Ο ύπνος είναι ζωτικής σημασίας για τη νευρογνωστική λειτουργία, καθώς και για τη σωματική και ψυχική υγεία.
Όταν οι άνθρωποι εργάζονται σε βάρδιες -το ποσοστό των εργαζομένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2015 ανερχόταν σε 21%-, οι κιρκάδιοι ρυθμοί ύπνου-αφύπνισης συνήθως διαταράσσονται.
Ερευνητές στην Ολλανδία διερεύνησαν τη σχέση μεταξύ διαφορετικών προτύπων εργασίας σε βάρδιες, κοινωνικοδημογραφικών παραγόντων και διαταραχών του ύπνου.
«Δείξαμε ότι σε σύγκριση με την εργασία σε κανονικές βάρδιες κατά τις ώρες της ημέρας, η εργασία σε άλλους τύπους βάρδιας συνδέεται με μεγαλύτερη συχνότητα διαταραγμένου ύπνου, ιδίως στην εκ περιτροπής και την κανονική νυχτερινή βάρδια», δήλωσε η Δρ. Marike Lancel, ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας του GGZ Drenthe και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
«Αξίζει να σημειωθεί ότι το 51% των ατόμων που εργάζονται σε νυχτερινές βάρδιες σημείωσαν θετική βαθμολογία για τουλάχιστον μία διαταραχή του ύπνου. Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι η εκ περιτροπής εργασία μειώνει την ποιότητα του ύπνου. Λίγα είναι ωστόσο, γνωστά για την επίδραση των διαφόρων τύπων βάρδιας στον επιπολασμό διαφόρων διαταραχών του ύπνου και για το πώς αυτή μπορεί να διαφέρει ανάλογα με τα δημογραφικά χαρακτηριστικά», σημείωσε η Lancel.
Για να καλύψουν τα κενά, οι ερευνητές παρακολούθησαν πάνω από 37.000 ανθρώπους, οι οποίοι παρείχαν δημογραφικές πληροφορίες, αναφέροντας τις συνήθειες εργασίας τους σε βάρδιες (κανονική πρωινή, βραδινή, νυχτερινή ή εναλλαγή μεταξύ των βαρδιών).
Συμπλήρωσαν επίσης ένα ερωτηματολόγιο ελέγχου για έξι κοινές κατηγορίες διαταραχών ύπνου: αϋπνία, υπερυπνία, παραϋπνία, αναπνευστικές διαταραχές που σχετίζονται με τον ύπνο, κινητικές διαταραχές που σχετίζονται με τον ύπνο και διαταραχές του κιρκάδιου ρυθμού ύπνου-αφύπνισης.
Οι απαντήσεις έδειξαν ότι η εργασία σε τακτικές νυχτερινές βάρδιες ήταν η πιο εξουθενωτική κατάσταση όσον αφορά τον ύπνο. Οι μισοί από τους εργαζόμενους σε νυχτερινή βάρδια ανέφεραν ότι κοιμούνται λιγότερες από έξι ώρες μέσα σε 24 ώρες, το 51% ανέφερε μία διαταραχή του ύπνου και το 26% ανέφερε δύο ή περισσότερες διαταραχές του ύπνου.
Σε ολόκληρο τον πληθυσμό της μελέτης, περίπου το ένα τρίτο σημείωσε θετική ένδειξη για τουλάχιστον μία διαταραχή ύπνου, ενώ το 12,6% σημείωσε θετική ένδειξη για δύο ή περισσότερες διαταραχές ύπνου.
Οι ειδικοί διερεύνησαν επίσης αν δημογραφικοί παράγοντες, όπως το φύλο, η ηλικία και το υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης, επηρεάζουν την υγεία του ύπνου. Επίσης, εξέτασαν αν οι συμμετέχοντες ζούσαν μόνοι τους, με σύντροφο ή/και παιδιά ή με άλλους, όπως φίλους ή γονείς.
Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι άνδρες κοιμόντουσαν λιγότερες ώρες από τις γυναίκες, αλλά ότι οι διαταραχές του ύπνου ήταν πιο συχνές στις γυναίκες. Η ηλικία επηρέασε επίσης την υγεία του ύπνου: οι μεγαλύτεροι σε ηλικία συμμετέχοντες έτειναν να κοιμούνται λιγότερες ώρες, αλλά οι περισσότερες διαταραχές του ύπνου και οι συννοσηρότητές τους βρέθηκαν να είναι πιο διαδεδομένες στη νεότερη ομάδα συμμετεχόντων, ηλικίας 30 ετών και κάτω.
Όσον αφορά το μορφωτικό επίπεδο και την πιθανότητα εμφάνισης διαταραχών στον ύπνο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι επιπτώσεις της εκ περιτροπής εργασίας στον ύπνο είναι πιο εμφανείς στους νέους με χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο. Αυτή η ομάδα κοιμόταν λιγότερες ώρες και είχε σημαντικά υψηλότερο επιπολασμό διαταραχών του ύπνου και συνοδών νοσημάτων αυτών.
Είναι πιθανό ορισμένοι άνθρωποι που εργάζονται σε νυχτερινές βάρδιες να αντιμετωπίζουν λιγότερα προβλήματα που σχετίζονται με τον ύπνο από άλλους, δήλωσαν οι ερευνητές. Για τον μέσο εργαζόμενο σε νυχτερινή βάρδια όμως, αυτό το εκτός ρυθμού εργασιακό μοτίβο, μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα να αντιμετωπίζει πρόβλημα με τον τακτικό, υγιή ύπνο.
Η εμμηνόπαυση επιταχύνει σημαντικά την απώλεια οστικής μάζας και αυξάνει τον κίνδυνο οστεοπόρωσης.
Έρευνες δείχνουν ότι έως και το 20% της οστικής απώλειας μπορεί να συμβεί από την έναρξη της εμμηνόπαυσης και μετά.
Μία στις δύο μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες πάσχουν από οστεοπόρωση ενώ οι περισσότερες θα υποστούν κάταγμα κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Τα κατάγματα προκαλούν πόνο, μειωμένη κινητικότητα και λειτουργικότητα και σχετίζονται με μειωμένη ποιότητα ζωής και αυξημένη θνησιμότητα.
Ποτέ δεν είναι αργά για να λάβει όμως μια γυναίκα θεραπεία για την οστεοπόρωση.
Ο στόχος της θεραπείας θα πρέπει να είναι η μείωση των καταγμάτων, που σχετίζονται με την οστεοπόρωση και η διατήρηση της καλής υγείας των οστών.
Η οστεοπόρωση, που σημαίνει πορώδη οστά, είναι μια προοδευτική κατάσταση κατά την οποία τα οστά γίνονται δομικά αδύναμα και είναι πιο πιθανό να ραγίσουν ή να σπάσουν. Καθώς οι ορμόνες αλλάζουν για να προσαρμοστούν στις φυσιολογικές αλλαγές της εμμηνόπαυσης, τα επίπεδα οιστρογόνων αρχίζουν να κυμαίνονται και στη συνέχεια πέφτουν.
Δεδομένου ότι τα οιστρογόνα βοηθούν στην πρόληψη της αδυναμίας των οστών επιβραδύνοντας τη φυσική διάσπαση των οστών, η μείωση τους κατά την εμμηνόπαυση επιταχύνει σημαντικά την απώλεια οστικής μάζας.
Η οιστραδιόλη είναι μία από τις τρεις ορμόνες οιστρογόνων που παράγονται φυσικά στο σώμα. Τα αποτελέσματα της οιστραδιόλης φαίνονται ξεκάθαρα σε γυναίκες που βιώνουν εμμηνόπαυση. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, οι γυναίκες έχουν φυσικά χαμηλότερα επίπεδα οιστραδιόλης, καθώς οι ωοθήκες δεν την παράγουν πλέον, με αποτέλεσμα οι εμμηνορροϊκοί κύκλοι να σταματήσουν. Αυτή η αλλαγή συχνά προκαλεί εναλλαγές της διάθεσης, κολπική ξηρότητα, εξάψεις και νυχτερινές εφιδρώσεις - τα συμπτώματα που συνήθως σχετίζονται με την εμμηνόπαυση. Με την πάροδο του χρόνου, τα χαμηλότερα επίπεδα οιστραδιόλης μπορεί να οδηγήσουν σε οστεοπόρωση.
Η βιταμίνη D και το ασβέστιο είναι άλλες βιταμίνες που παίζουν ρόλο στην υγεία των οστών. Η βιταμίνη D επιτρέπει στο σώμα σας να απορροφά το ασβέστιο. Το ασβέστιο είναι απαραίτητο για τη δημιουργία γερών, υγιών οστών. Χωρίς αρκετή βιταμίνη D και ασβέστιο, τα οστά μπορεί να μην σχηματιστούν σωστά στην παιδική ηλικία και μπορεί να χάσουν μάζα, να γίνουν αδύναμα και να σπάσουν εύκολα στην ενήλικη ζωή. Ακόμα κι αν λαμβάνετε αρκετό ασβέστιο στη διατροφή σας, το σώμα σας δεν θα απορροφήσει αυτό το ασβέστιο εάν δεν λαμβάνετε αρκετή βιταμίνη D.
Υπάρχουν πολλά φάρμακα και ορμονικές θεραπείες διαθέσιμες για την πρόληψη της περαιτέρω απώλειας οστού και για την τόνωση του σχηματισμού νέων οστών.
Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής που μπορούν να βελτιώσουν την υγεία των οστών περιλαμβάνουν:
Άσκηση: Ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα άσκησης υποστηρίζει τη σωστή συντήρηση του σκελετού, συμπεριλαμβανομένων των ασκήσεων αντίστασης, ισορροπίας και άσκησης βάρους.
Ισορροπημένη διατροφή: Τρώτε τροφές πλούσιες σε βιταμίνη D και ασβέστιο.
Βγείτε έξω: Η έκθεση στον ήλιο πυροδοτεί την παραγωγή βιταμίνης D.
Διαχείριση βάρους: Η πρόληψη της παχυσαρκίας θα βοηθήσει να διατηρηθούν τα οστά δυνατά.
Κάπνισμα και αλκοόλ: Η αποφυγή του καπνίσματος και ο περιορισμός της κατανάλωσης αλκοόλ μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο απώλειας οστικής μάζας.
Κατά τη θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης υπήρξε μια στιγμή όπου, όπως το περιγράφει ο Στήβεν Χόκινγκ, όλο το Σύμπαν ήταν συμπιεσμένο ως ένα καρυδότσουφλο. Η λέξη «στιγμή», που υποδηλώνει χρόνο εδώ, χρησιμοποιείται μόνο για να διευκολύνει την περιγραφή καθώς ο χώρος και ο χρόνος που μπορούμε να βιώσουμε με όλες τις πιθανές διαστάσεις τους δημιουργούνται αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.
Όλες οι χωροχρονικές διαστάσεις που εξετάζει η επιστήμη (4, 5, 7, 11) ή όσες κάποτε ανακαλυφθούν, δημιουργήθηκαν εκείνη την μοναδικά εκρηκτική «στιγμή».
Προσπαθώντας να κατανοήσουμε το Σύμπαν με τα όρια της αντίληψής μας και τις προϋποθέσεις του εγκεφάλου μας αναζητούμε κοσμικά γεγονότα για να τα τοποθετήσουμε σε μια «χρονική σειρά», αφού με τη μεζούρα της γραμμικής ιστορίας έχουμε μάθει –τουλάχιστον στον Δυτικό πολιτισμό– να καταγράφουμε και να κατανοούμε τον πολιτισμό μας. Όμως ο χρόνος, ειδικά όσο πλησιάζουμε προς το σημείο μηδέν, το κάθε δευτερόλεπτο του ισούται με το άπειρο, που σημαίνει ότι οποιαδήποτε μέτρηση, πέρα από την ανάγκη της επιστημονικής έρευνας, για εμάς τους καθημερινούς ανθρώπους είναι απλά αριθμοί χωρίς νόημα. Το ίδιο ισχύει για τις διαστάσεις και τα όρια του Σύμπαντος αφού συνεχώς ανακαλύπτουμε και άλλα.
Με απλά λόγια, τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης δημιουργήθηκαν όλες οι διαστάσεις χώρου και χρόνου στην πληρότητά τους και σε εμάς αποκαλύπτονται από το έργο της επιστήμης ή όταν με κάποιον τρόπο μπαίνουν στο πεδίο της εμπειρίας μας.
Και τι υπήρχε πριν το σημείο μηδέν; Όπως είχε πει σε μια διάλεξη ο Δημήτρης Νανόπουλος, «τίποτα» (το καμπαλιστικό «τίποτα/ayin», το Εν του Νεοπλατωνισμού όπως και η έννοια του κενού (sunyata) στον Ινδουισμό και τον Βουδισμό αναφέρονται στη διαδικασία προ της δημιουργίας).
Ο χώρος και ο χρόνος μέσα στον οποίο υπάρχει ο άνθρωπος, το βίωμα και η συνείδησή του αρχίζει μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Τότε δημιουργήθηκε όλος ο τόπος που μπορεί να γνωρίσει και ο απαραίτητος χρόνος για να βαδίσει. Το πριν από το σημείο μηδέν, όπως είχε πει ο Νανόπουλος, μπορεί να αφορά τις θρησκείες, τη μεταφυσική, αλλά δεν αφορά την επιστήμη.
ΣΥΜΠΑΝ – ΝΑΟΣ
Κατά έναν παράδοξο τρόπο τόσο ορισμένες θρησκείες όσο και εσωτερικές παραδόσεις περιγράφουν το ίδιο γεγονός. Επιλέγουν τη συμβολική αφήγηση, πράγμα καθόλου περίεργο, αφού πριν μερικές χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι δεν είχαν ούτε την επιστημονική γνώση ούτε και τις λέξεις για να περιγράψουν τέτοια γεγονότα. Η αλληγορία, η μεταφορά και η συμβολική περιγραφή ήταν ο πρόσφορος τρόπος για να κάνουν προσιτές δύσκολες έννοιες και παραμένει ακόμα. Για παράδειγμα, η σύγχρονη υποατομική φυσική πράττει ανάλογα, όταν μιλάει για το σωματίδιο του Θεού, μποζόνιο, ωραίο νετρόνιο/ηλεκτρόνιο, κλπ.
Στη βιβλική παράδοση, λοιπόν, περιγράφεται ένα πανομοιότυπο γεγονός, αλληγορικά.
Όταν δεν υπήρχε τίποτα, ο Θεός δημιούργησε ένα «πλάσμα» που οι διαστάσεις του ήταν ίδιες με του Σύμπαντος, με αυτό που θα γινόταν το εκδηλωμένο Σύμπαν. Από την Ανατολή ως τη Δύση, από τον Βορρά ως τον Νότο και από το Ζενίθ έως το Ναδίρ.
Ονομάστηκε Adam Kadmon (η ονομασία θυμίζει τον Κάδμο, που έσπειρε δόντια δράκου για να γεννηθούν οι πρόγονοι των Θηβαίων, παντρεύτηκε την Αρμονία και ήταν από τους λίγους θνητούς που μετά τον θάνατό τους έγιναν δεκτοί στα Ηλύσια Πεδία) ή Πρωταρχικός Αδάμ και δεν έχει σχέση με τον γνωστό βιβλικό Αδάμ. Επρόκειτο για τον Adam Ha-Rishon, τον Πρωταρχικό Αδάμ, ένα θείο φώς σε όλη του την πληρότητα που έλαμψε για μια μόνο στιγμή και μετά επακολούθησε αυτό που στην Καμπαλά ονομάζεται «η θραύση των αγγείων»: μια Μεγάλη Έκρηξη που είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση του Σύμπαντος Κόσμου.
Συμβολικά αυτό απεικονίστηκε με το γνωστό Δένδρο της Ζωής και τα δέκα Σεφιρώθ (sefirah λέξη που είναι παραφθορά του ελληνικού “σφαίρα”).
Σύμφωνα με την καμπαλιστική παράδοση, τα άπειρα κομμάτια που προήλθαν/ γεννήθηκαν από την πρώτη έκρηξη θα κάνουν την πορεία τους και κάποτε θα υπάρξει η Αποκατάσταση (Tikkun Olam) όταν όλα επιστρέψουν, συναντηθούν και αποκαταστήσουν την πρώτη πληρότητα.
Η δοξασία αυτή δεν απέχει πολύ από τη χριστιανική παράδοση όπου η Εκκλησία είναι το Σώμα Χριστού που αποτελείται από το σύνολο των πιστών. Η Εκκλησία αναφέρεται σαφώς ως Νύμφη και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη η πληρότητά της συμβολίζεται με την Ουράνια Ιερουσαλήμ που μαζί βαδίζουν για να ενωθούν με τον Ιησού (Αποκ. 22.17 «καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη λέγουσιν· ἔρχου»).
Μια ιδέα που έχει σαφώς σχέση με τη θέση που ανέπτυξε την Αλεξανδρινή Περίοδο ο Φίλων ο Αλεξανδρεύς, υποστηρίζοντας ότι ο Θεός διαθέτει «σώμα». Ο «Λόγος» είναι η κεφαλή όλων των πραγμάτων, κάτω από τον οποίο, σα να ήταν μέλη του, τοποθετείται όλος ο κόσμος.
Ο Φίλων δεν είχε επηρεαστεί μόνο από τους Πυθαγορείους, τους Στωικούς και τον Πλάτωνα. Μυημένος ο ίδιος στα μυστήρια της εποχής του είχε βιώσει τον θρησκευτικό συγκρητισμό της πολυπολιτισμικής Αλεξάνδρειας, όπου όλες οι θρησκευτικές και ιερές παραδόσεις των λαών της αυτοκρατορίες ήταν σεβαστές και παρούσες.
Η Αλεξανδρινή Περίοδος δεν ανανέωσε μόνο τη φιλοσοφία προσφέροντας πνευματικό υπόβαθρο τόσο στη χριστιανική Δύση όσο και στην μουσουλμανική Ανατολή. Έδωσε μια νέα αίγλη στα αρχαία μυστήρια, ενώνοντας Αίγυπτο και Ελλάδα σε δημόσιες τελετουργίες –ας μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα τα μυστήρια ήταν πάντα απόρρητα– με τέτοια λάμψη ώστε στη συνέχεια και μέχρι σήμερα απετέλεσαν την κύρια βάση αυτού που ονομάζουμε Δυτική Εσωτερική Παράδοση.
Στα μυστήρια της αρχαιότητας το κορυφαίο γεγονός της διάσπασης της πρώτης Αρχής αλληγορούσε ο διασπαραγμός του Θεού μυητικού ήρωα. Τα γνωστότερα, για να μην επεκταθούμε, είναι το κομμάτιασμα του Όσιρη και ο διασπαραγμός του Ζαγρέα Διόνυσου.
Και τα δυο παραδείγματα υπονοούν πράξεις κοσμικής δημιουργίας. Οι Τιτάνες θα φάνε τις σάρκες του μικρού Ζαγρέα Διονύσου και ο Δίας θα παρέμβει και θα τους κάψει. Από τη λάσπη που θα προκύψει, χθόνια και θεία ταυτόχρονα αφού έχει τη σάρκα και το αίμα τόσο των Τιτάνων όσο και του μικρού Θεού, ο Προμηθέας θα πλάσει τον άνθρωπο. Η διονυσιακή ενέργεια δεν υπάρχει μόνο μέσα στους ανθρώπους αλλά και σε κάθε ελάχιστο σημείο της φύσης που αενάως τη συντηρεί και την αναγεννά.
ΝΑΟΣ – ΣΩΜΑ
Ο Ναός από την αρχαιότητα αποτελεί απεικόνιση του Σύμπαντος Κόσμου. Μέσα στον Ναό, ο βωμός, το θυσιαστήριο, είναι το σημείο που διέρχεται ο άξονας του Κόσμου (axis mundi), ενώνοντας τα διαφορετικά του επίπεδα, χθόνια, γήινα και ουράνια.
Το σημείο απ’ όπου διέρχεται ο άξονας του κόσμου είναι το κέντρο του Σύμπαντος, ο χώρος που αναπτύσσεται το Δένδρο της Ζωής και γύρω του ο σύμπας κόσμος, ο παράδεισος. Ο τόπος της ιδανικής επικράτειας, η περιφέρεια του κύκλου, ο χώρος στον οποίο μπορεί να επιτευχθεί η απόλυτη ισορροπία.
Οι αρχιτέκτονες των μεσαιωνικών συντεχνιών συνεχίζοντας την προαιώνια παράδοση θεώρησαν ότι εντός του περιγράμματος του Ναού, περικλείεται εγγεγραμμένη η μορφή ενός ανθρώπου. Το ονόμασαν Αδάμ, Νώε, και στις περισσότερες περιπτώσεις τον αλληγόρησαν με τον Ιησού.
Έτσι διαιωνίστηκε ο αρχαίος συμβολισμός, η απεικόνιση του Σύμπαντος Κόσμου, του Ναού, που αποκαλύπτει τη μορφή η οποία το διέπει και το συντηρεί.
Η μελέτη του σχήματος και των χαρακτηριστικών σε όλη τους τη λεπτομέρεια είναι το έργο μιας Μυστικής Τοπογραφίας, μια Τοπογραφία Σύμπαντος που γίνεται κατ’ αναλογία σωματογραφία και ανατομική μελέτη.
Στην Ιουδαϊκή μυστική παράδοση και την Καμπαλά το τρίτο μεγάλο Μυστήριο μετά αυτό της Γενέσεως (Ma’aseh Bereshit) και της Θεώρησης [ή Αφήγησης ή Έργου] του Θρόνου (Ma’aseh Merkavah), είναι το μυστικό της μέτρησης του σώματος (Shiur Qomah) και της μεγαλειώδους εικόνας του Θεού καθώς και των ονομάτων που αφορούν σε κάθε μέλος του. Η ρίζα αυτών των παραδόσεων μπορεί να βρεθεί στη γραμματεία των Ανακτόρων (Hekhalot) [τα κείμενα της γραμματείας των Ανακτόρων φτάνουν στον α΄ και β΄ αιώνα μ.Χ. –κατά πολλούς ίσως πολύ ενωρίτερα– και σε εκείνη του δεύτερου ναού (515 π.Χ. – 70 μ.Χ.). Βλ. Κωνσταντίνος Ζάρρας,Ύμνοι των ανακτόρων του Θεού. Μυστικο-μαγικός Ιουδαϊσμός της Ύστερης Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα, Έννοια] όπου παρουσιάζετε ένα είδος «εσωτερικής γνώσης», διά της οποίας ο μυστικός μπορούσε –όπως πιστευόταν– να εισέλθει στο ουράνιο ιερό, να δει και να διδαχθεί τα «μυστικά» που αποκάλυψε ο μεταμορφωμένος στον άγγελο Metatron Ενώχ, ο άγγελος που ονόμασαν και «Πρίγκιπα της Όψης».
Είναι η μέτρηση των διαστάσεων του σώματος του Αδάμ-Κάδμου, η μέτρηση του σώματος του Θεού, η μέτρηση του Σύμπαντος Κόσμου και τελικά, η μέτρηση του ίδιου του αποκαλυμμένου εαυτού.
Ο ΜΥΣΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Έχει ενδιαφέρον ότι το θέμα αυτό υπάρχει ήδη από τη μακρινή αρχαιότητα. Ο Κωνσταντίνος Ζάρρας, στο βιβλίο του Η Αρχαία Ιουδαϊκή Μυστική Παράδοση του Θρόνου, έχει μια ενδιαφέρουσα σημείωση: «Σε Ορφικό ύμνο που παρατίθεται στον πάπυρο ‘’Δερβένι’’ του 4ου αι. λέγεται ότι ο ‘’Ζευς είναι η κεφαλή, Ζευς το μέσο, Ζευς το τέλος κάθε πράγματος’’, ιδέα που προϋποθέτει την άποψη πως ο ‘’Κοσμικός Θεός του Παντός’’, ως Μακρόκοσμος, είναι ένας Μακράνθρωπος, ανδρόγυνος, progenitor genetrixque deum, deus unus et omnes. Εδώ μπορούν με ασφάλεια να ανιχνευθούν οι απαρχές του μυστικού ρεύματος και γραμματείας Shi’ur Qomah».
Η συσχέτισή τους με τα μυστήρια μπορεί να αναχθεί στην εποχή των Διονυσιακών Τεχνουργών της αρχαίας συντεχνίας και μυητικής αδελφότητας του Διονύσου, που μια από τις κύριες έδρες της ήταν στη Βύβλο της Φοινίκης, που την ονόμαζαν και Γκεμπέλ.
Εκεί κοντά, στην αρχή της πρώτης προ Χριστού χιλιετίας, όπως διασώζει τόσο η Βίβλος όσο και ο Εβραίος ιστορικός Φλάβιος Ιωσήφ ή Ιώσηπος και ο Λιβάνιος, από αυτούς ζήτησαν οι Ισραηλίτες βοήθεια για την οικοδόμηση του περίφημου Ναού του Σολομώντα. Του Ναού που απετέλεσε το πρότυπο για τον Δυτικό κόσμο και όλες τις Αβρααμικές θρησκείες.
Μέσω της μυστικής παράδοσης και των μυητικών συντεχνιών αυτή η μεταφορά πέρασε αναμφίβολα και στο έργο των οικοδομικών συντεχνιών του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Τη βρίσκουμε μάλιστα και σε έναν χαρακτηριστικό πίνακα του 17ου αιώνα του Ιταλού Guercino (1591-1666), με τον περίεργο τίτλο Εγείροντας τον Διδάσκαλο. Όλη η σκηνή θυμίζει τον τεκτονικό μύθο του Αρχιτέκτονα Χιράμ, απεικονίζονται ακόμα και τα ιδιαίτερα σύμβολα, όμως ο συγκεκριμένος πίνακας έχει φτιαχτεί σχεδόν έναν αιώνα προ της επίσημης εμφάνισης του σύγχρονου Τεκτονισμού.
Προφανώς υπάρχει μια αρχαία παράδοση και ο Guercino τη γνώριζε, μια μυστική παράδοση, που όπως στην περίπτωση του Αδάμ-Κάδμου ή του Ζαγρέα-Διονύσου ή του Όσιρη και κάθε μυητικού ήρωα, ταυτίζει τον μύστη με τις διαστάσεις του Σύμπαντος Κόσμου. Ανατολή μέχρι Δύση, Βοράς μέχρι τον Νότο και από το Ζενίθ μέχρι το Ναδίρ.
Η μέτρηση είναι αναπόφευκτο μέρος της εξερεύνησης αυτού, της κατανόησης και τελικά της αυτογνωσίας.
Και όλη αυτή η διαδικασία θέτει τον άνθρωπο στη θέση του Παρατηρητή. Από αυτήν τη θέση τα επαναλαμβανόμενα παρόμοια συμβολικά μοτίβα, τα θραύσματα των αγγείων, τα κομμάτια του Όσιρη, το σύνολο των πιστών που θα αποτελέσουν την Εκκλησία, τη Νύμφη ή την Ουράνια Ιερουσαλήμ, ο διασπαραγμός του Ζαγρέα που οδηγεί στο πρότυπο της θιασικής μετάληψης, όλα αυτά μοιάζει τελικά να οδηγούν τον Παρατηρητή στη διερώτηση για τη Συνείδηση, διερώτηση που είναι αναπόφευκτη στην πορεία προς μια unio mystica. Θέμα που δεν μπορεί βέβαια να αναπτυχθεί στις λίγες γραμμές του παρόντος κειμένου.
Unio Mystica by Johfra Bosschart
Υ.Γ. Για το κείμενο αυτό χρησιμοποιήθηκαν σημειώσεις από το υπό έκδοση δοκίμιό μου με τον ίδιο τίτλο, Topographia Mystica.
Αναζητώντας προορισμούς για τις χειμερινής μας εξορμήσεις, το Πήλιο είναι ένα από τα πρώτα μέρη που μας έρχεται στο μυαλό, καθώς αποτελεί επιλογή παντός καιρού, για όλα τα γούστα.
Από τη Μακρινίτσα, μέχρι την Πορταριά και τη δημοφιλή Τσαγκαράδα, οι επιλογές είναι πολλές, καθώς, πράγματι, τα χωριά του Πηλίου είναι όλα πολύ γραφικά και ενδείκνυνται για μία τριήμερη εκδρομή.
Ωστόσο, εάν αναζητάτε μία πιο τοποθεσία που δεν είναι τόσο τουριστική, αλλά παραμένει πανέμορφη, τότε η λύση είναι μία και λέγεται Πινακάτες.
Οι Πινακάτες έχουν καταφέρει να διατηρήσει αναλλοίωτο το αυθεντικό, πηλιορείτικο άρωμά του, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται κοντά σε έναν τόσο εμβληματικό προορισμό, προσβάσιμο μάλιστα με το αυτοκίνητο.
Αυτό συμβαίνει επειδή ο γνωστός δρόμος για να προσεγγίσει κανείς το χωριό, που περνά από την περισσότερο δημοφιλή Βυζίτσα, άνοιξε μόλις το 1999, ενώ το ηλεκτρικό ρεύμα δεν έφτασε στην περιοχή μέχρι το 1973.
Οι Πινακάτες απέχουν μόλις 4 ώρες με το αυτοκίνητο από το κέντρο της Αθήνας και είναι αμφιθεατρικά χτισμένοι σε υψόμετρο 580 μέτρων, προσφέροντας μία μοναδική θέα που κόβει την ανάσα ακόμα, θυμίζοντας… πίνακα ζωγραφικής και εντυπωσιάζοντας ακόμα και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.
Μέχρι και το 1999, συνδέονταν με τον Βόλο μόνο από την πλευρά του Αγίου Γεωργίου Νηλείας, ενώ το δρομολόγιο του λεωφορείου που συνδέει το χωριό με το Βόλο εγκαινιάστηκε το 1978. Έως και τότε, επρόκειτο για μία αρκετά αποκομμένη από τα αστικά κέντρα τοποθεσία, γεγονός που είναι αισθητό ακόμα και σήμερα.
Πρόκειται για ένα πολύ γραφικό χωριό με λιγοστούς, φιλόξενους κατοίκους και παραδοσιακή αρχιτεκτονική, που προσφέρεται για χαλαρές, ήρεμες διακοπές, μακριά από τη βαβούρα και την πολυκοσμία της πόλης. Είναι χωμένο στην καταπράσινη αγκαλιά της φύσης και προσφέρεται για όμορφες βόλτες στα πλακόστρωτα σοκάκια του.
Οι Πινακάτες βρίσκονται είναι χωμένοι στην αγκαλιά της καταπράσινης φύσης, ενώ στην πλατεία του χωριού θα συναντήσετε ένα παραμυθένιο σκηνικό, με έναν μεγάλο πλάτανο να δεσπόζει στο κέντρο της και μια χαρακτηριστική κρήνη με γάργαρο νερό να συνθέτει μία άκρως γραφική εικόνα. Λίγο πιο πέρα, θα βρείτε μία σειρά με όμορφα καφενεία, ταβερνάκια και άλλα μικρά μαγαζιά που πωλούν ντόπια παραδοσιακά προϊόντα.
Πέρα από την ησυχία και το φυσικό του κάλλος, το χωριό φημίζεται για τα εκλεκτά του εδέσματα, με τις τοπικές πίτες, το γαλοτύρι και το πηλιορείτικο σπετζοφάι να ξεχωρίζουν.
Όντας εγωιστές, οι άνθρωποι δεν διστάζουν να καταστρέψουν ή να πληγώσουν τους άλλους. Είναι έτοιμοι να προχωρήσουν σε κάθε έκταση για να εκπληρώσουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. Ό,τι κι αν ήταν στο δρόμο τους, το κατέστρεφαν. Είτε είναι μια ζωή είτε ένα πράγμα.
«Οι σάπιες πρώτες ύλες λειτουργούν ως κοπριά για να καλλιεργήσουν χρυσές καλλιέργειες»
Αυτό το απόσπασμα είναι ακριβώς αλήθεια. Για την ανάπτυξη και την επιτυχία του ενός ανθρώπου, ο άλλος πρέπει να σαπίσει και να γίνει η κοπριά του.
Υπάρχουν απλώς άνθρωποι που σκέφτονται και εργάζονται όπως όλοι πρέπει να αναπτυχθούν μαζί. Αλλά η πλειοψηφία είναι άπληστοι και εγωιστές, σαν να ενδιαφέρονται μόνο για τη δική τους δουλειά.
Φυσικά δεν πρέπει να ασχολούνται με άλλα θέματα, αλλά πράγματα όπως η καλή θέληση είναι μέρος της ανθρωπιάς και της αγάπης. Το να είσαι εγωιστής δεν κερδίζει τίποτα.
Η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν σημαίνει αξιοποίηση της φύσης, περιλαμβάνει επίσης το περιβάλλον μας με ανθρώπους.
Όπως η φύση και το περιβάλλον μας, τα καταστρέφουμε επίσης, με πολλούς τρόπους όπως η πληθυσμιακή αύξηση, η υπερκατανάλωση, η υπερεκμετάλλευση, η ρύπανση και η αποψίλωση των δασών κ.λπ.
Γιατί το κάνουμε αυτό; Για να κερδίσω τι;
Έχετε σκεφτεί αυτές τις ερωτήσεις;
Και είμαι σίγουρα σίγουρος ότι όλοι γνωρίζουμε τις απαντήσεις και σε αυτές τις ερωτήσεις. Αυτό το κάνουμε για την επιβίωσή μας από εγωισμό και βλακεία.
Τώρα, εκτός από αυτό, το πιο επιβλητικό είναι ότι αρχίσαμε να καταστρέφουμε το περιβάλλον «επιστημονικά».
Η επιστημονική καταστροφή είναι ένα όπλο που χρησιμοποιείται κυρίως από χώρες που βρίσκονται σε οργή άλλων χωρών. Χρησιμοποιείται δηλαδή από τρομοκράτες ή η ίδια η χώρα εκτός σχεδίου. Και αυτού του είδους η καταστροφή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.
Χρησιμοποιούν επιστημονικές μεθόδους για να δημιουργήσουν νέα οδυνηρά μικρόβια που τους φέρνουν μεταλλάξεις. Αυτά τα μικρά μικρόβια θα είναι αρκετά ικανά να καταστρέψουν ολόκληρο τον κόσμο.
Αυτά τα μικρόβια μπορούν να σταματήσουν τον κόσμο για ακόμη και μια ζωή και να χάσουν εκατομμύρια είδη. Δηλαδή, γίνετε μια πανδημική ασθένεια… Ως συνήθως, γιατί το κάνουν αυτό οφείλεται στον εγωισμό και τη βλακεία τους.
Αν υπάρχει σκιά εκεί που στεκόμαστε, σημαίνει ότι κάποιος έχει ήδη κάνει ηλιοθεραπεία πριν από εμάς.
«Ο Θεός μπορεί να σε σκεφτεί, αν δεν μπορείς να σκεφτείς τον Θεό, τότε είσαι ψεύτικος»
Διατηρήστε το περιβάλλον σας ασφαλές, ώστε να είστε και εσείς ασφαλείς.
