερο μέρος του στα δημοτικά μας τραγούδια με την μελέτη του Νικολάου Πολίτη και την αναφορά του σε αυτό. Είχε διαφορετικό, όμως τέλος από το παρακάτω, επίσημα αναφερόμενο. Σε εκείνη την παραλλαγή του, θυμάμαι ακόμη καλά, στο τραγούδι «του Νεκρού αδελφού», η Αρετή δεν πέθαινε στο τέλος.. Είχα μείνει τότε με την απορία..Τι νάγινε η Αρετή μετά το ξεψύχισμα της μάνας πίσω από την κλειδαμπαρωμένη πόρτα, αναρωτιόμουν..; Δυστυχώς, το βιβλίο αυτό το έχω χάσει από χρόνια πολλά για να σας  το μεταφέρω από κει .. Στα σχόλια παρακάτω, κάνω μια ειδικότερη αναφορά για ένα άλλο διαφορετικό τέλος του τραγουδιού, δείτε τα αν θέλετε.

        Όμως, εδώ προέχει, όσοι δεν το ξέρετε, ή έχετε μοναχά ακουστά γιαυτό, να το ακούσετε, να το διαβάσετε το τραγούδι «Του νεκρού αδελφού» του Κωνσταντή όπου ανασηκώθηκε από τον τάφο μετά το ανακάλεσμα και το αναθεμάτισμα της μάνας του να φέρει πίσω- πως ζωντανός της είχε ορκιστεί- την κόρη της την Αρετή από τα ξένα που την είχαν παντρέψει-  Επιθυμία μου αυτή για σας, συνέλληνες ή ξένους, φίλους μου εδώ-. Είναι που το δημοτικό αυτό τραγούδι- παραλογή* στο είδος του, πιστεύω, περονιάζει την ελληνική ψυχή, μεταφέροντας προφορικά επί αιώνες σε μας τους σύγχρονους Έλληνες, μέσα από το λόγο του, τον ποιητικό και δραματικό, τις μεταφορές του και την ποίησή του, αρχαίους ελληνικούς μύθους, ελληνικά ήθη και έθιμα και δοξασίες του τόπου μας μα και αναφορά σε ιστορικά γεγονότα- όπως ο ξενιτεμός- οι επιδημίες και το θανατικό τους. Μια μπαλάντα – μοιρολόι. Γιατί, εμείς εδώ στην Ελλάδα, συνεχίζουμε όπως κι οι παλιοί- να τραγουδάμε τον Θάνατο, ακόμη και στα γλέντια μας.. Ζωή και θάνατο αντάμα να τραγουδάμε και χορεύουμε ..

Ο μεγάλος Γερμανός ποιητής, ο Γκαίτε, έγραφε κάποτε, στα 1815, στον γιό του:  «Τα νεοελληνικά δημοτικά τραγούδια είναι ό,τι πιο έξοχο γνωρίζουμε από την πλευρά της λυρικής- δραματικής- επικής ποίησης». Είναι κατ’ επέκταση, όπως εκτιμώ,  ανεπίτρεπτο να μην τα γνωρίζουμε, να μην τα τιμούμε ανάλογα τα δημοτικά μας τραγούδια- ει μη να αναφερόμαστε κυρίως στα ξενόφερτα- όχι οτι και αυτά δεν έχουν την δικιά τους ομορφιά και σημαντικότητα. Την έχουν. Αλλά, ελληνικά δημοτικά τραγούδια, τα ξενόφερτα δεν είναι.. Και του «Νεκρού αδελφού» το δημοτικό μας είναι από τα εξέχοντα. Ακούστε το εδώ αποδοσμένο στην ιδιαίτερη πεντατονία της Ηπείρου μας και εμπλουτισμένο με τις παραλλαγές του, διαβάστε το, μεταφρασμένο στα αγγλικά, όπως κυρίαρχα κυκλοφορεί και απολαύστε το: 

https://beatrikn.wordpress.com/2019/07/30/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B9/

 2 ΙΟΥΛΙΟΥ, 2021      GEOPELA

https://georgepelagia.wordpress.com/

ON ΒΡΕΘΗΚΕ Η ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΙΑ ΨΩΜΙ

Βρέθηκε η παλαιότερη συνταγή του κόσμου για ψωμί

Αλεύρι από άγριο σιτάρι και κριθάρι, ανακατεμένο με ρίζες φυτών, προσθήκη νερού και ψήσιμο ήταν η «συνταγή» για το αρχαιότερο ψωμί του κόσμου, σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο PNAS.

Η συνταγή που χρονολογείται περίπου στα 14.000 χρόνια πριν, θα είχε ως αποτέλεσμα την παρασκευή ενός ψωμιού επίπεδου, δηλαδή χωρίς όγκου, που θα έμοιαζε λιγάκι σαν το σημερινό ψωμί που παρασκευάζουμε από δημητριακά.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημιακού Κολεγίου του Λονδίνου εικάζουν ότι το ψωμί αυτό ίσως χρησιμοποιούνταν από τους προγόνους μας για να τυλίγουν το ψημένο κρέας, που γεγονός που το κάνει αυτομάτως και το παλαιότερο σάντουιτς της ανθρωπότητας.

«Πρόκειται για την πρώτη απτή απόδειξη αυτού που σήμερα αποκαλούμε «κουζίνα», δηλαδή σύνθεση υλικό για την παρασκευή ενός σύνθετου γεύματος», εξηγεί ο καθηγητής Ντόρια Φουλλερ.

Το ψωμί ήταν ανέκαθεν τμήμα της βασική διατροφής μας, αλλά ελάχιστα στοιχεία είναι γνωστά για την προέλευσή του.

Μέχρι τώρα, η παλαιότερη απόδειξη ύπαρξης του ψωμιού προέρχεται από την Τουρκία και χρονολογείται πριν από 9.000 χρόνια.

Ωστόσο το νεότερο εύρημα προέρχεται από αρχαιολογικό χώρο στη Μαύρη Έρημο στην Ιορδανία, και μεταθέτει την ύπαρξη του ψωμιού κατά 5.000 χρόνια νωρίτερα, δηλαδή πριν από 14.000 χρόνια.

Οι επιστήμονες αποκάλυψαν δύο κτίρια, καθένα από τα οποία περιείχε ένα μεγάλο κυκλικό πέτρινο τζάκι μέσα στο οποίο βρέθηκαν ψιλοκομμένα ψίχουλα ψωμιού.

Η ανάλυση των ευρημάτων αποκάλυψε ενδείξεις κοσκινίσματος και ζυμώματος των υλικών.

Σύμφωνα με τη Δρ Αμάια Αρρανζ-Οταεγκουι του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, που ανακάλυψε τα υπολείμματα ψωμιού, ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμεναν να βρουν στο χώρο.

«Το ψωμί είναι ένας ισχυρός δεσμός μεταξύ του παρελθόντος και της σημερινής μας διατροφής. Μας συνδέει με τους προγόνους μας», λέει.

Και εικάζει ότι το προϊστορικό εκείνο ψωμί θα είχε παραχθεί σε διάφορα στάδια μεταξύ των οποίων «η άλεση των δημητριακών για την παραγωγή του αλεύρου, η ανάμειξη του με νερό για να παραχθεί ζύμη και ψήσιμο της ζύμης στην καυτή στάχτη ενός τζακιού ή σε μια πέτρα».

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι άνθρωποι που ζούσαν στην περιοχή όπου ανακαλύφθηκαν τα αρχαιότερα υπολείμματα ψωμιού ήταν κυνηγοί μεσαίο και μικρών ζώων. Επίσης καλλιεργούσαν φυτικές τροφές, όπως ξηρούς καρπούς, φρούτα και άγρια σιτηρά.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το ψωμί παρήχθη για πρώτη φορά όταν οι άνθρωποι άρχισαν να συγκεντρώνονται για περιστάσεις όπως μια γιορτή. Αυτό συνέβη πριν την εμφάνιση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας.

Αυτό δημιουργεί την ενδιαφέρουσα πιθανότητα η καλλιέργεια σιτηρών για ψωμί να ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από τη γεωργία.

«Η σημασία της ανακάλυψης αυτού του ψωμιού είναι ότι δείχνει μια επιπλέον προσπάθεια για την παρασκευή τροφίμων με μείγμα υλικών. Επίσης δείχνει ότι το ψωμί έπαιζε κάποιο ρόλο σε ειδικές κοινωνικές περιστάσεις. Αυτό με τη σειρά του υποδηλώνει ένα από τα πιθανά κίνητρα για το γιατί οι άνθρωποι αργότερα επέλεξαν να καλλιεργήσουν συστηματικά το σιτάρι και το κριθάρι, επειδή ήταν είδη που είχαν ήδη ιδιαίτερη θέση μεταξύ των τροφίμων», σημειώνει ο Δρ Φουλλερ.

Οι ερευνητές προσπάθησαν να αναπαράγουν τη συνταγή στο εργαστήριο και εξηγούν ότι το μείγμα των κόκκων έδωσε στο ψωμί μια γεύση καρυδιού, όπως και τα σημερινά πολύσπορα ψωμιά.

ΠΗΓΗ : https://www.tovima.gr/

 1 ΙΟΥΛΙΟΥ, 202      1     GEOPELA

https://georgepelagia.wordpress.com/