Η ιστορία του παγωτού: Από τα παγωμένα φρούτα του Μεγαλέξανδρου μέχρι το soft ice cream με τον... Έλληνα πατέρα!

 Η ιστορία του παγωτού: Από τα παγωμένα φρούτα του Μεγαλέξανδρου μέχρι το soft ice cream με τον... Έλληνα πατέρα!

Η μακρά διαδρομή του «ακαταμάχητου γητευτή» του καλοκαιριού στον χρόνο, και πώς εμπλέκεται σε αυτή το ελληνικό δαιμόνιο

Στην παιδική μνήμη τουλάχιστον δύο γενεών υπήρξε συνυφασμένο με το εύρος του θέρους. Το πρώτο παγωτό «άνοιγε» την εποχή της ξεγνοιασιάς και το τελευταίο σηματοδοτούσε την έναρξη μιας νέας μαθητικής σεζόν. Η παγωμένη λιχουδιά των διαφόρων γεύσεων, μαζί με τις βουτιές στη θάλασσα ήταν πεδίο παιχνιδιού για τα παιδιά που συναγωνίζονταν μεταξύ τους στο ποιο θα πετύχαινε τη μέγιστη απόδοση...

Τα μετρούσαν τότε οι πιτσιρικάδες τα παγωτά που κατανάλωναν το καλοκαίρι κι όταν συναντιόνταν στον αγιασμό του σχολείου, ανακοίνωναν περήφανοι ο ένας στον άλλο το σύνολο εκείνων που κατανάλωσαν, σε έναν αριθμό που ενίοτε άγγιζε ή και ξεπερνούσε τα τρία ψηφία. Από τη δεκαετία του ΄80 κι ύστερα, όταν εμφανίστηκαν και άρχισαν να πυκνώνουν τα ζαχαροπλαστεία που σέρβιραν παγωτό και τον χειμώνα, η λιχουδιά έχασε την… αίγλη της ως καλαντάρι των λιλιπούτειων μαθητών και μετατράπηκε σε απόλαυση παντός καιρού για όλες τις ηλικίες…

Από τον ουρανίσκο του Μεγαλέξανδρου και του Νέρωνα στην καρδιά των διαφωτιστών

Παγωτό. Η καταναλωτική συνήθεια, που προσφέρει το απολαυστικότερο μυρμήγκιασμα στον ουρανίσκο. Στην Ελλάδα φτάνει μόλις τη δεκαετία του ΄30, αλλά φαίνεται πως η ιστορία του χάνεται πολύ βαθιά στο παρελθόν. Λένε πως η πρώτη μορφή παγωτού καταγράφεται την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (336 - 323 π.Χ), καθώς ο καλοφαγάς Μακεδόνας στρατηλάτης απολαμβάνει παγωμένα (στο χιόνι) φρούτα περιχυμένα με μέλι. Μια αντίστοιχη λιχουδιά, γεύεται αιώνες μετά και ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Νέρωνας (37-68 μ. Χ.), ο οποίος στέλνει τους σκλάβους του στα βουνά για να μαζέψουν φρέσκο χιόνι και να το φέρουν πίσω για να το απολαύσει μαζί με τα φρούτα του.

Παρασκευαστής της δυναστείας των Τανγκ στην Κίνα (618 έως το 907 μ. Χ.) βρίσκει τρόπο να φτιάχνει γευστικά μείγματα από πάγο και γάλα, ενώ για την εμφάνισή της στην Ευρώπη, η συγκεκριμένη λιχουδιά αποδίδεται στα… «λάφυρα» του ταξιδευτή Μάρκο Πόλο (13ος αι.).

Σ. Τζέικομπ Φάσελ

Κάπου στις αρχές του 17ου αι. ο Γάλλος σεφ του βασιλιά Καρόλου Α΄ (1600-1649) της Αγγλίας εντυπωσιάζει τους επίσημους συνδαιτυμόνες του με ένα επιδόρπιο που θυμίζει χιόνι, αλλά είναι γλυκό. Ο Κάρολος «κόβει» στον σεφ της Αυλής 500 λίρες ετησίως, ως «επίδομα σιωπής». Για να μην αποκαλύψει σε κανέναν τη συνταγή του δροσιστικού επιδόρπιου και να συνεχίσει να το φτιάχνει μόνο για τον ίδιο και τους επίσημους καλεσμένους του. Αλλά το μυστικό κάποτε διαρρέει. Άλλωστε, νωρίτερα, το 1533, όταν η Αικατερίνη των Μεδίκων παντρεύεται τον Ερρίκο Β', φέρνει στη νέα της πατρίδα ένα επιδόρπιο από γλυκιά κρέμα, που θυμίζει πολύ την κατοπινή συνταγή του Γάλλου σεφ και πιθανολογείται ότι αποτελεί τον πρόδρομό της.

Το θέμα είναι ότι, ως εμπορικό προϊόν πλέον, και το παγωτό της εποχής -όπως κάθε τι ιδιαίτερο- παρασκευάζεται και προορίζεται για τους πλουσίους. Δεδομένης, άλλωστε, της δυσκολίας να συντηρηθεί το κύριο συστατικό της συνταγής, ο πάγος, το είδος καθίσταται μάλλον λιγοστό, δυσεύρετο και απλησίαστο στους μη έχοντες… Πέραν τούτου, δαπανηρή και επίπονη είναι και η παρασκευή του, καθώς χρειάζονται δύο μεγάλοι κάδοι με μεγάλες ποσότητες πάγου και αλατιού και τουλάχιστον 40 λεπτά της ώρας συνεχές ανακάτεμα του μείγματος, ώστε ούτε να λιώσει, ούτε να παρουσιάσει κρυστάλλους.

Το πρώτο στέκι παγωτού στην Ευρώπη

Οι πρώτες συνταγές παγωτού πάντως εμφανίζονται στις αρχές του 18ου αι. και φιλοξενούνται σε γαλλικό βιβλίο υπό τον τίτλο «Η τέχνη τού να φτιάχνεις παγωτό». Ωστόσο, νωρίτερα, αρκετοί είναι οι ασχολούμενοι με την παρασκευή εδεσμάτων που διαγκωνίζονται ατύπως στη μάχη τού ποιος θα φτιάξει το τέλειο παγωτό. Η ιστορία, εντέλει, δικαιώνει τον Σικελό μάγειρα Φραντσέσκο Προκόπιο ντέι Κολτέλι (Francesco Procopio dei Coltelli), ο οποίος το 1686 ανοίγει στην καρδιά του Παρισιού το «Café Procope», το πρώτο καφενείο της γαλλικής πρωτεύουσας, κατά κάποιους και το πρώτο παγκοσμίως. Το κατάστημα σύντομα μετατρέπεται σε στέκι ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης. Από τα τραπέζια του περνούν όλοι οι αστέρες της Κομεντί Φρανσαίζ (Comedie francaise), αλλά και ο Ρακίνας, και ο Ρουσώ και ο Βολταίρος και ο Ντιτερό και ο Μπαλζάκ και ο Φρανκλίνος και πολλοί πολλοί άλλοι. Ένας από τους λόγους της επιτυχίας του καφενείου είναι το παγωτό, που σερβίρει. Αλλά πώς έχει ξεκινήσει να φτιάχνει παγωτό ένας Σικελός, γεννημένος στους πρόποδες της Αίτνας;

