Σαν πας στην Καλαμάτα… μέρος α’
Το αφιέρωμά μας στη Μεσσηνιακή Μάνη μπορεί να τελείωσε, αλλά όχι και το ταξίδι μας. Η επόμενή μας στάση θα είναι η Καλαμάτα και η γύρω περιοχή, σε ένα μικρό αφιέρωμα δύο άρθρων.
Διαβάστε εδώ το δεύτερο μέρος του αφιερώματός μας στην Καλαμάτα.
Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος στην Καλαμάτα κάνουμε το μπάνιο μας στην τεράστια παραλία της, επισκεπτόμαστε το Δημοτικό Πάρκο Σιδηροδρόμων Καλαμάτας, συζητάμε με τους ανθρώπους του ξενοδοχείου που μας φιλοξενεί, τρώμε λαχταριστό πρωινό στην καφετέρια του ξενοδοχείου και υπέροχα πιάτα σε ψαροταβέρνα της Καλαμάτας, κάνουμε βόλτες στην πόλη και μια εκδρομή στην Αρχαία Μεσσήνη και σε κοντινά μοναστήρια. Κλείνουμε πίνοντας τσίπουρο στη μονή σε υψόμετρο 860 μ. με τον εφημέριο, για τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.
Μετά από ένα μικρό ταξιδάκι από το Νεοχώρι και τη Στούπα έως την Καλαμάτα φτάσαμε στο ξενοδοχείο που θα μας φιλοξενούσε, το Central Rooms στην κεντρική πλατεία Βασιλέως Γεωργίου, ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη της Καλαμάτας. Η πλατεία μάθαμε πως έχει μήκος σχεδόν 400 μ. και πλάτος σχεδόν 45 μ., ενώ το όνομά της έχει αλλάξει δώδεκα φορές, ανάλογα με την πολιτική κατάσταση, από πλατεία Τζανή στα τέλη του 19ου αι. έως πλατεία Βασιλέως Γεωργίου για τελευταία φορά το 1992.
Στο ξενοδοχείο μας περίμενε ο ευγενικός ρεσεψιονίστ Μάκης, ο οποίος μας έδειξε το δωμάτιό μας και μας βοήθησε να ανεβάσουμε τα πράγματά μας. Το δωμάτιο μας ήταν στον δεύτερο όροφο, πεντακάθαρο και φωτεινό, με ωραία μίνιμαλ διακόσμηση, κρυφό φωτισμό στο ταβάνι, ένα όμορφο έργο τέχνης στον τοίχο και όλες τις ανέσεις, από κλιματισμό και ολοκαίνουριο mini bar έως σαπουνάκια, αντισηπτικά μαντηλάκια και πιστολάκι μαλλιών.
Επειδή όμως μας περίμενε και η θάλασσα, αφήσαμε μόνο τα πράγματά μας και φύγαμε για την παραλία της Καλαμάτας! Για τα καφεδάκια μας επιλέξαμε την καφετέρια Kafein, η οποία ανήκει στους ίδιους ιδιοκτήτες με το ξενοδοχείο και βρίσκεται στο ισόγειό του. Πήραμε δύο φρέντο στο χέρι -χαρήκαμε πολύ που ήταν σε χάρτινο ανακυκλώσιμο ποτηράκι- και κατευθυνθήκαμε προς την παραλία.
Φτάνοντας στην παραλία μας έκανε εντύπωση πόσο μεγάλη ήταν! Όσο έφτανε το μάτι μας εκτεινόταν η αμμουδιά… Η παραλία της Καλαμάτας έχει πολύ μεγάλο μήκος και είναι εύκολα προσβάσιμη από την πόλη, καθώς βρίσκεται στη νότια πλευρά της. Είναι αμμώδης με βοτσαλάκια μπροστά και καθαρή. Την ημέρα που πήγαμε είχε μεγάλα κύματα, χωρίς να μας στερούν όμως την απόλαυση του μπάνιου, ίσα ίσα που το έκαναν πιο παιχνιδιάρικο! Επιλέξαμε να απλώσουμε στην άμμο τις πετσέτες μας, αλλά θα μπορούσαμε επίσης να καθήσουμε σε κάποιο από τα πολλά οργανωμένα σημεία της.
Αφού πλατσουρίσαμε στα γαλανά νερά της παραλίας της Καλαμάτας, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας για να κάνουμε μπάνιο και να ετοιμαστούμε για την απογευματινή μας βόλτα και τη βραδινή έξοδο. Το μπάνιο στο δωμάτιο μας ήταν πεντακάθαρο, με μια ντουζιέρα που το έκανε να ξεχωρίζει!
Η Καλαμάτα είναι μια μεγάλη πόλη, η δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Πελοποννήσου μετά την Πάτρα. Μπορεί να είναι λίγο δύσκολο να δώσουμε μια συνολική εικόνα της πόλης, αλλά εμείς κάναμε τη βόλτα μας στους δρόμους της και είδαμε διάφορα ενδιαφέροντα σημεία της, τα οποία φωτογραφήσαμε.
Η Καλαμάτα είναι μια πόλη που περπατιέται πολύ άνετα, μιας και έχει πολύ μεγάλα πεζοδρόμια, μαζί με εκτενείς ποδηλατόδρομους για όσους επιλέγουν να μετακινηθούν με ποδήλατο… Εμείς είδαμε πολλούς ποδηλάτες και μας άρεσε πολύ αυτή η επιλογή τους, μιας και είναι και οικολογική!
Η βόλτα μας θέλαμε να καταλήξει σε ένα αξιοθέατο της πόλης το οποίο είχαμε ακούσει πως είναι πολύ ξεχωριστό. Πρόκειται για το Δημοτικό Πάρκο Σιδηροδρόμων Καλαμάτας, ένα μοναδικό στο είδος του υπαίθριο μουσείο της Ελλάδας. Βρίσκεται σε ένα από τα κεντρικά σημεία της πόλης, κοντά στην κεντρική πλατεία από τη μία και το λιμάνι από την άλλη πλευρά, στον χώρο όπου βρισκόταν ο σιδηροδρομικός σταθμός «Καλαμάτα-Λιμήν» και η γειτονική του έκταση, η οποία την εποχή του ατμού είχε καρβουναποθήκες.
Όπως διαβάσαμε, το υπαίθριο μουσείο ιδρύθηκε το 1986 αλλά λόγω καταστροφικού σεισμού ολοκληρώθηκε το 1990. Στο χώρο θα δούμε το κτίριο του σταθμαρχείου και άμαξες, επιβατικά και φορτηγά οχήματα, έναν χειροκίνητο γερανό, και διάφορα άλλα πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα. Θα δούμε ακόμα μικροστοιχεία οργάνωσης του σιδηροδρομικού τοπίου, όπως κλειδιά αλλαγής και φανούς. Και όχι απλά θα τα δούμε, μπορούμε να τα αγγίξουμε και να έχουμε μια ζωντανή, βιωματική εμπειρία του υπαίθριου μουσείου. Είδαμε μέχρι και παιδάκια να παίζουν πάνω και μέσα στις άμαξες, κάτι που δείχνει πως τα εκθέματα έχουν ενταχθεί ενεργά μέσα στην καθημερινότητα των κατοίκων της πόλης και έχουν αποκτήσει μια νέα «ζωή», μια νέα λειτουργία, πέραν της λειτουργίας τους ως ιστορικά ενθύμια. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και δείχνει πως ο συγκεκριμένος χώρος είναι πραγματικά ένα πετυχημένο υπαίθριο μουσείο.
Στο χώρο υπάρχει και ένα αναψυκτήριο, ενώ διοργανώνονται επίσης και πολιτιστικές εκδηλώσεις σε ένα θεατράκι, όπως μια μουσική συναυλία τοπικού συλλόγου που πετύχαμε την ημέρα που επισκεφθήκαμε το πάρκο. Μια ακόμα χρήση του δημοτικού πάρκου που δείχνει πως ο χώρος αυτός αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας των κατοίκων της πόλης.
Το Δημοτικό Πάρκο Σιδηροδρόμων Καλαμάτας, εκτός από ένα υπέροχο υπαίθριο μουσείο είναι και ένας πολύ μεγάλος χώρος πρασίνου στον οποίον οικογένειες και παρέες κάνουν τις βόλτες τους και κάθονται και απολαμβάνουν το ωραίο περιβάλλον. Πραγματικά μας ενθουσίασε ένας τέτοιος χώρος μέσα στον αστικό ιστό, ήταν φανταστικός, και αν μέναμε στην Καλαμάτα θα κάναμε εκεί το καθημερινό μας περπάτημα!
