ΓΛΑΡΟΣ ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ
Όταν αποφάσισα ν ακολουθήσω
την επιδεικτική κατάδυση
ενός φίλου γλάρου
ευθύνονταν
η απουσία οράματος
και ταξιδιωτικού προορισμού
Λίγο το λίγο
μ' ανάσες ρηχές
κρατούσα το ίσο
στον ρυθμό
που επιβάλλανε τα μάτια του
-μα τι μειλίχιος ο ειρμός
σε τούτα τα πετράδια –
μάτια επώδυνα ξερά
δίχως τα βλέφαρα
πλημμυρισμένα
με κωνία
που αντιδρούσανε στο κόκκινο
η απόχρεμψη της νοσούσας επιθυμίας μου
επέπλεε στον αφρό
κόπιαρα
την ίδια προκλητική απόχρωση
-σχεδόν φαλλοκρατική –
Κ Ο Κ Κ Ι Ν Η
μοσχοβολούσα ήδη
βράγχια φρέσκα
ένα γνήσιο θήραμα
σε έξαρση επιθανάτιων ορμονών
που λίγο νοιαζόμουνα
για το καλό ή το κακό μου ανάραχο*
-θα διαλευκανθεί (με διαβεβαίωνα)
μετά τη διάσωσή μου-
Φωνάζω του και προκαλώ τον
Γ υ α λ ί ζ ω
Δες
Κρέμομαι
από τ΄ αβύζαχτα κεντριά σου
Είμαι κοντά
Τόσο κοντά
στο επί-πλέον θαύμα μου
Σιτίσου πάνω μου
Έχετε όρεξη ασυχώρετη
Σεις
Οι σωτήρες
Πάντα αγαπούσατε
τους στραφτερούς
κόκκινους σπίλους μου
____________________________________________
*ανάραχο (ριζικό)
https://milenaphotopoetry.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου