Στο πλευρό της Παλαιστίνης τάχθηκε και επίσημα η Υεμένη: Κήρυξε τον πόλεμο στο Ισραήλ!
Επικίνδυνη κλιμάκωση με το Ισραήλ στη Μ. Ανατολή
Η Υεμένη κήρυξε τον πόλεμο στο Ισραήλ εν μέσω της πολιορκίας του στη Γάζα, όπως έγινε γνωστό την Τρίτη (31/10), και έτσι η κατάσταση στη Μέση Ανατολή κλιμακώνεται επικίνδυνα.
Συγκεκριμένα, ο εκπρόσωπος του στρατού της χώρας που μαστίζεται από πολυετή κρίση καθώς ελέγχεται από τους Χούτι, ανέφερε το εξής: «Εμείς, από αίσθημα θρησκευτικής, ηθικής, ανθρωπιστικής και εθνικής ευθύνης, και ανταποκρινόμενοι στα αιτήματα του λαού μας της Υεμένης και στα αιτήματα των ελεύθερων λαών, και για να παράσχουμε ανακούφιση στον καταπιεσμένο λαό μας στη Γάζα, θεωρήσαμε απαραίτητο οι Ένοπλες Δυνάμεις της Υεμένης να εκτελέσουν το καθήκον τους, στηριζόμενες στον Θεό και στη νίκη επί της ιστορικής καταπίεσης του αγαπητού παλαιστινιακού λαού».
Στα πολλαπλά καθήκοντα της γυναίκας ανήκε το πλύσιμο και η περιποίηση των ικρασμάτων και των ενδυμάτων. Το πλύσιμο γινόταν κατά το δυνατόν στη θάλασσα ή σε ένα κοντινό ποτάμι, όπου γι’ αυτό το σκοπό φτιαγμένα ειδικά βαθουλώματα ή φυσικές εγκαταστάσεις αντικαθιστούσαν τη συνηθισμένη στο σπίτι σκάφη μπουγάδας. την οποία αναγνωρίζουμε στις εικόνες των αγγείων.
Είναι σχετικά σπάνιες οι παραστάσεις γυναικών κατά το πλύσιμο των ρούχων, που μας έχουν παραδοθεί. Μια από τις λίγες παραστάσεις που διασώθηκαν, προέρχεται από το χέρι του γνωστού ζωγράφου Πάνα και βρίσκεται επάνω σε μια ερυθρόμορφη πελίκη. Διασώθηκε η στιγμή κατά την οποία δυο νεαρές γυναίκες σκύβουν επάνω από ένα μεγάλο πλυστικό δοχείο. Η γυναίκα, που μπορεί να αναγνωρισθεί ως αφέντρα, έχει τυλίξει το χιτώνα της σαν ποδιά γύρω από το κάτω μέρος του σώματός της και το έχει κουμπώσει μπροστά από την κοιλιά της, για να έχει περισσότερη ελευθερία κινήσεων. Τι κρατάει πάνω από το άνοιγμα του δοχείου δεν είναι δυνατόν να καθορισθεί. Απέναντι της στέκεται ένα κορίτσι, που από τα κοντά του μαλλιά μπορεί να αναγνωρισθεί ως υπηρέτρια, και κρατάει το ρούχο που πρόκειται να καθαρισθεί. Το ρούχο αυτό βάσει της χαρακτηριστικής του μορφής μπορεί να αναγνωρισθεί σαφώς ως κεφαλομάντηλο.
Απορρυπαντικά μέσα
Σύμφωνα με τον Διοσκουρίδη, έναν Έλληνα γιατρό από το δεύτερο ήμισυ του 1ου αι. μ. X., για το πλύσιμο των ενδυμάτων και υφασμάτων χρησιμοποιούσαν το σαπουνόχορτο. Από το φυτό, που ανήκει στην οικογένεια των γαριφαλοειδών, επεξεργάζονταν τη σαπωνούχο ρίζα (σαπουνόριζα). Αντίθετα, οι Ρωμαίοι ως απορρυπαντικό μέσο γνώριζαν τα ούρα. Τα απεκκρίματα, που συλλέγονταν σε κάδους, τότε μόνον ήταν έτοιμα για χρήση, όταν αφήνονταν να υποστούν ένα είδος ζύμωσης. Τότε σχηματιζόταν αμμωνιακό άλας, το οποίο έχει καθαρτική επίδραση, που αυξανόταν με την προσθήκη σ’ αυτό λίπους, με το οποίο προέκυπτε σαπούνι. Επίσης η ακατέργαστη ποτάσα και η σόδα είχαν καθαρτική δύναμη.
Η χρήση της στάχτης από ξύλα δεν απαιτούσε μεγάλο κόπο. Περιχυμένη με καυτό νερό σχημάτιζε ένα αφέψημα, την αλισίβα, μέσα στην οποία έβαζαν τα ρούχα και τα έβραζαν. Αυτή η απλή μέθοδος αποδείχτηκε πολύ πρακτική και διατηρήθηκε μέχρι την εποχή μας, όπως δείχνουν παραδείγματα όχι μόνον από τη σύγχρονη Ελλάδα.
Το πιο γνωστό ίσως παράδειγμα μεγάλης πλύσης (“πλύνειν”) βρίσκεται στην Οδύσσεια, όταν η Ναυσικά, η θυγατέρα του βασιλιά των Φαιάκων, μαζί με τις φίλες της πηγαίνει στη θάλασσα για να πλύνει. “Η μεγάλη πλύση γίνεται κατά αραιότερα διαστήματα. Οπωσδήποτε γι’ αυτήν χρειαζόταν μια ολόκληρη ημέρα, που άρχιζε από το πρωί. Τα ρούχα ρίχνονταν στο πλυσταριό κομμάτι κομμάτι. Η φυσική δύναμη του νερού, που συνέχεια ανανεωνόταν. υποστηριζόταν και. από την ανθρώπινη δύναμη: Τα κορίτσια κατέβαιναν στο λάκκο του πλυσταριού (όπου έκαναν κι ένα διασκεδαστικό αγώνα) ποδοπατώντας τα ρούχα. Απορρυπαντικό μέσο δε χρησιμοποιούσαν Όταν καθάριζαν τα κομμάτια των ρούχων με την κίνηση του νερού, που σταθερά τα ξέπλυνε, και με το κοπάνισμα και το τρίψιμο από τα πόδια των κοριτσιών, για να στεγνώσουν απλώνονταν σε σειρά επάνω στα βότσαλα της παραλίας. Ο χρόνος που χρειάζονταν τα ρούχα εκεί στον ήλιο, για να στεγνώσουν. έφτανε στις πλύστρες για λουτρό, για γεύμα και παιγνίδι. Έπειτα ακολουθούσε το μάζεμα των ρούχων. Μετά την επιστροφή τα ρούχα μεταφέρονταν αμέσως στο σπίτι” .
Φωριαμοί ενδυμάτων, Καταπολέμηση των βλαβερών εντόμων
Στο σπίτι φρόντιζαν να διατηρούν τα ενδύματα μέσα σε ξύλινα σεντούκια (“κιβωτοί”), όπως ήδη αναφέρει ο Όμηρος. Τα κιβώτια με τα ρούχα βρίσκονταν ή στα κελάρια ή μέσα στο χώρο της κατοικίας. Κατά την μεθομηρική εποχή φαίνεται πως ο συνηθισμένος αυτός χώρος, αντίθετα, είχε γίνει ο θάλαμος των γυναικών. Οι πιο παλιές παραστάσεις κατάγονται από την κλασική εποχή. Επάνω σε μια λήκυθο, που βρίσκεται στο New Haven, μια νεαρή γυναίκα κρατάει ένα τυλιγμένο ή διπλωμένο ρούχο πάνα) από ένα ανοιγμένο σεντούκι. Το σκέπασμα του απέριττου επίπλου, που είναι διακοσμημένο απλά με ένα αστέρι, είναι βαλμένο κάθετα. Η διακόσμηση του χώρου συμπληρώνεται με ένα έπιπλο καθίσματος. Στον τοίχο είναι κρεμασμένος ένας καθρέφτης και ένα στεφάνι ή ένας κεφαλόδεσμος. Δεν είναι δυνατόν να αναγνωρισθεί για ποιον τύπο ενδύματος πρόκειται, δηλ. αν τελικά είναι ένδυμα το διπλωμένο υφαντό. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει κανείς και με κάποιες σκηνές αμφίεσης ή λουτρού. Τα καλοδιπλωμένα ενδύματα. τα οποία δεν έχουν φορεθεί ακόμη ή μόλις έχουν αποβληθεί, δεν μας επιτρέπουν να αναγνωρίσουμε σε ποιο είδος ανήκουν. Για να εμποδίσουν το σκωροφάγωμα και να εφοδιάσουν τα ενδύματα με ευωδιές, φρόντιζαν να βάζουν σ’ ένα καλόκλειστο σεντούκι διάφορα αρωματικά φυτά ή φρούτα, όπως μήλα και λεμόνια.
Τα κιβώτια χρησίμευαν για τη φύλαξη των ενδυμάτων τα οποία δεν χρησιμοποιούνταν κάθε μέρα ή αποθηκεύονταν προς φύλαξη. Αυτή η αποθήκευση των ενδυμάτων, που ανήκε στην κινητή περιουσία του νοικοκυριού και του οποίου τον πλούτο συγκαθόριζε αποφασιστικά, τελούσε υπό την ιδιαίτερη προστασία της νοικοκυράς του σπιτιού. Κι αυτό αναφέρεται ήδη δεόντως στα ομηρικά έπη. Τέλος ρούχα “χρησιμοποιούνταν στη διπλωματική επικοινωνία με φιλοξενούμενους, φίλους, εχθρούς, θεούς, ως νυφικά δώρα και στις περιπτώσεις που η οικογένεια εμφανιζόταν δημόσια, στον ενταφιασμό ως νεκρικά σάβανα και στους γόμους ως νυφικά ρούχα, καθώς και ρούχα των οδηγών της νύφης”. Ο σημαντικός ρόλος που έχει παίξει πάντοτε η κατοχή ενδυμάτων, φαίνεται από το ότι στους δικανικούς λόγους τα ενδύματα απαριθμούνται ως τμήμα της περιουσίας, ενώ και κατά τις δίκες κληρονομιάς οι αντίδικοι φιλονικούσαν γι’ αυτά. Κλοπή ενδυμάτων ήταν ένα από τα συνηθέστατα εγκλήματα ιδιοκτησίας. Λεν λείπουν άλλωστε οι μαρτυρίες για ενδύματα ως μέσα αμοιβής ή δωροδοκίας.
Οι πηγές μας παρέχουν μια ιδέα για το ποιοι θησαυροί υφασμάτων φυλάσσονταν σε μερικά σπίτια. Έτσι σ’ ένα λόγο του Δημοσθένη βρίσκεται μια αναφορά για κατοχή ενδυμάτων αξίας 1000 δραχμών, ποσό που εκείνη την εποχή αποτελούσε μιαν αξιόλογη περιουσία. Στον Αθήναιο διαβάζουμε ότι ο φιλόξενος Τελλίας από τον Ακράγαντα, είχε δεχθεί 500 στρατιώτες, που είχαν έλθει στη Γέλα, και συγχρόνως τους είχε εφοδιάσει με τον απαραίτητο χειμερινό ιματισμό.
Aπό το βιβλίο της Αναστασίας Πεκρίδου – Γκορέσκιν «Η μόδα στην αρχαία Ελλάδα»
Βραχύβιοι ή διαρκείας, οι έρωτές μας δεν μας διδάσκουν τίποτα: καμιά αισθηματική αγωγή δεν συνοδεύει τη συγκεχυμένη τους διαδοχή. Το μόνο που θέλουμε είναι να ξαναζήσουμε – ακόμα μια φορά και για πάντα. Δεν είμαστε σοβαροί όταν στα πενήντα μας ερωτευόμαστε παράφορα τον πρώτο τυχόντα: ίδια καρδιοχτύπια με τους εικοσάχρονους, ίδια αποβλάκωση…Αν το να είσαι ενήλικας σημαίνει σταθερότητα, όρια, ψυχραιμία, πάσχουμε σίγουρα από χρόνια εφηβεία. Έχουμε συνέπεια στις ερωτικές μας σχέσεις αλλά ασυνέπεια στη σχέση μας με τον χρόνο. Το ουσιώδες είναι να μην ξαναβάλουμε, λαθραία, στη ζωή το πνεύμα του φανατισμού: ο κόσμος πρέπει να έχει χώρο και για τους φλογερούς και για τους συναισθηματικούς, και για τις πλατωνικές και για τις παθιασμένες σχέσεις – για όλα δηλαδή. Όποιος θέλει να αποφύγει τις σεξουαλικές δοσοληψίες να μπορεί να το κάνει, όπως οι υπόλοιποι κάνουν ό,τι θεωρούν πως τους ταιριάζει. Αφήστε τους ανθρώπους να το ευχαριστηθούν: τους μοναχικούς, τους άστατους, τους ντροπαλούς, τους αχόρταγους. Ας μη χάσουμε ποτέ την αίσθηση της θαυμαστής σάρκας: ο έρωτας είναι η δύναμη της ζωής που συνδέει ό,τι είναι χωριστό, η μοναδική οικουμενική γλώσσα που μιλάμε όλοι, το κεραυνοβόλο βραχυκύκλωμα που ρίχνει τα σώματα το ένα πάνω στο άλλο.
Το ότι μπορούμε να επιθυμούμε χωρίς να αγαπάμε και να αγαπάμε χωρίς να επιθυμούμε είναι προφανές: οι περισσότερες φιλικές και οικογενειακές μας σχέσεις δεν εμπλέκουν το σεξ. Αλλά οι οπαδοί της σύζευξης σεξ-αισθημάτων θέλουν στην πραγματικότητα να καθυποτάξουν το σεξ στα αισθήματα ώστε να το δικαιολογήσουν και να το εξιδανικεύσουν. Το αληθινό δράμα είναι να σταματήσουμε μια μέρα να αγαπάμε και να επιθυμούμε, απορρίπτοντας τη διπλή πηγή που μας ενώνει με την ύπαρξη. Το αντίθετο της λίμπιντο δεν είναι η αποχή, είναι η κούραση του να ζει κανείς.
Ελληνικής προέλευσης η γιορτή του Halloween, όπως αποκαλύπτει σπάνια εικόνα
Ο Άγιος Λουίνιος
Ανατροπή σε όσα γνωρίζαμε για την γιορτή του Halloween, φέρνει η ανακάλυψη μιας σπάνιας βυζαντινής εικόνας από αρχαιολόγους.
Η εικόνα, που χρονολογείται από 12ο αιώνα, εντοπίστηκε σε ανασκαφές στην περιοχή της Κολοκυνθούς της Αθήνας και φέρεται να απεικονίζει τον Άγιο Λουίνιο (ή Άη Λουήν), έναν μέχρι πρότινος άγνωστο άγιο της εκκλησίας μας.
«Η ανακάλυψη αυτής της εικόνας επιβεβαιώνει αυτό που υποπτευόμασταν»
«Η ανακάλυψη αυτής της σπάνιας εικόνας φαίνεται να επιβεβαιώνει αυτό που υποπτευόμασταν, δηλαδή ότι η γιορτή του Halloween έχει ελληνική προέλευση» λέει ο Ιωάννης Τρικοτρίτης, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Όπως λέει, η ανακάλυψη της εικόνας ανατρέπει τα όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για την γιορτή, η οποία παραδοσιακά γιορτάζεται στις 31 Οκτωβρίου από τις χώρες της Δύσης, αλλά στην Ελλάδα δεν είχε μεγάλη απήχηση με εξαίρεση το σπίτι του αείμνηστου Γιάννη Φλωρινιώτη.
Αυτό, όπως λέει ο κ. Τρικοτρίτης, αναμένεται πλέον να αλλάξει. «Μέχρι σήμερα, όσοι γιόρταζαν το Halloween στην Ελλάδα αντιμετώπιζαν τον χλευασμό των συμπολιτών τους. Πολλοί ρωτούσαν γιόρταζαναν είχαν Χαλογουίν και στο χωριό τους. Με την ανακάλυψη αυτή, αυτό σίγουρα θα αλλάξει γιατί η εικόνα και ελληνική είναι και βρέθηκε σε περιοχή που παλιά ήταν χωριό.»
Διάστημα: Μυστηριώδης βράχος περιστρέφεται γύρω από τη Γη
Οι αστρονόμοι έχουν βρει περισσότερες ενδείξεις ότι ένας αστεροειδής κοντά στη Γη είναι ένα κομμάτι της σελήνης, που αποκόπηκε
Ο αστεροειδής Kamo’oalewa – ένα όνομα με προέλευση τη Χαβάη που σημαίνει “το ταλαντούμενο θραύσμα” – είναι ένα κομμάτι βράχου σε μέγεθος ρόδας που περιφέρεται σε τροχιά σε απόσταση 9 εκατομμυρίων μιλίων (14,4 εκατομμυρίων χιλιομέτρων) από τη Γη κάθε Απρίλιο.
Από την ανακάλυψη του αντικειμένου το 2016, οι επιστήμονες έχουν προβληματιστεί σχετικά με την προέλευση του παράξενου βράχου και εξεπλάγησαν όταν μια ανάλυση του 2021 αποκάλυψε ότι η σύνθεση του Kamo’oalewa είναι παρόμοια με αυτή του φεγγαριού.
Τώρα, μια νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στις 23 Οκτωβρίου στο περιοδικό Communications Earth & Environment , περιγράφει έναν εφικτό τρόπο με τον οποίο μια πρόσκρουση αρχαίου αστεροειδούς θα μπορούσε να είχε εκτοπίσει τον διαστημικό βράχο στην τρέχουσα τροχιά του και προτείνει ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν περισσότερα κομμάτια φεγγαριού που επιπλέουν γύρω από το ηλιακό σύστημα.
“Τώρα αποδεικνύουμε ότι το φεγγάρι είναι μια πιο πιθανή πηγή του Kamo’oalewa”, δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Renu Malhotra, επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
Δύο ασυνήθιστες τροχιακές ιδιότητες προσέλκυσαν τους αστρονόμους να ερευνήσουν τον Kamo’oalewa. Πρώτον, ως «οιονεί δορυφόρος» της Γης, είναι τόσο κοντά στον πλανήτη μας που φαίνεται να περιφέρεται γύρω του, παρόλο που ο πραγματικός τροχιακός εταίρος του είναι ο ήλιος. Δεύτερον, ο αστεροειδής προβλέπεται να κολλήσει κοντά στη Γη για εκατομμύρια χρόνια, ενώ πολλά αντικείμενα κοντά στη Γη κρέμονται μόνο για δεκαετίες.
υτές οι ανωμαλίες οδήγησαν τους αστρονόμους να πραγματοποιήσουν μια ανάλυση των φασμάτων του αστεροειδούς το 2021. Διαπίστωσαν ότι το φως που εκπέμπεται και απορροφάται από τον Kamo’oalewa έδειξε ότι ο αστεροειδής ήταν πιθανότατα κατασκευασμένος από βράχο της Σελήνης.
“Κοιτάξαμε το φάσμα του Kamo’oalewa μόνο επειδή βρισκόταν σε μια ασυνήθιστη τροχιά”, είπε ο Malhotra. «Αν ήταν ένας τυπικός αστεροειδής κοντά στη Γη, κανείς δεν θα σκεφτόταν να βρει το φάσμα του και δεν θα γνωρίζαμε ότι ο Kamo’oalewa θα μπορούσε να είναι ένα σεληνιακό θραύσμα».
Με την προσομοίωση των κρούσεων αστεροειδών στο φεγγάρι και των βαρυτικών δυνάμεων που θα εκτοξεύονταν κομμάτια, οι ερευνητές βρήκαν μια μικρή πιθανότητα ορισμένοι από τους βράχους να καταλήξουν σε τροχιές κοντά στη Γη. Πριν από τους υπολογισμούς, οι αστρονόμοι περίμεναν ότι το μεγαλύτερο μέρος του εκτοξευόμενου σεληνιακού υλικού είτε θα προσγειωνόταν πίσω στο φεγγάρι είτε θα έπεφτε ως βροχή στη Γη.
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, οι δικαιολογίες ψεύτικες μοιάζουν πια, οι ευκαιρίες γελάνε πλέον με μένα κι εσύ σε έναν δικό σου κόσμο να νομίζεις ότι είμαι χαζή και δεν βλέπω το παιχνίδι που στήνεις. Πολλές οι ευκαιρίες για να έχεις κι άλλο χρόνο για εξηγήσεις και άφεση αμαρτιών. Κάποτε ο χρόνος της καλοσύνης τελειώνει. Δεν κρατάς κακία, ούτε ρίχνεις κατάρες, δεν θέλουν όλοι το κακό του άλλου. Απλά όταν ο χρόνος περάσει, στην δική μου την ζωή δεν έχουν θέση άνθρωποι που νομίζουν ότι είμαι μια ανόητη που πιστεύει κάθε δικαιολογία.
Είναι τελικά μεγάλο προτέρημα να μην σε ξέρουν καλά οι άνθρωποι που θεωρείς “φίλους”, αυτό σημαίνει πως δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να σε γνωρίσουν, δεν τους ένοιαζε να δουν την ψυχή σου. Είναι εκείνοι που πάντα θέλουν κάτι από σένα και όταν το πάρουν σε πετάνε στην γωνία του δρόμου σαν στημένη λεμονόκουπα. Τι να εξηγήσεις σε έναν άνθρωπο που έδωσε όλο του είναι, που ήταν συνέχεια εκεί, που βοηθούσε, που χαλούσε τον δικό του ελεύθερο για να τον χαρίσει απλόχερα σε σένα; Και αντί να εκτιμήσεις, να σεβαστείς, σε κατέβαλε η αχαριστία. Βρήκες κάποιον άλλον που έχει να δώσει περισσότερα και έτσι εγώ πέρασα στα σκουπίδια που με τόση ευκολία πέταξες. Έτσι εύκολα ξε- αγαπάς, εύκολα δίνεις το φιλί του Ιούδα και μετά αναρωτιέσαι κιόλας τι κακό έχεις κάνει. Γιατί πάντα θα πιστεύεις ότι εσύ είσαι η σωστή κι εγώ η τρελή, η υπερβολική.
