Γιατί οι άνθρωποι φορούν περούκες;

Για περίπου δύο αιώνες, οι περούκες ήταν κάτι το επιβεβλημένο για την υψηλή κοινωνία και όχι μόνο. Όμως δεν θα ήταν ποτέ τόσο δημοφιλείς, αν δεν υπήρχε ένα αφροδίσιο νόσημα, δυο βασιλιάδες και οι κακές συνθήκες υγιεινής των μαλλιών.

Για περίπου δύο αιώνες, οι περούκες ήταν κάτι που ήταν απαραίτητο για την υψηλή κοινωνία και όχι μόνο. Αλλά ποτέ δεν θα ήταν τόσο δημοφιλής, αν δεν υπήρχε αφροδίσιο νόσημα, δυο βασιλιάδες και κακές συνθήκες υγιεινής των μαλλιών.

Η ιστορία της ξεκινάει, όπως και για πολλά άλλα, με τη σύφιλη. Μέχρι Το 1580, η σύφιλη είναι η χειρότερη επιδημία που χτύπησε την Ευρώπη μετά την πανούκλα. Σύμφωνα με τον William Clowes, ένα «άπειρο πλήθος» ασθενών από σύφιλη κατέκλυζαν τα νοσοκομεία του Λονδίνου.

Χωρίς αντιβιοτικά, τα θύματα υπέφεραν από τη χειρότερη μορφή της νόσου: ανοιχτές πληγές, δυσάρεστα εξανθήματα, τύφλωση, άνοια και αποσπασματική απώλεια μαλλιών. Η φαλάκρα σάρωνε τη χώρα. Εκείνη την εποχή, η απώλεια μαλλιών ήταν κάτι που μπορούσε να προκαλέσει δημόσια αμηχανία. Τα μακριά μαλλιά ήταν κάτι το μοντέρνο και κάποιος φαλακρός αποκτούσε άσχημη φήμη.

Η ιστορία της ξεκινάει, όπως και πολλοί άλλοι, με τη σύφιλη. Μέχρι το 1580, η σύφιλη είναι η χειρότερη επιδημία που έπληξε την Ευρώπη μετά την πανούκλα. Σύμφωνα με τον William Clowes, ένα «άπειρο πλήθος» ασθενών σύφιλη πλημμυρίσει νοσοκομεία του Λονδίνου. 

Χωρίς αντιβιοτικά, τα θύματα υπέφεραν από τη χειρότερη μορφή της νόσου: ανοιχτές πληγές, δυσάρεστα εξανθήματα, τύφλωση, άνοια και αποσπασματική απώλεια μαλλιών. Η φαλάκρα έκανε τη χώρα. Εκείνη την εποχή, η απώλεια μαλλιών ήταν κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει δημόσια αμηχανία. Τα μακριά μαλλιά ήταν κάτι το μοντέρνο και κάποιος φαλακρός έχεις μια κακή φήμη.

Και έτσι, η επιδημία της σύφιλης πυροδότησε ένα κύμα προς την κατασκευή περουκών. Τα θύματα έκρυβαν έτσι τη φαλάκρα τους, καθώς και τις πληγές που μάτωναν με περούκες που φτιάχνονταν από τρίχες αλόγων, από κατσίκες ή από ανθρώπινη τρίχα.

Επίσης ραντίζονταν με άρωμα λεβάντας ή πορτοκαλιού, για να κρύψουν τυχόν άσχημες μυρωδιές. Αν και οι περούκες ήταν κάτι το κοινό δεν ήταν κομψές. Ήταν απλά μια επαίσχυντη αναγκαιότητα. Αυτό άλλαξε το 1655, όταν ο βασιλιάς της Γαλλίας, άρχισε να χάνει τα μαλλιά του.

Και έτσι, η επιδημία σύφιλης πυροδότησε ένα κύμα των αποφάσεων περούκα. Τα θύματα έκρυβαν έτσι τη φαλάκρα τους, καθώς και τις πληγές που φορούσαν περούκες από τρίχες αλόγου, αιγών ή ανθρώπινης τρίχας. Είχαν, επίσης, πασπαλισμένα με λεβάντα ή πορτοκαλί άρωμα για να κρύψει τυχόν άσχημες μυρωδιές. Αν και οι περούκες ήταν κάτι το κοινό δεν ήταν κομψό. Ήταν απλά μια επαίσχυντη αναγκαιότητα. Αυτό άλλαξε το 1655, όταν ο βασιλιάς της Γαλλίας άρχισε να χάνει τα μαλλιά του.

ήταν Ο Λουδοβίκος ΙΔ»μόλις 17 ετών όταν ξεκίνησαν τα μαλλιά του να αραιώνουν. Ανησυχώντας ότι η φαλάκρα θα βλάψει τη φήμη του, ο Λουδοβίκος προσέλαβε 48 κατασκευαστές περούκας για να σώσει την εικόνα του.

Louis XV ήταν μόλις 17 ετών, όταν τα μαλλιά του άρχισαν να αραιώνουν. Ανησυχώντας ότι η φαλάκρα θα βλάψει τη φήμη του, Loudovich προσέλαβε 48 κατασκευαστές περούκας για να σώσει την εικόνα του. 

Πέντε χρόνια αργότερα, ο βασιλιάς της Αγγλίας ξάδελφος του Λουδοβίκου, Κάρολος Β», έκανε το ίδιο πράγμα, όταν άρχισαν τα μαλλιά του να γκριζάρουν (και οι δύο άνδρες μάλλον είχαν σύφιλη). Οι αυλικοί και οι άλλοι ευγενείς αντέγραψαν αμέσως τους δύο βασιλιάδες και η περούκα έγινε η νέα μεγάλη μανία της Ευρώπης .

 Πέντε χρόνια αργότερα, ο βασιλιάς της Αγγλίας, ξάδελφος του Λουδοβίκου, Κάρολος Β ', έκανε το ίδιο πράγμα, όταν τα μαλλιά του άρχισαν να γκριζάρισμα (οι δύο άνδρες είχαν σύφιλη). Οι αυλικοί και άλλες ευγενείς αντιγραφεί αμέσως τους δύο βασιλιάδες και η περούκα έγινε η νέα μεγάλη μανία της Ευρώπης.

Το κόστος της περούκας αυξήθηκε και έγιναν σύμβολο πλούτου. Μια περούκα για κάθε μέρα κόστιζε περίπου 25 σελίνια -τα λεφτά που έπαιρνε σε μια εβδομάδα ένας κοινός Λονδρέζος. Οι μεγάλες, περίτεχνες περούκες κόστιζαν 800 σελίνια.

Το κόστος της περούκας αυξήθηκε και έγινε σύμβολο του πλούτου. Μια περούκα για κάθε μέρα κόστιζε περίπου 25 σελίνια - τα χρήματα που ένας κοινός Λονδρέζος πήρε σε μια εβδομάδα. Οι μεγάλες, περίτεχνες περούκες κοστίσει 800 σελίνια. Οι περούκες παρέμειναν δημοφιλείς επειδή ήταν πρακτικές.

Οι περούκες παρέμειναν δημοφιλείς επειδή ήταν πρακτικές. Εκείνη την εποχή, οι ψείρες του κεφαλιού ήταν παντού και το καθάρισμα τους επίπονο και χρονοβόρο.

Εκείνη την εποχή, οι ψείρες του κεφαλιού ήταν παντού και ο καθαρισμός ήταν επίπονη και χρονοβόρα.

Οι περούκες, ωστόσο, σταμάτησαν το πρόβλημα. Οι ψείρες σταμάτησαν να λυμαίνονται τα μαλλιά των ανθρώπων -οι οποίοι έπρεπε να τα ξυρίσουν για να χωράνε οι περούκες- και οι ψείρες κατασκήνωναν πλέον στις περούκες. Ο καθαρισμός μιας περούκας ήταν πολύ πιο εύκολος από ό, τι ο καθαρισμός του κεφαλιού.

Οι περούκες, ωστόσο, σταμάτησαν το πρόβλημα. Οι ψείρες σταμάτησαν τα μαλλιά των ανθρώπων - η οποία έπρεπε να ξυρίζεται για να χωρέσει τις περούκες - και οι ψείρες πάγια πλέον στις περούκες. Καθαρισμός περούκα ήταν πολύ πιο εύκολο από ό, τι τον καθαρισμό της κεφαλής.

Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, η τάση είχε πεθάνει. Οι Γάλλοι εκτόπισαν την περούκα κατά τη διάρκεια της Επανάστασης και οι Βρετανοί σταμάτησαν να τις φορούν όταν ο William Pitt επέβαλλε φόρο σε μια σκόνη για μαλλιά το 1795. Σύντομα, η φυσική τρίχα έγινε η νέα μόδα.

 Μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα, η τάση είχε πεθάνει. Η γαλλική εκτοπισμένοι την περούκα στη διάρκεια της Επανάστασης και οι Βρετανοί σταμάτησαν κουνώντας τους, όταν ο William Pitt επέβαλε φόρο σε μια σκόνη για τα μαλλιά το 1795. Σύντομα, η φυσική τρίχα έγινε η νέα μόδα.

https://www.newsbomb.gr/bombplus/blogs/story/216081/giati-oi-anthropoi-foroysan-peroykes

https://efisoul63.wordpress.com/

Γινομένο βερίκοκο έτοιμο να πέσει

Μια ανάσα ο Ιούνης μα προλαβαίνουμε. Ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού πέρασε γρήγορα και άφησε πίσω του ακτοπλοικά εισιτήρια, τσαλακωμένα βιβλία και αναμνήσεις που δεν θα ξεχαστούν εύκολα. Όλα μοιάζουν να έχουν μπει σε μια σειρά εν αναμονή των ηλιόλουστων εβδομάδων του υπόλοιπου καλοκαιριού. Ακόμα και εκείνες οι μουντές βροχερές μέρες που ήταν αιτία ακύρωσης σχεδίων, τελικά βγήκαν σε καλό. Ζήσαμε φθινοπωρινές στιγμές με καλοκαιρινή διάθεση.

Παρά το απαιτητικό πρόγραμμα της εξεταστικής, κατάφερα και διάβασα αρκετά, κυρίως αστυνομικά. Αν και δεν μου αρέσει ο χαρακτηρισμός «βιβλία παραλίας», η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι το έχω συνδυάσει με αστυνομικές ιστορίες και μυστήριο. Για να ξεφύγω από τα προσωπικά μου τετριμμένα -Μαρή και Νέσμπο- ακολούθησα την κλασική οδό. Ξεκίνησα λοιπόν με αρκετά μεγάλες προσδοκίες την Υπόθεση Λέβενγουορθ της Anna Katharine Green. Η τελική εικόνα είναι τουλάχιστον απογοητευτική. Δεν κατάφερα να τελειώσω το βιβλίο ούτε κατάλαβα γιατί πρόκειται για ένα από τα ευπώλητα εκείνης της εποχής. Ένα πράγμα πάντως δεν αμφισβητώ, η Christie πράγματι θαύμαζε την Green και εγώ δυστυχώς είμαι Sherlocked. Αποφασισμένη να μην τα βάλω κάτω, έπιασα την Μυγαλή του Tierry Jonquet, ένα βιβλίο που ναι μεν δεν κατέληξε φιάσκο, αλλά δεν ήταν και κάτι καταπληκτικό. Πριν από λίγες μέρες ξεκίνησα το Νάδα του Μανσέτ. Ομολογουμένως είναι καλύτερο από το Τι λούκι που είχα διαβάσει πέρυσι το καλοκαίρι. Να δούμε πως θα καταλήξει και αυτό.

Μακριά από όπλα και σπαζοκεφαλιές, η Μαριαλένα Σεμιτέκολου έγραψε ένα από τα πιο όμορφα βιβλία της χρονιάς. Το Οι Κυριακές, το καλοκαίρι συνδυάζει την ραστώνη του καλοκαιριού με την μελαγχολία του κυριακάτικου απογεύματος. Ένα τόσα δα βιβλία χωρίς κάποια σπουδαία πλοκή καταφέρνει να φωνάξει τόσο δυνατά μέσα σου χρησιμοποιώντας μονάχα το άρωμα των αναμνήσεων. Στο ίδιο νοσταλγικό κλίμα κινείται και το M Train της Patti Smith, το οποίο τελείωσα για δεύτερη φορά. Αναμνήσεις, ταξίδια, λογοτεχνία και ατελείωτες κούπες καφέ δοσμένα από το πρίσμα ενός ανθρώπου που ήταν παρών στην δημιουργία του νέου κόσμου και αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι του.

Τον Μάιο βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το νέο Jurassic World. Δεν κατάφερα ακόμα να το δω, είδα όμως σε επανάληψη την μνημειώδη τριλογία του Jurassic Park. Ολόκληρη γαϊδάρα και ακόμα ενθουσιάζομαι με τους Δεινόσαυρους και την ιστορία τους. Για να μην αισθάνομαι μόνη σε αυτόν τον κακό κόσμο των μεγάλων, πείτε μου ότι έχετε και εσείς κρατημένα τα παιδικά βιβλία με τα είδη και την εξέλιξή τους. Τα δικά μου είναι κάπου καταχωνιασμένα μαζί με το λεύκωμα της Αρχαίας Αιγύπτου, άντε να τα βρεις τώρα. Το καλοκαίρι, εκτός από ταινίες στο μπαλκόνι, θέλει και κωμικές σειρές. Είδα σε χιλιοστή επανάληψη τα Υπέροχα Πλάσματα και θα συνεχίσω με το Μίλα μου Βρώμικα μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Αυτές οι σειρές έχουν σημαδέψει τα προεφηβικά και εφηβικά μου χρόνια και είναι μέχρι και σήμερα η πιο ένοχη -γιατί άραγε ένοχη;- απόλαυσή μου.

Ειδική μνεία, εξού και η ξεχωριστή παράγραφος, έχει το Peaky Blinders. Άκουγα όλον τον κόσμο να μιλάει για αυτή την σειρά και καθυστερούσα επίτηδες να την ξεκινήσω, τελικά κόλλησα. Ο πρώτος εκρηκτικός κύκλος παραμένει μέχρι στιγμής αξεπέραστος, οφείλω όμως να ομολογήσω ότι από τον μέτριο δεύτερο κύκλο και έπειτα υπάρχει συνεχής βελτίωση. Όπως και να χει, αξίζει να δεις αυτή την σειρά για την σκηνοθεσία και την μουσική της ένδυση. Αγάπησα τους White Stripes σας λέω, δηλαδή τους αγάπησα από την αρχή.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, το καλοκαίρι είναι μια ιδιαίτερα έντονη περίοδος για μένα. Δουλεύω στην οικογενειακή επιχείρηση και ο χρόνος μου είναι δυσεύρετος. Δεν θέλω το blog να πάει πίσω τους δύο επόμενους μήνες, ειδικά φέτος που η κινητικότητα και το ενδιαφέρον των αναγνωστών είναι ανεβασμένο. Θα δω πως θα τα καταφέρω. Θα ζητιανέψω άρθρα από εδώ και από εκεί ή ίσως ακόμα να τολμήσω άλλους είδους αναρτήσεις. Όποιος πάντως ενδιαφέρεται να βοηθήσει μπορεί να μου στείλει ένα mail στην πλατφόρμα που θα βρει στο About Us. Έστω και ένα κείμενο είναι σημαντικό παιδιά. Τι ζητάω; Μερικές μόνο λέξεις!

Όποιος βρεθεί στην Άνδρο να έρθει να τον κεράσω καφέ. Μόνο ελληνικό ξέρω να φτιάχνω αλλά γνωρίζω όλα τα κατατόπια του νησιού και αυτό είναι σίγουρα σημαντικό. Να περνάτε όμορφα τις στιγμές σας με άτομα που σας γεμίζουν και αφήστε τα βιβλία στην άκρη. Reality is on streets 

https://stylerivegauche.wordpress.com/

Κάπα του Ρινοσούκε Ακουταγκάουα

Μέχρι στιγμής η ιαπωνική λογοτεχνία για μένα είχει περιοριστεί στα χωράφια του Χαρούκι Μουρακάμι, διαβάζοντας όμως το M Trainτης Patti Smith μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να την ψάξω λίγο περισσότερο. Η σπουδαία ερμηνεύτρια αναφέρεται με σεβασμό στην χώρα και στους αγαπημένους της συγγραφείς, ένας από τους οποίους είναι ο Ρινοσούκε Ακουταγκάουα. Την ίδια λοιπόν μέρα που τελείωσα το M Train έπιασα το Κάπα, το γνωστότερο διήγημα του Ρινοσούκε, το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη σε μετάφραση του Γιούρι Κοβαλένκο.

Αυτή είναι η ιστορία του ασθενούς με τον αριθμό 23 σ’ ένα απ’ τα φρενοκομεία μας. Τη διηγείται κάθε φορά που πείθει κάποιον να κάτσει να τον ακούσει.

Το βιβλίο είναι η αφήγηση ενός σχιζοφρενούς ασθενή, ο οποίος ισχυρίζεται ότι έζησε κάποιο διάστημα της ζωής του με τους Κάπα, κάποια μυθικά πλάσματα της ιαπωνικής παράδοσης. Η εικόνα αυτών των πλασμάτων είναι αρκετά αλλώκοτη και συνδυάζει χαρακτηριστικά από πουλιά, χελώνες και βατράχους. Σε μια εξόρμησή του λοιπόν, ο ανώνυμος πρωταγωνιστής πέφτει στον κόσμο τους και παρατηρεί διεξοδικά την ζωή τους, τις ηθικές αρχές και όλα τα επιμέρους χαρακτηριστικά που συγκροτούν ένα κοινωνικό σύνολο.

Σε αυτό το μικρό βιβλίο, το αρκετά διαφορετικό από όσα έχω συνηθίσει να διαβάζω, ο Ρινοσούκε παίζει με τους μύθους και την πραγματικότητα σατιρίζοντας την κοινωνικοπολιτική ζωή της Ιαπωνίας, στοιχείο χαρακτηριστικό της συνολικής εργογραφίας του. Το Κάπα, αν και απέχει παρασάγκας από το να χαρακτηριστεί αριστούργημα, καταφέρνει τον σκοπό του με μεγάλη επιτυχία. Καυτηριάζει μια αιώνια πραγματικότητα με χιούμορ και δυναμισμό, ενώ την ίδια στιγμή φέρει και αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία του Ρινοσούκε.

Όπως προείπα, το Κάπα δεν είναι αριστούργημα, είναι όμως ένα ενδιαφέρον διήγημα και αρκετά σημαντικό για όποιον θέλει να ασχοληθεί διεξοδικά με τον συγκεκριμένο συγγραφέα. Εμένα πάντως μου κίνησε το ενδιαφέρον να διαβάσω και άλλα έργα του!

https://stylerivegauche.wordpress.com/

ΚΑΛΑΘΙΑ ΠΑΡΜΕΖΑΝΑ ΓΕΜΆΤΗ ΜΕ ΣΆΛΤΣΑ ΜΕ ΔΙΧΡΩΜΕΣ " ΒΙΔΕΣ " ( BICOLOR FUSILLI) ΠΡΟΣΟΎΤΟ, ΜΑΝΙΤΆΡΙΑ ΠΟΡΤΣΊΝΙ ΚΑΙ BURRATA

ΚΑΛΑΘΙΑ ΠΑΡΜΕΖΑΝΑ ΓΕΜΆΤΗ ΜΕ ΣΆΛΤΣΑ ΜΕ ΔΙΧΡΩΜΕΣ " ΒΙΔΕΣ " ( BICOLOR FUSILLI) ΠΡΟΣΟΎΤΟ, ΜΑΝΙΤΆΡΙΑ ΠΟΡΤΣΊΝΙ ΚΑΙ BURRATA

δημοσιεύθηκε 27 Ιουνίου 2018από elganspo

Καλημέρα σε όλο τον κόσμο, Σήμερα, θα προτείνω ένα πιάτο δικό μου, μια πάστα (σπιτικό σπανάκι fusilli και σιμιγδάλι) σερβίρεται με παρμεζάνα μούχλα και σοταρισμένα με μια απλή σάλτσα από μανιτάρια πορτσίνι, προσούτο και burrata, σερβίρεται σε ένα κομμάτι του Χαμόν Σεράνο cruejinte. Πιάτο προσαρμοστούν σε ένα χώρο ημέρα ή μέρος ή ένα γεγονός, έχει ένα μέτριο κόστος και χρόνος προετοιμασίας αρκετά γρήγορα πάστα που χρησιμοποιείται στην supermercado.Dicho θα αγοράσει αυτό πάει με τη συνταγή.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

Burrata

Το Burrata είναι ένα φρέσκο ​​ιταλικό τυρί βουβάλου που παρασκευάζεται από μοτσαρέλα και κρέμα γάλακτος . ^[1] Το εξωτερικό κέλυφος είναι στερεό μοτσαρέλα, ενώ το εσωτερικό περιέχει stracciatella και κρέμα, δίνοντάς του μια ασυνήθιστη, απαλή υφή.

1. χαμηλή δυσκολία
2. Συνολικός χρόνος προετοιμασίας 40 λεπτά
3. Οι δόσεις για 4 άτομα
4. μέσο κόστος

ΥΛΙΚΑ

1. 450 γρ. 2 χρώματα fusilli
2. 20 φέτες ζαμπόν
3. 3 σκελίδες σκόρδο κιμά
4. μισό ψιλοκομμένο κρεμμύδι
5. 400 γρ. μανιτάρια πορτσίνι
6. 1 burrata ( 
7. 200 gr. πρόστιμο τριμμένη παρμεζάνα
8. 20 gr. βούτυρο
9. 20 ml ελαιολάδου
10. πρόστιμο αλάτι και μαύρο πιπέρι είναι απαραίτητη
11. μισό ποτήρι λευκό κρασί
12. μερικοί ψιλοκομμένο δεντρολίβανο
13. 20 gr. μαϊντανό, ψιλοκομμένο

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ:

Ξεκινήσαμε το μαγείρεμα τα μανιτάρια πορτσίνι με σκελίδες σκόρδο, ένα νήμα ελαιόλαδο και μισή ποσότητα βουτύρου, ευθυγράμμιση πρόστιμο αλάτι και μαύρο πιπέρι, μετά από λίγα λεπτά, όταν αφήσετε το νερό σας, να βραχεί με λευκό κρασί και προσθέτουμε το ψιλοκομμένο δεντρολίβανο, αφήστε να εξατμιστεί, συνεχίστε το μαγείρεμα μέχρι να derritirse αρχή στο τέλος προσθέτουμε το ψιλοκομμένο μαϊντανό.

Καλά τώρα σε ένα μπολ βάζουμε το μισό ποσό των μανιταριών, προσθέστε τη διάσπαση burrata σε κομμάτια, τέλος, να συντρίψει με ένα μίξερ έλεγχο όλα το αλάτι και το μαύρο πιπέρι.

Τώρα μια άλλη Sarte μαγειρέψτε το μισό κρεμμύδι με το βούτυρο αριστερά και λίγο ελαιόλαδο, προσθέστε μια κουταλιά της σούπας νερό για να αποτρέψει την καύση, μία φορά αυτό το μαλακό προσθέστε τα μέρη jamon σε λωρίδες (αριστερός μπακ 4 φέτες που τηγανίζουμε ή να τεθούν 40 δευτερόλεπτα σε πολύ μικρές για να διακοσμήσετε το πιάτο), μετά από μερικά λεπτά προσθέτουμε τα μανιτάρια βάζουμε στην άκρη περισσότερα σάλτσα burrata και τα μανιτάρια ψιλοκομμένα, ανακατεύουμε όλα, σβήνουμε τη φωτιά, ελέγξτε το αλάτι και το πιπέρι, το τέλος θα πρέπει να αφήνοντας ένα αρκετά παχύ ανοικτό καφέ σάλτσα.

Τώρα ας την κατασκευή καλουπιών Παρμεζάνα: βυθίστε ένα Sarte αντικολλητικό με λίγο λάδι, στεγνώστε με ένα χαρτί, όταν ο Sarte Αυτό το καυτό στη βάση θέσει σε ομοιόμορφα ένα λεπτό στρώμα από τριμμένη παρμεζάνα, πάντα σιγοβράζει, ας ότι πάει βάζοντας καφέ χρώμα, μία φορά την παρμεζάνα να γίνει δύσκολο να το βάλετε σε μια πλάκα βάσης για να δώσει το κυλινδρικό σχήμα πιέζοντας ligeramente.Bien έξω από το πιάτο στην άκρη να κρυώσει, συνεχίζουμε αυτή τη διαδικασία έως ότου έχουμε 4 καλούπια.

Μόλις έχετε μούχλα μαγειρέψουν την fusilli για 4-5 λεπτά, αν τα ζυμαρικά είναι φρέσκα, αν όχι το χρόνο που χρειάζεστε, τη στιγμή που τα τηγανίζουμε γίνει σιγοβράσει με σάλτσα ντομάτας και μερικές κουταλιές μαγειρική νερό όταν παίρνουμε ζυμαρικά με μια κρεμώδη σάλτσα τους υπηρετούν, βάζοντας την πάστα μέσα στο καλούπι και πάνω από το τραγανό ζαμπόν ζύμη.

Braves έτοιμα για κατανάλωση, απολαύσετε το γεύμα σας, εδώ αφήνω τη φωτογραφία μοιάζει με έχει αφήσει την πλάκα, όπως πάντα, για οποιαδήποτε απορία μπορείτε να μου στείλετε email σε αυτό το blog, ένα χαιρετισμό διαθέτει όλο τον κόσμο για την επόμενη συνταγή.

https://cocinaitaly.wordpress.com/

“Ο Πάνθηρας”,"The Panther"

Posted on 28/06/2018 by Βεατρίκη Α

“Ιf the price of peace were a lowering of your consciousness, and the price of stillness a lack of vitality and alertness, then they would not be worth having.”:  Eckhart Tolle

Αν η τιμή της ειρήνης ήταν μια μείωση της συνειδητότητάς σας, και η τιμή της ακινησίας μια έλλειψη ζωτικότητας και εγρήγορσης, τότε δεν θα αξίζει να έχετε ».: Eckhart Tolle

«Ο Πάνθηρας»

   ‘Ωη, αλί και τρισαλί!! Τούτου του θεριού του ετοιμοπόλεμου και του θανατερού, του λεύτερου και τ’ άπιαστου, του σκοταδιού  το γέννημα και της ζωής το γύρνα, 

τι του ‘μελλε να πάθει..

Βγήκαν οι ανθρώποι, τα φθονερά τα δίποδα, και  μες στα κάγκελα κλειδώσαν’ τον πολεμιστή,

νάχουνε κείνοι θέαμα, να ΄χει και κειός ειρήνη, πως την νοούν εκείνοι,

νάχει επιτέλους και στασιό, πως στέκονται οι ίδιοι

Μέσα στα κάγκελα καθώς στριφογυρίζει,
απόκαμε το βλέμμα του, εικόνα δεν κρατά.
Τον περιζώνουν χίλια κάγκελα νομίζει,
και παραπέρα τίποτε, ο κόσμος σταματά
♣
Ο απαλός βηματισμός – στέρεος, λυγερός,
σε κύκλο πιο μικρό κάθε φορά σαν μπαίνει,
είναι σαν άγριας δύναμης κλειστός χορός,
γύρω από θέληση τρανή που πια σωπαίνει
♣
Κάποτε μόνο τού ματιού αθόρυβα ανοίγει
το παραπέτασμα. Μέσα μια εικόνα αφήνει,
τα τεντωμένα μέλη σιωπηλά τυλίγει,
και στης καρδιάς τα βάθη σβήνει.

                                      “Ο Πάνθηρας”  του Rainer Maria Rilke,

                                    σε μετάφραση Ανδρέα Πετρίδη

Είναι που οι  ανθρώποι και που κοιτάξαν το θεριό μες στο κλουβί που τόχαν κλείσει, ούτε στ’ αλήθεια είδανε,

ούτε και που μάθανε μα ούτε και που γροίκησαν’ ποσώς ότι

“εάν η τιμή για τη ειρήνη ήταν το λιγόστεμα της συνειδητότητάς τους και η τιμή της ακινησίας ( της γαλήνης)

ήταν το στέρεμα της ζωτικότητας και της εγρήγορσής τους,»

πως την νοήσαν’ για το θεριό, πως έχουν κάνει οι πολλοί και για τους ίδιους,

..μην και εγώ σε μένα

 «τότε ούτε η ειρήνη, ούτε η γαλήνη θ’ αξίζουν γρυ για να τις έχουν”

https://beatrikn.wordpress.com/