Το πήρα από δω, το πήρα από κει… Το είδα χωρίς εγωισμό, με εγωισμό, το έβαλα κάτω και το έλιωσα με αντικειμενικότητα που δύσκολα την επιστράτευσα, εφόσον αποτελώ το μισό της ιστορίας. Προσωπικά δε βρήκα να φταίω πουθενά, εκτός κι αν θεωρήσουμε ότι βλάπτει η πολλή δοτικότητα… Τώρα που το σκέφτομαι… ναι, ποιος μου είπε ότι είναι καλό σημάδι η αντοχή κι η ανοχή;
Σίγουρα δε θα αρχίσω κανέναν κατάλογο για το αν και σε τι φταις εσύ. Θα απορήσω όμως και προφανώς ρητορικά… αν δε φταίω εγώ, αν δε φταις ούτε εσύ… τότε τι φταίει; Σκοπός μου δεν είναι να κάνω δικαστήριο, να βρω ένοχο για το σκαμνί και κατά συνέπεια να επέλθει ποινή. Σκοπός είναι σίγουρα ωστόσο να καταλάβω κι αυτό μοιάζει δύσκολο. Ίσως πάλι να μην έχει κανένα νόημα μήτε να καταλάβω, μήτε να ξέρω ποιος φταίει.
Αν ρωτάς τι θα άλλαζε, θα σου πω τίποτα απολύτως. Για μένα η όλη ουσία κι ας βαυκαλίζομαι, είναι να μην έρθει τούτη η στιγμή. Κάπου εδώ θα με ενδιέφερε επίσης να άκουγα τη δική σου πεποίθηση με όποιο ρίσκο για τη γαλήνη μου σαφώς. Όπως και να ‘χει, είναι ένα προσωρινό παραλήρημα του πεντάλεπτου, γιατί η ζωή δεν περιμένει ετυμηγορία που δεν προσφέρει τίποτα… η ζωή θέλει απλά παλμό κι αυτό σίγουρα θα πω με ευθύτητα πως δεν διέθεσες ίσως επειδή δε διέθετες!
Το να βρεις τι φταίει μάλλον είναι ωφέλιμο στο εσωτερικό βόλεμα των πραγμάτων μέσα σου, αλλά και στο να βρεις επιτέλους κατεύθυνση, στόχους και αλήθεια κάπου ανάμεσα στην καθημερινότητα και στο όνειρο… Αν έφταιγα αφενός θα το ήξερα, αφετέρου θα το δεχόμουν και παραδεχόμουν και τελικώς οι αποφάσεις μου θα ήταν διαφορετικές. Αν φταις, δε με νοιάζει καν… ζήσε εσύ με αυτό γιατί εγώ είμαι απασχολημένη.
Αν δεν φταίω και δε φταις, αν φταίει κάτι άλλο, τότε λυπάμαι που αυτό μας νίκησε. Είναι τραγικό που κάτι μπόρεσε να μας αφανίσει, μα στανταράκι υπάρχει ερμηνεία η οποία δεν μου περνά από το μυαλό προς το παρόν. Κάπου εδώ επίσης σκέφτομαι να μην αναλωθώ άλλο σε αυτό… τουναντίον, έχω μια ζωή να ζήσω!
Είμαι η Θώμη, αγαπώ τους ανθρώπους και λατρεύω να γράφω καταθέτοντας την ψυχή μου… κι αν αυτό συγκινεί είμαι ευτυχής… κι αν μπορώ να βοηθώ έτσι… είμαι πιο ευτυχής!
Christian Brian & Griffiths Tom – Η καμπύλη της λήθης
Φυσικά, μια συζήτηση περί μνήμης δεν θα μπορούσε να είναι πλήρης χωρίς μια αναφορά στο πιο οικείο μας «όργανο μνήμης»: τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Τις τελευταίες δεκαετίες, υπό την επίδραση της επιστήμης υπολογιστών έχει σημειωθεί ένα είδος επανάστασης στον τρόπο με τον οποίο οι ψυχολόγοι αντιλαμβάνονται τη μνήμη.
Η επιστήμη της ανθρώπινης μνήμης λέγεται ότι ξεκίνησε το 1879, από έναν νεαρό ψυχολόγο του Πανεπιστημίου του Βερολίνου ονόματι Χέρμαν Έμπινγκχαους. Ο Έμπινγκχαους θέλησε να κατανοήσει τις θεμελιώδεις αρχές λειτουργίας της ανθρώπινης μνήμης, και να δείξει ότι ο νους ήταν δυνατό να μελετηθεί με όλη τη μαθηματική αυστηρότητα των φυσικών επιστημών. Έτσι, ξεκίνησε να πειραματίζεται πάνω στον εαυτό του.
Κάθε μέρα, ο Έμπινγκχαους καθόταν και αποστήθιζε μια λίστα από συλλαβές χωρίς νόημα. Κατόπιν εξέταζε τον εαυτό του στις λίστες που είχε αποστηθίσει τις προηγούμενες μέρες. Ακολουθώντας αυτή τη συνήθεια επί έναν χρόνο, συνήγαγε πολλά από τα βασικότερα αποτελέσματα της έρευνας πάνω στην ανθρώπινη μνήμη. Επιβεβαίωσε, για παράδειγμα, ότι η λίστα διατηρείται στη μνήμη περισσότερο αν κανείς την επαναλάβει πολλές φορές, και ότι το πλήθος των αντικειμένων που μπορεί να θυμηθεί κανείς με ακρίβεια φθίνει με τον χρόνο. Τα αποτελέσματά του σκιαγραφούσαν ένα διάγραμμα που αποτυπώνει το πώς ξεθωριάζει η μνήμη καθώς περνά ο χρόνος, και το οποίο οι ψυχολόγοι ονομάζουν σήμερα «καμπύλη της λήθης».
Τα αποτελέσματα του Έμπινγκχαους απέδειξαν ότι η ανθρώπινη μνήμη μπορούσε να μελετηθεί με αξιόπιστο τρόπο στο πλαίσιο των ποσοτικών επιστημών, αλλά άφησαν άλυτο ένα μυστήριο. Γιατί αυτή η συγκεκριμένη καμπύλη; Δείχνει ότι η ανθρώπινη μνήμη είναι καλή ή κακή; Τι κρύβεται από πίσω; Τα ερωτήματα αυτά αποτέλεσαν το έναυσμα για πολλές εικασίες και ερευνητικές προσπάθειες στον χώρο της ψυχολογίας για πάνω από εκατό χρόνια.
Το 1987, ο ψυχολόγος και επιστήμονας υπολογιστών Τζων Άντερσον από το Πανεπιστήμιο Κάρνεγκι Μέλλον μελετούσε τα συστήματα ανάκλησης πληροφορίας των πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών. Στόχος του Άντερσον -ή έτσι πίστευε- ήταν να περιγράφει με ποιον τρόπο η μελέτη της ανθρώπινης μνήμης θα μπορούσε να συμβάλει στη σχεδίαση αυτών των συστημάτων. Αντ’ αυτού, συνέβη το αντίθετο: Συνειδητοποίησε ότι η επιστήμη υπολογιστών μπορούσε να προσφέρει το στοιχείο που έλειπε από τη μελέτη του νου.
«Για πολύ καιρό», λέει ο Άντερσον, «είχα την αίσθηση ότι κάτι έλειπε από τις υπάρχουσες θεωρίες περί ανθρώπινης μνήμης, συμπεριλαμβανομένης της δικής μου. Βασικά, όλες αυτές οι θεωρίες θεωρούν ότι η μνήμη λειτουργεί με αυθαίρετο και μη βέλτιστο τρόπο… Από καιρό είχα την αίσθηση ότι οι βασικές διεργασίες της μνήμης είναι αρκετά προσαρμοστικές, ίσως μάλιστα και βέλτιστες· ωστόσο, δεν είχα καταφέρει ποτέ να διακρίνω ένα πλαίσιο εντός του οποίου να μπορώ να υποστηρίξω αυτή την άποψη. Στη δουλειά της επιστήμης υπολογιστών πάνω στην ανάκληση πληροφορίας, είδα αυτό το πλαίσιο μπροστά στα μάτια μου».
Ένας φυσικός τρόπος να προσεγγίσουμε το γεγονός ότι ξεχνάμε είναι να θεωρήσουμε ότι απλώς εξαντλείται ο διαθέσιμος χώρος στον νου μας. Το βασικό στοιχείο στη νέα αντίληψη του Άντερσον για την ανθρώπινη μνήμη είναι ότι το πρόβλημα μπορεί να μην αφορά τον αποθηκευτικό χώρο, αλλά τον τρόπο οργάνωσης. Σύμφωνα με τη θεωρία του, ο νους έχει ουσιαστικά άπειρη χωρητικότητα για αναμνήσεις, αλλά ο χρόνος που διαθέτουμε για την αναζήτησή τους είναι πεπερασμένος. Ο Άντερσον τον παραλλήλισε με μια βιβλιοθήκη που αποτελείται από ένα μοναδικό, αυθαίρετα μακρύ ράφι – το σύστημα αρχειοθέτησης Νογκούτσι στην κλίμακα της Βιβλιοθήκης του Κονγκρέσου. Μπορούμε να χωρέσουμε σε αυτό το ράφι όσα αντικείμενα θέλουμε, αλλά όσο πιο κοντά βρίσκεται κάτι στην αρχή του ραφιού τόσο πιο γρήγορα θα μπορούμε να το βρούμε.
Από αυτή τη σκοπιά, το κλειδί για μια καλή ανθρώπινη μνήμη ταυτίζεται με το κλειδί για μια καλή πρόχειρη μνήμη υπολογιστή: να προβλεφθούν τα αντικείμενα που είναι πιθανότερο να χρειαστούν στο μέλλον. Αν αποκλείσουμε τη διορατικότητα, η καλύτερη τακτική για να κάνουμε τέτοιου είδους προβλέψεις στον ανθρώπινο κόσμο προϋποθέτει να κατανοούμε τον ίδιο τον κόσμο. Μαζί με τον συνεργάτη του Λελ Σκούλερ, ο Άντερσον ξεκίνησε να πραγματοποιεί μελέτες σαν εκείνες του Έμπινγκχαους, όχι στον ανθρώπινο νου, αλλά στην ανθρώπινη κοινωνία. Το ερώτημα ήταν απλό: ποια μοτίβα χαρακτηρίζουν τον τρόπο με τον οποίο «ξεχνάει» ο ίδιος ο κόσμος – τον τρόπο με τον οποίο τα γεγονότα και οι αναφορές σε πράγματα ξεθωριάζουν με τον χρόνο; Οι Άντερσον και Σκούλερ ανέλυσαν τρία ανθρώπινα περιβάλλοντα: πρωτοσέλιδα των Νew York Times, ηχογραφήσεις γονιών που μιλούν στα παιδιά τους, και τα εισερχόμενα του προσωπικού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του Άντερσον. Και στα τρία αυτά πεδία, διαπίστωσαν ότι μια λέξη είναι πιθανότερο να επανεμφανιστεί ακριβώς μετά την προηγούμενη χρήση της, και η πιθανότητα επανεμφάνισής της μειώνεται με την πάροδο του χρόνου.
Με άλλα λόγια, η ίδια η πραγματικότητα έχει μια στατιστική δομή που προσομοιάζει στην καμπύλη του Έμπινγκχαους. Αυτό οδηγεί σε ένα αξιοσημείωτο συμπέρασμα. Αν τα πράγματα ξεθωριάζουν στον νου μας με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο φθίνει η χρήση των πραγμάτων γύρω μας, τότε ίσως να υπάρχει πράγματι μια πολύ καλή εξήγηση για την καμπύλη λήθης του Έμπινγκχαους – συγκεκριμένα, ότι ο νους μας είναι τέλεια συντονισμένος με τον κόσμο, καθιστώντας διαθέσιμα ακριβώς τα πράγματα που είναι πιθανότερο να χρειαστούν.
Εστιάζοντας στη χρονική διάσταση, η πρόχειρη αποθήκευση μας δείχνει ότι η μνήμη περιλαμβάνει αναπόφευκτους συμβιβασμούς, και έχει κατά μία έννοια έναν χαρακτήρα «μηδενικού αθροίσματος». Δεν μπορούμε να έχουμε όλα τα βιβλία της βιβλιοθήκης πάνω στο γραφείο μας, όλα τα προϊόντα στη βιτρίνα του καταστήματος, όλες τις ειδήσεις στο πάνω μισό του πρωτοσέλιδου, όλα τα έγγραφα στην κορυφή του σωρού. Και, αντίστοιχα, δεν μπορούμε να έχουμε όλα τα γεγονότα ή τα πρόσωπα ή τα ονόματα στο προσκήνιο του νου μας.
«Πολλοί έχουν την τάση να πιστεύουν ότι η ανθρώπινη μνήμη είναι κάθε άλλο παρά βέλτιστη», έγραψαν οι Άντερσον και Σκούλερ. «Επισημαίνουν τις πολλές απογοητευτικές αστοχίες της μνήμης. Ωστόσο, αυτές οι επικρίσεις δεν αξιολογούν σωστά την εργασία που καλείται να διεκπεραιώσει η ανθρώπινη μνήμη: την προσπάθεια διαχείρισης ενός τεράστιου αποθέματος αναμνήσεων. Σε οποιοδήποτε σύστημα το οποίο είναι υπεύθυνο για τη διαχείριση μιας τεράστιας βάσης δεδομένων συμβαίνουν αναπόφευκτα και αποτυχημένες απόπειρες ανάκλησης. Η διατήρηση πρόσβασης σε απεριόριστο πλήθος αντικειμένων απλώς κοστίζει πάρα πολύ».
Η προσέγγιση αυτή έχει οδηγήσει με τη σειρά της σε μια δεύτερη αποκάλυψη σχετικά με την ανθρώπινη μνήμη. Αν αυτοί οι συμβιβασμοί είναι πράγματι αναπόφευκτοι, και ο νους φαίνεται να είναι συντονισμένος με τον βέλτιστο τρόπο με τον κόσμο που μας περιβάλλει, τότε αυτό που αποκαλούμε αναπόφευκτη «έκπτωση νοητικών λειτουργιών» προϊούσης της ηλικίας μπορεί στην πραγματικότητα να είναι κάτι άλλο.
Christian Brian & Griffiths Tom | Η Αλγοριθμική Τέχνη των Αποφάσεων | Εκδόσεις: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις | Χορταράς Αλέξανδρος
Καράβια… βγήκαν στη στεριά στον Παγασητικό από τη μανία των ανέμων:
Η θάλασσα εξαφάνισε δρόμους!
Καράβια… βγήκαν στη στεριά στον Παγασητικό (magnesianews.gr)
Καταστροφές στο παραλιακό μέτωπο σε επιχειρήσεις και σκάφη προκάλεσαν οι ισχυροί άνεμοι στον Παγασητικό
Μεγάλες φθορές και ζημιές σε σκάφη και επιχειρήσεις προκάλεσαν οι ισχυροίάνεμοι που πνέουν στον Παγασητικό κόλπο.
Σύμφωνα με το magnisianews.gr, οι σφοδροί αέρηδες δεν άφησαν τίποτα στο πέρασμά τους, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι από τη μανία του ανέμου βγήκαν στη στεριά σκάφη, προκαλώντας ζημιές τόσα στα ιστιοφόρα όσο και τα καταστήματα.
Οι περιοχές που επλήγησαν
Οι περιοχές που έχουν υποστεί το μεγαλύτερο πλήγμα είναι οι Αγριά, Άφησσος, Καλά Νερά και Λεφόκαστρος.
Στις παραπάνω περιοχές τα κύματα έφτασαν μέχρι τα μαγαζιά αφού η θάλασσα κάλυψε τον δρόμο, προκαλώντας υλικές ζημιές.
Νέα Υόρκη: Πανικός μετά από έκρηξη σε πεζοδρόμιο - «Ξαφνικά ανατινάχτηκε»
Έκρηξη στη Νέα Υόρκη/X
Μεγάλη κινητοποίηση των Αρχών προκάλεσε μια έκρηξη κατά μήκος πεζοδρομίου στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, με αποτέλεσμα τεράστια κομμάτια σκυροδέματος να διαλυθούν και να εκτοξευτούν στον αέρα.
Το γεγονός έλαβε χώρα λίγο μετά το μεσημέρι της Παρασκευής, τοπική ώρα. Βίντεο που κυκλοφορούν ευρέως στο διαδίκτυο δείχνουν περαστικούς να περπατούν κάτω από σκαλωσιές, όταν ξαφνικά μια έκρηξη διαπερνά το έδαφος.
Σύμφωνα με τις Αρχές, κανείς δεν τραυματίστηκε, ενώ οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρουν πως η έκρηξη πιθανόν προκλήθηκε από παγιδευμένο αέριο.
Οι υπηρεσίες άμεσης ανταπόκρισης έφτασαν αμέσως στο σημείο, έπειτα από αναφορές για φωτιά σε φρεάτια, και προχώρησαν σε έλεγχο των παρακείμενων κτιρίων. Ο ήχος και η ένταση της έκρηξης έγιναν αισθητά ακόμα και από την απέναντι πλευρά του δρόμου.
«Ξαφνικά ανατινάχτηκε. Όλο το πεζοδρόμιο σηκώθηκε - έκρηξη!» ανέφερε ο Ραφαέλ Μαλντονάντο, αυτόπτης μάρτυρας του συμβάντος.
«Τα πράγματα πετάχτηκαν στον αέρα. Σκόρπισαν παντού. Είναι τρελό», συνέχισε σε δηλώσεις του στο NBC.
Ένα κοντινό εστιατόριο εκκενώθηκε αμέσως, ενώ οι πυροσβέστες επενέβησαν για να σβήσουν τις φλόγες που είχαν ξεσπάσει στο δρόμο. Η πυροσβεστική ανέφερε ότι δεν υπήρξαν δομικές ζημιές στην 36ώροφη πολυκατοικία που βρίσκεται στο σημείο του περιστατικού.
Αγανακτισμένοι οι Λαρισαίοι από τους μικρούς θορυβώδεις εισβολείς που τους ταλαιπωρούν σε σπίτια, καταστήματα και γραφεία
Τον μπελά τους έχουν βρει φέτος οι Λαρισαίοι με την… εισβολή των γρύλων – τριζονιών που έκαναν την εμφάνισή τους από τα μέσα του φετινού καλοκαιριού σχεδόν μαζί με τις κατσαρίδες και δεν λένε να μας αφήσουν.
Το φαινόμενο ήταν σαφώς πιο έντονο αρχές Ιουλίου με σμήνη από τα συγκεκριμένα έντομα να εμφανίζονται στο κέντρο κυρίως της πόλης, ωστόσο εξακολουθούν να είναι ιδιαιτέρως ενοχλητικά καθώς όπως διαμαρτύρονται οι Λαρισαίοι, εισβάλουν μέσα στα σπίτια, τα γραφεία και τα καταστήματα και φυσικά ιδιαίτερα ενοχλητικός είναι ο θόρυβος που προκαλούν.
Η ερώτηση που μας απευθύνεται πολύ συχνά από πολίτες είναι πως μπορούν να απαλλαχθούν από τους μικρούς αυτούς εισβολείς.
Ο τρόπος είναι η απεντόμωση φυσικά η οποία γίνεται ακριβώς όπως για τις κατσαρίδες, όπως μας ενημερώνουν οι εταιρίες, καθώς χρησιμοποιούν τα ίδια υλικά, προϊόντα και σκευάσματα για να μας απαλλάξουν από αυτά.
«Βράζουν» από αγανάκτηση οι ιδιοκτήτες καταστημάτων εστίασης και οι ξενοδόχοι σε περιοχές, όπως οι Αλυκές και η Αγριά, όπου η κρίση με τα νεκρά ψάρια οδήγησε σε αναστολή λειτουργίας δεκάδες επιχειρήσεις και στην ανεργία 100άδες εργαζόμενους. Μπορεί ο Παγασητικός να έχει καθαρίσει από τα νεκρά ψάρια, ωστόσο, η απαγόρευση κολύμβησης ισχύει, με αποτέλεσμα να μην πατάει ψυχή στις συγκεκριμένες περιοχές. Ο πρόεδρος των καταστηματαρχών εστίασης Μαγνησίας, Στέφανος Στεφάνου, είπε σήμερα στην TRΤ ότι οι συνάδελφοι του ετοιμάζονται να ξεσηκωθούν και ζήτησε από την πολιτεία να τους ενισχύσει άμεσα!
Προσλήψεις σε μεγάλο εργοστάσιο του Βόλου – Ποιες θέσεις εργασίας προσφέρονται
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΡΕΔΗΣ / THENEWSPAPER.GR
Αυτήν την περίοδο, ζητείται προσωπικό για το εργοστάσιο της εταιρείας «Εύρηκα» στο Βόλο, σε συγκεκριμένες ειδικότητες. Δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο ποιες ειδικότητες αφορούν και που μπορείτε να υποβάλλετε την αίτηση σας
Η εταιρεία προσφέρει:
ανταγωνιστικές αποδοχές (σταθερό μηνιαίο μισθό και bonus)
ομαδικό συμβόλαιο ασφάλισης ζωής και υγείας και λοιπές οικειοθελείς παροχές σε είδος
ένα δυναμικό, ευχάριστο και σύγχρονο περιβάλλον εργασίας με ομαδικό πνεύμα, ευκαιρίες συνεχούς εκπαίδευσης & ανάπτυξης.
60 και πλέον χρόνια, η Εύρηκα έχει εξελιχθεί στον επιτυχημένο Όμιλο Εταιρειών ΕΥΡΗΚΑ, μια ισχυρή, δυναμική και ευπροσάρμοστη εταιρεία με πολυεθνικό χαρακτήρα. Λειτουργώντας στην Ελλάδα, την Κύπρο και τη Ρουμανία, η ΕΥΡΗΚΑ διαθέτει πλήθος επώνυμων προϊόντων στο χαρτοφυλάκιό της, γεγονός που της εξασφαλίζει ως μια ισχυρή και ανθεκτική παρουσία στην κάθε χώρα.
Με καινοτομίες και συνεχή φροντίδα,η ”Εύρηκα” προσπαθεί να διασφαλίσει ότι κάθε προϊόν που φέρει την υπογραφή της ”Εύρηκα” εναρμονίζεται με τη δέσμευσή μας να παρέχουμε ποιοτικά προϊόντα σε προσιτές τιμές, επηρεάζοντας θετικά τη ζωή των καταναλωτών.