Cafe Le Procoppe

Ο Φραντσέσκο Προκόπιο είναι γόνος οικογένειας ψαράδων. Τόσο ο παππούς του όσο και ο πατέρας του συντηρούν τις οικογένειές τους ψαρεύοντας πότε στον κόλπο του Κάπο ντ΄ Ορλάντο και πότε στις θάλασσες της Ταορμίνας και της Κατάνιας. Το παγωτό αυτή την εποχή είναι μία έννοια άγνωστη, αλλά η ιταλική λέξη «σορμπέτο» (sorbetto) είναι γνωστή, εύγεστη και ιδιαιτέρως απολαυστική στο θερμό κλίμα της Σικελίας… Πρόκειται για το δροσιστικό επιδόρπιο, που αιώνες μετά, θα φτάσει στην Ελλάδα ως γρανίτα. Μία κατεψυγμένη υγρή νοστιμιά, που παρασκευάζεται από μελωμένο νερό και χυμούς φρούτων. Στην πραγματικότητα, το sorbetto είναι η ιταλική εκδοχή του περσικού «şerbet», ενός δροσιστικού γλυκού ροφήματος αναμεμειγμένου κυρίως με λεμόνια και χυμούς λουλουδιών, όπου όμως προστίθενται και στοιχεία γάλακτος. Οι Ιταλοί το έχουν φέρει στον τόπο τους έχοντας αφαιρέσει παντελώς το γάλα. Αλλά ο παππούς του Φραντσέσκο Προκόπιο, που τυχαία έχει δοκιμάσει από αυτό το αυθεντικό ανατολίτικο επιδόρπιο και έχει ενθουσιαστεί, όταν δεν ψαρεύει, σκέφτεται και πειραματίζεται. Προσπαθεί να κατασκευάσει το μηχάνημα, που χρησιμοποιούν οι Πέρσες για την παρασκευή του «şerbet», στο οποίο -εννοείται- θα περιέχεται και γάλα. Όταν τα καταφέρνει είναι πια πολύ μεγάλος για να αξιοποιήσει την εφεύρεσή του, αλλά την κληροδοτεί στον εγγονό του, ο οποίος στο μεταξύ δείχνει έφεση στη μαγειρική. Αναζητώντας την τύχη του και βαδίζοντας ήδη στην τρίτη δεκαετία της ζωής του, τα βήματα του Φραντσέσκο Προκόπιο του νεότερου, τον οδηγούν στο Παρίσι, όπου ανοίγει το «Le Procope» και καθώς, το παγωτό ταξιδεύει από τις ευρωπαϊκές βασιλικές αυλές ως νέο γαστρονομικό επίτευγμα, εκείνος αποφασίζει να το προσφέρει στην πελατεία του. Στην πραγματικότητα δεν έχει παρά να πειραματιστεί με τη μηχανή-κληροδότημα του παππού του. Το πείραμα στέφεται με απόλυτη επιτυχία και αριστοκράτες από κάθε γωνιά της Γαλλίας βρίσκονται στα καφενείο του Φραντσέσκο Προκόπιο να απολαμβάνουν τη νέα λιχουδιά, που ευφραίνει τον ουρανίσκο τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού… Στο μεταξύ, ο ίδιος έχει παντρευτεί και αποκτήσει ήδη τα πρώτα οκτώ παιδιά του… Άλλα πέντε θα έρθουν στη ζωή του από ακόμη δύο γάμους, που θα προλάβει να κάνει ως τα 76 του, οπότε θα αφήσει την τελευταία του πνοή. Η δυναστεία των dei Coltelli θα φροντίσει να διαιωνίσει και το κατάστημα και το παγωτό στην Ευρώπη, το οποίο ασφαλώς πιστώνεται στον Σικελό μάγειρα. Το «Le Procope» λειτουργεί αδιαλείπτως, ως ρεστοράν πλέον, στη 13 rue de l΄Ancienne Comedie της γαλλικής πρωτεύουσας, κλείνοντας φέτος αισίως 335 έτη ζωής (!). Εξακολουθεί να σερβίρει ένα από τα πιο εύγεστα παγωτά της γηραιάς ηπείρου και όχι μόνον…

Le Procope

Το παγωτό εξαπλώνεται με την ταχύτητα φήμης

Έχοντας «ξεφύγει» από τα βασιλικά σαλόνια κι έχοντας έκτοτε κερδίσει περίοπτη θέση στις γευστικές απολαύσεις των ευκατάστατων καταναλωτών (όσο η συντήρηση του πάγου παραμένει δύσκολη υπόθεση, τόσο το παγωτό θα αποτελεί λιχουδιά των πλουσίων) ανά την Ευρώπη, το παγωτό γίνεται πεδίο πειραματισμού στα εργαστήρια των ζαχαροπλαστών. Το λευκό παγωμένο γλυκό μετατρέπεται σε επιδόρπιο της καρδιάς. Μικρές αλλά αξιοσημείωτες νίκες πειραματιστών φέρνουν στην επιφάνεια καινούργιες γεύσεις παγωτού, από τις οποίες κάποιες ταξιδεύουν ιλιγγιωδώς στην αγορά και κάποιες… με τον αραμπά. Στο τέλος, βέβαια, βρίσκουν όλες τη θέση τους στην καρδιά των καταναλωτών.

Στην αμερικανική ήπειρο, πάντως, η λιχουδιά κάνει θορυβώδη εμφάνιση στα μέσα του 18ου αι. Εικάζεται πως στην πραγματικότητα, ο «εισαγωγέας» του είδους στις ΗΠΑ, είναι αξιωματούχος της κεντρικής διοίκησης, ο οποίος, σε επίσημο ταξίδι του στην Ευρώπη, δοκιμάζει το επιδόρπιο σε κάποιο γεύμα και ενθουσιάζεται. Το 1744, Σκωτσέζος άποικος που επισκέπτεται το σπίτι του κυβερνήτη του Maryland καταγράφει με ζέση το κέρασμα που δέχθηκε και δεν ήταν άλλο από παγωτό φράουλα. Είναι η ίδια χρονιά, που το λήμμα «ice cream» κάνει την παρθενική του εμφάνιση στο English Dictionary.

Τον Μάιο του 1777 οι αναγνώστες της «New-York Gazetta» και του «Weekly Mercury» διαβάζουν μία διαφήμιση εγκαινίων καταστήματος σε πλαίσιο: «Ο άρτι αφιχθείς εκ Λονδίνου Philip Lenzi θα προσφέρει στο κοινό του Μανχάταν ποικιλία από γλυκές λιχουδιές, όπως μαρμελάδες και ζελέ, δαμάσκηνα ζάχαρης, διακοσμητικά ζάχαρης, καραμέλες και - το πιο σημαντικό - παγωτό!». Γι αυτό το τελευταίο μάλιστα ο επιχειρηματίας υπόσχεται πως, στο κατάστημά του, θα διατίθεται «σχεδόν ημερησίως». Ήρθε η στιγμή, εκτός από την Ευρώπη, το παγωτό να αλώσει και την Αμερική.

Ο τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ, Τόμας Τζέφερσον (1801-1809), πειραματιζόμενος στην κουζίνα της συζύγου του, φέρεται να σκαρώνει τη δική του συνταγή για παγωτό βανίλια, ενώ η επόμενη «πρώτη κυρία», η κυρία του Τζέιμς Μάντισον (1809-1817) σερβίρει παγωτό φράουλα στη δεξίωση για τη δεύτερη προεδρική θητεία του συζύγου της.

Το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής παγωτού στις ΗΠΑ ιδρύεται, το 1851, από έναν κουάκερο του Maryland. Πρόκειται για τον Τζέικομπ Φάσελ (C. Jacob Fussell), ο οποίος μοιραία βαφτίζεται «πατέρας της παγωτοβιομηχανίας». Είναι η χρονιά κατά την οποία ο μέσος Αμερικανός καταναλώνει ετησίως ένα κουταλάκι του γλυκού παγωτό (!). Δύο αιώνες μετά, η ετήσια κατανάλωση παγωτού από έναν Αμερικανό πολίτη ξεπερνά τα 30 λίτρα (περίπου 27 κιλά)!

Προκόπιο ντε Κολτέλι

Έλληνας ο πατέρας του μαλακού παγωτού

Ο 20ος αι. τρέχει ανά τη Γη και το παγωτό, που έχει ταξιδέψει σχεδόν σε όλα τα μήκη και πλάτη της είναι πλέον καθημερινή συνήθεια του καλοκαιριού. Στις ζεστές ζώνες του πλανήτη μάλιστα είναι γεγονός η παραγωγή και κατανάλωση παγωτού και τον χειμώνα.

Τα πρώτα χρόνια του αιώνα, στην Ελλάδα το παγωτό είναι περισσότερο φήμη, παρά πραγματικότητα. Ιστορικές πηγές, βέβαια, αναφέρουν ότι τουλάχιστον οι εν Αθήναις αριστοκράτες γεύθηκαν για πρώτη φορά την παγωμένη λιχουδιά το 1835 σε μία από τις κοσμικές εκδηλώσεις του Βαυαρού πρωθυπουργού Άρμασπεργκ. Ένας Ιταλός, ονόματι Calvo, διευθυντής ξενοδοχείου στην πόλη, που σχεδίαζε να ανοίξει ζαχαροπλαστείο, σκέφτηκε να διαφημίσει το επιδόρπιο, που θα αποτελούσε τη ναυαρχίδα των προϊόντων του. Έτσι πρότεινε στην κόμισσα Άρμασπεργκ να παρασκευάσει παγωτά για τους προσκεκλημένους της. Εκείνη δέχθηκε με προθυμία. Το κέρασμα ενθουσίασε τους επισκέπτες και η οικοδέσποινα δεν σταματούσε να διαφημίζει το ζαχαροπλαστείο, που θα το διέθετε. Αλλά, σύντομα το κλίμα ενθουσιασμού χάλασε… Όσοι κατανάλωσαν τη λιχουδιά άρχισαν να ψάχνουν γωνιά για να την αποβάλουν… «Μετέβαλον το δάπεδον της αιθούσης εις δεινώς κυμαινόμενον σκάφος» αναφέρει χαρακτηριστικά χρονικογράφος της εποχής. Τι είχε συμβεί; Ο Calvo, προκειμένου να κάνει εντυπωσιακότερα τα παγωτά του και καθώς δεν υπήρχαν στην Αθήνα φυσικές χρωστικές ουσίες, χρησιμοποίησε χημικά χρώματα κι έτσι οι καλεσμένοι έπαθαν τροφική δηλητηρίαση. Ο χορός «σχόλασε» άδοξα. Την ώρα που όλοι αναζητούσαν γιατρό, ο επίδοξος ζαχαροπλάστης γινόταν… λαγός! Πέρασαν μήνες για να εμφανιστεί ξανά δημοσίως…

Ως εκ τούτου, οι πρώτες εντυπώσεις από τα παγωτά στην ελληνική πρωτεύουσα δεν ήταν και ιδιαίτερα ευχάριστες. Όχι πολύ αργότερα, όμως, το 1840, ο δραστήριος επιχειρηματίας Καρδαμάτης ανοίγει το πρώτο αμιγές ζαχαροπλαστείο της πόλης (ως τότε χρέη ζαχαροπλαστείου εκτελούν οι φούρνοι) στη συμβολή των οδών Αιόλου και Ευριπίδου προσφέροντας μεταξύ άλλων και παγωτό, και το μετατρέπει σε λαϊκή λιχουδιά, που απολαμβάνουν με πάθος οι Αθηναίοι. Ο επιχειρηματίας δεν έχει πολλά γλυκά στη… φαρέτρα του, αλλά -στην αρχή τουλάχιστον- δεν είναι και απαραίτητο. Το κατάστημά του διαθέτει παρισινή ατμόσφαιρα και παγωτό. Φαίνεται πως αυτά είναι αρκετά. Λέγεται ότι η ημερήσια είσπραξη του καταστήματος φτάνει τις 400 δραχμές, ενώ τις γιορτές ξεπερνά τις 1.000, ποσά αστρονομικά για την εποχή! Αυτό του επιτρέπει να ταξιδεύει τακτικά στην Ευρώπη και να φέρνει στην Αθήνα νέες συνταγές. Εικάζεται ότι είναι αυτός που έφερε και την πρώτη χειροκίνητη μηχανή παρασκευής σοκολάτας.

Ο ερχομός των προσφύγων της Μικράς Ασίας στην Ελλάδα δίνει ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στην παρασκευή παγωτού. Μικρά παρασκευαστήρια ξεφυτρώνουν στις μεγάλες πόλεις και στους δρόμους κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτοι παγωτατζήδες με τα τροχήλατα παγο-ψυγεία. Οι Μικρασιάτες ζαχαροπλάστες φέρνουν την τέχνη τους και απογειώνουν την παγωμένη λιχουδιά, συστήνοντας στην Ελλάδα τον «ντοντουρμά». Στην πραγματικότητα, dondurma αποκαλείται στα τουρκικά το παγωτό. Αλλά εκεί, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, η παρασκευή του βασίζεται στο παχύ βουβαλίσιο γάλα, που κάνει το παγωτό ακόμα πιο εύγεστο και κυρίως, μαστιχωτό. Έτσι, ο «ντοντουρμάς» καθιερώνεται ως το ανατολίτικο είδος παγωτού, που γίνεται δεκτό στην Ελλάδα μετά… βαΐων και κλάδων… Δεκαετίες αργότερα, οι παρασκευαστές, εμπνεόμενοι από την υφή και τη γεύση του ντοντουρμά, θα παρουσιάσουν στην αγορά το παγωτό καϊμάκι.

O Τομ Κάρβελ

Το 1934, η Ελλάδα αποκτά τη δική της μονάδα προϊόντων γάλακτος και παγωτού. Τα αδέλφια Σουραπά, από τα Βέρβενα της Αρκαδίας, μετανάστες στο Σικάγο, έχοντας αποκτήσει κάποια σχετική οικονομική επιφάνεια, επιστρέφουν στον τόπο τους, όπου η διακίνηση του φρέσκου γάλακτος είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των πλανόδιων πωλητών και των γαλακτοκομείων. Έτσι, αποφασίζουν να στήσουν την Εθνική Βιομηχανία Γάλακτος (ΕΒΓΑ) και μάλιστα στον Βοτανικό που σφύζει από βουστάσια, για βρίσκονται κοντά στην πρώτη ύλη.

Το 1936, η εταιρεία παρουσιάζει στους Έλληνες το παγωτό «ξυλάκι», το παγωτό σε κύπελλο και το χωνάκι με σοκολάτα και αμύγδαλο. Το «ξυλάκι» είναι αυτό που της χαρίζει την πρώτη της ευρεσιτεχνία. Το πρώτο τυποποιημένο παγωτό στην Ελλάδα και μάλιστα με την έγκριση του Γενικού Χημείου του Κράτους, που πιστοποιεί την ποιότητα. Την ίδια χρονιά το όνομα της εταιρείας αλλάζει από «Εθνική» σε «Ελληνική Βιομηχανία Γάλακτος», διατηρώντας το αρκτικόλεξο ΕΒΓΑ και καταφέρνοντας να καθιερώσει τα παγωτά της σε κάθε ελληνική γειτονιά, όπου «ξεπηδούν» τα πρατήριά της. Μόνο τη δεκαετία του 1950 στις ελληνικές μεγαλουπόλεις ανοίγουν 900 πρατήρια, υπό τον θρυλικό πλέον τίτλο «Η ΕΒΓΑ της γειτονιάς».

Το 1954, στον… τρελό χορό του παγωτού θα μπει και ο Γιώργος Τσινάβος, μικρο-ζαχαροπλάστης από τις Σέρρες, ο οποίος, στην επιχείρησή του υπό την επωνυμία «Κρι Κρι», παράγει και διαθέτει παγωτά και είδη ζαχαροπλαστικής. Οι πρώτες διανομές του παγωμένου προϊόντος του γίνονται με τους γνωστούς πλέον πλανόδιους πωλητές και τα ειδικά χειροκίνητα καροτσάκια που χρησιμοποιούν ως ψυκτικό μέσο τον πάγο και το αλάτι. Το παγωτό που πιστώνεται στον βορειοελλαδίτη και ταξιδεύει τη φήμη του αρκετά μακριά από τα όρια των Σερρών, είναι το «κασσάτο», που παρασκευάζεται από πρόβειο γάλα.

Στα χρόνια που ακολουθούν και αυτή η επιχείρηση -όπως η ΕΒΓΑ και αργότερα η ΑΓΝΟ και η ΔΕΛΤΑ και αρκετές ακόμα με αιχμή το παγωτό- θα πορευτεί σε ένδοξους δρόμους και θα θεριέψει.

Κι όσο στην Ελλάδα η αγορά του παγωτού ανοίγει, στις ΗΠΑ ένας δαιμόνιος Έλληνας εφευρίσκει και καθιερώνει νέο είδος παγωμένης λιχουδιάς και ξετρελαίνει τους Αμερικανούς! Ο Αθανάσιος Θωμάς Καρβέλας (Tom Carvel) -γόνος μεταναστών, που έφτασαν στη Νέα Υόρκη, το 1910, όταν εκείνος ήταν μόλις 4 χρόνων- έχει ανακαλύψει το «παγωτό μηχανής» ή αλλιώς «μαλακό παγωτό» (soft ice cream) και κάνει χρυσές δουλειές.

Όλα ξεκίνησαν το 1932, όταν ο πολυτεχνίτης και πολυμήχανος Θωμάς, αναζητώντας την τύχη του, αγόρασε ένα μεταχειρισμένο φορτηγό, προκειμένου να πουλάει παγωτό από την καρότσα. Ο Τομ είναι παρών σε κάθε γιορτή και κάθε αργία. Τον τρώνε τα χιλιόμετρα, αλλά δεν τον νοιάζει. Το παγωτό είναι πλέον η αγαπημένη λιχουδιά των Αμερικανών και οι δουλειές πάνε καλά. Στις 30 Μαΐου του 1934, ξημερώνει για τις ΗΠΑ η Ημέρα Εθνικής Μνήμης κι εκείνος γεμίζει το ψυγείο του με προϊόν και ξεχύνεται στους δρόμους. Αλλά ένα λάστιχο ακινητοποιεί το αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου. Η ώρα περνά χωρίς πηγή τροφοδοσίας ενέργειας, ώστε να λειτουργεί το ψυγείο, και ο νεαρός τρέχει με απόγνωση σε ένα κοντινό εργαστήρι κεραμικής, προκειμένου να βρει τρόπο να σώσει το εμπόρευμα, που έχει αρχίσει να λιώνει. Όταν επιστρέφει, βλέπει ενθουσιασμένους πελάτες γύρω από το φορτηγό του να γεύονται το παράξενο «μαλακό παγωτό». Ο δαιμόνιος νεαρός αισθάνεται ότι μόλις άνοιξαν οι ουρανοί και βρέχουν χρήμα… Εκείνη την ημέρα, ο Τομ ξεπουλά κάνοντας είσπραξη 3.500 δολαρίων! Αλλά είναι μόνο η αρχή.

Το 1936 αγοράζει το εργαστήρι κεραμικής από το οποίο προσπάθησε να προμηθευτεί ηλεκτρικό ρεύμα, το μετατρέπει σε σταθερό σημείο πώλησης παγωτού "Carvel" (το πρώτο της τεράστιας αλυσίδας, που ακολούθησε) και πραγματοποιεί και κατοχυρώνει την ιδέα του να δημιουργήσει τη μηχανή, που θα διατηρεί το παγωτό σε μαλακή υφή.

Οι δουλειές έχουν ανοίξει, η πελατεία σχηματίζει ουρές έξω από το κατάστημα του Τομ, αλλά για εκείνον αυτό δεν είναι αρκετό. Σκεπτόμενος πώς μπορεί να αυξήσει την τιμή του προϊόντος του χωρίς να προκαλέσει δυσφορία στους πελάτες του, αποφασίζει να εφαρμόσει μία καινοτόμα, αλλά κατοπινά δημοφιλή, εμπορική τακτική. Είναι το «1+1». «Αγοράζοντας ένα, κερδίζετε ένα ακόμη». Έτσι ο πελάτης έχει την ψευδαίσθηση ότι αγοράζει κάτι φθηνότερο και απολαμβάνει διπλά…

Μετά τον πόλεμο, η ανάπτυξη της επιχείρησης του Carvel είναι ραγδαία. Παράγει και πουλά τις μηχανές τού «soft ice cream» σε επίδοξους νέους επιχειρηματίες ανά την Αμερική, τους επισκέπτεται και τους εκπαιδεύει στο πώς θα τις λειτουργούν και εισπράττει ποσοστά από τις πωλήσεις. Ο δαιμόνιος επιχειρηματίας είναι ο εμπνευστής του «franchise»! Το 1974 κατοχυρώνει το brand name της αλυσίδας του και ιδρύει σχολή, στην οποία εκπαιδεύει νέους υπαλλήλους. Ένας κοφτερός νους, αυτή τη φορά με ελληνικό αίμα στις φλέβες του, αποδεικνύει στους Αμερικανούς την ακριβή ερμηνεία της δικής τους ρήσης… «Sky's the limit» (ο ουρανός είναι το όριο).

Στα τέλη πια του 20ου αι. το παγωτό είναι προϊόν για όλα τα βαλάντια, που προσφέρεται σε πάμπολλες μορφές και γεύσεις. Επάνω του έχουν στηθεί θηριώδεις βιομηχανίες και επενδυθεί τεράστια κεφάλαια ανά τον κόσμο, γιατί, όπως λίγες λιχουδιές στο παγκόσμιο τραπέζι, απολαμβάνει το προνόμιο να αγαπιέται και να καταναλώνεται με πάθος.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

https://www.protothema.gr/

Αίσθηση χωριού σε κοινότητες γλωσσών μειονοτήτων

 Αίσθηση χωριού σε κοινότητες γλωσσών μειονοτήτων

Γράφτηκε από τον Dyami Millarson

Πριν από πολύ καιρό δεν υπήρχαν πόλεις σε αυτήν τη χώρα. Όλοι γνώριζαν το συναίσθημα του χωριού εκείνη την εποχή. Ο άνθρωπος που τώρα ζει στις πόλεις είναι ακόμα ο ίδιος άνθρωπος. Δείχνει την ίδια συμπεριφορά. Χρειάζεται το δικό του. Θέλει να ανήκει σε μια φυλή. Οι ολλανδικές λέξεις μπορούν συχνά να εντοπιστούν στα Πρωτογερμανικά που μίλησαν πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια πριν και αρχικά γράφτηκαν με μυστηριώδη μαγικά σημάδια, τα λεγόμενα «ruinen» (μυστικά). Για παράδειγμα, η ολλανδική λέξη πόλη προέρχεται από Πρωτογερμανικά * ᛊᛏᚨᛞᛁᛉ ( * stadiz ) που σημαίνει «μέρος» και το χωριό προέρχεται από Πρωτογερμανικά * ᚦᚢᚱᛈᚨ ( * þurpą) σημαίνει «οικισμός, ομάδα σπιτιών». Αυτές οι λέξεις είναι χιλιάδες χρόνια, αλλά με την πάροδο του χρόνου, καθώς τα χωριά σιγά-σιγά εξελίχθηκαν σε πόλεις, ενώ οι άνθρωποι και τα σπίτια στα χωριά έγιναν όλο και περισσότερο, η έννοια της πόλης άλλαξε από «τόπος» σε «τόπο όπου ζουν πολλοί άνθρωποι».

Το γεγονός ότι τα χωριά εξακολουθούν να υπάρχουν στις Κάτω Χώρες μαρτυρεί το γεγονός ότι δεν προορίζονταν όλα τα χωριά να γίνουν πόλεις. Στα ολλανδικά χωριά μπορεί κανείς να βρει την αίσθηση του χωριού, ένα κομμάτι της παλιάς Ολλανδίας, που πρέπει να υπήρχε σε όλες τις πόλεις που κάποτε ήταν χωριά. Υπάρχει συνήθως μια έντονη αίσθηση συνύπαρξης στα χωριά των Κάτω Χωρών και κάποιος παίρνει την εντύπωση ότι η παλιά κληρονομιά των Κάτω Χωρών διατηρείται πολύ καλύτερα σε πολλά χωριά. Το αίσθημα του χωριού θα μπορούσε καλύτερα να εξηγηθεί ως αίσθημα φυλής. Ο άνθρωπος είναι ένα ον που ζούσε σε φυλές. Οι άνθρωποι αισθάνονται άνετα σε μια φυλή. Του δίνει μια αίσθηση ασφάλειας. Η γλώσσα προήλθε από την κοινωνία. Επειδή ο αρχέγονος άνθρωπος ζούσε σε φυλές, είχε επίσης την ευκαιρία να αναπτύξει γλώσσα. Έτσι, ο δεσμός με άλλους φυλές έγινε πολύ πιο κοντά. Ο προϊστορικός άνθρωπος μπορούσε να μοιραστεί περισσότερα με τους φυλούς του μέσω της γλώσσας: ερώτηση, απάντηση, συναίσθημα, εμπειρία, ιστορία, κρίση. Αυτό επιτρέπει στον άνθρωπο να χτίσει χωριά. Χωρίς γλώσσα αυτό δεν θα ήταν δυνατό.

Η γλώσσα επέτρεπε τη μεταφορά γνώσεων. Η ανάπτυξη της γλώσσας είναι νόμος, πίστη, πολιτισμός, ιστορία, πολιτισμός κ.λπ. Χωρίς γλώσσα, δεν υπάρχει παράδοση. Ο άνθρωπος είναι αυτό που είναι από την παράδοση. Διατηρώντας το παλιό, κάθε γενιά θα μπορούσε να αφήσει το σημάδι της κάνοντας βελτιώσεις. Η προσκόλληση στον γέρο βοήθησε τον αρχέγονο άνθρωπο να ξεπεράσει τα ζώα γύρω τους και να γίνει ένα ον με υψηλότερη συνείδηση. Η ανθρώπινη «ανύψωση» λαμβάνει χώρα για γενιές χάρη στη διατήρηση του παλαιού, που μας έφερε στο παρόν. Χωρίς τη διατήρηση του παλαιού δεν θα ήταν σε θέση να οικοδομήσουμε περαιτέρω. η συντήρηση προηγείται απαραίτητα της επέκτασης. Αυτό βάζει την προσκόλληση στο παλιό σε διαφορετικό φως. Είναι η εξελικτική προσαρμοστική συμπεριφορά που έχει βοηθήσει τους ανθρώπους να προχωρήσουν περαιτέρω. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι άνθρωποι χρειάζονται τώρα το παλιό που έχει διατηρηθεί στα χωριά. Λαχταρά έναν κόσμο όπου μπορεί ακόμα να σημαίνει κάτι και να συνεισφέρει. Στις μεγάλες πόλεις το άτομο εξαφανίζεται στο πλήθος, αλλά το άτομο μπορεί ακόμα να κάνει τη διαφορά στα χωριά. Ωστόσο, δεν είναι πάντα εύκολο να μεταβείτε ξαφνικά από έναν κάτοικο της πόλης σε έναν χωρικό.

Κάθε φυλή είχε τη δική της γλώσσα, πράγμα που σημαίνει ότι η ανθρώπινη ποικιλομορφία ήταν πάντα πολύ μεγάλη. Τα χωριά που έχουν τη δική τους γλώσσα μπορούν σωστά να θεωρηθούν φυλές, αν και υπάρχει σίγουρα μια ιδιαίτερη αίσθηση κοινότητας σε χωριά όπου οι άνθρωποι μιλούν ολλανδικά χωρίς προφορά και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα ολλανδικά, όπως και οποιαδήποτε άλλη μητρική γλώσσα, έχουν επίσης συγκεκριμένα σε μια συγκεκριμένη περιοχή ή χωριό. Όπου κάποιος βρει τη δική του γλώσσα στις Κάτω Χώρες, θα βρει επίσης το δικό του δικαίωμα, την πίστη, τον πολιτισμό, την ιστορία, τον πολιτισμό κ.λπ. Κάθε γλωσσική κοινότητα ή φυλή έχει τους δικούς της κανόνες, πεποιθήσεις, έθιμα, γεγονότα, περιστάσεις κ.λπ. ότι ο άνθρωπος επιθυμεί να ανήκει σε φυλές δεν χάνεται καθόλου στον αστικό κάτοικο. Ο αστικός κάτοικος είναι ακόμα απλός άνθρωπος. κατάγεται από τον ίδιο άνθρωπο που χτίστηκε φυλετικά χωριά. Αυτό που υπήρχε εδώ από αμνημονεύτων χρόνων δεν μπορεί να αφαιρεθεί. Αυτό που έχει κάνει ο άνθρωπος για γενιές δεν μπορεί να αναιρεθεί. Είναι ριζωμένο στον άνθρωπο ότι είναι φυλετικό ον. Οι άνθρωποι στις πόλεις επομένως εξακολουθούν να παρουσιάζουν φυλετική συμπεριφορά. Αυτό που βλέπει κανείς σε μεγάλη κλίμακα στις πόλεις εξακολουθεί να φαίνεται σε μικρή κλίμακα στα χωριά. Η μικρή κλίμακα χωριών καθιστά τα πάντα πιο ξεκάθαρα και συχνά πιο διαφανή. μπορεί κανείς να μάθει πολλά για την ανθρώπινη ύπαρξη από μικρές κοινότητες. Οι άνθρωποι στις πόλεις επομένως εξακολουθούν να παρουσιάζουν φυλετική συμπεριφορά. Αυτό που βλέπει κανείς σε μεγάλη κλίμακα στις πόλεις εξακολουθεί να φαίνεται σε μικρή κλίμακα στα χωριά. Η μικρή κλίμακα χωριών καθιστά τα πάντα πιο ξεκάθαρα και συχνά πιο διαφανή. μπορεί κανείς να μάθει πολλά για την ανθρώπινη ύπαρξη από μικρές κοινότητες. Οι άνθρωποι στις πόλεις επομένως εξακολουθούν να παρουσιάζουν φυλετική συμπεριφορά. Αυτό που βλέπει κανείς σε μεγάλη κλίμακα στις πόλεις εξακολουθεί να φαίνεται σε μικρή κλίμακα στα χωριά. Η μικρή κλίμακα χωριών καθιστά τα πάντα πιο ξεκάθαρα και συχνά πιο διαφανή. μπορεί κανείς να μάθει πολλά για την ανθρώπινη ύπαρξη από μικρές κοινότητες.

Για μερικούς ανθρώπους οι πόλεις έχουν γίνει πολύ μεγάλες. Επειδή οι πόλεις αντιπροσωπεύουν πολύ μεγάλες φυλές, θεωρούν ότι ως άτομα δεν έχουν πλέον σημασία. Ψάχνουν για νόημα. Άλλωστε, οι πρόγονοι ζούσαν κυρίως σε μικρές φυλές. Η λύση στην έλλειψη που βιώνουν οι άνθρωποι στις πόλεις είναι να ζουν σε ένα χωριό, επειδή τα χωριά σε αντίθεση με τις πόλεις αντιπροσωπεύουν γνήσιες μικρές φυλές. Η τάση να διαχωρίζεται από μια μεγάλη φυλή όταν μεγαλώνει πολύ και μετά να ανεγερθεί ή να ενταχθεί σε μια μικρή φυλή είναι τόσο παλιά όσο και ο ίδιος ο άνθρωπος. Παρόμοια συμπεριφορά παρατηρείται στους χιμπατζήδες όπου οι φυλές χωρίζονται από μεγαλύτερες φυλές για να ζουν σε μικρές κοινότητες. Επομένως, δεν είναι καθόλου περίεργο εάν η κοινωνία μας επιστρέφει σε μικρή κλίμακα. Επίσης, δεν προκαλεί έκπληξη εάν οι άνθρωποι εκτιμούν το γεγονός ότι διατηρούνται οι παλιές γλώσσες επειδή δίνει στα χωριά των Κάτω Χωρών μια ατομικότητα που λαχταρούν πολλοί στις Κάτω Χώρες. Μπορεί να είναι μια ανακούφιση - καθώς και μια παγκόσμια διεύρυνση - να έρθουμε σε επαφή με μια μικρή φυλή των Κάτω Χωρών.

Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός παράξενων κόσμων στις Κάτω Χώρες. Κάθε χωριό ή περιοχή που έχει τη δική του γλώσσα και πολιτισμό είναι μια πραγματικότητα από μόνη της. Είναι κρίμα που αυτό δεν συμβαίνει πλέον παντού εξαιτίας του θανάτου από τη γλώσσα και της επακόλουθης απώλειας άυλης κληρονομιάς, όπως συνέβη στο Molkwerum, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές ευκαιρίες μάθησης - καθώς και ευκαιρίες αναβίωσης τα παλιά βρίσκονται εκεί όπου έχει ήδη συμβεί τέτοια απώλεια. Είναι πράγματι καλό για την ανθρώπινη ύπαρξη να βυθιστεί κανείς στον εαυτό του και να χρησιμοποιήσει την ευκαιρία, μόλις εμφανιστεί όπως είναι δυνατόν να μετακινηθείς σε ένα χωριό ή σε άλλη περιοχή, να πάμε στους πνευματικούς θησαυρούς της ανθρώπινης ύπαρξης, να σκάψεις αυτούς ιστορικά αδιαχώριστα από την κοινότητα ·

Έτσι γνώρισα το Friesland και επειδή βυθίστηκα στην ταυτότητα του Friesland, τώρα νιώθω Frisian και είμαι επίσης αποδεκτός μεταξύ των καθαρόαιμων Frisians ως ένας από τους Frisians. Μέσα από τις σπουδές μου στα Frisian, έχω γίνει λάτρης όλων όσων είναι παλιά και παράξενα για το Friesland, συμπεριλαμβανομένων ιδίως των γηγενών γλωσσών, των πολιτισμών και της παγκόσμιας θέασης. Πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας στους κρυμμένους κόσμους της Ολλανδίας, διότι αν κλείσουμε τα μάτια τους, ο κόσμος μας θα παραμείνει πραγματικά μικρότερος. Αυτό είναι το παράδοξο: εάν είμαστε ανοιχτοί στο μικρό, ο κόσμος μας θα επεκταθεί. Οι κόσμοι των μικρών φυλών των Κάτω Χωρών δεν αποτελούν μείωση του κόσμου μας, αλλά είναι μια διεύρυνση. επομένως όχι φτώχεια, αλλά ουσιαστικό εμπλουτισμό! Πριν αποφασίσει να μετακομίσει σε ένα χωριό, είναι σημαντικό να διαβάσετε προσεκτικά. Επίσης, δεν είναι χρήσιμο αν κάποιος έρχεται στις Κάτω Χώρες από το εξωτερικό χωρίς να γνωρίζει τίποτα για τις Κάτω Χώρες όσον αφορά τη γλώσσα, τον πολιτισμό και την ιστορία. Σε τελική ανάλυση, δεν μπορεί κανείς να περιμένει να γίνει αποδεκτός αν δεν το αποδεχτεί πρώτα. Για να ενταχθεί σε μια μικρή φυλή, πρέπει πρώτα απ 'όλα να λάβει σοβαρά υπόψη την ατομικότητα της φυλής. Η αποδοχή ξεκινά με τον εαυτό σας. πρώτα να είστε πρόθυμοι να δώσετε στον εαυτό σας. Η αποδοχή είναι ανθρώπινη ανάγκη τόσο για χωρικούς όσο και για ξένους, γιατί είμαστε τόσο γειωμένοι που θέλουμε να ανήκουμε σε μια φυλή. εμείς ως ορφανά φυλών έχουμε την επιθυμία να γίνουμε μέλη της κοινότητας. Δεν μπορεί κανείς να περιμένει αποδοχή από άλλους εάν δεν είναι πρόθυμος να αποδεχθεί τον εαυτό του. η αποδοχή πρέπει να είναι αμοιβαία και κάποιος πρέπει να ξεκινήσει.

Πάντα πίστευα - εν μέρει υπό τη φιλοσοφική επιρροή του πατέρα μου - ότι οι άνθρωποι πρέπει να δίνουν ένα καλό παράδειγμα από μόνα τους. Επομένως, οι φίλοι μου και εγώ επικεντρωνόμασταν πάντα στην αποδοχή του άλλου με τα γλωσσικά μας προγράμματα. Δεχόμαστε τη γλώσσα, τον πολιτισμό και την ιστορία κάθε κοινότητας με την οποία συνεργαζόμαστε. Θέλουμε πραγματικά να είμαστε μέρος αυτού. Κυριαρχούσα στη γλώσσα, τον πολιτισμό και την ιστορία των Oosterschelling, Schiermonnikoog και Hindeloopen επειδή ήθελα πραγματικά να γίνω μέλος της κοινότητας. Ήταν μια διαδικασία που έγινε αποδεκτή. Οι άνθρωποι έπρεπε να δουν αποδείξεις ότι ήμουν σοβαρά σοβαρά για το να θέλω να γίνω ένας από αυτούς, και η απόδειξη αυτού βρέθηκε στη σοβαρή προσήλωσή μου στη γλώσσα, τον πολιτισμό και την ιστορία κάθε κοινότητας. Η επιμελής μελέτη κάθε γλώσσας δεν ήταν ανόητη ή κενή υπόσχεση, αλλά κράτησα επίσης κάθε όρκο που πήρα για να μελετήσω καλά το θέμα. Οι κοινότητες είχαν δει αρκετές στιγμές που οι άνθρωποι δεν τηρούσαν τις υποσχέσεις τους. Έτσι, η στάση τους μπορεί να συνοψιστεί με τις ακόλουθες παροιμίες: «όχι λόγια, αλλά πράξεις» και «πρώτα δείτε, μετά πιστέψτε».

Όταν μαθαίνω γλώσσες, πηγαίνω για την εμβάθυνση. Το κάνω για την κοινότητα. Έτσι, εσωτερικεύω επίσης την κοσμοθεωρία, την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Αντιθέτως, θέλω να καταλάβω τι κάνει μια κοινότητα τη δική τους. Δεν λέω τον εαυτό μου πολύγλωσσο γιατί δεν επικεντρώνομαι στον εαυτό μου αλλά στην κοινότητα. Αυτό που έχει σημασία για μένα είναι αυτό που βρίσκεται πίσω από μια γλώσσα: οι άνθρωποι γύρω της. Θέλω να τιμήσω αυτούς τους ανθρώπους και να τους αντιμετωπίζω όσο το δυνατόν πιο σεβαστά. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να λατρεύετε τους ανθρώπους από το να μάθετε τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους. Οι μικρές κοινότητες μπορούν να αισθάνονται καταπιεσμένες, μπορεί να φαίνεται ότι είναι εχθρικές προς τους ανθρώπους από το εξωτερικό επειδή αισθάνονται πίεση. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει τη λανθασμένη εντύπωση ότι αυτές οι κοινότητες δεν είναι ανοιχτές σε άλλες. Χρειάζεται προσπάθεια για να περάσει. Κάνει κάτι στους ανθρώπους όταν μαθαίνετε τη γλώσσα, διαβάζετε την ιστορία και κάνετε τον πολιτισμό δικό σας. Οι Ολλανδοί το βρίσκουν επίσης ιδιαίτερο όταν οι ξένοι σέβονται τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους. Το ίδιο ισχύει για μικρές κοινότητες στις Κάτω Χώρες. Ένας κάτοικος της πόλης που μετακομίζει σε ένα χωριό με τη δική του παραδοσιακή γλώσσα και πολιτισμό είναι ο ξένος εκεί. Για να κάνεις μια καλή εντύπωση ως ξένος, είναι πάντα μια καλή αρχή να εμβαθύνεις στο χαρακτήρα ενός χωριού ή μιας περιοχής.

https://operationxblog.wordpress.com/

Ρελάνς Γάλλων: Οι Gowind ως “ενδιάμεση λύση” για τις φρεγάτες Belh@rra;

 Ρελάνς Γάλλων: Οι Gowind ως “ενδιάμεση λύση” για τις φρεγάτες Belh@rra;

Έριξε ''βόμβα'' το Παρίσι

Από τις 13 έως τις 15 Ιουλίου 2021, η Naval Group συμμετέχει στην πρώτη διεθνή Έκθεση Άμυνας και Ασφάλειας DEFEA, που διοργανώνει το Ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Η Naval Group θα παρουσιάσει την υπερσύγχρονη πρόταση της πολεμικών πλοίων, που περιλαμβάνει τη φρεγάτα FDI, την πιο σύγχρονη φρεγάτα νέας γενιάς. Κατά τη διάρκεια  της έκθεσης, η Naval Group θα παρουσιάσει επίσης τις δυνατότητες της να παρέχει υπηρεσίες που ικανοποιούν τις απαιτήσεις των πελατών της και να οργανώνει σε σύντομα χρονικά διαστήματα, καινοτόμες στρατηγικές συνεργασίες για τη μεταφορά τεχνολογίας. Η Naval Group είναι ο κύριος εταίρος της DEFEA, αναφέρει Δεκτίο Τύπου της εταιρείας.

Η Naval Group θα βρίσκεται στο περίπτερο Ε19 της έκθεσης που φιλοξενείται στο Metropolitan Expo Athens!

Η συμβολή στη Ναυτική και Βιομηχανική αυτονομία της Ελλάδας 

 

Η Naval Group έχει δεσμευτεί να παρέχει στους πελάτες της δυνατότητες υψηλών επιδόσεων ναυτικού πολέμου καθώς και μακρόχρονη υποστήριξη. Μέσω μεταφοράς τεχνολογίας για την παραγωγή και συντήρηση των αμυντικών συστημάτων, υποστηρίζει τους εταίρους της και συμβάλλει στην ενίσχυση  της εθνικής τους ασφάλειας στην αυτονομία και την κυριαρχία τους. Η εταιρεία έχει παρουσία  στην Ελλάδα από το 2008 και είναι σε θέση να προσφέρει το ισχυρό και επιτυχημένο ιστορικό της που αφορά  στα  μεγάλα  και επιτυχημένα  προγράμματα, παγκοσμίως, μεταφοράς  τεχνολογίας.

Στη διάρκεια της DEFEA, η Naval Group θα επανεπιβεβαιώσει τη δέσμευση της για ανάπτυξη στρατηγικών συνεργασιών με την Ελληνική Βιομηχανία και το Ελληνικό Ναυτικό. Η Naval Group υπέβαλε ως μέρος της French Team, από κοινού με MBDA και Thales, ένα ολοκληρωμένο πακέτο σχεδιασμένο για να διασφαλίσει ότι η Ελλάδα θα έχει τις καλύτερες δυνατότητες στο συντομότερο χρονικό διάστημα με βελτιστοποιημένο κόστος, καθώς και ένα ισχυρό σχέδιο Συμμετοχής της Ελληνικής Βιομηχανίας.

Η Naval Group παρουσιάζει την ολοκληρωμένη πρόταση της για σύγχρονους στόλους 

 

Η Naval Group είναι μία από τις λίγες εταιρείες παγκοσμίως που έχει την ικανότητα να παρέχει απευθείας ή με μεταφορές τεχνολογίας, μια πλήρη γκάμα πολεμικών πλοίων με τα συστήματα μάχης τους και όλο τον κρίσιμο εξοπλισμό που είναι απαραίτητος για τη συμμετοχή μιας ναυτικής δύναμης σε ένα θέατρο επιχειρήσεων.

Το περίπτερο της Naval Group στην DEFEA θα αντικατοπτρίζει αυτήν την ολοκληρωμένη πρόταση με έμφαση σε πλοία επιφανείας και καινοτόμες λύσεις.

Η φρεγάτα FDI, είναι η 5^η γενιά πλοίου μάχης, ναυτικής υπεροχής και  διαχείρισης  κρίσεων. Το πολεμικό αυτό πλοίο είναι ειδικά σχεδιασμένο για ναυτικά που αναζητούν μια συμπαγή φρεγάτα ικανή να εκτελεί ένα μεγάλο φάσμα αποστολών είτε ανεξάρτητα ή εντός μιας ομάδας μάχης. Όπως και οι φρεγάτες FREMM, η φρεγάτα FDI διαθέτει δυνατότητες υψηλού επιπέδου στους τομείς αντιαεροπορικής άμυνας, άμυνας επιφανείας, ανθυποβρυχιακών δυνατοτήτων και ασύμμετρων απειλών, ενσωματώνοντας  τη λειτουργική κληρονομιά του Γαλλικού Ναυτικού που αποκτήθηκε μέσα σε  καταστάσεις μάχης.

Ως η πρώτη ψηφιακή φρεγάτα, η FDI ενσωματώνει συστήματα τελευταίας γενιάς γύρω από μια ναυτική ψηφιακή αρχιτεκτονική κατανεμημένου cloud, εγγενώς ασφαλισμένη στον κυβερνοχώρο και συμβατή με τις νέες εξελίξεις στο τομέα της Τεχνολογίας Πληροφοριών προσφέροντας παράλληλα στα πληρώματα προσαρμοσμένες υπηρεσίες. Πολλαπλές εκδόσεις είναι διαθέσιμες ώστε να καλύπτουν  τις συγκεκριμένες ανάγκες κάθε πολεμικού ναυτικού.

Το Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό θα εντάξει πέντε (5) φρεγάτες FDI στο δυναμικό του. Η  πρώτη  από αυτές είναι ήδη σε παραγωγή και θα παραδοθεί το 2024 ενώ οι επόμενες δύο το 2025.

Η FDI HN θα καλύπτει όλες τις απαιτήσεις του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού ενώ η πρώτη  θα μπορούσε να ενταχθεί  σε υπηρεσία στις αρχές του 2025. Η προσφορά της Naval Group περιλαμβάνει την κατασκευή 3 από τις 4 φρεγάτες στην Ελλάδα.

H Gowind® είναι μια συμπαγής πολεμική ναυτική πλατφόρμα επιφανείας, εξοπλισμένη με ένα σύνολο υπερσύγχρονων, δοκιμασμένων σε πραγματικές συνθήκες, αντιαεροπορικών, αντιπλοϊκών και ανθυποβρυχιακών  συστημάτων τελευταίας τεχνολογίας σύμφωνα με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ.   

Η Gowind® αξιοποιεί τα καλύτερα τεχνολογικά επιτεύγματα που αναπτύχθηκαν και αξιοποιήθηκαν από τη Naval Group για μεγάλες φρεγάτες, προκειμένου να προβλεφθούν και να καλυφθούν μελλοντικές επιχειρησιακές απαιτήσεις. Ενσωματώνει την τελευταία γενιά συστημάτων μάχης που ανέπτυξε η Naval Group, SETIS®, το "Panoramic Sensors and Intelligence Module (PSIM)" - ένας συνδυασμός του ενσωματωμένου ιστού με τους διάφορους αισθητήρες του και του Επιχειρησιακού Κέντρου με συναφείς τεχνικούς χώρους – καθώς και το υψηλό επίπεδο ολοκλήρωσης, αυτοματοποίησης και φιλικότητας προς το χρήστη των συστημάτων της Naval Group. 

Η κορβέτα Gowind®  είναι ήδη δοκιμασμένη στη θάλασσα με το αιγυπτιακό ναυτικό και μετά από μια πρώτη μονάδα  που κατασκευάστηκε στη Γαλλία σε μόλις 38 μήνες, η υπόλοιπη σειρά του τύπου, κατασκευάζεται με επιτυχία στην Αίγυπτο.

Όλη η προσφερόμενη γκάμα προϊόντων και υπηρεσιών της Naval Group θα εμφανίζεται στο  Naval Xplore (στο περίπτερο της εταιρείας στη DEFEA). Έτσι, οι επισκέπτες και οι σχετικές αντιπροσωπείες που θα παραβρεθούν, θα έχουν την ευκαιρία, να ανακαλύψουν ολόκληρη την προσφερόμενη γκάμα πολεμικών πλοίων της Naval Group  σε εικονικές επιχειρησιακές καταστάσεις. 

Το Naval Xplore είναι ένα διαδραστικό, συναρπαστικό και προσαρμόσιμο 3D κέντρο σε μικρογραφία. Σε ιδιαίτερο χώρο του περίπτερου, οι επισκέπτες θα έλθουν σε επαφή με την αυξανόμενη πολυπλοκότητα του επιχειρησιακού περιβάλλοντος ενός πολεμικού πλοίου, σε συνδυασμό με την ποικιλία των απειλών και την απόδοση νέων όπλων. Η διαχείριση προτεραιότητας και χρόνου είναι απαραίτητη για να υπάρχει δυνατότητα μιας σαφούς, ακριβής και ενημερωμένης τακτικής εικόνας, καθώς και για την αντιμετώπιση με σωστό τροπο των βραχυπρόθεσμων απειλών. Χάρη στα επιχειρησιακά σχόλια και τις συνεχείς επενδύσεις στην Ερευνα & Ανάπτυξη, η Naval Group αποδεικνύει μέσω της εμπειρίας του Naval Xplore πώς τα πλοία της Naval Group και τα συστήματα μάχης τους  παρέχουν έξυπνες και καινοτόμες λύσεις για την κάλυψη των αναγκών των πολεμικών ναυτικών.

 

Στην τελική ευθεία η διαδικασία 

 

Πληροφορίες αναφέρουν ότι από τις έξι προτάσεις οι οποίες βρίσκονται υπό αξιολόγηση οι τέσσερις φαίνεται να προκρίνονται σε ένα άτυπο τελικό «final four». Οι ισχυρές υποψηφιότητες που συγκροτούν έως τώρα την τετράδα του «final four» φαίνεται ότι είναι αυτές της Ολλανδικής Damen με την Sigma, της Γαλλικής Naval Group με την Belhara, της Ιταλικής Fincantieri με την Fremm και της Αμερικανικής Lockheed Martin με την MMSC(HF2). Για διαφορετικούς λόγους οι οποίοι δεν αφορούν κυρίως τη διαμόρφωση των προτεινόμενων πλοίων φαίνεται ότι έξω από την τελική μάχη μένουν τόσο η πρόταση των Άγγλων για την Arrowhead140 όσο και των Γερμανών για την A-200.

 https://www.pentapostagma.gr/

Η δυσκολία και η βλαβερότητα του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού

 

Η δυσκολία και η βλαβερότητα του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού

Julkaistu: 17.1.2021 | Kirjoittanut: Yelling Rosa

Πολιτιστικός ιμπεριαλισμός

Εκπρόσωποι μεγάλων γλωσσικών ομάδων δεν συγκλονίζονται από την αίσθηση ότι χάνουν τη δική τους ταυτότητα και τον πολιτισμό τους όταν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη δική τους γλώσσα μόνο σε περιορισμένο βαθμό στο διεθνές διαδίκτυο. Όπως έχουν επισημάνει πολλοί κοινωνιολόγοι και γλωσσολόγοι, οι γλώσσες φέρνουν επίσης μαζί τους τον πολιτισμό της χώρας που εκπροσωπούνται από τους ομιλητές. Αυτές οι συνήθειες μπορεί να διαφέρουν πολύ από εκείνες μιας χώρας που εκπροσωπείται από μια μικρή γλωσσική ομάδα και μπορεί ακόμη και να είναι επιβλαβείς ή προσβλητικές. Ο μεταφραστής της Google έκανε την κατάσταση λίγο πιο εύκολη, αλλά η ικανότητά της να μεταφράζει ινδοευρωπαϊκές και μη ινδοευρωπαϊκές γλώσσες εξακολουθεί να είναι στην καλύτερη περίπτωση ικανοποιητική. Έτσι, είναι σαφές ότι στην περίπτωση των ποιημάτων, για παράδειγμα, η χρήση του είναι αδιαμφισβήτητη. Είναι επίσης εκπληκτικό που δεν μπορείτε να δώσετε στο Google Translator κανένα χαρακτήρα τι σημεία στο άρθρο δεν πρέπει να μεταφραστεί. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό θα ήταν απαραίτητο σε ένα πολύγλωσσο άρθρο που θα συγκρίνει, για παράδειγμα, τα χαρακτηριστικά διαφορετικών γλωσσών.

Όταν εστίασα τις δραστηριότητές μου σε αυτό το Yelling Rosa Blog από τις αρχές του 2020, η πρόθεσή μου ήταν να αρχίσω να γράφω τα άρθρα του blog μου στα Φινλανδικά. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, παρατήρησα ότι ένα καθαρά ή κυρίως φινλανδικό blog δεν θα έβγαζε τους αναγνώστες. Τώρα, ωστόσο, είμαι τόσο κουρασμένος να χρησιμοποιώ κυρίως αγγλικά που αυξάνω το μερίδιο της φινλανδικής γλώσσας εδώ, ακόμη και με τον κίνδυνο να χάσω αναγνώστες. Έχω επίσης γλωσσικούς περιορισμούς, τους οποίους δεν θα αρχίσω να αναλύω λεπτομερώς εδώ. Ωστόσο, μπορώ να αποκαλύψω τόσο πολύ που ως παιδί ήταν δύσκολο για μένα να μάθω να γράφω και να διαβάζω τη μητρική μου γλώσσα. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, ωστόσο, έχω βρει βεβαιότητα και η γλώσσα μου έχει εξελιχθεί σε αξιέπαινο επίπεδο.

Τα αγγλικά έγιναν πιο ενεργά στη ζωή μου τη στιγμή που οι γονείς μου μετακόμισαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είχα επίσης προγραμματιστεί να μετακομίσω στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ωστόσο, δεν μπήκα ποτέ στον πολιτισμό της Ανατολικής Ακτής και έτσι έμεινα στη Φινλανδία. Μέχρι εκείνο το σημείο, είχα ήδη περάσει χρόνια μαθαίνοντας αγγλικά, οπότε θα ήταν άχρηστο να αφήσω τη δουλειά να χαθεί, αφήνοντας εντελώς τα αγγλικά. Παρά τη σκληρή και επιμελή χρήση της αγγλικής γλώσσας, δεν το έχω καταλάβει ποτέ πραγματικά. Εξαιτίας αυτού, σκέφτηκα ότι η εκμάθηση Λατινικών θα μπορούσε να διευκρινίσει τα Αγγλικά, καθώς σχεδόν το ήμισυ του λεξιλογίου προέρχεται από τα Λατινικά. Ωστόσο, για να το αποφασίσω, έπρεπε να δηλώσω ότι η γλώσσα μου δεν είναι αρκετή για να απορροφήσει το πλούσιο λεξιλόγιο των Λατινικών.

Από τότε, έχω συναντήσει το Interlingua του, το οποίο είναι μια μειωμένη Λατινική γλώσσα με καρυκεύματα με τις σημερινές Ρομαντικές γλώσσες. Ωστόσο, η υιοθέτησή της ως η πρώτη ξένη γλώσσα παρεμποδίστηκε από το γεγονός ότι δεν έχω εγχειρίδια στα Φινλανδικά και δεν υποστηρίζεται από τη Μετάφραση Google. Για ένα επίμονο άτομο σαν εμένα, ένας μεταφραστής θα ήταν ένα απόλυτο εργαλείο. Αυτό συμβαίνει επειδή συχνά δεν θυμάμαι πλήρως τις λέξεις ή δεν είμαι σίγουρος αν οι προτάσεις μου είναι γλωσσικά σωστές, οπότε η βοήθεια ενός μεταφραστή είναι σημαντική. Σίγουρα, η Google δεν δίνει εκατό τοις εκατό σωστή μετάφραση, αλλά σας λέει εάν η δική σας μετάφραση βρίσκεται στο σωστό δρόμο. Για την Interlingua, έχω επαληθεύσει τις φράσεις μου πληκτρολογώντας τις σε εισαγωγικά στο πλαίσιο αναζήτησης Google και ψάχνω να δω αν υπάρχουν παρόμοιες φράσεις στα άρθρα άλλων ατόμων. Ωστόσο, αυτό είναι πολύ χρονοβόρο και επίπονο.

Πλαίσιο 1

Έτσι, μετά από αρκετές δεκαετίες, είμαι στο σημείο που ξεκίνησα στα είκοσι. Δεν έχω βοήθεια να γράψω ένα κείμενο καλλιτεχνικής ποιότητας αρκετά από ό, τι στη δική μου γλώσσα. Φυσικά, είναι δυνατή η μετάφραση από τα φινλανδικά στα αγγλικά με βοηθήματα, αλλά το κείμενο δεν έχει συναίσθημα και αποχρώσεις, καθώς και φάρσες. Κάθε τόσο στη ζωή μου υπήρχαν άνθρωποι που με βοήθησαν στιγμιαία με τα Αγγλικά, αλλά οι άνθρωποι πηγαίνουν και έρχονται, οπότε οι γλωσσικές δεξιότητες πρέπει να προέρχονται από το ίδιο το άτομο.

Λατινικά και Google

Παρατήρησα αυτό το αστείο σήμερα. Για κάποιο λόγο, η Google δεν μετέφρασε τα Λατινικά όταν το δοκίμασα με ένα άρθρο στα Φινλανδικά με επίσης Λατινικά. Ας ελπίσουμε ότι το παρακάτω κείμενο στα Λατινικά δεν θα μεταφραστεί από τη Μετάφραση Google:

Caelum
altum Habet Risum bellum.
Θα ήθελα να δω μερικούς ανθρώπους
.
© Yelling Rosa
22.10 20

Στα φινλανδικά, αυτό ισχύει ως εξής για τα μέρη:

Ψηλά στον ουρανό
είναι ένα όμορφο χαμόγελο.
Το
ταπεινό μυαλό μπορεί να το δει .
© Yelling Rosa
22.10.20

Μου αρέσουν τα Λατινικά, γιατί όπως τα Φινλανδικά, οι θήκες έχουν τη λειτουργία τους και δεν καθορίζονται όλα με προθέσεις. Οι προετοιμασίες είναι δύσκολες για μένα γιατί στα Αγγλικά η συνοχή τους δεν είναι υψηλή. Επίσης, ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούνται τα άρθρα με εκπλήσσει. Έχουν μείνει εκεί που πιστεύω ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν.

Σχετικά με τη δυτική και σλαβική κουλτούρα

Στη Φινλανδία, ήταν πάντα ντροπή να παραδεχτούμε ότι υπάρχει ομοιότητα μεταξύ μας και των Σλάβων. Αυτή η αντίφαση είναι η αιτία πολλών θλίψεων. Για παράδειγμα, οι Φινλανδοί όπως τα ρωσικά τραγούδια και τα δικά τους τραγούδια είναι επίσης θλιβερά. Στις σλαβικές γλώσσες, όπως και στα φινλανδικά, οι αντωνυμίες παίζουν σημαντικό ρόλο. Μέχρι στιγμής, είμαστε επίσης ένα έθνος που φροντίζει όλους τους πολίτες. Σήμερα, υπάρχει και μια αλλαγή εδώ, και θέλουμε να κάνουμε την κοινωνία πρόνοιας πιο νεοφιλελεύθερη, δηλαδή να καταλάβουμε τους φτωχούς. Οι μεγάλες πολιτιστικές και ψυχαγωγικές προσφορές των ΗΠΑ συμβάλλουν σε αυτήν την αλλαγή.

Ωστόσο, ειδικά στο παλαιότερο τμήμα του πληθυσμού, η ακόλουθη πρόταση συνεχίζει να λαμβάνει υποστήριξη:

Είδα το τραγούδι να τραγουδά σύντομα

Εδώ θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε τη Μετάφραση Google ή να μελετήσετε Φινλανδικά στο μέλλον. Όταν η ηλικία ξεκινά ήδη από 70 χρόνια, οι δυνάμεις είναι σαν μια 40χρονη. Τότε ήρθε η ώρα να πολεμήσει την αγγλική γλώσσα. Τώρα το βλέπετε ως συντριπτικό και περιττό γιατί αυτά τα ιστολόγια έχουν μόνο μερικές εκατοντάδες αναγνώστες. Επιπλέον, όπου μπορώ να διαβάσω μη φινλανδικά άρθρα, θεωρώ δίκαιο ότι κάποιος διαβάζει τα φινλανδικά άρθρα μου.

Ελπίζω να συνεχίσετε να επισκέπτεστε εδώ, παρόλο που το ποσοστό της μητρικής μου γλώσσας αυξάνεται.

https://yrosa.wordpress.com/