«I can’t breathe», οι λέξεις απόγνωσης που βγήκαν από το στόμα του αφροαμερικανού Τζόρτζ Φλόιντ λίγο πριν ξεψυχήσει, έγιναν «πέτρα» που έπεσε με μανία πάνω στη «βιτρίνα» της αμερικάνικης κοινωνίας και προκάλεσαν ένα τεράστιο αντιρατσιστικό «τσουνάμι». Όλα όσα προσπαθούσε ο Λευκός Οίκος να κρύψει κάτω από το χαλάκι, πλέον έχουν βγει στην επιφάνεια.
Και εκεί που όλοι περίμεναν πως ο Τραμπ θα επιχειρούσε να ηρεμήσει τα πνεύματα, έγινε ακριβώς το αντίθετο.
Στην αρχή ακούστηκε ως κάτι… αστείο. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως ο πρόεδρος των ΗΠΑ θέλει να βγάλει στην παρανομία το Antifa κίνημα. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε; Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια συγκεκριμένη οργάνωση, με γραφεία, μέλη κλπ κλπ.
Το συγκεκριμένο παγκόσμιο κίνημα μοιάζει περισσότερο με μια τεράστια πολιτική ομπρέλα κάτω από την οποία ενώνονται οργανώσεις, ομάδες και ατομικότητες που εκτίνονται από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας μέχρι και την Αναρχία.
Θα μπορούσε κάποιος να πει πως ο Τραμπ είναι τόσο αδαής ή ανόητος που δεν γνωρίζει τι ακριβώς είναι το Antifa κίνημα; Προφανέστατα και όχι. Αυτό θα ήταν μια πολλή ρηχή ανάλυση που σίγουρα θα οδηγούσε σε λάθος μονοπάτια.
Μια απάντηση είναι πως ο πρόεδρος των ΗΠΑ, με τις αμφιλεγόμενες έως ακροδεξιές απόψεις, επιχειρεί ένα ιδεολογικό πογκρόμ κατά πολιτικών αντιπάλων.
Ούτε αυτό, όμως, αρκεί για να στηρίξει κάποιος τον πόλεμο που κήρυξε ο Τραμπ στο κίνημα που έχει τις απαρχές του σχεδόν έναν αιώνα πίσω. Ένα οικοδόμημα που το «έχτισαν» άνθρωποι που πολεμούσαν τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ και το συνεχίζουν άνθρωποι που μάχονται έμπρακτα κάθε προσπάθεια αναβίωσης σκοτεινών εποχών για την ανθρωπότητα.
Ο Μαρκ Μπρέι, καθηγητής ιστορίας στο πανεπιστήμιο του Rutgers στο Νιου Τζέρσεϊ και συγγραφέας του βιβλίου «Antifa, εγχειρίδιο προς αντιφασιστική χρήση» (στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων), μιλώντας στους Seattle Times είπε: «Η ριζοσπαστική αριστερά (στις ΗΠΑ) είναι πολλή πολλή μεγαλύτερη από το Antifa κίνημα. Ο αριθμός των ατόμων που συμμετέχουν ενεργά στα επεισόδια που γίνονται, είναι πολύ πολύ μεγαλύτερος από τη ριζοσπαστική αριστερά». Άρα για τον Τραμπ δεν τίθεται θέμα… αριθμητικής απειλής.
Η στοχοποίηση του Antifa κινήματος από τον Τραμπ, όμως, δεν είναι κάτι καινούργιο. Είχε ξεκινήσει ήδη από πέρυσι στα επεισόδια στο Πόρτλαντ. Λίγοι, ωστόσο, το θυμούνται διότι οι περισσότεροι πίστεψαν πως ο αμερικανός πρόεδρος είχε εγκαταλείψει τα σχέδιά του.
Τι είχε γίνει τότε; Στις 17 Αυγούστου και ενώ στο Πόρτλαντ επικρατούσε ένας γενικότερος αναβρασμός, για εβδομάδες, ανάμεσα σε ομάδες antifa και νεοναζί, εκατοντάδες ακροδεξιοί από γκρούπες όπως οι «Proud Boys», «Three Percenters» και «American Guard» παρέλασαν στην πόλη της πολιτείας του Όρεγκον (που, αξίζει να σημειωθεί πως είναι το προπύργιο των Δημοκρατικών στη Δυτική Ακτή), σε μια πρωτόγνωρη για την περιοχή επίδειξη δύναμης.
Σημειώθηκαν μικρής έκτασης επεισόδια, παρενέβη η αστυνομία και νωρίς το βράδυ τελικά η ηρεμία επανήλθε.
Λίγες ώρες μετά, ωστόσο, ο Ντόναλντ Τραμπ, που όπως ο ίδιος είχε πει μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter, παρακολουθούσε στενά τα όσα συνέβαιναν στο Πόρτλαντ, με δήλωσή του ανέφερε για πρώτη φορά πως «υπάρχουν σοβαρές σκέψεις σχετικά με το ενδεχόμενο να χαρακτηρισθούν ως τρομοκρατική οργάνωση οι Antifa»! Ούτε λέξη για τις ακροδεξιές ομάδες που έδρασαν εκείνη την περίοδο.
Με αυτή του τη δήλωση, γίνεται ξεκάθαρο πως στόχος του Τραμπ δεν είναι η αποκατάσταση της τάξης αλλά η εξουδετέρωση ενός πολιτικού αντιπάλου.
Γιατί όμως στοχοποιεί το Antifa κίνημα;
Μέχρι στιγμής στη «μαύρη λίστα» των ΗΠΑ με τις τρομοκρατικές οργανώσεις υπάρχουν μόνο ομάδες που εδρεύουν στο εξωτερικό όπως ο IRA, οι ακραίες ισλαμιστικές ομάδες ή παλαιότερα η «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη». Ο στόχος ήταν και παραμένει να σταματήσει η χρηματοδότηση προς αυτές τις οργανώσεις καθώς οποιοσδήποτε εντοπιζόταν να τους παρέχει κεφάλαια αντιμετώπιζε από τις ΗΠΑ κατηγορίες με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο.
Πολλοί αναλυτές, αφήνουν πλέον να εννοηθεί, πως πέρα από το ιδεολογικό κομμάτι ο Τραμπ καλυπτόμενος πίσω από τη «θολούρα» σχετικά με το ποιος και τι είναι Antifa, στοχεύει στη ροή κεφαλαίων προς τους πολιτικούς του αντιπάλους ενόψει των προεδρικών εκλογών του ερχόμενου Νοέμβρη.
Υπάρχουν, βέβαια, και οι φωνές που λένε πως επιχειρεί μια εξίσωση της ακραίας ισλαμικής τρομοκρατίας με τον αντιφασισμό και τη ριζοσπαστική δράση.
Από ένα, μάλλον, περίεργο παιχνίδι της μοίρας, τον Ιούνιο που διανύουμε θα συμπληρωθούν 99 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που έπεσε ο πρώτος σπόρος στο χωράφι της δημιουργίας του αντιφασιστικού κινήματος.
Στην πολλή πρώιμη μορφή του, ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1921 στη Ρώμη έπειτα από πρωτοβουλία του αναρχικού Argo Secondari ο οποίος ίδρυσε τους «Τολμηρούς του Λαού», την περίφημη «Associazione Nazionale Arditi d'Italia».
Η άνοδος του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος, έφερε την αντίδραση του μεγαλύτερου κομματιού των κομμουνιστικών και αναρχικών οργανώσεων. Η αντίδραση αυτή έφερε και τη σύγκρουση ανάμεσα στις δυο πλευρές. Σε όλη τη διάρκεια του 1920 τα αιματηρά επεισόδια ανάμεσα στους μελανοχίτωνες του Μουσολίνι από τη μία και κομμουνιστών/ αναρχικών από την άλλη ήταν διαδοχικά. Τον Αύγουστο του 1921, ωστόσο, το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ιταλίας υπογράφει συνθήκη ειρήνης με τον Μουσολίνι προκειμένου, στο εξής, η αντιπαράθεση να γίνεται σε ιδεολογικό επίπεδο και μόνο χωρίς βιαιότητες. Όσοι δεν επέλεξαν αυτόν τον δρόμο, άρχισαν να ψάχνουν άλλους τρόπους αντίστασης. Τον Ιούνιο του 1921 ο Argo Secondari ίδρυσε την AdP όπου συμμετείχαν σοσιαλιστές, κομμουνιστές και αναρχικοί και η οποία μέσα σε λίγες εβδομάδες έφτασε να έχει 144 δομές (νέες ή παλαιότερες που άνηκαν σε κόμματα και οργανώσεις που συμμετείχαν στο νέο σχήμα) και περισσότερα από 20.000 μέλη.
Η οργάνωση ξεκίνησε με δυο νίκες απέναντι στους μελανοχίτωνες, σε δυο μάχες στο Βιτέρμπο και στη Σαζάνα, όπου έπεσαν νεκροί 20 φασίστες. Δυστυχώς, όμως, η άνοδος του φασιστικού κινήματος του Μουσολίνι δεν μπορούσε να ανακοπεί και μοιραία άρχισε η η αντίστοιχη πτώση των αντιφασιστών της AdP καθώς μέσα σε ένα χρόνο έχασε τη μισή δύναμή της (έφτασε να έχει 50 τομείς και περίπου 6.000 μέλη), ενώ μέχρι τα τέλη του 1922 στην «Associazione Nazionale Arditi d'Italia» είχαν μείνει μόνο οι Αναρχικοί.
Η πραγματική γέννηση του αντιφασιστικού κινήματος με τα ονόματα και τα εμβλήματα που γνωρίζουμε έως σήμερα, ωστόσο, ήρθε λίγα χρόνια αργότερα στη Γερμανία.
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘20 και στις αρχές της αντίστοιχης του ‘30 το Βερολίνο είχε μετατραπεί σε ένα πεδίο μάχης ανάμεσα σε κομουνιστές και μέλη του ναζιστικού κόμματος.
Στη «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» δεν υπήρχε χώρος για ειρηνική επίλυση των ιδεολογικών διαφορών. Σοσιαλιστές και Κομμουνιστές νομιμοποιούν τη βία ενάντια στους οπαδούς του Χίτλερ.
Μέχρι το 1929 τα ηνία στον αντιφασιστικό αγώνα επί Γερμανικού εδάφους είχε η οργάνωση «Roter Frontkämpferbund», ωστόσο, εκείνη τη χρονιά τέθηκε εκτός νόμου εξαιτίας της έντονης παραστρατιωτικής της δράσης.
Η ανάγκη για τη δημιουργία ενός μαζικού αντιφασιστικού κινήματος, ωστόσο, ήταν αδήριτη και όσες και αν ήταν οι πολιτικές διαφορές μεταξύ κομμουνιστών και σοσιαλιστών, δεν άργησε να δημιουργηθεί.
Στις 10 Ιουλίου 1932 στην πρωτεύουσα της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης» πραγματοποιήθηκε το παρθενικό συνέδριο της «Antifaschistische Aktion». Της Αντιφασιστικής Δράσης. Κόμματα, ομάδες, οργανώσεις και μεμονωμένα άτομα, ενώθηκαν ενάντια στον κοινό εχθρό, τον φασισμό και τον ναζισμό. Το λογότυπο της συμμαχίας, το οποίο μελετήθηκε και σχεδιάστηκε από τους εικαστικούς Max Keilson και Max Gebhard, αμφότεροι μέλη της Association of Revolutionary Visual Artists (η οποία από το 1928 παρήγαγε αφίσες και γραφιστική προπαγάνδα για όλες τις γερμανικές αριστερές οργανώσεις), παραμένει μέχρι και σήμερα σήμα κατατεθέν κάθε αντιφασιστικής κινητοποίησης.
Κανείς δεν ξέρει πόσα μέλη είχε σε εκείνη την πρώτη φάση καθώς για λόγους ασφαλείας, κυρίως, αποφασίστηκε να μην καταγράφονται και να μην έχουν κάρτες μέλους όσοι συμμετέχουν.
Ο σταλινικός ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, Ernst Thalmann, θεωρείται ο πατέρας όλης αυτής της προσπάθειας.
Δυστυχώς, ωστόσο, μικροπολιτικές σκοπιμότητες ανάμεσα σε κομμουνιστές και σοσιαλιστές αλλά και η έλλειψη αντίληψης απέναντι στον κοινό εχθρό που ακόνιζε τα νύχια του και ετοιμαζόταν να αρπάξει την εξουσία, έφεραν σε σύντομο χρονικό διάστημα τη διάλυση της οργάνωσης.
Η κληρονομιά, ωστόσο, της «Antifaschistische Aktion» αρκούσε για να συνεχιστεί η μάχη κατά του φασισμού κατά τη διάρκεια ή και μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δημιουργήθηκαν, μάλιστα, και μικρές antifa ομάδες που είχαν το παρατσούκλι «λυκάνθρωποι» και οι οποίες είχαν σαν βασικό στόχο τους τον εντοπισμό και την εξόντωση ναζί αξιωματικών που είχαν διαπράξει εγκλήματα πολέμου.
Η «Antifaschistische Aktion» άρχισε να σβήνει στις αρχές της δεκαετίας του ‘50.
Από τότε και για περίπου 25 χρόνια οι Antifa ομάδες κινούνταν κάπου μεταξύ ανυπαρξίας και γραφικότητας. Όλα αρχίζουν να αλλάζουν, όμως, από τα τέλη της δεκαετίας του 70 και με έναν μάλλον... παράδοξο τρόπο.
Διάφορες νεοναζιστικές οργανώσεις, θέλοντας να βγουν από τα υπόγεια και να πλησιάσουν νέους ανθρώπους στοχεύουν τη μουσική και τα γήπεδα. Φτιάχνουν μικρούς πυρήνες και αρχίζουν την προπαγάνδα τους.
Προσπαθούν να εισχωρήσουν και στην πανκ μουσική. Το συγκεκριμένο είδος, ωστόσο, αποτέλεσε και ένα κοινωνικό κίνημα με σαφή αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά οπότε η αντίδραση ήταν άμεση. Πολλά συγκροτήματα όπως οι Sex Pistols, Crass, Conflict, Discharge και βέβαια οι Dead Kennedys (χαρακτηριστικό το τραγούδι «Nazi Punks, Fuck Off» που κυκλοφόρησε το 1981) κηρύττουν τον πόλεμο στους νεοναζί.
Αντλώντας επιρροή από τις αντιφασιστικές ομάδες της προπολεμικής Γερμανίας, ένα νέου τύπου κίνημα με το όνομα «Anti-Fascist Action», δημιουργείται στις αρχές του ‘80 στο Ηνωμένο Βασίλειο με σκοπό το... κυνήγι των μελών του «National Front» και του «British Movement». Όπου υπήρχαν συγκεντρώσεις ακροδεξιών και νεοναζί, εκεί βρίσκονταν και οι Antifa και τους διέλυαν τα σχέδια.
Πλέον, ο πόλεμος ξεφεύγει, από τα στενά όρια του πανκ και της Βρετανίας και εξαπλώνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού με μια από τις πρώτες δυνατές Antifa ομάδες να δημιουργούνται στη Μινεάπολη και στη Νέα Υόρκη.
Για να φτάσουμε στο σήμερα, ωστόσο, θα χρειαστεί και πάλι η παρέμβαση των γερμανών αντιφασιστών οι οποίοι στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 υιοθετούν το όνομα και το σύμβολο της προπολεμικής «Antifaschistische Aktion» και «χαρίζουν» στον κόσμο του αντιφασισμού ένα παγκόσμιο κίνημα.
Από τότε μέχρι και σήμερα, βεβαία, antifa κίνημα υπάρχει και στην Ελλάδα και μάλιστα πολύ δυνατό το οποίο ισχυροποιήθηκε ακόμα περισσότερο με την άνοδο της Χρυσής Αυγής και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Τότε ήταν που σχεδόν σε κάθε πόλη της χώρας δημιουργήθηκαν αντιφασιστικοί συντονισμοί.
Όπως γίνεται παντού στον κόσμο έτσι και εδώ δεν υπάρχει κάποια κεντρική οργάνωση. Πολλές ετερόκλητες ομάδες, χωρίς ιεραρχική δομή, με αντιρατσιστικά, αντισεξιστικά και αντικαπιταλιστικά προτάγματα, δρουν κυρίως σε επίπεδο γειτονιάς («support your local Antifa», είναι το χαρακτηριστικό σύνθημα) με στόχο να κάνουν δύσκολη τη ζωή των νεοναζιστικών ομάδων, να πραγματοποιούν αντισυγκεντρώσεις και γενικά να μην αφήνουν χώρο δράσης στους αντιπάλους τους. Αυτό αφορά και τους δρόμους αλλά και τις κερκίδες των γηπέδων όπου πολλές φορές έχουν αναρτηθεί πανό με αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό περιεχόμενο.
Ομάδες Antifa θα συναντήσει κανείς στην εγχώρια Αριστερά (κυρίως την εξωκοινοβουλευτική) και βέβαια στον αναρχικό χώρο όπου κυριαρχεί ο λεγόμενος μαχητικός αντιφασισμός που ουσιαστικά σημαίνει πως η αντιμετώπιση του εχθρού γίνεται με την απαραίτητη, σε αυτές τις περιπτώσεις... πολυμορφία.
https://www.newsbeast.gr/
Τα γεγονότα στην Λιβύη οδηγούν σε κατεπείγουσα αμυντική συμμαχία την Ελλάδα και την Αίγυπτο κατά των τρομερών τουρκικών σχεδίων αναφέρει μεγάλη ισραηλινή εφημερίδα.
Ο αυξανόμενος τουρκικός ρόλος στην περιοχή έχει οδηγήσει σε μια κατάσταση που φέρνει την άμεση δημιουργία μιας ισχυρής αμυντικής συμμαχίας μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδας, για να αντισταθμιστεί η δόλια επιθυμία της Τουρκίας να ελέγξει μεγάλα τμήματα της Μεσογείου.
Ελλάδα και Αίγυπτος ωστόσο είναι πιο κοντά από ποτέ σε αυτήν την διαδικασία, ενώ έκαναν ένα τρομερό λάθος επιτρέποντας στην Άγκυρα να μεταφέρει ανενόχλητη όπλα, πυρομαχικά και Σύριους μαχητές στη Λιβύη, τονίζει ισραηλινή εφημερίδα.
Μετά την Λιβύη, η Τουρκία αφού επιτύχει τα υποχθόνια σχέδιά της, θα στραφεί κατά της ελληνικής ΑΟΖ και κατά της κυβέρνησης του προέδρου Αλ Σίσι με την βοήθεια της Μουσουλμανικής αδελφότητας.
Αιγύπτιος ειδικός σύμβουλος του προέδρου Αλ Σίσι, ανέφερε πριν λίγες ημέρες ότι «οι συνεχείς παραβιάσεις της Τουρκίας στη Λιβύη και τη Μεσόγειο θα προκαλέσουν την συμμαχία των 5 χωρών να κινηθεί άμεσα και να σχηματίσει μια κοινή στρατιωτική δύναμη για την προστασία των συμφερόντων των εμπλεκόμενων χωρών”.Μιλάμε για σχέδια που αφορούν στην ανασύσταση της Οθωμανικής κυριαρχίας με τοποθέτηση κυβερνήσεων μαριονέτων σε συγκεκριμένες χώρες και με την δυνατότητα τουρκικής παρέμβασης στα εσωτερικά τους.
Η Αίγυπτος ανακοίνωσε πριν πολλές ημέρες μια διεθνή συμμαχία που περιλαμβάνει την Ελλάδα, την Κύπρο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Γαλλία για να αντιμετωπίσει τις τουρκικές προκλητικές κινήσεις στη Λιβύη και τη Μεσόγειο.
Ο Tariq Fahmy, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου, δήλωσε στο Al-Monitor, «Η πενταμελής συμμαχία πέτυχε να επιτύχει τον πρώτο της στόχο που ήταν να προκαλέσει τις ανησυχίες στην Τουρκία, κάτι που ήταν εμφανές στην ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ, το οποίο επιτέθηκε σε κάθε μία από τις χώρες που συμμετέχουν στη συμμαχία.
Η συμμετοχή της Γαλλίας στη συμμαχία είναι υψίστης σημασίας, δεδομένου ότι θεωρείται ως ισχυρότατη στρατιωτική δύναμη της ΕΕ (με πυρηνικά όπλα), η οποία θα μπορούσε να συμβάλλει στην επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία προκειμένου να προστατεύσει την Κύπρο από τις τουρκικές παραβιάσεις”.
''Σε όλα αυτά έχουμε και το ανεξήγητο μυστήριο που εξακολουθεί να περιβάλλει αυτό που προκάλεσε την κατάρρευση των δυνάμεων του Χαφτάρ με τόσο αναπάντεχο τρόπο'', τονίζουν ισραηλινές πηγές.
Η αντιαεροπορική άμυνα του LNA αποδεκατίστηκε από τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα της Τουρκίας από τα μέσα Μαΐου, και δεν είναι καθόλου σαφές πώς τα drone αυτα, με μερικά έξυπνα πυρομαχικά μπορούν να κερδίσουν έναν πόλεμο.
Τις τελευταίες μέρες ο Χαφτάρ πήγε στο Κάιρο και ο ηγέτης του GNA πήγε στην Κωνσταντινούπολη.
"Μετά από την ρητορική και των δύο πλευρών που καλούν ο ένας τον άλλον τρομοκράτη, δεν φαίνεται ότι υπάρχει έδαφος πραγματικά σε κάθε είδους εκεχειρία.
Η απεικόνιση των ξένων μέσων μαζικής ενημέρωσης που κατέδειξε τις ήττες των δυνάμεων του LNA ως θριάμβους των Τούρκων και των Σύριων μαχητών μπορεί να αλλάξει άρδην όταν ανακαλυφθεί πίσω από τα παρασκήνια, τι ήταν αυτό που οδήγησε τον Χαφτάρ να αποσυρθεί από τις μάχες αποτελώντας κάτι πιο περίπλοκο από μια στρατιωτική ήττα για την οποία πανηγυρίζουν οι Τούρκοι”, τονίζει ο ειδικός Seth J. Frantzman.
Η συμμαχία Ελλάδος-Αιγύπτου είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική την στιγμή που ο Ερντογάν δεν σταματά και σκοπεύει να φτάσει μέχρι τέλους ενάντια σε Αθήνα και Κάιρο και αυτό θα έπρεπε να το προωθήσουμε άμεσα αν και νομίζουμε ότι ήδη είναι στα σκαριά.
https://www.pentapostagma.gr/
Είτε ως ιδέα, είτε ως «ψυχική κατάσταση» (state of mind) το φετινό καλοκαίρι εξελίσσεται σε ένα άκρως επικίνδυνο πείραμα τόσο για τον ελληνικό τουρισμό και την οικονομία, όσο και για την ίδια την υγειονομική ασφάλεια του εγχώριου πληθυσμού.
Το ελληνικό καλοκαίρι είναι state of mind» μας πληροφόρησε την Πέμπτη - έναντι μόλις 32 εκατομμυρίων ευρώ - η Marketing Greece, και έκτοτε η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να μας πείσει ότι, αφού… κατατρόπωσε τον κορονοϊό και την πανδημία πλέον οδεύουμε κι εμείς, και σύσσωμος ο πλανήτης, στον ειδυλλιακό τουριστικό παράδεισο της «ασφαλούς Ελλάδας».
Ατυχώς, η ίδια άποψη ούτε υπάρχει, ούτε εκπέμπεται μέχρι στιγμής από την τουριστική αγορά της χώρας. Και, είτε ως ιδέα, είτε ως «ψυχική κατάσταση» (state of mind) το φετινό καλοκαίρι εξελίσσεται σε ένα άκρως επικίνδυνο πείραμα τόσο για τον ελληνικό τουρισμό και την οικονομία, όσο και για την ίδια την υγειονομική ασφάλεια του εγχώριου πληθυσμού.
Λιγότερο από δέκα ημέρες πριν ανοίξουν – χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο – τα σύνορα και οι πτήσεις για τους ξένους τουρίστες, τα υγειονομικά πρωτόκολλα για την λειτουργία των ξενοδοχείων και των τουριστικών καταλυμάτων είτε παραμένουν ασκήσεις επί χάρτου, είτε είναι οφαθλαμοφανώς ανεφάρμοστα κυρίως σε ό,τι αφορά τις μικρές και μεσαίες ξενοδοχειακές μονάδες.
Η πτήση από την Ντόχα με τους 12 επιβάτες - φορείς του κορονοϊού έδειξε τον άμεσο κίνδυνο των εισαγόμενων κρουσμάτων, όμως κυβερνητική απόφαση είναι μετά τις 15 Ιουνίου να γίνονται μόνον δειγματοληπτικά τεστ στους επιβάτες που έρχονται από το εξωτερικό.
Οι τελευταίες πληροφορίες, μάλιστα, αναφέρουν πως – για λόγους οικονομικούς, διπλωματικούς και γεωπολιτικούς – το πιθανότερο σενάριο είναι πως τελικά τα σύνορα θα ανοίξουν και για χώρες με υψηλό επιδημιολογικό φορτίο όπως η Βρετανία και η Ιταλία. Κι όλα αυτά την ώρα, που έχουν μείνει στα χαρτιά ακόμη και οι … απλές θερμομετρήσεις που είχαν ανακοινωθεί για τις εσωτερικές μετακινήσεις σε αεροδρόμια και λιμάνια – θερμομετρήσεις οι οποίες δεν έγιναν ούτε σε αεροπλάνα, ούτε σε πλοία κατά την έξοδο για το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση διαρρέει ότι ετοιμάζει νέα πρωτόκολλα για την υγειονομική θωράκιση των νησιών που θα δεχθούν τον φόρτο των τουριστών – και που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν διαθέτουν ούτε στελεχωμένα κέντρα υγείας -, με σχέδια που θα περιλαμβάνουν ξενοδοχεία καραντίνας, «υιοθεσίες» νησιών από μεγάλα ηπειρωτικά νοσοκομεία και ενίσχυση του δικτύου διακομιδών.
Η απάντηση όμως, ως προς τον ρεαλισμό αυτών των σχεδίων, δεν δίνεται καν από τα νησιά, αλλά από την ηπειρωτική Χαλκιδική που αποτελεί τον 4ο δημοφιλέστερο τουριστικό προορισμό της χώρας. Ο Ιατρικός Σύλλογος Χαλκιδικής, η Ενωση Ξενοδόχων, το Επιμελητήριο και η Ομοσπονδία Τουριστικών Καταλυμάτων της περιοχής με επιστολή τους στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη προειδοποιούν ότι, στην πράξη, κανένας σχεδιασμός δεν υπάρχει και είναι ορατός ο κίνδυνος εισαγωγής μαζικών και ανεξέλεγκτων κρουσμάτων από το εξωτερικό.
Στην επιστολή καταγράφονται σοβαρά κενά ασφαλείας στην διαχείριση ύποπτων περιστατικών, τονίζεται ότι η έναρξη της τουριστικής περιόδου, και ειδικά ο οδικός τουρισμός που είναι πολύ δύσκολο να ελεγχθεί, δημιουργεί αυξημένες πιθανότητες διασποράς της νόσου COVID-19, και μεταξύ άλλων επισημαίνεται: «Υπάρχει ανεπάρκεια διαχείρισης υπόπτων περιστατικών, καθώς οι πιθανοί φορείς δεν μπορούν να απευθυνθούν στα Κέντρα Υγείας και το νοσοκομείο Χαλκιδικής διαθέτει δυνατότητα διαχείρισης μόλις 10 ύποπτων περιστατικών».
«Σε όλο το Νομό Χαλκιδικής – ο οποίος πέρσι δέχθηκε πάνω από 1,3 εκατομμύρια τουρίστες - υπάρχουν 3 ασθενοφόρα ανά οκτάωρη βάρδια». «Τα πολυδαφημισμένα δίκτυα, που θα λαμβάνουν δείγματα για τους διαγνωστικούς ελέγχους επιτόπου στο κατάλυμα του ασθενούς παραμένουν σχεδόν ανύπαρκτα: Ενώ μόνον για την Χαλκιδική προβλέπονται 6 τέτοιες μονάδες, μέχρι στιγμής έχει στελεχωθεί μόνο μία».
Η εικόνα αυτή είναι ενδεικτική για την κατάσταση που επικρατεί σε όλη την Ελλάδα, ενώ ο συνδυασμός ανύπαρκτων ή ανεφάρμοστων σχεδίων ασφαλείας και αυξημένου κόστους ειδικά για τις μικρότερες και μεσαίες επιχειρήσεις του κλάδου οδηγούν πολλά ξενοδοχεία στην απόφαση να μην ανοίξουν καν.
Παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι πάνω από το 50% των εποχικών ξενοδοχείων-resorts δεν πρόκειται τελικά να λειτουργήσει, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι και η πλειοψηφία των ξενοδοχείων 12μηνης λειτουργίας δεν άνοιξε την 1η Ιουνίου παρ’ ότι είχε την δυνατότητα να το κάνει.
* Πηγή: tvxs.gr
Ποιος δεν έχει αισθανθεί την ανάγκη να πάρει έναν υπνάκο κατά τη διάρκεια μιας κουραστικής μέρας;
Μερικοί πιστεύουν ότι ένας σύντομος ύπνος δεν ξεκουράζει, όμως ο οργανισμός μας φαίνεται να πιστεύει το αντίθετο!
Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί πόσο μας ωφελεί ο ύπνος έστω και για 30 λεπτά.
Το βίντεο έχει ελληνικούς υπότιτλους.
http://www.youtube.com/watch?v=fJiYPoyNISI&yt:cc=on
* Εάν οι υπότιτλοι δεν εμφανιστούν αυτόματα, μπορείτε να τους ενεργοποιήσετε πατώντας το πλήκτρο [cc] ή [_].
Βόλος: Ο γυρολόγος με τη μαϊμού 1968 – video 22 Ιανουαρίου 2025, 17:32 Έγχρωμο φιλμ 8mm. Αρχείο K . Αποστολέρη. Βρισκόμαστε σε μια γειτον...