Για το δείπνο μας θέλαμε να φάμε ψάρι αυτή τη φορά κι έτσι επιλέξαμε την ψαροταβέρνα Νοτιάς στη μαρίνα της Καλαμάτας. Καθήσαμε σε ένα τραπεζάκι κοντά στη θάλασσα και προτού δοκιμάσουμε την κουζίνα του, μιλήσαμε με τους υπεύθυνους του μαγαζιού. Μας είπαν πως το μαγαζί υπήρχε πολλά χρόνια με άλλο ιδιοκτήτη. Είχε κλείσει για δύο χρόνια και τώρα λειτουργεί εδώ και δεκατέσσερις μήνες με σεφ και ιδιοκτήτη τον Γιώργο Κουτσολία. Ο σεφ ξανάνοιξε το μαγαζί και κράτησε το όνομα, που ήταν μια πολύ καλή παρακαταθήκη, προσπαθώντας σιγά σιγά να εισάγει τον κόσμο στη δική του κουζίνα.
Μας είπαν ακόμα πως στη Μεσσηνία προτιμάται το κρέας, αλλά εδώ προσπαθούν να περάσουν τη φιλοσοφία του θαλασσινού και του ψαριού σιγά σιγά, με ποιοτικές τοπικές πρώτες ύλες. Φτιάχνουν παραδοσιακές συνταγές με σύγχρονες πινελιές, όπως μια πεντανόστιμη φάβα που γλυκίζει, το οποίο της πήγαινε πολύ. Τα ψάρια βγαίνουν στους 68 βαθμούς μετρημένους με θερμόμετρο, ώστε να είναι πάντα το ιδανικό αποτέλεσμα για να έχει το ψάρι το σωστό και ασφαλές ψήσιμο, παραμένοντας ζουμερό. Εμείς δοκιμάσαμε ένα μενού που μας πρότειναν με αντιπροσωπευτικά πιάτα της ψαροταβέρνας και μείναμε κατενθουσιασμένοι!
Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο καθίσαμε στην καφετέρια Kafein για ένα γρήγορο σφηνάκι με τον ρεσεψιονίστ Μάκη Μουλιάτο και τον γιο των ιδιοκτητών της επιχείρησης Μενέλαο Λάσκαρη. Το Κafein μας είπαν πως σερβίρει καφέ όλη την ημέρα, τον πιο φθηνό της περιοχής, παρά την καλή του μάρκα, την Mr. Rose. Το βράδυ μέχρι τα μεσάνυχτα μπορεί κανείς να πιει ένα χαλαρό ποτάκι στην πλατεία. Για το χειμώνα έχουν πολλές νέες ιδέες για να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο το μαγαζί.
Ο Μάκης μας είπε πως η επιχείρηση έχει ένα οικογενειακό κλίμα, με μεγάλη φροντίδα για τον πελάτη, ώστε να νιώθει όμορφα, σαν στο σπίτι του. Επειδή το κτίριο δεν έχει ακόμα ασανσέρ, προσέχουν πολύ να βοηθήσουν τους επισκέπτες με τις βαλίτσες, ή αν είναι κάποιος ηλικιωμένος τον βοηθάνε να ανέβει. Μας είπε επίσης πως στο πρωινό φροντίζουν να είναι όλα φρέσκα, ο χυμός πορτοκαλιού για παράδειγμα να είναι φυσικός, και να εξυπηρετούν τους πελάτες όσο καλύτερα γίνεται. Έτσι, ανυπομονούσαμε να ξυπνήσουμε την επόμενη μέρα να δοκιμάσουμε το πρωινό τους!
Τους ευχαριστήσαμε πολύ για το κέρασμα και ανεβήκαμε στο δωμάτιό μας για έναν άνετο και βαθύ ύπνο, στο υπέροχο, μαλακό και δροσερό κρεβάτι του ξενοδοχείου. Το επόμενο πρωί συναντήσαμε τη ρεσεψιονίστ Ντόρα, η οποία ήταν πολύ ευγενική και εξυπηρετική, όπως όλοι οι άνθρωποι του ξενοδοχείου, κάτι που μας έκανε πραγματικά να νιώσουμε σαν στο σπίτι μας!
Για το πρωινό μας κατεβήκαμε στην καφετέρια Kafein, όπου σερβίρεται το πρωινό σε όλους τους επισκέπτες του ξενοδοχείου. Το πρωινό ήταν πλήρες και πεντανόστιμο, με ότι καφέ θέλαμε, φρέσκο χυμό πορτοκάλι, ψωμάκια, βούτυρο, μαρμελάδα, τοστ, αυγά, κρουασανάκια, φρέσκια φρουτοσαλάτα με γιαούρτι και δημητριακά, και pancakes με πραλίνα, σως φράουλας και σαντιγί. Τα καταβροχθίσαμε όλα! Ειδικά τα pancakes ήταν το τέλειο γλυκό κλείσιμο για το δυναμωτικό πρωινό μας!
Κατά τη διάρκεια του πρωινού κάθησε μαζί μας η κ. Μαρία Λάσκαρη, ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου Central Rooms, το οποίο είναι οικογενειακή επιχείρηση -στην οικογένεια ανήκει και η καφετέρια Kafein στο ισόγειο του ξενοδοχείου- και κάναμε μια ωραία κουβέντα. Μας είπε πως εκτός από το ξενοδοχείο και την καφετέρια, έχουν και μια ακόμα επιχείρηση, έναν υπαίθριο παιδότοπο με φουσκωτά στην παραλία της Καλαμάτας. Τα παιδιά μας είπε πως είναι η αγάπη της, γι’ αυτό έχει και τρία δικά της.
Έπειτα, η κ. Μαρία μας μίλησε για τη φιλοσοφία του ξενοδοχείου Central Rooms και μας είπε πως αυτό που τους ενδιαφέρει είναι ο κόσμος να μένει ευχαριστημένος. Θέλει να περιποιείται τους επισκέπτες ώστε να νιώθουν σαν βασιλιάδες. Μας τόνισε πως για εκείνη μετράει πάνω απ’ όλα η προσωπική επαφή και πως θέλει να ακούει τις αρνητικές κριτικές, επειδή πιστεύει πως έτσι εξελίσσεται ο άνθρωπος.
Ρωτήσαμε την κ. Μαρία πόσο καιρό υπάρχει το ξενοδοχείο και μας είπε πως είναι πολύ πρόσφατο, από τον Οκτώβριο. Μας είπε πως το κτίριο ανήκει στην οικογένεια του συζύγου της και πως πήραν την απόφαση να ανοίξουν το ξενοδοχείο βλέποντας τί ζητούσε ο κόσμος και πως η Καλαμάτα πλέον έχει πολλούς επισκέπτες λόγω και του δρόμου που φτιάχτηκε. Μας ανέφερε επίσης πως έχουν σκοπό ακόμα να βελτιώσουν πάρα πολλά πράγματα, έχοντας σαν προτεραιότητα πάντα να μη χαθεί η επαφή με τον κόσμο. Πρωταρχικός σκοπός του ξενοδοχείου είναι να νιώθει στην πράξη ο πελάτης πως είναι σαν στο σπίτι του. Αυτή είναι η κατεύθυνση που δίνουν και στους υπαλλήλους που δουλεύουν στην επιχείρηση, τη Ντόρα και τον Μάκη.
Η κ. Μαρία μας είπε πως αυτή τη στιγμή το ξενοδοχείο έχει εφτά δωμάτια, το ένα διαφορετικό από το άλλο, κάποια με παράθυρο και κάποια με μπαλκόνι. Σκέφτονται να φτιάξουν άλλα τέσσερα στο μέλλον και κάποια στιγμή έχουν ως στόχο να φτάσει το ξενοδοχείο να γίνει boutique hotel. Εμείς τους ευχόμαστε να πραγματοποιηθούν όλα τα όμορφα σχέδιά τους!
Έχοντας απολαύσει το πρωινό μας μαζί με την ωραία κουβεντούλα και έχοντας πιεί με την ησυχία μας τα καφεδάκια μας, ήταν η ώρα να ξεκινήσουμε την επόμενη μικρή μας εκδρομή. Πρώτος προορισμός θα είναι η Αρχαία Μεσσήνη, ένας αρχαιολογικός χώρος που θέλαμε οπωσδήποτε να δούμε από κοντά.
Η Αρχαία Μεσσήνη είναι ένας από τους πιο σημαντικούς και πιο καλά διατηρημένους αρχαιολογικούς χώρους της χώρας μας. Στην ιστοσελίδα του Δήμου Μεσσήνης διαβάσαμε πως η πόλη ιδρύθηκε το χειμώνα του 370 π.Χ.-369 π.Χ. από τον Θηβαίο στρατηγό Επαμεινώνδα, μετά τη νίκη του επί των Σπαρτιατών στη μάχη των Λεύκτρων και την εισβολή του στη Λακωνία. Μέσα στον αρχαιολογικό χώρο θα δει κανείς το Θέατρο, την Κρήνη Αρσινόη, το Στάδιο, το Εκκλησιαστήριο, την Αγορά, το Ηρώο-Μαυσωλείο και άλλα σημαντικά αξιοθέατα.
Εμείς, επειδή θέλαμε να δούμε και άλλα μέρη στη μικρή μας εκδρομή, δεν μπήκαμε μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, αλλά κάναμε μια μικρή πεζοπορία σε ένα μονοπάτι γύρω του. Είναι μια διαδρομή που συστήνουμε σε κάθε επισκέπτη, μιας και προσφέρει μια πανοραμική θέα του αρχαιολογικού χώρου η οποία είναι πραγματικά φοβερή! Αν έχετε το χρόνο, φυσικά, αξίζει να μπείτε μέσα και να περπατήσετε μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, ώστε να δείτε όλα τα αξιοθέατα από κοντά.
Μια μικρή πεζοπορία γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης:
Η επόμενη στάση που θέλαμε να κάνουμε ήταν η Μονή Βουλκάνου, σε μικρή απόσταση από την Αρχαία Μεσσήνη. Η μονή βρίσκεται στο όρος Ιθώμη, σε υψόμετρο 359 μ. Η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βουλκάνου διαβάσαμε πως είναι το ιστορικότερο και μεγαλύτερο μοναστήρι στη Μεσσηνία, με μεγάλη εθνική και εκκλησιαστική δράση. Στην επανάσταση του 1821 ήταν καταφύγιο κλεφτών και αρματολών, και είχε σημαντική συμβολή με την προσφορά χρημάτων και τροφίμων. Το 1825 η μονή πυρπολήθηκε από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ πασά και οι μοναχοί της κατέφυγαν στη Μάνη και στη Ζάκυνθο, παίρνοντας μαζί τους την εικόνα της Παναγίας. Επανήλθαν το 1828 και από τότε η μονή λειτουργεί χωρίς διακοπή.
Δυστυχώς την ώρα που φτάσαμε στη μονή ήταν κλειστή, οπότε κάναμε απ’ έξω την προσευχή μας και απολαύσαμε την υπέροχη θέα, αναπνέοντας καθαρό αέρα στην εξοχή. Δοκιμάσαμε κι ένα σύκο από μια συκιά στον εξωτερικό χώρο της μονής, το οποίο ήταν γλυκύτατο!
Η επόμενη στάση της μικρής μας εκδρομής, μιας και ήταν η ημέρα της γιορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, θέλαμε να είναι ένα μοναστήρι αφιερωμένο στο θαυμαστό γεγονός αυτό. Έτσι, αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Βαρυμπόπι Τριφυλίας, χωριό που λέγεται σήμερα Μοναστήρι. Το χωριό Μοναστήρι είναι ορεινός οικισμός, ο οποίος πήρε το όνομα αυτό το 1928 και βρίσκεται κοντά στον Αετό Μεσσηνίας, σε υψόμετρο 570 μ. Η μονή βρίσκεται σε υψόμετρο 860 μ., κάτι που καταλάβαμε αμέσως μόλις βγήκαμε από το αυτοκίνητο και μας χτύπησε το δροσερό αεράκι.
