- Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω. Φαίνεται ότι ο κόσμος δεν έχει νόημα ξανά, είναι ζοφερός, συννεφιασμένος, σκοτάδι τριγύρω. Όλοι λένε αγάπη, η καλοσύνη μπορεί να κάνει τους ανθρώπους ξανά ολόκληρους. Είναι όμως αυτό; Είναι τόσο εύκολο; Τι γίνεται όμως με αυτούς που δεν συνήλθαν ποτέ; Στραγγισμένοι από τα συναισθήματα των πραγμάτων που αντιμετώπισαν, έχασαν τους ανθρώπους που είχαν μεγαλύτερη σημασία για αυτούς, προδόθηκαν από αυτούς που ήταν φίλοι, με μαχαίρια από τους ανθρώπους που τους ένοιαζαν; Ξέρω τι σκέφτεσαι τώρα. Μπορεί να σκεφτείτε τι γνωρίζω για την αγάπη, τους ανθρώπους, τη ζωή; Πίστεψέ με, το ξέρω. Έχω δει το άσχημο πρόσωπο της ζωής. Έχω πάει σε εκείνο το μέρος που κάθεσαι στη μέση της νύχτας μέρα παρά μέρα για να συνειδητοποιήσεις ότι όλα στη ζωή σου είναι άχρηστα. Όταν τα δάκρυα τρέχουν συνεχώς, ακόμη και εσείς δεν συνειδητοποιείτε ότι κλαίτε. Πίστεψέ με, το ξέρω. Μερικές φορές νιώθω ότι όλοι όσοι γνώρισα με έχουν εγκαταλείψει. Δεν τους ενδιαφέρει. Κανείς δεν με ενδιαφέρει, ούτε εσείς. Γιατί ξέρω βαθιά μέσα μου, όσο καλός και αν είσαι, πόσο καλός είσαι, αυτό δείχνει πόσες μάσκες βάζεις. Είσαι κακός στην καρδιά. Εγωιστικός. Θα κάνετε τα πάντα για τον εαυτό σας ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι βλάπτετε τους άλλους. Κανείς δεν είναι καλός. Κανείς δεν ήταν ποτέ. Του ανθρώπου. Οι άνθρωποι είναι γεμάτοι απληστία, μίσος και ζήλια. Δεν υπάρχει καλό δεν βλέπεις. Ακόμα κι αν σταματήσω να υπάρχω αύριο, ο υπόλοιπος κόσμος θα διαλυθεί. Απληστία, μίσος, ζήλια δεν μπορείτε ποτέ να μας τα αφαιρέσετε γιατί είστε εσείς που δημιουργήσατε κάτι τόσο ψεύτικο όσο μια κοινωνία. Και αυτό είναι που κάνει τους ανθρώπους τα μεγαλύτερα και τα πιο επικίνδυνα ζώα στον πλανήτη. Ναι, «Ζώα». Νιώθω συναρπαστικό όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν σκύλο, σκύλα, χοίρους ως μεταφορές για αργκό.
«Όλοι θα σε πληγώσουν. Σπάστε σας. Σε ξεσκίζουν ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουν. Ξέρεις όμως σωστά; Πόσο σημαντικά ήταν για σένα τα μικρά πράγματα; Πώς αισθανθήκατε? Πώς σας έκαναν να νιώσετε όταν το χρειάζεστε περισσότερο; Πώς σε απογοητεύουν όλοι γύρω σου; Πώς σας απογοήτευσε η κοινωνία; '
Αξίζει η ζωή μου; Με όλα όσα αντιμετώπισα; Δεν νιώθω τίποτα πια. Σίγουρα δεν είμαι σίγουρος τι καλά πράγματα έχει να μου προσφέρει ο κόσμος πια. Δεν ξέρω αν με νοιάζει τίποτα ή κανένας πια. Και αυτό είναι, η μέρα που συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει καλό στον κόσμο. Ither είναι κακό ή περιμένεις να έρθει το κακό πριν χαθείς για πάντα.
https://sankhasubhra.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου