Η μικρή μας πόλη και τα μεγάλα ναυάγια
Στη μικρή μας πόλη τα ναυάγια έχουν ήδη συντελεστεί.
Το αλκοόλ και ο χριστιανισμός, αυτά τα δυο σκληρά και νόμιμα ναρκωτικά, θεματοφύλακες της φυλετικής καθαρότητας και ισχυρά οιστρογόνα των οικογενειακών αξιών είναι εδώ.
Οι καθηγητές ζητούν τη θεία φώτιση απ’ το θεσμικό εκπρόσωπο της κρατικής εκκλησίας μαζί με την ευλογία της αστυνομίας, νοιώθοντας ασφάλεια μες στον ευσπλαχνικό σκοταδισμό που τούς προσφέρεται.
Το έγκλημα που συμβαίνει γύρω τους δεν τους αφορά.
Είναι καλοί άνθρωποι, δίκαιοι, ηθικοί, κοιτούν τη δουλειά τους, εκκλησιάζονται, συνουσιάζονται νομίμως εντός γάμου, αγαθοεργούν.
Και ξέρουν πως η ασφάλεια της μακαριότητάς τους έχει παράπλευρες απώλειες, νεκρούς χιλιάδες στους τροχούς, βυθισμένα δουλεμπορικά, σκλάβους που δεν τα κατάφεραν να φτάσουν στη γερμανία στην ολλανδία στο βέλγιο ως ξεσκατιστές των συνταξιούχων ευρωπαίων.
Στη μικρή μας πόλη οι καθηγητές προσεύχονται κι έπειτα γίνονται σταφίδα απ’ τη μπύρα και το ούζο, για να ξεχάσουν το μεγάλο έγκλημα, για να εκπαιδεύσουν τα προβατάκια στη νέα παγκόσμια προοπτική της νεοτερικής σφαγής των αλλόθρησκων και των περιττών.
Στη μικρή μας πόλη οι δάσκαλοι έτσι τα βρήκαν κι έτσι θα τα αφήσουν.
Ξέρουν πως το πένθος είναι ατέρμονο, πρώτα πρώτα για το δικό τους μεγάλο άκλαφτο ναυάγιο.
Ας είναι ελαφρύ το νοικοκυριό που τους σκεπάζει.
https://dromos.wordpress.com/
Το βρήκα στο: https://vequinox.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου