Κάπα του Ρινοσούκε Ακουταγκάουα

Μέχρι στιγμής η ιαπωνική λογοτεχνία για μένα είχει περιοριστεί στα χωράφια του Χαρούκι Μουρακάμι, διαβάζοντας όμως το M Trainτης Patti Smith μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να την ψάξω λίγο περισσότερο. Η σπουδαία ερμηνεύτρια αναφέρεται με σεβασμό στην χώρα και στους αγαπημένους της συγγραφείς, ένας από τους οποίους είναι ο Ρινοσούκε Ακουταγκάουα. Την ίδια λοιπόν μέρα που τελείωσα το M Train έπιασα το Κάπα, το γνωστότερο διήγημα του Ρινοσούκε, το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη σε μετάφραση του Γιούρι Κοβαλένκο.

Αυτή είναι η ιστορία του ασθενούς με τον αριθμό 23 σ’ ένα απ’ τα φρενοκομεία μας. Τη διηγείται κάθε φορά που πείθει κάποιον να κάτσει να τον ακούσει.

Το βιβλίο είναι η αφήγηση ενός σχιζοφρενούς ασθενή, ο οποίος ισχυρίζεται ότι έζησε κάποιο διάστημα της ζωής του με τους Κάπα, κάποια μυθικά πλάσματα της ιαπωνικής παράδοσης. Η εικόνα αυτών των πλασμάτων είναι αρκετά αλλώκοτη και συνδυάζει χαρακτηριστικά από πουλιά, χελώνες και βατράχους. Σε μια εξόρμησή του λοιπόν, ο ανώνυμος πρωταγωνιστής πέφτει στον κόσμο τους και παρατηρεί διεξοδικά την ζωή τους, τις ηθικές αρχές και όλα τα επιμέρους χαρακτηριστικά που συγκροτούν ένα κοινωνικό σύνολο.

Σε αυτό το μικρό βιβλίο, το αρκετά διαφορετικό από όσα έχω συνηθίσει να διαβάζω, ο Ρινοσούκε παίζει με τους μύθους και την πραγματικότητα σατιρίζοντας την κοινωνικοπολιτική ζωή της Ιαπωνίας, στοιχείο χαρακτηριστικό της συνολικής εργογραφίας του. Το Κάπα, αν και απέχει παρασάγκας από το να χαρακτηριστεί αριστούργημα, καταφέρνει τον σκοπό του με μεγάλη επιτυχία. Καυτηριάζει μια αιώνια πραγματικότητα με χιούμορ και δυναμισμό, ενώ την ίδια στιγμή φέρει και αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία του Ρινοσούκε.

Όπως προείπα, το Κάπα δεν είναι αριστούργημα, είναι όμως ένα ενδιαφέρον διήγημα και αρκετά σημαντικό για όποιον θέλει να ασχοληθεί διεξοδικά με τον συγκεκριμένο συγγραφέα. Εμένα πάντως μου κίνησε το ενδιαφέρον να διαβάσω και άλλα έργα του!

https://stylerivegauche.wordpress.com/