ΗΤΑΝ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ…
Ήταν θαλάσσια χορεύτρια…
(Ο Απρίλιος είναι μήνας ποίησης. Νέα ποίηση νούμερο είκοσι επτά.)
Ήταν ζωγράφος, ποιήτρια μερικής απασχόλησης και θαλάσσια χορεύτρια.
Μπορούσε να ζωγραφίσει τη θάλασσα, μπορούσε να ζωγραφίσει το δάσος και
ζωγράφιζε τα πρόσωπα των ανθρώπων κοντά στην προβλήτα του Μοντερέι.
Αναζήτησε το γέλιο και τους ευγενικούς ανθρώπους.
Ήμουν μεθυσμένος, ήμουν ο μπαρ-ποιητής.
Ο αναζητητής της θάλασσας κι εγώ αγαπήσαμε τη σιωπή.
Ήθελε να σώσει τον κόσμο της, ήθελε να σώσει εμένα.
Ήθελε να με κάνει να χαμογελάσω και να γελάσω.
Θα με έβρισκε στο Irish Tavern και θα μου έπιανε τα χέρια
και θα βρίσκαμε το River Inn στο Big Sur. Αυτή είπε.
Αγαπητέ ποιητή, αγαπητέ Τζόνι. Επιτρέψτε μου να ζωγραφίσω το πρόσωπό σας στην παραλία Pfeiffer.
Θέλω τον τρελό ποιητή μου κοντά στην επικίνδυνη θάλασσα μαζί για πάντα.
Θα πίναμε το γλυκό κρασί νωρίς το απόγευμα και
θα πηγαίναμε στην παραλία Pfeiffer. Θα σκαρφαλώναμε στους επικίνδυνους βράχους και
αφήστε το κυματισμό να μας ψεκάσει με το νερό του ωκεανού.
Η ψυχρότητα της θάλασσας θα ξύπνησε τα πνεύματά μας.
Μου είπε. Ξέρω ότι αναζητάς τον θάνατο. Βλέπω βαριά θλίψη στα μάτια σου.
Έχετε προσφερθεί εθελοντικά σε κάθε σύγκρουση για τέσσερα χρόνια.
Πιστεύεις, δεν χρειάζεσαι αγάπη. Τζόνι, χρειαζόμαστε αγάπη.
Το ουίσκι δεν θα σε γιατρέψει. Πρέπει να μάθεις να αγαπάς ξανά.
Θα πήγαινε στην ανοιχτή θάλασσα και
χορός για τη θεά της θάλασσας.
Ήταν τόσο όμορφη, ήταν τόσο υπέροχη.
Είπα στη θεά της θάλασσας.
Σε παρακαλώ, δώσε μου μια ακόμη μέρα με την αγαπημένη Βεατρίκη.
Ο πιο ευγενικός μου φίλος, τον λατρεύω.
Dancing Coyote
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου