Φάτσα μου, δε γίνεται να ζούμε χωριστά εμείς οι δυο…
“Ποιος μπορεί να νιώσει εύκολα το συναίσθημα, που έχεις μέσα σου;”. Μην αναρωτιέσαι, κανείς! Όλα είναι μοναδικά, ειδικά τα συναισθήματά μας.
“Ποιος μπορεί να αντέξει τα “βάρη” της ψυχής σου;”. Μόνο εσύ, κανείς άλλος. Βίωσέ τα στο έπακρο.
“Διαλύθηκες” ψυχή μου ύστερα από ένα τηλεφώνημα.
Ξεκίνησε η μέρα σου με δάκρυα.
Δάκρυα που μίλησαν στην ψυχή σου.
Ήξερα ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή θα σε έχανα. Μου πήραν αυτό που ήθελα, τον άνθρωπο που πόθησε πρώτα το μυαλό και μετά την καρδιά μου. Με τη λογική άρχισαν όλα, με συναίσθημα τελείωσαν…
Όχι επειδή δε θελήσαμε ο ένας τον άλλον, απλώς ήμασταν πιόνια της ζωής και συγκεκριμένα της παιδικής μας ηλικίας.
Το πρώτο μας φιλί, γλυκιά “μαχαιριά” στην καρδιά.
Ήσουν εκεί, ήμουν εκεί και με το παραπάνω.
Τώρα γλυκέ μου εαυτέ, ξέρεις πώς είναι να στερείσαι αυτή τη γλυκιά “μαχαιριά” στην καρδιά;
Ρώτα το μέσα σου… Δε θα σου “μιλήσει”.
Κοίτα τα κλαμένα ματάκια σου στον καθρέφτη. Θα σου δώσουν την απάντηση.
Διαλυθήκαμε ψυχή μου… Μη κλαις μάτια μου, εγώ πάντα θα ελπίζω για εμάς…
Πάντα θα σε προστατεύω!
https://thewomen.gr/
Marizza
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου