Τα κάστρα της φεουδαρχικής Ιαπωνίας ήταν πολύ διαφορετικά από τα μεσαιωνικά με τα οποία ήμουν πιο εξοικειωμένος με την Ευρώπη.
Το Himeji Ca stle ήταν το μεγαλύτερο κάστρο στην Ιαπωνία. Καταγράφηκε ως κληρονομιά της UNESCO από το 1993.
«Το Κάστρο Himeji (姫 路 城, Himeji-jō ) είναι ένα ιαπωνικό συγκρότημα κάστρων στην κορυφή ενός λόφου που βρίσκεται στην πόλη Himeji και βρίσκεται στο Νομό Hyogo της Ιαπωνίας . Το κάστρο θεωρείται ως το καλύτερο παράδειγμα της πρωτότυπης ιαπωνικής αρχιτεκτονικής του κάστρου, που περιλαμβάνει ένα δίκτυο 83 δωματίων με προηγμένα αμυντικά συστήματα από τη φεουδαρχική περίοδο . Το κάστρο είναι συχνά γνωστό ως Hakuro-jō ή Shirasagi-jō ("White Egret Castle" ή " White Heron Castle") λόγω του λαμπρού λευκού του εξωτερικού και της υποτιθέμενης ομοιότητας με ένα πουλί που πετά.«—- Βικιπαίδεια
Το κάστρο ήταν καλυμμένο με λευκό γύψο καθώς ήταν πιο ανθεκτικό στη φωτιά. Οι τάφροι και ένας λαβύρινθος μονοπατιών προστάτευαν το κάστρο του κάστρου. Ως επισκέπτης, το βρήκα επίσης δύσκολο!
Το εσωτερικό του κάστρου ήταν αρκετά σκοτεινό, αλλά ο αέρας δεν ήταν υγρός και κρύος όπως θα περίμενε κανείς.
Το οικόσημο της οικογένειας Ikeda ήταν εγγεγραμμένο στο τους κύκλους στην οροφή.
Τα διαφορετικά γεωμετρικά σχήματα στους τοίχους ήταν για την τοποθέτηση των διαφορετικών όπλων κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης.
Αφού φύγαμε από το κάστρο, παρατήρησα αυτήν την εξαιρετικά χαριτωμένη μασκότ του κάστρου Himeji!
Αποφασίσαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα και απολαύσαμε λίγο παγωτό και φούσκα τσάι καθώς συνεχίσαμε.
Καλημέρα σήμερα πρόκειται να ετοιμάσουμε μια τυπική σάλτσα Genova: τη σάλτσα πέστο. Αυτή η σάλτσα συνδυάζεται καλά με φρέσκα ζυμαρικά γεμιστά με τυρί (Έχετε χρόνο να προετοιμάσετε τα φρέσκα ζυμαρικά), είναι επίσης κατάλληλη για χορτοφάγους και παιδιά. Το πέστο διακρίνεται από το βασιλικό, ένα βότανο που καλλιεργείται κυρίως στην πλαγιά. Έχει τις ρίζες του στον Μεσαίωνα όταν οι διάσημοι της Γένοβας καταναλώνουν πολύ αυτό το είδος βοτάνου, το οποίο εισήχθη από την Ασία και στη συνέχεια εξαπλώθηκε σε όλη την Ιταλία. Ανακατώνονταν με αρκετά τυριά μόνο αργότερα προστέθηκε και το λάδι.
Βρήκαμε την πρώτη συνταγή για σάλτσα πέστο σε ένα βιβλίο μαγειρικής του 1865, το"Cuciniera Genovese" από τους αδελφούς Ratto,
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Μεσαία-υψηλή δυσκολία (παράγουμε μόνο φρέσκα ζυμαρικά)
συνολικός χρόνος προετοιμασίας 1 ώρα και μισή
δόση για 4 άτομα
μέσο κόστος
ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ:
Για τα ζυμαρικά:
250 γρ. 00 αλεύρι συν 100 γρ. Αλεύρι για να δουλέψετε στο τραπέζι
200 γρ. αλεύρι σιμιγδάλι
4 αυγά και έναν κρόκο συν 2 κτυπημένα αυγά
μια πρέζα λεπτό αλάτι
Η πλήρωση:
100 γρ. Τυρί παρμεζάνας (όλο το τυρί πρέπει να τριφτεί)
100 γρ. Τυρί γκούντα
100 γρ. Emmental
80 γρ. κρέμα μαγειρέματος
Μια πρέζα μοσχοκάρυδο
Η σάλτσα πέστο:
100 γρ. Φύλλα βασιλικού
1 σκελίδα σκόρδο
20 γρ. τριμμένη παρμεζάνα
40 γρ τριμμένο τυρί προβάτου
10 γρ. κουκουνάρια
100 ml. έξτρα παρθένο λάδι
μια πρέζα χοντρό αλάτι
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΦΡΕΣΚΙΑΣ ΠΑΣΤΑΣ:
Πρώτα βάζουμε τα τυριά της γέμισης για να τα μαγειρέψουμε με την κρέμα σε μια κατσαρόλα σε Bain Mari (Γιατί το μπάνιο της Μαρίας είναι ένας τρόπος μαγειρέματος που συνίσταται στη θέρμανση ενός δοχείου νερού και στην τοποθέτηση ενός άλλου δοχείου που είναι ζεστό έως το ήμισυ, συνήθως χρησιμοποιείται για ευαίσθητα τρόφιμα που βάζουν στη φωτιά ) μέχρι να λιώσουν τα πάντα, τα βγάζουμε και τα αφήνουμε να κρυώσουν.
Τώρα πρόκειται να φτιάξουμε τη ζύμη ζυμαρικών: κοσκινίζουμε τα 2 αλεύρι στο τραπέζι, σχηματίζοντας ένα ηφαίστειο Στο κέντρο βάζουμε τα αυγά, τον κρόκο συν το αλάτι, αναμειγνύοντας με τα χέρια μας στη μία πλευρά και στην άλλη μέχρι να πάρουμε μια μπάλα χωρίς σβώλους, όταν είναι έτοιμη την καλύπτουμε με διαφανή μεμβράνη και την αφήνουμε να ξεκουραστεί για 30 λεπτά.
Η ΣΩΣΤΗ ΠΕΣΤΟ
Ενώ περιμένουμε, μπορούμε να προετοιμάσουμε το PESTO SAUCE (ΣΑΛΤΣΑ ΠΕΣΤΟ)
Είναι πολύ σημαντικό για να βγει ένα καλό πέστο, δεν πρέπει να πάρει πολύ χρόνο για να αποφευχθεί το μαύρισμα των φύλλων του βασιλικού.
Τώρα σπάζουμε τις αποφλοιωμένες σκελίδες σκόρδου με λίγο χοντρό αλάτι, με το γουδοχέρι , στη συνέχεια προσθέτουμε τα φύλλα βασιλικού με το υπόλοιπο αλάτι και ένα νήμα έξτρα παρθένου ελαίου. Όταν παρατηρούμε ότι ο βασιλικός αρχίζει να λιώνει, βάζουμε τα κουκουνάρια, συνεχίζοντας πάντα να χτυπάμε με το γουδοχέρι όλα μαζί
Στο τέλος βάζουμε τα τριμμένα τυριά από λίγο κάθε φορά (πάντα αναμιγνύονται και κινούνται από τη μία πλευρά και από την άλλη), τέλος προσθέτουμε το λάδι που έχει μείνει από λίγο κάθε φορά μέχρι να πάρουμε μια πυκνή και καλά συγχωνευμένη σάλτσα.
Τώρα το πέστο είναι έτοιμο το καλύπτουμε έτσι ώστε να μην πέρνει αέρα και το βάζουμε στο ψυγείο.
Κάνουμε τορτελόνια. Χωρίζουμε τα ζυμαρικά σε κομμάτια (πρέπει πάντα να δουλεύουμε με αλεύρι για να αποφύγουμε να κολλήσουν τα ζυμαρικά) και κάθε κομμάτι το τεντώνουμε σε πάχος 1-2 εκατοστά, τα χωρίζουμε στη μέση, το κάτω μέρος βρέχεται με λίγο από χτυπημένα αυγά και με ένα κουτάλι ή με ένα χέρι ζαχαροπλαστικής προσθέτουμε το γέμισμα αφήνοντας λίγο χώρο μεταξύ του ενός γεμίσματος και του άλλου.
Τώρα παίρνουμε το άλλο μισό των ζυμαρικών και καλύπτουμε τη βάση πιέζοντας και καλύπτοντας τους χώρους μεταξύ ενός γεμίσματος και ενός άλλου. Μόλις κόψουμε έναν στρογγυλό δίσκο με ένα καλούπι το βάζουμε σε ένα δίσκο με αλεύρι
Λοιπόν, όταν έχουμε τα τορτελόνια έτοιμα, βράζουμε μια κατσαρόλα με αλατισμένο νερό και μαγειρεύουμε τα ζυμαρικά για 4-5 λεπτά, τα στραγγίζουμε και τα ρίχνουμε σε ένα τηγάνι με λίγο βούτυρο, προσθέτουμε τη σάλτσα πέστο (τη σάλτσα δεν τη ζεσταίνουμε αλλά τη προσθέτουμε κρύα) ανακατεύοντας τη με ένα κουτάλι και όσο νερό μαγειρέματος χρειάζεται, έως ότου τα ζυμαρικά είναι κρεμώδη και τελικά τα σοτάρουμε με λίγη παρμεζάνα.
Τελειώσαμε, τα ζυμαρικά είναι έτοιμα.
Καλή σας όρεξη και όπως πάντα, αν θέλετε κάτι συγκεκριμένο ή αν έχετε απορίες, μην διστάσετε να με γράψετε σε αυτό το blog. Χαιρετίσματα σε όλους μέχρι την επόμενη συνταγή
«Δεν έχω αυτοπεποίθηση…»Μία φράση που χρησιμοποιούμε αρκετά συχνά… Τι θέλουμε να πούμε; Τι εννοούμε; Και τι μπορούμε να κάνουμε για να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση;
Η αυτοπεποίθηση έχει να κάνει με την πεποίθηση που έχουμε για τον εαυτό μας, δηλαδή τον τρόπο που τον βλέπουμε, που τον αισθανόμαστε, που τον βιώνουμε εσωτερικά αλλά και με την αξία που θεωρούμε πως έχει. Έτσι, η αυτοπεποίθηση δεν είναι άλλο από την συμφωνία σε αυτό που θεωρώ πως είμαι, την εσωτερική μου εικόνα με αυτό που βιώνω στην καθημερινότητά μου, για να τα θέσω πιο απλά…
Η αυτοπεποίθηση έχει να κάνει με την πεποίθηση που έχουμε για τον εαυτό μας, δηλαδή τον τρόπο που τον βλέπουμε, που τον αισθανόμαστε, που τον βιώνουμε εσωτερικά αλλά και με την αξία που θεωρούμε πως έχει. Έτσι, η αυτοπεποίθηση δεν είναι άλλο από την συμφωνία σε αυτό που θεωρώ πως είμαι, την εσωτερική μου εικόνα με αυτό που βιώνω στην καθημερινότητά μου, για να τα θέσω πιο απλά. Βέβαια, η διάθεσή μου μπορεί να επηρεάσει τον πως βλέπω τον εαυτό μου σήμερα, αλλά σε μικρό βαθμό, εφόσον γνωρίζω την αξία του. Αν όμως, έχω κατάθλιψη για παράδειγμα, τότε η κακή αυτή διάθεση και ο αρνητισμός επηρεάζουν γενικότερα την αίσθηση γύρω από τον εαυτό μου και την αξία του.
Μάλιστα, ανάλογα και με τα βιώματά μας, η καθημερινότητα μας ξυπνά παρελθοντικές εμπειρίες που μπορούν ακόμη και σήμερα να μας εμποδίσουν από το να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, να νιώθουμε πως αξίζει, να τον κρίνουμε αρνητικά, να τον μηδενίζουμε, να φοβόμαστε πως δεν θα τα καταφέρουμε ή να νιώθουμε πως «δεν ξέρουμε» τι πρέπει να κάνουμε ή πώς να αντιμετωπίσουμε μία κατάσταση, κλπ. Νιώθουμε δηλαδή πως δεν είμαστε άξιοι, άρα και οι άλλοι δεν θα μας εκτιμήσουν, εφόσον δεν πιστεύουμε πως έχουμε δυνατότητες!
Πως την «χτίζω»;
Σίγουρα έχει να κάνει με το πώς μεγαλώσαμε, με το πώς μας αντιμετώπιζαν οι γονείς μας πρώτα από όλα, οι δάσκαλοι-καθηγητές μας, οι συμμαθητές, οι φίλοι μας, το περιβάλλον γενικότερα! Το κυριότερο όμως είναι να αντιληφθούμε πως το «ποιος είμαι σήμερα» ασφαλώς έρχεται από «εκεί πίσω», αν όμως δω τα εμπόδια που υπήρξαν τότε, ίσως μπορώ να αντιδράσω διαφορετικά και να έχω πιο θετικό αποτέλεσμα στο παρόν! Ασφαλώς, δεν είναι μία διαδικασία απλή, εφόσον δύσκολα μπορεί να την κάνει κάποιος μόνος του. Χρειάζεται η βοήθεια του ψυχοθεραπευτή για να γίνουν οι κατάλληλες διεργασίες αλλά και για να μπορέσω να «δοκιμάσω» νέους τρόπους αντίληψης του εαυτού μου, μέσα από τα δικά του μάτια στην αρχή, έχοντας ως σημείο αναφοράς την δική του σταθερή θέση και αποδοχή!
Τι μπορώ να κάνω;
Η επίσκεψη στον ειδικό είναι το πρώτο που μπορώ να κάνω, αν βλέπω ότι μόνος μου κάνω διαρκώς κύκλους χωρίς αποτέλεσμα…
Επίσης, μπορώ να ακολουθήσω κάποιες από τις παρακάτω συμβουλές για αρχή και να δω πως θα τα πάω…
Παρατηρώ «τι κάνω και πως το κάνω!» Σίγουρα με κάποιον τρόπο φροντίζω να ρίχνω την αυτοπεποίθησή μου και την αυτοαντίληψή μου, ας τον παρατηρήσω λοιπόν…
Δοκιμή και πειραματισμός: Στον τρόπο που παρατήρησα πως ακολουθώ, προσπαθώ όχι απαραίτητα να τον αλλάξω αλλά να τον κάνω κάπως διαφορετικά, να πειραματιστώ…
Παρατηρώ τον αρνητισμό μου: Μήπως ξεκινώ με αίσθηση αποτυχίας; Μήπως πιστεύω ότι θα αποτύχω πριν καν δοκιμάσω;
Σκέφτομαι ξανά και ξανά τα λάθη μου: Σκοπός είναι να δω ποιο ήταν το λάθος μου και όχι να κάθομαι και να κλαίω πάνω από αυτό αλλά ούτε και να το επαναλαμβάνω κάθε τρεις και λίγο γιατί αυτό …έμαθα!
Προσπαθώ να μην βιάζομαι να κρίνω τον εαυτό μου: Ας μου δώσω χρόνο να δοκιμάσω τα παραπάνω…
Αντιμετωπίζω τις φοβίες μου: Συνήθως, είναι οι φοβίες αυτές που επηρεάζουν την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου… Σταματώ λοιπόν να …φεύγω, μένω και αντιμετωπίζω! Φυσικά και αυτό θέλει τρόπο…
Οργάνωση: Όχι απόλυτη οργάνωση εφόσον θα μου φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα, αν όμως πιστεύω για παράδειγμα πως για να πάω αύριο στη σχολή ή στη δουλειά μου θα αργήσω πάλι εφόσον δεν θα είμαι σίγουρη τι να φορέσω, μπορώ να ετοιμάσω από το βράδυ τα ρούχα μου…
Φροντίδα εαυτού: Μαθαίνω να με φροντίζω και να με αγαπώ, να αντιλαμβάνομαι και να ικανοποιώ τις ανάγκες μου…
Δεν μπορώ να είμαι πάντα καλά: Δυστυχώς, οι περισσότεροι πιστεύουν πως «πρέπει» να νιώθουν πάντα καλά, δεν γίνεται όμως αυτό. Χρειάζεται να μάθω να αποδέχομαι και τις «καλές» αλλά και τις «κακές» μου πλευρές για να αποδεχτώ τον εαυτό μου ως σύνολο…
Δεν προβάλλω στους άλλους αυτό που εγώ σκέφτομαι: Δεν σημαίνει πως επειδή εγώ νομίζω ότι κάτι δεν θα κάνω καλά πως το ίδιο σκέφτεται και ο άλλος για μένα!
Οι τροφές που απομακρύνουν τις τοξίνες από τον οργανισμό σας
Μια ολιγοήμερη δίαιτα αποτοξίνωσης βοηθά τον μεταβολισμό να «ξυπνήσει», να ρυθμιστεί καλύτερη η όρεξη και να γίνει επανεκκίνηση του πεπτικού.
Ποιες είναι όμως οι ιδανικές τροφές για να απομακρύνουμε τις τοξίνες από τον οργανισμό μας;
Η απάντηση βρίσκεται στα φρούτα, τα λαχανικά και γενικότερα όλες τις τροφές που περιέχουν αδιάλυτες ίνες και μεγάλη ποσότητα νερού, καθώς διευκολύνουν την πέψη και «καθαρίζουν» τη γαστρεντερική οδό.
Αγκινάρες: Περιέχουν μια ειδική κατηγορία σύνθετων οξέων (caffeoylquinic acids), τα οποία βοηθούν στην αντιμετώπιση παθήσεων του ήπατος επειδή ενεργοποιούν την παραγωγή χολής. Το διάλυμα αυτό βοηθά το σώμα να μεταβολίζει τα λίπη, ενώ παράλληλα απομακρύνει από τον οργανισμό ουσίες που προκαλούν φλεγμονές.
Αβοκάντο: Μας παρέχει υγιεινά μονοακόρεστα λιπαρά οξέα και γλουταθειόνη, μια σύνθετη ουσία που μπλοκάρει την απορρόφηση ορισμένων λιπαρών από το έντερο. Με τον τρόπο αυτό προλαμβάνεται η οξείδωση.
Παντζάρι: Οι αλκαλοειδείς χρωστικές ουσίες που του δίνουν το χαρακτηριστικό του χρώμα έχουν μοναδική αντιφλεγμονώδη δράση. Παράλληλα, συμβάλλουν στην αποκατάσταση και την αναγέννηση των κυττάρων, ιδιαίτερα στο συκώτι – το βασικότερο «φίλτρο καθαρισμού» του οργανισμού μας.
Λαχανίδα: Τα φυτικά αντιοξειδωτικά που περιέχει συμβάλλουν στην ταχύτερη διάσπαση και απομάκρυνση των βλαβερών λιπιδίων.
Πορτοκάλια: Όπως όλα τα εσπεριδοειδή, το πορτοκάλι περιέχει σημαντικές ποσότητες της αντιοξειδωτικής βιταμίνης C.
Πράσινο τσάι: Περιέχει περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες από άλλα είδη τσαγιού, όπως το μαύρο ή το λευκό τσάι. Είναι επίσης διουρητικό κι έτσι καταπολεμά την κατακράτηση υγρών.
