Τα όνειρα και τα καλοκαίρια ανήκουν και στα παιδιά που ακόμη έχουμε μέσα μας
«Δεν θα ήταν ωραία να ζούσαμε για λίγο τα ξέγνοιαστα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων; Να τρέχαμε ξυπόλυτοι όλη μέρα στις αυλές, στις αμμουδιές και να νιώθαμε τα δάχτυλα των χεριών μας να κολλούν από τα λιωμένα παγωτά; Θα ήταν ωραία, όμως αυτά τα καλοκαίρια, είναι μόνο για τα παιδιά. Κι ο χρόνος πίσω δεν γυρνά. Ως ενήλικες πια, ας έχουμε τις καρδιές μας πιο ζεστές κι από τον Αύγουστο που θα ‘ρθει, για να δίνουμε το χέρι και την ψυχή στον συνάνθρωπό μας. Να ανάβουμε μόνο της καρδιάς τη φλόγα. Να μην ξαναδούμε φωτιές, Καρολάιν, Άλκη, Ιωάννα, Τζωρτζίνα, #metoo, πολέμους, δυστυχισμένα παιδιά κι άστεγους. Κι όλα αυτά, ξέρω, σαν παιδικό όνειρο φαντάζουν, μα αν δεν ταΐσουμε με αισιοδοξία το δεκάχρονο που έχουμε μέσα μας, πώς θα ομορφύνουμε τον κόσμο; Δεν γίνεται χωρίς ελπίδα. Τα όνειρα και τα καλοκαίρια δεν ανήκουν μόνο στα παιδιά, αλλά και στα παιδιά που έχουμε μέσα μας».
Με αφορμή αυτά τα λόγια που έγραψα πέρσι, με γαργάλησε μία νοσταλγία ανέμελων καλοκαιριών της παιδικής μου ηλικίας. Εκείνες τις ευτυχισμένες μέρες που οι ευθύνες ήταν ελάχιστες και οι μεγαλύτερες ανησυχίες μας περιστρέφονταν γύρω από τις απλές χαρές της ζωής. Τότε που λαχταρούσαμε την αθωότητα και η ελευθερία έμοιαζε να μας τυλίγει μέσα στους ηλιόλουστους μήνες, σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος. Με γαργάλησαν όμως και νέες σκέψεις, νιώθοντας όσο ποτέ, πως καθώς ταξιδεύουμε στη ζωή και τη συνεχή ωρίμανση του μυαλού μας, συνειδητοποιούμε ότι αυτά τα ειδυλλιακά καλοκαίρια της νιότης μας δεν είναι κάτι που μπορούμε να ξαναζήσουμε. Ο χρόνος προχωρά, παρασύροντάς μας μαζί με το ανελέητο ρεύμα του. Το πέρασμα του χρόνου είναι μια συνεχής υπενθύμιση για να αγκαλιάσουμε το παρόν και να βρούμε νέους τρόπους για να εμποτίσουμε τη ζωή μας με ζεστασιά και χαρά.
Ως ενήλικες πια, έχουμε τη δύναμη να διαμορφώσουμε τις εμπειρίες μας και να δημιουργήσουμε τις δικές μας εκδοχές μιας νέας καλοκαιρινής ευδαιμονίας και να βρούμε τρόπους να ανάψουμε τη φλόγα της ευτυχίας στις καρδιές μας. Ας δούμε πέρα από τις εφήμερες απολαύσεις των φευγαλέων καλοκαιριών και ας αναζητήσουμε βαθύτερες συνδέσεις με τον εαυτό μας και με τους ανθρώπους γύρω μας. Ας απλώσουμε ένα χέρι βοηθείας και ας προσφέρουμε τις ψυχές μας σε όσους έχουν ανάγκη. Η αληθινή ευτυχία δεν βρίσκεται στο να ξαναζήσεις το παρελθόν, αλλά στο να διαδώσεις καλοσύνη και αγάπη στο παρόν. Μπορούμε να έχουμε θετικό αντίκτυπο στις ζωές των άλλων, να δημιουργήσουμε ένα κυματιστό αποτέλεσμα που ξεπερνά πολύ τα όρια μιας μόνο εποχής.
Ας επαναπροσδιορίσουμε τι σημαίνει να έχουμε ένα καλοκαίρι γεμάτο χαρά και πληρότητα. Ας αναζητήσουμε ευκαιρίες για να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον, να ακούσουμε και να μοιραστούμε στιγμές γέλιου και συντροφικότητας. Με αυτόν τον τρόπο, θα ανακαλύψουμε ότι η μαγεία των ξέγνοιαστων παιδικών καλοκαιριών μπορεί ακόμα να υπάρχει, αλλά με διαφορετική μορφή. Ενώ μπορεί να λαχταρούμε την αθωότητα της νιότης μας, ας μην παγιδευόμαστε στο παρελθόν. Αντίθετα, ας αγκαλιάσουμε το παρόν και ας αγκαλιάσουμε την ομορφιά των διαρκώς μεταβαλλόμενων εποχών της ζωής. Ας κάνουμε κάθε μέρα μια καλοκαιρινή μέρα, όπου η ζεστασιά της καρδιάς μας μπορεί να λάμπει και να φωτίζει τον κόσμο γύρω μας.
https://gynaikaeimai.com/
Ελένη Ισπόγλου – Συγγραφέας
https://www.facebook.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου