Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2021

ΓΛΑΡΟΣ ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ

 

ΓΛΑΡΟΣ ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ

Όταν αποφάσισα ν ακολουθήσω 
την επιδεικτική κατάδυση 
ενός φίλου γλάρου
ευθύνονταν
η απουσία οράματος 
και ταξιδιωτικού προορισμού

Λίγο το λίγο
μ'  ανάσες ρηχές
κρατούσα το ίσο
στον ρυθμό 
που επιβάλλανε τα μάτια του

 -μα τι μειλίχιος ο ειρμός 
σε τούτα τα πετράδια –

μάτια επώδυνα ξερά
δίχως τα βλέφαρα
πλημμυρισμένα
με κωνία 
που αντιδρούσανε στο κόκκινο

η απόχρεμψη της νοσούσας επιθυμίας μου 
επέπλεε στον αφρό

κόπιαρα
την ίδια προκλητική απόχρωση

-σχεδόν φαλλοκρατική –

 Κ Ο Κ Κ Ι Ν Η

μοσχοβολούσα ήδη
βράγχια φρέσκα
ένα γνήσιο θήραμα
σε έξαρση επιθανάτιων ορμονών
που λίγο νοιαζόμουνα
για το καλό ή το κακό μου ανάραχο*

 -θα διαλευκανθεί (με διαβεβαίωνα) 
μετά τη διάσωσή μου-

Φωνάζω του και προκαλώ τον

Γ υ α λ ί ζ ω

Δες

Κρέμομαι
από τ΄ αβύζαχτα κεντριά σου

Είμαι κοντά
Τόσο κοντά
στο επί-πλέον θαύμα μου

Σιτίσου πάνω μου

Έχετε όρεξη ασυχώρετη
Σεις
Οι σωτήρες

Πάντα αγαπούσατε 
τους στραφτερούς 
κόκκινους σπίλους μου
____________________________________________
*ανάραχο (ριζικό)
https://milenaphotopoetry.wordpress.com/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Μόνος μου

  Μόνος μου – Χρυσάνθη Σ. – GynaikaEimai 24 Φεβρουαρίου 2025 Στις καταιγίδες της ζωής. Στις τρικυμίες της θάλασσας. Στις μάχες που αλύπητα μ...