Πόνος στο μαστό: 10 απίθανες αιτίες

 Πόνος στο μαστό: 10 απίθανες αιτίες 

Εκτιμάται ότι δύο στις τρεις γυναίκες εμφανίζουν σε κάποια φάση της ζωής τους δυσφορία ή πόνο στο μαστό, ιδιαίτερα πριν την εμμηνόπαυση.

Μέχρι κάποιο βαθμό, ο πόνος στο μαστό θεωρείται φυσιολογικός και τα αίτια που τον προκαλούν είναι πολλά και διαφορετικά.

Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, οφείλεται σε ορμονικές διαταραχές κατά την εμμηνόπαυση, τον κύκλο της περιόδου, την εγκυμοσύνη, την εφηβεία, το θηλασμό κλπ.

Πριν πάει λοιπόν το μυαλό σας στο κακό, δηλαδή τον καρκίνο του μαστού, δείτε κάποιες όχι και τόσο συνηθισμένες αιτίες του πόνου στο μαστό.

Αλλεργία σε καλλυντικά: Οι χημικές ουσίες που περιέχουν πολλές κρέμες σώματος και άλλα προϊόντα περιποίησης της επιδερμίδας, μπορούν να ερεθίσουν το δέρμα, αλλά και το στήθος σας, προκαλώντας οίδημα και πόνο. Το ίδιο ισχύει και για κάποια απορρυπαντικά πλυντηρίου ρούχων, προϊόντα περιποίησης μαλλιών, μακιγιάζ, καθώς και αντηλιακά.

Εγκυμοσύνη: Το πρήξιμο και ο πόνος στο στήθος αποτελούν συχνά το πρώτο σημάδι εγκυμοσύνης. Στα πρώτα στάδια της εγκυμοσύνης, αυξάνονται τα επίπεδα των οιστρογόνων και το μέγεθος των γαλακτοφόρων αδένων, με αποτέλεσμα να αυξάνει και η ευαισθησία των μαστών.

Λάθος στηθόδεσμος: Έρευνα με τη συμμετοχή 10.000 γυναικών έδειξε ότι σε ποσοστό 64% φορούν λάθος νούμερο στηθόδεσμου. Όταν ο στηθόδεσμος δεν εφαρμόζει σωστά, είναι φτιαγμένος από κακής ποιότητας ύφασμα ή ασκεί πίεση σε λάθος σημεία (π.χ. δεν εφαρμόζουν σωστά οι μπανέλες), προκαλεί δυσφορία και πόνο στο στήθος.

Υπερβολική γυμναστική: Η γυμναστική είναι το φάρμακο για πολλές ασθένειες, αλλά χρειάζεται μέτρο. Αν κάνετε ασκήσεις για το στήθος, π.χ. push-ups, ή φοράτε λάθος στηθόδεσμο όταν γυμνάζεστε, μπορεί να προκληθεί πόνος. Μετά από λίγες μέρες ξεκούρασης, ο πόνος συνήθως υποχωρεί.

Μόλυνση: Το φράξιμο των γαλακτοφόρων αδένων, οι τρίχες που γυρίζουν προς τα μέσα (ναι, οι τρίχες στις θηλές είναι απολύτως φυσιολογικές!), οι κλειστοί ιδρωτοποιοί αδένες και τα βακτήρια, μπορούν να προκαλέσουν τοπική λοίμωξη, η οποία εκδηλώνεται με ερυθρότητα, πρήξιμο και πόνο, ενώ μπορεί να συνοδεύεται από εκκρίσεις αίματος ή υγρών από το μαστό. Συμβουλευτείτε αμέσως γιατρό για να προσδιορίσει την αιτία και να σας συστήσει την κατάλληλη θεραπεία.

Αντισυλληπτικά: Οποιοδήποτε φάρμακο παρεμβαίνει στις ορμόνες, είναι πιθανό να προκαλέσει πόνο στο στήθος. Τα πιο συνηθισμένα είναι τα αντισυλληπτικά χάπια, μπορεί όμως να συμβεί και με τις θεραπείες γονιμότητας, τις θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης και τα φάρμακα για τον θυρεοειδή.

Το φύλο: Η εφηβεία, η εμμηνόρροια, η περιεμμηνόπαυση και η εμμηνόπαυση, δηλαδή τα στάδια της ζωής μιας γυναίκας πλην της παιδικής ηλικίας, επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τις ορμόνες. Ο πιο συνηθισμένος πόνος στους μαστούς, είναι αυτός που εκδηλώνεται κατά τη διάρκεια του έμμηνου κύκλου και είναι φυσιολογικός. Φάρμακα για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του προεμμηνοροϊκού συνδρόμου, της περιεμμηνόπασυης και της εμμηνόπαυσης, όπως κρέμες ή χάπια οιστρογόνων και προγεστερόνης, μπορούν επίσης να προκαλέσουν ευαισθησία στο στήθος.

Θηλασμός: Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι μαστοί και οι γαλακτοφόροι αδένες μεγαλώνουν για να προετοιμαστούν για το θηλασμό. Αυτό συνεπάγεται πόνο, ο οποίος μπορεί να συνεχίζεται και μετά τη γέννηση του παιδιού. Ένας σύμβουλος θηλασμού μπορεί να σας βοηθήσει να διαχειριστείτε τα συμπτώματα.

Τραυματισμός: Ένα χτύπημα από μπάλα, ο τραυματισμός από τη ζώνη ασφαλείας στη διάρκεια τροχαίου ατυχήματος ή μια χειρουργική επέμβαση στο στήθος, αποτελούν αιτίες πόνου στο στήθος. Ο πόνος από ανάλογους τραυματισμούς συνήθως υποχωρεί γρήγορα. Αν επιμένει, ενημερώστε τον γιατρό σας για να αποκλείσει υποκείμενες παθήσεις.

Καρκίνος του μαστού: Ο φόβος κάθε γυναίκας είναι τελευταίος στη λίστα για τον λόγο ότι σπάνια εκδηλώνεται με πόνο στο στήθος. Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται τα ψηλαφητά ογκίδια, οι εκκρίσεις ή αλλοιώσεις της θηλής, συχνά όμως απουσιάζουν τα προειδοποιητικά σημάδια. Οι περισσότερες γυναίκες που αναφέρουν στον γιατρό τους πόνο στο στήθος, δεν έχουν καρκίνο. Για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο, ενημερώστε τον γιατρό σας για τους παράγοντες κινδύνου και κάνετε τακτικά εξετάσεις.

Πηγή: Reader’s digest

https://www.onmed.gr/

Αλλαντικά: Σε ποιες ποσότητες είναι επικίνδυνα

 Αλλαντικά: Σε ποιες ποσότητες είναι επικίνδυνα 

Μόλις 50 γραμμάρια επεξεργασμένου κρέατος την ημέρα αυξάνουν τις πιθανότητες εκδήλωσης ορθοκολικού καρκίνου κατά 18%, σύμφωνα με έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σχετικά με το ρόλο των αλλαντικών στην εκδήλωση του καρκίνου.

Στην κατηγορία του επεξεργασμένου κρέατος κατατάσσεται το λουκάνικο, το μπέικον και κάθε είδους αλλαντικό που παράγεται έπειτα από προσθήκη αλατιού και συντηρητικών.

Σε τι ποσότητα αντιστοιχούν τα 50 γραμμάρια αλλαντικού;

- 1,7 έτοιμα κεφτεδάκια
- 2 φέτες καπνιστό ζαμπόν
- 10 φέτες τσορίθο (είδος χοιρινού λουκάνικου)
- 1,5 φέτα παστό ζαμπόν
- ½ λουκάνικο

https://www.onmed.gr/

''Σκάει'' εμφύλιος - Ερντογάν σε Στρατιωτικούς: ''Κλείστε το στόμα, αλλιώς φυλακή''- Ετοιμάζουν μανιφέστο οι Κεμαλιστές

 ''Σκάει'' εμφύλιος - Ερντογάν σε Στρατιωτικούς: ''Κλείστε το στόμα, αλλιώς φυλακή''- Ετοιμάζουν μανιφέστο οι Κεμαλιστές

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΑΣΤΟΣ

Νέα προσπάθεια φίμωσης των απόστρατων Τούρκων Αξιωματικών από το καθεστώς Ερντογάν

Είναι γνωστό το φοβικό σύνδρομο του Ερντογάν, όπου βλέπει παντού συνωμοσίες και πραξικοπήματα σε βάρος του, όπως είναι επίσης γνωστό ότι ο ΥΠΑΜ Ακάρ είναι "δελφίνος" για την διαδοχή του Ερντογάν.

Επίσης είναι γνωστή η σχετική δημόσια εμπλοκή υψηλόβαθμων απόστρατων Τούρκων Ναυάρχων και Στρατηγών καθώς και η ενυπόγραφη επιστολή τους αναφορικά με την διατήρηση του status των Στενών, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μοντρέ, με αφορμή διάφορες δηλώσεις και διαρροές περί του αντιθέτου, λόγω της δημιουργίας του Καναλιού της Κωνσταντινούπολης.

Fullscreen

Αυτή η εμπλοκή είχε προκαλέσει κύμα συζητήσεων στην Τουρκία, που οδήγησαν σε δημοσκοπικό κατρακύλισμα του Ερντογάν, αλλά και φυλακίσεων κάποιων εκ των αποστράτων Αξιωματικών, από το καθεστώς της κυβέρνησης.

Υπενθυμίζουμε ότι τον Απρίλιο 104 απόστρατοι Ναύαρχοι επέκριναν δημόσια τα σχέδια του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για ένα νέο κανάλι που θα συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα με τη Μεσόγειο, λέγοντας ότι η κατασκευή του νέου καναλιού θα είχε ως αποτέλεσμα η Τουρκία να εγκαταλείψει τη Σύμβαση του Μοντρέ του 1936, να εξοργίσει τη Ρωσία και να χάσει την ουδετερότητά της, καθιστώντας ασταθή την περιοχή.

Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητο στις παρατηρήσεις των απόστρατων Στρατηγών ή Ναυάρχων, χαρακτηρίζοντάς τους ως σημάδια της πρόθεσής τους να ανατρέψουν την κυβέρνηση.Η σύμβαση αποσκοπεί στην αποστρατικοποίηση της Μαύρης Θάλασσας με τον καθορισμό αυστηρών εμπορικών και ναυτικών κανόνων για τη διέλευση από τα στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων που οδηγούν στη Μεσόγειο.

Ο Ερντογάν κατηγόρησε τότε τους 104 απόστρατους  Ναύαρχους με «υπαινιγμούς για πολιτικό πραξικόπημα» πριν ξεκινήσει έρευνα για αυτούς.

Από ότι φαίνεται το θέμα της κόντρας αποστράτων Αξιωματικών και Ερντογάν δεν έχει κλείσει. Το αντίθετο μάλιστα διαφαίνεται από την πρόσφατη κίνηση του Τουρκικού ΥΠΑΜ, το οποίο εξέδωσε υπόμνημα που προειδοποιεί τους απόστρατους Στρατηγούς και Ναύαρχους να είναι προσεκτικοί στις δημόσιες παρατηρήσεις τους για πολιτικά ζητήματα, όπως μετέδωσαν τουρκικά ΜΜΕ την Πέμπτη.

Το «Μνημόνιο για Αποστράτους» σημειώνει ότι τα μέλη των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων έχουν ευθύνες τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τη θητεία τους, προσθέτοντας ότι «ορισμένες παρατηρήσεις που μπορεί να παρεξηγηθούν θα δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα ανοιχτή και κατάλληλη για εκμετάλλευση από άτομα και ομάδες με κακόβουλα κίνητρα».

Το μνημόνιο υπενθύμισε περαιτέρω στους απόστρατους Αξιωματικούς, τις διατάξεις του Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα που απαγορεύουν στο στρατιωτικό προσωπικό να κάνει δημόσιες παρατηρήσεις σχετικά με τα καθήκοντά του. «Πιστεύεται ότι ορισμένα γεγονότα ήταν ακούσια και θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν είχε δοθεί η δέουσα προσοχή», αναφέρεται στο υπόμνημα.

Επίσης, υπενθυμίστηκαν άλλες απαγορεύσεις που ισχύουν βάσει του νόμου περί απαγορευμένων δραστηριοτήτων πρώην δημοσίων υπαλλήλων, συμπεριλαμβανομένης της απαγόρευσης εργασίας σε περιοχές που σχετίζονται με τα προηγούμενα καθήκοντά τους για περίοδο τριών ετών μετά τη συνταξιοδότηση.

Σύμφωνα με το άρθρο 95 του κώδικα, τα στρατιωτικά στελέχη μπορούν να καταδικαστούν σε φυλάκιση μεταξύ έξι μηνών και τριών ετών εάν κάνουν δηλώσεις ή γράφουν άρθρα ή κάνουν δημόσιες παρατηρήσεις σε άλλα μέσα για στρατιωτικές υποθέσεις και πληροφορίες που έχουν στη διάθεσή τους λόγω των καθηκόντων τους χωρίς ειδική εξουσιοδότηση. Η ποινή μπορεί να αυξηθεί εάν το έγκλημα διαπράττεται μέσω των ΜΜΕ.

Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι το καθεστώς Ερντογάν φοβάται τις δημόσιες τοποθετήσεις των αποστράτων Αξιωματικών, αφού όπως διαπιστώθηκε αυτές φθείρουν δημοσκοπικά την Κυβέρνηση.

Επίσης το γεγονός ότι ο τουρκικός λαός σέβεται την άποψη των αποστράτων Αξιωματικών τους οποίους έχει σε μεγάλη υπόληψη, ενδέχεται να έχει σοβαρή επίπτωση στις προσεχείς εκλογές, αν κάποιοι από αυτούς επιλέξουν να κατεβούν ως υποψήφιοι αντιπολιτευομένων κομμάτων, εισπράττοντας σε ψήφους τη λαϊκή δυσαρέσκεια, κατά του δίδυμου Ερντογάν-Μπαχτσελί.

Ιδίως το κόμμα των Γκρίζων Λύκων του Μπαχτσελί θα κινδύνευε με καθίζηση στις προσεχείς εκλογές αν κάποιοι απόστρατοι Ναύαρχοι και Στρατηγοί κατέβαιναν στις εκλογές με το κόμμα του CHP του Κιλιντζάρογλου ή το IYI Party της Ακσενέρ.

Αυτοί είναι οι λόγοι που το καθεστώς Ερντογάν προσπαθεί να φιμώσει δια νόμου τους απόστρατους Αξιωματικούς.

https://www.pentapostagma.gr/

Greenpeace: Μύθοι και αλήθειες για τις Πυρκαγιές τον Αύγουστο του 2021

 Greenpeace: Μύθοι και αλήθειες για τις Πυρκαγιές τον Αύγουστο του 2021

Μύθος ότι πρέπει να ξεκινήσει δενδροφύτευση αμέσως - Μύθος ότι πρέπει να βγουν τα πεύκα - Mύθος: Τα δάση κάηκαν για να μπουν ανεμογεννήτριες - Τι ισχύει πραγματικά

Ο Αύγουστος του 2021 θα μείνει για πάντα χαραγμένος στη συλλογική μνήμη αυτής της χώρας. Σύμφωνα με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, 950.000 στρέμματα έχουν ήδη μετατραπεί σε στάχτη και η συγκεκριμένη εκτίμηση ενδέχεται να μεταβληθεί τις επόμενες εβδομάδες, καθώς ο κίνδυνος πυρκαγιών θα παραμείνει μαζί μας εξαιτίας των ακραίων θερμοκρασιών του καλοκαιριού σε συνδυασμό με τους ανέμους. Οι φωτιές δεν έχουν σβήσει ακόμα, ενώ πολλοί συμπολίτες μας έχουν εκτοπιστεί, έχουν χάσει το σπίτι, τα χωράφια, το εισόδημά τους και χιλιάδες ζώα έχουν χάσει τη ζωή τους με τραγικό τρόπο. Πρόκειται για εθνική τραγωδία με μακροχρόνιες συνέπειες στη φύση και τους ανθρώπους. Η θλίψη και η οργή των πολιτών είναι μεγάλη και απολύτως δικαιολογημένη. Την ίδια στιγμή, διακινούνται σε συζητήσεις online και offline -ακόμη και από τα χείλη αρμοδίων- διάφορες προτάσεις ή/και “κατηγορώ” τα οποία είτε δεν ευσταθούν είτε αγγίζουν τη σφαίρα του φαντασιακού. Παρακάτω θα βρείτε πόση δόση αλήθειας εμπεριέχουν και ποιες είναι οι πραγματικές επιλογές που έχουμε.

Μύθος: Πρέπει να ξεκινήσει δενδροφύτευση αμέσως

Πραγματικότητα: Παρόλη τη λαχτάρα μας να βοηθήσουμε, η τεχνητή αναδάσωση μπορεί να είναι από ανώφελη έως και επικίνδυνη για την ανάκαμψη του δάσους. Το δάσος είναι ένα πολύ πιο πλούσιο και περίπλοκο οικοσύστημα από απλώς το σύνολο των δέντρων του. Είναι τα αγριολούλουδα, οι θάμνοι, το χώμα και οι μικροοργανισμοί του, τα ζώα, τα πουλιά. Αν μπούμε στο δάσος και αρχίσουμε να φυτεύουμε χωρίς να ξέρουμε, πατώντας σε λάθος σημεία την ώρα που η φύση προσπαθεί να αναγεννηθεί, μπορεί να προκαλέσουμε σημαντική βλάβη. Το ίδιο ισχύει αν φυτέψουμε δενδρύλλια τα οποία ίσως έχουν αρρώστιες, ή δεν είναι κατάλληλα για την εκάστοτε περιοχή ή δεν υπάρχει τρόπος να βρουν νερό και προστασία. Άρα, δεν παίρνουμε μέρος σε καμία τέτοια βιαστική κίνηση! 

Συχνά, το καλύτερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι απλώς να αφήσουμε το δάσος στην ησυχία του να ανακάμψει από μόνο του με φυσικό τρόπο, αρκεί βέβαια να μην δεχτεί άλλα πλήγματα από ανθρώπινες δραστηριότητες. Σε κάθε περίπτωση, η προστασία των καμένων εκτάσεων και οι όποιες παρεμβάσεις πρέπει να εξεταστούν με διαφάνεια από ειδικούς και να γίνουν κατά περίπτωση, μόνο αν και εφόσον συστήσουν εκείνοι. 

Να το πούμε διαφορετικά. Η τραγική κατάσταση οφείλεται στο γεγονός πως σχεδόν κανένας πολιτικός δεν έχει ακούσει τη συμβουλή των ειδικών για θέματα κλιματικής αλλαγής και προστασίας της φύσης. Λαμβάνουν κάποια σπασμωδικά μέτρα μόνο μετά από την τραγωδία. Να μην διαιωνίσουμε τα λάθη τους! Η πρώτη μας υποχρέωση είναι να απαιτήσουμε δασικούς χάρτες και διεύρυνση του σχεδιασμού πρόληψης και αντιμετώπισης. Πρέπει να διερευνηθούν και να διορθωθούν τα όποια λάθη ώστε να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για το επόμενο ακραίο φαινόμενο το οποίο δυστυχώς θα έρθει αναμφίβολα, λόγω κλιματικής κρίσης. 

Μύθος: Να βγάλουμε τα πεύκα και να βάλουμε άλλα δέντρα

Πραγματικότητα: Δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε ένα είδος χωρίς να προκαλέσουμε σοβαρές βλάβες σε ολόκληρο το οικοσύστημα, με κίνδυνο μέχρι και την ολική κατάρρευσή του. Όπως προαναφέρθηκε, το δάσος είναι πολύ πλούσιο και σύνθετο οικοσύστημα το οποίο συντηρεί διάφορα είδη χλωρίδας και πανίδας που αλληλοεξαρτώνται το ένα από το άλλο. Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως κάτι τέτοιο θα είχε την παραμικρή αξία στην ανάπλαση του πράσινου που χάθηκε εντός ορισμένων οικισμών, θα χρειαστεί μελέτη πριν τεθεί σε κίνδυνο ολόκληρη η ευαίσθητη περιοχή από την εισαγωγή ξενικών και ακατάλληλων ειδών. 

Μύθος: Οι φωτιές μπήκαν από εμπρηστές

Πραγματικότητα: Ίσως σε κάποιες περιπτώσεις να έχει πράγματι συμβεί κάτι τέτοιο και θα απαντηθεί αν γίνει συστηματική, ενδελεχής έρευνα. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι η πλειονότητα των πυρκαγιών οφείλεται σε ανθρώπινη αμέλεια και όχι σε δόλο (π.χ. από σπινθήρες από μετασχηματιστές της ΔΕΗ, από κάψιμο κλαδιών, πεταμένα αποτσίγαρα, κά). Ένα 10% περίπου των πυρκαγιών οφείλεται και σε φυσικά αίτια, όπως συνέβαινε και συμβαίνει στην περιοχή της Μεσογείου εδώ και χιλιάδες χρόνια. 

Όμως, όποιος κι αν είναι ο λόγος που άρχισε μια φωτιά -από τυχαίο γεγονός μέχρι εγκληματική ενέργεια- τα βήματα πρόληψης και αντιμετώπισης οφείλουν να είναι τα ίδια. Το τελευταίο πράσινο της χώρας είναι απολύτως απροστάτευτο, χωρίς σχέδιο πρόληψης, χωρίς σχέδιο περιορισμού της ζημιάς για όποιο λόγο κι αν προκλήθηκε. Δεν έχουν καν ολοκληρωθεί οι δασικοί χάρτες εν έτει 2021. Ταυτόχρονα, η κλιματική αλλαγή επιδεινώνει την κατάσταση με έντονες ξηρασίες, καύσωνες, πλημμύρες. Τα δάση μας είναι το ίδιο ανυπεράσπιστα απέναντι στα φυσικά αίτια, την αμέλεια και τον δόλο. Άρα, πρώτο και βασικό μέλημα της κυβέρνησης είναι η προστασία τους από κάθε είδους κίνδυνο. Σε αυτό το σημείο, δηλαδή την πρόληψη και την προστασία ΟΛΟ τον χρόνο και όχι μόνο τις μέρες που ανεβαίνει ο υδράργυρος, πρέπει να συμπεριληφθεί στον σχεδιασμό η τοπική κοινωνία. Οι ντόπιοι γνωρίζουν την περιοχή τους και τις ιδιαιτερότητες της. Μπορούν και πρέπει να είναι σύμμαχοι σε κάθε βήμα. 

Mύθος: Τα δάση κάηκαν για να μπουν ανεμογεννήτριες

Πραγματικότητα: Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνουν, διότι η εγκατάστασή τους επιτρέπεται και σε δασικές και σε αναδασωτέες εκτάσεις, επομένως δεν υπάρχει κανένα κίνητρο. Ειδικά για τις περιπτώσεις των αιολικών σε αναδασωτέες εκτάσεις, ενώ επιτρέπονται από το θεσμικό πλαίσιο, έχουν ακόμα πιο αυξημένο βαθμό αδειοδοτικής δυσκολίας. Με λίγα λόγια η φωτιά όχι μόνο δεν διευκολύνει αλλά δυσκολεύει την υλοποίηση του έργου. Η περίφημη Απόφαση 2499/2012 ΣτΕ (Ολομ.), για την οποία γίνεται λόγος σε πολλές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν αλλάζει τίποτα από τα παραπάνω: ένα έργο ΑΠΕ επιτρέπεται σε αναδασωτέα έκταση εφόσον ισχύουν οι ίδιες προϋποθέσεις με τη δασική έκταση (πριν καεί) και μάλιστα με αυξημένες ευθύνες για την προστασία της αναδασωτέας έκτασης από τον επενδυτή. 

Αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω σε αυτόν τον μύθο με τα αιολικά και τις πυρκαγιές. Έχουμε να κάνουμε με ένα μύθο ο οποίος αντικατοπτρίζει την -ως ένα βαθμό δικαιολογημένη- ανησυχία αρκετών Ελλήνων απέναντι στα αιολικά. 

Εν συντομία, στις περισσότερες περιπτώσεις η μέθοδος σχεδιασμού ήταν και είναι προβληματική. Το Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τις ΑΠΕ δεν έχει επικαιροποιηθεί, ενώ ακόμα δεν έχει εκπονηθεί το σύνολο των περιβαλλοντικών μελετών στις προστατευόμενες περιοχές από τις οποίες θα προκύψουν τα σχετικά Προεδρικά Διατάγματα για τον χαρακτηρισμό τους και τα Σχέδια Διαχείρισης. Εν ολίγοις, δεν γνωρίζουμε με σαφήνεια τι επιτρέπεται και πού. Αυτό ισχύει για όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες και όχι μόνο για τα αιολικά. Επιπλέον, η ανάπτυξη των ΑΠΕ δεν προωθείται με συμμετοχικό τρόπο, δηλαδή με τον απαραίτητο διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες αλλά και με ουσιαστικά κίνητρα συμμετοχής. 

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, οι τοπικές κοινωνίες αισθάνονται περιθωριοποιημένες, οι ερωτήσεις τους δεν απαντώνται, η σωστή και συστηματική ενημέρωση είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Αυτό πρέπει να αλλάξει και να εκδημοκρατιστεί η διαδικασία. 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα με αυτόν τον μύθο είναι ότι αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από την ουσία του προβλήματος των πυρκαγιών (κλιματική αλλαγή, πρόληψη, δασοπροστασία, εκτός σχεδίου δόμηση). Η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης είναι ζήτημα επιβίωσης για εμάς, τα παιδιά μας και τον τόπο μας. Η εγκατάσταση αιολικών είναι ένα απαραίτητο τμήμα της συνολικής λύσης (μαζί με εξοικονόμηση ενέργειας, άλλες ΑΠΕ και αποθήκευση ενέργειας). Πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη άσκηση την οποία πρέπει να κάνουμε, έχοντας σαν εφόδιο τα επιστημονικά δεδομένα και την συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών σε κάθε βήμα αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης. 

Τέλος, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την θλιβερή πραγματικότητα της χώρας μας, η οποία ιστορικά αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τα δασικά οικοσυστήματα, την εκτός σχεδίου δόμηση και διάφορες άλλες συνοδευτικές ελληνικές πατέντες, όπως τις “οικιστικές πυκνώσεις” εντός δασικών εκτάσεων. Όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις αρνούνται πεισματικά να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με αποτελεσματικό τρόπο. Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο θα πρέπει να το δούμε και να το αντιμετωπίσουμε. Στο τρίπτυχο “πολιτικοί – τοπική αυτοδιοίκηση – κοινωνία” πρέπει να αλλάξουμε όλοι ριζικά τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα δάση, ο καθένας από την θέση του και μέσα από τον δικό του ρόλο.

Μύθος: Οι πολιτικοί φταίνε για όλα

Πραγματικότητα: Στην Ελλάδα του 2021 πολλοί πολιτικοί δεν αναφέρουν καν τον όρο “κλιματική αλλαγή”. Ζουν και πολιτεύονται σαν να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν τους αφορά, δεν τους απασχολεί. Όσοι αναφέρονται στην κλιματική αλλαγή, ειδικά τα εκάστοτε κυβερνητικά στελέχη τις μέρες μιας μεγάλης καταστροφής όπως πυρκαγιές και πλημμύρες, το κάνουν για να δικαιολογήσουν την απραξία τους. Το ίδιο έκανε και πάλι στο πρόσφατο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός, στις 9 Αυγούστου. Αναφέρθηκε στην κλιματική κρίση αλλά δεν ανακοίνωσε ούτε ένα μέτρο ανάσχεσής της. Αξίζει να πούμε πως λίγες ώρες πριν το διάγγελμα είχε ανακοινωθεί η τελευταία έκθεση του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή, η οποία επιβεβαιώνει πως η κατάσταση είναι δυσοίωνη και χρειάζονται επειγόντως μέτρα περιορισμού των εκπομπών άνθρακα.

Ορισμένοι πολιτικοί έχουν προχωρήσει και σε κάτι ακόμα χειρότερο από τις ανούσιες αναφορές. Έχουν προωθήσει και υπερψηφίσει περιβαλλοντοκτόνους νόμους ή έχουν συμβάλλει στη δημιουργία του προβλήματος με τραγικές καθυστερήσεις, παζάρια και ημίμετρα. Σήμερα το σύστημα της δασοπροστασίας είναι όχι μόνο αποδυναμωμένο αλλά και παροχημένης αντίληψης η οποία δεν αντικατοπτρίζει τα νέα δεδομένα της κλιματικής κρίσης. Απαιτείται ενίσχυση με περισσότερα κονδύλια και έμφαση στην πρόληψη (π.χ. διαχείριση δασών, αφαίρεση της καύσιμης ύλης, κ.ά.), στην ενημέρωση και την ενεργό συμμετοχή της κοινωνίας. Αντίστοιχη αλλαγή πλεύσης επιβάλλεται στην παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας, όπως και σε άλλες δραστηριότητες (για παράδειγμα, μετακινήσεις και αγροδιατροφικό μοντέλο).

Ταυτόχρονα, πρέπει να δώσουμε όλοι μια υπόσχεση στον εαυτό μας και να την κρατήσουμε για πάντα. Σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση, τοπική, εθνική ή ευρωπαϊκή, θα απαιτήσουμε σχέδιο και μέτρα από τους πολιτικούς της αρεσκείας μας. Είναι πια σαφές πως η αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών και η προστασία της φύσης έχουν επίπτωση στη ζωή μας, την υγεία μας, τα σπίτια μας, την απασχόληση, την παραγωγή τροφής, την οικονομία, την ίδια μας την επιβίωση. Οι απαραίτητες δράσεις ξεκινούν από τους Δήμους και την εθνική κυβέρνηση φτάνοντας μέχρι τα ευρωπαϊκά όργανα. Αν θέλουν την ψήφο μας, θα ασχοληθούν με το πρόβλημα, θα εξηγήσουν το πλάνο τους και θα αξιολογηθούν αυστηρά από εμάς. 

Μύθος: Φταίει η κλιματική αλλαγή, δεν γινόταν τίποτα καλύτερο

Πραγματικότητα: Αγαπημένη δικαιολογία όποιου βρίσκεται σε θέση εξουσίας την ώρα της καταστροφής, ενώ ξέρει πως “χάζευε” όσο υπήρχε ακόμα χρόνος. Η κλιματική αλλαγή κάνει τα πάντα πιο δύσκολα και αυτό το έχει επιβεβαιώσει η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα εδώ και πολλά χρόνια. Με απλά λόγια, όσο περισσότερα αέρια του θερμοκηπίου προσθέτουμε στην ατμόσφαιρα, τόσο εντονότερη γίνεται η κλιματική κρίση. Αν οι πολιτικοί είχαν ακούσει τους επιστήμονες θα είχαν αντιμετωπίσει το πρόβλημα εγκαίρως, δεν θα χρειαζόταν να αναρωτιόμαστε πως θα μοιάζει η ζωή μας από εδώ και πέρα. Παρόλα αυτά, βεβαίως και υπάρχουν πολλά που μπορούν και πρέπει να γίνουν, ακόμα και τώρα. Όποιος ισχυριστεί το αντίθετο λέει ψέματα. 

Απαιτείται τιτάνια προσπάθεια, πάντα διαφανής και δημοκρατική, για την αντιμετώπιση των αιτίων και την προστασία των οικοσυστημάτων από τα οποία εξαρτόμαστε απόλυτα. Χαρακτηριστικά, οι βασικοί άξονες πάνω στους οποίους οφείλει να κινηθεί η κυβέρνηση αμέσως, είναι η παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας μακριά από την εξάρτηση ορυκτών καυσίμων επειγόντως, η εγκατάλειψη κάθε πλάνου για εξορύξεις πετρελαίου και αερίου στη χώρα μας, μείωση της κατανάλωσης κρέατος και περιορισμός της εντατικής γεωργίας και κτηνοτροφίας και στήριξη της εκτατικής κτηνοτροφίας η οποία μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην ορθότερη διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων, αλλαγή στα συστήματα μεταφοράς, επένδυση στο πράσινο εντός αστικών ιστών, προστασία της βιοποικιλότητας σε ξηρά και θάλασσα, δασικοί χάρτες, δασοπροστασία όλο το χρόνο με πόρους, εκπαίδευση, κατάλληλο προσωπικό και τη συνδρομή των τοπικών κοινωνιών. 

Μύθος: Ας περάσει αυτό το καλοκαίρι και βλέπουμε

Πραγματικότητα: Δεν υπάρχει περιθώριο. Η πρόσφατη ανακοίνωση της Έκθεσης του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (9 Αυγούστου) επιβεβαιώνει το εφιαλτικό σκηνικό το οποίο ήδη έχουμε αρχίσει να βιώνουμε και το οποίο θα επιδεινωθεί ραγδαία αν δεν αλλάξουμε αμέσως. 

Η επόμενη κρίσιμη στιγμή στη χώρα μας, ειδικά για τις περιοχές που έχουν πληγεί, είναι οι πρώτες βροχοπτώσεις. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο ενώ οι ριζικές αλλαγές στην αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων πρέπει να σχεδιαστούν και να χρηματοδοτηθούν το συντομότερο δυνατό. Το Ταμείο Ανάκαμψης είναι ένα μόνο από τα χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Αν δεν προβλέπονται ήδη οι απαραίτητες δράσεις, εχουμε εξαιρετικά καλούς λόγους για να προχωρήσουμε στις απαραίτητες αλλαγές. 

Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι που έχασαν σπίτια και εισοδήματα δεν μπορούν να περιμένουν. Η άμεση συμπαράσταση και αλληλεγγύη των πρώτων δύσκολων ημερών θα χρειαστεί και σε βάθος χρόνου. Τόσο για συμβολικούς, όσο και για ουσιαστικούς λόγους, τα κτίρια που θα ανακατασκευαστούν θα χρειαστούν τα απαραίτητα κίνητρα 

https://www.koutipandoras.gr/

Σάμουελ Μπέκετ – 25 μαθήματα ζωής από έναν επαναστάτη του θεάτρου, έναν φιλόσοφο του παραλόγου

 Σάμουελ Μπέκετ – 25 μαθήματα ζωής από έναν επαναστάτη του θεάτρου, έναν φιλόσοφο του παραλόγου

Στις 13 Απριλίου του 1906, σε μια επαρχιακή πόλη κοντά στο Δουβλίνο, γεννήθηκε ο Ιρλανδός λογοτέχνης, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Σάμιουελ Μπέκετ (Samuel Barclay Beckett). Το 1969 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το οποίο αρνήθηκε να το παραλάβει και διέθεσε το χρηματικό έπαθλο των 73.000 δολαρίων σε νέους και πρωτοποριακούς καλλιτέχνες, ζωγράφους και σκηνοθέτες.

Σύμφωνα με τη wikipedia, το έργο του είναι βασικά μινιμαλιστικό, και σύμφωνα με ορισμένους ερμηνευτές, βαθιά απαισιόδοξο για την ανθρώπινη φύση. Η απαισιοδοξία αυτή αντανακλάται από την εκτενή και περίεργη αίσθηση του χιούμορ στο έργο του, καθώς και από το γεγονός ότι η περιγραφή των εμποδίων στην ανθρώπινη ζωή εξυπηρετεί την επιθυμία του Μπέκετ να δείξει ότι το “ταξίδι” είναι που αξίζει, παρά τις δυσκολίες του.

Ας απολαύσουμε μερικά αποσπάσματα από τα έργα του

Από το θεατρικό «Περιμένοντας τον Γκοντό» – 1948 

(God-ot = παραφθορά του Θεού )

Κύριος εκφραστής του θεάτρου του παραλόγου, ο Μπέκετ καθιερώθηκε μ αυτό το έργο.

Το έργο αρχίζει έτσι:

Εξοχικός δρόμος με δέντρο. Σούρουπο.
Εστραγκόν: Δε γίνεται τίποτα
Βλαδίμηρος: Αυτό αρχίζω να πιστεύω κι εγώ.

Η απελπισία του ανθρώπου μπροστά στο άγνωστο, η αναμονή της σωτηρίας που ποτέ δεν έρχεται, το τίποτα και η έλλειψη επαφής, ο πόνος και το παράλογο της ύπαρξης.

Θα πάψετε επιτέλους να με βασανίζετε με τον καταραμένο τον χρόνο σας! Είναι απάνθρωπο! Πότε! Πότε! Μια μέρα! Δεν σας φτάνει αυτό; Μια μέρα σαν τις άλλες, μια μέρα μουγγάθηκε, μια μέρα τυφλώθηκα, μια μέρα θα κουφαθούμε, μια μέρα γεννηθήκαμε, μια μέρα θα πεθάνουμε, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα, την ίδια στιγμή, δε σας φτάνει αυτό; Ξεγεννάνε καβάλα σ’ ένα τάφο, αστράφτει το φως μια στιγμή, κι ύστερα πάλι σκοτάδι.

Όλοι γεννιόμαστε τρελοί. Μερικοί παραμένουν.

Μη με αγγίζεις! Μη με ρωτάς! Μη μου μιλάς! Μείνε μαζί μου.

Τίποτα δεν συμβαίνει, κανένας δεν έρχεται, κανένας δεν πηγαίνει, είναι τρομερό.

Εκεί που πέφτουν οι κρεμασμένοι φυτρώνουν μανδραγόρες. Γι’ αυτό ουρλιάζουν όταν τις ξεριζώνει κανείς

Το βέβαιο είναι πως οι ώρες μας, έτσι όπως είμαστε, είναι ατελείωτες κι έτσι αναγκαζόμαστε να τις γεμίσουμε με πράξεις που εκ πρώτης όψεως φαίνονται λογικές αλλά… που τις κάνουμε πια μηχανικά. Θα μου πεις ότι πρέπει να εμποδίσουμε το μυαλό μας να θολώσει. Έχεις δίκιο! Αλλά αναρωτιέμαι: Σάμπως δεν έχει κιόλας βυθιστεί σε απέραντα σκοτάδια; Παρακολουθείς το συλλογισμό μου;

Ο Ακατονόμαστος (1954) .

(Στο έργο αυτό τα πρόσωπα βρίσκονται ανάμεσα στη ζωή και στη μη ζωή, σωματικά ή ψυχικά ανάπηρα)

…μες στη σιωπή δεν γνωρίζεις, πρέπει να συνεχίσεις, δεν μπορώ να συνεχίσω, θα συνεχίσω.

Ναι, στη ζωή μου, αφού πρέπει να τη λέω έτσι, υπήρχαν τρία πράγματα, η ανικανότητα να μιλήσω, η ανικανότητα να σωπάσω, και η μοναξιά, μ’ αυτά έπρεπε να τα βγάλω πέρα.

