Πόσο πιθανή είναι μια σύγκρουση Τουρκίας- Αιγύπτου στη Λιβύη

Η ισορροπία δυνάμεων μεταξύ των δύο πλευρών.

• HuffPost Greece

KHALED DESOUKI VIA GETTY IMAGES

Με την Τουρκία να συνεχίζει τη στρατιωτική της επέμβαση στη Λιβύη, υποστηρίζοντας την κυβέρνηση της Τρίπολης, και την Αίγυπτο να προειδοποιεί πως μπορεί να επέμβει υπέρ της άλλης πλευράς, η προοπτική μιας πιθανής σύγκρουσης μεταξύ δυνάμεων των δύο χωρών- η οποία πριν από λίγα χρόνια θα φάνταζε «επιστημονική φαντασία»- δεν αποτελεί πλέον απίθανο ενδεχόμενο.

Η Τουρκία, ως γνωστόν, στηρίζει την κυβέρνηση της Τρίπολης – με την οποία έχει υπογράψει παράνομο μνημόνιο για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, αμφισβητώντας ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα- με οπλισμένα drones, στρατιωτικούς συμβούλους και μισθοφόρους από τη Συρία. Η στήριξη αυτή επέτρεψε στην κυβέρνηση Σάρατζ (GNA) να σπάσει την πολιορκία της Τρίπολης από τις δυνάμεις του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (LNA) του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, και να περάσει στην αντεπίθεση, προκαλώντας την αντίδραση των υποστηρικτών του Χαφτάρ, μεταξύ των οποίων η Ρωσία, η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Η Τουρκία παρουσιάζεται ιδιαίτερα αποφασισμένη να διατηρήσει τη στρατιωτική της παρουσία στη δυτική Λιβύη και να βοηθήσει τη GNA να προχωρήσε3ι ανατολικά, αποσπώντας περιοχές από τις δυνάμεις του Χαφτάρ. Επίσης, στις 5 Ιουνίου το γραφείο επικοινωνίας του Τούρκου προέδρου Ερντογάν υποστήριξε πως η αεροπορική βάση αλ Τζούφρα, η μεγαλύτερη στη χώρα, και η Σύρτη, είναι οι επόμενοι στόχοι της GNA. Επίσης, τον Μάιο είχε καταληφθεί η αεροπορική βάση αλ Ουατίγια.

 

ANADOLU AGENCY VIA GETTY IMAGES

 

Ωστόσο η άλλη πλευρά δεν έχει παραμείνει άπραγη: Η Ρωσία φέρεται να έχει στείλει μια δύναμη από 14 μαχητικά MiG-29 Fulcrum και βομβαρδιστικά Su-24 Fencer στην αλ Τζούφρα (κάτι που η ίδια διαψεύδει). Επίσης η Αίγυπτος έχει υπογραμμίσει πως μπορεί να προβεί σε ευθεία επέμβαση, με τον πρόεδρο Σίσι να χαρακτηρίζει «κόκκινη γραμμή» τη Σύρτη και την αλ Τζούφρα και να λέει σε Αιγύπτιους στρατιωτικούς, σε επίσκεψή του στα σύνορα Αιγύπτου- Λιβύης να είναι έτοιμοι για οποιαδήποτε αποστολή, εντός ή εκτός συνόρων.

Στις 4 Ιουλίου άγνωστα αεροσκάφη βομβάρδισαν την αλ Ουατίγια, όπου η Τουρκία είχε αρχίσει να εγκαθιστά συστοιχίες αντιαεροπορικών πυραύλων MIM-23 Hawk. Η επίθεση έλαβε χώρα λίγο μετά την επίσκεψη στη Λιβύη του Τούρκου υπουργού Άμυνας, Χουλουσί Ακάρ.

Σύμφωνα με το The Arab Weekly, τα αεροσκάφη που χτύπησαν τις τουρκικές δυνάμεις στην αλ Ουατίγια ήταν γαλλικής κατασκευής, πιθανότατα Rafale. Στην περιοχή οι αεροπορίες που χρησιμοποιούν τον τύπο είναι η γαλλική και η αιγυπτιακή, και ως εκ τούτου φαντάζει πιθανότερο την επίθεση να πραγματοποίησαν οι Αιγύπτιοι.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Forbes, όπου αναλύεται το ενδεχόμενο τουρκοαιγυπτιακής σύγκρουσης στη Λιβύη, τα αιγυπτιακά Rafale εξοπλίζονται, μεταξύ άλλων, με μακράς εμβέλειας πυραύλους Storm Shadow, κάτι που σημαίνει πως θα ήταν σχετικά εύκολο να αποφύγουν τις αεράμυνες μικρού και μεγάλου ύψους στην αλ Ουατίγια. Εάν ισχύει αυτό, δείχνει πέρα από κάθε αμφιβολία πως η Αίγυπτος σοβαρολογεί όταν λέει πως θα επέμβει ευθέως και ότι δεν θα δεχτεί περαιτέρω προέλαση της GNA.

Στη Λιβύη, σύμφωνα με την ανάλυση του Forbes, η Τουρκία διαθέτει κυρίως αεράμυνες χαμηλού υψομέτρου, ένοπλα drones Bayraktar TB2 και στρατιωτικούς συμβούλους, καθώς και Σύριους μισθοφόρους μαχητές. Εάν η Αίγυπτος πραγματοποιούσε στρατιωτική επέμβαση, η GNA θα βρισκόταν ξανά στην άμυνα, εκτός και αν οι Τούρκοι αύξαναν σημαντικά τη στρατιωτική τους παρουσία.

Η Άγκυρα δεν φαίνεται απρόθυμη να στέλνει δυνάμεις: Τον Ιούνιο τουρκικά F-16 πραγματοποίησαν άσκηση στα ανοιχτά της Λιβύης, σε ένα μήνυμα πως η τουρκική αεροπορία μπορεί να παρέμβει, ενώ τουρκικές φρεγάτες επιχειρούν στα ανοιχτά, βοηθώντας στην προστασία του εναερίου χώρου της Τρίπολης- πραγματοποιώντας την 1η Απριλίου βολή πυραύλου SM-1 κατά drone του LNA.

Όπως τονίζει το Forbes, οι Τούρκοι θα μπορούσαν να συνεχίσουν έτσι, λειτουργώντας αποτρεπτικά για τα αιγυπτιακά αεροσκάφη ως προς επιθέσεις στην περιοχή. Ωστόσο η Τουρκία θα χρειαζόταν μεγαλύτερες αεροπορικές δυνάμεις, πέρα από drones, εάν υπάρξει όντως σημαντική αιγυπτιακή επέμβαση. Αυτό θα σήμαινε χρήση ιπτάμενων τάνκερ, ωστόσο χωρίς αεροπορικές βάσεις τα τουρκικά αεροπλάνα δεν θα μπορούσαν να επιχειρούν για πολύ πάνω από τη Λιβύη- και Αλγερία και Τυνησία έχουν απορρίψει τουρκικά αιτήματα για χρήση των βάσεών τους. Η Αίγυπτος δεν έχει τέτοια προβλήματα, καθώς βρίσκεται δίπλα στη Λιβύη.

Μια επιλογή για τους Τούρκους θα ήταν να στείλουν μαχητικά σε αεροπορικές βάσεις στη δυτική Λιβύη, όπως στην αλ Ουατίγια. Αυτό θα αποτελούσε σημαντική εξέλιξη, αλλά και πάλι η Αίγυπτος θα είχε πλεονέκτημα, καθώς, αν και οι Τούρκοι θα ήταν εκτεθειμένοι συνέχεια σε επίθεση στο λιβυκό έδαφος, είναι μάλλον απίθανο να επιχειρούσαν να χτυπήσουν αιγυπτιακές αεροπορικές βάσεις σε αιγυπτιακό έδαφος. Επίσης, ακόμα και αν στείλουν μεγάλες αεροπορικές, ναυτικές και χερσαίες δυνάμεις, δεν θα τα έβγαζαν πέρα σε μια ανοιχτή, γενικευμένη σύγκρουση με τις αιγυπτιακές ένοπλες δυνάμεις.

 

MO SEMSEM VIA GETTY IMAGES

An Apache Helicopter Flying Over Blue Sky

 

Το δημοσίευμα του Forbes πάει παραπέρα, συγκρίνοντας εξοπλισμούς και τύπους αεροσκαφών: Τα τουρκικά F-16 θεωρούνται καλύτερα εξοπλισμένα από τα αντίστοιχα αιγυπτιακά, καθώς φέρουν πυραύλους AIM-120 AMRAAM, αλλά τα αιγυπτιακά Rafale είναι εξαιρετικά προηγμένα και αξιόμαχα αεροσκάφη. Στα επιθετικά ελικόπτερα, η Αίγυπτος διαθέτει AH-64 Apache, που είναι ανώτερα των τουρκικών AH-1W Cobra, ενώ στο έδαφος τα πράγματα θα ήταν ακόμα πιο δύσκολα για τους Τούρκους, εάν έμπαιναν στη διαδικασία να στείλουν πχ τεθωρακισμένα, καθώς τα Leopard 2 τους και τα παλιά αμερικανικά M60 Patton θα είχαν απέναντί τους τα αιγυπτιακά M1A1 (επίσης αμερικανικής προέλευσης) και τα ρωσικής κατασκευής Τ-90. Ακόμη σημαντικότερο, η Τουρκία θα έπρεπε να τα μεταφέρει όλα αυτά ανά τη Μεσόγειο, ενώ η Αίγυπτος θα χρειαζόταν απλά να περάσει τα σύνορα.

 

REUTERS

.

 

Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια κλιμάκωση είναι ανεπιθύμητη και για τις δύο πλευρές, και ως εκ τούτου δεν θεωρείται σε καμία περίπτωση αναπόφευκτη, δεδομένου του κινδύνου και του κόστους. Όπως και να έχει πάντως, η αντιπαράθεση και οι επιδείξεις ισχύος μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου στο πολύπλοκο θέατρο επιχειρήσεων της Λιβύης αναμένεται να συνεχιστούν κατά τις προσεχείς εβδομάδες και μήνες.

https://www.huffingtonpost.gr/

Welt: Πόσα παίρνουν οι "κομάντο" του Ερντογάν στη Λιβύη - Η ιστορική σύνδεση

Welt: 

Πόσα παίρνουν οι "κομάντο" του Ερντογάν στη Λιβύη  

Η ιστορική σύνδεση

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο επικεφαλής της διεθνούς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της Λιβύης Φαγιέντ αλ Σάρατζ στη συνάντησή τους τον Νοέμβριο του 2019 στην Κωνσταντινούπολη  

Η εφημερίδα WELT αναφέρει ότι οι πολιτικοοικονομικές σχέσεις Τουρκίας-Λιβύης είχαν εδραιωθεί κατά την διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο

news24709 Ιουλίου 2020 

Ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζει την παρεμβατική πολιτική στην Λιβύη χρησιμοποιώντας τεράστια κεφάλαια ενώ η τουρκική οικονομία συνεχίζει να είναι σε ύφεση.

Η ανταποκρίτρια της γερμανικής εφημερίδας WELT στην Κωνσταντινούπολη Marion Sendkerσε άρθρο της "Η Τουρκία πληρώνει κάθε μισθοφόρο 2.000 Ευρώ το μήνα" αναφέρεται στην σύγκρουση εντός της Λιβύης των τουρκικών και ρωσικών συμφερόντων, στο πως επηρεάζονται οι τουρκογερμανικές σχέσεις από την εμπλοκή της Τουρκίας στην Λιβύη και για τις ιστορικές σχέσεις Τουρκίας Λιβύης οι οποίες εμπλέκουν και την Κύπρο. 

Όπως σημειώνει το sigmalive, το δημοσίευμα της WELT αναφέρει:

«Έχουμε στρατιωτική βάση στη Σομαλία και το Κατάρ. Στη Λιβύη θέλουμε να οικοδομήσουμε μια αεροπορική και ναυτική βάση και να παραμείνουμε σε μόνιμη βάση», δηλώνει ο Ercan Citlioglu, εμπειρογνώμονας ασφαλείας από το Κέντρο Στρατηγικής Έρευνας του Πανεπιστημίου Baskent στην Άγκυρα. Είναι σύμβουλος του τουρκικού στρατού σε ζητήματα αντιτρομοκρατίας. Και φημολογείται ότι ακόμη και ο Erdogan τον ακούει.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα του hellasjournal.com, ο Citlioglu ήταν ήδη δημόσιος υπάλληλος στην Κύπρο το 1974 και αργότερα έλαβε τον στρατιωτικό τιμητικό τίτλο «Gazi» για βετεράνους πολέμου. Ο Citlioglu είναι 77 ετών, αλλά απέχει πολύ από το να έχει συνταξιοδοτηθεί. Το θέμα με τη Λιβύη είναι συναρπαστικό, λέει και χαμογελά λίγο.

Η Τουρκία και η Λιβύη συνδέονται ιστορικά: η Λιβύη ήταν κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και υποστήριξε το 1974 την Τουρκία με πρώτες ύλες που είχε μεγάλη ανάγκη για την κατάληψη της Κύπρου. Σε αντάλλαγμα, η Τουρκία παρείχε τεχνογνωσία και εργαζόμενους για την υποδομή της Λιβύης.

Μέσω αυτής της συνεργασίας πριν από σαράντα χρόνια, οι μουσουλμάνοι αδελφοί από τη Βόρεια Αφρική λέγεται ότι έχουν αποκτήσει ερείσματα στην Τουρκία. Σήμερα ένας οπαδός της αίρεσης είναι επικεφαλής της κυβέρνησης: Ο Erdogan. Μοιράζεται αυτό το ιδεολογικό κοινό στοιχείο με τον διεθνώς αναγνωρισμένο Πρόεδρο της Λιβύης, Fajes al-Sarradsch.

Ωστόσο, η τουρκική στρατιωτική αποστολή δεν αποτελεί πράξη ισλαμικής αγάπης προς τον πλησίον μεταξύ αδελφών μουσουλμάνων. Η Τουρκία πιθανότατα δεν ενδιαφέρεται μόνο για την πολυσυζητημένη κυριαρχία στα κοιτάσματα φυσικού αερίου στη Μεσόγειο, καθώς έχει από καιρό συνάψει θαλάσσια συμφωνία με τη Λιβύη για να εξασφαλίσει μεγαλύτερο έλεγχο των αποθεμάτων στα ανοικτά του Ισραήλ και της Κύπρου.

«Πρέπει να δούμε το ενδιαφέρον για τη Λιβύη στο πλαίσιο της προστασίας της εθνικής μας ασφάλειας», λέει ο Citlioglu. Γιατί η Τουρκία έχει στριμωχτεί στη γωνία: Για παράδειγμα στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου χώρες όπως το Ισραήλ, η Ελλάδα ή η Αίγυπτος συνεργάζονται στον τομέα της ενέργειας και αποκλείουν την Τουρκία. Με αυτήν ακριβώς την αμφιλεγόμενη συμφωνία θαλάσσιου δικαίου με τη Λιβύη, η Τουρκία επιχειρεί να ενισχύσει τη θέση της στη Μεσόγειο.

Η Άγκυρα κατά τα φαινόμενα ακολουθεί την ίδια στρατηγική στην ξηρά. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, συνολικά τρεις Τούρκοι Υπουργοί και ο επικεφαλής της Μυστικής Υπηρεσίας επισκέφθηκαν την Τρίπολη για να συνομολογήσουν συμφωνίες. Λέγεται ότι πρόκειται για με συμφωνίες για τη στάθμευση στρατευμάτων, την κατασκευή τουρκικών στρατιωτικών βάσεων και την εκπαίδευση του μελλοντικού στρατού της Λιβύης.

Οι στόχοι της Τουρκίας με τετελεσμένα

Η Τουρκία επιδιώκει να δημιουργήσει τετελεσμένα –και μάλιστα το συντομότερο δυνατό. Γιατί η Ρωσία, ως προστάτιδα δύναμη του αποστάτη Khalifa Haftar, βρίσκεται επίσης επί τόπου και επιθυμεί επίσης να αποκτήσει στρατιωτική βάση στη χώρα. Στην επαρχία al–Dschufra, περίπου 300 χιλιόμετρα νότια της πόλης Σύρτη. Η Τουρκία θέλει να αποτρέψει κάτι τέτοιο, διότι μαζί με τις ρωσικές βάσεις στη Συρία, η Μόσχα θα μπορούσε να ελέγξει και ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου.

Οι μαχητές που συμμάχησαν με τη Ρωσία έχουν επί του παρόντος καταλάβει την al–Dschufra. Το εάν αυτό θα παραμένει ως έχει, μπορεί να καθοριστεί από τις εξελίξεις στη Σύρτη, λέει ο Citlioglu: «Αν πέσει η Σύρτη, πέφτει και η al–Dschufra». Λόγω των μεγάλων αποθεμάτων πετρελαίου, η περιοχή στα ανατολικά της χώρας είναι σημαντική και περιλαμβάνεται στον κατάλογο των στόχων που θέλει να επιτύχει η Τουρκία. Όμως η μάχη για την ανατολική Λιβύη συνδέεται εδώ και πολύ καιρό με αυτήν στη Συρία, λέει ο Citlioglu. Και σε αυτό το σημείο η Ρωσία θα μπορούσε να ασκήσει πίεση: «Εάν η Ρωσία και η Τουρκία δεν συμφωνήσουν για τη Σύρτη και την al-Dschufra, αυτό θα έχει αρνητικές συνέπειες για εμάς στη Συρία, ειδικά στο Idlib. Αυτό με ανησυχεί».

Είναι ένας πόλεμος σε δύο χώρες για την Άγκυρα. Και δεν διαφαίνεται ότι η Τουρκία θα επιτύχει συμφωνία με τη Ρωσία. Στο τέλος, η Λιβύη θα μπορούσε να χωριστεί σε ρωσική Ανατολή και τουρκική Δύση. Η κόκκινη γραμμή εκτείνεται μεταξύ al–Dschufra και Σύρτης. Η γαλλική κυβέρνηση, η οποία υποστηρίζει το Haftar στην ανατολική Λιβύη, θα μπορούσε επίσης να ζήσει με αυτήν την κατανομή. Γιατί το λιμάνι της Σύρτης είναι σημαντικός κόμβος για τη Γαλλία στο ανεπίσημο εμπόριο χρυσού, ουρανίου ή πετρελαίου από πρώην γαλλικές αποικίες, όπως το Μάλι ή ο Νίγηρας.

Σε τελική ανάλυση, η Γερμανία θα είναι ικανοποιημένη σε περίπτωση που η Τουρκία αυξήσει την ισχύ της στην Ανατολική Λιβύη, σύμφωνα τουλάχιστον με κυβερνητικούς κύκλους στην Άγκυρα. Γιατί η Τουρκία είναι πιο αξιόπιστος εταίρος για το Βερολίνο. «Και η Γερμανία δεν έχει πετρέλαιο», απαντά ο Citlioglu ερωτηθείς για τα γερμανικά συμφέροντα στη Λιβύη και χαμογελά.

Επισήμως η Γερμανία κρατιέται μακριά από τις συγκεκριμένες εξελίξεις στο πεδίο του πολέμου. Επισήμως, ούτε η Ρωσία αποτελεί εμπόλεμο μέρος. Η σύγκρουση διεξάγεται πρωτίστως μέσω του ιδιωτικού ρωσικού ομίλου Wagner και Σύρους μισθοφόρους.

Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Συρίας στο Λονδίνο, περισσότεροι από 15.000 μισθοφόροι πολεμούν στη Λιβύη για λογαριασμό της Τουρκίας. Μερικοί από αυτούς προέρχονται απευθείας από τον Εθνικό Στρατό της Συρίας, πολλοί από τον τουρκικό ιδιωτικό πάροχο στρατιωτικών υπηρεσιών Sadat -ένα είδος τουρκικής παραλλαγής του ρωσικού μισθοφόρου στρατού Wagner. Το τουρκικό κράτος πληρώνει κάθε μισθοφόρο 2.000 Δολάρια το μήνα, επιβεβαίωσε ο Citlioglu στη WELT.

Δημοσιεύματα των ΜΜΕ δείχνουν ότι η Λιβύη θα αναλάβει μέρος των δαπανών: Η κεντρική τράπεζα της Λιβύης φέρεται να έχει πρόσφατα εμβάσει περίπου 169 εκ. Ευρώ στην τουρκική εταιρεία SSTEK, η οποία ανήκει κατά 55% στον τουρκικό κατασκευαστή οχημάτων και τεθωρακισμένων BMC που με τη σειρά της υπόκειται στην εκτελεστική εξουσία του Erdogan.

Οι μισθοφόροι από μόνοι τους δεν είναι σε θέση να φέρουν τη νίκη στον πόλεμο. Χρειάζονται όπλα, την ώρα που τα Ηνωμένα Έθνη έχουν επιβάλει εμπάργκο. Είναι κοινό μυστικό ότι η Τουρκία δεν το τηρεί. Και όχι μόνο η Τουρκία, λέει ο Citlioglu: «Γνωρίζουμε ότι και η Αίγυπτος στέλνει τεθωρακισμένα. Και γνωρίζουμε ότι η Ρωσία έστειλε μέσω της Συρίας οκτώ αεροπλάνα. Όλες οι αναφορές στη Ρωσία καταστράφηκαν στη Συρία».

Ένα ψήφισμα του ΟΗΕ, το οποίο κανείς δεν τηρεί, δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο. Σε αυτήν την περίπτωση, ωστόσο, θα μπορούσε να αποδειχτεί ευαίσθητη υπόθεση, καθώς ο ΟΗΕ ερευνά επί του παρόντος τους μαζικούς τάφους στη Λιβύη και τα συνδεδεμένα με αυτούς φερόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Το αποτέλεσμα θα μπορούσε όχι μόνο να μετριάσει την πορεία επιτυχίας της Τουρκίας, αλλά και να επιβαρύνει τη Γερμανία. Οι δύο χώρες συνδέονται με μια ιστορική «αδελφότητα των όπλων». Σε αντίθεση με το επανειλημμένο αίτημα ορισμένων πολιτικών των Χριστιανοδημοκρατών, η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση δεν έχει στείλει μέχρι τώρα δικά της στρατεύματα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η γερμανική κυβέρνηση υποστηρίζει την Άγκυρα με «γερμανικό» τρόπο: με προμήθειες όπλων που κατά τα φαινόμενα χρησιμοποιούνται εδώ και καιρό στη Λιβύη.

https://www.news247.gr/

Το αρχαίο μυστηριώδες ορεινό παλάτι της Σιβηρίας που γεννά απορία και προβληματισμό

Οι αρχαιολόγοι ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να απαντήσουν με σιγουριά ποιος και γιατί έχτισε το μυστήριο αυτό κτίσμα στην μέση του πουθενά

Σ ένα μικρό νησάκι στην απομακρυσμένη λίμνη Τέρε-Κολ στη νότια Σιβηρία,  και σε μεγάλο υψόμετρο βρίσκονται τα ερείπια του Πορ Βαζίν, τα οποία αποτελούν μέρος μιας πρωτότυπης κατασκευής που θυμίζει έντονα ένα φρούριο.

Το Πορ Μπαζίν, που στον τοπική διάλεκτο σημαίνει «το σπίτι από πηλό», ανακαλύφθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα αλλά η εκτεταμένη έρευνα του χώρου ξεκίνησε τον 19ο αιώνα από Ρώσους και όχι μόνο, αρχαιολόγους που ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να απαντήσουν με σιγουριά ποιος και γιατί έχτισε το μυστήριο αυτό κτίσμα στην μέση του πουθενά!

Τι δείχνουν τα νέα ευρήματα

Νέα επιστημονικά ευρήματα έχουν αποκαλύψει την ημερομηνία κατασκευής του εντυπωσιακού αυτού κτίσματος που βρίσκεται περίπου στα 2.300 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.   Σχεδιάστηκε για να είναι κατοικήσιμο μόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά ουσιαστικά δεν πρόλαβε ποτέ να αξιοποιηθεί.

Ο σκοπός και η αιτία έμπνευσης για την κατασκευή του έχουν γεμίσει με αμηχανία και προβληματισμό τος εμπειρογνώμονες που έχουν ταξιδέψει και επισκεφθεί το μέρος αυτό στο κέντρο της Ευρασίας.

 

Όπως είχε πει και ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν: «Έχω πάει σε πολλά μέρη, έχω δει πολλά πράγματα. Αλλά δεν έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο.»

Τώρα όμως σιγά-σιγά τα μυστικά του αρχίζουν να αποκαλύπτονται. Η έρευνα του Πανεπιστημίου του Γκρόνινγκεν, χρησιμοποιώντας μια ειδική τεχνική άνθρακα-14 έχει πλέον αποδείξει ότι χτίστηκε το 777 μ.Χ., δύο δεκαετίες αργότερα από τις προηγούμενες εικασίες.

«Στο συγκρότημα, οι επιστήμονες βρήκαν μια ακτίνα με ακίδα από το έτος 775. Καθώς μπόρεσαν να εξακριβώσουν ότι το δέντρο έπεσε δύο χρόνια αργότερα, το συγκρότημα πρέπει να έχει κατασκευαστεί το 777», αναφέρει η Εθνική Ακαδημία Επιστημών .

Τα καινούργια ευρήματα ακυρώνουν πιθανώς τη ρομαντική θεωρία ότι το κτίσμα ήταν ένα βασιλικό καλοκαιρινό σπίτι, όπως υποστηριζόταν από τον ακαδημαϊκό Ντεμίρ Τουλούς, του Ινστιτούτου Ανθρωπιστικών, Κοινωνικών και Οικονομικών Ερευνών της Τούβα.

Ο Τουλούς είχε προτείνει την εκδοχή ότι θα μπορούσε να ήταν ένα «θερινό παλάτι που χτίστηκε για τη σύζυγό του Κα-Χαν καθώς είναι γνωστό ότι κινεζικές πριγκίπισσες προορίζονταν για σύζυγοι των Ουιγούρων και των Τούρ Τσα Χαν», εξήγησε.  «Πιθανώς, μια τέτοια πριγκίπισσα προοριζόταν να ζήσει σε αυτό το παλάτι, αλλά κάτι συνέβη στην πορεία και ολόκληρη η περιοχή εγκαταλείφθηκε εντελώς σε 30 ή 40 χρόνια», συμπλήρωσε.

Η νέα μελέτη δείχνει ότι αντί το Πορ Μπαζίν χτίστηκε ως μοναστήρι του Μανιχαϊσμού, ένα γνωστικό θρήσκευμα του μεσανατολικού χώρου, που εμφανίστηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ., με ηγήτορα τον Πέρση ευγενή και θρησκευτικό μεταρρυθμιστή Μάνη, που ειχε αρχίσει όμως να εξασθενεί τον 7ο και 8ο αιώνα μ.Χ.

Το έτος 777, ηγέτης των Ουιγούρων της περιοχής ήταν ο Τενγκρί Μπόγκου Χαν (Tengri Bögü Khan) ο οποίος είχε ασπαστεί τον Μανιχαϊσμό, αλλά σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μιας αντι-μανιχαιακής εξέγερσης το 779.

«Όλα αυτά συνδέονται άρρηκτα με τα αρχαιολογικά στοιχεία», δήλωσε η Μαργκότ Κάιτεμς, ερευνήτρια στο Κέντρο Έρευνας των Ισοτόπων του Πανεπιστημίου του Γκρόνινγκεν. «Είναι πιθανό ότι το συγκρότημα χτίστηκε για να χρησιμεύσει ως μοναστήρι Μανιχαϊσμού. Αυτό εξηγεί και το γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ από τη στιγμή που οι αντι-Μανιχαϊστές νίκησαν τον Μπόγκου Χαν.  Αν ήταν παλάτι ή φρούριο, είναι λογικό οι νικητές να είχαν εγκατασταθεί εδώ, όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε», συμπληρώνει η Κάιτεμς.

Παρ ‘όλα αυτά, χτίστηκε με μια θεαματική κλίμακα σύμφωνα με τα πρότυπα των αρχαίων σχεδιαστών της εποχής: για παράδειγμα, οι ψηλοί εξωτερικοί τοίχοι είχαν ύψος δέκα μέτρα και πλάτος 12 μέτρα. Σχεδιάστηκαν ουσιαστικά να είναι αδιαπέραστα. 

Έχει περιγραφεί ως «φρούριο που μοιάζει με το Κρεμλίνο» με κεντρικό σημείο την κατασκευή της εσωτερικής αυλής που στηρίζεται από τρεις δεκάδες ξύλινες κολόνες που στηρίζονται σε πέτρινες βάσεις. 

Οι αρχαιολόγοι βρήκαν πήλινες ταμπλέτες ανθρώπινων ποδιών, ξεθωριασμένα σχέδια στο γύψο των τοίχων, γιγαντιαίες πύλες και θραύσματα από καμένο ξύλο σε αυτό που χαρακτηρίστηκε ως «ένα από τα πιο μυστηριώδη αρχαιολογικά μνημεία της Ρωσίας».

Η χαρτογράφηση με λέιζερ βοήθησε τους ειδικούς να φτιάξουν ένα τρισδιάστατο μοντέλο του παλατιού – σε μια περιοχή 3,5 εκταρίων – έτσι όπως θα μπορούσε να μοιάζει στην περίοδο της ακμής του. 

Παρ’ όλα αυτά δεν βρέθηκε καμία ένδειξη για ανθρώπινη παρουσία στο μέρος. Εξ ου και το συμπέρασμα ότι μπορεί μεν να χτίστηκε, όμως δεν πρόλαβε να χρησιμοποιηθεί ουσιαστικά ποτέ. Η επικεφαλής αρχαιολόγος Iρίνα Αρτσάντσεβα δήλωσε: «Αν ο Κα-Χαν με τη σύζυγό του και τους υπηρέτες του είχε περάσει τουλάχιστον ένα καλοκαίρι στο ”φρούριο”, ή αν ζούσαν έστω κάποιοι μοναχοί, θα είχαν αφήσει κάποια υπολείμματα, έναν χώρο υγειονομικής ταφής, ή εστω κάποια αντικείμενα. Ωστόσο, τα αρχαία δάπεδα που αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια των ανασκαφών σχεδόν δεν αποκάλυψαν τίποτα τέτοιο, πέρα από ένα ασημένιο σκουλαρίκι με μενταγιόν – πολύ τυπικό ανδρικό κόσμημα των Ουιγούρων εκείνη την χρονική περίοδο.»

Μπορεί λοιπόν να έχουν γίνει κάποια βήματα για το ποιους και γιατί έχτισε αυτό το μνημείο στο συγκεκριμένο σημείο, όμως οι ανακαλύψεις δημιουργούν περισσότερες ερωτήσεις..

https://www.pentapostagma.gr/

Γέφυρα Πλάκας: 'Ορθια ξανά

https://i1.prth.gr/images/963x541/files/2020-07-10/ergates-gefiri-laka.jpg

Το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι της Ηπείρου στέκει ξανά αγέρωχο - Παρουσία του πρωθυπουργού τα εγκαίνια που θα επιτρέψουν στο κοινό να το διαβεί - Τι λένε οι επιστήμονες για τα «δώρα» που τους χάρισε η αποκατάσταση

Το Γεφύρι της Πλάκας έχει μια παράξενη τύχη: χτίστηκε, γκρεμίστηκε και ξαναχτίστηκε, ήταν σύνορο του ελληνικού κράτους με τελωνειακούς σταθμούς να στέκουν στις δύο πλευρές του, έγινε τόπος Ιστορίας όταν τον Φεβρουάριο του 1944 υπογράφτηκε εκεί η Συμφωνία της Πλάκας - Μυρόφυλλου μεταξύ του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ. Η πορεία του σχεδόν ταυτιζόταν με την πορεία της Νεότερης Ελλάδας, ώσπου την 1η Φεβρουαρίου του 2015, όταν η χώρα κατέρρεε και έμπαινε στους πιο δύσκολους έξι μήνες της μεταπολιτευτικής της Ιστορίας, τα νερά του Αράχθου, που εκείνη την ημέρα έφταναν τα 1.500 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο, το γκρέμισαν...

Το μονότοξο γεφύρι στέκει πλέον και πάλι επιβλητικό πάνω από το ποτάμι ενώνοντας ξανά τα Τζουμέρκα με τα Κατσανοχώρια και περιμένει το πράσινο φως για να πάρει ξανά ζωή από τους επισκέπτες του. Αυτό το σήμα αναμένεται να δοθεί σύντομα, παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Η απόφαση για την ανακατασκευή του εμβληματικού γεφυριού ελήφθη πολύ γρήγορα: τέσσερις ημέρες μετά την κατάρρευση, ομάδα εμπειρογνωμόνων του Μετσόβιου Πολυτεχνείου ανακοίνωσε την έκθεσή της μετά την πρώτη αυτοψία και τον Ιούνιο του 2015 παρουσιάστηκαν οι προκαταρκτικές μελέτες.

Ως τη στιγμή της καταστροφής το Γεφύρι της Πλάκας ήταν το μεγαλύτερο σωζόμενο μονότοξο γεφύρι της Ηπείρου, μετά την ανατίναξη της ιστορικής γέφυρας του Κοράκου το 1949. Είχε άνοιγμα περίπου 40 μέτρα, ύψος περίπου 21 μέτρα και πλάτος γέφυρας στα 3,20 μέτρα. Εστεκε εκεί από το 1866, όταν παραδόθηκε από τον Τζουμερκιώτη πρωτομάστορα Κώστα Μπέκα και ήταν το τρίτο κατά σειρά που είχε κατασκευαστεί στην Πλάκα.

Το προηγούμενο είχε κατασκευαστεί το 1863 με αρχιμάστορα τον Μαστρο-Γιώργο ή Ζιώγα Φρόντζο και είχε καταρρεύσει, κατ’ άλλους, κατά το ξεκαλούπωμα, κατ’ άλλους, την ημέρα των εγκαινίων. Τον περασμένο Δεκέμβριο μπήκε η τελευταία σειρά θολιτών στη γέφυρα - οι τελευταίες πέτρες, τα «κλειδιά» στο εγχείρημα της αποκατάστασής της.

Αυτή τη φορά το αρχιτεκτονικό μνημείο που αποκαταστάθηκε επανέλαβε τους συμβολισμούς που το συνόδευαν ήδη από τον 19ο αιώνα. Δεν γεφύρωσε μόνο τις δύο όχθες του Αράχθου, αλλά και ολόκληρο τον επιστημονικό κόσμο της χώρας που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνέβαλαν στο έργο: μηχανικοί, αρχιτέκτονες, χημικοί, μεταλλειολόγοι, μηχανικοί υδραυλικών έργων, στατικοί, τεχνίτες της πέτρας.

Το νέο γεφύρι είναι τόσο πολύ το... παλιό, ώστε ακόμη και η αρχική χρηματοδότησή του να προέρχεται από την ίδια οικογένεια. Ηταν ο τραπεζίτης Λούλης που είχε χρηματοδοτήσει το έργο του Μπέκα, και τώρα είναι ο πρόεδρος της εταιρείας Μύλοι Λούλη, Νίκος Λούλης, που ανταποκρίθηκε θετικά στην επιστολή-αίτημα του περιφερειάρχη Ηπείρου Αλέξανδρου Καχριμάνη και χρηματοδότησε τις αναγκαίες μελέτες για το έργο, ύψους 150.000 ευρώ.

Από το 1886...

...στο 2015...

...στο 2019

Ιούνιος 2020

Το μεγάλο στοίχημα

Η αποκατάσταση του γεφυριού έβαλε μια σειρά από στοιχήματα στην επιστημονική κοινότητα. Στην επιστημονική επιτροπή με πρόεδρο τον ομότιμο καθηγητή του ΕΜΠ Μανώλη Κορρέ μετείχαν οι καθηγητές του Μετσοβίου Δημήτρης Καλιαμπάκος (αναπληρωτής πρόεδρος), Ελένη Μαΐστρου, Χαράλαμπος Μουζάκης, Αντωνία Μοροπούλου, Ελευθερία Τσακανίκα. Συμμετείχαν επίσης εκπρόσωποι των υπουργείων Πολιτισμού, Υποδομών (οι κύριοι Δέδες, Τασιόπουλος και Μουζάκης), της Περιφέρειας Ηπείρου και του ΤΕΕ. «Το γεφύρι είχε υποστεί ζημιές ήδη από το 2007, αλλά δεν είχαν γίνει εργασίες αποκατάστασης», περιγράφει ο επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εκπρόσωπος της Περιφέρειας Ηπείρου στην επιτροπή Γιώργος Σμύρης, που ήταν παράλληλα επικεφαλής των πρόδρομων εργασιών στο γεφύρι. «Ωστόσο, τότε είχαν γίνει αποτυπώσεις, πράγμα που αποδείχθηκε χρήσιμο για την αποκατάσταση. Η γέφυρα ήταν πολλαπλώς πληγωμένη: είχε βομβαρδιστεί το 1944 από τους Γερμανούς, είχε υποστεί ζημιές από κακοκαιρίες, ο καιρός γενικώς είχε αφήσει πάνω της τα σημάδια του», λέει.

«Η γέφυρα κατέρρευσε την 1η Φεβρουαρίου του 2015 όχι γιατί είχε δομικό πρόβλημα, αλλά λόγω υποσκαφής και έλλειψης συντήρησης», σημειώνει η κυρία Αμαλία Ανδρουλιδάκη, διδάκτωρ αρχιτέκτονας, γενική διευθύντρια Αναστήλωσης Μουσείων και Τεχνικών Εργων του υπουργείου Πολιτισμού με κομβικό ρόλο στον συντονισμό όλων των φορέων που ενεπλάκησαν στο έργο. «Η κακοκαιρία χτύπησε το γεφύρι εκεί που πονούσε, το δυτικό μεσόβαθρο είχε υποσκαφεί, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει. Δεν υπήρχε ούτε δομικό, ούτε κατασκευαστικό πρόβλημα. Οταν το κατανοήσαμε αυτό, καταλάβαμε ότι μπορούσαμε να το επαναλάβουμε, αφού θα καταλαβαίναμε πώς το είχε φτιάξει ο Μπέκας».

«Βρέθηκα 3 μέτρα κάτω από το νερό»

Από εκείνη τη στιγμή και μετά ξεκίνησε ένας παράλληλος αγώνας δρόμου. Ο κ. Σμύρης με την ομάδα του βρισκόταν συνέχεια στην Πλάκα όσο ο καιρός το επέτρεπε. «Σηκώσαμε κομμάτια μέχρι και 400 τόνων μέσα από το ποτάμι», περιγράφει. «Υπήρχαν βράδια που δεν κοιμόμουν από τον φόβο της επόμενης ημέρας, βρέθηκα πολλές φορές ακόμη και 3 μέτρα κάτω από το νερό για να βλέπω τις θεμελιώσεις, ενώ υπήρξαν ημέρες που παίρναμε πρόβλεψη καιρού ανά δίωρο, ώστε να μη μας πάρει η βροχή το γεωτρύπανο που είχαμε εγκαταστήσει εκεί για τις αναγκαίες εργασίες στερέωσης. Επρεπε να κρατηθούν στη θέση τους τα τμήματα του γεφυριού που δεν είχαν καταρρεύσει και με την εποπτεία του Πολυτεχνείου έγιναν περίδεση, περίσφιξη και τοποθέτηση “κουρτινών” για τη στήριξή τους. Το μεγάλο ζήτημα ήταν η υποθεμελίωση των τμημάτων που έχασκαν. Τα μνημεία αλλάζουν, το περιβάλλον αλλάζει και ο βράχος που υπήρχε στη βάση του γεφυριού όταν κατασκευάστηκε δεν ήταν δυνατόν να μεταφερθεί ξανά από τα Τζουμέρκα στην Πλάκα, ούτε μπορούσαμε φυσικά να επαναφέρουμε την κοίτη του ποταμού όπως ήταν στα 1860. Ετσι η στερέωση- υποθεμελίωση ολοκληρώθηκε το 2018 με τεχνική πασσάλων και έδραση έως και 27 μέτρα κάτω από το νερό», λέει ο κ. Σμύρης και προσθέτει: «Επρεπε να βρούμε τα στοιχεία εκείνα που θα μας έδειχναν τον τρόπο κατασκευής. Μέσα στο πεσμένο γεφύρι ανακαλύψαμε πράγματα που ήταν έκπληξη και ταυτόχρονα δώρα, αφού δεν τα γνωρίζαμε καν. Βρήκαμε ξυλοδεσίες που δεν γνωρίζαμε ότι γίνονταν, μελετήσαμε τη γεωμετρία που εφαρμοζόταν τον 19ο αιώνα. Ηταν δώρο το ότι μπορούσαμε να δούμε ένα γεφύρι από μέσα!».

«Μέσα στο πεσμένο γεφύρι ανακαλύψαμε ξυλοδεσίες που δεν γνωρίζαμε ότι γίνονταν, μελετήσαμε τη γεωμετρία που εφαρμοζόταν τον 19ο αιώνα. Ηταν δώρο το ότι μπορούσαμε να δούμε ένα γεφύρι από μέσα!» λέει ο κ. Γιώργος Σμύρης

Ολα τα στοιχεία που συγκέντρωνε η ομάδα των πρόδρομων εργασιών πήγαιναν στην επιστημονική επιτροπή και καθένας από τους καθηγητές του Πολυτεχνείου έσπευδε να αναλύσει, να κατανοήσει, να προσαρμόσει και στη δεύτερη φάση, της αποκατάστασης του γεφυριού, να το εφαρμόσει. Για παράδειγμα, έπρεπε να αναλυθούν τα κονιάματα που είχαν χρησιμοποιήσει οι τεχνίτες το 1866 για να δημιουργηθούν -αρχικά στα εργαστήρια του Πολυτεχνείου- τα ίδια. Οταν εντοπίστηκαν οι ξύλινες εσχάρες και οι ελκυστήρες, έγινε κάτι ανάλογο. Και παράλληλα, όπως επισημαίνει η κυρία Ανδρουλιδάκη, «εντοπίστηκαν τα σημεία από όπου είχαν αρχικά πάρει την πέτρα οι τεχνίτες, ώστε και πάλι το υλικό να είναι το ίδιο, με την ίδια συμπεριφορά και όψη, τα ίδια χαρακτηριστικά». Ολα αυτά απαιτούσαν ειδικές άδειες, που είχαν προβλεφθεί εξαρχής, ώστε να μην επιβραδύνεται το έργο με δεδομένη και την αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία. «Το υπουργείο Πολιτισμού μίλησε για αποκατάσταση του γεφυριού και όχι για ανακατασκευή. Το γεφύρι είναι το ίδιο. Με τα ίδια χαρακτηριστικά, την ίδια τεχνική στην κατασκευή», επισημαίνει η κυρία Ανδρουλιδάκη. «Κρίσιμο ήταν να βρεθεί και το συνεργείο που θα μπορούσε να το φτιάξει, να έχει πείρα στις θολωτές κατασκευές. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα έργο που αποτελεί ιδανική παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον, έχει αρμονία, αλλά δεν είναι απλό. Χρειαζόμασταν ανθρώπους που να “ακούνε και να νιώθουν” την πέτρα και τη λάσπη. Ακόμη και ο τρόπος που πετά ο τεχνίτης τη λάσπη με το μυστρί έχει σημασία», εξηγεί η γενική διευθύντρια Αναστήλωσης Μουσείων και Τεχνικών Εργων του υπουργείου Πολιτισμού. Ενα σημαντικό, ίσως, νέο χαρακτηριστικό είναι ότι αυτή η γέφυρα δεν θα μπορεί στο εξής να έχει... μυστικά και να επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις, καθώς έχουν εντοιχιστεί έξι αισθητήρες κάτω από το κατάστρωμα του καλντεριμιού. Κάθε αλλαγή στη γέφυρα καταγράφεται άμεσα, αφού οι αισθητήρες είναι συνδεδεμένοι με καταγραφικό κέντρο πληροφοριών.

Η σύμβαση για την έναρξη των εργασιών αποκατάστασης του γεφυριού υπογράφηκε τον Σεπτέμβριο του 2018. Οπως προέβλεπε το αρχικό χρονοδιάγραμμα, η κατασκευή του τόξου ολοκληρώθηκε στις 4 Δεκεμβρίου του 2019. Από εκείνη τη στιγμή και μετά έπρεπε να γίνει το έργο της αφαψίδωσής του, να φύγουν δηλαδή τα καλούπια. Η γέφυρα πέρασε με άριστα όλα τα τεστ. Αυτό που μένει πλέον είναι το «γεφύρι που ταξιδεύει μόνο του», όπως λέει ο κ. Σμύρης, να αποκτήσει ξανά συνοδοιπόρους, τους επισκέπτες στον Αραχθο, που θα νιώσουν το δέος να περπατούν στο στενό γεφύρι.

ΠΗΓΗ βίντεο, φωτογραφιών: Υπουργείο Πολιτισμού

https://www.protothema.gr/

ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ;

ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ;

• Posted by - gynaikaeimai
 
• On - 7 Ιουλίου, 2020
 

Σου κάνουν παράπονα φίλοι και συγγενείς ότι κάποιες φορές έχεις υπερβολικές αντιδράσεις; Μήπως παραπονιέται και ο σύντροφός σου γι’ αυτές τις αντιδράσεις σου ή μόνο εκείνος νιώθει ότι αντιδράς ακραία; Υπάρχουν φορές που νιώθεις ότι δεν σε καταλαβαίνει; Πως αντιδρά όταν βλέπει ότι θίγεσαι; Μήπως το παίρνει πίσω, λέγοντάς σου πως έκανε πλάκα και πως και πάλι εσύ τα παίρνεις όλα στα σοβαρά; Η χειριστική του συμπεριφορά ή αλλιώς gaslighting!

Πρόκειται για μία χειριστική συμπεριφορά που χρησιμοποιεί κάποιος συχνά απέναντί σου. Μπορεί να είναι ο σύντροφός σου, ένας φίλος σου, το αφεντικό σου, ένας άνδρας που νιώθεις ότι με την συμπεριφορά του αυτή, λίγο θέλει να σε τρελάνει! Μιλάμε για το gaslighting, έναν όρο που αναφέρεται ακριβώς στον παραπάνω τρόπο. Ένας όρος που στη χώρα μας δεν έχει βρει την ακριβή του μετάφραση, εφόσον μπορούμε να τον μεταφράσουμε ελεύθερα ως ψυχολογική χειραγώγηση ή κακοποίηση, σαν να σου κάνει ο άλλος ψυχολογικό πόλεμο ή πλύση εγκεφάλου με το να προσπαθεί να σε βγάλει τρελή. Πιο απλά, ένας όρος που αμφισβητεί την ορθότητα της σκέψης και της λογικής σου.

Πως λειτουργεί; Ένα κλασσικό παράδειγμα της χειριστικής συμπεριφοράς, είναι η δική σου αίσθηση που θα σε βοηθήσει να την αντιληφθείς. Από τη μία το χειριστικό άτομο σε προσβάλλει και από την άλλη να βγαίνει και από πάνω εφόσον νιώθει πως τον παρεξήγησες και πως απλά υπερβάλλεις ή ότι δεν έχεις την αίσθηση του χιούμορ ή πως το φαντάστηκες όλο αυτό… Ναι, καλά κατάλαβες, η τοξικότητα διαχέεται στην ατμόσφαιρα μέσα από την τακτική του!

Και πώς θα το καταλάβεις; Αν πιάσεις τον εαυτό σου να απολογείται ή να αναρωτιέται πότε το είπες αυτό ή πότε έγινε αυτό ή γενικότερα να διαπιστώνεις ότι υπάρχει διαστρέβλωση των γεγονότων από εκείνον, τότε μάλλον μιλάμε για το συγκεκριμένο φαινόμενο.

Τι να κάνω; Η απάντηση δεν είναι και τόσο εύκολη, εφόσον αν είσαι και λίγο πιο ευαίσθητη ή με όχι και τόσο καλή αυτοεκτίμηση, μπορεί πράγματι να αρχίσεις να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου και την κρίση σου. Αν νιώθεις ότι η συμπεριφορά αυτή σε θίγει μεν, δεν μπορείς να την αντιμετωπίσεις δε, ίσως τότε καλό είναι να δεις έναν ειδικό, που θα σε βοηθήσει να διαχειριστείς την κατάσταση και να φύγεις – αν τελικά χρειάζεται – από αυτή την κακοποιητική σχέση. Άλλωστε, μην περιμένεις να συμφωνήσει μαζί σου στο πώς αισθάνεσαι!

ΜΑΡΙΝΑ ΜΟΣΧΑ
ΜΑ Κλινικής Ψυχολογίας
http://www.marinamoscha.wordpress.com

https://gynaikaeimai.com/

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΕΥΤΥΧΙΑ

• Posted by - gynaikaeimai
 
• On - 7 Ιουλίου, 2020
 

Όλοι έχουμε ανάγκη να έχουμε κοντά μας ανθρώπους που μας αγαπούν και μας νοιάζονται. Όλοι έχουμε ανάγκη από ώμους για να κλάψουμε, χέρια να μας σηκώσουν όταν πέφτουμε, αυτιά να μας ακούνε και καρδιές να μας νιώθουν όταν πονάμε. Όλοι έχουμε ανάγκη από εκείνον τον σπάνιο φίλο, εκείνο τον υπέροχο σύντροφο, εκείνον τον άνθρωπο που είναι εκεί ουσιαστικά για μας, ακόμη κι αν βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά. Όλοι έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που να στέκονται στο πλάι μας στις χαρές και στις λύπες, στα εύκολα και στα δύσκολα. Όλοι έχουμε ανάγκη από ανθρώπους κοντά μας, αλλά αυταπατόμαστε αν πιστεύουμε πως αυτό είναι αρκετό για να είμαστε ευτυχισμένοι…

Μπορεί αν σε ρωτήσουν “Τι θα σ’ έκανε ευτυχισμένο;” η πρώτη απάντηση που σου έρχεται στο μυαλό να είναι ένας άνθρωπος, ένα αντικείμενο ή ένας προορισμός, αλλά η αλήθεια είναι πως το πρώτο που χρειάζεται είναι να είσαι εσύ καλά μέσα σου, να αγαπάς τον εαυτό σου και να ξέρεις πώς ν’ αγκαλιάζεις την καρδιά σου ακόμη κι όταν νιώθεις πως δεν το αξίζει. Γιατί αν δεν σ’ αγαπάς εσύ, δεν θα μπορέσει να σ’ αγαπήσει κανείς. Αν δεν σ’ εκτιμάς εσύ, δεν θα μπορέσει να σ’ εκτιμήσει κανείς. Αν δεν σε προσέχεις εσύ, δεν θα μπορέσει να σε προσέχει κανείς.

Όλοι έχουμε ανάγκη να έχουμε κοντά μας ανθρώπους που μας αγαπούν και μας νοιάζονται, αλλά πρωτίστως έχουμε ανάγκη να μας αγαπάμε εμείς. Πρωτίστως έχουμε ανάγκη να μας φροντίζουμε, να μας νοιαζόμαστε και να μας προσέχουμε οι ίδιοι. Να μην επιτρέπουμε στην καρδιά μας να την βασανίζουν, να την στεναχωρούν, να την διαλύουν. Να μην ξοδευόμαστε άσκοπα, να μην υπομένουμε ασταμάτητα και να μην φορτωνόμαστε αλόγιστα ξένα φορτία.

Κανένας μάτια μου δεν μπορεί να σε σώσει, αν δεν θες να σωθείς. Κανένας δεν μπορεί να σε λυτρώσει, αν δεν θες να λυτρωθείς και κανένας δεν μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο, αν δεν θες να γίνεις. Αυτά τα “κλειδιά”, βρίσκονται στα δικά σου χέρια. Μόνο μέσα εκεί μπορεί να γεννηθεί η ευτυχία που ψάχνεις… 

Της Κικής Γιοβανοπούλου

https://gynaikaeimai.com/

ΟΛΗ Η ΓΗ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Anastasia Kalantzi Λέγεσαι Αμερική αλλά δεν λέγεσαι Αμερική, καθ ότι ο Αμέρικο Βεσπούτσι ήταν βαφτισμένος Όμηρος. Μικρόν τον φώναζαν Ομέρικο και παραποιήθηκε σε Αμέρικο. Η συμπαθέστατη Γερμανία. Αυτοί αυτοαποκαλούνται Deutschland. Το πρώτο συνθετικό είναι το Deus δηλαδή Δίας, και το δεύτερο είναι land από την λέξη λας= πέτρα από όπου και το λατομείο. Τουτέστιν η Γερμανία είναι η χώρα του Δία. Η φιλτάτη Αγγλία, εκείνο το British που προέρχεται από την λέξη Βρυτός δηλαδή παρθένος, ήταν η Αγγλία η χώρα με τις πολλές παρθένες. Από αυτού βγαίνει και το Αγγλικό virgin από όπου και η πολιτεία της Αμερικής Virginia προς τιμήν της Βασίλισσας που ήταν παρθένος. Ιταλία, είναι ‘’εις άλω’’, εις την θάλασσαν, πιστεύω πως έχετε δεί πως μπαίνει η Ιταλία ορμητικά μέσα στην Μεσόγειο. Ισπανία, οι ίδιοι λένε την πατρίδα τους Espana , και σωστά την αποκαλούν έτσι αφού η χώρα λόγω των πολλών βροχών έχει πολλά δάση και ήταν αφιερωμένη στον κακόμορφο Έλληνα θεό των δασών Πάνα. Εις τον Πάνα λοιπόν. Αίγυπτος, είναι χαρακτηρισμένη έτσι επειδή βρίσκεται υπτίως του Αιγαίου. Εκεί θα βάλουμε έναν τοποτηρητή μιάς και θα ελέγχουμε και την διώρυγα του Διός. Οι Άραβες διαβάζουν από δεξιά προς αριστερά και το SUEZ διαβάζεται ως ΖΕΥΣ. Η Ινδία, ο Δίας είχε έναν μονάκριβο αναγνωρισμένον γυιό που τον έλεγαν Ιν. Ο Ιν του Δία. Λίγο πιο κεί είναι μία μεγάλη Κινεζική περιοχή που λέγεται Yunnan, δηλαδή Ιωνία. Για πάμε και στην Ιαπωνία που εύκολα διαβάζεται ‘’η Άπω Ιωνία’’. Ολόκληρη η Ήπειρος Ασία πήρε το όνομά της από τον αδελφό της Εκάβης Άσιο που σκότωσε στην Τροία ο Αίας ο Τελαμώνιος . Και η Ευρώπη πήρε το όνομά της από την μεγαλομάτα Ευρώπη, κόρη του Αγήνορα και της Τηλεφάεσσας, εγγονής του Ποσειδώνα. Ευρώπη ηταν η κόρη του Αγηνόρα, βασιλιά της Φοινίκης, Το όνομα της ίσως σημαίνει «ανοιχτομάτα» (ευρύς +ωψ) ή προέρχεται από την ακκαδική λέξη erebu(δύω). Ήταν ένα όμορφο, νεαρό κορίτσι που μια μέρα βγήκε στην εξοχή να μαζέψει λουλούδια και εκεί συνάντησε τον Δία με την γνωστή αδυναμία στις όμορφες κοπέλες. Φυσικά, δε του πέρασε απαρατήρητη Η Ελλάδα είναι μία παγκοσμιότητα γεωγραφική και ιστορική. Εμείς έχουμε την υποχρέωση να την γνωρίσουμε και να την αναγνωρίσουμε.

Οστεοαρθρίτιδα γόνατος: Ποια επαγγέλματα αυξάνουν τον κίνδυνο

Οστεοαρθρίτιδα γόνατος: 

Ποια επαγγέλματα αυξάνουν τον κίνδυνο

Η οστεοαρθρίτιδα γόνατος αποτελεί μια διαδεδομένη, χρόνια πάθηση και μία από τις βασικές αιτίες αναπηρίας.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ κατέληξαν μετά από ανασκόπηση στοιχείων από 71 ήδη δημοσιευμένες μελέτες, στα επαγγέλματα που απειλούν περισσότερο την υγεία των οστών ορισμένων εργαζόμενων.

Σύμφωνα με τα ευρήματα, χειρωνακτικά επαγγέλματα και υπηρεσίες που περιλαμβάνουν άρση μεγάλων βαρών, συχνή ανάβαση, παρατεταμένη παραμονή στα γόνατα ή σε θέση βαθέος καθίσματος και ορθοστασία αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας γόνατος.

Τα στοιχεία από 950.000 συμμετέχοντες αποκάλυψαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης της πάθησης σε άτομα που η εργασία τους έχει αυξημένες σωματικές απαιτήσεις, όπως αγρότες, οικοδόμοι, σιδηρουργοί, πατωματζήδες, ανθρακωρύχοι, καθαριστές και εργαζόμενοι στον τομέα της παροχής υπηρεσιών.

Σε σύγκριση με τους απασχολούμενους σε θέσεις γραφείου ή περιορισμένης σωματικής καταπόνησης, οι εργαζόμενοι στον αγροτικό κλάδο είχαν έως και 64% περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας γόνατος. Οι οικοδόμοι και οι πατωματζήδες 63% μεγαλύτερο κίνδυνο.

Σύμφωνα με τον επικεφαλής συγγραφέα Xia Wang, MMed, PhD, από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, η πρόσφατη έρευνα ουσιαστικά υποδεικνύει στους άμεσα σχετιζόμενους με την εργασία, όπως τα σώματα επιθεώρησης εργασίας και οι υπεύθυνοι των επιχειρήσεων, ποιοι υπάλληλοι κινδυνεύουν περισσότερο από οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, την πιο κοινή διαταραχή των αρθρώσεων παγκοσμίως.

Αποτελεί επιτακτική ανάγκη η χάραξη νέων στρατηγικών στον τομέα της εργασίας, ώστε να προφυλαχθεί ο γηραιότερος πληθυσμός που εξακολουθεί να απασχολείται σε χειρωνακτικές εργασίες.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό έντυπο Arthritis Care & Research.

https://www.onmed.gr/