Τοκογλυφία σε βάρος των συνταξιούχων

 Τοκογλυφία σε βάρος των συνταξιούχων

Του Βασίλη Αγγελόπουλου
v.aggelopoulos@naftemporiki.gr  

Από τη μία τσέπη τους τα έδωσαν και τώρα, από την άλλη τσέπη, τους τα παίρνουν πίσω! Ο λόγος φυσικά για τους πολύπαθους συνταξιούχους, που πάλι θα διαπιστώσουν μείωση στο εισόδημά τους. Όχι, μην τρομάζετε. Αυτή τη φορά δεν θα τους τα πάρει η Κυβέρνηση με τον γνωστό τρόπο, τον μνημονιακό. Δεν θα τους κάνει μείωση σύνταξης. Αυτή τη φορά, βρέθηκε άλλο, πιο έξυπνο κόλπο. Τώρα, η «ληστεία» αφορά τα αναδρομικά που κάποιοι εκ των συνταξιούχων, έλαβαν πριν από 15 μήνες. Έφτασε η στιγμή να τα επιστρέψουν στα κρατικά ταμεία, δια της φορολόγησης…

Μικρή λεπτομέρεια: Μέσω της διαδικασίας που θα αναλύσουμε ευθύς αμέσως, οι συνταξιούχοι κινδυνεύουν να χάσουν έως και το 79% των αναδρομικών που εισέπραξαν. Η λέξη «τοκογλυφία» αποκτά νέα χαρακτηριστικά!

Πριν προλάβουν ορισμένοι να πουν ότι πρέπει όλοι οι Έλληνες πολίτες να φορολογούνται για τα εισοδήματά τους, ας παραθέσουμε τα γεγονότα:

Το 2012 οι συνταξιούχοι υφίστανται σφαγιαστικές περικοπές στις συντάξεις τους. Κύριες, επικουρικές και δώρα. Κρατήστε αυτή την επισήμανση, θα μας χρειαστεί λίγο αργότερα… Ακολουθούν μαζικές αγωγές στα δικαστήρια.

Τον Οκτώβριο του 2020, μετά από αλλεπάλληλες δικαιώσεις των συνταξιούχων στα δικαστήρια σε ανώτατο βαθμό, η Κυβέρνηση επιλέγει να δώσει πίσω αναδρομικά ποσά, από τις ανωτέρω περικοπές, που κρίθηκαν ως αντισυνταγματικές. Σημασία στη λεπτομέρεια. Δόθηκαν 1,3 δισ. ευρώ σε 1,1 εκατ. συνταξιούχους, δηλαδή μόλις στο 30% του συνόλου! Επίσης, δόθηκαν αναδρομικά ποσά μόνο για περικοπές στις κύριες συντάξεις. Οι περικοπές στις επικουρικές και στα δώρα, κάπου ξεχάστηκαν… Α, το σημαντικότερο: Δόθηκαν αναδρομικά, άτοκα! Ναι πολύ καλά διαβάζετε. Η κυβέρνηση,  χορήγησε τα αναδρομικά, χωρίς να καταβάλλει τον τόκο που όριζε το αρμόδιο δικαστήριο, δηλαδή 6% το έτος. Μάλλον το ξέχασε… Επειδή, πρόκειται για αναδρομικά από το 2015 (έτσι έκρινε το δικαστήριο), με έναν πολύ απλό πολλαπλασιασμό, γίνεται αντιληπτό ότι οι συνταξιούχοι έλαβαν αναδρομικά κατά 30% λιγότερα από εκείνα που θα έπρεπε…

29 Ιανουαρίου 2021: Ημέρα Σάββατο, με τη χώρα να ζει στον αστερισμό της «πρότασης μομφής» κατά της Κυβέρνησης, το  υπουργείο Οικονομικών, «στα μουλωχτά», μέσω Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), ενεργοποιεί ρύθμιση για να καταβάλλουν οι συνταξιούχοι το φόρο που τους αναλογεί, για τα αναδρομικά που εισέπραξαν. Μεσοσταθμικά ο φόρος αυτός υπολογίζεται στο 33%, κάτι που σημαίνει ότι θα επιστραφούν 431 εκατ. ευρώ, από εκείνα που εισπράχθηκαν!

 Σημασία στη λεπτομέρεια: Η ρύθμιση προβλέπει αποπληρωμή σε έως 48 δόσεις, με 6% επιτόκιο! Ναι, πολύ καλά διαβάζετε. Στην περίπτωση της φορολόγησης, το Οικονομικό Επιτελείο «θυμήθηκε» την επιβολή επιτοκίου. Του ίδιου που πριν από 15 μήνες,  είχε ξεχάσει όταν ήταν να επιστρέψει χρήματα στους συνταξιούχους.

Η λέξη «τοκογλυφία», αρχίζει  να πηγαίνει δίπλα – δίπλα με τις λέξεις «ληστεία», «κοροϊδία» και «ντροπή». Οι συνταξιούχοι (ξανά) στο απόσπασμα…

https://www.naftemporiki.gr/

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ βάζει μεγαλοπρεπές STOP σε νέα παρτίδα S-400 για την Τουρκία-Το “τυράκι” με το αίτημα για F-16 Block 70

 Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ βάζει μεγαλοπρεπές STOP σε νέα παρτίδα S-400 για την Τουρκία-Το “τυράκι” με το αίτημα για F-16 Block 70

Σε περίπτωση άρνησης της Άγκυρας να παραλάβει δεύτερη παρτίδα ρωσικών πυραύλων, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά, ακόμη και την εγκρίσεως προμήθειας 40 F-16 Block 70

Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ επανέλαβε την έντονη αντίρρησή του για την απόκτηση από την Τουρκία του ρωσικού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας S-400.

«Η Τουρκία είναι ένας μακροχρόνιος σύμμαχος του ΝΑΤΟ με τον οποίο μοιραζόμαστε πολλά στρατηγικά συμφέροντα. Ταυτόχρονα, υπάρχουν τομείς στους οποίους διαφωνούμε βαθύτατα. Η ανάμειξη της Άγκυρας σε ορισμένες πρόσφατες συγκρούσεις δεν βοηθά αλλά υπονομεύει την περιφερειακή ασφάλεια», έγραψε ανώτερος αξιωματούχος του Γραφείου Νομοθετικών Υποθέσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε επιστολή απάντησης σε ερώτηση του Ελληνοαμερικανού βουλευτή Κρις Παππάς, αναφέρει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

«Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ συνεχίζει να εκφράζει την έντονη αποδοκιμασία του για την απόφαση της Άγκυρας να αποκτήσει τους S-400 και προειδοποιεί ότι περαιτέρω αγορές ρωσικού στρατιωτικού εξοπλισμού θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πρόσθετες κυρώσεις», ανέφερε η επιστολή του ανώτερου αξιωματούχου των ΗΠΑ.

«Η αμερικανική κυβέρνηση συνεχίζει να πιέζει την Τουρκία να ευθυγραμμίσει την εξωτερική της πολιτική με τους στόχους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ», πρόσθεσε ο ίδιος.

Σχετικά με την απάντηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ σε αίτημα της Άγκυρας για αγορά νέων μαχητικών αεροσκαφών F-16 και αναβαθμίσεις για τον στόλο της, η επιστολή ανέφερε ότι «το Υπουργείο βρίσκεται ακόμη στη διαδικασία αναθεώρησης της προτεινόμενης πώλησης», σημειώνοντας ότι οποιαδήποτε πώληση «Θα χρειαζόταν μια ειδοποίηση του Κογκρέσου εάν το εγκρίναμε».

Δηλώσεις του προέδρου της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας

Ο Πρόεδρος της Προεδρίας των Αμυντικών Βιομηχανιών, Ι. Ντεμίρ είπε, σχετικά με το (αίτημα της Τουρκίας για F-16 Block 70),ανέφερε για μία φορά ακόμη ότι, υπάρχουν θετικά μηνύματα, αλλά λαμβάνοντας υπόψη ότι η τελική έγκριση θα πάει στο κογκρέσο, “νομίζω ότι πρέπει να αναμένουμε την απόφαση με υπομονή".

Ο İsmail Demir απάντησε στις ερωτήσεις των μελών του Τύπου στη «Συνάντηση Αξιολόγησης 2021 και Στόχων 2022» που πραγματοποιήθηκε στην έδρα της εταιρείας HAVELSAN.

Εκεί ανέφερε ότι οι διαπραγματεύσεις για το σύστημα αεράμυνας SAMP-T συνεχίζονται.

"Εάν η άλλη πλευρά συνεχίσει να δείχνει τις σοβαρές της προθέσεις σχετικά με τη συνέχιση αυτού του οδικού χάρτη, αυτό το ταξίδι θα συνεχιστεί, δεν θα κρατηθούμε εδώ. Η συνεργασία είναι πάντα ανοιχτή και πάνω στο τραπέζι, εξαρτάται από τη βούληση και την επιθυμία της άλλης πλευράς. Θα δούμε τις εξελίξεις» είπε ο ίδιος.

Ο İsmail Demir δήλωσε επίσης ότι ένας φιλόδοξος αλλά εφικτός στόχος αυτό που τέθηκε από την TAI για το τουρκικό μαχητικό  (MMU) και υπενθύμισε ότι οι εργασίες για αυτό το θέμα συνεχίζονται με πλήρη ταχύτητα, τονίζοντας ότι δεν υπάρχει κίνδυνος σχετικά με τον κινητήρα του MMU.

"Δεν περιμένουμε ότι οι παραγγελίες πρώτης παρτίδας μας θα τεθούν σε κίνδυνο όσο θα έχουν ξεκινήσει οι παραδόσεις, αλλά έχουμε ακόμα εναλλακτικές μελέτες. Κάνουμε διαχείριση κινδύνου από αυτή την άποψη και θα τις ανακοινώσουμε όταν έρθει η ώρα», τόνισε ο Ντεμίρ.

Επισημαίνοντας ότι εργάζονται επίσης για τους κινδύνους σχετικά με τη συνεχιζόμενη κρίση Ρωσίας-Ουκρανίας, ο Ντεμίρ είπε: «Έχουμε μελέτες στη διαχείριση κινδύνων όχι όμως για τις πρόσφατες εξελίξεις, και κοιτάμε την δημιουργία εναλλακτικών πηγών στα εγχώρια προϊόντα το συντομότερο δυνατό».

Τονίζοντας ότι θα υπάρξουν πολλά σχέδια αποκάλυψε ότι ορισμένα θέματα που αφορούν τεχνολογίες του μέλλοντος, όπως μη επανδρωμένα συστήματα, ολοκληρωμένες πλατφόρμες ανθρώπινων μη επανδρωμένων συστημάτων, ροή δεδομένων, ανάλυση δεδομένων και υλικά και ηλεκτρονικά συστήματα με τεχνητή νοημοσύνη, ημιαγωγούς και τσιπ, αφορούν εξάρτηση αποκλειστικά από το εξωτερικό.

Το ζήτημα όμως με την Τουρκία δεν είναι μόνο το αν θα παραλάβει ή όχι δεύτερη παρτίδα S-400, αλλά και το τι θα γίνει με την πρώτη παρτίδα που είναι αποθηκευμένη.

Σε σενάριο άρνησης της Άγκυρας να παραλάβει δεύτερη παρτίδα  ρωσικών πυραύλων, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά, ακόμη και την εγκρίσεως προμήθειας  40 F-16 Block 70, αφού τα Rafale της Ελλάδος έχουν γίνει “βραχνάς” για τους Τούρκους.

https://www.pentapostagma.gr/

Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε (Rainer Maria Rilke): Τὸ κλουβὶ μὲ τὰ λιοντάρια

Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε (Rainer Maria Rilke): 

Τὸ κλουβὶ μὲ τὰ λιοντάρια

Posted on 1 Φεβρουάριος 2022 by planodion

Ράϊ­νερ Μα­ρί­α Ρίλ­κε (Rainer Maria Rilke)

Τὸ κλου­βὶ μὲ τὰ λι­ον­τά­ρια

(Der Löwenkäfig)

ΗΓΑΙΝΕΙ πέ­ρα-δῶ­θε ὅ­πως οἱ σκο­ποὶ ἔ­ξω στὴν ἄ­κρη τῶν τει­χῶν, ὅ­που τί­πο­τα πιὰ δὲν ὑ­πάρ­χει. Κι ὅ­πως καὶ στοὺς σκο­πούς, ὑ­πάρ­χει νο­σταλ­γί­α μέ­σα της, βα­ριὰ νο­σταλ­γί­α κομ­μα­τι­α­σμέ­νη.

            Ὅ­πως κά­τω στὸ πέ­λα­γος κά­που θὰ πρέ­πει νὰ ὑ­πάρ­χουν κα­θρέ­φτες, κα­θρέ­φτες ἀ­πὸ τὶς καμ­πί­νες ναυ­α­γι­σμέ­νων πλοί­ων, κομ­μά­τια ἀ­πὸ κα­θρέ­φτες, ποὺ τώ­ρα πιὰ φυ­σι­κὰ δὲν πε­ρι­έ­χουν τί­πο­τα: οὔ­τε τὰ πρό­σω­πα τῶν τα­ξι­δι­ω­τῶν οὔ­τε κά­ποι­α ἀ­πὸ τὶς χει­ρο­νο­μί­ες τους· οὔ­τε τὸν τρό­πο μὲ τὸν ὁ­ποῖ­ο γυρ­νοῦ­σαν τὴν πλά­τη κι ἔ­μοια­ζαν ἀ­πὸ πί­σω τό­σο ἀλ­λό­κο­τα ἀ­δέ­ξιοι· οὔ­τε τὸν τοῖ­χο, οὔ­τε τὴ γω­νιά, στὴν ὁ­ποία κοι­μοῦν­ταν· ἀ­κό­μη λι­γό­τε­ρο ὅ,τι ἐ­δῶ μέ­σα ἔ­φεγ­γε τα­λαν­τευ­ό­με­νο ἀ­πὸ ἀ­πέ­ναν­τι κι ἀ­π’ ἔ­ξω· ὄ­χι, τί­πο­τα.

            Ὅ­μως ὅ­πως κά­ποι­ο φύ­κι ἴ­σως, κά­ποι­ο ἀ­νοιγ­μέ­νο κο­ράλ­λι ποὺ βυ­θί­ζε­ται, ἡ ἀ­να­πάν­τε­χη ἔκ­φρα­ση στὸ πρό­σω­πο κά­ποι­ου ψα­ριοῦ ἢ ἀ­κό­μη καὶ τὸ νε­ρὸ τὸ ἴ­διο, τὸ νε­ρὸ ποὺ ἀ­πο­τρα­βι­έ­ται, ποὺ δι­α­μοι­ρά­ζε­ται, τὸ νε­ρὸ ποὺ ἐ­πι­στρέ­φει καὶ μα­ζεύ­ε­ται ξα­νὰ καὶ γί­νε­ται ἕ­να, φέρ­νει στὸ νοῦ ὁ­μοι­ό­τη­τες μὲ ἐ­κεί­νους τοὺς κα­θρέ­φτες τοὺς μα­κρυ­σμέ­νους, τοὺς λο­ξούς, τοὺς κάλ­πι­κους, ὁ­μοι­ό­τη­τες εὐ­θὺς ἀ­μέ­σως ἐγ­κα­τα­λε­λειμ­μέ­νες, μα­ζὶ μὲ αὐ­τὸ ποὺ κά­πο­τε ὑ­πῆρ­ξε –:

            ἔ­τσι κεῖν­ται ἀ­να­μνή­σεις, κομ­μά­τια ἀ­να­μνή­σε­ων, θραύ­σμα­τα, στὸ σκο­τά­δι βα­θιὰ μέ­σα στὸ αἷ­μα της.

            Πη­γαί­νει πέ­ρα-δῶ­θε γύ­ρω ἀ­πὸ αὐ­τό, γύ­ρω ἀ­πὸ τὸ ἀρ­σε­νι­κὸ λι­ον­τά­ρι, ποὺ εἶ­ναι ἄρ­ρω­στο. Ἡ ἀρ­ρώ­στια δὲν τοῦ προ­ξε­νεῖ ἀ­νη­συ­χί­α καὶ δὲν τὸ ἐ­ξα­σθε­νί­ζει· μο­νά­χα τὸ ἐγ­κλω­βί­ζει. Ἔ­τσι ὅ­πως κεῖ­ται ἐ­κεῖ, τὰ ἁ­πα­λὰ πέλ­μα­τά του χω­ρὶς σκο­πό, τὸ πε­ρή­φα­νο πρό­σω­πό του κα­λυμ­μέ­νο ἀ­πὸ τὴν ξε­φτι­σμέ­νη χαί­τη, τὰ μά­τια του ἀ­δεια­νά, ἔ­χει ἀ­νε­γεί­ρει στὸν ἴ­διο του τὸν ἑ­αυ­τὸ μνη­μεῖ­ο τῆς θλί­ψης του, μὲ τὸν ἴ­διο τρό­πο ποὺ κά­πο­τε (πάν­το­τε πά­νω καὶ πέ­ρα ἀ­πὸ τὸν ἑ­αυ­τὸ του) ὑ­πῆρ­ξε ὡς τραν­τα­χτὴ ἀ­πό­δει­ξη τῆς δύ­να­μής του.

            Τώ­ρα συ­σπᾶ­ται ἀ­κό­μα ἐ­δῶ κι ἐ­κεῖ στοὺς μῦς καὶ σφίγ­γε­ται, μι­κρὲς ἑ­στί­ες ὀρ­γῆς δι­α­μορ­φώ­νον­ται ἐ­δῶ κι ἐ­κεῖ, ὑ­περ­βο­λι­κὰ μα­κριὰ ἡ μιὰ ἀ­πὸ τὴν ἄλ­λη· τὸ αἷ­μα κυ­λᾶ μὲ με­γά­λη ὁρ­μή, ἀ­να­βλύ­ζει, ἀ­πὸ τὶς κά­μα­ρες τῆς καρ­διᾶς καὶ ἀ­σφα­λῶς δι­α­θέ­τει ἀ­κό­μα τὴν προ­σε­χτι­κὰ δο­κι­μα­σμέ­νη ἱ­κα­νό­τη­τα νὰ στρί­βει ἀ­πό­το­μα κι ἀ­πο­φα­σι­στι­κά, κα­θὼς χυ­μᾶ στὸν ἐγ­κέ­φα­λο.

            Ὅ­μως ἀ­φή­νει τὰ πράγ­μα­τα νὰ πά­ρουν ἁ­πλῶς τὸν δρό­μο τους, για­τὶ δὲν ἔ­χει φτά­σει ἀ­κό­μα στὸ τέ­λος καὶ δὲν ἔ­χει ἄλ­λη ἐ­νέρ­γεια γιὰ ξό­δε­μα καὶ δὲν παίρ­νει μέ­ρος σὲ τί­πο­τα πιά. Μο­νά­χα πέ­ρα μα­κριά, σὰν ἀ­πο­τρα­βηγ­μέ­νο ἀ­πὸ τὸν ἴ­διο του τὸν ἑ­αυ­τό, ζω­γρα­φί­ζει μὲ τὸ μα­λα­κὸ πι­νέ­λο τῆς οὐ­ρᾶς του ξα­νὰ καὶ ξα­νὰ κά­ποι­α ἡ­μι­κυ­κλι­κὴ χει­ρο­νο­μί­α ἀ­πε­ρί­γρα­πτης κα­τα­φρό­νιας. Κι αὐ­τὸ συμ­βαί­νει μὲ τέ­τοι­α σπου­δαι­ό­τη­τα ποὺ ἡ λέ­αι­να στέ­κει ἀ­κί­νη­τη καὶ πα­ρα­κο­λου­θεῖ: ἀ­νή­συ­χη, τα­ραγ­μέ­νη, γε­μά­τη προ­σμο­νή.

            Ὕ­στε­ρα πιά­νει πά­λι ἀ­πὸ τὴν ἀρ­χὴ τὸν βη­μα­τι­σμό της, τὸν ἄ­χα­ρο, γε­λοῖ­ο βη­μα­τι­σμὸ τῶν σκο­πῶν, ποὺ πάν­το­τε πά­ει καὶ πέ­φτει πά­νω στὰ ἴ­δια χνά­ρια ξα­νὰ καὶ ξα­νά. Καὶ πη­γαί­νει… καὶ πη­γαί­νει, καὶ κα­μιὰ φο­ρὰ ἐμ­φα­νί­ζε­ται ἡ ρη­μαγ­μέ­νη μά­σκα της, ὁ­λο­στρόγ­γυ­λη, δι­α­γραμ­μέ­νη ἀ­πὸ τὰ κάγ­κε­λα.

            Πη­γαί­νει ὅ­πως οἱ δεῖ­κτες στὰ ρο­λό­για. Καὶ στὸ πρό­σω­πό της φαί­νε­ται, ὅ­πως σὲ κά­ποι­ο καν­τράν, ποὺ τοῦ ρί­χνουν ἕ­να φῶς καὶ φω­τί­ζει τὴ νύ­χτα, κά­ποι­α ἀλ­λό­τρια, πα­ρά­ξε­νη ὥ­ρα ποὺ γιὰ λί­γο μό­νο μέ­νει σχη­μα­τι­σμέ­νη: μιὰ φρι­κτὴ ὥ­ρα, ἡ ὥ­ρα ποὺ κά­ποι­ος πε­θαί­νει.

Πη­γή: Rainer Maria Rilke, Werke, τ. ΙΙΙ-2 (Prosa), Φραγ­κφούρ­τη, Insel Ver­lag, 41968 [πρώ­τη ἔκ­δο­ση: Rai­ner Ma­ria Ril­ke, Der Löwenkäfig, Βα­σι­λεία, Gryff-Pres­se, 1947].

Ρά­ι­νερ Μα­ρί­α Ρίλ­κε (Rai­ner Ma­ria Ril­ke) (1875, Πρά­γα – 1926, Βαλ­μόν). Γερ­μα­νό­φω­νος λυ­ρι­κὸς ποι­η­τής, πε­ζο­γρά­φος καὶ κρι­τι­κός. Ση­μαί­νου­σα μορ­φὴ τῆς δυ­τι­κῆς λο­γο­τε­χνί­ας τοῦ 20οῦ αἰ­ώ­να. Θρυ­λεῖ­ται πὼς ἀ­σθέ­νη­σε ἀ­πὸ καλ­πά­ζου­σα λευ­χαι­μί­α τραυ­μα­τι­σμέ­νος ἀ­πὸ τὸ ἀγ­κά­θι ἑ­νὸς ρό­δου, ἐ­νῶ φρόν­τι­ζε τὸν κῆ­πο του.

Μετάφραση ἀπὸ τὰ γερμανικά:

Γι­ῶρ­γος Ἀ­πο­σκί­τη­ς (1984). Γεν­νή­θη­κε καὶ ζεῖ στὴν Ἀ­θή­να. Πραγ­μα­το­ποί­η­σε σπου­δὲς στὴν Ἀ­θή­να καὶ στὸ Ἐ­διμ­βοῦρ­γο. Ἔ­χει ἀ­σχο­λη­θεῖ, με­τα­ξὺ ἄλ­λων, μὲ τὴ λε­ξι­κο­γρα­φί­α καὶ μὲ τὰ κι­νού­με­να σχέ­δια. Δου­λειά του ἔ­χει δη­μο­σι­ευ­τεῖ στὸ πε­ρι­ο­δι­κὸ Ση­μει­ώ­σει­ς καὶ ἀλ­λοῦ. Τα­κτι­κὸς συ­νερ­γά­της, μὲ πρω­τό­τυ­πα κεί­με­να καὶ με­τα­φρά­σεις, τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου μα­ς Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζά­ι. Πρῶ­το του βι­βλί­ο ἡ συλ­λο­γὴ μὲ μι­κρὰ πε­ζὰ Στιγ­μό­με­τρο (Σμί­λη, 2021).

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/

 

Ανησυχία- Worry

 Ανησυχία- Worry

Posted on 13 Ιανουαρίου 2022 by Άιναφετς

I worried a lot.

***************

Ανησυχούσα πολύ.

.

I worried a lot.

Will the garden grow,

will the rivers flow in the right direction,

will the earth turn as it was taught,

and if not how shall I correct it?

Was I right, was I wrong, will I be forgiven,

can I do better?

Will I ever be able to sing,

even the sparrows can do it

and I am, well, hopeless.

Is my eyesight fading or am I just imagining it,

am I going to get rheumatism,

lockjaw, dementia?

**********************

Ανησυχούσα πολύ.

Θα φυτρώσει ο κήπος,

τα ποτάμια θα κυλήσουν στη σωστή κατεύθυνση,

η γη θα γυρίσει όπως έχει ειπωθεί,

και αν όχι πώς θα την διορθώσω;

Είχα δίκιο, έκανα λάθος, θα συγχωρεθώ,

μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο;

Θα είμαι ποτέ ικανός να τραγουδήσω

ακόμα και τα σπουργίτια μπορούν

και εντάξει, είμαι απελπισμένος.

Η όραση μου, εξασθενεί ή απλά το φαντάζομαι,

θα έχω ρευματισμούς,

τρίξιμο δοντιών, άνοια;

.

.
Finally, I saw that worrying had come to nothing.

And gave it up.

And took my old body

and went out into the morning,

and sang.

Mary Oliver

******************

Τελικά, είδα πως η ανησυχία δεν οδηγεί πουθενά.

Και τα παράτησα.

Και πήρα το γέρικο κορμί μου

και βγήκα έξω στο πρωινό

και τραγούδησα.

Μαίρη Όλιβερ

.

Και λίγο χιούμορ από τους Κατσιχαίους που τον δικό τους τρόπο μας λένε,
να μην ανησυχούμε!

.

.

https://ainafetst.wordpress.com/

Swamped, a novel by Manolis Aligizakis.

 Swamped, μυθιστόρημα του Μανώλη Αλιγιζάκη

30/01/2022vequinox

 (Απόσπασμα)

Τώρα είχε φτάσει στην αποβάθρα στο τέλος του θαλάσσιου τείχους και στάθηκε στο κιγκλίδωμα αφήνοντας το βλέμμα του να περιβάλλει τον Κόλπο του English κάτω από την αμυδρή λιακάδα, φιλτραρισμένη από σύννεφα που έκαναν αυτό το απόγευμα του Σεπτεμβρίου να μοιάζει με ένα απολαυστικά ζεστό αλλά μυστηριώδες γεγονός. Μυστηριώδες γιατί έμοιαζε σαν το παιχνίδι του ήλιου με τον κόσμο, ένα παιχνίδι κρυφτού πίσω από ελαφρά σύννεφα και αναζήτησης των ματιών των ανθρώπων, ορατές με γυμνό μάτι, όχι απαγορευμένο λόγω των εκτυφλωτικών ακτίνων του. μυστηριώδης λόγω της αποδοχής από τα λουλούδια της φιλτραρισμένης ηλιοφάνειας που ζέσταινε τα πέταλά τους αλλά δεν τα έκαψε μέχρι ξηρότητας και θανάτου. μυστηριώδης όπως το παιχνίδι απατεώνων των αδίστακτων υποστηρικτών μετοχών που θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια να πείσουν τους ανθρώπους να αγοράσουν τις γελοίες φαντασιώσεις τους, τις καλύτερες προσφορές τους της χρονιάς ή τον αιώνα για εκείνο το θέμα,

Ως ανακούφιση από αυτές τις σκέψεις, εικόνες παιδικής ηλικίας ήρθαν και πάλι στον Eteo, όπως έμοιαζαν πάντα όταν κοίταζε τα ήρεμα νερά του English Bay που απλώνονταν από το Δυτικό Βανκούβερ μέχρι το Kitsilano και το University Endowment Lands από την άλλη. πλευρά του κόλπου.

«Όμορφο, έτσι δεν είναι;» ρώτησε μια φωνή πίσω του.

Ο Ετέο γύρισε αντιμέτωπος με μια γυναίκα που έβλεπε στο θαλάσσιο τείχος σχεδόν καθημερινά, αλλά δεν είχε μιλήσει ποτέ. Χαμογέλασε στην ελκυστική γυναίκα με τη σκούρα επιδερμίδα και τα μεγάλα καστανά μάτια.

«Ναι, είναι», απάντησε ο Ετέο. «Κάθε φορά που κοιτάζω την άλλη πλευρά του κόλπου, έχω την ίδια αντίδραση, χαίρομαι που σε βλέπω ξανά», πρόσθεσε. «Σε βλέπω συχνά εδώ».

«Και εσύ», είπε, χαρίζοντας τον με το αγγελικό της χαμόγελο.

"Μένεις εδώ κοντά?" ρώτησε ο Ετέο.

«Ναι, στο Bellevue, κοντά στο Ambleside».

«Βρισκόμαστε εδώ για πολύ καιρό», είπε ο Ετέο. Η προφορά της ακουγόταν ιρανική, σκέφτηκε.

«Ναι, όντως και πού μένεις;»

«Είμαι στο Βόρειο Βανκούβερ, ανατολικά του Lonsdale προς την 29η. Ξέρεις την περιοχή;»

«Ναι, είναι αυτή η κοιλάδα της Λιν;»

"Σχεδόν, αλλά η γειτονιά ονομάζεται Tempe Heights."

«Ξέρω πού είναι. Έχω έναν συγγενή που ζει στο Tempe Heights».

"Βλέπω. Αυτό είναι σύμπτωση. Η προφορά σου ακούγεται…» Δίστασε, νομίζοντας ότι αυτό μπορεί να φαινόταν πολύ προσωπικό.

"Ιρανός?" η γυναίκα τελείωσε τη φράση του, χαμογελώντας. Η εικασία του Eteo ήταν σωστή. Ήξερε ότι υπήρχε μια μεγάλη ιρανική κοινότητα στη Βόρεια Ακτή.

"Και εσύ?" ρώτησε η γυναίκα χαμογελώντας ακόμα.

«Είμαι Κρητικός».

«Α, πολύ ωραίο, το πολιτιστικό κέντρο της Μεσογείου».

«Ναι, φυσικά», απάντησε ο Ετέο. “Ίσως θα μπορούσαμε να μοιραστούμε έναν καφέ κάποια στιγμή…”

"Ναι θα το ήθελα."

"Το όνομα σου?" ρώτησε ο Ετέο.

«Αριάνα. Και το δικό σου;»

«Ετέο, συντομογραφία του Ετεοκλή».

«Χάρηκα που σε γνώρισα, Ετέο», είπε και της έδωσε το χέρι το οποίο πήρε ο Ετέο, κρατώντας το για λίγα δευτερόλεπτα περισσότερο από το κανονικό, κάτι που η Αριάνα παρατήρησε ξεκάθαρα. Του χαμογέλασε ξανά.

«Ελπίζω να σε ξαναδώ σύντομα εδώ», είπε, δείχνοντας ότι είχε έρθει η ώρα να αρχίσει να γυρίζει πίσω.

 «Ελπίζω το ίδιο. Αλλά γιατί δεν γυρνάμε μαζί. Ήρθε η ώρα να επιστρέψω κι εγώ», πρόσθεσε.

Καθώς επέστρεφαν προς το Ambleside ο ένας δίπλα στον άλλο, συνέχισαν να συνομιλούν και να απολαμβάνουν τα αξιοθέατα. Στον Ετέο άρεσαν οι ευχάριστοι τρόποι και ο τρόπος που μιλάει, και τα μάτια της που γελούσαν κάθε φορά που γύριζε και την κοιτούσε. Η εικόνα του κόλπου ήταν τόσο χαρούμενη όσο κι εκείνοι, με τα ήρεμα νερά να αντανακλούν το φως της ημέρας που υποχωρούσε και τα δεκάδες εμπορικά πλοία να περιμένουν άγκυρα και τους γλάρους που πετούσαν προς κάθε κατεύθυνση ή περιστέριζαν για να γλεντήσουν καβούρια και θαλάσσια αστέρια.

Σύντομα έφτασαν στη λεωφόρο Bellevue, όπου η Ariana έστριψε για να διασχίσει το δρόμο προς την πολυκατοικία της. Είπε αντίο και έσφιξε το χέρι του Ετέο και μετά πρόσθεσε: «Ελπίζω να σε συναντήσω ξανά σύντομα, Ετέο, και ναι, θα ήθελα πολύ να μοιραστώ έναν καφέ μαζί σου».

«Ναι, καφέ μαζί την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε, το υπόσχομαι», τη διαβεβαίωσε ο Ετέο χαμογελώντας.

Δεκαπέντε λεπτά αργότερα επέστρεψε στο σπίτι. Ο Άλεξ έφτασε αμέσως μετά και του είπε ότι θα πήγαινε για κάμπινγκ το Σαββατοκύριακο με τους φίλους του σχολείου, κάτι που έκανε τον Ετέο να αναρωτηθεί αν θα ήταν καλό να τους βγάλει απόψε και να τους συστήσει τη Σούζαν και την κόρη της. Πήρε τον αριθμό της.

«Γεια σου γλυκιά μου, θέλεις να βγούμε απόψε αντί για αύριο; Ο μικρότερος μου έχει οργανώσει ένα ταξίδι κατασκήνωσης για το Σαββατοκύριακο και δεν θα είναι διαθέσιμο αύριο ή την Κυριακή. Τι νομίζετε?"

«Δεν ξέρω, γλυκιά μου, άσε με να μιλήσω στη Μόνικα και να σε επανέλθω».

«Εντάξει, και θα το ελέγξω με τα άλλα παιδιά στο μεταξύ». Συμφώνησαν να αγγίξουν τη βάση αργότερα το απόγευμα. Ο Ετέο είχε τώρα λίγο χρόνο για τον εαυτό του. Κάθισε στην πολυθρόνα του, τράβηξε το μοχλό μέχρι το τέλος και έκλεισε τα μάτια του. Το μυαλό του ταξίδεψε στη μακρινή χώρα όπου είχε δει για πρώτη φορά τον ήλιο, τον κρητικό του ήλιο.  

https://vequinox.wordpress.com/