Στο δρόμο προς την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Βαρυμπόπι Τριφυλίας, περνώντας από το χωριό Μοναστήρι (πρώην Βαρυμπόπι)
Στη μονή είχαμε την τύχη να συναντήσουμε τον Γρηγόριο Παναγούλια, εφημέριο Τίμιου Προδρόμου Κοπανακίου, ο οποίος εξυπηρετεί το μοναστήρι. Μας είπε πως κάποτε το μοναστήρι είχε μοναχές, αλλά τώρα δεν έχει. Τον ρωτήσαμε λίγα πράγματα για την ιστορία του και μας είπε πως το μοναστήρι υπήρχε και προ Χριστού ως ναός αφιερωμένος στη μεταμόρφωση του Σωτηρίου Διός. Όταν έγινε μητροπολίτης Χριστιανουπόλεως ο Άγιος Αθανάσιος Κορφιάτης το 1711 έχτισε την Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας η μονή καταστράφηκε. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους το 1882 άρχισε η ανοικοδόμηση της μονής από κατοίκους του χωριού πάνω στα παλαιά ερείπια.
Ψάχνοντας λίγα ακόμα πράγματα για την ιστορία της μονής, βρήκαμε πως με τα πρώτα σκαψίματα βρέθηκε πολύτιμο νερό, χάρη στο οποίο μπόρεσαν να συνεχιστούν οι εργασίες. Ταυτόχρονα, βρήκαν πολλούς τάφους μοναχών και πιθανώς κλεφτών και αρματολών οι οποίοι θα είχαν ζητήσει καταφύγιο στη μονή. Αυτά τα ευρήματα δείχνουν πως το μοναστήρι είχε γνωρίσει μεγάλες δόξες. Βρήκαν επίσης και τα ερείπια του παλιού μοναστηριού και της Αγίας Τράπεζας. Αλλού διαβάσαμε πως η μονή συντηρούσε ολόκληρο ελληνικό σχολείο, το Ελληνικό Σχολείο Βαρυμπόπης Τριφυλίας, το οποίο συντηρείται έως σήμερα.
Ο εφημέριος Γρηγόριος Παναγούλιας μας είπε πως η μονή ήταν αρχικά ανδρώα και μόλις τα τελευταία τριάντα χρόνια έγινε γυναικεία με τελευταίες μοναχές τη Χριστοφόρα και την Επιστήμη. Σήμερα η μονή δεν έχει μοναχές. Κάθε Σάββατο έχει λειτουργία στη μονή, εκτός και αν δεν μπορέσει να έρθει κάποιος ιερέας. Η μονή ανοίγει μόνο Σάββατο, εμείς έτυχε και πετύχαμε τον εφημέριο και τον γιο του να κάνουν εργασίες στο μοναστήρι και χαιρόμαστε πολύ γι’ αυτό! Ο μικρός μάλιστα καθάριζε τα κηροπήγια της εκκλησίας και μας είπε ότι τα έκανε λαμπίκο, στο οποίο φυσικά συμφωνήσαμε! Χαιρόμαστε επίσης πολύ που πατέρας και γιος νοιάζονται και φροντίζουν το μοναστήρι τόσο πολύ, με προσωπική προσπάθεια και κόπο…
Ο εφημέριος μας μίλησε με πολύ αγάπη για τα χωριά της περιοχής και για το μοναστήρι! Μας έκανε να νιώσουμε πολύ οικεία, σαν να μιλάμε με ένα φίλο μας, μας έβαλε μέσα στα δωμάτια του μοναστηριού και μας έδειξε πολλά όμορφα πράγματα, έψαξε με ζήλο δεκάδες βιβλία για να μας βρει έγκυρες λεπτομέρειες για την ιστορία του μοναστηριού και μας κέρασε σπιτικό τσιπουράκι για να μας ευχηθεί για τη μεγάλη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος που ήταν εκείνη την ημέρα… Κάναμε και πολλές κουβέντες για πολλά και διάφορα θέματα, μιας και ο εφημέριος ήταν πολύ φιλικός και κοινωνικός και τον νιώσαμε πολύ κοντά μας. Τον ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας! Το ίδιο γελαστός και συμπαθητικός ήταν και ο μικρός του γιος που βοηθούσε στα πάντα, στον οποίον ευχόμαστε να είναι γερός και να έχει καλή πρόοδο με πολύ αγάπη!
Κάπως έτσι θα κλείσουμε το πρώτο μέρος του αφιερώματος στην Καλαμάτα και τη γύρω περιοχή. Ακολουθεί το δεύτερο μέρος με ακόμα περισσότερες γλυκές εμπειρίες και όμορφες εικόνες, οπότε μείνετε συντονισμένοι!
https://eatdessertfirstgreece.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου