Ξενο-φον Γιοσμάς: O συνεργάτης των Ναζί που έδρασε στη βόρεια Ελλάδα – Η ανάμειξή του στη δολοφονία Λαμπράκη

 Ξενο-φον Γιοσμάς: O συνεργάτης των Ναζί που έδρασε στη βόρεια Ελλάδα – Η ανάμειξή του στη δολοφονία Λαμπράκη

copyright D.W.

Μια μέρα σαν σήμερα πεθαίνει ο Ξενοφών Γιοσμάς, ο φον Γιοσμάς όπως τον αποκαλούσαν φιλικά… Ο Γιοσμάς δικάστηκε και καταδικάστηκε ως συνεργάτης των Ναζί κατακτητών και επίσης δικάστηκε για συμμετοχή στη δολοφονία Λαμπράκη.

«Αυτός, ο όχι απλώς ξένος προς πάσαν εθνικήν αντίστασιν, αλλ' ο πολεμήσας λυσσαλέως μετά των Γερμανών πάσαν εθνικήν αντίστασιν, μετουσιούται ακόπως και ανεμποδίστως εις αγωνιστήν εθνικής αντιστάσεως...»! Τα λόγια του εισαγγελέα Εφετών Παύλου Δελαπόρτα, που παρίστατο στην Υπόθεση Λαμπράκη, σκιαγραφούν το πορτρέτο του Ξενοφώντα Γιοσμά, του διαβόητου «φον Γιοσμά», που πέθανε μια μέρα σαν σήμερα, 14 Ιανουαρίου του 1975 από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ο φον Γιοσμάς, που κονόμησε το προσωνύμιό του για την φιλική στάση του απέναντι στους Ναζί κατακτητές και τις στενές σχέσεις του με αυτούς, ήταν ο «Αρχηγόσαυρος» του Βασίλη Βασιλικού στο βιβλίο του «Ζ», που αναφερόταν στη δολοφονία του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη. Ποιος ήταν λοιπόν ο Ξενοφών Γιοσμάς που «μας άφησε» μια μέρα σαν σήμερα;

Ο Ξενοφών Γιοσμάς είχε γεννηθεί το 1906 στη Μικρά Ασία και μετά την Καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Κατερίνη με την οικογένειά του, όπου άσκησε το επάγγελμα του δημοσιογράφου-εκδότη. Υπήρξε στέλεχος του Αγροτικού Κόμματος. Το ποινικό μητρώο του Γιοσμά ήταν «λερωμένο» πολύ πριν από τον πόλεμο, με καταδίκες για αποπλάνηση σε ασέλγεια, συνέργεια σε μοιχεία, απάτη, εξύβριση, εκβιασμό, απρόκλητη επίθεση και υπεξαίρεση.

Το 1943 ήλθε σε συνεργασία με τη Γερμανική Μυστική Αστυνομία Στρατού (GFP) και οργάνωσε τις Αντικομμουνιστικές Ομάδες Ασφαλείας. Στη συνέχεια, εντάχθηκε, ως Καπετάν Παρμενίων στην Εθνικήν Αντικομμουνιστικήν Οργάνωσιν Κατερίνης, Πιερίων και Ολύμπου.

Ο Γιοσμάς έδωσε πολλές μάχες εναντίον του ΕΛΑΣ της περιοχής, στον οποίο επέφερε σημαντικές απώλειες. Το καλοκαίρι του 1944 αναγκάστηκε, υπό την πίεση δυνάμεων του ΕΛΑΣ, να καταφύγει με κάποιους άνδρες του στη Θεσσαλονίκη όπου εντάχθηκε στο εθελοντικό τάγμα του Γεωργίου Πούλου (εθνικοσοσιαλιστής, αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και δωσίλογος, που εκτελέστηκε το 1949 στου Γουδή). Ο Γιοσμάς ακολούθησε τα γερμανικά στρατεύματα κατά την αποχώρησή τους από την Ελλάδα και κατέφυγε στη Γερμανία, έπειτα στη Βιέννη, όπου συμμετείχε στην εκεί «κυβέρνηση» Τσιρονίκου (επιχειρηματίας και δωσίλογος, υπουργός κατά τη διάρκεια της Κατοχής· τον Σεπτέμβριο του 1944 διέφυγε στη Βιέννη, όπου σχημάτισε «κυβέρνηση» Ελλήνων γερμανοφίλων!), ως υπουργός Προπαγάνδας.

Οι Γερμανοί στην Ελλάδα. /copyright Ap Photos

Επιστροφή στην Ελλάδα και... δικαίωση

Τον Νοέμβριο του 1945 ο Γιοσμάς δικάστηκε ερήμην από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων Θεσσαλονίκης και καταδικάστηκε στην ποινή του θανάτου. Το 1947 ο Γιοσμάς επέστρεψε στην Ελλάδα, συνελήφθη και φυλακίστηκε· καταδικάστηκε σε έναν επιπλέον χρόνο κάθειρξης και ισόβια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων για συνεργασία με τη Γερμανική Μυστική Αστυνομία. Έπειτα από αυτά, υποβλήθηκε το 1949 αίτηση από τον Γιοσμά για αναθεώρηση της δίκης, στην οποία του είχε επιβληθεί η ποινή του θανάτου. Το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση. Το 1950, η ποινή του θανάτου μετατράπηκε σε πρόσκαιρα δεσμά 20 ετών, με διάταγμα του βασιλιά Παύλου. Τον Νοέμβριο του 1950, το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων αποφάσισε τη συγχώνευση όλων των ποινών και τελικά ο Γιοσμάς αφέθηκε ελεύθερος στις 08/06/1952 από τις Φυλακές Επταπυργίου, έχοντας εκτίσει συνολικά φυλάκιση 5 χρόνων, μόνο.

Και μέλος Εθνικής Αντίστασης...

Το 1960, ο Γιοσμάς συγκέντρωσε παλιούς «συναγωνιστές» και νέους με… οράματα και ίδρυσε τον «Σύνδεσμο Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής Αντιστάσεως Βορείου Ελλάδος». Ο Σύνδεσμος με έδρα τη Θεσσαλονίκη είχε σκοπό την αναγνώριση και ενίσχυση όσων συμμετείχαν στον «αντικομμουνιστικό αγώνα» κατά την περίοδο της Κατοχής.

Ο Γιοσμάς, παρά το σκοτεινό παρελθόν του, μετά την αποφυλάκισή του έγινε «συνεργάτης» των Αρχών Ασφαλείας της Θεσσαλονίκης και «άνθρωπος για όλες τις δουλειές» τοπικών βουλευτών της ΕΡΕ, επίσης ήταν στενός φίλος του αντιστράτηγου της Χωροφυλακής Κωνσταντίνου Μήτσου- γνωστού για εμπλοκή τους στην δολοφονία Λαμπράκη, για την οποία ο Γιοσμάς κατηγορήθηκε κατ’ αρχάς για «ηθική αυτουργία εκ προθέσεως και επικίνδυνη σωματική βλάβη εις βάρος του βουλευτή Γιώργου Τσαρουχά». Ο Γιοσμάς προφυλακίστηκε, και καταδικάστηκε, τελικώς, για «διατάραξη της κοινής ειρήνης», με ποινή ενός έτους που είχε ήδη καλυφθεί από το διάστημα της προφυλάκισής του. Η άνοδο στην εξουσία της Ενώσεως Κέντρου διέλυσε τον Σύνδεσμο του Γιοσμά.

Άξιος απόγονος!

Ο γιός του Ξενοφώντα Γιοσμά, Αλέξανδρος, ήταν υποψήφιος βουλευτής Ροδόπης με το ψηφοδέλτιο του ΛΑΟΣ το 2007.
Σε συνέντευξή του, το 2018, στην δημοσιογράφο Μαρία Ρηγούτσου για λογαριασμό της ελληνικής ιστοσελίδας της Deutsche Welle...

Ο Αλέξανδρος Γιοσμάς είχε πει για τον πατέρα του: ««Ευτυχώς που πολέμησε ο Γιοσμάς τα κομμούνια, διαφορετικά θα ήμασταν στο Σύμφωνο Βαρσοβίας από το 1944. Οι εθνικιστές εδώ πολέμησαν τα κομμούνια που σφάζανε ελληνικό λαό… Ο πατέρας μου ήταν οπλαρχηγός της Εθνικής Αντιστάσεως, τελεία και παύλα. Αν δεν ήταν ο πατέρας μου και κάποιοι άλλοι πατεράδες… Με το όνομα Παρμενίων έδρασε ο πατέρας μου και τους άλλαξε τα φώτα. Αν δεν ήταν ο Πούλος, ο Τσολάκογλου και όλοι αυτοί θα ήμασταν στο Σύμφωνο Βαρσοβίας μέχρι το 1989 που έπεσε το ανατολικό Μπλοκ».

*Στοιχεία για τον βίο και την πολιτεία του Ξενοφώντα Γιοσμά αντλήθηκαν από το βιβλίο του Σπύρου Γασπαρινάτου: «Οι Ελληνικές Κατοχικές Κυβερνήσεις – Δίκες Κατοχικών Δοσιλόγων και Εγκληματιών Πολέμου», εκδόσεις: βιβλιοπωλείον της Εστίας

https://www.ethnos.gr/

 

Γενική Επιστήμη: Προσπάθεια επίλυσης προβλημάτων

स्रोत – The Structure of Scientific Revolutions – Thomas S. Kuhn, THE UNIVERSITY OF CHICAGO PRESS, LTD., LONDON

Narayan Giri, Okhaldhunga, Νεπάλ Ιαν. 10

(Αυτό είναι το τέταρτο κεφάλαιο του εν λόγω βιβλίου και άλλα κεφάλαια θα εκδοθούν σταδιακά)

Μετάφραση και επιμέλεια – Narayan Giri

Ίσως το πιο σημαντικό σημείο στη συζήτηση των προβλημάτων της γενικής έρευνας που παρουσιάστηκαν στο προηγούμενο κεφάλαιο είναι ότι η γενική επιστημονική επιχείρηση δεν πρέπει να στοχεύει στην παραγωγή κάποιας σημαντικής θεωρητικής ή μεθοδολογικής καινοτομίας. Για παράδειγμα, στη χρήση μετρήσεων μήκους κύματος, το αποτέλεσμα είναι γνωστό εκ των προτέρων, εκτός από ορισμένα μυστήρια. Και υπάρχει πολύ μικρή αβεβαιότητα σχετικά με αυτό. Ήταν πιθανό τα αποτελέσματα των μετρήσεων του Coulomb να μην ακολουθούσαν τον νόμο του αντίστροφου τετραγώνου ή ότι οποιοδήποτε από τα πολλά αποτελέσματα θα ήταν αποδεκτό από τους επιστήμονες που ερευνούσαν το φαινόμενο της θέρμανσης με συμπίεση. Αλλά ακόμα και σε τέτοιες περιπτώσεις το εύρος των προβλέψιμων και αποδεκτών αποτελεσμάτων είναι πάντα πολύ μικρότερο από το εύρος όλων των πιθανών αποτελεσμάτων. Και, εάν τα αποτελέσματα ενός πειράματος δεν εμπίπτουν σε αυτές τις στενές προϋποθέσεις, στα μάτια της επιστημονικής κοινότητας συχνά θεωρείται ως αποτυχία εκ μέρους του ερευνητή. Δηλαδή, δεν νοείται ως έλλειψη φύσης, αλλά μάλλον ως έλλειψη ικανότητας του επιστήμονα.

Για παράδειγμα, τον δέκατο όγδοο αιώνα δεν δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στις εφαρμογές των μετρήσεων της ηλεκτροβαρύτητας μέσω οργάνων όπως ζυγαριές με κλίμακες. Ένας από τους λόγους για αυτό ήταν ότι δεν μπόρεσε να διαπιστωθεί άμεση σχέση μεταξύ των αποτελεσμάτων διαφορετικών πειραμάτων. Ο δεύτερος λόγος ήταν ότι δεν ήταν δυνατή η απλή εξήγηση αυτών των αποτελεσμάτων. Επομένως, δεν είχαν καμία σημασία για την τακτική απόδοση του παραδείγματος από το οποίο προήλθαν αυτά τα πειράματα. Έτσι, τα αποτελέσματα αυτών των πειραμάτων δεν συνέβαλαν στην πρόοδο της ηλεκτρολογικής έρευνας. Αυτά λοιπόν έμειναν ως ασύνδετα γεγονότα. Αργότερα, όταν καθιερώθηκε ένα παράδειγμα στο πεδίο, κατέστη δυνατή η ερμηνεία αυτών των αποτελεσμάτων με όρους παραδείγματος και να δηλωθούν ποια χαρακτηριστικά ηλεκτρικών φαινομένων παρουσιάζουν. Ο Coolam και οι σύγχρονοι ερευνητές του είχαν στη διάθεσή τους αυτό το παράδειγμα, ή οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο παράδειγμα. Εφαρμόζοντάς το στα φαινόμενα ηλεκτρικής έλξης, προέκυψε το ίδιο επιθυμητό αποτέλεσμα. Για αυτόν τον λόγο ήταν δυνατό για τον Coulam να επινοήσει μια συσκευή με την οποία τα αποτελέσματα που προέκυψαν από πειράματα θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως συστηματική αναπαράσταση του παραδείγματος. Επομένως, οι επιστήμονες δεν γνώριζαν τίποτα απροσδόκητο για τα αποτελέσματα αυτών των πειραμάτων. Ακόμη και κάποιοι άλλοι σύγχρονοι ερευνητές του Coolam είχαν ήδη καταφέρει να κάνουν την πρόβλεψή του. Με αυτόν τον τρόπο, αυτό που βλέπουμε είναι ότι σκοπός της επιστημονικής έρευνας είναι η ομαλή παρουσίαση του παραδείγματος, δεν παράγει απροσδόκητες καινοτομίες.

Τίθεται τότε το ερώτημα ότι εάν ο σκοπός της γενικής επιστήμης δεν είναι να δημιουργήσει σημαντικές φιλοσοφικές καινοτομίες, γιατί είναι ο σκοπός αυτής της δραστηριότητας. Με άλλα λόγια, εάν η αποτυχία του επιστήμονα σημαίνει ότι δεν επιτυγχάνονται τα επιθυμητά αποτελέσματα σε ορισμένα πειράματα γενικής έρευνας, γιατί λύνονται ξανά τέτοια προβλήματα; Σε κάποιο βαθμό, αυτό το ερώτημα έχει ήδη απαντηθεί. Τα αποτελέσματα της γενικής επιστημονικής έρευνας είναι επομένως σημαντικά, τουλάχιστον για τους επιστήμονες, επειδή αυξάνουν το πεδίο εφαρμογής του παραδείγματος και την ακρίβειά του. Αλλά αυτός ο λόγος από μόνος του δεν αρκεί, με βάση όσα μπορούν να ειπωθούν με βάση τον ενθουσιασμό και την ακεραιότητα που επιδεικνύουν οι επιστήμονες για τα προβλήματα της γενικής έρευνας. Για παράδειγμα, ένας ερευνητής δεν μπορεί να αφιερώσει χρόνια στο σχεδιασμό πολλαπλών φασματόμετρων ή στην εξελιγμένη λύση του προβλήματος των συμπαγών αστεριών απλώς και μόνο επειδή τα δεδομένα που λαμβάνονται σε αυτές τις εργασίες είναι σημαντικά. Όσον αφορά την απόκτηση ζωτικής σημασίας στατιστικών στοιχείων, αυτή η εργασία θα μπορούσε να είχε γίνει μέσω της συλλογής αλμανάκ ή με τη χρήση κάποιας προϋπάρχουσας συσκευής. Αλλά αυτού του είδους η εργασία συχνά αντιμετωπίζεται με περιφρόνηση από τους επιστήμονες, καθώς είναι σε μεγάλο βαθμό μια επανάληψη ήδη ανεπτυγμένων διαδικασιών. Από τις παραπάνω τάσεις των επιστημόνων μπορεί να γίνει κατανοητό γιατί τους ελκύουν τα γενικά ερευνητικά τους προβλήματα. Για να γίνει ξεκάθαρη η άποψή μου, είναι απαραίτητο να διαχωρίσουμε δύο πτυχές του προβλήματος της γενικής επιστήμης. Η μία πλευρά είναι το αποτέλεσμα και η δεύτερη είναι το σύστημα για την επίτευξη του αποτελέσματος. Ωστόσο, το αποτέλεσμα προβλέπεται με τόση λεπτομέρεια που ο ερευνητής δεν ενδιαφέρεται γι' αυτό. Με άλλα λόγια, η επίλυση ενός γενικού ερευνητικού προβλήματος σημαίνει απόκτηση του αναμενόμενου αποτελέσματος μέσω ενός νέου συστήματος. Για αυτό, είναι απαραίτητο να λυθούν διάφοροι τύποι πολύπλοκων μηχανικών, εννοιολογικών και μαθηματικών προβλημάτων. Ένας ερευνητής που ολοκληρώνει επιτυχώς αυτό το έργο είναι έμπειρος λύτης προβλημάτων. Αυτό που τον παρακινεί να συνεχίσει τη δουλειά του, βλέπει το πρόβλημα ως πρόκληση.

Χρησιμοποιώντας ορολογία όπως «πρόβλημα» και «επίλυση προβλημάτων» θα είναι πολύ πιο εύκολο να κατανοήσουμε αυτές τις ιδέες, τις οποίες τονίσαμε στο τελευταίο κεφάλαιο. Θα χρησιμοποιήσουμε τη λέξη πρόβλημα εδώ με τη συνήθη έννοια της λέξης. Δηλαδή, τα προβλήματα εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία προβλημάτων, σκοπός της οποίας είναι να ελέγξει την ικανότητα και την ικανότητα του λύτη προβλημάτων. Για να δείξουμε την άποψή μας, θα πάρουμε το παράδειγμα ενός προβλήματος ενός παζλ (συναρμολόγηση οδοντωτών κομματιών μιας εικόνας για να σχηματιστεί μια ολόκληρη εικόνα) και ενός προβλήματος λέξης ή ράχας (το μυστήριο της δημιουργίας λέξεων από γράμματα σε ένα τετράγωνο) και να επισημάνουμε ομοιότητες μεταξύ αυτών των προβλημάτων και των γενικών επιστημονικών προβλημάτων. Ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά έχει ήδη αναφερθεί. Η δοκιμή της αριστείας ενός προβλήματος δεν είναι πόσο ενδιαφέρον ή σημαντικό είναι το αποτέλεσμα από μόνο του. Προβλήματα μεγάλης σημασίας, όπως μια θεραπεία για τον καρκίνο ή ένα σχέδιο για μόνιμη παγκόσμια ειρήνη, συνήθως δεν θεωρούνται προβλήματα γιατί είναι πιθανό να μην έχουν λύση. Αντίθετα, σκεφτείτε ένα πρόβλημα παζλ στο οποίο τα κομμάτια επιλέγονται τυχαία από δύο διαφορετικά κουτιά προβλημάτων. Δεδομένου ότι η λύση αυτού του προβλήματος δεν θα μπορεί να επιτευχθεί ακόμη και από έναν πιο ικανό λύτη προβλημάτων, επομένως αυτό το πρόβλημα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη δοκιμή της ικανότητας του λύτη. Επομένως, σε γενικές γραμμές, αυτό δεν είναι πρόβλημα. Το αν ένα πρόβλημα είναι πρόβλημα ή όχι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη σημασία του. Αυτό το πρόβλημα μπορεί να συμβεί όταν είναι σίγουρο ότι μπορεί να λυθεί.

Όπως έχουμε ήδη δει, όταν καθιερώνεται ένα παράδειγμα σε ένα πεδίο έρευνας, οι επιστήμονες αποκτούν επίσης κριτήρια για την επιλογή εκείνων των προβλημάτων των οποίων οι λύσεις είναι εγγυημένες, σαν να έπρεπε να γίνει αποδεκτή η εγκυρότητα του παραδείγματος. Η επιστημονική κοινότητα συχνά θεωρεί ότι μόνο αυτά τα προβλήματα είναι επιστημονικά προβλήματα. Ενθαρρύνουν τα μέλη τους για αυτή την αίθουσα. Με αυτόν τον τρόπο πολλά προβλήματα που παλαιότερα θεωρούνταν έγκυρα και πολλά άλλα προβλήματα πλέον δηλώνονται άκυρα. Αυτό που θεωρείται ότι είναι ο λόγος για αυτό είναι ότι είναι μεταφυσικά ή σχετίζονται με κάποια άλλη σχολή ή επειδή είναι πολύ περίπλοκα, δεν υπάρχει λόγος να αφιερώνουμε τόσο πολύ χρόνο σε αυτά. Στην πραγματικότητα, το παράδειγμα μπορεί να αποκόψει εντελώς την επιστημονική κοινότητα από κοινωνικά σημαντικά προβλήματα που δεν μπορούν να μετατραπούν σε προβλήματα. Δηλαδή, το οποίο δεν μπορεί να περιγραφεί στη γλώσσα των εννοιολογικών και εργαλείων που παρέχει το παράδειγμα. Ο λόγος για τον περιορισμό της περιοχής των προβλημάτων είναι ότι η προσπάθεια επίλυσης τέτοιων προβλημάτων, η πολυπλοκότητα της επιστημονικής κοινότητας για τη διεξαγωγή εις βάθος και επιτυχημένης έρευνας σε μια μικρή περιοχή της φύσης. Ένα ιστορικό παράδειγμα αυτού μπορεί να βρεθεί σε πολλές πτυχές του δέκατου έβδομου αιώνα και σε ορισμένες σύγχρονες κοινωνικές επιστήμες. Το έργο της γενικής επιστήμης φαίνεται να προχωρά τόσο γρήγορα, επειδή οι ερευνητές της επικεντρώνουν την προσοχή τους σε προβλήματα, η μόνη δυσκολία για την εξεύρεση λύσης των οποίων είναι η έλλειψη επάρκειας.

Εάν τα προβλήματα της γενικής επιστήμης είναι πραγματικά προβλήματα με την παραπάνω έννοια, γίνεται σαφές γιατί οι επιστήμονες εργάζονται πάνω σε αυτά τα προβλήματα με τόσο ενθουσιασμό και πάθος. Ένα άτομο μπορεί να ελκύεται από την επιστημονική έρευνα για διάφορους λόγους. Η επιθυμία να γίνει κάποιος χρήσιμος, η προθυμία να ανακαλύψει νέα πεδία γνώσης, η ελπίδα να δει τάξη και τάξη στη φύση και ο ενθουσιασμός να δοκιμάσει την εγκυρότητα της καθιερωμένης γνώσης κ.λπ. μπορεί να είναι τέτοιοι λόγοι. Επιλέγει συγκεκριμένα ερευνητικά προβλήματα με βάση τα κίνητρα για την εργασία. Μερικές φορές συμβαίνει ότι κατά τη διάρκεια της εργασίας πρέπει να αντιμετωπίσει απογοητεύσεις και αναταραχές. Και οι επιστήμονες ελκύονται από αυτούς τους τύπους στόχων και συνεχίζουν να εμπνέονται για τη δουλειά τους αργότερα. ¹ Όλα αυτά συμβαίνουν κατά καιρούς κατά τη διάρκεια της συλλογικής επιστημονικής επιχείρησης. Δηλαδή, η επιχείρηση αποδεικνύεται χρήσιμη, παρέχει νέα πεδία γνώσης για εξερεύνηση, επιδεικνύει τάξη και τάξη στη φύση και δοκιμάζει διαχρονικές υποθέσεις. Ωστόσο, ένας επιστήμονας που κάνει γενική έρευνα σχεδόν ποτέ δεν κάνει αυτό το είδος εργασίας. Όταν ξεκινά να εργάζεται στην επιχείρηση της επιστημονικής έρευνας, η βάση κινήτρων του είναι εντελώς διαφορετική. Στη συνέχεια εμπνέεται από την αίσθηση ότι αν έχει αρκετή δεξιότητα, μπορεί να λύσει προβλήματα που κανένας πριν από αυτόν είτε δεν έχει καταφέρει να λύσει είτε τουλάχιστον δεν έχει λύσει τόσο καλά. Πολλοί σπουδαίοι επιστήμονες έβαλαν όλη τους την επαγγελματική ενέργεια για να βρουν τέτοια προβλήματα. Στους τομείς της επιστήμης όπου η εξειδίκευση έχει αναπτυχθεί σε κάποιο βαθμό, συνήθως δεν υπάρχει άλλου είδους εργασία. Δεν πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το ενδιαφέρον αυτής της εργασίας θα μειωθεί. Όσοι φαίνεται να απολαμβάνουν αυτού του είδους τη δουλειά, ενδιαφέρονται έντονα για αυτό.

Θα αναφέρουμε τώρα μια τέτοια ομοιότητα μεταξύ των προβλημάτων και των προβλημάτων της γενικής επιστήμης, η οποία είναι και πολύ περίπλοκη και πολύ διαφωτιστική. Εάν ένα πρόβλημα πρόκειται να ταξινομηθεί ως πρόβλημα, πρέπει να έχει οριστική λύση καθώς και ορισμένα άλλα χαρακτηριστικά. Μαζί με ορισμένες αίθουσες, θα πρέπει επίσης να υπάρχουν κανόνες ως σύστημα για την επίτευξη αποδεκτών αιθουσών, οι οποίοι περιορίζουν τη φύση των αποδεκτών αιθουσών και επίσης περιορίζουν τα αποδεκτά βήματα για την επίτευξη αυτών των αιθουσών. Για παράδειγμα, η επίλυση ενός προβλήματος με παζλ δεν είναι μόνο να «φτιάχνεις μια εικόνα». Στο στυλ της μοντέρνας τέχνης, ένα παιδί ή ένας σύγχρονος καλλιτέχνης θα μπορούσε να το κάνει αυτό σκαλίζοντας επιλεγμένα κομμάτια σε κενό φόντο ως αφηρημένα σύμβολα προσώπων. Η εικόνα που παράγεται με αυτόν τον τρόπο θα ήταν πιθανώς πολύ καλύτερη και σίγουρα πιο πρωτότυπη από την αρχική εικόνα του προβλήματος. Ωστόσο, μια τέτοια εικόνα δεν μπορεί να θεωρηθεί ως λύση στο πρόβλημα. Ολόκληρο το κομμάτι πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να ληφθεί μια αποδεκτή λύση. Η κενή επιφάνεια στην πίσω πλευρά της εικόνας του πρέπει να είναι προς τα κάτω. Θα πρέπει να είναι κολλημένα μεταξύ τους χωρίς να ασκείται υπερβολική δύναμη με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχει κενό μεταξύ τους. Οι παραπάνω κανόνες είναι μερικοί από τους κανόνες που απαιτούνται για να επιτευχθεί μια αποδεκτή λύση στο πρόβλημα του παζλ. Παρόμοιοι περιορισμοί σε προβλήματα λέξεων, σκακιστικά προβλήματα κ.λπ., σε αποδεκτές αίθουσες, μπορούν εύκολα να εξηγηθούν.

Εάν η λέξη «κανόνας» χρησιμοποιείται με τόσο ευρεία έννοια, η οποία περιλαμβάνει επίσης την έννοια της «καθιερωμένης άποψης» ή της «προκατειλημμένης ιδέας», τότε θα διαπιστώσουμε ότι τα δύο παραπάνω χαρακτηριστικά των προβλημάτων υπάρχουν ακόμη και σε προβλήματα προσβάσιμα σε ένα συγκεκριμένο ερευνητική παράδοση. Όποιος σχεδιάζει ένα όργανο για τον προσδιορισμό του αρχικού μήκους κύματος δεν σκοπεύει να συσχετίσει έναν συγκεκριμένο αριθμό με κάθε φασματική γραμμή. Δεν είναι απλώς ένας ανακαλύπτης ή ένας μετρητής, αλλά αυτό που κάνει είναι να αναλύει τη συσκευή του μέσω του καθιερωμένου πλαισίου της θεωρίας της οπτικής και να αποδεικνύει ότι οι αριθμοί που παράγουν τα όργανα του είναι αυτοί που χρησιμοποιούνται στη θεωρητική ερμηνεία ως μήκη κύματος. Εάν δεν καταφέρει να το αποδείξει αυτό λόγω μιας αδύναμης ανάλυσης του οργάνου του ή λόγω της ασάφειας της θεωρητικής ερμηνείας, οι συνάδελφοί του πιθανότατα θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι τα αποτελέσματα των μετρήσεών του δεν έχουν νόημα. Για παράδειγμα, όταν παρατηρήθηκε και καταγράφηκε για πρώτη φορά η σκέδαση κορυφών ηλεκτρονίων, δεν φάνηκε να έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία. Όταν αυτές οι παρατηρήσεις συσχετίστηκαν με τη θεωρία που προέβλεπε την κυματομορφή συμπεριφορά της κινούμενης ύλης, κατέστη δυνατή η ερμηνεία τους ως δείκτες μηκών κύματος ηλεκτρονίων. Ακόμη και μετά την απόδειξη αυτής της σχέσης, η συσκευή αυτού του πειράματος έπρεπε να επανασχεδιαστεί έτσι ώστε τα πειραματικά αποτελέσματα να μπορούν να καθιερωθούν αναμφίβολα με τη θεωρία. ² Μέχρι να εκπληρωθούν αυτές οι προϋποθέσεις, κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε στα μάτια της επιστημονικής κοινότητας.

Παρόμοιοι περιορισμοί ισχύουν για αποδεκτές λύσεις σε θεωρητικά προβλήματα. Καθ' όλη τη διάρκεια του δέκατου όγδοου αιώνα, οι επιστήμονες που προσπάθησαν να αντλήσουν την παρατηρούμενη κίνηση της σελήνης από τους νόμους της κίνησης του Νεύτωνα και τους νόμους της βαρύτητας συνέχισαν να αποτυγχάνουν. Ως αποτέλεσμα, ορισμένοι από αυτούς πρότειναν έναν κανόνα στη θέση του κανόνα του αντίστροφου τετραγώνου, ο οποίος έδωσε ένα αντίστροφο τετράγωνο αποτέλεσμα σε μεγαλύτερες αποστάσεις, αλλά αποκλίνονταν από αυτόν σε μικρότερες αποστάσεις. Αλλά αυτό θα είχε αλλάξει το παράδειγμα, δηλαδή, αντί να λύσει το παλιό πρόβλημα, θα είχε δημιουργήσει ένα νέο πρόβλημα. Ως εκ τούτου, οι επιστήμονες δεν δέχτηκαν να αλλάξουν τους κανόνες και αυτό το πρόβλημα παρέμεινε ως πρόβλημα χωρίς να λυθεί. Αργότερα το 1750, ένας επιστήμονας ανάμεσά τους ανακάλυψε μια πρακτική μέθοδο για την επιτυχή εφαρμογή αυτών των κανόνων. ³ Οποιαδήποτε άλλη λύση θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με την αλλαγή των έγκυρων κανόνων.

Ένας αριθμός πρόσθετων κανόνων ανακαλύπτεται επίσης μέσω της μελέτης γενικών επιστημονικών παραδόσεων. Μέσω αυτών των κανόνων, οι επιστήμονες λαμβάνουν πολύ λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με τις δεσμεύσεις τους βάσει των παραδειγμάτων τους. Για να το κατανοήσουμε αυτό βαθύτερα, θα εξετάσουμε παρακάτω το ερώτημα εάν οι κανόνες του παραδείγματος μπορούν να χωριστούν σε κατηγορίες. ⁴ Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι γενικεύσεις που περιγράψαμε παραπάνω. Αυτά είναι ίσως τα πιο ξεκάθαρα και τα πιο περιοριστικά έργα των επιστημόνων. Σε αυτή την κατηγορία συμπεριλαμβάνουμε σαφείς δηλώσεις κανόνων σχετικά με επιστημονικές έννοιες και θεωρίες. Όσο αυτές οι δηλώσεις κανόνων παραμένουν έγκυρες, βοηθούν στο πλαίσιο των προβλημάτων και περιορίζουν τις αποδεκτές λύσεις τους. Για παράδειγμα, οι νόμοι του Νεύτωνα έπαιξαν αυτόν τον ρόλο κατά τον δέκατο όγδοο και τον δέκατο ένατο αιώνα. Τότε οι φυσικοί επιστήμονες έγιναν μια βασική οντολογική (οντολογική) έννοια και η δύναμη που ενεργεί μεταξύ των σωματιδίων της ύλης έγινε σημαντικό αντικείμενο έρευνας. ⁵ Στον τομέα της χημείας, ο νόμος των σταθερών αναλογιών είχε παρόμοια επίδραση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο προσδιορισμός του προβλήματος των ατομικών ρευμάτων, ο περιορισμός των αποδεκτών αποτελεσμάτων των χημικών αναλύσεων και η αποσαφήνιση των εννοιών των ατόμων και των μορίων, των ενώσεων και των μιγμάτων μεταξύ των χημικών είναι μερικά από τα σημαντικά αποτελέσματα αυτού του κανόνα. ⁶ Οι εξισώσεις του Maxwell και οι νόμοι της στατιστικής θερμοδυναμικής συνεχίζουν να εκπληρώνουν αυτόν τον ρόλο ακόμη και στις μέρες μας.

Αυτό που διαπιστώνουμε κατά την ιστορική μελέτη είναι ότι εκτός από τους κανόνες των παραπάνω κατηγοριών, υπάρχουν και μερικοί πολύ ενδιαφέροντες κανόνες της γενικής επιστήμης. Για παράδειγμα, στη δεύτερη κατηγορία κανόνων θα θέτουμε προτιμήσεις και προτεραιότητες που σχετίζονται με σύνολα συσκευών και διάφορους τύπους δεσμεύσεων σχετικά με τη νόμιμη χρήση εγκεκριμένων συσκευών. Μπορεί να γίνει κατανοητό σε σχέση με τους παραπάνω κανόνες ή αρχές, σε χαμηλότερο ή σε συγκεκριμένο επίπεδο. Ένα παράδειγμα αυτού είναι η χρήση της φωτιάς στον τομέα της χημείας. Κατά τον δέκατο έβδομο αιώνα, οι μεταβαλλόμενες τάσεις προς τον ρόλο της φωτιάς στη χημική ανάλυση είχαν σημαντικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη της χημείας. ⁷ Τον δέκατο ένατο αιώνα, οι φυσιολόγοι αντιτάχθηκαν έντονα στην ιδέα του Helmholtz ότι τα φυσικά πειράματα θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα στην επίλυση προβλημάτων σε αυτόν τον τομέα. ⁸ Και, το παράδειγμα της χημικής χρωματογραφίας συνέβη κατά τη διάρκεια αυτού του αιώνα, στον οποίο ο αντίκτυπος της αδράνειας των μηχανικών δεσμεύσεων στους επιστήμονες είναι σαφώς ορατός. ⁹ Όπως συμβαίνει με τους κανόνες και τις αρχές για τη γενική επιστημονική εργασία, οι επιστήμονες αντλούν επίσης έγκυρους κανόνες από τις οργανικές δεσμεύσεις. Όταν αναλύσουμε την ιστορία της ανακάλυψης των ακτίνων Χ, οι λόγοι για τέτοιες δεσμεύσεις θα γίνουν πιο ξεκάθαροι.

Στην τρίτη κατηγορία δεσμεύσεων που σχετίζονται με τους νόμους της γενικής επιστήμης, θα τοποθετήσουμε εκείνες τις δεσμεύσεις υψηλότερου επιπέδου, οι οποίες φαίνονται μεταφυσικές, των οποίων η επιρροή είναι πιο εκτεταμένη και μόνιμη, αλλά που δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι έχουν αμετάβλητα χαρακτηριστικά αυτών των επιστημών. Υπάρχουν παρόμοια παραδείγματα στην ιστορία της επιστήμης. Για παράδειγμα, μετά το 1630 περίπου, και ιδιαίτερα μετά τη δημοσίευση των επιστημονικών εργασιών του Ντεκάρτ, οι περισσότεροι φυσικοί πίστευαν ότι ο κόσμος ήταν φτιαγμένος από μικροσκοπικά σωματίδια και ότι όλα τα φυσικά φαινόμενα εξηγούνταν από το μέγεθος, την κίνηση και την αλληλεπίδραση των σωματιδίων. Αυτοί οι διάφοροι τύποι δεσμεύσεων είχαν τόσο μεταφυσικές όσο και μεθοδολογικές συνέπειες. Αυτό που ανακάλυψαν οι επιστήμονες με τη μορφή στοιχείων και γνώσης είναι ποιοι τύποι στοιχείων υπάρχουν στον κόσμο και ποιοι τύποι στοιχείων δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν: Όλη η φύση αποτελείται από σωματίδια κινούμενης ύλης με συγκεκριμένα σχήματα. Με βάση αυτές τις δεσμεύσεις σε συστημικό επίπεδο, οι επιστήμονες αποφάσισαν ποιοι πρέπει να είναι οι κανόνες και οι βασικές εξηγήσεις. Δηλαδή, η κίνηση και η αμοιβαία δράση των σωματιδίων θα πρέπει να διασφαλίζονται από τους νόμους και ο σκοπός της εξήγησης πρέπει να είναι ότι οποιοδήποτε συγκεκριμένο φυσικό φαινόμενο μπορεί να αναπαρασταθεί ως δράση σωματιδίων σύμφωνα με αυτούς τους νόμους. Επιπλέον, αυτό που ήταν ακόμη πιο σημαντικό ήταν ότι με βάση την έννοια των σωματιδίων του κόσμου, οι επιστήμονες μπορούσαν να αποφασίσουν ποια θα έπρεπε να είναι τα μέγιστα ερευνητικά τους προβλήματα. Για παράδειγμα, κάθε χημικός που υιοθέτησε μια νέα φιλοσοφία όπως αυτή του Boyle έδωσε ιδιαίτερη προσοχή σε εκείνες τις αντιδράσεις που θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως μεταστοιχείωση, αφού όλες οι χημικές αλλαγές έπρεπε να θεωρηθούν ως αναδιατάξεις σωματιδίων. Οι παραπάνω αντιδράσεις μεταμόρφωσης δείχνουν την αναδιοργάνωση αυτού του σωματιδίου πολύ καλύτερα από άλλες αντιδράσεις. ^{Ένα παρόμοιο αποτέλεσμα της θεωρίας των 10} σωματιδίων φαίνεται επίσης κατά τη μελέτη της ιστορίας της μηχανικής επιστήμης, της οπτικής και των πεδίων της θερμότητας.

Τέλος, υπάρχει ένα σύνολο δεσμεύσεων σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο, χωρίς τις οποίες κανείς δεν μπορεί να είναι επιστήμονας. Για παράδειγμα, το ενδιαφέρον του επιστήμονα πρέπει να είναι η κατανόηση του κόσμου και όσο και με την ακρίβεια με την οποία αναζητείται η τάξη και η τάξη στον κόσμο, ο επιστήμονας θα πρέπει να εμπνευστεί για να τον προωθήσει. Έτσι, αυτό που θα έπρεπε να είναι το αποτέλεσμα αυτής της δέσμευσης είναι ότι ο ίδιος ο επιστήμονας ή με τη βοήθεια των συναδέλφων του μπορεί να αποκτήσει λεπτομερή εμπειρική γνώση παρατηρώντας στενά οποιαδήποτε πτυχή της φύσης. Και, εάν κατά τη διάρκεια αυτής της λεπτής παρατήρησης, η διαταραχή είναι ορατή κάπου στη φύση, τότε θα πρέπει να θεωρηθεί ως πρόκληση και αυτή η διαταραχή μπορεί να εξαλειφθεί βελτιώνοντας τις τεχνικές παρατήρησης κάποιου ή παρουσιάζοντας συστηματικά τις αρχές του. Είναι σαφές ότι πολλοί άλλοι κανόνες που περιορίζουν το έργο των επιστημόνων είναι πάντα σε ισχύ.

Αν και η γενική επιστήμη διέπεται πάντα από το προαναφερθέν κυρίαρχο πλαίσιο εννοιολογικών, θεωρητικών, μεθοδολογικών και συστημικών δεσμεύσεων, είναι σκόπιμο να κατανοήσουμε το έργο της γενικής επιστήμης ως εργασία επίλυσης προβλημάτων. Τα παραπάνω ισχύουν για τέτοιους τομείς εμπειρογνωμοσύνης επιστημονικής έρευνας, οι οποίοι έχουν αποκτήσει πρότυπο στην πορεία ανάπτυξης και έχουν φτάσει σε ένα στάδιο ωριμότητας. Ένας επιστήμονας που εργάζεται σε ένα τέτοιο πεδίο ερμηνεύει την έρευνά του, τον κόσμο και το έργο του μέσα από το πλαίσιο των παραπάνω δεσμεύσεων. Και, ως εκ τούτου, μπορεί να εστιάσει την προσοχή του σε εκείνα τα μυστηριώδη προβλήματα, των οποίων ο προσδιορισμός καθορίζεται από τους κανόνες που προέρχονται από το παράδειγμα και από την επιστημονική γνώση που αποκτάται στον τομέα του. Και τότε γίνεται μια προσωπική πρόκληση για αυτόν πώς να λύσει το πρόβλημα που δεν έχει λύση. Από την παραπάνω εξήγηση μπορεί να είναι σαφές πώς αυτή η ανάλυση κανόνων και προβλημάτων είναι χρήσιμη για την κατανόηση της φύσης της ερευνητικής εργασίας στη γενική επιστήμη. Υπάρχει όμως και ο κίνδυνος να δημιουργηθεί μια σοβαρή παρεξήγηση και επομένως η παρακάτω εξήγηση είναι σημαντική. Είναι σωστό όλοι οι εμπειρογνώμονες που εργάζονται σε ένα πεδίο επιστημονικής έρευνας να αποδέχονται εξίσου τους κανόνες που σχετίζονται με την εργασία τους, αλλά δεν πρέπει να ληφθεί από αυτό ότι σημαίνει ότι αυτοί οι κανόνες μπορούν να καθορίσουν πλήρως την ισότητα της συμπεριφοράς αυτών των επιστημονικών εμπειρογνωμόνων. Η κανονική επιστήμη είναι μια δραστηριότητα που καθορίζεται από πολλές δεσμεύσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η δραστηριότητα μπορεί να καθοριστεί πλήρως από κανόνες. Ως εκ τούτου, στην αρχή του βιβλίου, αναφέρθηκα στα ομοιόμορφα αποδεκτά παραδείγματα ως την πηγή της ομοιομορφίας και της συνέπειας στις κοινές επιστημονικές κοινότητες εργασίας, και την ακούσια χρήση ομοιόμορφα αποδεκτών φράσεων όπως «κανόνες», «κανόνες» και «απόψεις». Η άποψή μου είναι ότι οι κανόνες προέρχονται από παραδείγματα, αλλά ακόμη και αν δεν υπάρχουν αυτοί οι κανόνες, τα παραδείγματα μπορούν να καθοδηγήσουν και να ελέγξουν την ερευνητική εργασία.

Παραπομπές και σχόλια

1) Η απογοήτευση και η απογοήτευση που προκαλείται από τη σύγκρουση μεταξύ του ατόμου και ολόκληρης της επιστημονικής διαδικασίας μερικές φορές γίνεται πολύ σοβαρή. Σε αυτό το θέμα, ο Lawrence S. Το άρθρο του Cooby “ Some Unsolved Problems of the Scientific Career ”, American Scientist , XLI (1953) , σελ. 596 έως 613 και  XLII (1954) σελ. 104 έως 12.

2 ) Για μια σύντομη περιγραφή της ιστορικής εξέλιξης αυτών των πειραμάτων , βλέπε C.J. C.J. Davison's Speech σελ. Βλέπε 4.

3) W. Whewell's History of the Inductive Sciences (αναθεωρημένη έκδοση , Λονδίνο , 1847) , σελ. 101 έως 5 , 220 έως 22.

4) Για αυτήν την ερώτηση I W. Ο. Είμαι ευγνώμων στον Hagström , του οποίου η εργασία για την κοινωνιολογία της επιστήμης μερικές φορές παραλληλίζεται με τη δουλειά μου.

5) I. αυτές οι όψεις της νευτώνειας παράδοσης. σι. Το βιβλίο του Cohen « Franklin 's and Newton : An Inquiry into Speculative Newtonian Experimental Science and Franklin 's Work in Electricity as an Example of It » ( Philadelphia , 1956 ) , Κεφάλαιο VIII , σελ . 255 έως 57 , 275 , 77.

6) Αυτό το παράδειγμα θα συζητηθεί λεπτομερώς στο τέλος του κεφαλαίου 10.

7 ) . _ _ Το βιβλίο της Marie Boisco " Robert Byle and Seventeenth Century Chemistry " ( Cambridge , 1958) σελ. 112 έως 15.

8) Το βιβλίο του Leo Konigsberger Hermann von Helmholtz , σελ. Φραγκίσκος Α. Welby (Οξφόρδη , 1906) , σελ. 65 έως 66.

9) άρθρο James E. Minehayko “ Chromatography : A Perspective ”, Science CX (1949) , σελίδες 387 έως 92.

10) Για τον σωματιδισμό γενικά βλέπε το άρθρο της Marie Boas « The Establishment of the Mechanical Philosophy », Osiris , H (1952) , σελ. Βλέπε 412 έως 541. Για την επίδραση του Bayel στη χημεία των σωματιδίων, βλέπε T.S. Το άρθρο του Coon “ Robert Boyle and Structural Chemistry in the Seventeenth Century ”, Iris , XLIII (1952) , σελ. 12 έως 36.

https://narayangiri.wordpress.com/

Η Γη μας – Our earth

 

Η Γη μας – Our earth

Posted on 9 Ιανουαρίου 2024 by Άιναφετς

«Why is there, one must ask, this division
—the Russian, the American, the British, the French, the German, and so on
—why is there this division between human and human,
between race and race, culture and culture,
one series of ideologies against another?
Why? Why is there this separation?
Humanity has divided the earth as yours and mine
—why?

*************************

«Γιατί υπάρχει, πρέπει κανείς να ρωτήσει, αυτή εκεί η διαίρεση
– ο Ρώσος, ο Αμερικάνος, ο Βρετανός, ο Γάλλος, ο Γερμανός και λοιπά.
– γιατί υπάρχει αυτή η διαίρεση ανάμεσα σε άνθρωπο και άνθρωπο,
ανάμεσα από φυλή και σε φυλή και από πολιτισμό σε πολιτισμό,
μια σειρά από ιδεολογίες ενάντια σε μια άλλη;
Γιατί; Γιατί υπάρχει αυτή η διαίρεση;
Η ανθρωπότητα έχει διαιρέσει τη γη, ως δικιά σου και δικιά μου
– Γιατί;

.

.

And also we have divided the world into economic spheres,
with all their problems.
Perhaps one of the major causes of war is heavy industry.
When industry and economics go hand in hand with politics
they must inevitably sustain a separative activity
to maintain their economic stature.
All countries are doing this, the great and the small.
The small are being armed by the big nations
—some quietly, surreptitiously, others openly.
Is the cause of all this misery, suffering,
and the enormous waste of money on armaments,
the visible sustenance of pride,
of wanting to be superior to others? 

*********************

Και επίσης έχουμε διαιρέσει το κόσμο σε οικονομικές σφαίρες
με όλα τους τα προβλήματα.
Ίσως μια από τις ισχυρότερες αιτίες πολέμου είναι η βαριά βιομηχανία.
Όταν η βιομηχανία και η οικονομία πάνε χέρι χέρι με τη πολιτική
αναμφίβολα υποστηρίζουν μια διαιρετική δραστηριότητα
για να διατηρήσουν την οικονομική τους θέση.
Όλες οι χώρες το κάνουν αυτό, οι μεγάλες και η μικρές.
Οι μικρές εξοπλίζονται από τα μεγάλα έθνη
– μερικά σιωπηλά, κρυφά, άλλες ανοιχτά.
Είναι άραγε αυτή η αιτία της μιζέριας, του πόνου
και της οικονομικής σπατάλης χρημάτων για τον εξοπλισμό,
την αισθητή διατήρηση της υπερηφάνειας,
θέλοντας να είσαι ανώτερος από τους άλλους;

.

.

