Το Διαδίκτυο Των Σωμάτων Στη Ζωή Μας ~ The Internet Of Bodies Ιnto Our Lives…! (Videos)
Κυριακή 29 Αυγούστου 2021
Η κοιλάδα και ο προσοδισμός
Η κοιλάδα και ο προσοδισμός
Δευτέρα 23 Αυγούστου>> Είναι μια όμορφη κοιλάδα, μήκους χοντρικά 150 χιλιομέτρων, κυκλωμένη απ’ τις τρεις μεριές με ψηλά και κακοτράχαλα βουνά, με μία μόνο στενή είσοδο / έξοδο. Η κοιλάδα του Panjshir, καμμιά εκατοπενηνταριά χιλιόμετρα βόρεια της Καμπούλ, μπορεί να κάνει ένα κάποιο πέρασμα απ’ τα εντόπια (και όχι μόνο) καθεστωτικά μήντια. Μπορεί και όχι. Σ’ αυτό το φυσικό οχυρό (ή και φυλακή, ανάλογα με το που βρίσκεται ο καθένας) κάποιοι ελάχιστοι αξιωματούχοι του κατοχικού καθεστώτος, καθώς και δύο ή τρεις οπλαρχηγοί, δηλώνουν ότι ξεκίνησαν «αγώνα κατά των ταλιμπάν, για την ελευθερία του τύπου και τα δικαίωματα των γυναικών».
Συγκινητικό! Τόσο όσο χρειάζεται για να κερδίσει μερικά λεπτά δημοσιότητας. Η «αμερικανική βοήθεια» την οποία ζητούν οι συγκεκριμένοι δεν θα έρθει ποτέ. Ούτε κάποια άλλη. Κι αν πρόκειται να πολεμήσουν, θα πρέπει να βγάλουν πέρα με σοβιετικά όπλα, σοβιετικά οχήματα… ό,τι τέλος πάντων είχαν μαζέψει όταν αποχώρησε ο σοβιετικός στρατός. Το 1989.
Υπάρχει ένας θρύλος για την κοιλάδα του Panjshir, επί σοβιετικής κατοχής, που μπορεί άνετα να ξαναζωντανέψει. Ότι εκεί, στο προπύργιο του τατζίκου πολέμαρχου Massud, ο στρατός της Μόσχας δεν κατάφερε να εισβάλει… Η αλήθεια είναι αντίθετη: ο σοβιετικός στρατός δεν επεδίωξε ποτέ να μπει μέσα στην κοιλάδα του Panjshir, γιατί είχε σοβαρό αντίδοτο: η kgb έκανε μια μυστική συμφωνία με τον Massud για την αποφυγή μεταξύ τους συγκρούσεων, και (επιπλέον) τα τουφέκια του να μην ενοχλούν τις μετακινήσεις του ρωσικού στρατού μέσω του τούνελ Salang, που συνδέει την Καμπούλ με την τότε στρατιωτική διοίκηση στο σοβιετικό / ουζμπέκικο Termez. Μια σημαντική διάβαση…
Οι γνωριμίες των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών με τους ένοπλους της περιοχής είναι παλιές λοιπόν. Ο Massud έχει πεθάνει, και τον έχει διαδεχτεί ο γυιός του, που δεν έχει καμμία πολεμική εμπειρία. Φαίνεται ότι εκτός απ’ την αίσθηση του «φρουρίου» δεν έχει και πολλά πράγματα στη διάθεσή του. Ίσως ούτε καν ποσότητες πυρομαχικών για πολύμηνες μάχες… Ο ρώσος πρεσβευτής στην Καμπούλ δήλωσε ότι:
Δεν έχουν στρατιωτική προοπτική. Δεν μένει πολύς κόσμος εκεί. Είναι περίπου 7.000 ένοπλοι, και έχουν ήδη προβλήματα με τα καύσιμα. Προσπάθησαν να σηκώσουν ένα ελικόπτερο, αλλά δεν είχαν πετρέλαιο. Δεν μπορούν να παρακάμψουν την πραγματικότητα. Οι Ταλιμπάν είναι η ντε φάκτο εξουσία. Δεν υπάρχει εναλλακτική…
Αυτό το ξέρουν και οι ίδιοι. «Δεν θέλουμε πόλεμο» δήλωσε ο Massud όταν έμαθε ότι οι ταλιμπάν στέλνουν στρατό προς την κοιλάδα. «Θέλουμε μια περιεκτική κυβέρνηση». Αυτό σε απλά αφγανικά (και ελληνικά) σημαίνει θέλουμε μερίδιο απ’ τις δουλειές που θα ανοίξουν.
Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια δομική αντίρρηση στην Καμπούλ. Το θέμα είναι φυσικά το μέγεθος του μεριδίου. Όμως γι’ αυτό μπορεί πράγματι να μην χρειάζεται αιματοχυσία. Αν οι ταλιμπάν «κλείσουν» την είσοδο / έξοδο στην κοιλάδα (κι έχουν όλα τα μέσα για να το κάνουν), το μερίδιο θα λογικευτεί.
Κι ύστερα είναι οι «εγγυήτριες / προστάτιδες» δυνάμεις. Ειδικά η φωνή της Μόσχας μπορεί να ακούγεται ήδη στον γυιό του πατέρα του. Θα είναι αυστηρή, μπορεί όμως να είναι και δίκαιη.
Σε κάθε περίπτωση όλοι οι ντόπιοι που δεν έχουν ιδέα για τα εγκλήματα (σε βάρος και γυναικών) που έκανε ο νατοϊκός / αμερικανικός στρατός στα 20 χρόνια κατοχής, που έχουν ξεχάσει και το Γκουαντάναμο και τα κολαστήρια τύπου Αμπού Γκράιμπ, και τώρα έχουν ανατριχιάσει με την επιτροφή των «απολίτιστων», ας βολευτούν με φευγαλέες «ειδήσεις» … για την «απελευθέρωση του αφγανιστάν» απ’ τους αντάρτες της κοιλάδας.
Έχουν λίγες ημέρες ακόμα στη διάθεσή τους… Μετά θα ξεχάσουν το θέμα…
https://www.sarajevomag.net/wp/
Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη selana
https://anhsyxia.wordpress.com/
Καλαμάκια από μπαμπού ή κοινωνική επανάσταση;
Καλαμάκια από μπαμπού ή κοινωνική επανάσταση;
του Αναστάση Ταραντίλη | επιμέλεια Στέφανος Μπατσής
Τις τελευταίες μέρες πάνω από 500 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στον Καναδά εξαιτίας των ακραίων καιρικών συνθηκών, με τη θερμοκρασία να φτάνει στο Lytton της British Columbia τους 49,6 βαθμούς κελσίου. Επίσης, το προηγούμενο διάστημα στη British Columbia έχουν σημειωθεί πάνω από 180 πυρκαγιές, ενώ μεταξύ 30 Ιουνίου και 1 Ιουλίου έχουν πέσει πάνω από 700.000 αστραπές, οι οποίες αποτελούν την αιτία του 70% των καταστροφικών πυρκαγιών. Εξαιτίας των πυρκαγιών οι κάτοικοι του Lytton εκκένωσαν το χωριό τους, με κάποιους εξ αυτών να χάνουν τη ζωή τους από τις φλόγες. Κλιματολόγοι αναφέρουν πως αυτό που συμβαίνει στον Καναδά αποτελεί απόδειξη ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι κάτι που έρχεται, αλλά κάτι που συμβαίνει ήδη. Εξάλλου, η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη λόγω της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής έχει ως αποτέλεσμα τη μεταβολή των καιρικών συνθηκών και την όλο και συχνότερη πρόκληση τέτοιων ακραίων καιρικών φαινομένων. Για να καταλάβουμε όμως την σπουδαιότητα της κατάστασης, αρκεί να αναλογιστούμε πως αν σήμερα με έναν μαγικό τρόπο σταματούσαμε να παράγουμε αέρια του θερμοκηπίου ─όπως διοξείδιο του άνθρακα από την καύση ορυκτών καυσίμων─, θα πέρναγαν χρόνια μέχρι να ανακοπεί η υπερθέρμανση του πλανήτη. Ακόμα, εξίσου δυσοίωνο είναι ότι ακριβώς λόγω αυτού του «lag» που οι επιστήμονες ονομάζουν θερμική αδράνεια, τα επίπεδα της υπερθέρμανσης που έχουν παρατηρηθεί τα τελευταία 100 χρόνια δεν αποτυπώνουν το 100% των συνεπειών που θα επιφέρουν τα αέρια του θερμοκηπίου που έχουμε ήδη εκπέμψει. Σύμφωνα με ειδικούς, έχουμε περίπου μέχρι το 2030 πριν η κλιματική αλλαγή προκαλέσει μη αναστρέψιμη ζημιά στον πλανήτη, και αν η γη μπορεί να υπάρξει όπως έχει υπάρξει χωρίς την ανθρωπότητα, η ανθρωπότητα δεν έχει υπάρξει μέχρι στιγμής χωρίς τη γη.
Σιγά-σιγά παρατηρούμε πως ενώ η μπάλα χάνεται, οι οικονομικές ελίτ προσπαθούν να πείσουν είτε πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και όλα αυτά είναι ένα μεγάλο hoax (ρεύμα που λόγο της απτής πραγματικότητας σταδιακά αποδυναμώνεται παρά τα τεράστια ποσά που ρίχνουν τα λόμπι των ορυκτών καυσίμων) είτε πως όλα θα φτιάξουν παίρνοντας μέτρα για το θεαθήναι, τύπου green new deal, που στην πραγματικότητα δεν έχουν στόχο την επίλυση του προβλήματος αλλά από τη μία την ενοχοποίηση της κοινωνίας ως υπαίτιας για την κλιματική αλλαγή και από την άλλη την περαιτέρω συσσώρευση κέρδους μέσω της δημιουργίας νέων αγορών πράσινης ανάπτυξης. Αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο τραγική θα ήταν αστεία, καθώς, ως τρόπο επίλυσης του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής, οι ελίτ αναπαράγουν στο ακέραιο το φαντασιακό που μας έφτασε σε αυτή την κατάσταση, που δεν είναι άλλο από το φαντασιακό της αέναης ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Όσο λοιπόν η παραγωγή θα μεγεθύνεται έτι περαιτέρω, αντιστοίχως και οι ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη θα αυξάνονται ραγδαία και ασταμάτητα. Με αποτέλεσμα, όσο και να μειώνεται ποσοστιαία η χρήση ορυκτών καυσίμων, τελικά να αυξάνονται σε απόλυτο αριθμό. Χαριτολογώντας, η αυτοκαταστροφικότητα του φαντασιακού της ανάπτυξης είναι τέτοια ώστε θα μπορούσαμε άνετα να καταστρέψουμε τον Αμαζόνιο με σκοπό να φυτέψουμε μπαμπού σε μαζική κλίμακα για οικολογικά καλαμάκια, τα οποία τελικά για να παραχθούν θα είχαν κάνει μεγαλύτερο κακό από ότι καλό.
Πέρα όμως από το κρύο χιούμορ, είναι εξαιρετικά πιθανό να μην έχει υπάρξει ποτέ άλλοτε τόσο επιτακτική ανάγκη για αλλαγή στον τρόπο που οργανώνεται η ανθρωπότητα προκείμενου η ίδια να μπορέσει να επιβιώσει. Οι από τα πάνω έχουν δείξει τις διαθέσεις τους: αφενός ένα σκληρό γραφειοκρατικό πλαίσιο ημίμετρων και αφηρημένων στόχων που ακόμα και αν επιτευχθούν, λόγου χάρη στην Ευρώπη ως το 2050, θα είναι ήδη πάρα πολύ αργά κι αφετέρου ένα κράμα sci-fi φανμποϊσμού και god complex που θα σώσει την ανθρωπότητα πηγαίνοντας την στον Άρη. Δεν είναι υπερβολή, λοιπόν, να δηλώσουμε ότι το να εναποθέσουμε το μέλλον της ανθρωπότητας είτε στους νεοφιλελεύθερους γραφειοκράτες της ΕΕ είτε σε εξουσιομανής νάρκισσους τύπου Ellon Musk και Jeff Bezos συνιστά αυτοκτονική επιλογή πρώτης τάξεως. Ποια όμως θα πρέπει να είναι η απάντηση των από τα κάτω; Οι κοινωνίες μας θα πρέπει άμεσα να αλλάξουν τον σκοπό για τον οποίο παράγουν και από μια εγωιστική παραγωγή που έχει ως στόχο τη μεγιστοποίηση του ατομικού κέρδους να μεταβούμε σε μια κοινοτιστική παραγωγή που θα έχει ως στόχο την κάλυψη των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας. Για να συμβεί αυτό, η αποανάπτυξη αποτελεί προαπαιτούμενο, έχοντας ως στόχευση την αποκεντρωμένη μικρής κλίμακας παραγωγή∙ όχι για να οδηγηθούμε σε έναν πρωτογονισμό, αλλά για μπορούμε να απολαύσουμε τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και του ανθρώπινου πνεύματος χωρίς να καταστρέφουμε τον πλανήτη που μας φιλοξενεί. Συγχρόνως να αποκόψουμε την ιδέα ότι η κυριαρχία πάνω στην φύση ταυτίζεται με τον πολιτισμό, και να αντιληφθούμε ότι πολιτισμός είναι η συμβίωση με αυτήν. Όλα αυτά θα είναι το αποτέλεσμα μιας οικολογικής κοινωνίας ισότητας, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μιας κοινωνίας χωρίς θεσμούς κυριαρχίας, δηλαδή μιας κοινωνίας ακρατικής. Είναι αυτονόητο ότι μια τέτοια αλλαγή η οποία θα κατάστρεφε τα προνόμια των εξουσιαστών δεν πρόκειται να υπάρξει μέσω εκλογών∙ οι ελίτ έχουν πολλά να χάσουν, και μόνο ένας ανόητος θα πίστευε ότι θα τα άφηναν έτσι χωρίς να προσπαθήσουν να τα διατηρήσουν με νύχια και με δόντια απλά επειδή κάποιος το ζήτησε ευγενικά. Είναι λοιπόν δεδομένο ότι θα επιτεθούν σε όποιον προσπαθήσει να υπονομεύσει την κυριαρχία τους. Από την άλλη η ανθρωπότητα έχει να χάσει κυριολεκτικά τα πάντα. Χωρίς διάθεση για μελοδραματισμούς, οι γενιές του σήμερα φέρουν στους ώμους τους ένα τεράστιο βάρος και μια μεγάλη ηθική υποχρέωση∙ γι’ αυτό είτε θα επιλέξουμε τον δρόμο της κοινωνικής επανάστασης είτε θα αφήσουμε το μέλλον μας σε αυτούς που κατέστρεψαν το παρόν μας.
Κλείνοντας, αν σε κάποιους η πρόταση επίλυσης του κοινωνικού, άρα και του οικολογικού, ζητήματος μέσω της κοινωνικής επανάστασης φαίνεται μη ρεαλιστική είναι γνωστό ότι η αντιπρόταση τους ρητά ή άρρητα, ηθελημένα ή μη, είναι η επίλυση του ζητήματος μέσω είτε ενός φιλελεύθερου είτε ενός αυταρχικού καπιταλισμού, και αν αυτό δεν είναι εντελώς μη ρεαλιστικό τότε τί είναι; Ο χρόνος κυλάει εις βάρος∙ ή θα δημιουργήσουμε στο σήμερα τη δικιά μας αυτόνομη προοπτική των καταπιεσμένων είτε θα είμαστε απλά ετερόνομοι θεατές των επιλογών του 0,01% και της ιστορίας, μιας ιστορίας για την οποία, στην τελική, είμαστε κι εμείς υπεύθυνοι.
https://www.babylonia.gr/2021/07/11/kalamakia-apo-mpampou-i-koinoniki-epanastasi/
Δημοσιεύτηκε από τον χρήστη selana
https://anhsyxia.wordpress.com/
ΚΙΜΑΔΟΠΙΤΑ
ΚΙΜΑΔΟΠΙΤΑ
Σάββατο 28 Αυγούστου 2021
.Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας (Ελληνικοί/Αγγλικοί υπότιτλοι) -
Η Ναυμαχία της Σαλαμίνας
(Ελληνικοί/Αγγλικοί υπότιτλοι) -
Νέος ''πονοκέφαλος'' στο Αιγαίο-Η Τουρκία θα παραλάβει τα πρώτα νέα drones Bayraktar Akıncı-Ελληνική εγρήγορση με νέα προγράμματα
Νέος ''πονοκέφαλος'' στο Αιγαίο-
Η Τουρκία θα παραλάβει τα πρώτα νέα drones Bayraktar Akıncı-Ελληνική εγρήγορση με νέα προγράμματα
Πλέον η χώρα μας θα κινηθεί με μεγάλη ταχύτητα στο τομέα των επιθετικών μη επανδρωμένων εναερίων οχημάτων
Ο Τουρκικός στρατός θα παραλάβει τα πρώτα του πλήρως επιχειρησιακά drones Bayraktar Akıncı την Κυριακή, κάτι που σημαίνει νέο κίνδυνο για την χώρα μας στο Αιγαίο από τον υπερφίαλο Ερντογάν.
Το Akıncı, που κατασκευάζεται από την εταιρεία μη επανδρωμένων αεροσκαφών Baykar, η οποία ανήκει στον γαμπρό του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Selçuk Bayraktar.
Ο Ερντογάν πιθανότατα θα παρευρεθεί στην εκδήλωση της Κυριακής, όπου θα εκφωνήσει ομιλία με την οποία πιθανόν θα απειλεί εκ νέου τον ελληνισμό γενικότερα.
Το Akıncı, το οποίο στα τουρκικά σημαίνει «επιδρομέας», είναι ένα προηγμένο μη επανδρωμένα εναέριο όχημα, το οποίο μπορεί να πετάξει ψηλότερα και να παραμείνει στον αέρα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τουρκικό drone, καθώς και να μεταφέρει περισσότερους πυραύλους.
Μετά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη TB2, τα οποία διαφημίστηκαν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ (κατά του ΡΚΚ), στη Συρία (εναντίον των συριακών χερσαίων δυνάμεων στο Ιντλίμπ) και στη Λιβύη (εναντίον του Λιβυκού Εθνικού Στρατού του στρατηγού Χαλίφα Χάφταρ), τα Akıncı, θα είναι το νέο “μακρύ χέρι” του τουρκικού καθεστώτος.
Αυτά τα πολυάριθμα αναπτυσσόμενα και κατασκευαζόμενα UAVs καταδεικνύουν σαφέστατα ότι οι δυνατότητες της Τουρκίας σε αυτόν τον τομέα αυξάνονται ραγδαία σε όλο και πιο εξελιγμένες τεχνολογίες οι οποίες θέτουν μια ολοένα μεγαλύτερη απειλή για τους διάφορους αντιπάλους της.
Απαιτείται ελληνική απάντηση με μεγάλη ταχύτητα από εδώ και μπρος
Η χώρα μας οφείλει να αναπτύξει σε συνεργασία με την πολιτικο-στρατιωτική ηγεσία, όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη απάντηση στην προηγμένη ανάπτυξη των drones της Τουρκίας και μάλιστα το δυνατόν ταχύτερα.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι η Ελλάδα θα αποκτήσει σύντομα μια προηγμένη ικανότητα αντι-drone» από το εξωτερικό ( ΗΠΑ-Ισραήλ).
Επίσης έχουμε την υπογραφή, σε εκδήλωση στο Υπουργείο Οικονομικών, παρουσία του Υπουργού κ. Χρήστου Σταϊκούρα, μνημονίου συνεργασίας μεταξύ της Ελληνικής Αεροπορικής Βιομηχανίας (ΕΑΒ), του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για την έρευνα και ανάπτυξη και, εν συνεχεία, τη βιομηχανική παραγωγή του πρώτου Αυτόνομου Εναέριου Οχήματος Πολλαπλών Χρήσεων από φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Το μνημόνιο συνεργασίας υπέγραψαν η διοίκηση της ΕΑΒ και οι πρυτανικές αρχές των τριών Πανεπιστημίων.
Η υλοποίηση του προγράμματος, το οποίο φέρει την ονομασία "Αρχύτας" – από τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, πολιτικό, στρατηγό, μαθηματικό και μηχανικό που επινόησε την πρώτη αυτόνομη πτητική μηχανή, ξεκινά την 1η Σεπτεμβρίου.
Υπάρχουν έτοιμες Τέσσερις προτάσεις του ιδιωτικού τομέα, για ελληνικά επιθετικά drone, τα οποία είναι στα σκαριά, ενώ ενθαρρυντικά είναι όπως ειδικά πρόσφατα στην DEFEA-2021.
Εκτιμάται ότι πολύ σύντομα θα δούμε επιτέλους, ελληνικά μη επανδρωμένα εναέρια επιθετικά συστήματα, τα οποία πιθανόν να αιφνιδιάσουν εχθρούς και φίλους, αφού είναι γνωστό το ελληνικό μυαλό και το πως αυτό “δουλεύει” υπό πίεση.
https://www.pentapostagma.gr/
Είναι αποδεκτό να θρηνείς τη γυναίκα που ήσουν πριν γίνεις μητέρα!
Είναι αποδεκτό να θρηνείς τη γυναίκα που ήσουν πριν γίνεις μητέρα!
Photo by Asad Photo Maldives on Pexels.com
Θρηνείς τη γυναίκα που ήσουν πριν γίνεις μητέρα; Ακούω από αρκετές γυναίκες να λειτουργούν αμφιθυμικά, καθώς από τη μία θέλουν να γίνουν μητέρες, από την άλλη όμως αναρωτιούνται για τις θυσίες που θα πρέπει να κάνουν, χάνοντας πρώτα από όλα την αίσθηση εαυτού, όπως τουλάχιστον την ξέρουν προγεννητικά. Και όμως, μπορείς να διατηρήσεις την αίσθηση και την ταυτότητα της γυναίκας που ήσουν, πριν γίνεις μανούλα, ίσως με κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις!
- Έγινες μητέρα τελικά και νιώθεις το σώμα σου τόσο, μα τόσο δύσκολο να κινηθεί από την κούραση. Προσπαθείς να «κλέψεις» λίγες στιγμές ξεκούρασης και ύπνου… και όταν κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, αναρωτιέσαι ποια είναι εκείνη η ταλαιπωρημένη και αχτένιστη γυναίκα που σε κοιτάζει…
- Ακούς από φίλους, συγγενείς, πρώην συναδέλφους να κάνουν τόσα πράγματα στη διάρκεια της ημέρας! Εσύ, αντίθετα, νιώθεις πως έχεις κολλήσει στο να κάνεις τα ίδια και τα ίδια, να ταΐζεις, να καθαρίζεις, να κοιμίζεις, να φροντίζεις… Νιώθεις σαν να ζεις τη μέρα της μαρμότας, κάθε μέρα είναι ίδια με την προηγούμενη… αναρωτιέσαι αν τελικά αξίζει τον κόπο η απόφασή σου να κάνεις ένα διάλλειμα από τη δουλειά για να φροντίσεις «σωστά» τα μικρά σου. Περίμενες πως θα ήσουν τόσο περήφανη και χαρούμενη για την απόφασή σου αυτή, διαπιστώνοντας πως η ανταμοιβή είναι μία αίσθηση άγχους, φόβου, απογοήτευσης, ματαίωσης αλλά και ζήλειας για όλους αυτούς που νιώθεις πως έχουν μία δημιουργική ζωή, όπως είχες και εσύ πριν τη μητρότητα!
- Βγήκατε όλοι μαζί οικογενειακώς για μία βολτούλα και διαπιστώνεις πως οι γυναίκες εξακολουθούν και μοιάζουν με …γυναίκες εκεί έξω! Ντύνονται, βάφονται, χτενίζονται, αρωματίζονται, εκπέμπουν έναν αέρα σιγουριάς, ασφάλειας αλλά και δύναμης… Έρχεται στο μυαλό σου η δική σου εικόνα πριν την εγκυμοσύνη, τότε που ήσουν και εσύ μία από …εκείνες! Χαμογελάς μελαγχολικά και νιώθεις θλίψη να σε πλημμυρίζει γι αυτό που ήσουν και για το πώς είσαι τώρα πια…
- «Δεν ήμουν προετοιμασμένη για το πόσο δραστικές θα ήταν οι αλλαγές στη ζωή μου… Το να είσαι μαμά έγινε η πρώτη και μοναδική μου προτεραιότητα. Ένιωσα πλήρη απώλεια του εαυτού μου, αλλά δεν μπορούσα να το παραδεχτώ γιατί η μητρότητα υποτίθεται ότι είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να συμβεί ποτέ σε μια γυναίκα!».
Και ναι, πράγματι, η μητρότητα για πολλές γυναίκες είναι το καλύτερο πράγμα που τους έχει συμβεί – όχι για όλες όμως! Και όχι μόνο για εκείνες που η μητρότητα δεν είναι πρωταρχικός τους σκοπός, αναφέρομαι σε εκείνες που είναι μαμάδες αλλά δεν βιώνουν την μητρότητα τόσο …θεϊκά! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν πολλά απίστευτα πράγματα που κερδίζουν οι γυναίκες όταν γίνουν μανούλες. Αλλά υπάρχουν και απώλειες, όπως για παράδειγμα, να λαχταρούν τις νύχτες που θα μπορούσαν να πάνε για ένα ποτάκι στα ξαφνικά ή για μία γρήγορη απόδραση του Σαββατοκύριακου μόνο με μία τσάντα και μια-δυο αλλαξιές ρούχα. Τίποτα από την προηγούμενη ζωή, δεν είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί μετά από μία γέννα, καθώς από τη μία το γνωστό στερεότυπο: «είσαι μάνα τώρα πια, υπεύθυνη για αυτό το μικρό ανθρώπινο ον που έφερες στη ζωή… προτεραιότητα τώρα δεν έχεις εσύ!» και από την άλλη, έρχεται στην επιφάνεια όλη αυτή η αίσθηση ευθύνης προς το εξαρτημένο από εσένα βρέφος, για να μην μιλήσω και για το άλλο στερεότυπο, όπου η μητέρα είναι αυτή που το φροντίζει, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό, λες και μόνη της το έφερε στον κόσμο! Και όλη αυτή η απώλεια μπορεί να συνοδεύεται από μια αίσθηση θλίψης και ψυχικής κούρασης, που όμως για …ευνόητους λόγους δεν συζητείται.
Γιατί η θλίψη είναι τόσο παρεξηγημένη
Είναι αλήθεια πως για πολλούς ανθρώπους τα στενάχωρα συναισθήματα δεν είναι ανεκτά, εύκολα διαχειρίσιμα ή ακόμα και αποδεκτά. Έτσι, η λέξη «θλίψη» συνοδεύεται από μία έντονη αίσθηση λύπης, δημιουργεί γκρίζες και στενάχωρες εικόνες. Πρόκειται για απώλεια, η οποία μπορεί να υπάρξει σε πολλές μορφές, μάλιστα σήμερα η απώλεια είναι πολυεπίπεδη λόγω της πανδημίας… γύρω μας. Η θλίψη όμως αυτή της μητέρας μπορεί να πηγάζει από την εικόνα εαυτού της, όπως την βιώνει στη παρούσα φάση, κάτι που είναι μεν συνηθισμένο εφόσον η μετάβαση στη μητρότητα είναι πολύ μεγάλη και συνοδεύεται από ποικίλες σωματικές, ορμονικές και ψυχικές μεταβολές.
Αυτό το τόσο έντονο μεταβατικό στάδιο, όπου η γυναίκα προετοιμάζεται σωματικά για να γίνει μητέρα, είναι αρκετά υποτιμημένο. Σκεφτείτε: μετά από όλες τις σωματικές και ορμονικές μεταβολές που έχετε βιώσει τους προηγούμενους μήνες και που επηρεάζουν και την ψυχοσύνθεσή σας, γεννάτε το μικρό σας ενώ βιώνετε ακόμη αυτά τα ορμονικά “ups and downs”. Και έχετε επίσης να διαχειριστείτε και άλλον έναν ρόλο, αυτόν της μητέρας και ας νιώθετε εξάντληση και σωματική ή και ψυχική κούραση – ας μην ξεχνάμε και την επιλόχεια κατάθλιψη! Πρόκειται για μία δραστική εμπειρία που αλλάζει τη ζωή και δεν έχει και γυρισμό αν νιώθετε πως δεν είναι αυτό που περιμένατε!
Αρκετοί παρομοιάζουν αυτό το διάστημα με την εφηβεία, όπου όπως ο έφηβος κάνει τη μετάβαση από την παιδική στην ενήλικη ζωή αντιμετωπίζοντας βιολογικές και ψυχικές μεταβολές, έτσι και η μητέρα μεταβαίνει σε έναν άλλο ρόλο, αυτόν της μητέρας. Και οι δύο μεταβολές, εφηβεία και μητρότητα, συνοδεύονται από ορμονικές αυξομειώσεις, το σώμα αλλάζει ενώ και το συναίσθημα μοιάζει αρκετά αμφιθυμικό, καθώς από τη μία κυριαρχούν πιο αισιόδοξα συναισθήματα και από την άλλη, αμηχανία, μελαγχολία, ενοχές, φόβος και άγχος, κλπ. επηρεάζοντας και την ψυχική διάθεση. Πράγματι, πρόκειται για μία αμήχανη και άβολη μετάβαση και στις δύο περιπτώσεις. Η διαφορά είναι πως ενώ για τον έφηβο αυτή η αμφιθυμική συμπεριφορά είναι πρακτικά μια παγκοσμίως αποδεκτή πραγματικότητα, για την εγκυμονούσα ή τη φρεσκογεννημένη μητέρα κάθε άλλο. Αυτό που αναμένεται από εκείνη, είναι να χαίρεται και να είναι ευγνώμων για το νέο της ρόλο, όταν στην πραγματικότητα όμως και εκείνη περνά κάπως παρόμοιες, αν και πολύ πιο δραστικές, αλλαγές. Καθώς μάλιστα η γυναίκα προσπαθεί να κατανοήσει τον νέο αυτό ρόλο, είναι λογικό να χάνει την ταυτότητά της, μέσα σε όλη αυτή την αναταραχή και να νιώθει θλίψη για το «που και πως ήταν και που και πως είναι τώρα».
«Ποτέ δεν θα μπορέσω να ζήσω ξανά όπως συνήθιζα!»
Ναι, αυτή είναι ακριβώς η νέα πραγματικότητα. Υπάρχει αυτός ο φόβος ότι ποτέ δεν θα μπορέσεις να ζήσεις τη ζωή σου όπως πριν. Πιο χαρακτηριστικά, νιώθεις πως το άτομο που ήσουν πριν γίνεις μαμά, πραγματικά έχει χαθεί για πάντα. Αν και πρόκειται για σκέψεις που για κάποιες γυναίκες μάλιστα θεωρούνται ανεπίτρεπτες, απαράδεκτες ή και γεμάτες ενοχή, δεν παύουν να αποτελούν μία φυσιολογική διαδικασία σκέψης. Σκέψεις που φέρνουν όμως και θλίψη στη γυναίκα που για ευνόητους λόγους δεν τις μοιράζεται, όπως δεν μοιράζεται και τη θλίψη της, το πένθος της για να μην «κακοχαρακτηριστεί» ή φανεί αχάριστη.
Είναι επικίνδυνο αυτό το πένθος;
Ο βαθμός στον οποίο μια μητέρα βιώνει το πένθος, την απώλεια και τη θλίψη για τον παλιό της εαυτό, μπορεί επίσης να συμβάλει στη διάθεσή της μετά τον τοκετό. Η οποία μάλιστα, μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη ή άγχος μετά τη γέννηση του μωρού της. Το πένθος ή η θλίψη αυτή δεν είναι ενδεικτικοί παράγοντες για σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας, εκτός εάν γίνουν διάχυτα, επηρεάζοντας τις σκέψεις και την καθημερινή λειτουργικότητα.
Πόσο διαρκεί αυτό το πένθος;
Η ψυχίατρος Elisabeth Kübler-Ross ήταν η πρώτη που μίλησε για τα 5 στάδια του πένθους βασισμένη σε μελέτες γύρω από τα συναισθήματα ασθενών με ανίατες αρρώστιες. Αργότερα παρατήρησε ότι μέσα από αυτά τα στάδια περνάμε και σε άλλες φάσεις της ζωής μας που συνοδεύονται από απώλεια. Πιο συγκεκριμένα τα στάδια αυτά είναι: άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και τέλος αποδοχή. Βέβαια, δεν περνούν όλοι οι άνθρωποι μέσα από τα στάδια αυτά με την ίδια σειρά, ούτε και τα βιώνουν με τον ίδιο τρόπο. Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να πενθήσει την απώλεια. Η διαδικασία του πένθους δεν είναι γραμμική. Υπάρχουν και περιπτώσεις όπου το πένθος φαίνεται να μην τελειώνει ποτέ και τότε μιλάμε για το επιπλεγμένο πένθος που χρειάζεται βοήθεια ειδικού.
- Στις περισσότερες γυναίκες, το πένθος αυτό είναι πιο έντονο αμέσως μετά τον τοκετό και μπορεί να φαίνεται διαφορετικό στις διάφορες φάσεις της ζωής, καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά.
- Είναι πιο εμφανές κατά τους πρώτους έξι μήνες της μητρότητας.
- Οι γυναίκες καριέρας με υψηλή λειτουργικότητα πριν την εγκυμοσύνη, νιώθουν πιο έντονα τη θλίψη αυτή, καθώς είχαν μάθει να έχουν τον έλεγχο στα χέρια τους. Το να γίνουν μητέρες όμως σημαίνει τεράστια απώλεια ελέγχου, καθώς δεν υπάρχει «τέλειος γονιός». Και όλα όσα είχαν μάθει πριν, τώρα ενδεχομένως είναι γνώσεις που δεν έχουν χώρο στην ανατροφή του μωρού τους, δημιουργώντας μια αίσθηση απόγνωσης και ματαίωσης κάποιες φορές.
Δεν σημαίνει ότι οι γυναίκες αυτές δεν είναι σε θέση να εξισορροπήσουν την κατάσταση. Ταυτόχρονα όμως, αναγκάζονται να κάνουν συνεχώς επιλογές σχετικά με το πώς θα επενδύσουν το χρόνο τους. Και ο εαυτός τους βέβαια δεν είναι κύριο μέλημα, εφόσον το μωρό κατέχει τα πρωτεία στα πάντα. Έτσι, νιώθουν πως απλά, «δεν υπάρχουν!» Είναι μητέρες, γονείς πλήρους απασχόλησης, όπου η καριέρα σε αυτές τις περιπτώσεις πηγαίνει πίσω, εκτός και αν έχουν ήδη ξεκάθαρα στο μυαλό τους το πώς θα λειτουργήσουν μετά τη γέννα και έχουν ήδη μεριμνήσει γι αυτό. Συνήθως όμως, αυτό που παρατηρούμε είναι πως τελικά οι περισσότερες γυναίκες, αναγκάζονται ηθελημένα ή μη, να εγκαταλείψουν ένα ικανοποιητικό μέρος του εαυτού τους, τουλάχιστον τους πρώτους έξι μήνες.
Μετά τους πρώτους έξι μήνες, έχουν βάλει ένα σχετικό πρόγραμμα στη φροντίδα του μικρού τους και αρχίζουν να βρίσκουν και πάλι τον εαυτό τους. Είναι πιο ξεκούραστες εφόσον το μωρό τους έχει «στρώσει» κάπως τον βραδινό ύπνο από τη μία, αρχίζει όμως και αλληλεπιδρά από την άλλη, ώστε οι γονείς να νιώθουν πιο άνετα στον νέο τους ρόλο.
Ίσως τώρα να είναι και μία καλή στιγμή να εκτιμήσουν καλύτερα τον νέο τους εαυτό και να σκεφτούν την προσωπική τους ανάπτυξη. Αλλά ακόμη και τώρα, η θλίψη μπορεί να έρθει σε κύματα. Για παράδειγμα, μπορεί να αισθάνεστε σαν να έχετε αποδεχτεί τον εαυτό σας ως μητέρα, αλλά όταν το παιδί σας ανεβάσει πυρετό δέκα λεπτά πριν από την πρώτη σας βραδινή έξοδο μετά από μήνες που τόσο λαχταράτε και έχετε φροντίσει, μπορεί να νιώσετε θυμό αλλά και θλίψη – και αυτό είναι εντάξει. Απλά, καλό είναι να αναγνωρίσετε αυτό που αισθάνεστε για να δείτε και πως θα διαχειριστείτε την κατάσταση. Και λέμε πως η μητρική αγάπη είναι ανιδιοτελής και πάντα πρόσφορη, αυτό που νιώθετε όμως, αυτός ο φόβος κριτικής ή και η πιθανή ντροπή για «ανεπίτρεπτα συναισθήματα», δεν έχει να κάνει με την μητρική αγάπη. Αντιθέτως, έχει να κάνει με τις ανάγκες σας που έχετε καταπιέσει όλους αυτούς τους μήνες. Και ναι, μπορεί να είστε μαμά, εξακολουθείτε όμως και είστε και γυναίκα και σύντροφος και σύζυγος και ερωμένη!
Και τι μπορώ να κάνω;
Αναστοχασμός: Δεν υπάρχει «μαγικό ραβδί» ή γρήγορες λύσεις για να βγείτε από αυτή την θλίψη. Αντίθετα, η κατανόησή της ως συναίσθημα και το να επιτρέψετε στον εαυτό σας να την βιώσει, καθώς είναι μία φυσιολογική αντίδραση στην φάση ζωής που βρίσκεστε, όπως και το ότι και άλλες γυναίκες νιώθουν όπως και εσείς, μπορεί να σας βοηθήσει.
Επαφή και σύνδεση: Η επικοινωνία με έμπιστους φίλους και μέλη της οικογένειας και η ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ σας μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη. Επίσης, η συνομιλία με μητέρες που περνούν το ίδιο πράγμα μπορεί να φανεί εξίσου βοηθητική, καθώς και δεν νιώθετε μόνη αλλά και μοιράζεστε και με άλλες γυναίκες την ίδια ακριβώς αίσθηση.
Εξάσκηση και καταγραφή: Σκεφτείτε τον «παλιό» εαυτό σας και εντοπίστε τα τρία πρώτα πράγματα που νιώθατε πως σας καθόριζαν πριν από το μωρό σας. Γράψτε τα και σκεφτείτε τη σημασία τους στη ζωή σας. Στη συνέχεια, βρείτε τρόπους για να τα ενσωματώσετε στη νέα σας καθημερινότητα.
Υπομονή: Η παραπάνω διαδικασίαείναι πιθανό να σας πάρει λίγο χρόνο μέχρι να τα καταφέρετε. Μην τα βάζετε με τον εαυτό σας όμως αν χρειάζεται για παράδειγμα να καταβάλλετε ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια για να φέρετε αυτά τα παλιά σας στοιχεία στη ζωή σας σήμερα. Δεν είστε όπως τότε και υπάρχουν περισσότερα εμπόδια να ξεπεράσετε. Έχετε υπομονή και ζητήστε βοήθεια από τους αγαπημένους σας για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Τέλος, έχετε στο μυαλό σας πως η μητρότητα δεν απαιτεί να ξεχάσετε ποια ήσασταν πριν γίνετε μανούλα. Αντιθέτως, είναι πολύ σημαντικό να έχετε πάντα στο μυαλό σας πως απλά προσθέσατε άλλον ένα ρόλο στους ήδη υπάρχοντες. Τώρα το αν θα τους κρατήσετε όλους ή αν θα θελήσετε να αφήσετε κάποιους, αυτό εξαρτάται από εσάς, φτάνει να πάρετε τις αποφάσεις σας συνειδητά και με βάση και τις δικές σας ανάγκες, καθώς οι ρόλοι μπορούν να συνυπάρχουν! Ίσως όχι στην ίδια ένταση ή «έτσι ακριβώς όπως τότε» αλλά δεν είναι αναγκαίο να θυσιάσετε εντελώς την αίσθηση του εαυτού σας για να νιώσετε πως είστε μια καλή μαμά!
Το να είσαι μητέρα δεν απαιτεί πλήρη αυτοθυσία. Μπορείς να είσαι μία πολύ καλή μαμά, αν κρατήσεις τα στοιχεία εκείνα του εαυτού σου που σε καθόριζαν πριν. Και μην ξεχνάς, πως για να μπορείς να δώσεις, χρειάζεται να μπορείς να πάρεις για να έχεις να δώσεις, όπως ακριβώς για να είσαι καλός γονιός, καλή μαμά, χρειάζεται να είσαι και μία ικανοποιημένη μαμά!
Μαρίνα Μόσχα
https://marinamoscha.life/author/marinamoscha809623299/
Το απλό μυστικό για να μεγαλώσετε παιδιά με καλή συμπεριφορά
Το απλό μυστικό για να μεγαλώσετε παιδιά με καλή συμπεριφορά
Ποιο είναι το μυστικό κάποιων γονιών, των οποίων τα παιδιά είναι τόσο ήρεμα, ευγενικά, και συνεργάσιμα; «Υπάρχουν τέτοια παιδιά;», θα αναρωτηθείτε. Υπάρχουν και το ξέρετε. Είναι τα παιδιά που η μαμά τους λέει «ώρα να φύγουμε» και απλά σταματούν αυτό που κάνουν και την ακολουθούν. Τα παιδιά που τακτοποιούν τα παιχνίδια τους όταν εκείνη τους το ζητά και που συζητούν, αντί να ουρλιάζουν. Για την ακρίβεια, είναι τα τρία παιδιά της Emily, μιας μαμάς και φίλης της παιδοψυχολόγου Sharon K. Hall, η οποία με αφορμή το «μυστικό» της πρώτης, εξηγεί τι κάνει η Emily τόσο σωστά.
«Αν υπάρχει ένα πράγμα που έχω κάνει σωστά με τα παιδιά μου, είναι ότι έχω κάνει σαφές από την αρχή τι περιμένω από εκείνα. Πλέον αρκεί να τους ρίξω ένα βλέμμα και ξέρουν πώς να συμμορφωθούν μόνα τους», λέει η Emily και η Hall εξηγεί:
«Όταν καθιστάς τις προσδοκίες σου σαφείς ήδη από την εποχή που τα παιδιά σου είναι πολύ μικρά, εκείνα εσωτερικεύουν αυτές τις προσδοκίες και αρχίζουν να έχουν τις ίδιες απαιτήσεις από τον εαυτό τους».
Με άλλα λόγια, από τη στιγμή που τα παιδιά έχουν από τη φύση τους την τάση να θέλουν να ευχαριστούν τους γονείς τους, θα προσπαθήσουν να συμπεριφερθούν με τον τρόπο που τα έχουμε διδάξει. Για την ακρίβεια, οι ειδικοί λένε ότι ακόμα και από 18 μηνών, ένα παιδί έχει ενσυναίσθηση και μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των γονιών του.
Μάλιστα, συμπληρώνει ο συγγραφέας του βιβλίου Raising a Self-Disciplined Child, Δρ. Robert Brooks, το να διδάξεις αυτοπειθαρχία σε ένα παιδί δεν είναι τόσο τρομακτικό όσο ακούγεται: «Αν επικεντρωθεί κανείς στα σημαντικά, ξεκινώντας από την ηλικία των 2 ετών περίπου, το παιδί θα μπορέσει να ανταποκριθεί ταχύτερα, με λιγότερες αντιστάσεις και τελικά θα αναπτύξει καλή συμπεριφορά.»
Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς
Οι ειδικοί συμφωνούν ότι αν ακολουθήσετε τα τέσσερα παρακάτω βήματα, θα καταφέρετε να μεγαλώσετε ένα παιδί θα μπορεί να ρυθμίζει μόνο του τη συμπεριφορά του κάθε φορά.
1. Θέστε σαφείς κανόνες και απαιτείστε σεβασμό
Τα παιδιά που πιστεύουν ότι μπορούν πάντα να κάνουν ό,τι τους έρθει και να παίρνουν πάντα αυτό που ζητούν, τείνουν να είναι αυτά που αντιδρούν πιο έντονα όταν οι απαιτήσεις τους δεν καλύπτονται. Αντίθετα, όπως λένε οι ειδικοί, τα παιδιά που καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν συγκεκριμένα όρια, μαθαίνουν να τα σέβονται και να μετριάζουν τις αντιδράσεις τους. Για να το καταφέρετε αυτό πρέπει να:
-Εξηγείτε στα παιδιά γιατί τους ζητάτε κάτι. Δεν χρειάζεται, όμως, να μπαίνετε σε υπερβολικές λεπτομέρειες. Ένα παιδί που καταλαβαίνει, με απλά λόγια, γιατί πρέπει να κάνει κάτι (ότι του ζητάτε κάτι λογικό), θα συμφωνήσει πιο εύκολα (π.χ. «Πρέπει να πας για ύπνο τώρα, γιατί το σώμα σου χρειάζεται τουλάχιστον 10 ώρες ύπνου κάθε βράδυ για να παραμένει δυνατό και υγιές»).
-Επαινείτε τα συχνά. Είτε επειδή έστρωσαν από μόνα τους το κρεβάτι τους ή έδωσαν ένα παιχνίδι στο αδερφάκι τους, μην αμελείτε τα «μπράβο», γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος για να ενισχύσετε την πειθαρχία τους στους κανόνες. Πείτε, για παράδειγμα, «Με κάνεις πολύ περήφανη όταν συμπεριφέρεσαι τόσο όμορφα!».
-Ακολουθείτε, όμως, κι εσείς τους κανόνες. Ταχτοποιείτε κι εσείς τα ρούχα και τα πράγματά σας, μην ουρλιάζετε όταν θυμώνετε… με το δικό σας παράδειγμα θα μάθουν και τα παιδιά να κάνουν το ίδιο.
-Καλλιεργήστε μέσα τους τη συνείδηση. Αν το παιδί σας νιώθει άσχημα που δεν ακολούθησε κάποιον κανόνα, μην του πείτε αμέσως «δεν πειράζει». Το να νιώσει λίγες ενοχές, είναι σημαντικό για να μάθει να ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος. Μπορείτε απλά να πείτε «Ξέρω ότι νιώθεις άσχημα. Όλοι κάνουμε λάθουμε, αλλά προσπαθούμε να μάθουμε από αυτά για την επόμενη φορά.»
2. Μάθετε στο παιδί να λύνει μόνο του προβλήματα
Ένας από τους βασικότερους λόγους που τα παιδιά συνήθως φέρονται άσχημα, είναι επειδή νιώθουν μπερδεμένα και αδύναμα. Όταν, όμως, τους δίνουμε τα εργαλεία που χρειάζονται για να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει μέσα τους και γύρω τους από μόνα τους, θα είναι καλύτερα εξοπλισμένα και θα φέρονται καλύτερα. Έτσι, όταν αντιμετωπίζουν μια δυσκολία δεν θα έρχονται σε εσάς ουρλιάζοντας. Μπορείτε, λοιπόν, να:
-Αφήνετε τα παιδιά να παίρνουν μόνα τους αποφάσεις. Εφόσον είναι σε ηλικία που μπορούν να καταλάβουν, δώστε τους την ευκαιρία να επιλέξουν εκείνα κάποια πράγματα που τα αφορούν (π.χ. «Θες τις πυτζάμες με την Έλσα ή το νυχτικό σου;» ή «Τι σνακ θες για το σχολείο αύριο; Τοστ ή πίτα;»). Από αυτές τις μικρές αποφάσεις σιγά-σιγά θα περάσουν στις μεγάλες, π.χ. αν τα δύο παιδιά σας τσακώνονται, αντί να φωνάξετε, πηγαίνετε κοντά τους και πείτε «Πώς αλλιώς μπορείτε να το λύσετε αυτό;». Μπορεί να σας εκπλήξουν με τις ιδέες τους.
-Ενθαρρύνετε την προσπάθεια. Σίγουρα είναι πολύ πιο γρήγορο να κάνετε εσείς τα πάντα για εκείνα, όμως είναι σημαντικό, ειδικά για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, να δοκιμάζονται μόνα τους σε κάποιες «δουλειές» χωρίς τη δική σας παρέμβαση, π.χ. στο να δένουν τα κορδόνια τους ή να τακτοποιούν τα παιχνίδια τους.
-Αναγκάστε τα να βρουν λύση. Για παράδειγμα: Όταν σας ρωτούν πώς να κάνουν κάτι, απαντήστε με την ερώτηση «Εσύ πώς πιστεύεις ότι πρέπει να το κάνεις;». Τέτοιες ερωτήσεις ενισχύουν την αυτοπεποίθησή τους.
3. Βοηθήστε το παιδί να γίνει υπομονετικό
Σε κανέναν δεν αρέσει να περιμένει –ειδικά στα παιδιά που από μωρά είναι «προγραμματισμένα» να εκφράζουν άμεσα τις ανάγκες τους για να επιβιώσουν. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που χρειάζεται να τα «εκπαιδεύσουμε» στην υπομονή:
-Κάντε τα να περιμένουν λίγο. Μην τρέχετε αμέσως, με το που ζητούν κάτι. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, «Το να αφήνεις το παιδί να νιώθει πόσο δυσάρεστο είναι να περιμένει για κάτι, θα του δώσει να καταλάβει γιατί δεν πρέπει κι εκείνο να το κάνει.»
-Πείτε τους τι νιώθουν. Τα πολύ μικρά παιδιά αδυνατούν να εκφράσουν τα δύσκολα συναισθήματα και ειδικά τον εκνευρισμό τους όταν πρέπει να περιμένουν για κάτι, όμως αν τους εξηγήσετε τι είναι αυτό που νιώθουν θα τα βοηθήσετε και να το διαχειριστούν. Πείτε για παράδειγμα «Ξέρω ότι είναι δύσκολο απλά να στέκεσαι εδώ και να περιμένεις. Αλλά τα καταφέρνεις πολύ καλά! Έχεις υπομονή και αυτό είναι σπουδαίο!». Το πιθανότερο είναι, ότι έτσι θα προσπαθήσει περισσότερο.
4. Δώστε έμφαση στην ενσυναίσθηση
«Τα παιδιά γεννιούνται πιστεύοντας ότι ολόκληρος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους», λέει ο Δρ. Brooks, «Όσο πιο σύντομα, λοιπόν, τα βοηθήσετε να καταλάβουν ότι όλοι έχουν συναισθήματα, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να συμπεριφέρονται με τρόπους που πληγώνουν τους άλλους.» Έτσι:
-Επαινέστε τα για τις πράξεις καλοσύνης τους. Κάθε φορά που τα παιδιά κάνουν κάτι όμορφο για κάποιον άλλον, μην αμελείτε να το επισημαίνετε, για να ενισχύετε μέσα τους την διάθεση να το κάνουν.
-Ρωτάτε, μη λέτε. Δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις την ενσυναίσθηση σε ένα μικρό παιδί, όμως μπορείς να του δώσεις να καταλάβει πώς νιώθουν οι άλλοι. Για παράδειγμα, αν το παιδί σας δεν μοιράζεται τα παιχνίδια του με κάποιον φίλο, ρωτήστε το «Πώς πιστεύεις ότι νιώθει ο φίλος σου που δεν μοιράζεσαι;»
-Βοηθήστε τα να «διαβάζουν» τη γλώσσα του σώματος. Για παράδειγμα, «Είδες πόσο χαρούμενη έκανες τη γιαγιά που της έδωσες το μισό μπισκότο σου; Πρόσεξες πώς χαμογελούσε;». Με τον τρόπο αυτό, σταδιακά το παιδί θα μπορεί να αναγνωρίζει πώς η συμπεριφορά του επηρεάζει τους άλλους.
Προσέξτε όμως: Ακόμα και όλα τα παραπάνω βήματα να ακολουθήσετε, δεν μπορείτε να μάθετε στο παιδί να συμπεριφέρεται σωστά μέσα σε μία νύχτα. Θα χρειαστεί χρόνος και υπομονή και θα υπάρξουν σίγουρα «πισωγυρίσματα». Αν παραμείνετε συγκεντρωμένοι στον στόχο σας, όμως, αργά ή γρήγορα, το… μυστικό σας, θα πιάσει τόπο.
ΠΗΓΗ : https://www.awakengr.com/
27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, 2021
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Βιταμίνη για πρόληψη καταρράκτη & γλαυκώματος και βελτίωση της νυχτερινής όρασης - Πού θα τη βρείτε
Βιταμίνη για πρόληψη καταρράκτη & γλαυκώματος και βελτίωση της νυχτερινής όρασης - Πού θα τη βρείτε Σινάνη Αικατερίνη Παρασκευή, 24 Ι...
-
Ιούλιος: λαογραφία - παροιμίες- ήθη - έθιμα - τραγούδια 09:01 Σάββατο, 1 Ιουλίου 2017 ΓΙΟΡΤΕΣ ΕΛΛΑΔΑ Ιούλιος, Γιούλ... -
►Tarot: "Οι περισσότερες σχετικές γενικότητες / Major Arcana" .- 01/15/2018 από την Aquileana Τα είκοσι δύο φύλλ...
-
Ντάβανος: Γνωριμία με το έντομο... Ντάβανος , ο (ουσιαστικό) [λατινική λέξη tabanus = οίστρος] το έντομο που κεντρίζει τα βόδια, η ...
