Κι έγινα ο καθρέφτης σου… πώς νιώθεις;
Υπάρχουν πολλά στάδια που πέρασα με σένα και τη συμπεριφορά σου. Απόρησα, στενοχωρήθηκα, θύμωσα, απογοητεύτηκα και πάει λέγοντας. Άλλους τόσους τρόπους επίσης επιστράτευσα να σας αντιμετωπίσω αμφότερους: Συζήτηση, παράπονα, τρελίτσα, νεύρα και ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει. Άκρη; Καμιά… Δεν έμειναν και πολλά περιθώρια, οπότε και αυθορμήτως… έγινα απλά ο καθρέφτης σου. Δίχως να ξέρω πόσο σημαντικό είναι αυτό, μήτε ότι συστήνεται από ειδικούς. Και μάντεψε τι συνέβη!
Δεν αναγνώρισες αρχικά μια τόσο οικεία συμπεριφορά στα μέτρα σου ή ενδεχομένως βόλεψε να προσποιηθείς ότι δεν κατάλαβες. Έπειτα από λίγο, κατέστησες σαφές ότι καθόλου δε σου αρέσει, με λόγια αλλά και συμπεριφορά. Γιατί αγάπη μου; Έγινα ο καθρέφτης σου… τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Σου είπε κάποιος ότι μόνο εσύ έχεις το προνόμιο ή τη γνώση να λειτουργείς όπως σου κατεβαίνει; Γιατί ψυχή μου;
Έγινα εσύ, πώς νιώθεις; Προφανώς όχι πολύ καλά και δε μου είναι ξεκάθαρο και κατανοητό το γιατί. Έγινα εσύ και σε ευχαριστώ για αυτό, διότι θα πάρω σπουδαίο μάθημα από αυτό: Να φέρομαι όπως ακριβώς μου φέρονται, τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από αυτό. Να δίνω όσα μου δίνουν… όποτε… όπως! Να μη με ενδιαφέρει τι σκέφτεται ο άλλος γι’ αυτό, μήτε πως αισθάνεται. Καθρέφτης… ένας καθρέφτης που μέσα θα καθρεφτίζεται ακριβώς αυτό που είσαι, αυτό που προσφέρεις, πώς νιώθεις λοιπόν στ’ αλήθεια;
Δε με αφορά αν δυσανασχετείς… τι νόμιζες; Πως δεν υπάρχουν συνέπειες των πράξεών μας; Όση αδυναμία να σου έχει κανείς, όσο καλός και να είναι, δεν είναι ανόητος. Κι οπωσδήποτε είναι αστείο τουλάχιστον να υποτιμάς κάποιον παίρνοντάς τον δεδομένο, να νομίζεις ότι έχεις την πολυτέλεια να χειραγωγείς λατρεύοντας τον υπέροχο εαυτό σου, βγάζοντας απωθημένα ίσως, μα τοξικότητα σίγουρα. Και όταν έρχεται η ώρα κι αντικρίζεις τον εαυτό σου και τη συμπεριφορά σου απέναντι… δυσανασχετείς.
Ε ναι λοιπόν… δε μου αρέσει, όμως ήταν η μόνη μου επιλογή να γίνω ένα κάτοπτρο μέσα από το οποίο θα δεις πώς είσαι τουλάχιστον. Και λέω τουλάχιστον, επειδή ίσως υπάρχει μια ελπίδα να συνέλθεις όταν βρεθείς στη θέση που στριμώχνεις ως τώρα τους άλλους. Κι αν όχι… το μόνο βέβαιο είναι πως δε σου αξίζει κάτι άλλο.
https://gynaikaeimai.gr/
Θώμη Μπαλτσαβιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου