Κούβα: Εκπαίδευση και Επανάσταση
Ρικάρντο Αλαρκόν ντε Κεσάντα ( Ο Ricardo Alarcon Quesada ήταν εκπρόσωπος της Κούβας στα Ηνωμένα Έθνη για περισσότερα από 14 χρόνια. Έγινε πρόεδρος της κουβανικής Εθνοσυνέλευσης το 1993. Το 2009, δημοσίευσε μια σειρά άρθρων με την ονομασία " The Forbidden Heroes " σχετικά με πέντε Κουβανούς πολιτικούς κρατούμενους που φυλακίστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία 13 χρόνια ) - Άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Monthly Review. Μετάφραση και επιμέλεια - Narayan Giri Το έτος 1775, ο πατέρας José Agustin Caballero παρουσίασε το πρώτο έργο δημιουργίας ενός δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος για όλους τους πολίτες του νησιού της Κούβας. Ήταν μια οραματική ιδέα, αλλά εκείνη την εποχή ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Το νησί ήταν τότε αποικία της Ισπανίας και μεγάλο μέρος του πληθυσμού ήταν είτε σκλαβωμένοι είτε μεστίζοι και ελεύθεροι νέγροι, που ήταν θύματα διαχωρισμού και ρατσισμού, η εκπαίδευση ήταν προσβάσιμη σε μια πολύ μικρή μειοψηφία του πληθυσμού, και αυτό περιοριζόταν επίσης στους αυστηρούς δόγματα της ορθόδοξης σχολαστικής φιλοσοφίας. Ο πατέρας Kabaero ήταν σκληρός επικριτής αυτής της φιλοσοφίας και των διδασκαλιών που προέκυψαν από αυτήν. Αυτή ήταν η γέννηση ενός τέτοιου πνευματικού κινήματος, που είχε καθοριστική σημασία για την ιστορία της Κούβας. Το κίνημα έφτασε στο αποκορύφωμά του με τον Φέλιξ Βαρέλα, έναν άλλο καθολικό ιερέα, μαθητή του Καμπαρέ και τον πρώτο Κουβανό διανοούμενο που αγωνίστηκε για την εθνική ανεξαρτησία και το τέλος της σκλαβιάς. Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι η Κούβα, μαζί με το Πουέρτο Ρίκο, ήταν μια από τις τελευταίες ισπανοαμερικανικές αποικίες και όπου ξεκίνησε μια σειρά από σοβαρές και βαθιές αμφισβητήσεις του πολιτικού συστήματος που προσπαθούσε να διατηρήσει την κατοχή αυτών των νησιών. Στις 10 Οκτωβρίου 1868, κατά τον πρώτο πόλεμο για την ανεξαρτησία και την έναρξη μιας σοβαρής κοινωνικής επανάστασης, άρχισε να διαμορφώνεται ένας συνδυασμός επαναστατικής σκέψης και πνεύματος καταστροφής της δουλείας και απελευθέρωσης άλλων περιθωριοποιημένων τμημάτων του πληθυσμού. Σε προηγούμενο άρθρο (The Long March of the Cuban Revolution, Monthly Review, 60, No. 8, Ιανουάριος 2009), ανέφερα τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της διαδικασίας, τα οποία ήταν κρίσιμα για την άνοδο του κουβανικού έθνους και την απελευθέρωσή του. Εδώ θέλω να υπογραμμίσω τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε μια ομάδα ανερχόμενων δασκάλων και καθηγητών που όχι μόνο ανέπτυξαν την ιδέα της Πατρίδας με ένα κοινωνικό θέμα πολύ πέρα από τις ιδέες της εποχής τους, αλλά μάλλον γέννησαν μια αδιάκοπη επαναστατική παράδοση στο κουβανικό εκπαιδευτικό επάγγελμα. Κατά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα, η δημόσια εκπαίδευση ήταν καταφύγιο για τον κουβανικό πατριωτισμό. Αλλά κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας των ΗΠΑ στο νησί, είτε άμεσα είτε μέσω ενός κατασταλτικού και διεφθαρμένου καθεστώτος που χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ, αυτή η εκπαίδευση ήταν που προετοίμασε τους καλύτερους διανοούμενους και φοιτητικά κινήματα της Κούβας να διαμαρτυρηθούν. Στην πραγματικότητα, φοιτητικά κινήματα και Κουβανοί διανοούμενοι συμμετείχαν στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες της Κούβας τόσο κατά τη μακρά περίοδο της ισπανικής αποικιοκρατίας όσο και κατά την περίοδο της αμερικανικής κυριαρχίας. Επιπλέον, έχει συμβάλει επίσης στην έναρξη και ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής σοσιαλιστικής σκέψης. Η δικτατορία Μπατίστα του παρελθόντος υιοθέτησε μια πολύ επιθετική στάση κατά της εκπαίδευσης, ένα από τα πολλά εγκλήματά της. Ενθάρρυνε την ιδιωτικοποίηση σχολείων και πανεπιστημίων και διεξήγαγε πόλεμο κατά των κυβερνητικών θεσμών, στερώντας τους πόρους. Αυτά τα ινστιτούτα μετατράπηκαν αργότερα στα κύρια κέντρα αντίστασης. Ως σύμβολο των προσπαθειών του, ο δικτάτορας ισοπέδωσε το κτήριο 200 ετών του Πανεπιστημίου της Αβάνας για να μετατραπεί σε τερματικό σταθμό ελικοπτέρων. Το σχέδιό του είχε σχεδόν ολοκληρωθεί όταν αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα την 1η Ιανουαρίου 1959. Ωστόσο, πριν δραπετεύσει, ο Μπατίστα έβαλε στο στόχαστρο άλλα προπύργια του κουβανικού εθνικού πολιτισμού. Η δικτατορία του σταμάτησε επίσης μια γενική επιχορήγηση από το κράτος προς τη θεατρική εταιρεία Alicia Alonso. Μαζί με αυτό, η τέχνη αυτού του θεατρικού ιδρύματος περιοριζόταν σε προγράμματα πανεπιστημιούπολης που χορηγήθηκαν από φοιτητές. Αυτός ο εξαιρετικός καλλιτέχνης και η παρέα του έπρεπε να πάνε στην Αμερική. Η εκπαίδευση ήταν η πρώτη προτεραιότητα της επαναστατικής κυβέρνησης. Μία από τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης ήταν ένα περίπλοκο πρόγραμμα υποτροφιών, με στόχο την παροχή εκπαίδευσης σε χιλιάδες τέτοιους φοιτητές που ζούσαν σε απομακρυσμένες περιοχές, των οποίων η πανεπιστημιακή εκπαίδευση είχε παρεμποδιστεί από την έλλειψη ινστιτούτων στην εθνική πρωτεύουσα. Πολλά από τα μεγαλύτερα κτίρια στην Αβάνα χρησιμοποιήθηκαν για την κατοικία τους. Στο τέλος του καθεστώτος του Μπατίστα, ο πολυτελής Alisan Kothi έγινε ο κοιτώνας δεκάδων χιλιάδων Κουβανών πανεπιστημιακών και ξένων φοιτητών που έλαβαν υποτροφίες 50 χρόνια αργότερα, εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται για τον ίδιο σκοπό. Τότε ξεκίνησαν διάφορες μεταρρυθμίσεις στο πανεπιστήμιο. Αυτές περιελάμβαναν προσπάθειες εκσυγχρονισμού του συστήματος διδασκαλίας και μάθησης, ενθάρρυνση να ξεπεραστούν οι επιστημονικές και τεχνικές ελλείψεις της Ανατολής (για παράδειγμα, μέχρι τώρα μόνο οι καλύτεροι Κουβανοί οικονομολόγοι είχαν εκπαιδευτεί σε άλλες χώρες) και την κατασκευή πανεπιστημιουπόλεων σε όλη την χώρα, την οποία ονομάζουμε «καθολικότητα των πανεπιστημίων». Εκείνα τα πρώτα χρόνια, όταν το μίσος και η αποξένωση κατά της Κούβας από ξένες δυνάμεις εξαπλώνονταν ραγδαία, δεν ήταν δυνατό να πραγματοποιηθούν αυτές οι σοβαρές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι αυτές οι ξένες επιθέσεις είχαν ως αποτέλεσμα την εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων, τις ανατρεπτικές ενέργειες και την τρομοκρατία στο νησί. Ωστόσο, παρ' όλα αυτά, πετύχαμε πολύ αξιέπαινα αποτελέσματα. Μεταξύ όλων αυτών, αξιοσημείωτη είναι η δημιουργία της Ιατρικής Σχολής του Santiago de Cuba. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, οι γιατροί εκπαιδεύονταν μόνο στην πρωτεύουσα και οι μισοί από τους 6.000 γιατρούς της Κούβας είχαν μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσελκύοντας ένα σχέδιο εκτροπής «διαρροής εγκεφάλων» που είχε σχεδιαστεί για να νικήσει το επαναστατικό καθεστώς. Τα αποτελέσματα αυτών των νέων προσπαθειών είναι ορατά ακόμη και σήμερα. Κάθε επαρχία έχει τουλάχιστον μία σχολή και μία ιατρική σχολή. Λειτουργούμε ένα σύστημα υγείας εντελώς δωρεάν για τους ασθενείς και που περιλαμβάνει ολόκληρη τη χώρα και όλους τους κατοίκους της. Δεκάδες χιλιάδες Κουβανοί γιατροί παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες σε αρκετές χώρες της Καραϊβικής και της Λατινικής Αμερικής, στην Αφρική, την Ασία και την Ωκεανία. Η Κούβα έχει αναπτύξει πολλά ερευνητικά κέντρα, τα οποία ασχολούνται με την ανακάλυψη, την κατασκευή και τη διανομή φαρμάκων, εμβολίων και εξειδικευμένου εξοπλισμού. Σε αυτό το πλαίσιο, αυτά τα επιτεύγματα έχουν δώσει σε αυτό το νησί σημαντικό ρόλο μεταξύ των χωρών του τρίτου κόσμου. Αυτό είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό όταν βλέπουμε ότι ο παγκόσμιος τομέας υγείας μονοπωλείται από μεγάλες καπιταλιστικές εταιρείες. Η Κούβα τα έχει κάνει όλα αυτά παρά τις αδυσώπητες προσπάθειες του οικονομικού αποκλεισμού που επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ εδώ και μισό αιώνα. Φέτος γιορτάζουμε δύο επετείους στην Κούβα, που συνδέονται στενά μεταξύ τους. Πριν από πενήντα χρόνια τερματίσαμε τον αναλφαβητισμό, και τότε ήταν που κερδίσαμε στον Κόλπο των Χοίρων, όπου νικήσαμε συντριπτικά μια στρατιωτική εισβολή που υποστήριξε και κατευθύνθηκε από τη CIA σε λίγο περισσότερο από εβδομήντα δύο ώρες. Το 1961, ο κουβανικός λαός πέτυχε δύο μοναδικά επιτεύγματα. Η Κούβα έγινε η πρώτη χώρα στην αμερικανική ήπειρο που εξάλειψε τον αναλφαβητισμό και νίκησε στρατιωτικά τον ιμπεριαλισμό. Κατά ειρωνικό τρόπο, την ίδια χρονιά που η UNESCO διακήρυξε ότι κάθε Κουβανός είχε μάθει να διαβάζει και να γράφει, ο Αμερικανός πρόεδρος Κένεντι διέταξε μια στρατιωτική εισβολή, η οποία, αν πετύχαινε, θα είχε βυθίσει τον λαό ξανά στην άγνοια και τον αναλφαβητισμό. Όταν η επανάσταση θριάμβευσε το 1959, περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της Κούβας ήταν εντελώς αναλφάβητοι. Αυτό σημαίνει ότι μπορούσαν να διαβάσουν και να αναγνωρίσουν τις λέξεις αλλά δεν μπορούσαν να τις καταλάβουν πλήρως. Αυτή η πραγματικότητα ήταν σίγουρα ανησυχητική σε εκείνη τη χώρα, όπου υπήρχαν χιλιάδες άνεργοι δάσκαλοι, αλλά χιλιάδες σχολεία λειτουργούσαν χωρίς δασκάλους. Μια χώρα όπου τα ονόματα πολλών παιδιών δεν ήταν εγγεγραμμένα σε κανένα σχολείο και ακόμη και εκείνα που άρχισαν να λαμβάνουν επίσημη εκπαίδευση, πολλά από αυτά δεν μπορούσαν καν να ολοκληρώσουν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Η τελευταία απογραφή που διεξήχθη από το καθεστώς Μπατίστα περιείχε στοιχεία που το επιβεβαίωσαν, το οποίο σαφώς ενδιαφερόταν να παρουσιάσει μια χρυσή εικόνα των δραματικά άδικων κοινωνικών συνθηκών που επικρατούσαν τότε στην Κούβα. Η εκστρατεία αλφαβητισμού στην Κούβα παρουσίασε μια εξαιρετική διάσταση όσον αφορά τη συμμετοχή του κοινού Πολυάριθμοι μαθητές, οργανωμένοι ως ταξιαρχίες, οπλισμένοι μόνο με ένα φανάρι και ένα σχολικό βιβλίο, «εισέβαλαν» σε ολόκληρη τη χώρα και στην ειλικρινή τους εκστρατεία διείσδυσαν στα πιο απομακρυσμένα. περιοχές. Ένας από αυτούς, ο Manuel Assun, σκοτώθηκε από μια συμμορία μισθοφόρων, και ο μαθητής του Pedro Lantigua σκοτώθηκε επίσης. Εκτός από το ότι παρεμπόδισαν την εκστρατεία, αυτά τα εγκληματικά επεισόδια ενέπνευσαν περισσότερους μαθητές να ενταχθούν στις τάξεις ως ακτιβιστές για τον αλφαβητισμό. Σε αυτό συνέβαλαν καθοριστικά και τα συνδικάτα. Ένας εργάτης ονόματι Conrado Benitz σκοτώθηκε επίσης ενώ δίδασκε ανάγνωση και γραφή στα βουνά. Τα ονόματα αυτών των μαρτύρων έγιναν αγαπημένα σύμβολα για την κουβανική εκπαιδευτική εκστρατεία. Η επιτυχής ολοκλήρωση του προγράμματος αλφαβητισμού ήταν μια σταθερή βάση για ένα πιο ολοκληρωμένο και βιώσιμο έργο. Μετά από αυτή την εκστρατεία ξεκίνησε ένας αγώνας για την ολοκλήρωση τουλάχιστον της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για κάθε άτομο. Επιπλέον, καθιερώθηκε ένα εκδοτικό σύστημα για τη διάδοση της μάθησης σε μεγάλη κλίμακα, το οποίο έχει τυπώσει μέχρι στιγμής εκατομμύρια αντίτυπα διαφόρων θεμάτων, τα οποία πωλούνται σε εκπληκτικά χαμηλές τιμές. Αυτή η προσπάθεια ξεκίνησε με τη δημοσίευση του αριστουργήματος όλων των εποχών του Μιγκέλ ντε Θερβάντες «Ο έξυπνος κύριος Δον Κιχώτης της Λα Μάντσα». Αυτό το ορόσημο, που επιτεύχθηκε πριν από μισό αιώνα, εξακολουθεί να είναι ένας από τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας των Ηνωμένων Εθνών, ένα θεμελιώδες δικαίωμα που δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να στερούνται. Πιστεύουμε ότι είναι ηθική μας ευθύνη να βοηθήσουμε τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Για εμάς, αυτός είναι ο διεθνισμός, που είναι η βάση των σοσιαλιστικών αξιών. Κουβανοί δάσκαλοι έχουν εφεύρει σατίκ μάντρα όπως το «Yes I can» (yo si puedo) για να διδάξουν ανάγνωση και γραφή, το οποίο έχει βοηθήσει εκατομμύρια ανθρώπους σε άλλες χώρες να ξεπεράσουν τον αναλφαβητισμό. Αυτό το Si Puido χρησιμοποιεί τις μεθόδους που ανακάλυψε και χρησιμοποίησε ο Paulo Freire στη Βραζιλία και συνεργάζεται με τους ανθρώπους για να διαβάσουν τόσο τη λέξη όσο και τον κόσμο, βοηθώντας την εκπαίδευση να πλέκεται γύρω από τις ανάγκες και τις πρωτοβουλίες της κοινότητας. Επαναλαμβάνοντας τις λογοτεχνικές δραστηριότητες των μεγαλύτερων τους, δεκάδες χιλιάδες Κουβανοί νέοι έχουν «εισβάλει» στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και άλλων ηπείρων και έχουν ξεκινήσει για μια επιτυχημένη εκστρατεία αλφαβητισμού. Για παράδειγμα, η Βενεζουέλα είναι πλέον επίσημα μια ζώνη απαλλαγμένη από αναλφαβητισμό και πιστοποιημένη από την UNESCO. Χώρες όπως η Βολιβία, η Νικαράγουα, η Αϊτή και ο Ισημερινός έχουν φτάσει σε ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού και αυτές οι χώρες με αυτοπεποίθηση βρίσκονται στο δρόμο τους για να απελευθερωθούν από την κατάρα της άγνοιας. Αυτό το κουβανικό πρόγραμμα αλφαβητισμού που πιστοποιήθηκε από την UNESCO έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σε είκοσι χώρες σε όλο τον κόσμο. Έντεκα εκδόσεις του σχεδίου έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα: επτά στα ισπανικά (Βενεζουέλα, Μεξικό, Αργεντινή, Εκουαδόρ, Βολιβία και Ουρουγουάη), μία στα Πορτογαλικά, μία στα Αγγλικά, δύο στην Κέτσουα και την Αϊμάρα για τη Βολιβία, η πρόσφατα ολοκληρωμένη έκδοση, και μια έκδοση στα κρεολικά, που ονομάζεται Αϊτή. Έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία. Η συνεχώς αυξανόμενη επιρροή αυτής της καμπάνιας είναι το πιο όμορφο αποτέλεσμα της. Οι Κουβανοί δεν είναι οι μόνοι που συμμετέχουν σε αυτήν την ειλικρινή και προκλητική εκστρατεία. Σήμερα, νέοι από τη Βενεζουέλα, τη Βολιβία, την Αϊτή, τον Ισημερινό και όλες τις άλλες χώρες στέκονται πλάι σε ώμο μαζί τους. Το ίδιο συμβαίνει και στη διάδοση των δωρεάν εγκαταστάσεων υγείας σε μεγάλη κλίμακα. Με τα χρόνια, δεκάδες χιλιάδες Κουβανοί γιατροί έχουν προσφέρει τις υπηρεσίες τους σε πολλές περιοχές της Λατινικής Αμερικής, της Καραϊβικής, της Αφρικής και της Ασίας. Αλλά τώρα δεν είναι μόνοι στην επίτευξη αυτού του στόχου. Από την Ιατρική Σχολή της Λατινικής Αμερικής (Eelam), που βρίσκεται δυτικά της Αβάνας, πολλοί νέοι από πολλές άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, έχουν λάβει εκπαίδευση μέχρι στιγμής. Κάποιος απόφοιτος Henry Reevey συνεργάζεται με την Brigitte, μια ομάδα Κουβανών γιατρών που δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει την καταστροφή που προκάλεσε ο τυφώνας Κατρίνα. Επειδή ο Πρόεδρος Μπους απέρριψε την προσφορά της ταξιαρχίας να βοηθήσει τα θύματα της Λουιζιάνα. Ανίκανη να βοηθήσει τον αμερικανικό λαό, η Ταξιαρχία Χένρι Ρίβι πήγε να βοηθήσει Πακιστανούς πολίτες που επλήγησαν από τον σεισμό στα Ιμαλάια. Τώρα προστίθενται χιλιάδες Κουβανοί, οι οποίοι παρέχουν βασικές υπηρεσίες σωτηρίας στους πολίτες της Αϊτής από τα τέλη του περασμένου αιώνα και που έχουν εξαλείψει μια τρομερή επιδημία χολέρας εκεί. Οι γιατροί μας έχουν τιμηθεί στο Πακιστάν και την Αϊτή και πολλά διεθνή ιδρύματα έχουν αναγνωρίσει τις προσπάθειές μας. Τα παγκόσμια εταιρικά μέσα ενημέρωσης, ειδικά στην Αμερική, έχουν πει πολύ λίγα γι 'αυτό. Λίγοι Αμερικανοί έχουν ακούσει για αυτές τις προσπάθειες, αν και πολλοί Αμερικανοί γιατροί που έλαβαν την επαγγελματική τους εκπαίδευση στην Κούβα έχουν συμμετάσχει σε αυτές. Σχεδόν κανένας στην Αμερική γνωρίζει για τον Henry Reevey, από τον οποίο ονομάστηκε η ταξιαρχία, και ο οποίος ήταν ένας νεαρός Αμερικανός που πολέμησε και έχασε τη ζωή του για την ανεξαρτησία της Κούβας τον δέκατο ένατο αιώνα. Τα ΜΜΕ σιωπούν για όλες τις διεθνιστικές δραστηριότητες που γίνονται στον τομέα του γραμματισμού. Οι Κουβανοί δάσκαλοι έχουν εφαρμόσει με επιτυχία αυτή τη μέθοδο C Puido στη Νέα Ζηλανδία και τώρα την κάνουν και στον Καναδά. Το κάνουν αυτό μαζί με κυβερνητικούς αξιωματούχους και την κοινωνία των πολιτών και στις δύο χώρες, που δεν μπορεί καν να φανταστεί ως μέρος του αναπτυσσόμενου κόσμου. Το ακαδημαϊκό έργο που αναπτύχθηκε από την κουβανική επανάσταση πραγματοποιήθηκε κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες λόγω της πολιορκίας ή, για να το πω ωμά, του οικονομικού πολέμου που διεξήχθη κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Αϊζενχάουερ, ο οποίος συνεχίζεται υπό την κυβέρνηση Ομπάμα να βλάψει τον κουβανικό λαό. Ορισμένα έγγραφα της αμερικανικής κυβέρνησης, γραμμένα στην επίσημη γλώσσα και αργότερα δημοσιεύθηκαν, δήλωναν ότι η πολιτική είχε στόχο «να δημιουργήσει απογοήτευση και απόγνωση με βάση την οικονομική δυσαρέσκεια και τις δυσκολίες… και να στερήσει την Κούβα από νομίσματα και υλικά και να μειώσει τα οικονομικά και πραγματικά εισοδήματα η κυβέρνηση αυξάνοντας την πείνα και τη δυσαρέσκεια». (Office of the Historian Relations of the United States, 1958-1960, Volume 6, Cuba, Washington DC.) Αντιμέτωποι με μια τέτοια πρόκληση, πώς διαδώσαμε τελικά την υπηρεσία εκπαίδευσης; Πώς αυξήσαμε τον αριθμό των σχολείων, των εργαστηρίων και των βιβλιοθηκών; Πώς εξασφαλίσαμε τη διαθεσιμότητα του απαραίτητου εξοπλισμού και υλικών; Για τους Κουβανούς, αυτή η αξία είναι πολύ υψηλότερη από ό,τι για τους ανθρώπους οποιουδήποτε άλλου έθνους. Λόγω των περιορισμών στην πρόσβαση στην αγορά των ΗΠΑ, οι εισαγωγές που απαιτούνται για οικοδομικές εργασίες, συντήρηση και εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις πρέπει να αναζητηθούν σε απομακρυσμένες αγορές, από τις οποίες οι Κουβανοί πρέπει να επωμιστούν το πρόσθετο κόστος μεταφοράς και αποστολής. που ονομάζεται ρήτρα κινδύνου της Κούβας. Αυτή είναι η περιοριστική (τιμωρητική) τιμή, που επιβάλλει η Ουάσιγκτον σε όσες ξένες εταιρείες συναλλάσσονται με το νησί. Εμείς οι Κουβανοί πρέπει να πληρώνουμε περισσότερα από τις τιμές τους για παρόμοια προϊόντα που παράγονται από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Επιπλέον, πρέπει να αντιμετωπίσουμε έναν άλλο κίνδυνο: μια διεθνής εμπορική συμφωνία μπορεί να ακυρωθεί ανά πάσα στιγμή, εάν οποιοσδήποτε από τους παράγοντες που εμπλέκονται στην παραγωγή ή την εμπορία αυτού του αγαθού αγοραστεί από μια αμερικανική εταιρεία. Το έχουμε βιώσει πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια. Παρ' όλα αυτά, η Κούβα κινείται σταθερά προς τον στόχο της να φέρει την εκπαίδευση και τον πολιτισμό σε όλους. Αν και η χώρα πέρασε μια βαθιά οικονομική κρίση τη δεκαετία του 1990, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την αυστηροποίηση των κυρώσεων των ΗΠΑ από τους κανονισμούς Torricelli (1992) και Hemsburton (1996), έχουμε κάνει αρκετά αξιοσημείωτα επιτεύγματα. Ειδικά εκείνα τα δύσκολα χρόνια, οι επιχειρήσεις με κρατική βοήθεια σημείωσαν μεγάλη πρόοδο. Ως εκ τούτου, πήραν την ενθάρρυνση των ανθρώπων που συνδέονταν με το επάγγελμα της εκπαίδευσης και την ακαδημαϊκή τάξη, έτσι αυτά τα έργα ευημερούσαν συνεχώς. Τονίζουμε ότι ενσωματώνοντας διάφορες καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκφράσεις στην καθημερινή ζωή, η καμπάνια Art Trainer έχει αναζωογονήσει τη ζωή σε διάφορες κοινότητες σε όλη τη χώρα. Κάθε χρόνο, η Αβάνα προσκαλεί χιλιάδες ειδικούς και επαγγελματίες από τη Λατινική Αμερική και άλλες περιοχές για να συζητήσουν τα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα πανεπιστήμια και η εκπαίδευση σε όλο τον κόσμο. Η έκθεση βιβλίου, η οποία πρόσφατα γιόρτασε την όγδοη επέτειό της, εκτείνεται σε ολόκληρη την κουβανική επικράτεια. Εκατομμύρια άνθρωποι συμμετέχουν σε αυτά και μπορούν να αγοράσουν βιβλία σε φτηνές τιμές και να αλληλεπιδράσουν με καλλιτέχνες και συγγραφείς. Δύο από τα πέντε εθνικά κανάλια της Κούβας είναι αφιερωμένα στην εκπαίδευση. Με τη βοήθεια υλικού που δημοσιεύεται για διάδοση στις μάζες, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων να μάθουν, όπως ιστορία, οικονομία, γεωγραφία, επιστήμη, λογοτεχνία, εικαστικές τέχνες, μουσική και ξένες γλώσσες. Ο πατέρας Καμπαρέρο τόλμησε να ονειρευτεί μια Κούβα όπου η εκπαίδευση θα ήταν μια κοινή κληρονομιά, στην οποία κανείς δεν θα έμενε έξω, και από τότε έχουμε χαράξει μια πολύ μακρά και γεμάτη περιπέτεια πορεία Σήμερα, η κουβανική κοινωνία διανύει μια περίοδο προβληματισμού. όπου εμείς Αυτό που σκεφτόμαστε με ανοιχτό και δημοκρατικό τρόπο είναι πώς μπορούμε να προστατεύσουμε το σπουδαίο έργο για το οποίο έπρεπε να πληρώσουμε τόσα πολλά. Προσπαθούμε να σώσουμε το σοσιαλιστικό μας σχέδιο, που είναι συνδεδεμένο με τον σοσιαλισμό, το οποίο διατηρείται ακόμα και σήμερα σε μια χώρα που είναι περικυκλωμένη από όλες τις πλευρές, σε έναν κόσμο που διέρχεται μια τρομερή κρίση, όπου η ανθρώπινη ύπαρξη βρίσκεται σε κίνδυνο. Αυτή η εθνική συζήτηση ήταν ένα σημαντικό μέρος των συζητήσεων στο Έκτο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 2011. Αυτή είναι μια συζήτηση στην οποία συμμετείχε κάθε Κουβανός. Όπως δήλωσε πολλές φορές ο σύντροφος Φιντέλ Κάστρο σε εκείνη την περίσταση, πρέπει «να αλλάξουμε όλα όσα πρέπει να αλλάξουν». Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό. Στο μέλλον, η Κούβα πρέπει να προχωρήσει, διακοσμώντας την εκπαίδευση ως το πιο πολύτιμο στολίδι της - ίση εκπαίδευση για όλους, η καλύτερη εκπαίδευση θα συνεχίσει να είναι το θεμέλιο και ο οδηγός της ελευθερίας της χώρας. |
