Η πλοκή του μυθιστορήματος τηςMarie NDiaye‘Η εκδίκηση είναι δική μου’ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ σε μετάφραση Αλεξάνδρας Κωσταράκου, αρχίζει να ξετυλίγεται από την πρώτη κιόλας σελίδα, όταν μια δικηγόρος έρχεται αντιμέτωπη με μια από αυτές τις περιπτώσεις στις οποίες η κοινωνική ετυμηγορία είναι αμείλικτη.
Η κυρία Σιζάν, η δικηγόρος της ιστορίας δέχεται μια μέρα την επίσκεψη του Ζιλ Πρενσιπό που της ζητά να αναλάβει την υπεράσπιση της αγαπημένης του συζύγου που δολοφόνησε τα τρία τους παιδιά. Πάνω σε αυτή την θηριωδία ξετυλίγεται ένα μυθιστόρημα που ερευνά προσεκτικά την ανθρώπινη φύση. Ένα μυθιστόρημα που αντανακλά τον τρόπο που η ζωή μας διαμορφώνεται από συμπτωματικά ασαφή γεγονότα, από τυχαίες χειρονομίες και λέξεις, από βλέμματα και συζητήσεις, που μας επηρεάζουν και τελικά μας καθορίζουν.
Το αποτρόπαιο έγκλημα της δολοφονίας των τριών παιδιών είναι γνωστό από τις εφημερίδες και η κυρία Σιζάν, που μέχρι τώρα δεν έχει αναλάβει καμία μεγάλη υπόθεση που θα την έκανε γνωστή, απορεί με την επιλογή του πελάτη της. Για να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο η ένταση, η κυρία Σιζάν πιστεύει ότι στο πρόσωπο του Ζιλ Πρενσιπό βλέπει το νεαρό αγόρι που γνώρισε μικρή όταν η μητέρα της την πήρε μαζί της σ’ένα σπίτι που εργαζόταν, και ο μικρός τότε Ζιλ την προσκάλεσε στο δωμάτιό του. Η ανάμνηση της παλιάς συνάντησης επανέρχεται στην κυρία Σιζάν ‘με τόση ακρίβεια, με τόση βιαιότητα, που νοιώθει σαν να δέχτηκε ένα δυνατό χτύπημα στο μέτωπο’.Αυτό όμως που παραμένει θολό είναι το τι ακριβώς συνέβη σ’ εκείνο το δωμάτιο∙ και είναι αυτό το ασαφές της ανάμνησης που τυλίγει τον αναγνώστη στην ατμόσφαιρα ενός δυσοίωνου επικείμενου κινδύνου. Η θαμμένη εμπειρία, την οποία η ηρωίδα δεν μπορεί πλέον να ανακατασκευάσει πλήρως, την οδηγεί σε σύγχυση και σε σύγκρουση με το περιβάλλον της. Ο πατέρας της πιστεύει ότι κάτι ηθικά απαράδεκτο είχε συμβεί ενώ η μητέρα της δεν θυμάται καθόλου το περιστατικό. Ο ίδιος ο Ζιλ Πρενσιπό κυριαρχεί πάνω της με τη συγκρατημένη στάση του και το επιβλητικό του όνομα, – ενώ το όνομα της κυρίας Σιζάν δεν αναφέρεται ποτέ – και δηλώνει ότι δεν την θυμάται καθόλου ενισχύοντας την αναστάτωσή της.
Με φόντο το ομιχλώδες Μπορντώ, ο αναγνώστης ακολουθεί τις σκέψεις της ηρωίδας και την κλιμακούμενη ψυχολογική ευθραυστότητά της, η οποία εκφράζεται με ένα μπερδεμένο πλέγμα καχυποψίας, εικασιών και παρεξηγήσεων προς όλους: τους γονείς της, τον πιο κοντινό της φίλο, την οικιακή της βοηθό – μια παράνομη μετανάστρια από τον Μαυρίκιο που δείχνει απρόσβλητη στην επίθεση αγάπης και φροντίδας της κυρίας Σιζάν – ενώ η σκληρότητα του ίδιου του εγκλήματος των τριών παιδοκτονιών την γεμίζει αμφιβολίες και την κάνει να πιστέψει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.
Ο Ζιλ και η Μαρλίν Πρενσιπό σε δύο ξεχωριστούς μονολόγους εξηγούν τις συνθήκες του τρομερού εγκλήματος. Η Μαρλίν ξεκινά κάθε πρότασή της μ’ ένα ‘αλλά’ με το οποίο εκφράζει λιγότερο αντίθεση και περισσότερο παραίτηση. Αυτό που σοκάρει είναι το συναισθηματικό της κενό∙ μοιάζει να μην αισθάνεται πλέον τίποτα, λες και ενήργησε σαν να ήταν υπό επιταγή. Από την άλλη ο Ζιλ Πρενσιπό φαίνεται να αναζητά δικαίωση με τη συχνή χρήση του ‘γιατί’. Τα τρία νεκρά παιδιά δεν παίζουν πλέον κανένα ρόλο στο παιχνίδι του μοιραίου ζευγαριού. Ενώ εκείνος θέλει να τη σώσει, εκείνη τον περιφρονεί. Δύο διαφορετικές εξομολογήσεις που φωτίζουν σκληρά τις σκοτεινές γωνιές της κάθε ψυχής και κόβουν την ανάσα τόσο με το περιεχόμενο όσο και με τη γλωσσική τους μορφή.
‘Αλλά τώρα που σας μιλάω δεν θα ήθελα να βρίσκομαι πουθενά αλλού παρά μόνο σ’ αυτή τη φυλακή. Αλλά δεν έχω πια δικό μου σπίτι, αλλά τόσο το καλύτερο. Αλλά, όχι, το σπίτι μας στο Μπουσκά, αλλά δεν μου άρεσε, αλλά είχα φτάσει στο σημείο να το απεχθάνομαι. Αλλά προτιμώ το κελί μου και το μικρό μου κρεβάτι που είναι εντελώς δικό μου. […]Αλλά είναι καλά, μόνος εκεί στο σπίτι μας, αλλά τον βλέπω ολοκάθαρα, αυτός… Αλλά απαντάει στα μέιλ όπου οι άνθρωποι του εκφράζουν τη συμπόνια τους, αλλά παριστάνει τον γενναίο που κρύβει τα δάκρυά του αλλά κανένα δάκρυ δεν έβρεξε ποτέ έστω την άκρη των ματιών του. Αλλά ο κ. Πρενσιπό είναι δυνατός, μέσα στην αγιοσύνη του. Αλλά δεν θα πω τίποτα εναντίον του, αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Αλλά ποια είναι τα θύματα της πράξης; Φυσικά όχι εγώ, έτσι δεν είναι; Αλλά τα παιδιά κι εκείνος, ναι. Αλλά είναι καλά στη μοναξιά του. Αλλά συχνά μας φώναζε: Παρατήστε με! Αφήστε με λιγάκι στην ησυχία μου! Αλλά φροντίζαμε να τον πλησιάζουμε μόνο ΄ταν νιώθαμε το σώμα του χαλαρό και το μυαλό του έτοιμο να θυμηθεί τη σεβαστική μας ύπαρξη. Αλλά τον αφήναμε στην ησυχία του, αλλά το φρόντιζα εγώ με αυστηρότητα και τα παιδιά με υπάκουαν. Αλλά γιατί φώναζε έτσι; Αφήστε με στην ησυχία μου! Αλλά ήμουν πάντα αγχωμένη. Αλλά να μην έχει φασαρία, αλλά όχι ακαταστασία, όχι ενοχλήσεις.‘
…………………….
‘Γιατί, ναι κυρία Σιζάν, […], γιατί χρειάστηκε τελικά να φτάσω, γιατί χρειάστηκε να μπω στο σπίτι μας και να κοιτάξω, τολμώ να πω! Γιατί αυτό που υπήρχε για να το δω, έπρεπε, έτσι δεν είναι, να το δω! Γιατί έτσι κι αλλιώς θα έφτανα, γιατί έτσι κι αλλιώς θα έβλεπα αυτό που έπρεπε να δω, δεν είναι έτσι, κυρία Σιζάν; Γιατί το να δεις αυτό που σου δείχνουν, γιατί το να μην έχεις την τύχη να είσαι τυφλός, γιατί είναι αναπόφευκτο, δεν είναι έτσι, κυρία Σιζάν; Γιατί είναι τύχη να είσαι τυφλός σε τ΄τοιες συνθήκες, κυρία Σιζάν! Γιατί δεν ζήτησα να τα δω! Γιατί με υποχρέωσαν, κυρία Σιζάν! Γιατί δεν ήθελα να δω τίποτα ούτε να ξέρω τίποτα, γιατί δεν ήθελα να κοιτάξω ούτε να μάθω αλλά αγαπούσα μόνο τη Μαρλίν, κυρία Σιζάν. Γιατί αγαπούσα τη γυναίκα μου πάνω απ’όλα, κυρία Σιζάν.’
Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, ο αναγνώστης βρίσκεται να αναρωτιέται κατά πόσο όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της αναξιόπιστης κρίσης της κυρίας Σιζάν ή τελικά τα βάσανα των άλλων είναι η οθόνη για να προβάλει τον δικό της πόνο. Η Marie NDiaye, δεν μορφοποιεί υπερβολικά τη βία και την καταστροφικότητα, αλλά επιδέξια τα προβάλει σαν ουσιαστικό μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης καταφέρνοντας με απλότητα, να σπείρει αμφιβολίες για το προφανές.
Η εκδίκηση του τίτλου του βιβλίου αφήνεται στην ερμηνεία του αναγνώστη. Ποιος εκδικείται ποιόν; Για ποια αδικία; Παρόλο που η ίδια η εκδίκηση ως έννοια είναι ένα συναίσθημα άγριο, εδώ λειτουργεί ως καταλύτης οδηγώντας στο πιο ανησυχητικό συμπέρασμα, ότι προέρχεται από ένα άτομο που καθοδηγήθηκε να ενεργήσει με βάση προσδοκίες που δεν μπορούσε να εκπληρώσει.
Ο τάφος της Κλεοπάτρας και τα 4 ιερά δισκοπότηρα των αρχαιολόγων
Αίσθηση στον επιστημονικό κόσμο έχουν προκαλέσει η δηλώσεις του πασίγνωστου αρχαιολόγου, με ειδικότητα στην αιγυπτιολογία, Ζάχι Χουάς, ο οποίος υποστηρίζει ότι βρίσκεται πολύ κοντά στην ανακάλυψη του τάφου του Μάρκου Αντωνίου και της Κλεοπάτρας
Ο αρχαιολόγος εκτιμά ότι οι δυο βασιλείς της Αιγύπτου, οι οποίοι πέθαναν περίπου το 30 π.Χ. βρίσκονται θαμμένοι μαζί κάπου στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξάνδρειας.
Ο διακεκριμένος αρχαιολόγος και πρώην υπουργός Πολιτισμού της Αιγύπτου, μαζί με την συνεργάτη του Κάθλιν Μαρτίνεζ, υποστήριξαν ότι έχουν βρεθεί πολύ σημαντικά στοιχεία ότι η ύπαρξη του χαμένου βασιλικού τάφου βρίσκεται στην περιοχή Ταποσίρις Μάγκνα, σε απόσταση 30 χλμ. από την Αλεξάνδρεια, σε ένα ναό αφιερωμένο στον θεό Όσιρι.
Μετά από έρευνες και ανασκαφές είχαν βρεθεί στην περιοχή 27 μούμιες ευγενών ενώ σε νεότερες ανασκαφές στο ναό βρέθηκαν - εκτός των άλλων - μία προτομή της βασίλισσας Κλεοπάτρας, μία μάσκα -η οποία πιστεύεται ότι ανήκε στον Μάρκο Αντώνιο, και 22 νομίσματα με την εικόνα της τελευταίας βασίλισσας των Αιγυπτίων.
Αυτή τη στιγμή η αρχαιολογική ομάδα του Ζάχι Χουάς, συνεχίζοντας τις ανασκαφές στον χώρο, υποστηρίζει ότι βρίσκεται μπροστά στη μεγάλη ανακάλυψη η οποία μάλιστα δεν θα αργήσει να γίνει.
«Ελπίζω να βρω σύντομα τον τάφο του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας. Πιστεύω ότι είναι θαμμένοι στον ίδιο τάφο. Είμαστε πάρα πολύ κοντά στο να ανακαλύψουμε την ακριβή τοποθεσία του. Βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο. Γνωρίζουμε πού πρέπει να σκάψουμε», δήλωσε ο πριν λίγες μέρες ο αρχαιολόγος Ζάχι Χουάς, σε διάλεξή του στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο.
Μάλιστα, ο ίδιος υποστήριξε πως με ειδικό ραντάρ τύπου σόναρ, στις ανασκαφές που γίνονται στο ναό Ταμπουσίρις Μάγκνα όπου πιστεύεται ότι βρίσκεται ο βασιλικός τάφος, βρέθηκε μια δαιδαλώδης σήραγγα περίπου 20 μέτρα βάθους.
«Ο χαμένος από καιρό τάφος του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας θα αποκαλυφθεί. Το ταφικό σημείο υπολογίστηκε τελικά ότι βρίσκεται στην περιοχή Ταποσίρις Μάγκνα, σε απόσταση 30 χλμ. από την Αλεξάνδρεια», σημείωσε ο αρχαιολόγος.
Η υπόθεση που προκάλεσε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι η ανακοίνωση ότι πρόκειται για τον κοινό τάφο της Κλεοπάτρας και του Μάρκου Αντώνιου καθώς σύμφωνα με τον Αιγυπτιολόγο, οι δύο ταφές έχουν γίνει στον ίδιο χώρο.
Μέγας Αλέξανδρος
Ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, και συγκεκριμένα η αναζήτηση και ο εντοπισμός της τοποθεσίας του, αποτελεί ένα διαρκές αρχαιολογικό και ιστορικό αίνιγμα, με τις έρευνες να είναι συνεχείς από την ύστερη αρχαιότητα όταν και τα ίχνη του χάθηκαν.
Σύντομα μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ., η κατοχή του σώματος του έγινε αντικείμενο έντονων διαπραγματεύσεων μεταξύ των διαδόχων της αυτοκρατορίας.
Ενώ η Βαβυλώνα θα μπορούσε αρχικά να θεωρηθεί ως μια λογική τοποθεσία για την ταφή του Αλέξανδρου, μια και την είχε αναγάγει σε πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του, υπήρξε μερίδα των αξιωματικών του οι οποίοι υποστήριξαν πως θα έπρεπε να ταφεί στο βασιλικό νεκροταφείο του οίκου των Αργεαδών, στις Αιγές -σημερινή Βεργίνα -, όπως και ο πατέρας του Φίλιππος Β΄ καθώς και όλοι οι προκάτοχοι της συγκεκριμένης βασιλικής δυναστείας.
Οι Αιγές εμφανίζεται να ήταν η μία από τις δύο αρχικές εναλλακτικές τοποθεσίeς που προτάθηκαν έναντι της Βαβυλώνας, με την άλλη να είναι η Όαση του Άμμωνα, και το 321 π.Χ. όταν ήρθε η στιγμή της μετακίνησης της σορού, ο Περδίκκας - ο οποίος είχε πλέον καθήκοντα αντιβασιλέα στην αυτοκρατορία- επέλεξε τις Αιγές.
Το σώμα όμως, αρπάχτηκε κατά την πορεία της πομπής προς την Μακεδονία, με παρέμβαση του Πτολεμαίου, ο οποίος απέκτησε και μετέφερε το σώμα στην Πτολεμαϊκή πλέον Αίγυπτο την οποία διοικούσε.
Ο μαρμάρινος κιβωτιόσχημος τάφος με την ονομασία Σαρκοφάγος του Αλεξάνδρου στο αρχαιολογικό μουσείο Κωνσταντινούπολης, δεν σχετίζεται με τον ίδιο τον Αλέξανδρο και θεωρείται πως πρόκειται για αυτή του Αβδαλώνυμου, τοπικού βασιλιά της Φοινίκης (όρια περίπου του σημερινού Λιβάνου), με μια πιο σύγχρονη εκδοχή να ισχυρίζεται πως πρόκειται για αυτή του Μαζακού, ενός Πέρση κυβερνήτη της Βαβυλώνας.
Νεφερτίτη
Η Νεφερτίτη ήταν βασίλισσα της 18ης Δυναστείας της Αρχαίας Αιγύπτου, της πρώτης δυναστείας του Νέου Βασιλείου, μια περίοδο που η Αίγυπτος έγινε πραγματικά παγκόσμια δύναμη.
Μαζί με τον σύζυγό της Φαραώ Ακενατόν, η Νεφερτίτη κυβέρνησε την Αίγυπτο μεταξύ 1370 και 1330 π.Χ., εποχή που περιγράφεται ως η πλουσιότερη περίοδος της αρχαίας αιγυπτιακής ιστορίας.
Η αφοσίωση του βασιλικού ζεύγους στον θεό Aten – που αντιπροσωπεύει τον ήλιο – ήταν τόσο μεγάλη που δημιούργησαν μια εντελώς νέα πρωτεύουσα προς τιμήν του στην Amarna, στις όχθες του Νείλου.
Γνωστή για την ομορφιά και τη δύναμή της, η Νεφερτίτη πιστεύεται ότι ήταν θετή μητέρα του βασιλιά Τουταγχαμών. Η Νεφερτίτη πιστεύεται ότι έχασε τον σύζυγό της γύρω στο 1336 π.Χ. και στη συνέχεια ίσως βασίλεψε μόνη της στην Αίγυπτο.
Όμως ο δικός της θάνατος και ο τόπος ταφής της καλύπτονται από μυστήριο. Υπολογίζεται ότι πέθανε περίπου έξι χρόνια μετά τον σύζυγό της, πιθανώς από την πανούκλα που έπληξε την Αίγυπτο εκείνη την εποχή.
Ο Νίκολας Ριβς, Βρετανός αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, ανέφερε το 2015 ότι υπήρχαν κενά πίσω από τους τοίχους του τάφου του Τουταγχαμών που πρότεινε ότι ίσως βρίσκεται εκεί ο ταφικός θάλαμος της Νεφερτίτης.
Ωστόσο, μια μεταγενέστερη μελέτη που πραγματοποίησε σαρώσεις με ραντάρ στο σημείο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «δεν υπάρχουν κρυφοί θάλαμοι δίπλα στον τάφο του Τουταγχαμών».
Αττίλας, ηγέτης των Ούννων
Ο Αττίλας, ηγέτης των Ούννων, που εισέβαλε και σάρωσε τόσο το δυτικό όσο και το ανατολικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ, πέθανε τη νύχτα του γάμου του σε ηλικία 58 ετών.
Το αν πέθανε από φυσικά αίτια ή τον δολοφόνησε η νέα του σύζυγος είναι άγνωστο- όπως άγνωστο είναι το πού ετάφη. Ο Αττίλας και οι Ούννοι κατέκτησαν μεγάλα τμήματα της κεντρικής Ευρώπης. Χαρακτηριζόταν «Flagellum Dei» (Μάστιγα του Θεού) στα λατινικά. Απείλησε, μα δεν κατάφερε να αλώσει, τη Ρώμη και την Κωνσταντινούπολη. Αυτοκράτορες αναγκάστηκαν να του πληρώνουν μεγάλες ποσότητες χρυσού σε αντάλλαγμα για συνθήκες ειρήνης, που συχνά δεν κρατούσαν πολύ.
Ωστόσο, αν και πολλά είναι γνωστά για τις κατακτήσεις του ελάχιστα είναι γνωστά για την ταφή του. Σώζεται μόνο μια γραπτή πηγή για την ταφή του, ανέφερε στο Live Science η Σοφία Μάσεκ, μεταδιδακτορική ερευνήτρια αρχαιολογίας στην Ουγγρική Ακαδημία Επιστημών. Η πηγή είναι ο αρχαίος συγγραφέας του 6ου αιώνα Ιορδάνης ο Αλανός, που έγραψε στο έργο του «Getica» πως θάφτηκε σε τριπλό φέρετρο. Το εσώτερο τμήμα ήταν από χρυσό, το δεύτερο από ασήμι και το εξώτερο από σίδερο.
Ο χρυσός και το ασήμι ήταν για τον πλούτο που είχε συγκεντρώσει ο Αττίλας για τους Ούννους, ενώ το σίδερο συμβόλιζε τη στρατιωτική ισχύ τους, έγραψε ο Ιορδάνης. Οι υπηρέτες που βοήθησαν στην ανέγερση του τάφου του θανατώθηκαν για να παραμείνει μυστικός, αναφέρει, υποστηρίζοντας πως οι πληροφορίες του προέρχονται από αρχεία του Πρίσκου, Βυζαντινού διπλωμάτη που είχε επαφές με τον Αττίλα και άλλους από την αυλή του. Επίσης, ο Αττίλας θάφτηκε με πετράδια, όπλα- λάφυρα από εχθρούς του και κοσμήματα.
Όπως αναφέρει η Britannica, ο Πρίσκος, που τον είχε δει όταν επισκέφθηκε το στρατόπεδό του το 448 μ.Χ, τον περιέγραψε ως έναν κοντό άνδρα με μεγάλο κεφάλι, επίπεδη μύτη και αραιά γένια. Σύμφωνα με ιστορικούς, αν και θύμωνε εύκολα και είχε άγρια/ σκληρή συμπεριφορά, ήταν πολύ ικανός διαπραγματευτής και, παρά αυτό που θα περίμενε κανείς, δεν ήταν ανελέητος. Άξιο αναφοράς είναι πως όταν ο Πρίσκος παρέστη σε ένα τσιμπούσι που παρέθεσε ο Αττίλας, πρόσεξε πως ο ηγέτης των Ούννων έτρωγε μόνο κρέας από ξύλινα πιάτα, ενώ οι υπαρχηγοί του έτρωγαν εκλεκτά εδέσματα από ασημένια πιάτα. Η μία μεγάλη και γνωστή ήττα του ήταν στη Μάχη των Καταλαυνικών Πεδίων, γνωστή και ως «Μάχη των Εθνών», όπου ο Ούννος ηγέτης νικήθηκε από τον Φλάβιο Αέτιο, που έχει χαρακτηριστεί ως «ο τελευταίος των Ρωμαίων».
Ερευνητές στους οποίους απευθύνθηκε το Live Science δεν ήταν σίγουροι για το πού βρίσκεται ο τάφος ή αν παραμένει ακέραιος/ ασύλητος. Ίσως να βρίσκεται στη Μεγάλη Ουγγρική Πεδιάδα, εκτιμά ο Λάζλο Βεζπρέμι, καθηγητής ιστορίας στο Καθολικό Πανεπιστήμιο Παζμάνι Πέτερ στη Βουδαπέστη.
Όπως είπε στο Live Science, ο Αττίλας είχε το αρχηγείο του κάπου στην πεδιάδα, και ο τάφος του μάλλον δεν θα είναι μακριά- ενδεχομένως να είναι κοντά σε ποτάμι ή ακόμα και σε μια κοίτη ποταμού, και ίσως επιβιώνει ακόμα, αν δεν τον λεηλάτησαν τυμβωρύχοι τους προηγούμενους αιώνες. Ιστορικοί έδειχναν ενδιαφέρον για την ανακάλυψή του για πολύ καιρό: «Ενδιαφέρονταν για αυτόν από τον 13ο αιώνα τουλάχιστον, μα τον τοποθετούσαν κυρίως δίπλα σε ρωμαϊκά ερείπια» σημείωσε ο Βεζπρέμι. Άλλοι ερευνητές θεωρούν επίσης πως βρίσκεται μάλλον κάπου σε αυτή την πεδιάδα. «Πιστεύω πως η τελευταία του κατοικία θα μπορούσε να βρίσκεται στη Μεγάλη Ουγγρική Πεδιάδα. Δεν υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες ως προς αυτή την υπόθεση» είπε η Μάσεκ.
«Φυσικά είναι πιθανόν να βρίσκεται στο σερβικό ή στο ρουμανικό τμήμα της περιοχής», πρόσθεσε, όπου επίσης δρούσαν οι Ούννοι. Σε κάθε περίπτωση, είναι άγνωστο κατά πόσον έχει απομείνει κάτι από τον τάφο ή αν θα βρεθεί ποτέ. «Ίσως κάποια ημέρα κάποιος να πέσει πάνω στον τάφο του, μα δεν θα έβαζα και στοίχημα» είπε στο Live Science o Μάικλ Μάας, καθηγητής Ιστορίας στο Rice University στο Χιούστον του Τέξας.
Παρόλα αυτά, άλλοι είναι πιο αισιόδοξοι: «Χωρίς αμφιβολία ο τάφος θα βρεθεί κάποια στιγμή... ίσως διαπιστωθεί ότι λεηλατήθηκε την αρχαιότητα» είπε ο Ραλφ Μάθισεν, καθηγητής Ιστορίας, Κλασικών και Μεσαιωνικών Σπουδών στο University of Illinois Urbana-Champaign.
Ο τάφος ίσως έχει βρεθεί ήδη, μα να μην έχει ταυτοποιηθεί ως ο τάφος του Αττίλα, κατά τη Βαλέρια Κουλτσάρ, αναπληρωτής καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ζεγκέντ στην Ουγγαρία. Για παράδειγμα, ένας μεγάλος θησαυρός, με πολλά χρυσά αντικείμενα, βρέθηκε στο Ναγκιζέξος της Ουγγαρία, που χρονολογείται περίπου στην περίοδο της ακμής των Ούννων, μα δεν βρέθηκαν ανθρώπινα λείψανα μαζί του.
Τζένγκις Χαν
Εδώ και πολλά χρόνια η τελευταία κατοικία του μεγάλου Τζένγκις Χαν αποτελεί τον στόχο πολυάριθμων ερευνών και επίμαχων συζητήσεων των επιστημόνων και των θησαυροκυνηγών πολλών χωρών του κόσμου.
Στη Μογγολία πιστεύουν ότι ο τάφος του μεγάλου τους προγόνου βρίσκεται κάπου στην ορεινή περιοχή βορείως της πόλης Ουλάν Μπατόρ. Σύμφωνα με το μύθο, θάφτηκε στο Όρος Μπουρχάν Χαλντούν (Burhan Khaldun).
Τη δεκαετία του ‘90 σε αυτά τα μέρη της Μογγολίας όρμησαν να βρουν τον τάφο του Τζένγκις Χαν διάφορες αμερικανικές και ιαπωνικές αποστολές, ξοδεύοντας για την αναζήτηση του τάφου του εκατομμύρια δολάρια. Μάταια όμως.
Οι Κινέζοι δε επιστήμονες επιμένουν τα τελευταία χρόνια ότι ο τάφος του Τζένγκις Χαν βρίσκεται στο έδαφος της Κίνας, κοντά στα μογγολο-κινεζικά σύνορα, στους πρόποδες της οροσειράς Αλτάι. Το κύριο επιχείρημα των μελών της αποστολής αναζήτησης είναι το ότι ακριβώς μέσα από αυτή την περιοχή περνούσε η διαδρομή του Τζένγκις Χαν κατά την εκστρατεία του στο βασίλειο των Τανγκούτ Σι Σία (Tangut Xi Xia). Το βασίλειο αυτό στη Βόρεια Κίνα έπεσε κάτω από τα χτυπήματα του μεγάλου Στρατού του το 1227. Ακριβώς κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του εναντίον των Τανγκούτ ο Τζένγκις Χαν πέθανε.
Η αναζήτηση του τάφου του Τζένγκις Χαν πρέπει να γίνεται στην Τουβά μια και η ιστορική κοιτίδα του στρατηλάτη βρίσκεται στην περιοχή όπου κατοικούσε ο αρχαίος λαός Ουριάχ (Uryankh) δηλαδή Τουβάν. Έχει διατυπώσει αυτή την εικασία ο Νικολάι Αμπάγιεφ, καθηγητής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Τουβάς. Την υποστηρίζουν και πολλοί άλλοι επιστήμονες της Ρωσίας. Η γνωστή Ρωσίδα ιστορικός, ειδικός στα ζητήματα της μογγολολογίας Γιελένα Μπόκοβα είπε
ρέπει να συνδέεται οπωσδήποτε με το θέμα της γενέτειράς του, όπου, σύμφωνα με την παράδοση, θα πρέπει να βρίσκεται και ο τάφος. Οι περισσότεροι ιστορικοί της Ρωσίας τείνουν να θεωρούν ότι οι πρόγονοι του Τζένγκις Χαν κατάγονται από την περιοχή Σαγιάνο-Αλτάι, δηλαδή από τη σύγχρονη Τουβά, είτε από την Βορειοδυτική Μογγολία και συγκεκριμένα από την περιοχή της λίμνης Χουμσουγκούλ (Hovsgol), όπου κατοικούν οι αυτόχθονες Τουβάν. Συνεπώς, όλα δείχνουν ότι η ιστορική πατρίδα του Τζένγκις Χαν βρίσκεται στην περιοχή, όπου κατοικούσαν στην αρχαιότητα οι Τουβάν.
Υπάρχει και κάτι άλλο, που επιβεβαιώνει την εικασία των επιστημόνων της Ρωσίας για τον τόπο ενταφιασμού του Τζένγκις Χαν. Σύμφωνα με έναν θρύλο, η περιφρούρηση της περιοχής, όπου είχαν θάψει τον Χαν, είχε ανατεθεί σε 1.000 πολεμιστές από τη φυλή Uryanhit η οποία είχε απαλλαχθεί για αυτό τον λόγο από τη στρατιωτική υπηρεσία. Uryanhit ή Uryankh ονόμαζαν στην μογγολική γλώσσα τους σύγχρονους Τουβάν. Με την πάροδο του χρόνου η φρουρά είχε αποσυρθεί και είχε χαθεί και ο τόπος ταφής του Τζένγκις Χαν, κάτι που δεν είναι καθόλου παράξενο μια και σύμφωνα με την παράδοση, ο τάφος για να προστατευθεί από τους ληστές, είχε ποδοπατηθεί και ισοπεδωθεί από χιλιάδες άλογα.
Η Γη ο πλανήτης μας είναι ένα μέρος με πολλά μυστικά..γιατί να κυριαρχήσει η ζωή εδώ πέρα; Πώς θα ταν η γη υπό άλλες συνθήκες;Τι το παράξενο και περίεργο έχει η γη και δε μπορούμε ακόμα να ανακαλύψουμε;Αυτό και άλλα facts για τον πανέμορφο πλανήτη μας σε ένα βίντεο!
Ο Κασουλίδης είχε κρούσει τον κώδωνα κινδύνου- Τούρκοι κομάντος ετοιμάζουν Τουρκοκύπριους καταδρομείς για "δράση" στην Κύπρο
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΑΣΤΟΣ
Μετά την απόκτηση της ιδιότητας του παρατηρητή του ψευδοκράτος της ΤΔΒΚ, από τον "Οργανισμό Τουρκικών κρατών", η Τουρκία σχεδιάζει πέραν των περαιτέρω διπλωματικών ενεργειών της για αναγνώριση του από τρίτες χώρες και διεθνείς οργανισμούς, και τα στρατιωτικά της βήματα προς την παραπάνω κατεύθυνση
Σε πρόσφατο άρθρο μας. αναφερθήκαμε στο γεγονός, ότι Τουρκικές δυνάμεις καταδρομών τελούσαν σε κατάσταση ετοιμότητας στα κατεχόμενα της Κύπρου, την ώρα που η Τουρκία πανηγύριζε λόγω της ιδιότητας του παρατηρητή που απέκτησε το ψευδοκράτος στον "Οργανισμό Τουρκικών κρατών", κατόπιν προτροπής της.
Σύμφωνα με twitter του Τουρκικού ΥΠΑΜ στην Αμμόχωστο, πραγματοποιήθηκαν πρόσφατα «Κοινές Εκπαιδεύσεις Έρευνας και Διάσωσης», με την συμμετοχή των TCG GEDİZ, TCG İMBAT ,1 UAV και 2 ελικόπτερα Cougar από την Διοίκηση των Τουρκικών Ειρηνευτικών Δυνάμεων Κύπρου καθώς και 2 σκάφη ακτοφυλακής από τη Διοίκηση Σωμάτων Ασφαλείας της ΤΔΒΚ.
Σε έτερο twitter του το τουρκικό ΥΠΑΜ αναφέρει:
Οι Ομάδες SAT των Ναυτικών μας Δυνάμεων και οι Ομάδες Ειδικών Επιχειρήσεων της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου είναι μαζί!
Οι ήρωες και των δύο χωρών πραγματοποίησαν «Διμερή Κοινή Εκπαίδευση Ομάδων SAT/Ειδικών Επιχειρήσεων Τουρκίας-ΤΔΒΚ» στην Κωνσταντινούπολη.
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνονται τα εξής:
1. Η Τουρκία με ή χωρίς τον Ερντογάν στην εξουσία έχει προδιαγράψει τις κινήσεις της αναφορικά με την "επίλυση" του Κυπριακού και το ψευδοκράτος της ΤΔΒΚ, οι οποίες δεν είναι άλλες από την διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους και την "επίλυση" του Κυπριακού στη βάση δύο ανεξαρτήτων κρατών και όχι στη βάση ενός κράτους, στα πλαίσια μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, όπως τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ επιτάσσουν.
2. Μετά την απόκτηση της ιδιότητας του παρατηρητή του ψευδοκράτος της ΤΔΒΚ, από τον "Οργανισμό Τουρκικών κρατών", η Τουρκία σχεδιάζει πέραν των περαιτέρω διπλωματικών ενεργειών της για αναγνώριση του από τρίτες χώρες και διεθνείς οργανισμούς, και τα στρατιωτικά της βήματα προς την παραπάνω κατεύθυνση.
Αυτά συνίστανται στην διενέργεια κοινών στρατιωτικών εκπαιδεύσεων των Ειδικών δυνάμεων της με αυτές του ψευδοκράτους , καθώς και ασκήσεις έρευνας-διάσωσης στην υποτιθέμενη ΑΟΖ του ψευδοκράτους.
Τα επόμενα βήματα θα είναι η διενέργεια παρόμοιων ασκήσεων με τη συμμετοχή όχι μόνο της Τουρκίας, αλλά και αντίστοιχων δυνάμεων από τα κράτη του Οργανισμού τουρκικών κρατών, επιδιώκοντας την έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους.
Απώτερος στόχος του Ερντογάν είναι η διενέργεια στρατιωτικών ασκήσεων στα κατεχόμενα, με την συμμετοχή ειδικών δυνάμεων αλλά και λοιπών στρατιωτικών δυνάμεων και μέσων από τις χώρες του "Οργανισμού Τουρκικών κρατών" αρχικά, γεγονός που θα εκληφθεί ως έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους, για να ακολουθήσει στη συνέχεια και η πολιτική αναγνώρισή του από αυτές.
Με τον τρόπο αυτό ο Τούρκος Πρόεδρος θέλει να φέρει στην Ανατολική Μεσόγειο και επισήμως ειδικές δυνάμεις, ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις, φίλα προσκείμενα προς την Τουρκία κρατών, όπως είναι του Πακιστάν και του Αζερμπαϊτζάν, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στην ΕΕ αναφορικά με την εκμεταλλευσιμότητα των υδρογονανθράκων που βρίσκονται σε θαλάσσια οικόπεδα της Κυπριακής ΑΟΖ.
3.Τέλος η Τουρκία επιδιώκει να εκπαιδεύσει στρατιωτικά τις ειδικές δυνάμεις των τουρκοκυπρίων, προκειμένου να δύνανται να ενεργήσουν από κοινού οπουδήποτε ήθελε χρειαστεί, είτε στην Κύπρο, είτε και εκτός αυτής, με πιθανότερο αποδέκτη την Ελλάδα.
Τα ρωσικά πλοία και τα υποβρύχια στην περιοχή, ετοιμάζουν να εκτοξεύσουν σύμφωνα με άλλες πηγές, καταιγίδα πυραύλων Κρουζ κατά ουκρανικών στόχων, ενώ πριν λίγο ο Γάλλος πρόεδρος Ε.Μακρόν μίλησε για ανάγκη "συνομιλίες" από την πλευρά του Κιέβου.
Το ρωσικό πολεμικό ναυτικό προς το παρόν, συνεχίζει να ελέγχει τις ναυτικές λωρίδες στην Αζοφική Θάλασσα, διατηρώντας πολεμικά πλοία σε υπηρεσία μάχης.
Η Ρωσία διαθέτει επίσης δέκα πολεμικά πλοία που έχουν αναπτυχθεί στη Μεσόγειο Θάλασσα, συμπεριλαμβανομένων πέντε με πυραύλους cruise.
Την προηγούμενη ημέρα, η Ρωσία έστειλε τέσσερα πλοία μέσω του στενού του Κερτς στην Αζοφική θάλασσα.
Σε αντίθεση με τα πλοία επιφανείας, τα ρωσικά υποβρύχια μπορούν να επιχειρούν ανεμπόδιστα σε όλο τον Εύξεινο Πόντο ενώ μπορούν να εκτοξεύουν πυραύλους Κρουζ Kalibr σε πολλούς στόχους ταυτόχρονα.
Ένα ελαφρύ μειονέκτημα των υποβρυχίων κλάσης Kilo, είναι ότι φέρουν μόνο τέσσερις Kaliber. Τα πλοία επιφανείας της Ρωσίας, είναι εξοπλισμένα με σύστημα κάθετης εκτόξευσης 8 πυραύλων.
Ρωσικό μαχητικό Su-35S κατέρριψε ένα ουκρανικό αεροσκάφος χρησιμοποιώντας πύραυλο αέρος-αέρος μεγαλύτερου βεληνεκούς όχι μόνο από αυτούς που διέθετε το ουκρανικό μαχητικό, αλλά έναν από τους μεγαλύτερους στον κόσμο.Μιλάμε για τον πύραυλο R-37M.
Ενώ περιπολούσε στον εναέριο χώρο, το ρωσικό μαχητικό Su-35S επιτέθηκε σε ουκρανικό μαχητικό αεροσκάφος. Για την καταστροφή χρησιμοποιήθηκε πύραυλος μεγάλου βεληνεκούς R-37M, ο οποίος είναι ο πύραυλος Κρουζ αέρος-αέρος με την μεγαλύτερη εμβέλεια.
Λόγω του πλήγματος του στόχου σε μεγάλη απόσταση, το πλήρωμα του ρωσικού μαχητικού κατάφερε να αποφύγει την εμφάνιση πρόσθετων κινδύνων και να εισέλθει στη ζώνη καταστροφής των ουκρανικών συστημάτων αεράμυνας.
Μεταξύ άλλων, είναι γνωστό ότι το ρωσικό μαχητικό εξουδετέρωσε και σταθμό ραντάρ του αντιαεροπορικού πυραυλικού συστήματος S-300.
Να σημειωθεί ότι οι ρωσικοί πύραυλοι μακρού βεληνεκούς R-37M έχουν χρησιμοποιηθεί ενεργά στο πλαίσιο επιχειρήσεων στην Ουκρανία.
Οι πύραυλοι αυτοί μπορούν να εξουδετερώσουν στόχο σε απόσταση 300 χιλιομέτρων, δηλαδή, στην πραγματικότητα, πέρα από την εμβέλεια οποιουδήποτε σταθμού ραντάρ στο έδαφος της Ουκρανίας.
Πηγές των ΜΜΕ στην Ρωσία αναφέρουν περί νέου σχεδίου Σουροβίκιν για εξουδετέρωση ουκρανικών στόχων και μονάδων από μακριά, με στόχο την αποφυγή απωλειών, αλλάζοντας έτσι όλο το δόγμα αυτού του πολέμου.
Ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου άμυνας για την Ουκρανία
Χθες στις 17 Νοεμβρίου, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσίας πραγματοποίησαν ένα συγκεντρωμένο χτύπημα με υψηλής ακρίβειας όπλα μεγάλης εμβέλειας από αέρα, θάλασσα και ξηρά εναντίον ουκρανικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων.
Στην κατεύθυνση Yuzhnonetsk, οι Ουκρανοί προσπάθησαν ανεπιτυχώς να αντεπιτεθούν στις περιοχές του οικισμού Vladimirovka και Pavlovka, για να σταματήσουν την προέλαση των ρωσικών στρατευμάτων.
Τα χτυπήματα του ρωσικού πυροβολικού και οι ενέργειες των ομάδων επίθεσης απέκρουσαν όλες τις αντεπιθέσεις. Οι μονάδες των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας διαλύθηκαν και εξωθήθηκαν στις αρχικές τους γραμμές.
Οι απώλειες του ουκρανικού στρατού ανήλθαν σε περισσότερους από 100 στρατιώτες, νεκρούς και τραυματίες. Καταστράφηκαν: 1 άρμα μάχης, 3 οχήματα μάχης πεζικού, 2 τεθωρακισμένα και 7 οχήματα.
Στην κατεύθυνση του Κουπιάνσκ, ως αποτέλεσμα ζημιών από πυρά από το ρωσικό πυροβολικό και βαριά συστήματα TOS-1, απέτυχαν όλες οι εχθρικές απόπειρες επίθεσης από δύο ουκρανικές μονάδες πεζικού προς την κατεύθυνση του οικισμού.
Περιοχή Berry Kharkiv και Kuzemovka LPR.
Περισσότεροι από 50 Ουκρανοί στρατιώτες, 2 άρματα μάχης και 5 τεθωρακισμένα οχήματα καταστράφηκαν. Στην κατεύθυνση Κράσνα-Λιμάνσκι, ματαιώθηκε προσπάθεια των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας να επιτεθούν προς την κατεύθυνση του οικισμού.
Στην περιοχή Chervonopopovka, ως αποτέλεσμα των συγκεντρωτικών πυρών του ρωσικού πυροβολικού, οι ουκρανικές εχθρικές μονάδες σταμάτησαν και διασκορπίστηκαν.
Καταστράφηκαν έως και 40 Ουκρανοί, 2 οχήματα μάχης πεζικού και 2 τεθωρακισμένα’ κατέληξε ο το ίδιο.
«Οι συνεχιζόμενες πυραυλικές επιθέσεις στον ενεργειακό τομέα της Ουκρανίας θα ασκήσουν τεράστια πίεση στο Κίεβο και στους υποστηρικτές του στη Δύση, αφού θα απαιτηθεί μια μαζική εισροή βοήθειας που θα χρειαστεί για να κρατηθεί ο ουκρανικός πληθυσμός στη ζωή κατά τη διάρκεια του χειμώνα, και μια περαιτέρω μεγάλη εκροή Ουκρανών προσφύγων στην Ευρώπη παραμένει πιθανότατα», ανέφερε χθες η ιστοσελίδα Military Watch, αποκαλύπτοντας με ποιον τρόπο θα κινηθούν οι Ρώσοι τους επόμενους μήνες του χειμώνα.