It is our earth, not yours or mine or his.
We are meant to live on it,
helping each other, not destroying each other.
This is not some romantic nonsense but the actual fact.
But humanity has divided the earth,
hoping thereby that in «the particular»
he is going to find happiness,
security, a sense of abiding comfort.

Until a radical change takes place
and we wipe out all nationalities, all ideologies,
all religious divisions, and establish a global relationship
—psychologically first, inwardly before organizing the outer
—we shall go on with wars.
If you harm others, if you kill others,
whether in anger or by organized murder which is called war,
you, who are the rest of humanity,
not a separate human being fighting the rest of humanity,
are destroying yourself.»

J. Krishnamurti

Excerpt from Krishnamurti to Himself

*************************

Είναι η γη μας, όχι η δικιά σου ή η δικιά μου ή η δικιά του.
Έχουμε σκοπό να ζήσουμε πάνω της,
βοηθώντας ο ένας τον άλλο, όχι να καταστρέφουμε ο ένας τον άλλο.
Αυτή δεν είναι κάποια ρομαντική ανοησία αλλά για το πραγματικό γεγονός.
Αλλά η ανθρωπότητα έχει διαιρέσει τη γη,
ελπίζοντας έτσι πως στο «συγκεκριμένο»
θα ανακαλύψει την ευτυχία, την ασφάλεια,
μια αίσθηση αμετάβλητης άνεσης.

Μέχρι να υπάρξει μια ριζική αλλαγή
και εξαφανίσουμε όλες τις εθνικότητες, όλες τις ιδεολογίες,
όλες τις θρησκευτικές διαιρέσεις και δημιουργήσουμε μια παγκόσμια σχέση
– πρώτα ψυχολογικά, εσωτερικά πριν οργανώσουμε το εξωτερικό
– θα συνεχίζουμε με πολέμους.
Αν βλάψεις άλλους, αν σκοτώσεις άλλους,
είτε από θυμό ή από οργανωμένη δολοφονία που ονομάζεται πόλεμος,
εσύ, που είσαι το υπόλοιπο της ανθρωπότητας,
όχι ένα ξεχωριστό ανθρώπινο πλάσμα που πολεμά το υπόλοιπο της ανθρωπότητας,
καταστρέφεις τον εαυτό σου.»

Τζ. Κρισναμούρτι

Απόσπασμα από Κρισναμούρτι στον Εαυτό του

.

.https://ainafetst.wordpress.com/

Ισραηλινός πολιτικός: Τα σύνορα μας φτάνουν Τουρκία-Σινά-Μέκκα-Οι Τούρκοι αποκρύβουν απώλειες-14 Νεκροί αντί για Εννιά (Βίντεο)

 Ισραηλινός πολιτικός: Τα σύνορα μας φτάνουν Τουρκία-Σινά-Μέκκα-Οι Τούρκοι αποκρύβουν απώλειες-14 Νεκροί αντί για Εννιά (Βίντεο)

Ευρείας κλίμακας επιθέσεις της Τουρκίας στο βόρειο Ιράκ ως αντίποινα για το θάνατο 9 στρατιωτών – Έκτακτο κυβερνητικό Συμβούλιο Ασφαλείας

Αποκάλυψη μεγατόνων έκανε ο Ισραηλινός βουλευτής Αβί Λίπκιν, ανέφερε για το “Μεγάλο Ισραήλ”, τα σύνορα του εκτείνονται μέχρι μέσα στο τουρκικό έδαφος.

«Πιστεύω ότι θα πάρουμε την Μέκκα, την Μεδίνα και το Όρος Σινά και θα καθαρίσουμε αυτά τα μέρη», ανέφερε ο Ισραηλινός συγγραφέας και πολιτικός Αβί Λίπκιν κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής συνέντευξης ότι οραματίζεται τα σύνορα του Ισραήλ να εκτείνονται «από τον Λίβανο στη Σαουδική Αραβία» και «από τη Μεσόγειο μέχρι τον Ευφράτη».

Ο όρος «Μεγάλο Ισραήλ» αναφέρεται στην επέκταση του εδάφους και της κυριαρχίας του Ισραήλ για να συμπεριλάβει αυτό που πολλοί Ισραηλινοί περιγράφουν ως την ιστορική Βιβλική γη.

Για αυτούς, αυτό περιλαμβάνει τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και τα κατεχόμενα Υψίπεδα του Γκολάν, καθώς και το έδαφος που περιγράφει ο Λίπκιν.

Το σχέδιο για τη Μέση Ανατολή, όπως είπε και ο Ισραηλινός δημοσιογράφος Οντέτ Γινόν (Oded Yinon), βασίζεται στο όραμα του ιδρυτή του Σιωνισμού, Τεοντόρ Χέρζι (Theodor Herzl), το οποίο αναφέρει  ότι το Ισραήλ θα προσαρτήσει μεγάλα τμήματα του Λιβάνου, της Συρίας, της Ιορδανίας, του Ιράκ, της Αιγύπτου και της Σαουδικής Αραβίας, και θα δημιουργήσει μια σειρά από φιλικά κράτη ( Κουρδιστάν)  για να εξασφαλίσει την κυριαρχία του στην περιοχή.

Το σχέδιο Μεγάλο Ισραήλ και ο πόλεμος στην Γάζα

Το  σχέδιο «Μεγάλη Μέση Ανατολή», που αναπτύχθηκε το 2001 από τον Αμερικανό Συνταγματάρχη Ralph Peters, προβλέπει την δημιουργία  του αποκαλούμενου «Μεγάλου Ισραήλ» .

Το  σχέδιο  αναφέρει ότι το Ιράκ και η Συρία θα πρέπει να χωριστούν  σε τρία μέρη,  σιιτικό, σουνιτικό  και κουρδικό.

Επίσης προβλέπεται η δημιουργία του «Κουρδιστάν», το οποίο θα αποτελεί «μέρος του Ισραήλ»  έως τον  Ευφράτη

Για το Ιράν, η αποσύνθεση του Ιράκ και της Συρίας θα σημάνει την ολοκληρωτική κατάρρευση του αποκαλούμενου σιιτικού άξονα, και τον αποκλεισμό της πρόσβασης  των Ιρανών στην Μεσόγειο Θάλασσα.Επιπλέον, το Ιράν θα αποκτήσει στα  βορειοδυτικά  σύνορα του μακροπρόθεσμα έναν νέο    εχθρό με απεριόριστα στρατιωτικά μέσα.

Κράτη διαλύονται ενώ άλλα  «γεννιούνται». Πρόκειται για μία επίπονη κυοφορία η οποία «φέρνει» σχεδόν πάντοτε παγκόσμιο πόλεμο.

Οι Τούρκοι αποκρύβουν απώλειες στο Βόρειο Ιράκ για αυτό έγινε και η σύσκεψη υπό τον Ερντογάν

Το Γραφείο Τύπου των κουρδικών δυνάμεων Λαϊκής Άμυνας ανέφερε σε γραπτή ανακοίνωση ότι τουλάχιστον δεκατέσσερα μέλη του τουρκικού στρατού σκοτώθηκαν στις τελευταίες ενέργειες ( και όχι 9 που ανακοίνωσαν οι Τούρκοι) που πραγματοποιήθηκαν από τους αντάρτες στις αντάρτικες Ζώνες Άμυνας Medya στο νότιο Κουρδιστάν. (βόρειο Ιράκ).

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, έντεκα από τους Τούρκους στρατιώτες σκοτώθηκαν σε πολυμέτωπη επίθεση στο Girê Cûdî την Πέμπτη.

Ο ορεινός όγκος βρίσκεται στο στρατηγικό δυτικό μέτωπο της περιοχής Zap, όπου ο πόλεμος έχει επικεντρωθεί εδώ και αρκετό καιρό.

Οι Κούρδοι ανακοίνωσαν ότι σκότωσαν τους Τούρκους στρατιώτες χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό τακτικής διείσδυσης-ενέδρας-ελεύθερου σκοπευτή.

Εκτός από τα τυφέκια ελεύθερου σκοπευτή, χρησιμοποιήθηκαν επίσης και όλμοι αλλά και χειροβομβίδες.
Η κουρδική επίθεση είχε στόχο θέσεις φρουράς των Τούρκων, και δύο στρατιωτικά κοντέινερ.

Τέσσερις οχυρές θέσεις, τρεις κάμερες παρακολούθησης και ένα σύστημα ραντάρ καταστράφηκαν και δύο κοντέινερ υπέστησαν ζημιές.

Το HPG χαρακτήρισε τη δράση ως σοβαρή ήττα για τον τουρκικό στρατό και επεσήμανε ότι οι Τούρκοι ως συνήθως, απέκρυψαν την πραγματική έκταση των απωλειών από το κοινό.

Σε άλλη επίθεση, αντάρτισες της μονάδας των Ελεύθερων Γυναικών (YJA Star) απέτρεψαν εχθρική προέλαση και απέτρεψαν προσπάθειες Τούρκων στρατιωτών να εγκαταστήσουν νέες θέσεις στην περιοχή γύρω από τον ορεινό όγκο του Ζαπ.

Επιπλέον, ένας στρατιώτης πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε σε μια δράση ελεύθερου σκοπευτή.

Ευρείας κλίμακας επιθέσεις της Τουρκίας στο βόρειο Ιράκ ως αντίποινα για το θάνατο 9 στρατιωτών – Έκτακτο κυβερνητικό Συμβούλιο Ασφαλείας

Η Τουρκία δεν θα επιτρέψει τη δημιουργία ενός κράτους τρομοκρατών στα νότια σύνορά της και είναι βασική προτεραιότητά της να εξοντώσει μία δια παντός την απειλή της τρομοκρατίας από όπου κι αν προέρχεται, αναφέρεται μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση που εξεδόθη μετά το έκτακτο κυβερνητικό συμβούλιο ασφαλείας που συγκάλεσε ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο γραφείο του στα ανάκτορα του Ντολμάμπαχτσε.  

Στην ανακοίνωση η Τουρκία κατηγορεί την κουρδική οργάνωση ΡΚΚ ότι λειτουργεί «εργολαβικά» για λογαριασμό ξένων δυνάμεων. 

Στη συνεδρίαση συμμετείχαν οι υπουργοί Άμυνας, Εσωτερικών, Εξωτερικών, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, ο αρχηγός της ΜΙΤ και ο διπλωματικός σύμβουλος του Ερντογάν . 

https://www.pentapostagma.gr/

Με το… καλημέρα του ’24 η προαναγγελία της ταπεινωτικής συνθηκολόγησης στις Πρέσπες του Αιγαίου

 Με το… καλημέρα του ’24 η προαναγγελία της ταπεινωτικής συνθηκολόγησης στις Πρέσπες του Αιγαίου

Του Αδέξιου Δεξιού

Να τη χαίρεστε, για μια ακομη φορά, την ψήφο σας… σύντροφοι κοψοχέρηδες.

Μόνη λύση που σας απομένει πλέον είναι το χαρακίρι.

Καθώς ούτε λαγούμι να κρυφτείτε δε θα βρίσκετε σκιαγμένοι από τη ντροπή έπειτα από το εθνικό ξεπούλημα που ετοιμάζει ο… παραλίγο Μωυσής.

Το προανήγγειλε ανερυθρίαστα με το που ξημέρωσε το ’24 ο άλλοτε πατριώτης Συρίγος για να στρώσει το έδαφος.

Και υποτίθεται ότι το μη χείρον που ψηφίσατε και με τα δυο χέρια θα γλύτωνε την πατρίδα από την κόκκινη απειλή του Τσίπρα.

Αιδώς πατριδοκάπηλοι!

Το τραγικότερο είναι ότι γίνατε προδότες τζάμπα. Καθώς η ψήφος σας αντί να εξασφαλίσει την ελεημοσύνη του Κυριακού όπως βαυκαλιζόσασταν, σας χαράτσωσε κανονικότατα.

Χαρακίρι επομένως για να απαλλαγείτε τόσο από το άγος της προδοσίας όσο και από τη μετεκλογική ταπείνωση που σας επεφύλασσε ο παμμέγιστος ηγέτης σας.

Αλλά θα μας πείτε για δικαιολογία ώστε να συνεχίσετε να περιφέρετε τα εθνομηδενιστικά σαρκία σας, πως είναι στο DNA σας ο ραγιαδισμός κι ότι εμπνευστήκατε από τους προγόνους σας που κράτησαν κραταιά τα μεμέτια για 400 χρόνια, εξ ου και η στήριξη στους σύγχρονους Νενέκους.

Με τους πατριώτες που αποτελούν μειοψηφία όπως και τότε, δυστυχώς να μένουν ανυπεράσπιστοι.

Περιμένοντας μάταια να εμφανιστεί ένας Κολοκοτρώνης να βροντοφωνάξει… φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!!!

Διότι όπως πληροφορούμαστε το παιχνίδι είναι εντελώς στημένο και από πριν ξεπουλημένο.

Με «συμμάχους» και «εταίρους» να έχουν μοιράσει συγκεκριμένους ρόλους στους κατ’ επίφαση ταγούς μας για την ολοκλήρωση της μετατροπής της Ελλάδας σε πλήρως ελεγχόμενο προτεκτοράτο.

Ακλόνητος «αρχηγός» για την υλοποίηση του… οράματός τους θα είναι ο Μητσοτάκης. Δεν πρόκειται να τον κουνήσει τίποτα γιατί εκτελεί τις εντολές πάραυτα δίχως να ανοίγει ρουθούνι.

Όσον αφορά τους υπόλοιπους, δεξιά κι αριστερά του πολιτικού φάσματος, θα τους επιτραπεί να διατηρήσουν τα φέουδά τους συναινώντας στο έγκλημα.

Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί… όταν ακούτε και διαβάζετε για… αντάρτικα και… τσαμπουκάδες μην πιστεύετε τίποτα. Είναι όλοι ελεγχόμενοι (το πιάσατε νομίζουμε το υπονοούμενο) και οι κινήσεις τους είναι για το ξεκάρφωμα.

Τώρα, τι θα γίνει κατόπιν της περάτωσης του ξεπουλήματος άγνωστο.

Μέχρι όμως να πέσουν τα θεμέλια της… νέας οθωμανικής επαρχίας όλοι έμμεσα ή άμεσα θα υπηρετούν τον Μητσοτάκη.

Καλώς ήλθατε στη νέα τάξη πράγματων.

Όπου θα επικρατεί μια ιδιότυπη άτυπη (μέχρι νεωτέρας) ελληνοτουρκική συνομοσπονδία.

Με τον πρώτο ρόλο να ανήκει στους «συμμάχους» και τον δεύτερο στους «εταίρους».

Τα μεμέτια πάντως σίγουρα θα καπαρώσουν τη μερίδα του λέοντος.

Οι ραγιάδες – προεστοί ό, τι περισσέψει.

Σπεύσατε για μαθήματα τουρκικών!

ΥΓ. Όλα γίνονται στο πλαίσιο του νέου ιδιότυπου ψυχρού πολέμου. Της νέας χάραξης δηλαδή σφαιρών επιρροής από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Αυτό συμβαίνει στην Ουκρανία, αυτό συμβαίνει στη Μέση Ανατολή, αυτό συμβαίνει στην Ευρώπη, αυτό συμβαίνει και στην περιοχή μας. Κι όταν χαραχθούν και πάρουν ό, τι θέλουν οι δυο τους για να νιώθουν ισχυροί, θα βάλουν μπροστα το τσάκισμα της Κίνας για ευνόητους λόγους.  

«Δεν υπάρχουν μόνιμοι εχθροί και φίλοι, υπάρχουν μόνιμα συμφέροντα», είχε πει ο Βρετανός πρωθυπουργός Χένρι Πάλμερστον. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.

Τα δικά μας ωστόσο τα αφήνουμε ανυπεράσπιστα από τότε που πέθανε (ή δολοφονήθηκε. Διαχρονική η προδοσία) ο Μέγας Αλέξανδρος, με ένα διάλειμμα επί Βυζαντίου κι ένα μικρότερο -ο νοών νοείτω- επί Επανάστασης.   

Καλή χρονιά κι ο θεός βοηθός! 

https://www.antinews.gr/48153/politiki/me-to-kalimera-toy-24-i-proanaggelia-tis-tapeinotikis-synthikologisis-stis-prespes-toy-aigaioy/

https://prodromikos.wordpress.com/