Ναύαρχος Τ.Γιαϊτσί: "Η Τουρκία στοχοποιήθηκε ως αδίστακτο κράτος”
Ανέβηκαν θέση στη μαύρη λίστα των ΗΠΑ οι Τούρκοι που κινδυνεύουν πλέον με σενάριο 'Γιουγκοσλαβίας" από τη δύση
Ένα-ένα ανέρχεται τα “σκαλιά” της μαύρης λίστας των ΗΠΑ η Τουρκία, η οποία τώρα χαρακτηρίζεται ως “αδίστακτο κράτος”, κάτι που προμηνύει και ανάλογη συμπεριφορά με προεκτάσεις για το σημερινό τουρκικό καθεστώς.
Για το θέμα αυτό ο πρόεδρος του ναυτικού ινστιτούτου BAU και Ναύαρχος ε.α. Jihad Yayci, κατηγορεί το περιβόητο Ατλαντικό Συμβούλιο για την ετικέτα που έδωσε στην Τουρκία ως «αδίστακτο κράτος», με την οποία η χώρα αυτή εισέρχεται σε μια πολύ μεγάλη στενωπό γεωπολιτικών εξελίξεων.
Ο ναύαρχος Yaycı δήλωσε, «ότι αυτή η ονομασία σημαίνει ότι η χώρα μου είναι ένα κράτος εκτός διεθνούς τάξης. Σημαίνει ότι υπάρχει μια κατάσταση στο εσωτερικό η οποία πρέπει να ελεγχθεί. Υπάρχει μια προσπάθεια να ανοίξει ο τρόπος χρήσης βίας κατά της Τουρκίας από τις ΗΠΑ», τόνισε ο ίδιος.
Το Συμβούλιο του Ατλαντικού ανακοίνωσε για το 2021 σχετικά με τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την συμπεριφορά ορισμένων χωρών, τοποθετώντας την Τουρκία στον κατάλογο των «αδίστακτων κρατών», με τον προσδιορισμό να αποτελεί πλέον σαφή απειλή κατά της Τουρκίας.
Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ο όρος «αδίστακτο κράτος» (αγγλικά: rogue state) αφορά χώρα που απειλεί την παγκόσμια ειρήνη, είναι απρόβλεπτη, βοηθά στον πολλαπλασιασμό των όπλων μαζικής καταστροφής, μεταχειρίζεται αδίστακτα τους πολίτες της, απειλεί τους γείτονές της και παραβιάζει τις διεθνείς συνθήκες στις οποίες είναι σταθερά συμβαλλόμενο μέρος.
Πρόκειται για έναν όρο που χρησιμοποιείται στις διεθνείς σχέσεις για κράτη που υποστηρίζουν την τρομοκρατία ή φέρεται να τη χρησιμοποιούν ως εργαλείο στην πολιτική τους”.
«Κράτος απατεώνων» σημαίνει το κράτος που έχει εξέλθει από την διεθνή τάξη. Σημαίνει μια κατάσταση που πρέπει να ελεγχθεί. Φυσικά, είναι επίσης δυνατή η χρήση βίας για έλεγχο. Υπάρχει μια προσπάθεια να ανοίξει ο δρόμος για τη χρήση βίας κατά της Τουρκίας από την δύση.
"Ο όρος «αδίστακτο κράτος» είναι μια πολύ βαριά κατηγορία. Δεν είναι δυνατό να γίνει αποδεκτό. Η Τουρκία είναι ένα κράτος που προσπαθεί να προστατεύσει τα δικαιώματα που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο.
Μιλάμε για κατηγορία που είναι άβολη με την έως τώρα στάση της Τουρκίας. Η χώρα μου είναι μέλος του G-20 και ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός δεν είναι μια λέξη που λέγεται εύκολα.
Πρέπει να αντισταθούμε σε τέτοιες απειλές. Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να βλέπουν το Ιράν, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, τη Συρία και τη Βενεζουέλα ως "αδίστακτα κράτη".
Προηγουμένως είχαν χαρακτηρίσει με αυτόν ορισμό το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Κούβα, τη Λιβύη και τη Γιουγκοσλαβία και με αυτή την δικαιολογία παρενέβησαν στρατιωτικά αλλά και με άλλους τρόπους.
Τώρα εκτιμάται ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να δημιουργήσουν και πάλι αυτήν την αντίληψη για την Τουρκία.
Το κύριο έργο αυτής της αντίληψης είναι οι άθλιες δραστηριότητες τρομοκρατικών οργανώσεων όπως η Feto ή το PKK, και χώρες όπως Ελλάδα, Αρμενία, Γαλλία, οι οποίες ενοχλούνται από την δράση της Τουρκίας στην Αφρική και αλλού.
Η Ελλάδα και η ελληνοκυπριακή διοίκηση με αφορμή τα νησιά της ανατολικής Μεσογείου, δημιουργούν μια “στρεβλότητα” της έννοιας της προστασίας των νόμιμων δικαιωμάτων και συμφερόντων της Τουρκίας”, δήλωσε ο ίδιος μεταξύ άλλων.
Η ουσία όμως είναι ότι η Τουρκία έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα και πρόκειται να δεχθεί ισχυρές πιέσεις, ειδικό το ισλαμικό καθεστώς του Ερντογάν, για την σχέση του με Ρωσία και Κίνα, ενώ η στρατιωτική δράση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων αποτελεί πρόκληση για την δύση στο σύνολο της.
Οι Τούρκοι ότι και να δηλώνουν πολλοί ειδικοί, θα κληθούν να πληρώσουν για την στάση τους στην Α. Μεσόγειο πολύ σύντομα, αφού θεωρούν τον εαυτό τους ως Οθωμανούς κατακτητές εν έτει 2020, κάτι που βέβαια δεν γίνεται αποδεκτό αφού αυτό το καθεστώς δεν υφίσταται με καμία συνθήκη.
Κυρίως όμως οι Τούρκοι θα δεχθούν πολλαπλά πλήγματα διότι μετέβαλαν με τις αποφάσεις και τις κινήσεις τους, προς την αποκαλούμενη παγκόσμια τάξη πραγμάτων, έτσι ακριβώς όμως όπως την εννοούν οι ΗΠΑ και όσοι κυβερνούν τον πλανήτη βέβαια.
ΗΠΑ: H Bουλή απέρριψε το βέτο Τραμπ για κυρώσεις στην Τουρκία και αμυντικές δαπάνες
Ο Ντόναλντ Τραμπ είχε ασκήσει βέτο στο νομοσχέδιο αμυντικών δαπανών ύψους 740,5 δισ. δολαρίων, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι κυρώσεις στην Τουρκία
H Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ τάχθηκε με μεγάλη πλειοψηφία (322 - 87) τη Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου υπέρ της απόρριψης του βέτο που άσκησε ο Ρεπουμπλικάνος απερχόμενος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στο σχέδιο νόμου που προβλέπει αμυντικές δαπάνες ύψους 740,5 δισ. δολαρίων, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται και οι κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας για την αγορά των ρωσικών S-400.
