Ήθελα να είσαι ο βράχος μου, το λιμάνι που θα δέσω, εσύ όμως ήθελες να σαλπάρεις για μέρη μακρινά…

 Ήθελα να είσαι ο βράχος μου, το λιμάνι που θα δέσω, εσύ όμως ήθελες να σαλπάρεις για μέρη μακρινά…

-STELLA-,

9 Σεπτεμβρίου 2024

The Women

Είναι και κάποια ταξίδια που δεν τα προγραμμάτισες, δεν τα σχεδίασες, απλά τύχανε και σε παρέσυραν στο διάβα τους χωρίς καν να ερωτηθείς. Είναι εκείνα που δεν είχες ονειρευτεί, δεν φαντάστηκες, δεν ζήτησες να συμβούν, σε πήραν παραμάζωμα στο αμπάρι τους σε δρόμους μακρινούς. Ταξίδια με εισιτήρια αναχώρησης για άγνωστο προορισμό. Μη γελιέσαι, σε αυτά τα ταξίδια δεν γυρνάς ποτέ ο ίδιος από την αφετηρία της διαδρομής.
Είναι εκείνες οι τυχαίες διαδρομές που καλείσαι να διασχίσεις, εκείνες οι συναντήσεις με κινηματογραφική πλοκή που εισχωρούν με το έτσι θέλω και σου αλλάζουν όλη τη ρότα της ζωής σου. Κάποιες φορές μονόδρομος, κάποιες ίσως και με επιλογή.

Δεν ήθελα, δεν το επιδίωξα, δεν επιθυμούσα τίποτα από όλα αυτά να συμβεί, όμως συνέβη. Παρασυρθήκαμε, από την καθημερινότητα, από την τριβή, από την συνήθεια. Με έκανες να μαλακώσω και να ρίξω τις άμυνές μου. Φυσικό επακόλουθο…
Η αλήθεια είναι ότι είμαστε γεννημένοι ο ένας για τον άλλο, διαβάζω τις σκέψεις σου πριν καν πάρουν υπόσταση, τελειώνεις τις φράσεις μου, είμαστε μέσα ο ένας στο μυαλό του άλλου. Υπάρχει αυτή τη σπιρτάδα και το νεύρο με την κοινή ενέργεια της κατανόησης και της πράξης. Πόσο απελευθερωτικό να μπορείς να λες αυτό που θες, χωρίς να χρειάζεται να εξηγείς πολλά και να πλατειάζεις με τις λέξεις. Να μην χάνεις ενέργεια και χρόνο. Να λες λίγες κουβέντες και ουσιαστικές και ο άλλος να έχει πιάσει όλο το νόημα.

Θα ήθελα να είσαι ο βράχος μου, το λιμάνι που θα δέσω, αλλά εκείνο το σαράκι που με έτρωγε από μέσα μου, δεν με άφηνε να απολαύσω το ταξίδι της αναψυχής. Το ξέραμε από την αρχή άλλωστε. Εγώ ήθελα πια να αράξω, να ησυχάσω, εσύ όμως ήθελες να σαλπάρεις για μέρη μακρινά να ρουφήξεις το μεδούλι της ζωής.
Το ταξίδι έφτασε στον προορισμό του, το καράβι μας έδεσε στους κάβους. Η αποβίβαση δύσκολη και επώδυνη.
Κοιτώ τη θάλασσα και σε ψάχνω κάπου εκεί, βράδυ Σεπτέμβρη έχει ψυχρούλα… οι αναμνήσεις μας, με ζεσταίνουν.

https://thewomen.gr/
Stella

Συντάκτης

• 
  Stella

  Χάθηκα μες το ταξίδι της ζωής… σε κάποια στροφή παραστράτησα. Δεν πρόσεξα καν το σταθμό διαφυγής. Τώρα.. επιβιβάζομαι ξανά με συνεπιβάτη εμένα και ένα λευκό κομμάτι χαρτί. Καλό μας ταξίδι!