Για μένα πλέον είναι αργά για εξηγήσεις, δεν τις θέλω, δεν τις αποζητάω, δεν τις χρειάζομαι. Κοιτάζω στον καθρέφτη και μπορώ να βλέπω τα μάτια μου χωρίς καμία ντροπή. Είναι αργά πια για όλα τα περιττά στην ζωή μου. Όπως εύκολα μπαίνεις στην ζωή μου, όταν με ψέματα την γεμίζεις, με λόγια ανούσια την ραντίζεις, δεν υπάρχει γυρισμός στον χρόνο, δεν υπάρχουν δεύτερες ευκαιρίες σε αυτούς που δεν αξίζουν ούτε ένα βλέμμα. Ένα θα ευχηθώ, γνωστοί και εχθροί να είναι πάντα καλά, μα στα δικά μου τα σκαλιά να μην βρεθούν ξανά. Αφιερωμένο… πάντα τα λόγια φτάνουν εκεί που πρέπει, ακόμα κι αν τα πάρει ο αέρας, εσύ θα τα έχεις βγάλει από μέσα σου και θα συνεχίσεις να αγαπάς εσένα και να χαμογελάς.
Όλου του κόσμου τις δυσκολίες κι αν περνάω, όταν το βλέμμα σου κοιτώ, χάνομαι σε τοποθεσίες μακρινές, σε μέρη φανταστικά. Όλα μου τα σκοτάδια φωτιζόταν με μια σου ματιά. Έτσι όπως με ένα κοίταγμα άρχισε ένας έρωτας μεγάλος, ένας έρωτας που για χρόνια ήταν στην αναμονή, περίμενε την σωστή στιγμή για να έρθουν κοντά οι ψυχές μας. Και το κατάλαβες εσύ μόλις έριξες τα μάτια σου σε μένα, από τότε ήξερες ότι είμαι η πρώτη και η τελευταία σου αγάπη, μια αγάπη που για καιρό ονειρευόσουν και λαχταρούσες να ζήσεις πριν αφήσεις την τελευταία σου πνοή. Αυτό το κοίταγμα ήταν η αρχή των πάντων, άνοιξαν οι ουρανοί και ο Θεός ευλόγησε αυτό το συναίσθημα να είναι καθαρό και αληθινό.
Ο δρόμος μας γέμισε με αγκάθια, μα δεν μας ένοιαζε, τον περπατήσαμε πιασμένοι χέρι χέρι και ακόμα κι αν η αρρώστια ήρθε, δεν έφυγες, έμεινες με αυτό το βλέμμα γεμάτο αγάπη, σαν τίποτα να μην άλλαξε. Και όταν τα μαλλιά μου έπεσαν, ποτέ δεν με κοίταξες διαφορετικά, σαν για σένα να ήμουν όπως πριν. Με αγκάλιαζες, μου έβγαζες το σκουφάκι και κάναμε έρωτα σαν όλα να είναι καλά. Όταν με κοιτάς όλα σβήνουν, δεν υπάρχει τίποτα γύρω, μόνο εσύ κι εγώ. Όλα δια μαγείας σβήνουν και τα μάτια σου γίνονται ο φάρος σε κάθε δυσκολία που έρχεται, το φως στο σκοτάδι που είναι στο δρόμο μου.
Όταν με κοιτάς σβήνονται τα άσχημα και έρχεται η ελπίδα να δώσει κουράγιο στην πληγωμένη ψυχή, επουλώνει την καρδιά που για χρόνια τσάκισε, κομμάτια ραγισμένα που με μαγικό τρόπο ενώνονται και δεν σε πονάνε πια. Αυτά τα μάτια μου λείπουν για να πάω μπροστά, για να μάθω πάλι να ζω από την αρχή χωρίς εσένα πια. Έπαψες να με κοιτάς από κοντά, μόνο από ψηλά το βλέμμα σου με προσέχει και κάνει σε κάθε ευκαιρία την παρουσία σου αισθητή σαν να μην έφυγες ποτέ.