Το κόλπο για να βρεις το κινητό τηλέφωνο όταν το ψάχνεις αλλά είναι στο αθόρυβο
Το να ψάχνεις το κινητό σου τηλέφωνο ενώ είναι στο αθόρυβο είναι με σιγουριά ένα από τα πιο ενοχλητικά πράγματα που μπορούν να σου συμβούν.
Όμως συμβαίνει. Και υπάρχουν, μάλιστα, στιγμές που μπορεί να μην ξέρεις αν το έχεις αφήσει κάπου στο σπίτι ή ακόμη και στο αυτοκίνητο.
Υπάρχει, ωστόσο, τρόπος να το βρεις και μάλιστα πολύ εύκολα. Όποια συσκευή και αν έχεις…
Αρχικά, αν έχεις συσκευή Android, τότε μπορείς να χρησιμοποιήσεις το Google Device Manager. Τι πρέπει να κάνεις;
Μπαίνεις σε αυτή την εφαρμογή από μια άλλη συσκευή. πορείς για παράδειγμα να χρησιμοποιήσεις έναν σταθερό υπολογιστή, το laptop ή το tablet σου.
Στέλνοντας ένα συγκεκριμένο σήμα στο κινητό, μέσω μιας διαδικασίας, αυτό παρακάμπτει την αθόρυβη λειτουργία και το κινητό αρχίζει να χτυπά κανονικά.
Πιο συγκεκριμένα συνδέεις στον λογαριασμό Gmail σου από το android.com/devicemanager και επιλέγεις την επιθυμητή δράση (Ring). Το ρυθμίζεις, μάλιστα, στη μεγαλύτερη μάλιστα ένταση χτύπου για να ακούσεις σίγουρα τον ήχο.
Αν τώρα δεν έχεις κάποιο από τα δύο λογισμικά υπάρχει ένας απλός τρόπος να το εντοπίσεις. Αυτό που μπορείς να κάνεις από οποιαδήποτε συσκευή είναι να προσπαθήσεις να το βρεις μέσω της μουσικής, ακούγοντάς τη μέσα από ένα ηχείο. Πώς λειτουργεί αυτό; Ουσιαστικά τα παράσιτα που δημιουργούνται λόγω της ακτινοβολίας, σε βοηθούν να βρεις τη χαμένη σου συσκευή.
Την επόμενη φορά ξέρεις τι πρέπει να κάνεις αν δεν βρίσκεις το κινητό σου με χαμηλωμένη την ένταση. Οι λύσεις αυτές θα σε βγάλουν από τη δύσκολη θέση
https://exploringgreece.tv/
https://www.newsit.gr/
«Λευκός καπνός» για τον τελικό του Κυπέλλου - Η ΕΠΟ αποφάσισε διεξαγωγή στο Πανθεσσαλικό
Μετά από συζητήσεις που διήρκησαν ολόκληρους μήνες και προσπάθειες για να γίνει ο αγώνας ακόμα και σε γήπεδα του εξωτερικού, η ΕΠΟ αποφάσισε τη διεξαγωγή του τελικού Κυπέλλου Ελλάδας στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, κεκλεισμένων των θυρών. Παράλληλα ορίστηκε ως ημερομηνία τέλεσης του αγώνα μεταξύ της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ η 24η Μαΐου με ώρα έναρξης τις 20.00.
Γύρισε (σχεδόν) τον κόσμο όλο αλλά τελικά επέστρεψε εκεί που εξαρχής επρόκειτο να γίνει ο τελικός Κύπελλου, βάσει όσων όριζε η προκήρυξη του θεσμού. Αγγλία, Αυστραλία, Γερμανία, Κύπρος, Αλβανία, Ρουμανία, Σερβία, Πολωνία ήταν μερικές από τις χώρες που έπεσαν στο τραπέζι για την τέλεση ενός τελικού, που ακόμα και εντός συνόρων δεν έγινε δεκτός σε διάφορα μέρη όπως η Λάρισα υπό τον φόβο των επεισοδίων.
Εν τέλει το ματς θα γίνει δίχως κόσμο στο Πανθεσσαλικό, όπως απ' την πρώτη στιγμή είχε θέσει ως βασική προϋπόθεση ο δήμαρχος Βόλου Αχιλλέας Μπέος προκειμένου να εγκρίνει την παραχώρηση του γηπέδου στην ΕΠΟ. Η οριστική απόφαση ελήφθη στη συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας.
Είχε προηγηθεί η επιστολή του Αχιλλέα Μπέου προς την ΕΠΟ και τον πρόεδρο Τάκη Μπαλτάκο, αναφέροντας ότι ανακαλεί την προηγούμενη απόφασή του και παραχωρεί το Πανθεσσαλικό Στάδιο. Επειδή βεβαίως βρισκόμαστε στην Ελλάδα, προβλέπεται πως αν, για οποιονδήποτε λόγο, δεν τελεστεί ο τελικός στον Βόλο, τότε η επόμενη επιλογή θα είναι το Ελμπασάν της Αλβανίας!
Νωρίτερα, είχε σταλεί επιστολή στην Ομοσπονδία και από τον Βαγγέλη Μαρινάκη για τον τελικό Κυπέλλου, με την οποία ζητούσε να τηρηθεί η προκήρυξη
https://www.ethnos.gr/
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία αλλά πρώτα ζει, όπως ζούμε και εμείς μαζί της
Περπάτησα σε μετέωρους ουρανούς, κρύφτηκα στα σκοτάδια μου, συνήθισα, μα και αγάπησα τη μοναξιά μου. Όταν έχεις κάνει φίλο σου το φόβο, πώς μπορείς να ανοιχτείς στην ασφάλεια και στη σιγουριά; Όταν θυμάσαι από την εφηβεία σου μόνο αποτυχίες, απογοητεύσεις και προδοσίες, πώς μπορείς να ατενίζεις με αισιοδοξία το μέλλον που σου προδιαγράφεται; Όταν είσαι νέος, κρατάς την ελπίδα μα κι αυτή κάποια στιγμή πεθαίνει. Σε αποχαιρετά εκεί που δεν το περιμένεις. Στο χέρι σου είναι να της κόψεις τα φτερά, να την κρατήσεις αγκαλιά και να μείνει μαζί σου μέχρι τα βαθιά γεράματα. Το ξέρω ότι είναι περίεργα αυτά που σου περιγράφω. Μα γιατί, περίεργη δεν είναι κι η ζωή μας; Ποιος είναι τέλειος για να είναι κι αυτή;
Στο δικό μας δρόμο όμως, στη δική μας ευχέρεια είναι να τη πλάσουμε και να τη μετατρέψουμε όπως μας ορίζει η καρδιά μας. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία αλλά πρώτα ζει, όπως ζούμε και εμείς μαζί της. Γιατί λοιπόν να μην ζούμε με ελπίδα και χαρά; Γιατί να μην ζούμε με ελπίδα και αισιοδοξία; Γιατί να μην ζούμε με αγάπη, σοφία, πίστη, παρέα με τη φίλη μας την ελπίδα; Ξεχνάμε όλα τα σημαντικά και μας κατακλύζει η απελπισία και ο φόβος. Μας αγκαλιάζει και κουρνιάζουμε από συνήθεια στην αγκαλιά του. Έχουμε μάθει στη συνήθεια και έχουμε ξεχάσει τη νέα, διαφορετική ημέρα που θα μπορούσε να μας περιμένει στο φως της.
Όσα άσχημα κι αν σου ήρθαν μέχρι τώρα στη ζωή σου, ξέχνα τα, μην τα διαιωνίζεις και μην μεμψιμοιρείς. Όσο συνεχίζεις να σκέφτεσαι αρνητικά, όλο στα σκοτάδια θα μένεις. Η μόνη φίλη σου παρηγοριά, θα είναι η μοναξιά. Κι όσο κι αν χρειάζεται κι αυτή στις δύσκολες και νευρικές σου νύχτες, κάποια στιγμή θες και ένα αποκούμπι, θες ένα χαμόγελο κι ένα λόγο να ακούσεις στις μέρες που κυλάνε παρέα με το φόβο σου. Γιατί ο φόβος θέλει και παρέα για να ξεκουμπιστεί, θέλει και συμμάχους για να αποδυναμωθεί. Δεν είσαι πάντα δυνατός για να τα βάλεις με το θεριό. Χρειάζεσαι και ένα σύμμαχο, ένα καλό φίλο, ένα καλό λόγο, λόγια δύναμης και στήριξης κι ένα χέρι να σε φέρει στο φως.
https://gynaikaeimai.com/
Joanna Sou
Η επίδραση της τεχνητής νοημοσύνης στο ανθρώπινο δυναμικό
|
Άραγε θυμάσαι; Εγώ πάντα θα σε θυμάμαι…
Πέρασαν μήνες από την τελευταία φορά που άκουσα την φωνή σου, που ένιωσα το άγγιγμά σου, που χάθηκα στην αγκαλιά σου. Κι από τότε όλο τριγυρνώ με το νου μου στην γειτονιά σου, σαν αερικό θέλω να μπω από την πιο μικρή χαραμάδα στο σπίτι σου, που ένιωσα ότι ήμουν εκεί από πάντα. Σαν σκέψη θέλω να μπω από την πιο μικρή σχισμή του μυαλού σου… Άραγε με θυμάσαι ή ήμουν ένα απλό πείραμα για σένα; Θυμάσαι τις ατέλειωτες συζητήσεις μας μέσω βιντεοκλήσεων, που αναφερόμασταν στην καθημερινότητα και στην ρουτίνα της ζωής μας; Θυμάσαι που σου έλεγα πως η απόσταση είναι απλά ένας αριθμός και όταν δυο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι αληθινά, πραγματικά, πάντα μα πάντα έστω και νοητά ο ένας θα είναι μαζί με τον άλλον; Θυμάσαι πόσες αναβολές είχαμε λόγω προβλημάτων στο πρώτο μας ραντεβού και αυτό αντί να αποδυναμώνει την σχέση μας, την ενίσχυε;
Θυμάσαι μήπως την πρώτη φορά που βρεθήκαμε; Εκεί που πρωτοσυναντήθηκαν οι ματιές, τα σώματα και οι αύρες μας… Εκεί που ο χώρος και ο χρόνος έμοιαζαν χίμαιρα. Θυμάσαι το πρώτο μας φιλί, την πρώτη μας αγκαλιά, τα πρώτα μας χάδια, την πρώτη φορά που τα κορμιά μας έγιναν ένα; Θυμάσαι που ξυπνούσαμε μαζί και σε κρατούσα σφιχτά και μου έλεγες πόσο σου αρέσει και πόσο σου έλειπε όλο αυτό; Θυμάσαι τις ατέλειωτες συζητήσεις στα μπαλκόνια των σπιτιών μας, κοιτάζοντας τα άστρα; Το πόσο μου άρεσε η θέα της Αθήνας από το σπίτι σου και πόσο απολάμβανες την ησυχία της επαρχίας στο μπαλκόνι του σπιτιού μου; Ακόμα λατρεύω εκείνη την πολυθρόνα που είχες δίπλα στις γλάστρες σου…
Θυμάσαι τις πιο μικρές, καθημερινές συνήθειές μας όταν ήμασταν μαζί; Τον τρόπο που μάλωνα τον σκύλο σου, που επιζητούσε να αποσπάσει την προσοχή σου από εμάς, τον ήχο που τόσο μου άρεσε όταν έπαιζες σαξόφωνο και πόσο περήφανος ήμουν γι’ αυτό; Θυμάσαι τις νέες μουσικές που ανακαλύπταμε, τις εκδρομές που πηγαίναμε, τα φαγητά που μαγείρευες κ πόσο επαινούσα όλες σου αυτές τις δυνατότητες; Θυμάσαι όλες αυτές τις σελίδες που σου έγραφα ξεσπώντας στο χαρτί, όταν εσύ απομακρυνόσουν από εμένα και ποσό σε άγγιζαν στο τέλος, αν κ μου έλεγες πως είναι ασήκωτο βάρος όλα αυτά για σένα;
Θυμάσαι τις ματιές μας όταν κάναμε μέρες να βρεθούμε; Την σπίθα στα μάτια μας και την φλόγα που γινόταν πυρκαγιά όταν αγκαλιαζόμασταν ξανά; Θυμάσαι τις πλάκες μας, τα πειράγματά μας, τα νεύρα μας και πώς ηρεμούσαμε στο τέλος; Άραγε θυμάσαι την τελευταία μας φορά; Το τελευταίο μας φιλί; Την τελευταία φορά που κοιταχτήκαμε, που αγγίξαμε ο ένας τον άλλον; Εγώ τα θυμάμαι όλα! Κάθε μέρα παίζει αυτή η ταινία στην οθόνη του μυαλού μου! Μια ατελείωτη λούπα και πάντα η μουσική υπόκρουση, είναι η μελωδία που έβγαινε από το σαξόφωνό σου. Πάντα γυρίζω στην πρώτη μας φορά και στο πρώτο μας φιλί. Πάντα το σενάριο έχει αίσιο τέλος. Πάντα ένα σημάδι στο κορμί μου θα σε θυμίζει. Πάντα θα είσαι η καλημερίτσα και η καληνυχτίτσα μου. Πάντα θα σε θυμάμαι…
https://gynaikaeimai.com/
Men’s View – Γιώργος Κ.
Χρήστος Καπερώνης: Από την ιστορική «Ελευθεροτυπία» στο περίπτερο της Μακρινίτσας Ακούστε το άρθρο «Δεν θα γυρνούσα στην Αθήνα ούτε για ασ...
