Η Πανδημία της Ασφάλτου.

 

Η Πανδημία της Ασφάλτου.

Κάποιες περιπτώσεις: 

1. Βάδιζε πάνω στο πεζοδρόμιο ανέμελος. 

2. Ήταν συνοδηγός σε αυτοκίνητο, χαρούμενη για την μεγάλη επιτυχία της. 

3. Ήταν πάνω στο ποδήλατο, γύριζε τον κόσμο. 

4. Πέρναγε το δρόμο κουρασμένος, γυρίζοντας από τη δουλειά. 

5. Ήταν πάνω στη μηχανή στο δρόμο για τη δουλειά. Ξαφνικά η κακιά η ώρα τους έκοψε το νήμα της ζωής. Το όχημα μπορεί, βεβαίως, να είχε πιει, λίγο παραπάνω, να έτρεχε λίγο παραπάνω, να είχε μισό κοιμηθεί, αλλά αυτά είναι πταίσματα. 

Πέντε τυχαίες(;) περιπτώσεις, πέντε αριθμοί από τους 31.385 που έχασαν τη ζωή τους στην άσφαλτο τα τελευταία 20 χρόνια. 

Που τα όνειρά τους φτερούγισαν μαζί τους εκείνη την «κακιά» στιγμή, εξαφανίστηκαν, όπως και οι οδηγοί, που τις (τους) χτύπησαν, έγιναν καπνός οι περισσότεροι,  λες και τους έπιασε πανικός μήπως, επιστρέφοντας, στον τόπο (του εγκλήματος;) θα τους κατασπαράξει από εκδικητικότητα το τραυματισμένο θεριό! Κάποιοι πιάστηκαν, αλλά γρήγορα αφέθηκαν, και κάποιοι αναζητούνται ακόμη. Κάποιους τους ψάχνουν ακόμη και οι συνειδήσεις τους.

Πίσω όμως από τους αριθμούς, τις περιπτώσεις (αλλά όχι τις συμπτώσεις ) και τα στατιστικά βρίσκονται  Άνθρωποι, νέοι συνήθως. 

Όμορφες ιστορίες που έμειναν χωρίς ολοκλήρωση. Ιθάκες που ψάχνουν ακόμη τους ταξιδευτές τους. Κι αν μετά  την κρίση λιγότεροι 

Άνθρωποι χάνονται κάθε χρόνο κατά μέσο όρο, αυτό συμβαίνει, επειδή  κυκλοφορούν λιγότερα οχήματα με μικρότερες ταχύτητες για εξοικονόμηση στα καύσιμα! 

Οι αυτοκινητόδρομοι, επίσης, φαίνεται να έχουν βελτιώσει την κατάσταση, αλλά η αστυνόμευση, μάλλον δεν έχει αξιόλογο μερίδιο). 

Ρέουν  ακόμη ορμητικά τα ποτάμια με το αίμα σε έναν  εμφύλιο πόλεμο, κηρυγμένο στη σιωπή, με πολλούς να είναι ανυπεράσπιστοι, σε μία πανδημία με  θύματα κυρίως νέους (στις ηλικίες 5 έως 29 τα τροχαία είναι η πρώτη αιτία θανάτου παγκόσμια), θέμα που ανεβαίνει στον αφρό του επίκαιρου, όταν χάνεται κάποιος επώνυμος ή η ιστορία είναι πολύ τραγική  και έχει αποτυπωθεί, βεβαίως, στην κάμερα. 

Ο ΟΗΕ έχει καθιερώσει την τρίτη Κυριακή κάθε Νοέμβρη, φέτος στις 15 του μηνός, ως παγκόσμια ημέρα μνήμης θυμάτων από τις τροχαίες συγκρούσεις.

Αυτοί που γλυτώσανε; 

Πολλοί με ακρωτηριασμένα τα σώματα τους, με ακρωτηριασμένες τις ζωές. Πολλοί από αυτούς τους Ανθρώπους τα καταφέρνουν, μετά από ασταμάτητη πάλη, προσαρμόζονται, βρίσκουν διεξόδους, άλλος με τον αθλητισμό, άλλος αφιερώνεται σε ομιλίες ευαισθητοποίησης, άλλος προσφέρει άπλετη αλληλεγγύη σε συμπάσχοντες και όχι μόνο. Μεγαλουργούν, αληθινά πρότυπα χαμένα συχνά στην ανωνυμία μιας ανάπηρης πολιτείας.

Και ακόμη πιο πίσω βρίσκονται αυτοί που μένουν, οι οικογένειες που χάσανε τους δικούς τους Ανθρώπους. Και αυτή η απώλεια τους τρώει όλη τους τη ζωή και μαζί ένα αίσθημα αδικίας, γιατί οι ποινές που επιφυλάσσονται στους δράστες είναι σχεδόν ενθαρρυντικές, ένα χάδι επιβράβευσης, έτυχε, λέει, η κακιά η στιγμή,  να επαναλάβεις το έγκλημα, ούτε μία μέρα φυλακή, έστω λίγες ώρες κοινωνικής υπηρεσίας, για το θεαθήναι ρε παιδί μου, τίποτα, τίποτα, τίποτα. 

Μία υποκρισία του συστήματος που υποστηρίζει τον κανιβαλιστικό καταναλωτισμό, τα αυτοκίνητα, τις αυτοκινητοβιομηχανίες, τον ατομικισμό, την αναξιοπρέπεια, την αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή, ένα αίσχος της α-δικαιοσύνης. 

Στο δικαστήριο παρά τον πόνο τον βαρύ, τον ασήκωτο, παρότι κρατάς μία στάση αξιοπρέπειας χωρίς διάθεση εκδικητικότητας, κάποια στιγμή μπορεί να νιώσεις ότι εσύ είσαι, λέει, ο κατηγορούμενος, γιατί, για παράδειγμα, δεν πρόσεξες το παιδί σου, λέει, ο άντρας σου δεν πρόσεξε, λέει. 

Και θέλουν να σου φυτέψουν ενοχές, που ζητάς αποζημίωση, που θέλεις να καταστρέψεις τη ζωή του δράστη, λέει.

Η πρώτη αιτία πρόκλησης των τροχαίων συγκρούσεων ( ή εγκλημάτων; ) είναι η ταχύτητα. 

Nα εκτιναχθεί η αδρεναλίνη! Να (απο)δείξουμε τη μαγκιά! Την ηλιθιότητα! 

Δρόμοι πίστες ταχύτητας, πίστες χορού για λυσσασμένους τροχούς να σέρνουν το χορό του θανάτου. 

Το όχημα όπλο που μπορεί να εκπυρσοκροτήσει οποιαδήποτε στιγμή και οπλίζει, όταν, όπως λέει ο Ιαβέρης, μπει το βλήμα μέσα του. 

Ένα βλήμα που συχνά μεταλλάσσεται σε χταπόδι, στο ένα πλοκάμι το κινητό, στο άλλο το καφεδάκι, στο άλλο το τσιγαράκι, και το αμάξι  μόνο του και όποιον πάρει ο χάρος ή η  κακιά η ώρα! 

Στο μεταξύ τα καινούργια αυτοκίνητα διαθέτουν ακόμη πιο εξελιγμένες προδιαγραφές παθητικής ασφαλείας, πράγμα που σου δημιουργεί την προδιάθεση να αναπτύξεις μεγαλύτερη ταχύτητα, να το τρέξεις λιγάκι το εργαλείο, έτσι όμως γίνεσαι πιο επικίνδυνος για τους άλλους, ιδίως  τους ευάλωτους χρήστες του δρόμου, αυτόν με το δίκυκλο, τους πεζούς, τη μητέρα, το παιδί, τον ηλικιωμένο, τον ανάπηρο με το καροτσάκι,   αν τολμήσει να κινηθεί στην πόλη. 

Βλέπετε πολλούς να κυκλοφορούν με αναπηρικά αμαξίδια; Κι όμως: μείωση κατά μέσο όρο 5% της ταχύτητας σημαίνει μείωση κατά 30% των θανάτων στους δρόμους!

Επιπλέον, η αστυνόμευση είναι ελλιπής, επιφανειακή, ενίοτε αλλοπρόσαλλη. Μερικές φορές φαίνεται σαν να κινείται από λόγους εισπρακτικούς, γενικώς όχι πειστικούς. Δίνει το μήνυμα πως τα εγκλήματα στους δρόμους  είναι κάτι το αμελητέο, όχι κάτι σημαντικό σαν τον  κορωνοϊό, για παράδειγμα. 

Σε όποιες περιπτώσεις ο νόμος εφαρμόστηκε με σχετική συνέπεια κι  η αστυνόμευση ήταν επαρκής, π.χ. για τα κράνη και τις ζώνες ασφαλείας, οι συμπεριφορές άλλαξαν άρδην και ξεκάθαρα προς το καλύτερο.

Επίσης, με τα κοινωνικά μηνύματα για την οδική ασφάλεια στα μέσα μαζικής επικοινωνίας προβάλλεται και επισημαίνεται όχι να προσέχει  ο οδηγός αλλά ο πεζός! 

Υποβάλλεται το μήνυμα ότι ζούμε σε μία ζούγκλα, δηλαδή σε ένα περιβάλλον που δεν αλλάζει που έχει το πόδι και το μυαλό κολλημένα στο γκάζι και, αν θέλεις να επιβιώσεις, πρέπει να κάνεις στην άκρη εσύ και τα δικαιώματά σου! 

Ακόμη όμως και το όχημα που δεν κινείται,, το παράνομα παρκαρισμένο σε αναγκάζει συχνά σε επικίνδυνους ελιγμούς, μειώνει την ορατότητα όλων των χρηστών του οδικού δικτύου, αναγκάζει συχνά τους πεζούς να κατεβαίνουν   στο οδόστρωμα,   πράγμα που εγκυμονεί κινδύνους για τη σωματική τους ακεραιότητα.

Μπορεί να γίνει κάτι; Πρώτα πρώτα αντικατάσταση της λέξης «ατύχημα» που είναι μεροληπτική υπέρ του δράστη με τη λέξη «σύγκρουση» ή «συμβάν»( ή μήπως »έγκλημα» χωρίς εισαγωγικά και περιστροφές; ). 

Γιατί οι τροχαίες συγκρούσεις δεν οφείλονται στα τερτίπια της μοίρας, δεν είναι αναπόφευκτες, ίσα ίσα είναι προβλέψιμες, οφείλονται σε συγκεκριμένες αιτίες, έχουν συγκεκριμένους υπευθύνους , άρα μπορούν να προληφθούν. 

Και το πρώτο που χρειάζεται είναι να το αναγνωρίσουμε. Τους όρους αυτούς είναι ανάγκη  να τους υιοθετήσουν με συνέπεια  τόσο η τροχαία, όσο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, γενικά η κοινωνία.

Συνεχής προσπάθεια ευαισθητοποίησης με κοινωνικά μηνύματα για την οδική ασφάλεια με εκπομπές, ντοκιμαντέρ, συζητήσεις, για να ευαισθητοποιηθούν όσοι είναι δεκτικοί. 

Για τους άλλους αυστηροί νόμοι, επιτήρηση των νόμων, αυστηρές συνέπειες για όσους δηλαδή θεωρούν μαγκιά την ασύδοτη οδήγηση.  Και αγωγή. 

Χρειάζεται να ενσωματωθούν στο πρόγραμμα σπουδών και της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης μαθήματα για την οδική ασφάλεια, σύγχρονα μαθήματα ζωής, τα οποία θα συντονίζονται και  θα υλοποιούνται από ειδικούς, σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς των σχολείων. 

Επίσης, να ενθαρρύνονται (άρα ελάχιστη ανάμειξη της γραφειοκρατίας) οι επισκέψεις στο χώρο του σχολείου και να εφαρμόζονται προγράμματα από συλλογικότητες, από φορείς που ασχολούνται με την οδική ασφάλεια π.χ. SOS Τροχαία Εγκλήματα, Ινστιτούτο για την Οδική Ασφάλεια Πάνος Μυλωνάς. 

Η πανδημία της ασφάλτου θερίζει τις νεαρές ηλικίες, πράγμα που δεν συμβαίνει με την πανδημία του κορωνοϊού. Κι όμως πόσα μέτρα παίρνονται για αυτήν του ιού  κι όχι για την άλλη της ασφάλτου; Υποκρισία  μίας γερασμένης κοινωνίας απέναντι στα παιδιά της!

Είναι ανάγκη η υποψήφιοι οδηγοί κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης τους να συνειδητοποιήσουν ότι το όχημά τους είναι όπλο που ανά πάσα στιγμή μπορεί να σκοτώσει τόσο αυτούς όσο και τους άλλους χρήστες του οδικού δικτύου. 

Να σέβονται τους πεζούς και τα δικαιώματά τους, να δείχνουν  ευγένεια και αλληλεγγύη στο δρόμο. 

Επιπλέον, στις εξετάσεις για την απόκτηση διπλώματος, εκτός από την ικανότητα να μπορούν να παρκάρουν και να ξεκινούν από την ανηφόρα, οι υποψήφιοι να αξιολογούνται σε ευρύτερες δεξιότητες, για παράδειγμα αν μπορούν να προλαμβάνουν και να διαχειρίζονται κινδύνους, αν οδηγούν αμυντικά και γενικώς προσεκτικά. 

Και να σταματήσει, επιτέλους, ο χρηματισμός!   

Η τεχνολογία με τις εφαρμογές της μπορεί να συνεισφέρει, υπηρετώντας την ασφάλεια των Ανθρώπων, για παράδειγμα κόφτης ταχύτητας , συσκευή στα οχήματα που δεν επιτρέπει να ξεπεράσεις κάποια συγκεκριμένη ανωτάτη ταχύτητα, αυτόματη προσαρμογή του οχήματος στα όρια ταχύτητας του δρόμου μέσω επικοινωνίας του οχήματος με το δίκτυο, σύστημα αναγνώρισης πεζών και ακινητοποίησης του οχήματος σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης.

Το όραμα μηδέν (vision zero) έχει υλοποιηθεί σε άλλες χώρες με μεγάλη επιτυχία. Πρόκειται για μία πολιτική, μία στρατηγική με οδηγό τις ανάγκες του Ανθρώπου και τέρμα τον εκμηδενισμό των θυμάτων της ασφάλτου. 

Περιλαμβάνει μία δέσμη μέτρων, όπως περιορισμό των ορίων ταχύτητας σε 40 km μέσα στις πόλεις και 30 km όριο για το μεγαλύτερο μέρος των πόλεων, ιδίως  σε περιοχές κατοικιών, σχολείων, γενικά όπου υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση πληθυσμού. Σε συνδυασμό, εξυπακούεται, με την αυστηρή επιτήρηση. 

Καμία ανοχή στο αλκοόλ και αυστηρές ποινές για τους παραβάτες. 

Ενθάρρυνση εναλλακτικών μορφών μετακίνησης, περπάτημα, ποδήλατο, μέσα μαζικής μεταφοράς. 

Δημιουργία κατάλληλων υποδομών για την εξυπηρέτηση των τρόπων αυτών, πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι, λεωφορειόδρομοι, όμορφοι και ασφαλείς δημόσιοι χώροι, και υποδομές, για να μειωθούν οι ταχύτητες, κυκλικοί κόμβοι, στενεύσεις οδών, υπερυψωμένες διαβάσεις, δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας κλπ.

Άνθρωποι με κατάρτιση και ήθος, ναι, υπάρχουν και στην Ελλάδα, για να κάνουν τον σχεδιασμό. Μένει μόνο να δημοσιευτεί η παρακάτω αγγελία και να περιμένουμε τους κατάλληλους, για να πάρουν τις αποφάσεις ( εμείς, οι υπόλοιποι, μπορούμε ο καθένας από τη θέση του να δίνουμε τη μάχη μας ενάντια στην πανδημία της ασφάλτου) :

ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΟΔΗΓΟΙ

ΜΕ ΟΡΑΜΑ

ΚΑΙ ΗΘΟΣ ΑΤΡΑΚΑΡΙΣΤΟ,

ΓΙΑ ΝΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥΝ

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΜΗΔΕΝ.

ΟΣΟΙ ΚΑΛΟΙ, ΤΡΕΧΑΤΕ!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΗΝ ΤΡΑΚΑΡΕΤΕ!

 

Βαγγέλης Δήμας, εκπαιδευτικός, μέλος της Κίνησης ΠΕΖΗ

15.11.2020 Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Συγκρούσεων

Υ.Γ. Πολύτιμα στοιχεία για τη σύνθεση του κειμένου αντλήθηκαν από τον Π.Ο.Υ.          (Παγκόσμιος Οργανισμός  Υγείας) και τον Πανελλαδικό Σύλλογο για τα θύματα των τροχαίων SOS Τροχαία Εγκλήματα

sostegr

ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΡΟΔΟΥ

https://revealedtheninthwave.blogspot.com/

Η «συνοικία το όνειρο» που μετατράπηκε σε εφιάλτη

 Η «συνοικία το όνειρο» που μετατράπηκε σε εφιάλτη

Η θρυλική ταινία που έδειχνε την εξαθλίωση και τη φτώχεια και λογοκρίθηκε τόσο πολύ που ο Αλεξανδράκης την αποκήρυξε

Τα χρόνια που ακολούθησαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο, «βύθισαν» τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων στη φτώχεια και την ανέχεια. Όποιος έχει ακούσει ιστορίες από παλαιότερους γνωρίζει πως εκείνα τα χρόνια η εξαθλίωση μεγάλων στρωμάτων της κοινωνίας ήταν που οδήγησαν πολλούς στη μετανάστευση.

Η πείνα και οι κάκιστες συνθήκες διαβίωσης ήταν για πάρα πολλούς Έλληνες καθημερινός «σύντροφος» σε μια ζωή που είχε πολλές πίκρες και μετρημένες στα δάχτυλα χαρές. Τη δεκαετία του 1960 η Ελλάδα προσπαθούσε να ξανασταθεί στα πόδια της, αλλά τα κουράγια και οι αντοχές είχαν σωθεί.

Τότε ένας φτασμένος ηθοποιός, αποφασίζει να κάνει την πρώτη του σκηνοθετική δουλειά με στόχο να μεταφέρει (όσο αυτό ήταν δυνατόν) στη μεγάλη οθόνη όλα τα βάσανα και τις κακουχίες που βίωναν οι άνθρωποι στις φτωχογειτονιές της χώρας.

Όταν ο Αλέκος Αλεξανδράκης αποφάσιζε να δημιουργήσει την ταινία «συνοικία το όνειρο» δεν περίμενε πως η προσπάθεια του αυτή θα μετατρεπόταν σε έναν πραγματικό εφιάλτη και θα τον ανάγκαζε να αποκηρύξει το ίδιο του το δημιούργημα το οποίο έπεσε στα νύχια της λογοκρισίας που δεν επέτρεψε να βγει προς τα έξω μια τέτοια εικόνα για την «ευημερούσα» Ελλάδα.

«Πέτρα» στη βιτρίνα μιας… χαρούμενης Αθήνας

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Αλέκος Αλεξανδράκης, έχοντας ήδη μια επιτυχημένη πορεία στον κινηματογράφο και το θέατρο, αποφάσισε να κάνει το πρώτο του εγχείρημα πίσω από τις κάμερες.

Όπως ο ίδιος ο αξέχαστος ηθοποιός είχε πει σε παλαιότερες συνεντεύξεις του, έβαλε σε αυτό το εγχείρημα όσα λεφτά είχε αποταμιεύσει από τις ταινίες στις οποίες είχε πρωταγωνιστήσει τα προηγούμενα χρόνια. Υπογράφει, λοιπόν, τη σκηνοθεσία της ταινίας «Συνοικία το Όνειρο», σε σενάριο του Τάσου Λειβαδίτη και του Κώστα Κοτζιά.

Πρωταγωνιστής ήταν ο ίδιος και στο πλευρό του, η πρώην σύζυγός του Αλίκη Γεωργούλη, αλλά και πολλοί άλλοι γνωστοί και ταλαντούχοι ηθοποιοί όπως η Σαπφώ Νοταρά και ο σπουδαίος Μάνος Κατράκης. Το κόστος της ταινίας ήταν υψηλό, καθώς τα περισσότερα γυρίσματα ήταν εξωτερικά αλλά αυτό δεν εμπόδισε τον δημιουργό της ο οποίος επεδίωκε να δείξει το πραγματικό πρόσωπο της φτώχειας και της εξαθλίωσης, πετώντας μια «πέτρα» στη βιτρίνα της ωραιοποιημένης πρωτεύουσας που γλεντάει και τα σπάει στα μπουζούκια, δίχως προβλήματα και σκοτούρες.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, πως ο Αλεξανδράκης επιλέγει για τα γυρίσματα την περιοχή του Ασυρμάτου. Ένα πρώην λατομείο, κάτω από τον λόφο του Φιλοπάππου, κοντά στα Άνω Πετράλωνα, που στην ουσία ήταν μια παραγκούπολη, που έμεναν πάμπτωχοι και μεροκαματιάρηδες άνθρωποι μαζί με πρόσφυγες από την Μικρά Ασία.

Κοινωνικοπολιτική ταινία σε μια εύθραυστη πολιτική συγκυρία

Την εποχή εκείνη η χώρα είχε βγει από έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο που είχε διχάσει την κοινωνία και με μαθηματική ακρίβεια οδηγούταν σε μια χούντα, όπως και τελικά έγινε, περίπου έξι χρόνια αργότερα, από τους Απριλιανούς δικτάτορες.

Κυβέρνηση ήταν η ΕΡΕ και πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Η καθεστηκυία τάξη που ήταν θορυβημένη από την μεγάλη άνοδο που σημείωναν τα ποσοστά της ΕΔΑ  προσπαθεί να παρουσιάσει μια εικόνα για τη χώρα που παρασάγγας απείχε από την πραγματικότητα. Η «ευημερούσα» Ελλάδα ήταν για τους λίγους.

Ταυτόχρονα, ωστόσο, ήταν σε πλήρη ισχύι και το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» που περιελάβανε σωρεία διώξεων και φυλακίσεων για τους αριστερούς. Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε πως τον Οκτώβρη του 1961 έγιναν οι εκλογές που έμειναν στην ιστορία με τον όρο «βίας και νοθείας».

Σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον ο «γνωστός δια τα Αριστερά του φρονήματα» Αλέκος Αλεξανδράκης επιχειρεί να δημιουργήσει τη «Συνοικία το Όνειρο», βάζοντας ως συμπρωταγωνιστή δίπλα του τον επίσης Αριστερό, Μάνο Κατράκη και τον πολιτικά «δακτυλοδεικτούμενο» Μίκη Θεοδωράκη να υπογράφει τη μουσική, δημιουργώντας ένα τραγούδι που έμελλε να γίνει ύμνος για τη φτωχολογιά.

Με αυτά τα δεδομένα ήταν περίπου σίγουρο πως όταν η ταινία έφτανε στην επιτροπή λογοκρισίας θα τύγχανε μιας… ιδιαίτερης αντιμετώπισης και μεταχείρισης.

Η σκληρή λογοκρισία, οι καμένες κόπιες και η αποκήρυξη

Το πόσο ενόχλησε το θέμα της ταινίας το καθεστώς εκείνης της εποχής, φαίνεται ξεκάθαρα από το γεγονός πως κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, εμφανίζονταν στην περιοχή του Ασυρμάτου παρακρατικοί και τραμπούκοι που προσπαθούσαν ακόμα και με ξύλο και απειλές προς τους κομπάρσους (πολλοί εκ των οποίων ήταν κάτοικοι της περιοχής) να διακόψουν τα γυρίσματα.

Όταν ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα, η ταινία φτάνει αρχικά στα χέρια της επιτροπής προληπτικής λογοκρισίας. Στη συνέχεια περνάει από την ειδική επιτροπή για τη χορήγηση άδειας «γυρίσματος», έπειτα επιστρέφει στην πρώτη επιτροπή προκειμένου να πάρει άδεια προβολής. Τελευταίο στάδιο ήταν η επιτροπή ελέγχου κινηματογραφικών ταινιών για να πάρει άδεια προβολής στο Φεστιβάλ της Βενετίας!

Όπως είναι εύκολα κατανοητό κάθε φορά που η ταινία περνούσε από κάποια επιτροπή δεχόταν και το απαραίτητο «πετσόκομμα». Οι αρχικές κόπιες μεταφέρθηκαν στην ασφάλεια για να καταστραφούν. Οι αστυνομικοί, μάλιστα, δεν δίστασαν να καλέσουν τον Αλέκο Αλεξανδράκη προκειμένου να είναι παρών στην καταστροφή τους!

Ο σκηνοθέτης όπως είναι φυσικό αρνήθηκε να παραβρεθεί στην καταστροφή του έργου του και όταν ήρθε η ώρα να βγει η ταινία στους κινηματογράφους δήλωσε: «Από τη στιγμή που κόπηκε, δεν με αφορά».

Ότι, τέλος πάντων, είχε… περισσέψει από την αρχική δημιουργία του Αλεξανδράκη, πήρε την άδεια για να προβληθεί στις 3 Αυγούστου 1961 στον κινηματογράφο «Ράδιο Σίτυ». Όμως ούτε εκεί σταμάτησαν τα προβλήματα. Η πρεμιέρα διεκόπη βίαια από αστυνομικούς, που εισέβαλαν στην κινηματογραφική αίθουσα και κατέβασαν τον γενικό διακόπτη, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των επίσημων καλεσμένων.

Αναλυτική περιγραφή των γεγονότων μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω στο απόκομμα της  εφημερίδας «Ελευθερία», όπως δημοσιεύθηκε την επομένη της επεισοδιακής πρώτης προβολής.

Στην Ελλάδα η ταινία προβλήθηκε μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα, αφού η προβολή της στην υπόλοιπη χώρα απαγορεύθηκε…

Η υποδοχή της ταινίας από τους κριτικούς σε Ελλάδα και εξωτερικό

Όπως είναι φυσιολογικό κάτω από αυτές τις συνθήκες η ταινία ήταν μια εισπρακτική αποτυχία. Ο ίδιος ο Αλεξανδράκης έκανε λόγο για οικονομική καταστροφή.

Η ταινία, ωστόσο, γνώρισε τεράστια εισπρακτική επιτυχία καιρό αργότερα στο εξωτερικό και ειδικότερα στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. «Από εκεί βγήκαν τα λεφτά. Κέρδη ήταν τα ατελείωτα ταξίδια μας και οι γνωριμίες. Φιλίες που άνοιξαν και πυρκαγιές… Μόσχα, Πράγα, Κίεβο, Βουδαπέστη, Βουκουρέστι, Σόφια, Βερολίνο, Κούβα» γράφει στην αυτοβιογραφία της η Αλίκη Γεωργούλη, η οποία αποκαλύπτει πως το κόστος για τα γυρίσματα «ήταν 1.472.000 δραχμές, σχεδόν τα διπλά απ’ όσο κόστιζαν τότε οι ταινίες της Βουγιουκλάκη»!

Μέσα από τα τόσα προβλήματα και εμπόδια η συγκεκριμένη ταινία χαρακτηρίσθηκε ως μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές ταινίες του ελληνικού νεορεαλισμού.

Οι κριτικοί της εποχής την χαρακτήρισαν «αριστούργημα» και μίλησαν πολύ κολακευτικά και για την υπέροχη μουσική επένδυση του Μίκη Θεοδωράκη ενώ όσο και αν κυνηγήθηκε τιμήθηκε με 2 βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, γράφοντας τη δική της χρυσή σελίδα στην ελληνική 7η τέχνη

https://www.newsbeast.gr/

ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΤΩ ΞΑΝΑ

 ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΤΩ ΞΑΝΑ

• Posted by - gynaikaeimai
 
• On - 4 Νοεμβρίου, 2020
 

Δεν θέλω να είμαστε μαλωμένοι, δεν μου αρέσει να τσακωνόμαστε. Σφαδάζει η καρδιά, αγκαλιά με τη λογική. Χάνω τον κόσμο μου, κλονίζεται η βάση μου, καταρρέει όλο μου το σύμπαν και η ροή. Εκείνες τις στιγμές της διαμάχης, νιώθω ανασφαλής, επικρατεί καταχνιά παντού και ψάχνω απελπισμένα για το φως μου. Δεν αντέχω τα τσαλιμάκια, τις φωνές και τους καυγάδες που μερικές φορές επικρατούν. Αν δε μου δίνεις σημασία, κατρακυλώ και με παραμελώ.

Μη με μαλώνεις γιατί αντιδρώ. Η σύγκρουσή μας με εκσφενδονίζει με σφοδρότητα στα μέρη που δε θέλω να βρίσκομαι. Η παύση των συναισθημάτων και η σιγή των λέξεων, μου διαλύει το μυαλό και τη ψυχή. Η καρδιά παρορμητική δεν ακούει ούτε λεπτό, προσπαθώ να τη χαλιναγωγήσω, αλλά τσινάει, να τη δαμάσω προφανώς αδυνατώ. Η δε αδιαφορία, με αποτελειώνει. Δεν θέλω να είμαστε μαλωμένοι, νομίζω ότι δεν με θες πια και δεν με αγαπάς, παρόλο που αν κάτσω να το σκεφτώ λογικά ήσουν και είσαι πάντα εκεί. Ο κυκεώνας των συναισθημάτων με παρασέρνει προς τα κάτω και δεν μπορώ να σταματήσω, να ξαποστάσω και να σκεφτώ.

Διεκδικώ το χρόνο μου να ηρεμήσω, να σκεφτώ, αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, προσπαθώ να μείνω στην ουσία και όχι στα επί ταύτα. Δεν υπάρχει ηττημένος, μα ούτε και νικητής. Αποφασίζω να σε αντιμετωπίσω, να σου μιλήσω και να σου ανοιχτώ.

Θέλω να με κοιτάξεις στοργικά, διεισδύοντας στο είναι μου και να βιώσω εκείνη την ασφάλεια ότι θα είσαι εκεί ότι και αν συμβεί. Θέλω να νιώσω ότι κάθε στιγμή και σε κάθε περίσταση με κατανοείς! Το παρελθόν μου, το τώρα μου, τις ανασφάλειες, τις πληγές μου και όλα εκείνα τα δεσμά των περιοριστικών μου πεποιθήσεων που παλεύω να απελευθερωθώ.

Το ξέρεις ότι προσπαθώ, δεν αφήνομαι, δε λυγίζω, αιώνια αγωνίστρια των ονείρων και επιθυμιών. Όταν λυγίζω και στραβοπατώ, θέλω να είσαι οι φτερούγες μου, που θα με κάνουν να νιώσω την θαλπωρή και θα μου δώσουν ξανά το έναυσμα να πετάξουμε μαζί. Θέλω να με αγαπάς άνευ όρων για όσο θα είμαστε μαζί. Θέλω απλά να με νοιάζεσαι και να με φροντίζεις, να χουχουλιάζω στη ζέστα σου, να με έχεις αγκαλιά.

Αγαπημένε μου εαυτέ θέλω να σε ερωτευτώ ξανά…

Θέλω να ερωτευτώ εμένα…

Από Stella

https://gynaikaeimai.com/

Διατροφή: Οι κορυφαίες πηγές αντιοξειδωτικών

 Διατροφή: Οι κορυφαίες πηγές αντιοξειδωτικών 

Όλοι έχουν ακούσει για τη μεγάλη αξία των αντιοξειδωτικών που περιέχονται στα τρόφιμα. Αλήθεια όμως, τι είναι τα αντιοξειδωτικά;

Τα αντιοξειδωτικά είναι ουσίες που έχουν την ικανότητα να εμποδίζουν ή να επισκευάζουν τις βλάβες που προκαλούνται από την οξείδωση. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι η οξείδωση είναι μια φυσιολογική αντίδραση κατά την οποία παράγονται οι ελεύθερες ρίζες, όταν τα σταθερά άτομα χάνουν τα ηλεκτρόνια τους. Ελεύθερες ρίζες μπορεί να παραχθούν στον ανθρώπινο οργανισμό κατά τη δραστηριοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος, καθώς και από την έκθεση σε ατμοσφαιρική ρύπανση, σε τοξικές ουσίες, ακτινοβολία και στο κάπνισμα.

powered by Rubicon Project

Οι ελεύθερες ρίζες είναι ασταθείς ουσίες, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν με τη σειρά τους στην παραγωγή περισσότερων ελεύθερων ριζών. Ο ρόλος των ελεύθερων ριζών είναι διττός. Από τη μία προστατεύουν τον οργανισμό από ιούς και μικρόβια, ενώ από την άλλη καταστρέφουν το DNA, τις κυτταρικές μεμβράνες, προκαλούν βλάβες στις πρωτεΐνες και στα λιπίδια των κυττάρων. Η διαταραχή στην ισορροπία μεταξύ ελεύθερων ριζών και αντιοξειδωτικών ονομάζεται «οξειδωτικό στρες» και ενοχοποιείται για την εμφάνιση πολλών νοσημάτων όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο καρκίνος και ο διαβήτης.

Σύμφωνα με τον Οργανισμό Κεντρικών Αγορών και Αλιείας (ΟΚΑΑ), οι βιταμίνες, τα μέταλλα και άλλες φυτοχημικές ουσίες επιδεικνύουν αντιοξειδωτική δράση με διάφορους μηχανισμούς:

1. Συγκεκριμένες βιταμίνες (π.χ. βιταμίνη C και Ε) δρουν ανεξάρτητα και μπορούν να μειώσουν τις βλάβες που προκαλούνται από την οξείδωση.
2. Συγκεκριμένα μέταλλα δρουν μέσω σύνθετων συστημάτων και μετατρέπουν τις ελεύθερες ρίζες σε λιγότερο βλαβερές ουσίες που αποβάλλονται από το σώμα. Τέτοια μέταλλα είναι το σελήνιο, ο χαλκός, ο σίδηρος, ο ψευδάργυρος και το μαγγάνιο.
3. Άλλες ουσίες όπως τα φυτοχημικά συστατικά βοηθούν στη σταθεροποίηση των ελεύθερων ριζών και προστατεύουν από την καταστροφή των κυττάρων και των ιστών. Οι φυτοχημικές ουσίες είναι ουσίες που βρίσκονται σε αφθονία στα φρούτα, τα λαχανικά, τα δημητριακά ολικής άλεσης, τα όσπρια, τους σπόρους, στο τσάι, στη μαύρη σοκολάτα κ.ά.

Υπάρχουν αρκετές μελέτες που δείχνουν ότι η αντιοξειδωτική δράση των φυτοχημικών ουσιών στα φρούτα και τα λαχανικά βασίζεται στη συνέργεια και ότι είναι καλύτερα να επιλέγουμε τις ίδιες τις τροφές παρά την πρόσληψη φυτοχημικών ουσιών μέσω συμπληρωμάτων.

Με λίγα λόγια, ο σχηματισμός ελεύθερων ριζών είναι ασφαλής για τον ανθρώπινο οργανισμό κάτω από τον έλεγχο των αντιοξειδωτικών συστημάτων.

Όταν οι αντιοξειδωτικές φυσικές άμυνες είναι ανεπαρκείς, η επίδραση των ελευθέρων ριζών μπορεί να είναι δραματική.

Παρακάτω θα δείτε ποιες είναι οι καλύτερες πηγές αντιοξειδωτικών ουσιών στη διατροφή μας

.Βιταμίνη A: Προστατεύει τα κύτταρα από τις ελεύθερες ρίζες και βρίσκεται στο συκώτι και στα γαλακτοκομικά προϊόντα

Βιταμίνη C: Δεσμεύει τις ελεύθερες ρίζες και συμβάλλει στην αναγέννηση της βιταμίνης Ε. Βρίσκεται στα εσπεριδοειδή, στις πιπεριές και στις φράουλες

Βιταμίνη E: Προστατεύει τα λιπίδια από τις ελεύθερες ρίζες, ενισχύει το ανοσοποιητικό και επιδιορθώνει το DNA. Βρίσκεται στο ελαιόλαδο και σε άλλα έλαια, στα αμύγδαλα και στο αβοκάντο

Σελήνιο: Συμμετέχει σε ενζυμικά σύστηματα και βρίσκεται στον τόνο και στο αυγοτάραχο

Καροτενοειδή (β-καροτένια, λουτεΐνη, ζεαξανθίνη, λυκοπένιο): Αδρανοποιούν τις ελεύθερες ρίζες, ενισχύουν την κυτταρική αντιοξειδωτική άμυνα, συμβάλλουν στην υγεία των ματιών και της όρασης και προστατεύουν τον προστάτη αδένα. Βρίσκονται στα καρότα, στη λαχανίδα, στο σπανάκι, στα εσπεριδοειδή, στις ντομάτες κ.ά.

Φλαβονοειδή (ανθοκυανιδίνες, φλαβανόλες-κατεχίνες, επικατεχίνες, προκυανιδίνες): Ενισχύουν την κυτταρική αντιοξειδωτική άμυνα και πιθανώς συμβάλλουν στη διατήρησης της εγκεφαλικής λειτουργίας, ενώ πιθανή είναι η συμβολή τους και στην καλή λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος. Βρίσκονται στα μούρα, στα κεράσια, στα κόκκινα σταφύλια, στο τσάι, στο κακάο, στη σοκολάτα και στα μήλα

Ισοθειοκυανάτες (σουλφοραφάνη): Αδρανοποιούν τις ελεύθερες ρίζες και ενισχύουν την κυτταρική αντιοξειδωτική άμυνα. Βρίσκονται στο κουνουπίδι, στο μπρόκολο, στα λαχανάκια Βρυξελλών, στο λάχανο και στη λαχανίδα

Σουλφίδια/Θειόλες: Συμβάλλουν πιθανώς στη διατήρηση του καρδιαγγειακού και του ανοσοποιητικού συστήματος, ενώ ίσως αναχαιτίζουν και τη δράση βλαπτικών ουσιών. Βρίσκονται στο κρεμμύδι, στο σκόρδο, στο πράσο και στα σταυρανθή λαχανικά

https://www.onmed.gr/

Προμήθεια μοίρας F-35 με ταχεία παράδοση ζητά η Ελλάδα

 Προμήθεια μοίρας F-35 με ταχεία παράδοση ζητά η Ελλάδα

Σημαντική εξέλιξη

Η Αθήνα ''ξυπνάει'' επιτέλουν και με γοργούς ρυθμούς κινείται για τηην απόκτηση των F-35. Όπως σας έχει ενημερώσει το Πενταπόσταγμα, κατά την πρόσφατη επίσκεψη Μ.Πομπέο στην Ελλάδα δρομολογήθηκε η προμήθεια μαχητικών F-35, τα έξι εκ των οποίων θα αγοραστούν με «έξυπνο» δανεισμό μέσα στο 2022 και θα αποτελέσουν μαζί με τα πρώτα έξι Rafale τη δύναμη πυρός της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. 

Η απόκτηση των F-35 από την Ελλάδα, «υποθηκεύει» την αμερικανική υποστήριξη πρός την χώρα μας σε καιρό επιχειρήσεων κατά της Τουρκίας για ευνόητους λόγους (F-35 vs S-400). Επίσης τα αόρατα F-35, θα μας δώσουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε «διάδρομο» στην τουρκική αεράμυνα, προκειμένου να εισχωρήσουν τα F-16 –MIRAGE 200 μας σε δεύτερο χρόνο. 

 Η Τουρκία ξέρει πως αν η αγορά των γαλλικών Rafale αλλάζει υπέρ της Ελλάδας την ισορροπία στο Αιγαίο η αγορά από την Αθήνα και F-35 κάνει την κατάσταση μη αναστρέψιμή υπέρ της Αθήνας.   

Τι αναφέρουν οι πληροφορίες 

 

Στις 6 Νοεμβρίου η ΓΔΑΕΕ απέστειλε στις ΗΠΑ σχετική επιστολή, απευθυνόμενη στην υφυπουργό Αμύνης με αρμοδιότητα Προμήθειες Ellen Lord, την διευθύντρια της Υπηρεσίας Ασφαλείας Αμυντικής Συνεργασίας (DSCA) Heidi Grant και την υφυπουργό Αεροπορίας αρμόδια για Διεθνείς Σχέσεις Kelli Seybolt. 

Στην επιστολή, γνωστοποιείται ότι η ΓΔΑΕΕ και το ΓΕΑ εξετάζουν εναλλακτικούς τρόπους συμμετοχής στο πρόγραμμα F-35 και η απόφαση συμμετοχής θα εξαρτηθεί από παράγοντες όπως το χρονοδιάγραμμα παραδόσεων, το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής, η διαμόρφωση των αεροσκαφών και η δυνητική προμήθεια 18-24 αεροσκαφών. Τα αεροσκάφη, σημειώνεται ότι μπορεί να είναι νέας κατασκευής ή και μεταχειρισμένα, εφόσον υπάρχουν διαθέσιμα από την Αεροπορία των ΗΠΑ, σύμφωνα με το doureios.com και τον Σάββα Βλάσση.

Η αμερικανική πλευρά ενημερώνεται ότι λόγω των αμυντικών προτεραιοτήτων της χώρας σε συνδυασμό με το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον, “είναι ζωτικής σημασίας να έχουμε τα πρώτα λίγα αεροσκάφη παραδοτέα εντός του 2021“. Η ελληνική πλευρά τονίζει τον επείγοντα χαρακτήρα του ζητήματος και καλεί την αμερικανική πλευρά να προσέλθει για διαπραγματεύσεις το συντομότερο, προκειμένου να καταρτιστεί πρόγραμμα προμήθειας.

Είναι σαφές ότι η επιστολή επαναλαμβάνει το αρχικό ενδιαφέρον που έχει επιδειχθεί από το 2017 που απεστάλη το Αίτημα Τιμής και Διαθεσιμότητος για μέχρι 24 αεροσκάφη, τώρα όμως υπό συνθήκες επείγοντος. 

Το τελευταίο στοιχείο, όπως και στην περίπτωση του προγράμματος των Rafale, θέτει για πρώτη φορά το ενδεχόμενο της ταχείας παραδόσεως μεταχειρισμένων F-35, όπως εξάλλου αναφέρεται σαφώς στην επιστολή. Εκτίμηση είναι ότι μπορούν να βρεθούν 6 αεροσκάφη από την USAF και να παραδοθούν εντός του 2021 στην Πολεμική Αεροπορία, με υλοποίηση της εκπαιδεύσεως του αρχικού πυρήνος προσωπικού εντός του ιδίου έτους. Ο τονισμός της τελευταίας συνθήκης στην επιστολή της 6ης Νοεμβρίου, σχετίζεται με την εκμετάλλευση του “παράθυρου ευκαιρίας” που υφίσταται το 2021 ως προς τον αμυντικό προϋπολογισμό, σε συνδυασμό με την επίτευξη ταχείας εντάξεως στην υπηρεσία με την Πολεμική Αεροπορία ενός αρχικού αριθμού F-35.

Συνεπώς, το συμφωνηθέν πρόγραμμα μπορεί να αφορά 6 μεταχειρισμένα αεροσκάφη και 18 νέας κατασκευής που θα παραδοθούν σε δεύτερο χρόνο, αναλόγως του προγραμματισμού στην γραμμή παραγωγής. Αυτό είναι και το σενάριο το οποίο ήδη έχει συζητηθεί στις πρώτες άτυπες συνεννοήσεις μεταξύ των δύο πλευρών.

 https://www.pentapostagma.gr/

Βυζίτσα: Ένα ζωντανό μουσείο αρχιτεκτονικής στο Πήλιο

 Βυζίτσα: 

Ένα ζωντανό μουσείο αρχιτεκτονικής στο Πήλιο

Posted on 8 Νοεμβρίου, 2020by ellas

Πηγή: Bovary.gr

Καλά κρυμμένη μέσα στα πλατάνια, η Βυζίτσα είναι ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα παραδοσιακά χωριά στο Πήλιο. Αυτό το χωριό μοναδικής και χαρακτηριστικής αρχιτεκτονικής απέχει 29 χιλιόμετρα από τον Βόλο. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 500 μ. στις πλαγιές του Πηλίου και έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός. Φιλοξενεί σήμερα 255 μόνιμους κατοίκους ενώ κατά την χειμερινή σεζόν, παίρνει ανάσα από τους εκατοντάδες τουρίστες που την επισκέπτονται. Η Βυζίτσα έχει πλούσια βλάστηση όλο το χρόνο. Κυρίως καλλιεργούνται μήλα, αχλάδια, ροδάκινα, λεμόνια, αμύγδαλα, κάστανα και καρύδια Η διατήρηση των παραδόσεων έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί είναι ένας σημαντικός παράγοντας του τουρισμού και της οικονομικής ευχέρειας. Θα βρει κανείς πολλούς συνεταιρισμούς, και ιδιαίτερα γυναικείους αγροτικούς συνεταιρισμούς, που παράγουν παραδοσιακά σπιτικά προϊόντα.

Μια ματιά στο παρελθόν

Αρχικά η περιοχή από τα Καλά Νερά έως τη σημερινή Βυζίτσα ήταν ακατοίκητη. Μετά την αναγνώριση του εδάφους και την έγκριση της καταλληλότητάς του προσήλθαν οι πρώτοι “πρόσφυγες”. Περίπου 30 οικογένειες, έφτιαξαν τα αρχοντικά τους. Η συμπεριφορά τους μαρτυρά ότι ήταν φοβισμένοι και κυνηγημένοι, ενώ δεν υπάρχουν στοιχεία που να πιστοποιούν την ακριβή εθνοτική ή τοπολογική προσέλευσή τους. Η εγκατάστασή τους στην Βυζίτσα έγινε κατά ομάδες οικογενειών με συγγενικούς ή φιλικούς δεσμούς και κάθε ομάδα επέλεγε το σημείο εγκατάστασης της. Κριτήρια επιλογής ήταν το αθέατο της περιοχής από τη θάλασσα και η μεταξύ των σπιτιών εγγύτητα, ώστε να εξασφαλίζεται η προστασίας τους από τον κίνδυνο των επιδρομών.

Ο εποικισμός συνεχίστηκε με την έλευση Ηπειρωτών, Μοσχοπολιτών και άλλων, οι οποίοι κατασκεύαζαν μικρότερα σπίτια. Οι πρωτοεγκαταστημένες οικογένειες, έμεναν σε μικρότερες κατοικίες, τα “παράσπιτα” μέχρι την ολοκλήρωση του αρχοντικού. Η κοινωνική ζωήστην Βυζίτσα ήταν περιορισμένη. Οι δυσκολίες που πέρασαν ανέδειξαν το θρησκευτικό τους ένστικτο. Οι Κυριακές και οι γιορτινές ημέρες ήταν ουσιαστικές αργίες, ενώ σε κάποιες εορτές ακολουθούσε λαϊκό πανηγύρι στην πλατεία. Για τις κοπέλες τα πανηγύρια και ο εκκλησιασμός αποτελούσαν τις μόνες ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση. Οι γάμοι αποτελούσαν μια αποδεκτή “μακροχρόνιας διάρκειας” συναλλαγή σύμφωνα με τα κρατούντα ήθη της εποχής.

Βυζίτσα και η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική

Πηγή: Bovary.gr

Ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρας των κτισμάτων στην Βυζίτσα εντάσσεται στο μεγαλύτερο πλαίσιο της πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής. Ο οικισμός παρουσιάζει διαφορετικό χαρακτήρα στον ιστορικό και διατηρηταίο κεντρικό πυρήνα απ’ ότι στο νότιο και στο ανατολικό τμήμα του οικισμού. Το οδικό δίκτυο και τα σοκάκια εκτείνονται παράλληλα με τις τοπογραφικές καμπύλες είναι λιθόστρωτα.

Τα κτίσματα έχουν μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους και σπάνια δημιουργούν συγκροτήματα. Διαθέτουν αυλές περιμετρικά οι οποίες είναι άλλοτε κλειστές και άλλοτε επιτρέπουν την πρόσβαση σε τρίτους. Τα χαρακτηριστικά κτήρια στην Βυζίτσα, τα αρχοντικά, έχουν συνήθως 3 ορόφους με κάτοψη που προσεγγίζει το τετράγωνο, ενώ η τρισδιάστατή μορφή τους είναι κυβική. Διαθέτουν εξώστες και χαγιάτια που ξεχωρίζουν ογκολογικά και χρωματικά. Αυτό συμβαίνει λόγω του άσπρου χρώματος που έχει το επίχρισμά τους σε σχέση με την εμφανή λιθοδομή και τις ξυλοδεσιές του υπόλοιπου κτηρίου.

Πηγή: fumara.gr

Οι στέγες δομούνται κατά κανόνα με ξύλινα δοκάρια και η τελική τους στρώση αποτελείται από πηλιορείτικες σχιστόπλακες. Το στοιχείο αυτό αποτελεί μοναδικό χαρακτηριστικό και γνώρισμα της αρχιτεκτονικής στην Βυζίτσα και είναι υπεύθυνο για ένα μεγάλο μέρος της φήμης της. Αυτά τα κτήρια συνήθως συνοδεύονται από μικρότερα παράσπιτα όπως φούρνο, σπίτι για τον επιστάτη, στάβλο κλπ. Τα διάφορα κτήρια παρατάσσονται περιμετρικά της κύριας αυλής του αρχοντικού. Αποτελεί βέβαια και αρχιτεκτονική με έντονο τοπικό χαρακτήρα, αφού τα υλικά είναι ντόπια. Σύνταξη κειμένου: Βασιλική Τριανταφυλλοπούλου. Επιμέλεια κειμένου: Γεωργία Αλμπανίδου. 

Πηγές: http://5a.arch.ntua.gr/project/5291/5846 Ν. Σ. Γραμμένος. 

Πηγή 

https://ellas2.wordpress.com/

Η μητέρα των δημοσιογράφων

 Η μητέρα των δημοσιογράφων

 Απέναντι Όχθη  Σάββατο, Νοεμβρίου 14, 2020 

Το πρωί της 14ης Νοεμβρίου 1889 η Νέλι Μπλάι ξεκίνησε το ταξίδι της. Ο Ιούλιος Βερν δεν πίστευε ότι εκείνη η όμορφη κοπελίτσα θα μπορούσε να κάνει τον γύρο του κόσμου μόνη της, σε λιγότερο από ογδόντα μέρες.Όμως η Νέλι αγκάλιασε τον πλανήτη σε εβδομήντα δύο ημέρες, ενώ δημοσίευε τα χρονικά: της σε συνέχειες, εξιστορώντας τα όσα έβλεπε και ζούσε.Εκείνη δεν ήταν η πρώτη τολμηρή πράξη της νεαρής δημοσιογράφου,ούτε η τελευταία.Θέλοντας να γράψει για το Μεξικό, έγινε η ίδια Μεξικάνα σε τέτοιο βαθμό που η κυβέρνηση της χώρας τρόμαξε και την απέλασε. Θέλοντας να γράψει για τα εργοστάσια, δούλεψε σαν εργάτρια. Θέλοντας να γράψει για τις φυλακές, κατάφερε να συλληφθεί για κλοπή. Θέλοντας να γράψει για τα φρενοκομεία, προσποιήθηκε την τρελή, και την υποδύθηκε τόσο καλά που οι γιατροί τη χαρακτήρισαν τρελή για δέσιμο. Με αυτό τον τρόπο μπόρεσε να καταγγείλει τις ψυχιατρικές θεραπείες που υπέστη, και που μπορούσαν.να τρελάνουν τον καθένα.Όταν η Νέλι ήταν είκοσι χρονών στο Πίτσμπουργκ, η δημοσιογραφία ήταν ανδρική υπόθεση.Εκείνη την εποχή διέπραξε κάτι που χαρακτηρίστηκε θρασύτητα: δημοσίευσε τα πρώτα χρονικά της.
Δημοσίευσε τα τελευταία της, τριάντα χρόνια αργότερα,προσπαθώντας να αποφύγει τις σφαίρες, στη γραμμή πυρός του Α Παγκοσμίου Πολέμου.

Eduardo Galeano

https://www.apenantioxthi.com/