Είμαστε καταδικασμένοι σε έναν αιώνιο μονόλογο, χωρίς έννοια, χωρίς περιεχόμενο. Σε ένα αιώνιο μουρμούρισμα. Να μιλάμε, και να μιλάμε για το τίποτα.

Το τέλος του Παιχνιδιού(1957)

Παραδέχομαι βέβαια ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο αστείο απ’ τη δυστυχία. Αλλά…

Ναι, ναι, είναι το πιο κωμικό πράγμα στον κόσμο. Στην αρχή γελάμε, γελάμε με την καρδιά μας. Αλλά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Είναι σαν το ανέκδοτο που τ’ ακούμε κάθε τόσο και μ’ όλο που μας αρέσει, δεν μπορούμε πια να γελάσουμε.

Όσο πιο μεγάλος είναι κανείς, τόσο πιο γεμάτος είναι και τόσο πιο άδειος.

Διάφορα

• Οι αναμνήσεις σε σκοτώνουν. Δεν πρέπει λοιπόν να σκέφτεσαι όσα αγαπάς, ή μάλλον καλύτερα να τα σκέφτεσαι, γιατί ειδάλλως διατρέχεις τον κίνδυνο να τα βρεις, λίγο λίγο, στο μυαλό σου. – Διωγμένος (1946)
• Γιατί είπα αυτή την ιστορία, δεν το ξέρω. Θα μπορούσα κάλλιστα να είχα πει μια άλλη. Ίσως μια άλλη φορά να μπορέσω να πω κάποια άλλη. Ψυχές ζώσες, να δείτε πόσο μοιάζουν μεταξύ τους. – Διωγμένος (1946)
• Πώς να πω τι απομένει; Είναι όμως το τέλος. Ή μήπως ήταν όνειρο, μπας και ονειρεύομαι; Όχι, όχι, τίποτα απ’ όλ’ αυτά, άλλωστε και το όνειρο τι είναι, ένα τίποτα, και το χειρότερο, με σημασία. – Το Ηρεμιστικό (1946)
• Μη περιμένετε να σας κυνηγήσουν για να κρυφτείτε, αυτή ήταν πάντα η αρχή μου. – Ο Μαλόν πεθαίνει (1951)
• Τίποτα δεν είναι πιο πραγματικό από το τίποτα. – Ο Μαλόν πεθαίνει (1951)
• …σαφές τελικά σε εμένα πως το σκοτάδι που πάντα πάλευα να κατανικήσω είναι στην πραγματικότητα ο καλύτερός μου σύμμαχος… – Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ (1958)

• Πάντα προσπάθεια. Πάντα αποτυχία. Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα. – Worstward Ho (1983)
• Τα λάθη μου είναι η ζωή μου.
• Κάθε λέξη είναι ένας άχρηστος λεκές στη σιωπή και στο τίποτα.
• Μην περιμένεις να σε κυνηγήσουν για να κρυφτείς, αυτή ήταν πάντα η αρχή μου.
• Τι γνωρίζω σχετικά με την ανθρώπινη μοίρα; Θα μπορούσα να σας πω περισσότερα σχετικά με τα ραδίκια!
• Είσαι στη Γη. Δεν υπάρχει θεραπεία γι’ αυτό.

antikleidi

https://vaterlo.news.blog/

Το βρήκα στο: https://vequinox.wordpress.com/

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Αναρτήθηκε από τον/την ΒΑΣΩ ΜΠΕΡΗ στις 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

‘Η Αστυνομία της Μνήμης’ είναι μια συναρπαστική δυστοπική παραβολή της γνωστής γιαπωνέζας συγγραφέως Γιόκο Ογκάουα (Yōko Ogawa, Οκαγιάμα 1962 -). Ένα βιβλίο στο οποίο η συγγραφέας σκύβει με αγωνία πάνω στους ίδιους προβληματισμούς που την έχουν απασχολήσει και στα περισσότερα από τα άλλα της έργα δηλαδή την τέχνη, την αγάπη, τα γηρατειά, την απώλεια. Πέρα από αυτά όμως είναι και μια διερεύνηση των συνεπειών που μπορεί να έχει η απώλεια της μνήμης στον πολιτισμό, την κοινωνία και τελικά στο άτομο. 

Η ιστορία σχετίζεται με μια φανταστική κοινωνία με έντονα σκοτεινή ατμόσφαιρα, σε ένα νησί που δεν προσδιορίζεται ιστορικά ή γεωγραφικά ενώ οι περισσότεροι από τους χαρακτήρες του είναι ανώνυμοι.

Σ’ αυτό το νησί κάθε τόσο κάτι εξαφανίζεται· ένα αντικείμενο ή μια αίσθηση, και οι κάτοικοι σύντομα το ξεχνούν. Σε λίγο χρόνο μετά την εξαφάνιση δεν μπορούν να θυμηθούν τι είναι ένα καπέλο και ποια είναι η χρήση του. Το ίδιο έχει συμβεί και με τα πουλιά, τους πολύτιμους λίθους, τα αρώματα, τη μουσική, τα λουλούδια. Οι αναμνήσεις τους που συνδέονται μ’ αυτά χάνονται αιφνίδια κι έτσι τα αντικείμενα παραμένουν άχρηστα κατάλοιπα ενός παρελθόντος που δεν έχει πια σημασία για κανέναν. Όταν οι αναμνήσεις για κάτι που εξαφανίστηκε αρχίζουν να χάνονται, οι κάτοικοι του νησιού μαζεύουν ομαδικά ό, τι έχει απομείνει από αυτό για να το κάψουν, να το θάψουν ή να το πετάξουν στο ποτάμι. Όταν, για παράδειγμα, η έννοια του τριαντάφυλλου αρχίζει να ξεγλιστράει από το μυαλό των κατοίκων του νησιού, οι άνθρωποι μαζεύονται κατά συρροή στο κέντρο της πόλης για να σκορπίσουν τα πέταλα από τα τριαντάφυλλα στο ποτάμι και να τα αφήσουν να γλιστρήσουν στον ωκεανό. Σ’ αυτή την ‘εκκαθάριση’ υποχρεώνονται από την αυταρχική Αστυνομία της Μνήμης. Μια μυστική αστυνομία που διασφαλίζει ότι δεν θα μείνει καμία ανάμνηση από αυτό που κάθε φορά εξαφανίζεται και η οποία τρομοκρατεί όσους προσπαθούν να τα διαφυλάξουν. Ο δεσποτικός αυτός μηχανισμός είναι τόσο καλά λαδωμένος που ενώ οι εξαφανίσεις γίνονται ασταμάτητα εντούτοις δεν συναντούν αντιδράσεις. Έτσι οι άνθρωποι αδειάζουν σταδιακά από τις αναμνήσεις τους, λυγίζουν και συρρικνώνουν ό,τι αποτελεί την ύπαρξή τους μέχρι να εξαφανιστούν. Αυτή είναι η καρδιά της ιστορίας της Ογκάουα. Μια δυστοπία που πέρα από ένα σχόλιο  για τον ολοκληρωτισμό και την υπεράσπιση των ατομικών ελευθεριών, μας καλεί να δούμε τι μας ορίζει, τι μας κάνει ανθρώπους. Η απάντηση της συγγραφέως είναι αναμφίβολα ‘η μνήμη’. 

Η κεντρική ηρωίδα της ιστορίας και αφηγήτρια είναι μια συγγραφέας. Ζει σ’ ένα άνετο σπίτι κοντά στο ποτάμι και είναι μια γυναίκα που σιγά σιγά χάνει τη μνήμη της. Υπάρχουν όμως άνθρωποι στο νησί που δεν μπορούν να στερηθούν τις αναμνήσεις τους. Με αυτούς τους ανθρώπους η διαγραφή των αναμνήσεων δεν λειτουργεί και έτσι η Αστυνομία της Μνήμης, που τους θεωρεί απειλή για το κράτος, τους καταδιώκει.  Γι’ αυτούς, τα ίδια τα αντικείμενα γίνονται φυλαχτά που προσπαθούν να τα κρύψουν και να τα προστατέψουν.  Η μητέρα της αφηγήτριας που ήταν γλύπτρια ανήκε σ’ αυτούς που δεν μπορούσαν να χάσουν τη μνήμη τους. Προσπαθούσε να διαφυλάξει κρυμμένα δείγματα των αντικειμένων που εξαφανιζόντουσαν μέσα στα γλυπτά της και προσκολλήθηκε σ’ αυτό το σκοπό για μεγάλο χρονικό διάστημα με αποτέλεσμα να εντοπισθεί από την Αστυνομία της Μνήμης και στη συνέχεια να συλληφθεί και να εξαφανιστεί.  Η Ογκάουα δεν ξεκαθαρίζει ποια ακριβώς είναι η τύχη των ανθρώπων που συλλαμβάνονται από την Αστυνομία της Μνήμης, και αυτό κάνει τη πορεία τους στην αφάνεια ακόμη πιο τρομακτική. 

‘Εκεί σ’ αυτό το μυστικό μέρος, η μητέρα μου έκρυβε πολλά από τα πράγματα που είχαν εξαφανιστεί από το νησί στο παρελθόν.

Όταν τελικά έκανα την επιλογή μου και άνοιγα ένα συρτάρι, εκείνη χαμογελούσε και ακουμπούσε το περιεχόμενο στην απλωμένη μου παλάμη.

«Αυτό είναι ένα κομμάτι ύφασμα που λεγόταν ‘κορδέλα’ και εξαφανίστηκε όταν εγώ ήμουν επτά. Το χρησιμοποιούσες για να δέσεις τα μαλλιά σου ή για να στολίσεις μια φούστα.

»Και αυτό λεγόταν ‘κουδουνάκι’. Κούνησέ το λίγο, βγάζει όμορφο ήχο.

»Α, διάλεξες ωραίο συρτάρι σήμερα. Αυτό ονομάζεται ‘σμαράγδι’, και είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που έχω εδώ. Είναι ενθύμιο από τη γιαγιά μου. Τα σμαράγδια είναι όμορφα και τρομερά πολύτιμα, και κάποια εποχή ήταν τα ακριβότερα πετράδια στο νησί. Αλλά η ομορφιά τους έχει πλέον ξεχαστεί.’

Όταν η ηρωίδα ανακαλύπτει ότι ο Ρ, ο επιμελητής της κινδυνεύει επειδή δεν χάνει τη μνήμη του, οργανώνει ένα σχέδιο διάσωσής του το οποίο φέρνει εις πέρας με τη βοήθεια ενός ηλικιωμένου φίλου της οικογένειας. Ο ηλικιωμένος και η συγγραφέας αδειάζουν ένα πατάρι που βρίσκεται ανάμεσα στους δύο ορόφους του σπιτιού και το μεταμορφώνουν σε καταφύγιο για τον Ρ. Η αφηγήτρια, ο Ρ και ο ηλικιωμένος σχηματίζουν μια μικρή ομάδα και προσπαθούν να ζήσουν τη ζωή τους όσο καλύτερα μπορούν, κάτω από τις περίεργες αυτές συνθήκες. Η αντίστασή τους στην απώλεια μνήμης γίνεται μέσα από τα μικρά, καθημερινά πράγματα αλλά και μια νοσταλγική αγάπη για τα απλά, παλιά αντικείμενα.  Γιορτάζουν τα γενέθλια του ηλικιωμένου, παρόλο που δεν υπάρχουν πλέον ημερολόγια για να ξέρουν ακριβώς την ημερομηνία. Η ηρωίδα καταφέρνει να φτιάξει ένα γιορταστικό δείπνο με τα ελάχιστα τρόφιμα που μπορεί να εξοικονομήσει ενώ δοκιμάζουν καραμέλες από λεμόνι που βρήκαν κρυμμένες σε ένα γλυπτό της μητέρας της ηρωίδας.

Αγωνιούν μετά από κάθε επίσκεψη της Αστυνομίας της Μνήμης και παρακολουθούν ανίσχυροι τις συχνές συλλήψεις γύρω τους. Ο Ρ προσπαθεί να τους κάνει να θυμηθούν όλα όσα έχουν ξεχάσει. Είναι ιδιαίτερα συγκινητική η στιγμή που χαρίζει στον ηλικιωμένο ένα μουσικό κουτί και προσπαθεί να τον κάνει να θυμηθεί τη μουσική.

Καθώς ο φόβος και η απώλεια τους κυκλώνουν, προσκολλώνται στη γραφή της αφηγήτριας ως τον τελευταίο τρόπο διατήρησης του παρελθόντος.

Το μυθιστόρημα που γράφει η αφηγήτρια είναι ένας παραλληλισμός με τη δική της ζωή αφού και σ’ αυτό υπάρχει μια ανώνυμη αφηγήτρια που έχει χάσει τη φωνή της και μαθαίνει να επικοινωνεί μόνο με τη βοήθεια μιας γραφομηχανής. Όταν η γραφομηχανή χαλάει η ηρωίδα χάνει και την ελευθερία της.

Με κάθε νέα απώλεια, οι κάτοικοι του νησιού συμβιβάζονται με έναν μικρότερο κόσμο ενώ απομακρύνονται όλο και περισσότερο από την ταυτότητά τους. Όταν ένα πρωί εξαφανίζονται τα μυθιστορήματα όλοι βγαίνουν στους δρόμους και καίνε σε μεγάλες φωτιές τα βιβλία τους. Με την εξαφάνιση των μυθιστορημάτων όμως χάνεται και η συγγραφική ικανότητα της αφηγήτριας και μόνο με την επιμονή και την ενθάρρυνση του Ρ που επιμένει ότι ακόμα κι αν αυτά που γράφει δεν φαίνονται σημαντικά, εντούτοις τα συναισθήματα που ένιωσε όταν τα έγραφε διατηρούνται με κάποιο τρόπο μέσα της, αρχίζει πάλι να βρίσκει τις λέξεις για να τις κάνει προτάσεις που θα εκφράσουν τη σκέψη της.

Γιόκο Ογκάουα (Yōko Ogawa)

Ενώ η ιστορία επικεντρώνεται στη σκέψη ότι οι λέξεις που εξαφανίζονται παρασύρουν και την ικανότητα των ανθρώπων να τις λένε, ο αναγνώστης έρχεται μοιραία αντιμέτωπος με τις ιστορίες που ο ίδιος έχει χάσει ή έχει ξεχάσει. Οι αναμνήσεις εδώ γίνονται αντικείμενο φιλοσοφικού και σχεδόν μεταφυσικού προβληματισμού. Αν ο άνθρωπος δεν θυμάται τίποτα, αν διαγράφει τα πάντα από την καρδιά του, μπορεί η γλώσσα να συνεχίσει να υπάρχει; Σε τι χρησιμεύει αν δεν ορίζει πλέον τίποτα; Εάν η μνήμη διαγραφεί τότε τι είναι η ύπαρξη αφού αυτή ορίζεται από το συναίσθημα, την αίσθηση και τα συναισθήματα που την περιβάλλουν δίνοντάς της υπόσταση; Η παρατήρηση της αφηγήτριας είναι πολύ ενδιαφέρουσα όταν συνειδητοποιεί τον κίνδυνο: »Και τι θα συμβεί αν εξαφανιστούν οι λέξεις;» Η απώλεια του παρελθόντος, της ύπαρξης και επομένως τελικά της ελευθερίας είναι το κύριο θέμα αυτού του βιβλίου. 

Το βιβλίο της Γιόκο Ογκάουα ‘Η Αστυνομία της μνήμης’ κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ σε ωραία μετάφραση της Χίλντας Παπαδημητρίου.

https://passepartoutreading.gr/

Τι θα συμβεί αν τα ηφαίστεια της Ανταρκτικής ξυπνήσουν;

Τι θα συμβεί αν τα ηφαίστεια της Ανταρκτικής ξυπνήσουν;

Στην Ανταρκτική βρίσκεται το 90% του γλυκού νερού της Γης. 

Οι πάγοι που υπάρχουν λειτουργούν σαν καθρέπτης και αντανακλούν τη θερμότητα του Ήλιου κρατώντας τη Γη δροσερή τη Γη δροσερή.

Στα 2 χλμ κάτω από τους πάγους της Δυτικής Ανταρκτικής, υπάρχουν ηφαίστεια έτοιμα να σκορπίσουν λάβα με ολέθρια αποτελέσματα για τη Γή.

Εδώ όμως θα μας τα πει καλύτερα το 

    

Lab of Mystery

Ας το ακούσουμε!!!

Ανησυχία στην Άγκυρα: ''Μέγας κίνδυνος από την συγκέντρωση δυνάμεων στην Αλεξανδρούπολη''

 Ανησυχία στην Άγκυρα: ''Μέγας κίνδυνος από την συγκέντρωση δυνάμεων στην Αλεξανδρούπολη''

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΤΣΑΚΟΣ

Έρχεται χάος και εμφύλιος εντός Τουρκίας ομολογεί Τούρκος σύμβουλος του Ερντογάν

Εφιάλτες στο δρόμο για τον Έβρο” θα ονομάζαμε την ταινία που “βλέπουν” συνεχώς μπροστά τους Τούρκοι σύμβουλοι και ειδικοί, από την παρουσία αμερικανικών δυνάμεων στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, καθώς και τα σχέδια για την δημιουργία βάσης ελικοπτέρων στην Σαμοθράκη, σε συνδυασμό με την εκπαίδευση 70.000 Κούρδων ανταρτών του ΡΚΚ, στην Συρία, σύμφωνα με Τούρκο απόστρατο Ναύαρχο.

Ο Τ.Γιατσί επανήλθε ρωτώντας τι ακριβώς ετοιμάζουν οι ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη με την συγκέντρωση δυνάμεων;

Ο ίδιος ανέφερε ότι παρουσία αμερικανικών συστημάτων στην Αλεξανδρούπολη (άρματα μάχης και επιθετικά ελικόπτερα) που δώρισαν οι ΗΠΑ στην Ελλάδα προορίζονται για επιθετικές επιχειρήσεις   

ADVERTISEMENT

Ο Yaycı επέστησε την προσοχή και στις εκθέσεις των αμερικανικών οργανισμών Rand and Atlantic Council, οι οποίες μιλούν για χάος και εσωτερικές αναταραχές στην τουρκική επικράτεια.

Αυτό που ενοχλεί τα μέγιστα τον Τούρκο πρώην ανώτατο αξιωματικό όπως και την εν ενεργεία στρατιωτική ηγεσία στην Τουρκία,  είναι το γεγονός της παράδοσης στην Ελλάδα τεθωρακισμένων οχημάτων (πιθανότατα εννοεί τα 1200 Μ-1117) , μαζί με ελικόπτερα, αλλά και άλλο πλεονάζων υλικό, θέτοντας το ερώτημα ότι τα ΤΟΜΑ και τα ελικόπτερα που θα δοθούν στον ελληνικό στρατό θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν εναντίον οποιουδήποτε.

"Σε μία από τις ασκήσεις του ΝΑΤΟ με την επωνυμία  Europe Defender, η οποία ήταν μια πρόβα τζενεράλε εναντίον της Ρωσίας, μετακινήθηκαν οπλικά συστήματα τα οποία παραδόθηκαν δωρεάν στην Ελλάδα.

Γιατί η Ελλάδα χρειάζεται ΤΟΜΑ το οποίο δεν είναι αμυντικό όπλο.

Γιατί χρειάζεται επιθετικά ελικόπτερα;

Γιατί η Ελλάδα θέλει να τα έχει και εναντίον ποιων; 

Οι ΗΠΑ δωρίζουν οπλικά συστήματα σε χώρες γύρω από την Τουρκία. Τι τα θέλουν τα οπλικά συστήματα η  Ελλάδα, η Βουλγαρία, η Αλβανία, ή τα Σκόπια;

Υπάρχει ροή προσφύγων στην Τουρκία αφενός, ενώ έχουμε δασικές πυρκαγιές, αφετέρου. Επίσης οι ΗΠΑ στη Συρία εκπαιδεύουν 70.000 μέλη του PKK στο Κομπάνι με προϋπολογισμό 520 εκατομμύρια δολάρια.

Το κύριο πρόβλημα είναι το εξής...."Δεν το βρίσκω φυσιολογικό να υλοποιούνται όλα αυτά για το τίποτα, ενώ η πρόκληση εσωτερικών αναταραχών και προσφυγικών ζητημάτων είναι μονίμως στην ατζέντα στην Τουρκία.

Αυτό είναι μια ένδειξη ότι ο Μπάιντεν θα παρέμβει στην πολιτική της Τουρκίας με έναν νέο τρόπο ή άλλη μέθοδο. Έχουμε ακούσει και διαβάσει τέτοιου είδους ρητορική από αυτόν (Αμερικανό πρόεδρο). Κράτη όπως οι ΗΠΑ δεν αλλάζουν τους στόχους τους, αλλάζουν μόνο τις μεθόδους τους.

Αυτό που ήταν στόχος του Μπάιντεν για την Τουρκία όταν ήταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, είναι ο ίδιος και σήμερα, το μόνο που αλλάζει είναι μέθοδος.

Μια προσπάθεια παρόμοια με τις 15 Ιουλίου ( αποτυχημένο πραξικόπημα) μπορεί να μην ξανασυμβεί, αλλά στην Τουρκία θα δημιουργηθεί ατμόσφαιρα χάους, αναταραχής και σύγχυσης.

Απαιτείται από τον τουρκικό λαό να αναλάβει καθήκοντα προκειμένου να διατηρήσει την τάξη, ενώ στο παιχνίδι οι ΗΠΑ θα βάλουν αρχικά τον ΟΗΕ.

Επισημαίνοντας ότι αυτό το παιχνίδι εναντίον της Τουρκίας ορίστηκε ως διεθνής στρατηγική στις εκθέσεις των ινστιτούτων Rand και Atlantic Council, ο Yaycı επεσήμανε ότι είναι επίσης μέρος των κυρώσεων της CAATSA σε αυτό το σημείο.

"Αυτές οι παρεμβάσεις μπορούν να έχουν τη μορφή εμπάργκο, απαγορεύσεων, περιορισμών καθώς και άμεσων επεμβάσεων.

 Λαμβάνοντας υπόψη τον πολεμικό εξοπλισμό που έχει συγκεντρωθεί στο όνομα του ΝΑΤΟ στην Αλεξανδρούπολη, η πιθανότητα επέμβασης της δύσης στην περιοχή σε περίπτωση πιθανής αναταραχής στην Τουρκία δεν είναι πλέον πολύ μικρή", αναφέρει ο Τούρκος εν αποστρατεία Ναύαρχος μαζί με πολλά άλλα.

Ξένοι παρατηρητές πιστεύουν ότι το επίκεντρο της κρίσης από την Τουρκία  έχει πλέον μεταφερθεί από τη Λιβύη στη θαλάσσια ζώνη ανάμεσα σε Κρήτη και Κύπρο και αφορά τον αγωγό East Med αλλά και εξορύξεις , γεγονός που επιβεβαιώνει ότι η Λιβύη ήταν απλώς μια απλή “παράσταση” για την Τουρκία.

Οι Τούρκοι δεν δύνανται να κατανοήσουν το διεθνές δίκαιο αφού το εφαρμόζουν κατά το δοκούν και όταν του συμφέρει, κατανοούν όμως μια χαρά την στρατιωτική ισχύ “εμπλουτισμένη” με κυρώσεις και ισχυρές συμμαχίες.

https://www.pentapostagma.gr/