Υποσχέσου όταν τελειώσει η βροχή, τίποτα να μην είναι το ίδιο…
Υποσχέσου όταν τελειώσει η βροχή, τίποτα να μην είναι το ίδιο…
Έπεσαν οι πρώτες στάλες της βροχής. Και οι στάλες έγιναν ποτάμι. Ένα ποτάμι που τα πήρε όλα μαζί του. Με τα ορμητικά νερά, έφυγε όλη η βρωμιά. Μήπως και αυτός ο κόσμος γίνει λίγο πιο καθαρός. Μα όσο κι αν βρέξει, αν μέσα σου δεν καθαρίσεις, όλοι την βρωμιά μέσα σου θα κουβαλάς.
Πίσω από ένα παράθυρο κοιτώ ένα τοπίο φθινοπωρινό. Γκρίζος ο ουρανός. Η βροχή θυμωμένη σήμερα, η φύση ξεδιψάει, μα και πνίγεται. Πάντα μου άρεσε να είμαι στο σπίτι και να βλέπω την βροχή, μπορώ να κάθομαι για ώρες και να σκέφτομαι γιατί δακρύζει ο ουρανός; Μου αρέσει αυτή η μυρωδιά του χώματος όταν ακουμπάει πάνω της η βροχή. Ο ήχος της με ηρεμεί και οι σταγόνες είναι σαν μικρές χορεύτριες. Μια μουσική της φύσης, της φθινοπωρινής εποχής, πριν ο χειμώνας έρθει και μας πάει σε μονοπάτια παγωμένα.
Πόσο μου αρέσει να χορεύω μαζί με τις σταγόνες, τις χορεύτριες τις μικρές. Να νιώθω να κυλάει πάνω μου το νερό, να ξεπλένει κάθε μου πόνο. Να ξεπλένει το βάθος της ψυχής μου. Να κάθομαι κάτω από τα ορμητικά νερά, να μην φαίνονται τα δάκρυά μου. Να απολαμβάνω την μοναξιά μου με την πιο όμορφη μουσική. Ένα κονσέρτο φθινοπωρινό, τόσο μαγικό.
Κάθε εποχή έχει την δική της χάρη. Τώρα έφτασε ο καιρός που τα παλιά πέφτουν από τα κλαδιά της δικής σου ζωής. Θα παγώσουν για λίγο, μέχρι να ξανά βρεις τον εαυτό σου και την άνοιξη να ξαναγεννηθείς. Όπως γίνεται και με την φύση.
Τώρα η φύση προετοιμάζεται για την δική της ξεκούραση, για πάρει δύναμη και να γυρίσει ακόμα πιο όμορφη, πιο δυνατή. Εκεί πίσω από το παράθυρο, μια είναι η υπόσχεση. Όταν τελειώσει η βροχή, τίποτα να μην είναι το ίδιο με πριν. Να αφήσεις στην καθαρή ψυχή σου, να μπει το ουράνιο τόξο και ο ήλιος να ζεστάνει ακόμα πιο πολύ την καρδιά σου.
https://gynaikaeimai.com/
Της Άνδρεα Αρβανιτίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου