Γινομένο βερίκοκο έτοιμο να πέσει

Μια ανάσα ο Ιούνης μα προλαβαίνουμε. Ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού πέρασε γρήγορα και άφησε πίσω του ακτοπλοικά εισιτήρια, τσαλακωμένα βιβλία και αναμνήσεις που δεν θα ξεχαστούν εύκολα. Όλα μοιάζουν να έχουν μπει σε μια σειρά εν αναμονή των ηλιόλουστων εβδομάδων του υπόλοιπου καλοκαιριού. Ακόμα και εκείνες οι μουντές βροχερές μέρες που ήταν αιτία ακύρωσης σχεδίων, τελικά βγήκαν σε καλό. Ζήσαμε φθινοπωρινές στιγμές με καλοκαιρινή διάθεση.

Παρά το απαιτητικό πρόγραμμα της εξεταστικής, κατάφερα και διάβασα αρκετά, κυρίως αστυνομικά. Αν και δεν μου αρέσει ο χαρακτηρισμός «βιβλία παραλίας», η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι το έχω συνδυάσει με αστυνομικές ιστορίες και μυστήριο. Για να ξεφύγω από τα προσωπικά μου τετριμμένα -Μαρή και Νέσμπο- ακολούθησα την κλασική οδό. Ξεκίνησα λοιπόν με αρκετά μεγάλες προσδοκίες την Υπόθεση Λέβενγουορθ της Anna Katharine Green. Η τελική εικόνα είναι τουλάχιστον απογοητευτική. Δεν κατάφερα να τελειώσω το βιβλίο ούτε κατάλαβα γιατί πρόκειται για ένα από τα ευπώλητα εκείνης της εποχής. Ένα πράγμα πάντως δεν αμφισβητώ, η Christie πράγματι θαύμαζε την Green και εγώ δυστυχώς είμαι Sherlocked. Αποφασισμένη να μην τα βάλω κάτω, έπιασα την Μυγαλή του Tierry Jonquet, ένα βιβλίο που ναι μεν δεν κατέληξε φιάσκο, αλλά δεν ήταν και κάτι καταπληκτικό. Πριν από λίγες μέρες ξεκίνησα το Νάδα του Μανσέτ. Ομολογουμένως είναι καλύτερο από το Τι λούκι που είχα διαβάσει πέρυσι το καλοκαίρι. Να δούμε πως θα καταλήξει και αυτό.

Μακριά από όπλα και σπαζοκεφαλιές, η Μαριαλένα Σεμιτέκολου έγραψε ένα από τα πιο όμορφα βιβλία της χρονιάς. Το Οι Κυριακές, το καλοκαίρι συνδυάζει την ραστώνη του καλοκαιριού με την μελαγχολία του κυριακάτικου απογεύματος. Ένα τόσα δα βιβλία χωρίς κάποια σπουδαία πλοκή καταφέρνει να φωνάξει τόσο δυνατά μέσα σου χρησιμοποιώντας μονάχα το άρωμα των αναμνήσεων. Στο ίδιο νοσταλγικό κλίμα κινείται και το M Train της Patti Smith, το οποίο τελείωσα για δεύτερη φορά. Αναμνήσεις, ταξίδια, λογοτεχνία και ατελείωτες κούπες καφέ δοσμένα από το πρίσμα ενός ανθρώπου που ήταν παρών στην δημιουργία του νέου κόσμου και αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι του.

Τον Μάιο βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το νέο Jurassic World. Δεν κατάφερα ακόμα να το δω, είδα όμως σε επανάληψη την μνημειώδη τριλογία του Jurassic Park. Ολόκληρη γαϊδάρα και ακόμα ενθουσιάζομαι με τους Δεινόσαυρους και την ιστορία τους. Για να μην αισθάνομαι μόνη σε αυτόν τον κακό κόσμο των μεγάλων, πείτε μου ότι έχετε και εσείς κρατημένα τα παιδικά βιβλία με τα είδη και την εξέλιξή τους. Τα δικά μου είναι κάπου καταχωνιασμένα μαζί με το λεύκωμα της Αρχαίας Αιγύπτου, άντε να τα βρεις τώρα. Το καλοκαίρι, εκτός από ταινίες στο μπαλκόνι, θέλει και κωμικές σειρές. Είδα σε χιλιοστή επανάληψη τα Υπέροχα Πλάσματα και θα συνεχίσω με το Μίλα μου Βρώμικα μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Αυτές οι σειρές έχουν σημαδέψει τα προεφηβικά και εφηβικά μου χρόνια και είναι μέχρι και σήμερα η πιο ένοχη -γιατί άραγε ένοχη;- απόλαυσή μου.

Ειδική μνεία, εξού και η ξεχωριστή παράγραφος, έχει το Peaky Blinders. Άκουγα όλον τον κόσμο να μιλάει για αυτή την σειρά και καθυστερούσα επίτηδες να την ξεκινήσω, τελικά κόλλησα. Ο πρώτος εκρηκτικός κύκλος παραμένει μέχρι στιγμής αξεπέραστος, οφείλω όμως να ομολογήσω ότι από τον μέτριο δεύτερο κύκλο και έπειτα υπάρχει συνεχής βελτίωση. Όπως και να χει, αξίζει να δεις αυτή την σειρά για την σκηνοθεσία και την μουσική της ένδυση. Αγάπησα τους White Stripes σας λέω, δηλαδή τους αγάπησα από την αρχή.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, το καλοκαίρι είναι μια ιδιαίτερα έντονη περίοδος για μένα. Δουλεύω στην οικογενειακή επιχείρηση και ο χρόνος μου είναι δυσεύρετος. Δεν θέλω το blog να πάει πίσω τους δύο επόμενους μήνες, ειδικά φέτος που η κινητικότητα και το ενδιαφέρον των αναγνωστών είναι ανεβασμένο. Θα δω πως θα τα καταφέρω. Θα ζητιανέψω άρθρα από εδώ και από εκεί ή ίσως ακόμα να τολμήσω άλλους είδους αναρτήσεις. Όποιος πάντως ενδιαφέρεται να βοηθήσει μπορεί να μου στείλει ένα mail στην πλατφόρμα που θα βρει στο About Us. Έστω και ένα κείμενο είναι σημαντικό παιδιά. Τι ζητάω; Μερικές μόνο λέξεις!

Όποιος βρεθεί στην Άνδρο να έρθει να τον κεράσω καφέ. Μόνο ελληνικό ξέρω να φτιάχνω αλλά γνωρίζω όλα τα κατατόπια του νησιού και αυτό είναι σίγουρα σημαντικό. Να περνάτε όμορφα τις στιγμές σας με άτομα που σας γεμίζουν και αφήστε τα βιβλία στην άκρη. Reality is on streets 

https://stylerivegauche.wordpress.com/