Εὐ­θύ­μιος Λέν­τζας: Γου­ρου­νο­χα­ρά

 Εὐ­θύ­μιος Λέν­τζας: Γου­ρου­νο­χα­ρά

Ἀπὸ τὸν/τὴν planodion στὶς 15 Σεπτέμβριος 2024 Εὐ­θύ­μιος Λέν­τζας Γου­ρου­νο­χα­ρά ΦΤΑ ΧΡΟΝΙΑ πρὶν θά­ψα­με τὸν παπ­ποῦ, κι ἀπὸ τὰ χέ­ρια τῆς για­γιᾶς μου —θυ­μᾶ­μαι— γλί­στρη­σε ἡ πρώ­τη χού­φτα γῆς, κι ἀπὸ ἐκεί­νη τὴ μέ­ρα μὲ τὸν ἀλ­λαγ­μέ­νο ἀέ­ρα —ἐκτὸς ἀπ’ τὸν παπ­ποῦ— ἔβα­λε ἀπό­φα­ση γιὰ τὸ τα­ξί­δι κι ἡ για­γιά. Οὔ­τε κου­βέν­τα πιὰ γιὰ τὰ παι­διά της, τὰ ἐγ­γό­νια της – ὅλο λι­γό­στευε ἡ για­γιά. Ἀνά­σα της ἡ θύ­μη­ση, ἀλ­λὰ μα­ζὶ καὶ πό­νος καὶ να­νού­ρι­σμα. Κα­νέ­ναν μας δὲν εἶ­χε ἀνάγ­κη ἡ για­γιά. Μο­νά­χα ποὺ κα­μιὰ φο­ρὰ γυρ­νοῦ­σε στὰ πα­λιὰ∙ δαγ­κώ­νον­τας τὰ χεί­λια, δάγ­κω­νε τὴν καρ­διά της.        Κα­θη­με­ρι­νὰ πα­ρα­πο­νιό­τα­νε πὼς τὴν εἴ­χα­με ξε­χά­σει. Τί­πο­τα δὲν ζή­τα­γε ἡ για­γιά, τί­πο­τε δὲν εἶ­χε μεί­νει νὰ ζη­λέ­ψει. Καὶ γιὰ τρο­φὴ οὔ­τε λό­γος. Λι­γά­κι μό­νο νά ‘χε μιὰ γλύ­κα στὸ στό­μα∙ μὲ κο­φτὲς κου­τα­λιὲς βου­τοῦ­σε στὸ πιά­το μὲ τὴν κρέ­μα καὶ ἂς ἔτρε­μαν τὰ χέ­ρια σὰν ξε­ρό­κλα­δα, ἀν­τὶ γιὰ νε­ρὸ κα­ρα­μέ­λες – ἄλ­λη τρο­φὴ δὲν ἦταν γιὰ τὸν οὐ­ρα­νί­σκο της. Τὸ ρα­διό­φω­νο πλάϊ στὸ αὐ­τί, νὰ ξε­κου­φαί­νει τὸν τό­πο μὲ τὰ Ἠπει­ρώ­τι­κα, τὰ Βλά­χι­κα, τὰ μπου­ζού­κια καὶ τὰ πα­λιὰ ρε­μπέ­τι­κα νὰ τὴ βα­ραί­νουν, ὅμοια μὲ σταυ­ρο­κουμ­πω­τὰ σα­κά­κια ξε­χα­σμέ­να ἀπὸ χρό­νια στὴ ντου­λά­πα. Ἡ Συν­νε­φια­σμέ­νη Κυ­ρια­κὴ τοῦ Τσι­τσά­νη νὰ πέ­φτει βρο­χὴ κα­τα­κό­ρυ­φη στὰ ἀπο­δε­κα­τι­σμέ­να μά­τια τῆς για­γιᾶς καὶ τὰ μαλ­λιά της νὰ ἡμε­ρεύ­ουν σὰν γκρι­ζό­μαυ­ρη θά­λασ­σα.        «Ποῦ εἶ­μαι τώ­ρα;», ρώ­τα­γε τὴ μά­να μου. «Στὴν πό­λη ἢ στὸ χω­ριό;». «Στὴν πό­λη», ἔλε­γε ἡ μά­να μου∙ ἴσια­ζε τὰ μα­ξι­λά­ρια πί­σω ἀπὸ τὸ κε­φά­λι τῆς για­γιᾶς καὶ τὴ φι­λοῦ­σε στὸ μέ­τω­πο. Καὶ κά­ποιες φο­ρές, μα­ζὶ μὲ τὰ χεί­λια ἀπὸ τὸ δέρ­μα τῆς για­γιᾶς, ἔμοια­ζαν πὼς ξε­κολ­λοῦ­σαν κομ­μα­τά­κια ζω­ῆς ἀπὸ τὰ ἀρ­γὰ σω­θι­κά της. Ὕστε­ρα ἡ μά­να μου τὴν σκέ­πα­ζε ὣς πά­νω, ψη­λὰ στὸ λαι­μό, καὶ ἡ για­γιὰ γυρ­νοῦ­σε στὸ πλάϊ, μὲ τὸ μέ­ρος τῆς καρ­διᾶς πλα­κω­μέ­νο ἀπὸ τὸ ὑπό­λοι­πο σῶ­μα – ἕνα χω­μά­τι­νο ὕψω­μα μὲ μι­σό­φω­τες φω­τιὲς καὶ σκόρ­πια κό­κα­λα.        Στὸ δω­μά­τιο μιὰ πα­λιὰ πο­λυ­θρό­να, ἔβλε­πε στὸ πα­ρά­θυ­ρο∙ τὸ τα­βά­νι κου­ρα­σμέ­νο στέ­κον­ταν πά­νω ἀπὸ τὸ ξε­χα­σμέ­νο ἀπὸ τὸ χρό­νο κορ­μὶ τῆς για­γιᾶς. Στὴ βε­ράν­τα εἶ­χαν ἀπο­μεί­νει κά­τι μι­κρὰ γλα­στρά­κια – κά­πο­τε ἀν­θι­σμέ­να κι αὐ­τά. Ὁ με­γά­λος βα­σι­λι­κὸς ποὺ βου­τοῦ­σε τὸ κε­φά­λι της λὲς καὶ προ­σεύ­χον­ταν, μὲ τό­ση εὐ­λά­βεια, μὲ τό­ση ὀμορ­φιά, ἐκεῖ­νο τὸ συ­ναί­σθη­μα ζω­ῆς ποὺ ἄλ­λο­τε τὴν ἀνέ­βα­ζε στὸν οὐ­ρα­νό, τώ­ρα ἔβγαι­νε μὲς ἀπὸ τὰ μά­τια της ὅπως σά­πιο σά­λιο μὲς ἀπὸ γέ­ρι­κο στό­μα.        Κι ὅπως ἔκα­να μὲ τὸν παπ­ποῦ τὰ τε­λευ­ταῖα χρό­νια προ­τοῦ πε­θά­νει, ὅταν ἔβλε­πα τὴν για­γιά, πρῶ­τα τῆς φι­λοῦ­σα τὰ χέ­ρια κι ὕστε­ρα τὴν ἔπαιρ­να στὴν ἀγ­κα­λιά μου. Καὶ τί μυ­ρω­διὰ τὰ χέ­ρια της... Ζε­στὸ ψω­μὶ ζυ­μω­μέ­νο σὲ ξυ­λό­φουρ­νο, σπι­τι­κὴ μαρ­με­λά­δα ρο­δά­κι­νο, κα­τσι­κί­σιο τυ­ρὶ μὲ αὐ­γὰ καὶ ντο­μά­τα. «Πα­σά­κα μου, πα­σά­κα μου... Νί­νιο μου...», ἔτσι μύ­ρι­ζαν τὰ χέ­ρια τῆς για­γιᾶς μου. Ὁ πλά­στης γιὰ τὶς πί­τες στὰ πι­σι­νὰ μου —ἦταν πάν­τα τὰ χέ­ρια της— ἡ μυ­ρω­διὰ ἀπὸ ἀλεύ­ρι κα­θὼς μοῦ ζου­λοῦ­σε τὰ μά­γου­λα. Ἡ μυ­ρω­διά της ἦταν τὸ κλά­μα μου ὅταν μὲ μά­λω­νε ἡ μά­να κι ἔτρε­χα μὲ τὴν πά­να ἀκό­μα νὰ κρυ­φτῶ στὴ πο­διά της. Σὰν ἀπὸ πάν­τα, νά ‘ναι μό­νο ἡ για­γιά μου.        Κά­πο­τε σκέ­φτη­κα πῶς θά ‘ταν κο­ρί­τσι κι αὐ­τή, σω­στὴ κο­πέ­λα μὲ λου­λου­δά­κια στὰ μαλ­λιά, μὲ τὸ χρῶ­μα τοῦ κά­στα­νου στὰ μά­τια. Τώ­ρα δά, νὰ ἀνε­βῶ στὴν Κα­ρί­τσα, στὸ νε­κρο­τα­φεῖο πί­σω ἀπὸ τὸν Ἱε­ρὸ Ναὸ Παμ­με­γί­στων Τα­ξιαρ­χῶν, μὲ τὰ γό­να­τα στὸ χῶ­μα νὰ φι­λή­σω τὸ μάρ­μα­ρο καὶ νὰ τῆς πῶ: «Στὸ χω­ριὸ εἶ­σαι για­γιά... – κο­ρι­τσά­κι στὸ χω­ριό.» Τώ­ρα δά, για­γιά, ποὺ πλη­σιά­ζουν Χρι­στού­γεν­να καὶ δὲν εἶ­σαι πα­ρὰ μό­νο στὰ ρου­θού­νια μου. Μὰ καὶ ποὺ εἶ­σαι νε­κρὴ δὲν πει­ρά­ζει για­γιά. Ἔτσι λί­γο ἂν τὸ πι­στέ­ψω ἀκό­μα, μπο­ρῶ κιό­λας νὰ σοῦ πιά­σω τὸ χέ­ρι. Κοί­τα πῶς τρέ­χου­με στὸν πά­νω μα­χα­λᾶ.        Ἡ κυ­ρὰ Λέ­να ἀνε­βαί­νει τὴ ρά­χη φορ­τω­μέ­νη μὲ πρά­σα στὴν ἀγ­κα­λιά της. Νὰ κι ὁ μπάρ­μπα-Γιώρ­γης, ὁ μπα­μπᾶς τῆς Κα­τί­νας κα­βά­λα στὸ μπλά­ρι. Εἶ­ναι κι ἡ Μα­ρί­κα μὲ τὸν Γιαν­νού­λη, σή­με­ρα σφά­ζου­νε στοῦ Τά­κη Τριαν­τα­φύλ­λου. Θυ­μή­σου για­γιά: «Παπ­ποῦ πό­σες μέ­ρες εἶ­ναι γιὰ τὰ Χρι­στού­γεν­να;» Ἄκου πῶς βε­λά­ζει τὸ ζων­τα­νὸ για­γιά. Δε­μέ­νο ἀπὸ τὰ πό­δια, καὶ τό­σος κό­σμος τρι­γύ­ρω. Ὁ παπ­ποῦς Τά­κης τοῦ κο­πα­νά­ει μιὰ μὲ τὸ τσε­κού­ρι στὸ δό­ξα πα­τρὶ καὶ τὸ γου­ρού­νι πέ­φτει λι­πό­θυ­μο∙ καὶ τώ­ρα τὸ αἷ­μα για­γιὰ∙ ὁ μπάρ­μπα-Γιώρ­γης εἶ­ναι ποὺ τοῦ κό­βει τὸ λαι­μό.        «Ποιός θὰ πά­ρει την οὐ­ρή­θρα; Ποιός θὰ πά­ρει την οὐ­ρή­θρα;» Τυ­χε­ρὸς ὁ Γιαν­νού­λης καὶ τί ὡραῖο μπα­λό­νι ποὺ ἔφτια­ξε ἀπ’ τὸ γου­ρού­νι – ἄκου γέ­λια για­γιά! Κι ὅλο αὐ­τὸ τὸ κρέ­ας, ἡ θυ­σία τοῦ γου­ρου­νιοῦ, πό­ση χα­ρὰ σὲ κά­θε σπί­τι. Αὔ­ριο λέ­νε θὰ σφά­ξει ὁ Θα­νά­σης τῆς Εὐ­θυ­μί­ας στὸν κά­τω μα­χα­λᾶ. Καὶ κά­θε μέ­ρα εἶ­ναι γιορ­τὴ για­γιά. Ξέ­ρω πὼς τρε­λαί­νε­σαι νὰ τρῶς τσι­γα­ρί­δες τὸ πρωί, μὲ τὸ τη­γα­νι­σμέ­νο λί­πος νὰ κα­τα­βρο­χθί­ζου­με τὰ σταυ­ρό­ψω­μα καὶ τὰ βλο­γού­δια. Στὰ μπαλ­κό­νια οἱ γυ­ναῖ­κες ἁπλώ­νουν τὶς βέρ­γες πέ­ρα ὣς πέ­ρα, κρε­μᾶ­νε τὰ λου­κά­νι­κα γιὰ νὰ στε­γνώ­σουν, ἄλ­λες ἀπο­θη­κεύ­ουν τὸ κομ­μα­τια­σμέ­νο κρέ­ας τοῦ γου­ρου­νιοῦ σὲ φτί­να* μα­ζὶ μὲ τὸ λί­πος του.        Εἶ­ναι μα­κρὺς ὁ χει­μῶ­νας, για­γιά, μά κοί­τα ἐμέ­να πῶς μπο­ρῶ καὶ γε­λάω, καὶ σ’ ἀγα­πάω, καὶ σοῦ κρα­τάω τὸ χέ­ρι κι ἂς εἶ­σαι νε­κρή – δὲν πει­ρά­ζει για­γιά. Εἶ­ναι Χρι­στού­γεν­να στὰ μά­τια μου για­τί πο­λὺ μὲ κρά­τη­σες στὰ χέ­ρια σου. Δὲν πει­ρά­ζει για­γιά... Κο­ρι­τσά­κι εἶ­σαι πά­λι. φτί­να* (τυρναβίτικη διάλεκτος)· λε­πτὸ πή­λι­νο δο­χεῖο στὸ ὁ­ποῖο φύ­λα­γαν γλυ­κὸ ἢ τουρ­σὶ ἢ ἔ­πη­ζαν για­ούρ­τι. Πη­γή: Ἀπὸ τὴν συλ­λο­γὴ δι­η­γή­μα­των Στὰ βρά­χια καὶ στὴ θά­λασ­σα (ἐκδ. Γρά­φη­μα, 2023). Εὐ­θύ­μιος Λέν­τζας (Λά­ρι­σα, 1986). Ἔχει ἐκ­δώ­σει δύο ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γές: Οἱ γυ­ναῖ­κες ποὺ ἀγα­πᾶ­με εἶ­ναι θαμ­μέ­νες στὸν κῆ­πο (αὐ­το­έκ­δο­ση, 2020). Τὸ Με­ρί­διο (Θρά­κα, 2022) καὶ μιὰ συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των: Στὰ βρά­χια καὶ στὴ θά­λασ­σα (Γρά­φη­μα, 2023). https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/

Πώς αλλάζουν τα μυαλά;

 Πώς αλλάζουν τα μυαλά;

Αντικλείδι

Το 1949, δύο ψυχολόγοι στο Χάρβαρντ, ο Jerome Bruner και ο Leo Postman, έκαναν ένα πείραμα με τραπουλόχαρτα. Έδειχναν διαφάνειες με εικόνες χαρτιών τράπουλας και ζητούσαν από το υποκείμενο να αναγνωρίζει το χαρτί, να λέει τι βλέπει φωναχτά («3 καρό» ή «άσος κούπα») και μετά να πατάει ένα κουμπί για να προχωρήσει στην επόμενη διαφάνεια.

Όμως τα υποκείμενα δε γνώριζαν ότι οι πειραματιστές ανάμεσα στα τραπουλόχαρτα που τους έδειχναν είχαν φυτέψει και μερικές “ανωμαλίες“, κάρτες δηλαδή που δεν υπάρχουν σε μια κανονική τράπουλα. Περιστασιακά τους εμφανίζονταν για παράδειγμα μαύρες καρδιές ή κόκκινα μπαστούνια. Στην αρχή, τα άτομα δεν πρόσεχαν τις νέες κάρτες και εκφωνούσαν τα ονόματά τους σαν να ήταν κανονικά και οικεία. Όμως, μέσα στην άγνοιά τους, ο εγκέφαλός τους παρατήρησε ότι κάτι δεν πάει καλά και οι χρόνοι απόκρισής τους αυξάνονταν όλο και περισσότερο όσο πιο συχνά εμφανιζόταν μια περίεργη κάρτα.

Οι πειραματιστές ολοένα και αύξαιναν τον αριθμό των ανωμαλιών μέσα στο δείγμα. Τα περισσότερα άτομα συνέχισαν να αναγνωρίζουν εσφαλμένα τις ανωμαλίες ως φυσιολογικές, αλλά άρχισαν επίσης να αναφέρουν ότι ένιωθαν κάποια δυσφορία. Όταν έβλεπαν μια κάρτα με λάθος χρώμα, συχνά έλεγαν ότι τους φαινόταν γκριζοκαφέ, κοκκινόμαυρη ή ακόμα και μοβ. Ένιωθαν ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τι ήταν και οι χρόνοι απόκρισής τους άρχισαν να μεγαλώνουν καθώς συλλογίζονταν τη σύγχυσή τους.

Όταν οι επιστήμονες έβαλαν ακόμη περισσότερες κάρτες με λάθος χρώμα, ορισμένοι άρχισαν να βιώνουν αυτό που οι επιστήμονες ονόμασαν «αντιληπτική κρίση». Όταν εμφανιζόταν κάποια ψεύτικη κάρτα, τα μισά από τα υποκείμενα άρχισαν να λένε πράγματα όπως “Θα είμαι χαζός αν μου πείτε ότι αυτό είναι κόκκινο;” Ή «καλά, δεν είμαι σίγουρος τώρα πώς μοιάζει το μπαστούνι! Θα τρελαθούμε;!”

Τελικά, μετά από κάποιο εκτεταμένο γνωστικό σκίρτημα, τα υποκείμενα έφτασαν σε αυτό που οι Bruner και Postman ονόμασαν «το σοκ της αναγνώρισης». Σε μια ξαφνική, συναρπαστική επιφοίτηση, συνειδητοποίησαν ότι κάποιες από τις κάρτες είχαν “πειραχτεί”. Ε βέβαια γι’ αυτό τους φαινόταν τόσο περίεργες! Αναστέναζαν ανακουφισμένοι. «αχα! ναι βρε οι κάρτες έχουν λάθος χρώμα!». Και από εκείνο το σημείο και μετά, αντί να προσπαθούν να κάνουν τις ανωμαλίες να ταιριάζουν με τις προσδοκίες τους, άλλαξαν τις προσδοκίες τους για να εξηγήσουν το νέο είδος κάρτας. Μόλις αποδέχτηκαν ότι τα χρώματα μπορεί να είναι λάθος, μπόρεσαν να τα δουν όπως ήταν. Στη συνέχεια τις αναγνώρισαν αμέσως και αβίαστα και οι χρόνοι απόκρισής τους επέστρεψαν στο φυσιολογικό.

Στα καρτούν όταν κάποιος συλλαμβάνει μια ιδέα ή επιλύει ένα πρόβλημα, το απεικονίζουν συνήθως με ένα φλας, μια έκλαμψη φωτός που βγαίνει από τον εγκέφαλο. Κάτι σαν το φαινόμενο Zeeman, που ανακάλυψε ότι φως παράγεται όταν τα ηλεκτρόνια «πέφτουν» από μία τροχιά που βρίσκεται μακρύτερα από τον πυρήνα σε μια κοντινότερη τροχιά. Έτσι και οι άνθρωποι, ισορροπούν καθώς μπαίνουν σε μια νέα τροχιά σκέψεων.

Διαβάστε περισσότερα

Στο βιβλίο του “Η δομή των επιστημονικών επαναστάσεων“, ο Thomas Kuhn αναφέρει ότι το πείραμα Bruner και Postman απεικόνισε τέλεια πώς αλλάζουν τα μυαλά. Ενώ στην αρχή, οι κάρτες με λάθος χρώμα τους ήταν αόρατες, καθώς οι ανωμαλίες έγιναν πάρα πολλές για να αγνοηθούν, προσπάθησαν να τις ενσωματώσουν στα υπάρχοντα μοντέλα τους. Άρχισαν να σκέφτονται μια μέση λύση του τύπου «δεν είναι και πολύ κόκκινη». Όταν η αφομοίωση αυτή απέτυχε, ο εγκέφαλός τους ενέδωσε και δημιούργησε μια νέα αντίληψη: είναι κάρτες που πειράχτηκαν.

Όταν υποπτευόμαστε για πρώτη φορά ότι μπορεί να κάνουμε λάθος, όταν οι προσδοκίες μας διαψεύδονται, αρχίζουμε να νιώθουμε άβολα και αντιστεκόμαστε προσπαθώντας να προσαρμόσουμε τα τρέχοντα μοντέλα της πραγματικότητας στα προηγούμενα πιστεύω μας. Μόνο όταν ο εγκέφαλος αποδεχθεί ότι το υπάρχον μοντέλο του δε θα επιλύσει ποτέ τις ασυμφωνίες, κάνει update, το ενημερώνει δηλαδή, λειαίνοντας το έδαφος για να υποδεχτεί τη νέα αντίληψη. Το αποτέλεσμα είναι μια αποκάλυψη, η συνειδητοποίηση ότι το μυαλό μας είναι τελικά αυτό που άλλαξε αυτό που μας προβλημάτιζε, όχι αυτή καθαυτή η αλλαγή.

Ο Kuhn πίστευε ότι «η καινοτομία αναδύεται μόνο με δυσκολία, που εκδηλώνεται με αντίσταση, σε ένα υπόβαθρο που παρέχεται από την προσδοκία». Με άλλα λόγια, όταν δεν ξέρουμε αυτό που δεν ξέρουμε, στην αρχή βλέπουμε μόνο αυτό που περιμένουμε να δούμε, ακόμα και όταν αυτό που βλέπουμε δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας. Όταν έχουμε αυτή την αίσθηση ότι «μπορεί να κάνω λάθος», αρχικά προσπαθούμε να το εξηγήσουμε, ερμηνεύοντας την καινοτομία ως επιβεβαίωση, αναζητώντας στοιχεία ότι τα μοντέλα μας εξακολουθούν να είναι σωστά, δημιουργώντας αφηγήσεις που δικαιολογούν τη διατήρηση των προκατειλημμένων αντιλήψεών μας. Εκτός και αν ανατραπούν σε μεγάλο βαθμό, τα μοντέλα μας πρέπει να μας απογοητεύσουν μερικές φορές προτού αρχίσουμε να τα συνταιριάζουμε.

Ποιο ζώο είδατε με την πρώτη ματιά;

Όταν αυτό συμβαίνει στην επιστήμη, ο Kuhn το ονομάζει «αλλαγή παραδείγματος», είναι εκείνη η στιγμή που ένα μοντέλο που δεν μπορεί να ενσωματώσει τις ανωμαλίες του αποσύρεται για ένα άλλο που μπορεί. Ως παραδείγματα για το πόσο γρήγορα μπορεί να συμβεί αυτό, έδειξε τις οπτικές ψευδαισθήσεις που μπορούν να φανούν με δύο διαφορετικούς τρόπους όπως το παπιοκουνέλι της παραπάνω εικόνας, που μοιάζει με πάπια όταν το βλέπει κανείς με έναν τρόπο και κουνέλι όταν το βλέπει με άλλον τρόπο. Ο Kuhn πρότεινε ότι όταν “ενημερώνουμε“, δεν αλλάζουν τα στοιχεία, αλλά η δική μας ερμηνεία. Ο φυσικός κόσμος παραμένει ο ίδιος από το ένα παράδειγμα στο άλλο, αλλά καθώς οι ανωμαλίες στις εξηγήσεις μας δημιουργούνται με την πάροδο του χρόνου, απαιτούν από εμάς να αναζητήσουμε διαφορετικές εξηγήσεις για αυτό που προηγουμένως πιστεύαμε ότι είχε διευθετηθεί και κατανοηθεί.

Ο Jean Piaget συμφώνησε με πολλά από αυτά που είχε πει ο Kuhn, αλλά διαφώνησε σε ένα σημαντικό σημείο. Η έρευνά του πάνω στην ανάπτυξη των παιδιών κατά τη διάρκεια των διαφόρων σταδίων προτείνει ότι τα παλιά μοντέλα δεν πετιούνται ποτέ. Αντίθετα, χτίζουμε πάνω τους. Έβλεπε το μυαλό να αλλάζει σαν ένα είδος πλοίου του Θησέα, που αντικαθιστούσαν σιγά-σιγά τα πράγματα ενώ βρισκόταν στη θάλασσα, ώστε να μην κινδυνεύσει ποτέ να βυθιστεί.

Αυτό που ο Kuhn ονόμασε αλλαγή παραδείγματος, ο Piaget το είδε σαν μια στιγμή ολοκλήρωσης, όχι αντικατάστασης. Έγραψε ότι όλη η γνώση, «όσο νέα κι αν είναι, δεν είναι ποτέ αρχική και εντελώς ανεξάρτητη από την προηγούμενη γνώση. Είναι μόνο μια αναδιοργάνωση, προσαρμογή, διόρθωση ή προσθήκη σε σχέση με την υπάρχουσα γνώση. Ακόμη και πειραματικά δεδομένα άγνωστα μέχρι ένα ορισμένο χρονικό διάστημα πρέπει να ενσωματωθούν με την υπάρχουσα γνώση. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει από μόνο του. Χρειάζεται μια προσπάθεια αφομοίωσης και προσαρμογής».

Ο Piaget πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του γράφοντας για το πώς οι εγκέφαλοι δημιουργούν γνώση από την εμπειρία. Ήταν ανένδοτος ότι η δημιουργία της υποκειμενικής μας πραγματικότητας, και επομένως η κατανόησή μας για τον κόσμο, της ίδιας της γνώσης, ήταν μια ενεργή διαδικασία και όχι μια κατάσταση.

Για παράδειγμα, όταν ένα παιδί βλέπει για πρώτη φορά ένα μικρό ζώο με τέσσερα πόδια και μια ουρά και ένας γονιός του λέει: «Σκύλος!» το παιδί στη συνέχεια δημιουργεί μια κατηγορία για μη ανθρώπινα ζώα με τέσσερα πόδια. Αργότερα, όταν το ίδιο παιδί βλέπει ένα άλογο και λέει: «Σκύλος!» ο γονιός πρέπει να το διορθώσει. «Όχι, αυτό είναι άλογο». Εκείνη τη στιγμή, το παιδί εγκαταλείπει το μοντέλο του, αναθεωρώντας την παλιά κατηγορία που κάποτε περιλάμβανε όλα τα τετράποδα και δημιουργώντας μια νέα με χώρο για ακόμη περισσότερες.

Για τον Piaget, οι οργανισμοί προσαρμόζονται συνεχώς στην επιδίωξη να κάνουν το περιβάλλον τους βέλτιστο μέχρι να νιώσουν ότι έχουν κατακτήσει επαρκώς αυτό το περιβάλλον. Όταν φτάνουν σ αυτό το σημείο το ονόμασε «ισορροπία».

Η εξισορρόπηση είναι αφομοίωση, «ενσωμάτωση νέων πληροφοριών σε προϋπάρχουσες δομές» και προσαρμογή, «αλλαγή και οικοδόμηση νέων δομών για την κατανόηση των πληροφοριών».

Εν κατακλείδι. Ο εγκέφαλος είναι κάτι εύπλαστο, που πάντα μαθαίνει, πάντα ενημερώνεται, αλλά προχωρά με προσοχή, με τέτοιο ρυθμό που να αποφεύγει τον κίνδυνο, θέλει να νοιώθει καλά, σιγουριά, απεχθάνεται το χάος και να του τραβάνε το χαλί κάτω από τα πόδια. Εκείνες τις στιγμές που πλήττονται τα πιστεύω μας, κινδυνεύουν οι προσδοκίες μας και τα γεγονότα δε συμβαδίζουν με την πραγματικότητα, αρχίζουμε να βιώνουμε αβεβαιότητα, νοιώθουμε μια βασανιστική ανισορροπία. Για να επιλυθεί αυτή η κατάσταση ή θα οδηγηθούμε σε γνωστική ασυμφωνία ή πρέπει να κάνουμε update, να αλλάξουμε. Βέβαια, ακόμη και όταν κάνουμε την “αναβάθμιση” το θεωρούμε πάντα επίτευγμα δικό μας ακόμη και αν είναι έργο άλλων…

***

Γ. Γιώτης – Συγγραφέας του βιβλίου Hoax: Οδηγός επιβίωσης στην εποχή της παραπληροφόρησης – Εκδότης Θύραθεν. Με πληροφορίες από το βιβλίο του David McRaney “How Minds Change The Surprising Science of Belief, Opinion, and Persuasion” 

Πίνακας έναρξης: Το 1967, ο Σαλβαδόρ Νταλί κυκλοφόρησε μια τράπουλα 17 φύλλων από σουρεαλιστικά τραπουλόχαρτα με μοναδικά σχέδια για Άσσους, Βασιλιάδες, Βασίλισσες και Βαλέδες και ένα Τζόκερ.

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Μπέος για το νερό στον Παγασητικό: Όλα είναι καθαρά -Αύριο θα βουτήξω στη θάλασσα

Μπέος για το νερό στον Παγασητικό: Όλα είναι καθαρά -Αύριο θα βουτήξω στη θάλασσα 

 Για την κατάσταση στον Παγασητικό μετά το περιστατικό με τα νεκρά ψάρια μίλησε ο δήμαρχος Βόλου, Αχιλλέας Μπέος.

Σε δηλώσεις που έκανε στην εκπομπή του Alpha, Super Κατερίνα, ξεκαθάρισε πώς αύριο Τρίτη θα βουτήξει στη θάλασσα για να δείξει ότι τα νερά είναι καθαρά.

«Αύριο, λοιπόν, θα βουτήξω. Εγώ αύριο, 10:30 με 11:00 θα βουτήξω μέσα στη θάλασσα», απάντησε σε ερώτηση για τον αν είναι καθαρά τα νερά.

Μπέος: Ήταν ένα φυσικό φαινόμενο λόγω των πλημμυρών

«Καταρχήν, ήταν ένα φυσικό φαινόμενο όπως είπαν οι επιστήμονες. Αυτό προήλθε από την περσινή καταστροφή με τις βροχές και τις πλημμύρες στον Βόλο. Εκεί δημιουργήθηκε μία δεύτερη λίμνη, σε μεγαλύτερη έκταση και όγκο, όπου λόγω των πολλών νεκρών ζώων που υπήρχαν από την καταστροφή, τα ψάρια βρήκαν πλούσια τροφή, πολλαπλασιάστηκαν και μετά από έναν χρόνο, που μειώθηκε η στάθμη του νερού και το οξυγόνο, και εκατομμύρια ψάρια πέθαναν» εξήγησε ο Αχιλλέας Μπέος για το πώς βρέθηκαν εκατομμύρια νεκρά ψάρια στον Βόλο.

«Βγήκαν από το θυρόφραγμα της Κάρλας και μπήκαν μέσα από τον ποταμό Ξηριά στον Παγασητικό. Το πράγμα αυτό με τα ψαριά, από την πλευρά του ο δήμος Βόλου, τα μάζεψαν, τα απολύμαναν και από εδώ και μία εβδομάδα όλα είναι καθαρά» συμπλήρωσε.

https://www.iefimerida.gr/

Οδηγός επιβίωσης του “εγώ” μας

Οδηγός επιβίωσης του “εγώ” μας

-STELLA-,

16 Σεπτεμβρίου 2024

The Women

Το να φροντίζουμε το “εγώ” μας, έχει καταλήξει μια παρεξηγημένη έννοια. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο εγωισμός είναι αρνητικός και καταστροφικός για τους ίδιους αλλά και για τους ανθρώπους τριγύρω τους. Ο υγιής εγωισμός είναι απαραίτητος για την ποιοτική διαβίωση ενός ανθρώπου. Εγωισμός, σημαίνει φροντίζω τον εαυτό μου και το σώμα μου να είναι υγιή, τον καλλωπίζω, τον προσέχω και του παρέχω ό,τι χρειάζεται προκειμένου να είναι χαρούμενος. Υγιής εγωισμός σημαίνει κάνω το καλύτερο δυνατό για μένα, ώστε να είμαι πλήρης για να μπορώ να προσφέρω και στους άλλους.
Παρακάτω λοιπόν ακολουθεί ένας συνοπτικός οδηγός επιβίωσης του “εγώ” μας σύμφωνα πάντα με τις οδηγίες των γνωστών:

1. Ξυπνάμε όσο πιο νωρίς γίνεται, όσο μας επιτρέπει ο εαυτός μας και όσο του επιτρέπουμε και εμείς. Έτσι θα έχουμε άπλετο χρόνο να απολαύσουμε τον καφέ μας, ή να κάνουμε τις πρωινές μας δουλειές χωρίς πίεση και άγχος, ή να κάνουμε την πρωινή γυμναστική μας, ή απλά να χαλαρώσουμε ή ό,τι άλλο μας ηρεμεί και θα μας δώσει την απαιτούμενη ενέργεια για το υπόλοιπο της ημέρας.

2. Αναζητούμε την θετική διάθεση και τους ανθρώπους εκείνους που θα μας περιστοιχίσουν, θα μας κάνουν χαρούμενους και θα μας βοηθήσουν με τον τρόπο τους στην προσωπική μας εξέλιξη… είτε επαγγελματικά, είτε ψυχικά, είτε πνευματικά, είτε οικονομικά, είτε σωματικά, είτε συναισθηματικά, είτε με οποιονδήποτε τρόπο, είτε με οποιονδήποτε συνδυασμό. Ανθρώπους που μας σέβονται και μας εκτιμούν, που ενδιαφέρονται για εμάς και που το δείχνουν με τον κάθε δυνατό τρόπο.

3. Απολαμβάνουμε την κάθε λεπτομέρεια. Είτε αυτή είναι ένα καφές μόνοι μας, είτε με ένα φίλο μας, είτε το γεύμα μας, είτε η βόλτα με τον σκύλο μας, είτε το παιχνίδι με τα παιδιά μας, είτε ένα βιβλίο ή μια ταινία, είτε ένας ωραίος πίνακας, είτε, είτε είτε… Απολαμβάνουμε το κάθε τι που βιώνουμε, γιατί τώρα το βιώνουμε, αύριο δεν ξέρουμε… τώρα… μόνο το τώρα έχουμε γι’ αυτό ας ρουφήξουμε το παρόν, ας το μυρίσουμε, ας το γευτούμε, ας το νιώσουμε, ας το ζήσουμε!!!

4. Διεκδίκησε χρόνο για τον εαυτό σου… δέκα λεπτά, είκοσι λεπτά, μια ώρα… όσο περισσότερο μπορείς για σένα. Οι υποχρεώσεις τρέχουν, τα παιδιά κλαίνε, η δουλειά απαιτεί, όλοι κάτι ζητάνε, η μεγαλύτερη υποχρέωση όμως είναι προς τον εαυτό σου, να γεμίσεις τις μπαταρίες σου για να μπορείς να συνεχίζεις και να έχεις την καλύτερη δυνατή απόδοση. Κάτσε κοίτα το ταβάνι, ξεκουράσου, διάβασε, χόρεψε, βάψε, διεκδίκησε χρόνο για σένα και κάνε ό,τι σε γεμίζει και σε χαλαρώνει για να αγαλλιάσει η ψυχή σου και ξανά προς τη δόξα τραβά…

5. Γύμνασε το σώμα σου και φρόντισε την διατροφή σου. ΝΟΥΣ ΥΓΙΗΣ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΙΕΙ. Το σώμα είναι η πιο τέλεια μηχανή, ό,τι το τροφοδοτούμε, προσφέρει. Κάνε οποιαδήποτε γυμναστική σε ευχαριστεί και σου βγαίνει αβίαστα, ένα απλό περπάτημα στην φύση, μια πολεμική τέχνη, γυμναστήριο, ποδήλατο, άθλημα, χορό, ή ό,τι άλλο σου αρέσει. Η γυμναστική διατηρεί το σώμα μας υγιές, μας προσφέρει ένα καλοσχηματισμένο σώμα, μας δίνει χαρά και ευεξία.

6. Γύμνασε το μυαλό σου! Διάβασε ένα βιβλίο, πήγαινε σε ένα σεμινάριο, μάθε κάτι καινούργιο, μια νέα δεξιοτεχνία, μια ξένη γλώσσα. Το μυαλό οφείλει να είναι σε εγρήγορση. Όσο εξελίσσεται, εξελισσόμαστε μαζί του.

7. Κίνητρο και κινητοποίηση! Μην μένεις στάσιμος, η γη συνεχίζει να γυρίζει. Κινητοποιήσου, βρες το νόημα που θα σε κάνει το πρωί να ξυπνάς με χαρά, βρες τον χαμένο σου σκοπό, βρες το απόφθεγμα που σου ταιριάζει και λέγε το όλη μέρα, κάνε θετικές δηλώσεις, δες βιντεάκια που σε παροτρύνουν προς την εξέλιξή σου, διάβασε μαρτυρίες άλλων ανθρώπων που τα κατάφεραν πάρα τις αντιξοότητες, χόρεψε, τραγούδα, ζωγράφισε, βρες ένα κίνητρο ή και πολλά να σε εξελίξουν… Μόνο μην αφήνεσαι! Το ποτάμι πίσω δεν γυρνά, μόνο μπροστά, αφέσου στην ροή, στην ροή της δικής σου εξέλιξης. Κινητοποιήσου! Η ζωή σε περιμένει…

8. Αφέσου με το ρέμα. Όσο αντιστέκεσαι, τόσο μεγαλώνει η δυσκολία, τα κύματα μας χτυπάνε στην πλάτη μέχρι να αφεθούμε στην ροή… τότε απλά κυλάμε μαζί… έτσι είναι κι η ζωή. Αφέσου… κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς χωρίς να μιζεριάζεις και να αντιστέκεσαι, δεν ωφελεί. Μάθε, εξελίξου, προσπάθησε και κύλα μαζί με την ζωή. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ!!! «ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ»

9. Αυτογνωσία και αυτοαποδοχή! Η ιερότερη συνάντηση με τον εαυτό μας. ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ. Η δυσκολότερη αποστολή από όλες, μια συνεχής αναζήτηση… αξίζει όμως τον κόπο.
   « Άναψα ένα σπίρτο στο σκοτάδι μου. Τα τέρατα που ευελπιστούσα να πολεμήσω δεν ήταν εκεί… ήμουν μόνο εγώ!»
   «Όσο και αν αρνείσαι να δεις την πραγματικότητα, ο καθρέπτης δεν ψεύδεται, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να τον αντιμετωπίσεις.»
   «Η μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής σου, είναι όταν θα κλείσουν οι προβολείς, να βγάλεις την μάσκα και να κοιτάξεις κατάματα τον εαυτό σου στον καθρέπτη! Η μεγαλύτερη μάχη… να τον αποδεχτείς!»
   Ανακάλυψε εσένα, χωρίς μάσκες, χωρίς περιτυλίγματα. Αγάπησε την αντανάκλασή σου, αποδέξου την γιατί είναι δικιά σου, συστηθείτε ξανά αν χρειαστεί, επαναπροσδιορίσου!

10. Αγάπη… και μόνο αγάπη! Η αγάπη δίνει φτερά, δίνει ώθηση προς τα εμπρός, ασφάλεια και σιγουριά. Να είσαι εκεί που αγαπάς και εκεί που σε αγαπούν. Μεγαλύτερη ευτυχία δεν υπάρχει. Το σώμα φθείρεται, τα υλικά αγαθά χάνονται, το μόνο που μένει είναι η αγάπη! Αγαπήστε στον εαυτό σας, αγκαλιάστε τον, φροντίστε τον… και μετά όλους τους άλλους!
    «Αγαπημένε μου εαυτέ καλημέρα… ήθελα απλά να σου πω ότι σε αγαπώ και ότι μου λείπεις!»

11. 
    

12. https://thewomen.gr/
    Stella

Συντάκτης

• 
  Stella

  Χάθηκα μες το ταξίδι της ζωής… σε κάποια στροφή παραστράτησα. Δεν πρόσεξα καν το σταθμό διαφυγής. Τώρα.. επιβιβάζομαι ξανά με συνεπιβάτη εμένα και ένα λευκό κομμάτι χαρτί. Καλό μας ταξίδι!

Μάρκος Αυρήλιος «Τι σκέφτεσαι τώρα;»

 Μάρκος Αυρήλιος «Τι σκέφτεσαι τώρα;»

Νικολαΐδου Έλσα

«Μη κατασπαταλήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου σε φανταστικές σκέψεις για τους άλλους, αν δεν τις χρησιμοποιήσεις προς όφελος όλων. Γιατί θα στερηθείς κάποιο άλλο έργο […] με το να σκέφτεσαι τι θα κάνει ο τάδε και για ποιον λόγο, τι λέει και τι έχει στο μυαλό του και τι μηχανεύεται και όλα όσα κάνει σε απομακρύνουν από την παρατήρηση του δικού σου εαυτού» Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν 3.4

Το 170 μ.Χ. ο Μάρκος Αυρήλιος στρατοπεδεύει στην πόλη Καρνούντο, όπως γράφει στο περιθώριο του τρίτου βιβλίου του ημερολογίου του (Τὰ ἐν Καρνούντῳ). Τα βράδια καταγράφει τα «παραγγέλματα» που δίνει στον εαυτό του, μετατρέποντάς μας σε αυτόπτες μάρτυρες της στωικότητας που παλεύει κάθε μέρα να διατηρήσει. Η πρακτική της καταγραφής των σκέψεων είναι για τον ίδιο αναγκαία προκειμένου να διατηρήσει τον εαυτό του ακέραιο και λογικό απέναντι στην παραφροσύνη που κυριαρχεί γύρω του.

Πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας παρακολουθούμε από τόσο κοντά -σαν να είμαστε εμείς ο «δαίμονάς» του- τις μύχιες σκέψεις ενός αυτοκράτορα, ο οποίος δεν μελετά πλέον φιλοσοφία, αλλά ακολουθεί τη φιλοσοφία ως οδηγό στη ζωή του. Ο Μάρκος ζει τη φιλοσοφία και οι συνθήκες δεν θα μπορούσαν να είναι πιο δύσκολες για να φιλοσοφήσει κανείς. Η φιλοσοφία χρειάζεται ελεύθερο χρόνο, αλλά ο Μάρκος δεν συχνάζει σε κάποια φιλοσοφική σχολή -ούτε καν στο παλάτι. Και όμως, βρίσκει τον χρόνο στα σύνορα του Δούναβη να συνομιλήσει με τον εαυτό του για να του υποδείξει το σημαντικό: να μη χάνει τον χρόνο της ζωής του (αυτός, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας, όχι εμείς που τον διαβάζουμε) αναλύοντας τις μηχανορραφίες και τις ενέργειες των άλλων γύρω του. Ο Μάρκος επιλέγει να ακολουθήσει την πορεία του έλλογου όντος που υποδεικνύει η φύση του ανθρώπου και να κρατηθεί μακριά από τις κακοήθειες και τα κουτσομπολιά της αυλής του. Ακόμη μια φορά, σαν δεύτερος Σωκράτης, εξετάζει τον εαυτό του καθημερινά:

«Να συνηθίσεις τον εαυτό σου να στοχάζεται μόνο αυτά, για τα οποία αν κάποιος σε ρωτούσε ‘Τι σκέφτεσαι τώρα;’ θα απαντούσες αμέσως με παρρησία ‘αυτό κι αυτό’. Σαν να γίνεται αμέσως φανερό ότι όλες οι σκέψεις σου είναι απλές και αγαθές και ανήκουν σε ένα κοινωνικό ον που αδιαφορεί για τις ηδονικές και για όλες τις φανταστικές σκέψεις που σχετίζονται με την απόλαυση ή τη φιλονικία ή την κακή επιρροή ή την καχυποψία ή με οτιδήποτε άλλο που εξαιτίας του θα κοκκίνιζες από ντροπή, επειδή το είχες στον νου σου» Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν 3.4

Ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος ανεξαρτήτως του περιβάλλοντός του. Ο Μάρκος Αυρήλιος αν και περιτριγυρίζεται από πλήθος ανθρώπων, επιθυμεί να παραμείνει ο εαυτός του, να έχει τον έλεγχο του νου του, να κρίνει και να εξετάζει τα γεγονότα με βάση τον Λόγο, ώστε να ζει σε αρμονία με τη φύση, τη Συμπαντική και την ανθρώπινη. Για να το επιτύχει αυτό δεν αρκεί να γνωρίζει φιλοσοφία, αλλά να την ασκεί καθημερινά. Οι περισπασμοί είναι πολλοί και στοχεύουν στην ταραχή της ψυχής. Ο δαίμονας του Μάρκου Αυρήλιου ακολουθεί κατά γράμμα την πλατωνική προσταγή για τον δίκαιο άνθρωπο που απαντά στο τέταρτο βιβλίο της «Πολιτείας» ο οποίος πράττει τα καθήκοντα που του αναλογούν και δεν ανακατώνεται στις υποθέσεις των άλλων (τὸ τὰ αὑτοῦ πράττειν καὶ μὴ πολυπραγμονεῖν δικαιοσύνη ἐστί, 433a). Ο Μάρκος γνωρίζει τα δικά του καθήκοντα, εκείνα που απορρέουν από την ανθρώπινη φύση του:

«Γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος έχοντας χρησιμοποιήσει τη δύναμη μέσα του γίνεται άνθρωπος αμόλυντος από ηδονές, άτρωτος σε κάθε πόνο, ανέγγιχτος από κάθε ύβρη και αναίσθητος σε κάθε κακία, ένας αθλητής του μέγιστου άθλου, που δεν νικάται από κανένα πάθος, που είναι βαθιά διαποτισμένος από τη δικαιοσύνη και ασπάζεται ολόψυχα αυτά που συμβαίνουν και ό,τι του έχει συμβεί και δεν φαντάζεται συχνά, ούτε χωρίς να υπάρχει μεγάλη ανάγκη προς όφελος του συνόλου, τι λέει ο άλλος και τι κάνει και τι σκέφτεται. […] Θυμάται ακόμα ότι όλα τα έλλογα όντα είναι συγγενή και ότι το να φροντίζει για όλους τους ανθρώπους ανήκει στην ανθρώπινη φύση και ότι δεν πρέπει να προσκολλάται στις γνώμες όλων, αλλά μόνο σε εκείνων που ζουν σε συμφωνία με τη φύση» Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν 3.4

 

Η δρ. Έλσα Νικολαΐδου είναι συγγραφέας του βιβλίου Φιλοσοφία για όλους, Φιλοσοφία για όλους: Γιατί να διαβάζουμε τους αρχαίους Φιλοσόφους, Μεταίχμιο 2022

philosophy.elsanicolaidou@gmail.com  

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

 

Οι 10 πιο σημαντικές σελίδες για έναν ιστότοπο εκκίνησης

Από την Kally στις 13 Σεπτεμβρίου 2024 Είστε νέα επιχείρηση; Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στα οποία πρέπει να εργαστείτε είναι ο ιστότοπός σας, επειδή πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν πλέον το Διαδίκτυο για να βρουν πληροφορίες σχετικά με εταιρείες και τι προσφέρουν. Ο ιστότοπός σας πρέπει να έχει όλες τις πληροφορίες που χρειάζονται και είναι εύκολο να βρεθούν. Ποιες είναι όμως οι σελίδες που θα πρέπει να έχει η startup ιστοσελίδα σας; Παρακάτω είναι 10 από τις πιο σημαντικές σελίδες που πρέπει να θυμάστε όταν δημιουργείτε τον ιστότοπο εκκίνησης! Αρχική σελίδα Κάθε ιστότοπος πρέπει να έχει μια αρχική σελίδα που όχι μόνο καλωσορίζει τους πελάτες και τους δίνει γενικές πληροφορίες για την επιχείρησή σας και το τι έχετε να προσφέρετε, αλλά και τον τόνο για τον υπόλοιπο ιστότοπο. Η αρχική σελίδα πρέπει να έχει σχεδιαστεί τέλεια για να συλλαμβάνει την περιέργειά τους και να είναι εύκολη στην ανάγνωση. Βεβαιωθείτε ότι η αρχική σας σελίδα παρέχει πληροφορίες και συνδέει τους χρήστες με τις κατάλληλες σελίδες, εάν επιθυμούν να μάθουν περισσότερα για τις προσφορές σας. Σχετικά με τη σελίδα Είναι σύνηθες φαινόμενο οι πελάτες να προχωρούν στις παραγγελίες τους όταν έχουν ξεκάθαρη ιδέα για το εμπορικό σήμα. Αυτός είναι ο λόγος που επισκέπτονται συχνότερα τη σελίδα Πληροφορίες όταν ελέγχουν έναν ιστότοπο επιχείρησης. Αφιερώστε χρόνο για να επεξεργαστείτε αυτήν τη σελίδα και ενημερώστε τους ανθρώπους για την ιστορία και την αποστολή της ομάδας σας. Μπορείτε επίσης να προσθέσετε ένα μικρό προφίλ της ομάδας σας, ώστε οι πελάτες σας να γνωρίζουν ποιος εργάζεται πίσω από την εταιρεία σας, κάτι που μπορεί να βοηθήσει στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης. Σελίδες προϊόντων/υπηρεσιών Ο ιστότοπός σας είναι επίσης το τέλειο μέρος για να παρουσιάσετε τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες σας. Παρέχετε μια περίληψη του τι προσφέρεται και, στη συνέχεια, σύντομες περιγραφές ή συνδέσμους, ώστε οι χρήστες να μπορούν να μάθουν περισσότερα για τις προσφορές σας. Μπορείτε επίσης να δημιουργήσετε μεμονωμένες σελίδες προορισμού για τα προϊόντα σας, ώστε να μπορείτε να τις περιγράψετε με περισσότερες λεπτομέρειες. Σελίδες συχνών ερωτήσεων Μερικές φορές, οι πελάτες μπορεί να έχουν ερωτήσεις σχετικά με την επιχείρησή σας ή τις προσφορές σας, τις οποίες μπορεί να αντιμετωπίσουν καθώς κοιτάζουν τον ιστότοπό σας. Η ύπαρξη μιας σελίδας Συχνών Ερωτήσεων θα σας βοηθήσει να απαντήσετε σε αυτές τις ερωτήσεις και σε άλλες συνήθεις ερωτήσεις που μπορεί να έχουν σχετικά με την επιχείρησή σας και τις προσφορές σας. Όταν γράφετε αυτές τις σελίδες, οι απαντήσεις σας πρέπει να είναι εύκολα κατανοητές και ειλικρινείς, καθώς αυτό θα δείχνει τη δέσμευσή σας να υποστηρίζετε τους πελάτες σας. Μπορείτε επίσης να τις συνδέσετε με άλλες σελίδες ιστότοπου για να ενθαρρύνετε τους πελάτες σας να ελέγξουν τον υπόλοιπο ιστότοπό σας. Κριτικές/Μαρτυρίες πελατών Θα είναι καθησυχαστικό για τους νέους πελάτες να βλέπουν πραγματικές κριτικές από προηγούμενους πελάτες σας στον ιστότοπό σας. Αυτό θα βοηθήσει στη μετατροπή τους σε πελάτες που πληρώνουν και θα αυξήσει τις πωλήσεις σας. Κατά τη ρύθμιση αυτής της σελίδας, είναι καλύτερο τα θετικά σχόλια να βρίσκονται στην κορυφή και να δείχνουν το όνομα και τη φωτογραφία του συγγραφέα, ώστε οι άλλοι να μπορούν να συνδέσουν τις κριτικές σας με πραγματικούς ανθρώπους. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε πλατφόρμες κριτικών τρίτων, όπως το Google Reviews ή το Trustpilot, για να συνδέσετε κριτικές απευθείας στον ιστότοπό σας. Χαρτοφυλάκιο Θα πρέπει επίσης να προσφέρετε μια σελίδα χαρτοφυλακίου στον ιστότοπο της startup σας, καθώς είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να επιδείξετε τις δεξιότητές σας και την εργασία σας. Συγκεκριμένοι οικοδεσπότες ιστού προσφέρουν πρόσθετα χαρτοφυλακίου ή θέματα που θα διευκολύνουν τους χρήστες να εμφανίσουν προηγούμενα έργα — είτε με κείμενο είτε οπτικά. Θα σας βοηθούσε επίσης να επιδιώκετε να ενημερώνετε τακτικά το χαρτοφυλάκιό σας για να δείχνετε την ανάπτυξη και την αφοσίωσή σας στην επωνυμία σας. Σελίδα επικοινωνίας Η σελίδα επικοινωνίας σας είναι μια άμεση γραμμή επικοινωνίας με τους πιθανούς πελάτες σας. Βεβαιωθείτε ότι είναι εύκολο να το βρείτε και να το χρησιμοποιήσετε, με όλα τα στοιχεία επικοινωνίας σας να αναφέρονται. Η συμπερίληψη μιας προστασίας captcha μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να διασφαλίσετε ότι λαμβάνετε μόνο γνήσια ερωτήματα. Ιστολόγιο Ο ιστότοπός σας μπορεί επίσης να επωφεληθεί από την ύπαρξη μιας σελίδας ιστολογίου. Εδώ μπορείτε να παρέχετε στους επισκέπτες νέες ενημερώσεις σχετικά με την επιχείρησή σας και ακόμη και να μοιραστείτε την τεχνογνωσία σας γράφοντας πληροφορίες για θέματα που σχετίζονται με τον τομέα σας. Όταν γράφετε το ιστολόγιό σας, χρησιμοποιήστε τις σωστές λέξεις-κλειδιά και έχετε τρόπους για τους επισκέπτες σας να σχολιάζουν ή να μοιράζονται τις αναρτήσεις. Είναι επίσης καλύτερο να χρησιμοποιείτε βελτιστοποιημένες φωτογραφίες, ώστε το περιεχόμενο να φορτώνεται γρήγορα. Θα βοηθούσε εάν είχατε επίσης μια ποικιλία περιεχομένου, ώστε να εξυπηρετεί όλους τους τύπους κοινού. Σελίδα Πολιτικής Απορρήτου Συνιστάται επίσης μια σελίδα πολιτικής απορρήτου, η οποία δείχνει τη δέσμευσή σας για την προστασία των δεδομένων και τη διαφάνεια. Περιγράψτε πώς γίνεται ο χειρισμός κάθε στοιχείου που λαμβάνετε από τους πελάτες σας, γιατί το συλλέγετε και ποια μέτρα ασφαλείας υπάρχουν για την προστασία του. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε αυτήν τη σελίδα για να παραθέσετε μια νομική δήλωση αποποίησης ευθύνης που υποδεικνύει ότι η πολιτική απορρήτου μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή. Όροι και Προϋποθέσεις Θα πρέπει να έχετε μια σελίδα όρων και προϋποθέσεων στον ιστότοπο, η οποία θα υποδεικνύει τους κανόνες και τους κανονισμούς με τους οποίους θα συμμορφώνεται ο ιστότοπος και οι προσφορές σας. Αυτά περιλαμβάνουν την καταλληλότητα των χρηστών, τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, την εγγραφή λογαριασμού και την επίλυση διαφορών. Ζητήστε από έναν δικηγόρο να ελέγξει αυτήν τη σελίδα για να βεβαιωθείτε ότι συμμορφώνεται με το νόμο και ότι θα προστατεύσει τα συμφέροντά σας. Ως startup, ο ιστότοπός σας μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν την επωνυμία σας. Εάν είναι καλά σχεδιασμένο και έχει τις σωστές σελίδες, οι πελάτες θα γνωρίζουν ότι κατανοείτε τις ανάγκες τους και τι κάνετε. Εάν έχετε οποιεσδήποτε ανάγκες περιεχομένου ιστότοπου, φροντίστε να με προσελκύσετε! https://middleme.net/

Η παιδεία, ο Νίτσε και ο Καβάφης

 Η λέξη παιδεία μας έρχεται από το ρήμα παιδεύω που μας δίνει την λέξη παις, παιδί.

Αρχικά σήμαινε ανατρέφω, μορφώνω αλλά επειδή η εκπαίδευση συνοδευόταν από τιμωρίες και ξύλο, ήδη στην ελληνιστικά χρόνια σήμαινε ταλαιπωρώ, βασανίζω.

Έτσι στην επιστολή Προς εβραίους 12:6-7

 Ὅν ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δέ πάντα υἱόν ὅν παραδέχεται εἰ παιδείαν ὑπομένετε, ὡς υἱοῖς ὑμῖν προσφέρεται ὁ Θεός· τίς γάρ ἐστιν υἱὸς ὃν οὐ παιδεύει πατήρ

αλλά και στην παροιμία

Ἁμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα

η λέξη παιδεύει δεν σημαίνει αγαπούν ή μορφώνουν αλλά βασανίζουν.

Όπως είπε και ο Νίτσε, η τιμωρία αυξάνει τον φόβο, οξύνει την πονηριά και ελέγχει τις επιθυμίες, δηλαδή δαμάζει τον άνθρωπο αλλά δεν τον κάνει καλύτερο.

Γι’ αυτό όπως είπε ο αγαπημένος, προσπάθησε όσο μπορείς με τα παιδιά σου. Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις.

Καλλιτέχνης: Jan 

https://perithorio.com/