Το νομοσχέδιο αυτό εγκρίνεται ανεξαίρετα κάθε χρόνο από τη δεκαετία του 1960 και φέτος, έπειτα από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, τα δύο σώματα του αμερικανικού Κογκρέσου το υπερψήφισαν με ευρείες πλειοψηφίες. Ο μεγιστάνας όμως άσκησε βέτο, επικαλούμενος διάφορους λόγους — ανάμεσα σε αυτούς είναι το ότι προβλέπει τη μετονομασία στρατιωτικών βάσεων που φέρουν τα ονόματα ηγετών της Συνομοσπονδίας (σ.σ. της συμμαχίας πολιτειών του Νότου που τάσσονταν υπέρ της σκλαβιάς, της παράταξης που ηττήθηκε στον αμερικανικό εμφύλιο τον 19ο αιώνα). Ο Τραμπ απαίτησε εξάλλου να αλλάξουν διατυπώσεις που θα μπορούσαν να επιβραδύνουν το σχέδιό του να αποσύρει στρατεύματα των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, ή τη Γερμανία. Ενώ αξίωσε ακόμη να συμπεριλάβει διάταξη για να μειωθούν οι περιπτώσεις κατά τις οποίες οι εταιρείες που διαχειρίζονται ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης έχουν νομική προστασία. Ο Τραμπ κατηγορεί τις εταιρείες αυτές ότι εμφορούνται από προκατάληψη εναντίον του.
Πάνω από τα δύο τρίτα των παρόντων στη Βουλή των Αντιπροσώπων τάχθηκαν χθες υπέρ του προϋπολογισμού αυτού, «παρά τις ενστάσεις του προέδρου», υπήρξε με άλλα λόγια η ενισχυμένη πλειοψηφία που απαιτείτο για να ανατραπεί το προεδρικό βέτο στον National Defense Authorization Act (NDAA). Υπέρ της απόφασης τάχθηκαν όχι μόνο 212 Δημοκρατικοί, αλλά και 109 Ρεπουμπλικάνοι κοινοβουλευτικοί, κάτι που χαρακτηρίζεται βαρύ χτύπημα για τον απερχόμενο πρόεδρο και υπογραμμίζει τον διχασμό στο κόμμα του.
Κανένας Αμερικανός πρόεδρος δεν είχε ασκήσει βέτο στον NDAA πριν από την 23η Δεκεμβρίου, όταν το έκανε ο Τραμπ. Το εάν θα ξεπεραστεί το προεδρικό βέτο θα το κρίνει η Γερουσία, όπου είναι πιθανό να διεξαχθεί ψηφοφορία ακόμη και σήμερα Τρίτη, αν και δεν έχει προγραμματιστεί αυτό, τουλάχιστον επίσημα.
Δεν αποκλείεται όντως η Γερουσία να μιμηθεί τη Βουλή των Αντιπροσώπων και να άρει το βέτο του Τραμπ, μολονότι απαιτείται και σε αυτή την περίπτωση ενισχυμένη πλειοψηφία δύο τρίτων. Είχε άλλωστε εγκρίνει με συντριπτική πλειοψηφία (84-13) το νομοσχέδιο. Αν το σενάριο αυτό γίνει πραγματικότητα, θα πρόκειται για την πρώτη φορά που το Κογκρέσο θα παραμερίσει βέτο του Τραμπ, καθώς πλησιάζει πλέον το τέλος της θητείας του 45ου προέδρου των ΗΠΑ. Ο Τραμπ έχει ασκήσει βέτο σε σχέδια νόμου 9 φορές τα τελευταία τέσσερα χρόνια· το Κογκρέσο δεν μπόρεσε μέχρι εδώ να το ανατρέψει σε καμία.
Όπως αναφέρει το ΑΠΕ - ΜΠΕ, μολονότι ο μεγιστάνας εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει τη νίκη του Δημοκρατικού Τζο Μπάιντεν στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου, θα του παραδώσει την εξουσία την 20ή Ιανουαρίου.
Γερμανία: Κύκνος που θρηνούσε το ταίρι του σταμάτησε την κυκλοφορία τρένων
Guardian
Ένας κύκνος που πενθούσε τον θάνατο του ταιριού του πάνω στις ράγες των γερμανικών σιδηροδρόμων διέκοψε την κυκλοφορία είκοσι και πλέον τρένων για σχεδόν μια ώρα, προτού τελικά τον απομακρύνουν πυροσβέστες, ανακοίνωσε η αστυνομία.
Τα δύο πουλιά πέταγαν πάνω από τις ράγες τρένων υψηλής ταχύτητας που συνδέουν την Κάσελ με την Γκέτινγκεν, στην κεντρική Γερμανία, κατά τη διάρκεια «περιήγησής τους» στην περιοχή, ανέφερε η αστυνομία της Κάσελ.
Αλλά το ένα από τα πουλιά σκοτώθηκε, πιθανόν διότι άγγιξε εναέρια ηλεκτροφόρα καλώδια, σύμφωνα με την ίδια πηγή. Το συμβάν εκτυλίχθηκε την 23η Δεκεμβρίου, αλλά ανακοινώθηκε χθες.
Το άλλο πουλί, θρηνώντας, κάθισε στο πλάι του νεκρού ταιριού του κι αντιστάθηκε στις προσπάθειες σιδηροδρομικών να το απομακρύνουν από τις ράγες.
Χρειάστηκε να επέμβουν πυροσβέστες με ειδικό εξοπλισμό. Απομάκρυναν τον νεκρό κύκνο και το ταίρι του, σώο και ασφαλές, από την περιοχή. Το πουλί που σώθηκε αφέθηκε ελεύθερο στον ποταμό Φούλντα.
Είκοσι τρεις συρμοί καθυστέρησαν περίπου σαράντα λεπτά της ώρας όσο διαρκούσε η επιχείρηση διάσωσης, σύμφωνα με την ανακοίνωση της αστυνομίας.
Σύμφωνα με τη βρετανική εταιρεία για την προστασία των πτηνών, οι κύκνοι προσπαθούν να μείνουν ζευγάρι με το ταίρι τους όλη τους τη ζωή.
Μόνο αγγλικά μπορεί να μιλήσει από το πρωί ο Αλέξης Τσίπρας, αποκαλύφθηκε ότι το εμβόλιο περιείχε την αγγλική έκδοση των Windows
Αναστάτωση επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τον σημερινό εμβολιασμό του Αλέξη Τσίπρα αφού όπως διαπιστώθηκε μετά την επιστροφή του από το νοσοκομείο, ο πρώην πρωθυπουργός μπορεί να μιλήσει μόνο αγγλικά.
Σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν από την Κουμουνδούρου, ο πρώην πρωθυπουργός επέστρεψε μετά τον εμβολιασμό του στο σπίτι για ξεκούραση και, όταν η σύντροφος του Μπέτυ Μπαζιάνα τον ρώτησε τι θέλει για μεσημεριανό, εκείνος απάντησε «φις εντ τσιπς μάι ντίαρ» σε άπταιστα αγγλικά.
Όταν η κ. Μπαζιάνα τον ρώτησε απορημένη γιατί της απαντάει στα αγγλικά κι αν αισθάνεται καλά, ο κ. Τσίπρας φέρεται να της αποκρίθηκε «αι ντοντ ανστερταντ γουατ δε πρόμπλεμ ιζ. Αι φηλ φάιν» αναφέρουν οι ίδιες πηγές.
Έντρομη, η σύντροφος του πρώην πρωθυπουργού ενημέρωσε αμέσως τους συνεργάτες του και κάλεσε γιατρό, ο οποίος αφού τον εξέτασε τον παρέπεμψε στον υπεύθυνο πληροφορικής του κόμματος, που διαπίστωσε ότι στον πρώην πρωθυπουργό είχε δοθεί εμβόλιο που περιείχε την αγγλική έκδοση των Windows της Microsoft.
Όπως αναφέρουν στελέχη της αντιπολίτευσης, η εξέλιξη αυτή δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα αφού, παρότι ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορεί πλέον να γίνεται κατανοητός στο εξωτερικό, δεν έχει κουμπί αλλαγής γλώσσας, με αποτέλεσμα να πρέπει να εξηγήσουν στους ψηφοφόρους γιατί μιλάει μόνο αγγλικά, ενώ θα πρέπει να προσληφθεί υποτιτλιστής για όλες τις ομιλίες του ή να τον ντουμπλάρει ο Σπύρος Μπιμπιλας.
Αυτό είναι το πιστοποιητικό που θα δίνεται για το εμβόλιο(ΦΩΤΟ)
Η επιχείρηση «Ελευθερία» κατά του κορονοϊού είναι σε πλήρη εξέλιξη στη χώρα μας. Μέχρι τώρα, έχουν κάνει το εμβόλιο κατά του κορονοϊού 471 άτομα, εκ των οποίων μία 32χρονη ειδικευόμενη γιατρός στο νοσοκομείο Αττικόν είχε μη σοβαρό αλλεργικό περιστατικό.
Στη χώρα μας, οι εμβολιασμοί των υγειονομικών, όπως ανέφερε στην καθιερωμένη ενημέρωση για τον κορονοϊό, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Υγείας, Μάριος Θεμιστοκλέους, υπολογίζεται ότι θα έχουν ολοκληρωθεί στις 20 Ιανουαρίου και την ίδια ημέρα θα ξεκινήσουν να γίνονται τα εμβόλια του κορονοϊού στους πολίτες.
Μάλιστα, όπως αποκάλυψε το OPEN TV, όσοι εμβολιάζονται θα λαμβάνουν και πιστοποιητικό εμβολιασμού. Το Ανοιχτό Κανάλι και η δημοσιογράφος, Γεωργία Λαγού, έδειξαν το πιστοποιητικό εμβολιασμού που έλαβε υγειονομικός που έκανε το εμβόλιο. Αυτή τη βεβαίωση θα λαμβάνουν όλοι οι πολίτες που κάνουν το εμβόλιο κατά του κορονοϊού στα εμβολιαστικά κέντρα της χώρας μας.
Στο έγγραφο υπάρχει το όνομα του πολίτη που έκανε το εμβόλιο, το ΑΜΚΑ του, το όνομα της εταιρείας του εμβολίου που έκανε, η ημερομηνία εμβολιασμού του αλλά και η ημερομηνίας της δεύτερης δόσης του εμβολίου.
Η συγκεκριμένη κίνηση έχει ενοχλήσει την Άγκυρα, με αναλυτές, στρατιωτικούς και πολιτικούς να βρίσκονται στα ''κάγκελα''. Το θέμα είναι η Ελλάδα να μην μείνει μόνο στην επέκταση στο Ιόνιο, αλλά να προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς και στο Αιγαίο.
Το επόμενο βήμα είναι επίσης να γίνει μία συμφωνία και με την Λευκωσία, για να ενωθεί η Ελλαδική με την Κυπριακή ΑΟΖ.
Μάλιστα για το συγκεκριμένο ζήτημα έδωσε αρκετές πληροφορίες και ο κ. Φραγκούλης Φράγκος, στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο Πένταπόσταγμα. ''Το διεθνές δίκαιο της θάλασσας μας επιτρέπει να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, 145 χώρες το έχουν πράξει. Ίσως είμαστε η μοναδική χώρα που δεν το έχει κάνει. Οι Κύπριοι μας κάλεσαν από το 2004 να καθορίσουμε ΑΟΖ, αλλά δεν το κάναμε. Υπήρξαν τότε πρωθυπουργοί που δεν το ήθελαν!
Εμείς μπορούμε να ανατρέψουμε τα πάντα εφαρμόζοντας το διεθνές δίκαιο, για να το κάνουμε αυτό όμως και επειδή ακόμα και η παρούσα κυβέρνηση αφήνει να εννοηθεί ότι προσπαθεί με την πολιτική της να κερδίσει χρόνο (η πολιτική είναι ο δρόμος του εφικτού), να μην φτάσουμε όμως στο άλλο που είπε ο Θουκυδίδης ότι ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του'', ανέφερε ο κ. Φραγκούλης Φράγκος.
Τι αναφέρουν σήμερα οι Τούρκοι
''Η απόφαση-σκάνδαλο τέθηκε σε ισχύ! Το Προεδρικό Διάταγμα εκδόθηκε σε εφαρμογή του κυρωτικού νόμου της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας. Το Προεδρικό Διάταγμα επισημαίνει ότι η Ελλάδα επιφυλάσσεται για την άσκηση και στις λοιπές περιοχές της Επικράτειάς της των αντιστοίχων δικαιωμάτων της, όπως αυτά απορρέουν από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία αποτυπώνει διεθνές εθιμικό δίκαιο'', αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ.
''Ο Προϊστάμενος του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Άγκυρας και Διεθνούς Δικαίου Καθηγητής Δρ. Sertaç Hami Başeren, αξιολόγησε αυτήν την απόφαση της Ελλάδας και την κατάσταση του Αιγαίου'', σύμφωνα με το τουρκικό Sputnik.
''Υπενθυμίζοντας ότι τα κράτη μπορούν να αυξήσουν τα χωρικά τους ύδατα έως και 12 μίλια, ο καθηγητής Dr. Baseren είπε ωστόσο, ότι υπάρχει μια διαφορετική κατάσταση σε ημίκλειστες θάλασσες όπως το Ιόνιο Πέλαγος και το Αιγαίο.''
'Η Ανατολική Μεσόγειος είναι μια ημίκλειστη θάλασσα. Ειδικά το Αιγαίο Πέλαγος, το Ιόνιο Πέλαγος ή η Αδριατική είναι ημίκλειστες θάλασσες με μοναδικές γεωγραφικές συνθήκες. Ως εκ τούτου, μια χώρα που θέλει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα σε κλειστές θάλασσες πρέπει να λάβει την έγκριση και άλλων γειτονικών κρατών. Δεν γνωρίζω εάν η Ιταλία, ή, η Αλβανία έχουν πρόβλημα. Η Τουρκία πάντως δεν πρόκειται να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο στο Αιγαίο."
''Μην ξεχνάμε πως Μεγάλη Εθνοσυνέλευση αποφάσισε τη δεκαετία του '90, πως η αύξηση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα 12 μίλια στο Αιγαίο θα ήταν αιτία πολέμου.''
Eπίθεση και σε Ρωσία
Ταυτόχρονα έχουμε και τουρκική επίθεση στη Ρωσία! Η Άγκυρα θυμήθηκε την ανάρτηση της ρωσικής πρεσβείας στην Ελλάδα που έγινε τον Οκτώβριο!
''Η Τουρκία χτυπήθηκε πισώπλατα! Σκανδαλώδης υποστήριξη από τη Ρωσία στην Ελλάδα'', αναφέρουν οι Τούρκοι.
''Οι προκλήσεις Ελλάδας εναντίον της Τουρκίας στη Μεσόγειο, στηρίζονται από τη Ρωσία. Η Μόσχα σε ανάρτησή της πριν λίγους μήνες στήριξε την Ελλάδα για τα 12 μίλια!''
Τι ανέφεραν οι Ρώσοι:
''Η θέση της Ρωσίας ως μόνιμου μέλους του ΣΑ του ΟΗΕ είναι η θέση αρχής. Θεωρούμε τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 «ακρογωνιαίο λίθο» του διεθνούς καθεστώτος των θαλασσών.
Η Σύμβαση προβλέπει ρητά το κυρίαρχο δικαίωμα όλων των κρατών για χωρικά ύδατα έως 12 ναυτικά μίλια και ορίζει τις αρχές και τους τρόπους της οριοθέτησης ΑΟΖ. Αυτό αφορά και τη Μεσόγειο.''
Οι Τούρκοι έχουν πολλά νεύρα. Το ζήτημα όπως αναφέραμε και πιο πάνω, είναι η Ελλάδα να κάνει την κίνηση-ματ και στο Αιγαίο. Θα το πράξει;
Αν ζούσε ο Δαρβίνος, θα ήταν περήφανος για τη θεωρία του και το πώς βρήκε εφαρμογή σε αυτούς τους απίθανους «τσιγγάνους της θάλασσας».
Μεταξύ των απίθανων τρόπων με τους οποίους το ανθρώπινο είδος κατάφερε να προσαρμοστεί και να θριαμβεύσει σε κάθε περιβάλλον, ξεχωρίζει εκείνος των Μπατζάου. Της φυλής που βρέθηκε να παλεύει με τα κύματα του Αρχιπελάγους της Νοτιοανατολικής Ασίας και κατόρθωσε να επιβιώσει, διατηρώντας τη μοναδικότητά της. Μόλις τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες αρχίζουν να καταλαβαίνουν τα πώς και τα γιατί αυτής της υπέροχης προσαρμογής που οφείλεται σε μια μοναδική περίπτωση σύγχρονης γενετικής μετάλλαξης του γονιδιώματός τους, που τους επιτρέπει να νιώθουν καλύτερα στη θάλασσα, παρά στο έδαφος. Αν ζούσε ο Δαρβίνος, θα ήταν περήφανος για τη θεωρία του και το πώς βρήκε εφαρμογή σε αυτούς τους καταπληκτικούς «τσιγγάνους της θάλασσας».
Νομάδες του υγρού στοιχείου
Τι κάνεις όταν η μοίρα σου σε ρίχνει σε μια περιοχή της γης όπου η απεραντοσύνη της θάλασσας διακόπτεται από μικρά κομμάτια στεριάς τα οποία συνήθως δεν μπορούν να καλύψουν τις διατροφικές και άλλες ανάγκες σου; Προσαρμόζεσαι ή πεθαίνεις, είναι η απάντηση και οι Μπατζάου ξεκάθαρα επέλεξαν τον πρώτο δρόμο. Επέδειξαν μια πρωτοφανή ικανότητα προσαρμογής στο υγρό στοιχείο που τους περιβάλλει, σε τέτοιο βαθμό που να μπορεί κανείς να τους αποκαλέσει αμφίβια όντα.
Εδώ και περίπου 1.000 χρόνια περιφέρονται στις θάλασσες μεταξύ Φιλιππίνων, Μαλαισίας και Ινδονησίας, περνώντας κατά μέσο όρο τουλάχιστον πέντε ώρες στο νερό και τις υπόλοιπες κάπου πολύ κοντά σε αυτό. Τα σώματα και τα όργανά τους έχουν αναπτυχθεί έτσι ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε συνθήκες ανυπόφορες και αδιανόητες για οποιονδήποτε άλλον.
Ναυτία στη… στεριά
Χωρίς στολές, αναπνευστήρες, μπουκάλες οξυγόνου και με μοναδικό εξοπλισμό μια ξύλινη μάσκα κι ένα καμάκι, βουτούν σε βάθη τα οποία τρομάζουν ακόμη και επαγγελματίες δύτες. Τα 70 μέτρα βάθους ή μερικά λεπτά στο βυθό είναι κάτι συνηθισμένο για τους περισσότερους από αυτούς. Άλλωστε έχουν καταγραφεί περιπτώσεις μελών της φυλής που νιώθουν το αίσθημα της ναυτίας στη στεριά! Η μακρά παραμονή τους για κάποιο λόγο μακριά από το νερό τους φέρνει ζαλάδες και δυσφορία. Φαντάζει τρελό, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό και καταγεγραμμένο.
Για δεκαετίες οι παρατηρητές πίστευαν πως οι υποβρύχιες επιδόσεις των Μπατζάου είναι το αποτέλεσμα συνεχούς «προπόνησης» και «εκπαίδευσης» που ξεκινά από νεαρή ηλικία. Τα παιδιά αντί για Μαθηματικά και Θρησκευτικά, μαθαίνουν πώς να ζουν κάτω από το νερό. Αν και προφανώς κάτι τέτοιο ισχύει 100%, τα τελευταία χρόνια η επιστήμη έρχεται να δώσει και μια άλλη, γονιδιακή διάσταση, για την μοναδική περίπτωσή τους.
Ο ρόλος του DNA
Σχετικά πρόσφατα οι Μελίσα Ιλάρντο και Ράσμους Νίλσεν του πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια, δημοσίευσαν τα αποτελέσματα της έρευνάς τους, σύμφωνα με την οποία δεν είναι η επανάληψη και η εκμάθηση οι μόνοι λόγοι στους οποίους οφείλεται το φαινόμενο των Μπατζάου.
Μελετώντας τα σώματά τους με τη βοήθεια τομογράφων ανακάλυψαν πως οι σπλήνες τους κατά μέσο όρο είναι κατά 50% μεγαλύτερες από εκείνες γειτονικών φυλών που δεν έχουν αντίστοιχη σχέση με το νερό. Η σπλήνα, την οποία συνήθως θυμόμαστε όταν μιας πιάνει στο… τρέξιμο, έχει κομβικό ρόλο στην οξυγόνωση του εγκεφάλου αλλά και άλλων οργάνων. Δουλειά της είναι να διατηρεί ένα απόθεμα οξυγονωμένων ερυθρών αιμοσφαιρίων, κάτι σαν αποθήκη, στην οποία καταφεύγει ο οργανισμός για να μείνει ζωντανός κάτω από το νερό.
Οι διαφοροποιήσεις στην ανατομία επιβεβαιώθηκαν στη συνέχεια και γενετικά. Οι αναλύσεις του DNA έδειξαν μια μετάλλαξη ενός γονιδίου που ευθύνεται για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας οξυγόνου στο σώμα. Επιπλέον, φαίνεται πως το συγκεκριμένο γονίδιο λειτουργεί ως… ελεγκτής, επιλέγοντας κατά προτίμηση όργανα που σχετίζονται με την αναπνοή. Εγκέφαλο, πνεύμονες, καρδιά.
Παράλληλα, σε άλλο ένα γονίδιο διαπιστώθηκαν σημαντικές διαφοροποιήσεις. Πρόκειται για το κομμάτι εκείνο του DNA που σχετίζεται με την ύπαρξη ενός ενζύμου του οποίου ο ρόλος είναι η μεταφορά διοξειδίου του άνθρακα μακριά από τους ανθρώπινους ιστούς. Σε πολλά αμφίβια ζώα αυτή η κατάλληλη ισορροπία είναι που κάνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου.
Από γενιά σε γενιά
Τα αποτελέσματα της έρευνας που δημοσιοποιήθηκαν μέσω του ιστότοπου «Cell Press» φανερώνουν πως δεν είναι μόνο οι πληροφορίες που περνούν από γενιά σε γενιά που έχουν κάνει τους Μπατζάου αυτό που είναι σήμερα. Στην κυριολεξία, πια, αυτοί οι άνθρωποι γεννιούνται με έμφυτη την ικανότητα προσαρμογής και κληρονομούν στους επόμενους όλο το μυστικό αυτής της υπέροχης ιστορίας επιβίωσης, καλά κλεισμένο μέσα στο γενετικό κώδικά τους.
*Με πληροφορίες και φωτογραφίες από economist.com, theatlantic.com και jamesmorgan.co.uk
Πέντε μυστικά συστατικά των εμβολίων κατά της Covid-19(που μόνο οι αρνητές τους γνωρίζουν)
Ο Σπύρος Ξενίδης τσουβαλιάζει σε πεντάδες και σατιρίζει την επικαιρότητα
1. Πασοκίνη. Πρόκειται για μία ουσία που δημιουργεί ευφορία και ενθουσιασμό – αυτό εξηγεί και το γιατί όσοι κάνουν το εμβόλιο χαμογελούν και κάνουν το σύμβολο της νίκης. Η πασοκίνη παραγόταν επί δεκαετίες στα υπόγεια των γραφείων του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη, όμως η παραγωγή της σταμάτησε πριν από 15 χρόνια περίπου, λόγω των επικίνδυνων παρενεργειών της (παραλήρημα μεγαλείου, παραισθήσεις κλπ).
2. Μικροτσίπ 5G. Σαν αυτό που βάζουμε στα σκυλιά, αλλά καλύτερο. Χάρη σε αυτό, ο Μπιλ Γκέιτς θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να γνωρίζει πού βρίσκεται η Σούλα από το Παγκράτι – βέβαια, κακώς μπήκε σε τόσο κόπο, γιατί θα μπορούσε απλά να τσεκάρει το προφίλ της στο Facebook.
3. Αντιφεϊκνιουζόλη. Μία δραστική ουσία που επηρεάζει τους ανθρώπινους νευροδιαβιβαστές, εμποδίζοντας στοχευμένα τη μεταβίβαση fake news στον εγκέφαλο και μετατρέποντας, συνακόλουθα, τους αρνητές του εμβολίου σε fanboys του. Φανταστείτε το σαν το αντίστροφο της τηλεόρασης.
4. Ορός αίματος από νεκρά νεογέννητα γατάκια. Δεν έχει κάποια χρησιμότητα κατά του κορονοϊού, απλά οι σατανικοί επιστήμονες πίσω από τα εμβόλια τη βρίσκουν σκοτώνοντας νεογέννητα γατάκια και χρησιμοποιούν το εμβόλιο ως δικαιολογία για τις αρρωστημένες τους ορέξεις.
5. Kill switch: Ένας ειδικός μηχανισμός που μετά από προκαθορισμένο χρονικό διάστημα απενεργοποιεί την προστασία από τον κορονοϊό, ώστε να πρέπει οι άνθρωποι να ξανακάνουν εμβόλια κάθε τόσο και να πλουτίσουν (ακόμα περισσότερο) οι φαρμακευτικές. Σατανικό.
* Το koutipandoras.gr επισημαίνει ότι το κείμενο της νέας στήλης «Πέντε Πράγματα» του Σπύρου Ξενίδη, αποτελεί σατιρικό κείμενο.
Μελέτες που έγιναν κατά το παρελθόν, έχουν δείξει ότι όσοι ζουν σε μέρη με πολύ πράσινο που φαίνεται από το σπίτι τους, έχουν μικρότερη διάθεση για κατανάλωση αλκοόλ και ανθυγιεινών τροφών.
Επίσης, όσοι επισκέπτονται συχνά τους κοντινούς χώρους πρασίνου έχουν καλύτερη σωματική και ψυχική υγεία, ιδιαίτερα λιγότερο στρες.
Σύμφωνα με μία νέα βρετανο-αυστριακή επιστημονική μελέτη, οι άνθρωποι έχουν σημαντικά μικρότερες πιθανότητες να καπνίσουν και είναι πιθανότερο να κόψουν τελείως το τσιγάρο εάν ζουν σε γειτονιές με πολύ πράσινο.
Οι ερευνητές των πανεπιστημίων του Πλίμουθ, του Έξετερ και της Βιέννης, με επικεφαλής την ψυχολόγο Λίαν Μάρτιν του πρώτου, ανέλυσαν στοιχεία για περισσότερους από 8.000 ενήλικες, από τους οποίους το 19% ήταν νυν καπνιστές, ενώ το 45% κάπνιζαν τακτικά για κάποιο χρονικό διάστημα στο παρελθόν.
Διαπιστώθηκε ότι, όσοι ζούσαν σε περιοχές με μεγάλη αναλογία χώρων πρασίνου ήταν κατά μέσο όρο 20% λιγότερο πιθανό να είναι τωρινοί καπνιστές, σε σχέση με όσους ζούσαν σε γειτονιές με λιγοστό πράσινο. Επιπροσθέτως, μεταξύ όσων ήταν πρώην καπνιστές, εκείνοι που ζούσαν σε πράσινες περιοχές ήταν 12% πιθανότερο να το έχουν κόψει οριστικά. Αυτό ισχύει άσχετα με την κοινωνικο-οικονομική κατάσταση των ανθρώπων.
Όλα θα γίνουν ξαφνικά όταν δε θα το περιμένεις. Εκεί στα καλά καθούμενα. Στο τέλος θα πεις κι εσύ: «Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος». Σε μία στιγμή που δεν θα την υποψιάζεσαι, που θα σου διαφεύγει. Θα σε βρει απροετοίμαστο. Το δευτερόλεπτο θα έχει την ίδια μορφή με το προηγούμενο, καθημερινό, μονότονο και πάνω του θα φέρει, σα σφραγίδα «Σήματα Κατατεθέντα» την ίδια εγγύηση που προσφέρουν όλα αυτά τα ασήμαντα δευτερόλεπτα στη ζωή μας. Δεν ξέρω τι αποτέλεσμα γενικά και ειδικά μπορεί να έχουν. Δε γίνεται, θα έχουν κι αυτά μια νομοτέλεια. Κάπου είχα διαβάσει ότι κάθε δευτερόλεπτο που περνάει νεκρώνουν εκατομμύρια κύτταρα και γεννιούνται στη θέση τους άλλα τόσα. Υπάρχει δηλαδή εναλλαγή, άρα κίνηση, κατά συνέπεια εγγυώνται τη βιολογική συνέχεια, εν κατακλείδι και τελικό συμπέρασμα, τη ζωή. Βέβαια κάποια δυσλειτουργία σε αυτή τη αλυσιδωτή ανία θα σε φέρει στο θάνατο. Από καθυστέρηση προφανώς, από αντιλογία και αντίδραση ενός δευτερολέπτου που αντιστέκεται. Αναρχικό και αντισυμβατικό. Αν έδειχναν όλα το ίδιο ζήλο θα ζούσες αιωνίως. Περισσότερο και από τον μυθικό Μαθουσάλα. Σα θεός. Θεός της ανίας. Δίχως τέλος. Κι αυτός ο κανόνας, αυτό το μαθηματικό αξίωμα θα είχε εφαρμογή σε όλους. Ουδείς εξαιρετέος. Όλοι Θεοί στην ίδια ανία. Μάλιστα. Εσωτερικά όμως τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να έχουν άλλη λειτουργία. Άλλο αποτέλεσμα. Παρατείνουν και παραδίνουν στο επόμενο δευτερόλεπτο το ίδιο συναίσθημα. Σαν σε σκυταλοδρομία. Μπανάλ. Μμμ, σαν μία σύνδεση ηλεκτρικού δικτύου. Καλύτερα τώρα. Τώρα το ‘χω. Τελικά, καταλήγω ότι κι αυτά παρατείνουν. Η φυσική τους και χημική-βιολογική τους ιδιότητα είναι η ίδια και απαράλλαχτη με την εσωτερική τους λειτουργικότητα. Παρατείνουν τη λύπη, το πνίξιμο, τη χαρά, το ίδιο συναίσθημα. Η ιδιότητά τους λοιπόν είναι να συντείνουν στην κατά μακρόν ένταση, εγγυώνται τα μακροπρόθεσμα αισθήματα. Μια γενετική δυσλειτουργία του επόμενου, μια προβληματική παραγωγή της παρτίδας θα ανακόψει την πορεία. Εκεί, γεννιούνται τα βραχυπρόθεσμα αισθήματα. Καρκινικά κύτταρα, μεταστάσεις, παρακάμψεις, στροφές, ανηφορικοί δρόμοι, μονόδρομοι, διασταυρώσεις, κατηφόρες, πέσιμο, ρίξιμο στα Τάρταρα. Είναι εφτά το πρωί Σαββάτου. Εσύ κοιμάσαι. Αναρωτιέμαι αν το ίδιο δευτερόλεπτο μας ενώνει. Αν αυτή η ακριβώς η στιγμή είναι γεννήτρια των ίδιων σκέψεων. Αν το επόμενο θα επιφυλάσσει την ίδια έκπληξη και για τους δύο, θα έχει το ίδιο όνομα όταν θα περάσει την πόρτα, αν θα επιφέρει τις ίδιες αλλαγές οι οποίες θα πραγματοποιηθούν με την ίδια ταχύτητα, αν θα υπάρξει η κοινή σχάση στο πυρήνα της σχέσης μας και η ενέργεια μας ρίξει ταυτόχρονα σε μία αφετηρία μπροστά σε διχαλωτό δρόμο και ο καθένας θα πάρει την ίδια στιγμή άλλο δρόμο. Διαφορετικά θα υπάρξει πόνος. Ένας πίσω κι άλλος μπρος. Θα υπάρξει άνιση κατανομή των ευθυνών, παλαντζάρισμα των συναισθημάτων, κάποιος νικητής και ο άλλος ηττημένος, δεύτερος. Χωρίς να το ξέρεις μπορεί να είσαι κι ο τρίτος. Ο πρώτος θα κόψει τη λωρίδα του τερματισμού, το πλήθος θα ζητωκραυγάσει, θα ανοιχτούν σαμπάνιες και ανθρακούχα, θα κερδίσει το θαυμασμό, το πρωτοσέλιδο, θα καθίσει στην πέτρα του ομφαλού του κόσμου. Ο δεύτερος θα τα εγκαταλείψει ακριβώς εκείνη τη στιγμή, της σαλπίζουσας νίκης. Θα καθίσει στον πάγκο του χαμένου, του αποτυχημένου. Θα μπει, έκπτωτος, σε συλλογισμό, σε θεωρήσεις, θα γράψει ίσως ποιήματα και βιβλία και θα φτάσει αργά στο τέρμα, όταν τα φώτα θα έχουν κλείσει. Ο υπάλληλος που κουρεύει το γκαζόν θα φιλοτιμηθεί να τον πετάξει μέχρι την έξοδο. Δεν θα πει τίποτα. θα διατηρήσει την ισορροπία και σιγή ιχθύος. Θα αφήσει τα πάντα να εξελιχθούν φυσικά, δίνοντας εμπιστοσύνη στο πεπρωμένο που εγκλείει το κάθε δευτερόλεπτο. Κι όλα αυτά τα σκεφτόμουν πριν.
Η εναλλαγή των δευτερολέπτων στο τελευταίο δεκάλεπτο κατά το οποίο σε χαζεύω που κοιμάσαι, έχοντας μαζέψει το μαξιλάρι στο στήθος σου και στη κοιλιά σου, αφήνοντας το κεφάλι να πέσει σε άβολη θέση στο γυμνό στρώμα, σε ίδιο επίπεδο με τον κορμό, ήταν κανονική και ακολουθούσε γραμμικά και ευθεία την παραπάνω θεώρηση. Τελικά οι σκέψεις μου κι αυτό που νοιώθω για μένα χωριστά, με εσένα μαζί, για σένα χώρια, δεν έχει κανένα αποτέλεσμα στο δευτερόλεπτο που μας βρίσκει στο ίδιο κρεβάτι, εσένα κοιμισμένο κι εμένα τεντωμένο, να κοιτάω το φωτιστικό, και να έχω αυτή την αγωνία της μονότονης επανάληψης σε κάτι που πια έχει παύσει να δουλεύει, να υπάρχει και έχει μόνο μείνει η συνήθειά του. Αυτή συντηρούμε και οι δυο. Μας το εγγυάται ο χρόνος. Μας το εγγυάται η ίδια η συνήθεια. Τι μπορεί να αλλάξει, θα λες, σε τόσο λίγο χρόνο; Δεν είχαμε ούτε τη δύναμη αλλά ούτε τη θέληση να προκαλέσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Αφεθήκαμε σε μία μεμψιμοιρία και τώρα εγώ αναζητώ την παρέμβαση εξωτερικών παραγόντων, μεταφυσικών δυνάμεων, δαιμόνων, εξωγήινων, για το ξεκίνημα μιας κάθαρσης. Δε σε αγαπώ πια. Ούτε κι εσύ. Μάλλον πρέπει να με άκουσες. Να μίλησα απέξω μου. Παρ’ ολίγον να έσπαζα τη συμφωνία που είχαμε κάνει να αφήσουμε τα πράγματα να κυλήσουν και η απόφαση να μας παρουσιαστεί στο πιάτο, να αφήσουμε, όπως είχες πει, τη στιγμή, το δευτερόλεπτο να λειτουργήσει και να πάνε, όπως πρέπει να πάνε. Να μην παρεμβαίνουμε. Σε βλέπω να γυρνάς πλευρό. Η αλληλουχία των δευτερολέπτων μας διατηρεί στην ίδια κατάσταση. Κι ας κάνω εγώ θεωρήσεις, ας ρίχνομαι σε εσωτερικές αναζητήσεις που πάντα έκανα κι έβλεπες σε αυτή μου την δυσθυμική τάση, τον κίνδυνο απομάκρυνσης, την τρομοκρατική πράξη να διαλύσει την καθεστωτική ηρεμία αυτή της σχέσης. “Χρειάζομαι ηρεμία”, είχες πει, “για να σκεφτώ κι έχω πολλά στο κεφάλι μου”. Πριν από ένα μήνα αυτό. Οπισθοχώρησα. Γενικά σου έδινα πάντα δίκιο. Ίσως και να με βόλευε. Για πολλούς λόγους. Ανευθυνότητα, αδυναμία να πάρω την απόφαση, αναβλητικότητα. Λύπη για μένα και για σένα. Που θα σε άφηνα, που θα σου αναστάτωνα τη ζωή, την ηρεμία. Γι αυτό κι εγώ, όπως κι εσύ άλλωστε, σαν άλλος Οιδίποδας, αφήνομαι στη τύχη, στο επόμενο ελαττωματικό δευτερόλεπτο που θα φέρει την αλλαγή, την πλήρη αναρχία.
Όλα θα πάρουν το δρόμο τους και θα τακτοποιηθούν, μαζί τους κι εμείς, ένα πρωί όπως ακριβώς αυτό. Θα ‘μαι δίπλα σου στο κρεβάτι ή μπορεί κιόλας να με βρει σκυμμένο κάτω από το ντουλάπι της κουζίνας να πλένω τα χθεσινά πιάτα στο νεροχύτη. Θα ‘χω φτιάξει καφέ και θα τον έχω αφήσει να κρυώσει λίγο. Κι ενώ θα είμαι βυθισμένος σε σκέψεις καθημερινές, τρίβοντας με δυνατές αποφασιστικές κινήσεις με το συρμάτινο σφουγγαράκι υπολείμματα αυγού από τα πιρούνια μας και παρελθόντων δευτερολέπτων αναποφασιστικότητας, θα βλέπω να χάνονται οι ευχές μου σε δίνες από σαπουνάδες και πως διασπάται η ευτυχία μιας σχέσης που έχει από καιρό ξεφτίσει με επαφή σε κατιονικά συστατικά απορρυπαντικού, παρασέρνοντάς μας, όλους μαζί, την ιστορία και αυτό που θα μπορούσε να μεταλλαχθεί, στο σιφόνι.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ένα μεταλλαγμένο δευτερόλεπτο, χωρίς ακόμα να το έχω αντιληφθεί, συνεχίζοντας την πρωινή τακτοποίηση της κουζίνας, έχοντας τελειώσει το πλύσιμο των πιάτων, συνεχίζοντας την επαναλαμβανόμενη φυσιολογική διαδικασία, βήμα – βήμα, σαν σε πρωτόκολλο, θα σπρώξω στην τρύπα του ανοξείδωτου νεροχύτη, ένα κομμάτι από ασπράδι, περιέργως μεγάλο που θα μοιάζει σαν περίβλημα από μάτι. Η ίριδα που εσώκλειε η λευκή μεμβράνη θα έχει ήδη ταξιδέψει, αλλά δε θα μας απασχολεί τι βλέπει πια, έναν άλλο φωταγωγό, αν την πήρε με το ράμφος του όπως ρόγα σταφύλι πουλί ή σε έναν άλλο βόθρο να βλέπει άλλες παρασυρμένες ιστορίες της πολυκατοικίας. Ανυποψίαστος για την αρχή του τέλους που θα έχει σημάνει, θα νομίζω πως σ’ άκουσα να πίνεις από τον καφέ μου. Πως σ’ άκουσα να έρχεσαι ξοπίσω μου, τα χνώτα βαριά από την πρωινή, ξαφνική έγερση. Εγώ, χωρίς να γυρίσω να σε αντικρίσω, θα σε επιπλήξω αυστηρά αυτή τη φορά και όχι όπως συνήθιζα να κάνω, χαιδεύοντας με τις λέξεις τους λοβούς και τον ακουστικό σου πόρο. Το τύμπανο θα ξαφνιαστεί που δεν ακούει τη βαθιά χροιά της φωνής μου, κατευναστικά όπως σε παιδί, λατρευτικά όπως σε Άγιο, θα σου φωνάξω κοφτά να μην πάρεις από τα τσιγάρα μου, γιατί τα έχω μετρημένα κι αν πας στο μπάνιο – από την επίπληξη χαράζοντας μεταβολή ξανά στην κουζίνα – να σηκώσεις πρώτα το καπάκι της λεκάνης. Να μην κατουρήσεις γύρω στα χείλη της γιατί πιάνουν ένα κίτρινο πουρί τα λαστιχένια μαξιλαράκια κι έφαγα μια οδοντόβουρτσα προχθές για να τα καθαρίσω.
Εγώ θα περιεργήσω που δε μιλάς. Θα τεντώσω ακόμα το αυτί και θα σε ψάξω με το δέρμα μου, με τους άλλους αισθητήρες μου, ανιχνεύοντας τη θερμοκρασία του σώματος σου που αφήνει το αγουροξυπνημένο, ζεστό από τον ύπνο και τα σκεπάσματα, σώμα σου στην κουζίνα. Θα τρομάξω που δεν εναντιώνεσαι με βρυχηθμό λιονταριού, ενώ μπορεί μέσα στα δόντια να γυροφέρνεις μια ιξώδη βρισιά αποδοκιμασίας. Αυτό στο αναγνωρίζω. Τη διπλωματία σου, την εγκράτειά σου, το “όταν δεν σε παίρνει”, το “όταν δεν το επιτρέπει ο καιρός”. Να ξέρεις όμως, πως εγώ την ένοιωθα. Η αποδοκιμασία έχει μια μυρωδιά λεπτή, καβαλικεύει τα χνώτα, βγαίνει από τα ρουθούνια σαν βρει εμπόδιο από την στενή οδοντοστοιχία σου, προδίδεται με την εκπνοή. Εγώ, λοιπόν, να ξέρεις, πως παραδινόμουν γιατί ήξερα πριν από εσένα. Τελευταία είχε γίνει ιδιαίτερα τσουχτερή, μου τίναζε τη βλεννογόνο με συσπάσεις ιγμορίτιδας. Έχεις δει τις γεροντοκόρες να ξινίζουν στις τελευταίες απέλπιδες προσπάθειες τους να ζευγαρώσουν; Δεν είναι ξινίλα, όπως έλεγες. Από την αγαμία, από την αραχνιασμένη επιθυμία. Τους έχει ερεθιστεί με τους πολλούς αυτό το νεύρο. Ιγμορίτιδα αποδοκιμασίας. Και δεν θεραπεύεται. Χρονίζουσα. Μαθαίνεις να ζεις. Εμένα παρόλα αυτά μου είναι πρόσφατο απόκτημα. Κι έχω φανερά τα σημάδια της εξάρτησης, όπως μία μακρινή μου θεία που εισέπνεε βενζίνες. Στο τέλος απόκαμε. Στο τέλος, πιστεύω κι εγώ, να βρω τη δύναμη να μας αφήσω. Προς το παρόν γεύομαι το πτητικό σου χλευασμό. Τα μόρια του στον αέρα. Και με ζαλίζουν. Και με κάνουν να παραληρώ.
Αν πεις λοιπόν κάτι εγώ θα προσποιηθώ ότι δεν σε άκουσα. Θα συνεχίσω το φτηνό μου παιχνίδι. Μετά από ένα μήνα, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, θα μου καρφωθεί να γυαλίσω τα διαβρωμένα πλακάκια από τα άλατα. Θα πετάξω σκόνες. Θα πιάσω σύρματα. Θα σηκώσω ήχους να σου σκάψουν τ’ αυτιά. Θα σε προσβάλλω περισσότερο. Θα σε μειώνω εκατοστό – εκατοστό. Θα φτάσεις το ύψος της κατσαρίδας που σκότωσες χθες στο μπάνιο. Εγώ όμως θα είμαι εντελώς αδαής πως τώρα πια έχει προσβάλλει καρκίνος την ιστορία μας από εκείνο το μεταλλαγμένο δευτερόλεπτο. Θα πάρουμε το χρώμα του ίκτερου. Θα γυρίσω. Δεν θα σε δω. Θα φωνάξω, χωρίς να ξέρω για ποιο ακριβώς λόγο “ληστής” “ληστής” “γειτόνοι, βοήθεια, κλέφτης”. Εσύ θα έχεις εξαφανιστεί. Θα έχεις αδειάσει το σπίτι. Κι όλα αυτά πριν προλάβω εγώ να ψάξω στις αποσκευές σου. Θα γυρίζω αλλόφρων, φέρνοντας άνω – κάτω το σπίτι, βγαίνοντας στο κεφαλόσκαλο, στη γειτνίαση των τριών διαμερισμάτων του ορόφου. Η γριά με τη κολοβή γάτα που περνούσε στο μπαλκόνι μας και την έδιωχνες καταβρέχοντάς την με νερό θα με κοιτάει με έκπληξη. Η γάτα με ανακούφιση. Εγώ θα με ψηλαφίζω, όπως γιατρός παθολόγος, αν μου λείπει κάποιο κομμάτι. Η ξαφνική σου φυγή θα με βάλει σε σκέψεις, θα παραδοθώ σε πανικό.
Προχθές, βρήκα στο δρόμο, τον πρώην σου. Μου τον είχες δείξει σε φωτογραφία, στο κινητό. Ήταν πολύ διαφορετικός από τότε που την είχατε βγάλει αγκαλιασμένοι με φόντο το Σούνιο, ανεβασμένοι στην τελευταία σταθερή πέτρα πριν τσακιστεί ο ένας από τους δύο Ρήγες. Θυμάμαι είχα πονέσει, όπως ψάρι αγκιστρωμένο. Δεν πονάει να σου αφηγούνται την προηγούμενη ιστορία τους. Όχι. Πονάει το ενδεχόμενο της ίδιας κατάληξης: αντικείμενο μιας μόστρας σε έναν πάλι άγνωστο. Δυσκολεύτηκα να τον αναγνωρίσω. Είχε αλλάξει. Καθίσαμε και ήπιαμε καφέ. Είπε ότι του λείπει η όραση. Βλέπει λίγο πια και λίγο και στους άλλους φαίνεται. Μπορεί όμως και αόμματος να πηγαίνει. Τα φέρνει κι έτσι γύρω. Του λείπει, όμως, ένας σπόνδυλος. Πηγαίνει γυρτός προς τα αριστερά. Η γήινη περιστροφή δεν βοηθά ιδιαίτερα να του ισιώσει το ανάστημα. Ίσως αν η γη γύριζε πιο γρήγορα, να τον φυγοκέντριζε περισσότερο κι αυτός να στεκόταν λίγο πιο όρθια στον κόσμο. Αυτός τώρα βλέπει ότι γέρνει. Με το ένα χέρι που του κρέμεται, αγγίζει σχεδόν και σκουπίζει το πεζοδρόμιο. Μου είπε να προσέχω. Με παρακάλεσε, χωρίς να με πάρεις εσύ είδηση, όταν θα λείπεις, να ψάξω στις αποσκευές σου. Αυτές τις οποίες, ερωτευμένοι νεοσσοί, τις πρώτες μέρες της γνωριμίας μας είχαμε συμφωνήσει να μείνουμε στο δυάρι των δικών μου, κληροδότημα από τους γονείς μου – επικαρπία εγώ, υψηλή κυριότητα στην ουσία εσύ – κι αυτές, λοιπόν, εσύ τις έφερνες λίγο λίγο, ανά διαστήματα, με τη μία ή με την άλλη ευκαιρία. Μετάγγιζες στο διάδρομο, στο χωλ, στο υπνοδωμάτιο, μεταφερόμενων όγκων αποσκευών, όπως σταγόνες ορού σε διασωληνωμένο σε καταστολή. Διηθιζόσουν από την σαρκική μου λαχτάρα και περνούσες ανάμεσα από τις μεμβράνες ασφαλείας και άμυνας και από τα αποτρεπτικά λόγια των φίλων. Είχαν παρατηρήσει μια διαδικασία όσμωσης στην συμπεριφορά μου. Εγώ, όμως, δεν τους έδινα σημασία. Εγώ είχα θαμπώσει. Μου είπε να ψάξω. Κι αν βρω το κλεμμένο σπόνδυλο να του τον επιστρέψω. Μου ‘γραψε, κάνοντας κόπο, το τηλέφωνό του. Όπως έγερνε αυτός στην καρέκλα, έγερνε και η αλληλουχία των ψηφίων. Λοξά στη χαρτοπετσέτα, ο αριθμός γράφτηκε διαγωνίως. Μου είπε πως τώρα έτσι ανάπηρος, είναι δύσκολο να αγαπηθεί. Κανείς δεν τον θαυμάζει. Κι είναι δυο μέτρα παλικάρι. Με φτερά στις πλάτες κι όρεξη για ζωή. Και δεν του λείπει και το μυαλό. Να προσέχω κι εγώ. Και να του υποσχεθώ, με την πρώτη ευκαιρία να ψάξω στις βαλίτσες σου. Σε εκείνη τη κόκκινη, τη χάρτινη, τη δεμένη σταυρωτά με σπάγκο. Αν βρω κι άλλων κομμάτια -αναμνηστικά εσύ συνήθιζες να τα λες, τώρα θυμάμαι πιο καθαρά- να τον πάρω τηλέφωνο. Θα τους ειδοποιήσει πως θα γίνει παραλαβή. Αν είναι να του παραδώσω όλη τη βαλίτσα. Θα κάνει αυτός τη διανομή. Γιατί εσύ, δικό σου δεν είχες τίποτα. Είσαι όπως κι αυτή ένα περίβλημα άδειο. Δεν έχεις προσωπική ιστορία. Δεν είχες όνειρα φέρει μαζί σου. Έκανες μόνο συλλογές. Και σαν να μου κόβεται η αναπνοή, τώρα. Μου λείπει οξυγόνο. Και σαν να μου περισσεύει ένας σπόνδυλος. Εγώ δεν ήμουν ένα και ογδόντα. Η ταυτότητα με αναγράφει πέντε πόντους λιγότερο. Και δεν έχω προλάβει να ντυθώ καλά – καλά. Είμαι ακόμα με τις παντόφλες, με τη λεπτή σόλα. Και λαχανιάζω πιο εύκολα τώρα. Μια δύσπνοια. Μια κοντή ανάσα.
